Project Gutenberg's Homeri Carmina et Cycli Epici Reliquiae, by Homer

This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most
other parts of the world at no cost and with almost no restrictions
whatsoever.  You may copy it, give it away or re-use it under the terms of
the Project Gutenberg License included with this eBook or online at
www.gutenberg.org.  If you are not located in the United States, you'll have
to check the laws of the country where you are located before using this ebook.



Title: Homeri Carmina et Cycli Epici Reliquiae
       Pars Prima: Ilias

Author: Homer

Editor: Ambroise Firmin Didot

Release Date: August 1, 2016 [EBook #52692]

Language: Latin

Character set encoding: UTF-8

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HOMERI CARMINA ET CYCLI ***




Produced by Carolus Raeticus





HOMERI CARMINA

ET CYCLI EPICI RELIQUIÆ.

PARS PRIMA:

HOMERI
ILIAS.

PARISIIS,

EDITORE AMBROS. FIRMIN DIDOT,

INSTITUTI REGII FRANCIÆ TYPOGRAPHO.
SUMPTIBUS ET TYPIS.

M DCCC XXXVIII.


Transcriber's Note:

For the creation of this e-book the following texts have been used:

All changes applied by the Transcriber to the Latin text are explained in the footnotes.

The Latin translation presented in this work was transcribed from a Greek/Latin edition. It deliberately tries to stay as close as possible to the Greek original, not only to make the Greek text more accessible, but also for other reasons which are best explained by a review in the French magazine "Le Journal des Savants":

"Les poëmes homériques remontant à une si haute antiquité, et ils ont été si différemment interprétés par les anciens Grecs eux-mêmes, que pour donner une idée de ce monument qui nous retrace une nature et des mœurs si opposées à celles de notre civilisation, il était indispensable de s'astreindre, dans la traduction latine, à la fidélité la plus rigoureuse, et à conserver les plus faibles nuances de construction, de peur de dire autre chose, ou du moins de parler autrement que ne le fait Homère, et de défigurer ansi la marche libre et naïve de son langage. On a donc eu raison de conserver l'ancienne manière de traduire Homère mot pour mot, et même d'étendre l'application de ce système jusqu'aux limites imposées par la langue latine. Avant les travaux de Wolf, de Heyne, de Passow, et surtout de Buttmann, le sens de bien des mots, de bien des phrases, n'avait point été constaté; c'est ce que la nouvelle traduction a dû faire en changeant alors en totalité l'ancienne version, et en offrant ainsi le résumé des travaux les plus récents. Bien des fautes de traduction qui s'étaient transmises en quelque sorte traditionellement, un grand nombre d'incorrections, de négligences, restaient dans l'ancienne version latine, œuvre primitive de Raphael Volaterranus et d'André Divus; elles ont disparu dans la nouvelle et sont remplacées par une explication claire et précise. Toutes les fois que pour faciliter l'intelligence de certains passages difficiles on a dû insérer dans la traduction des mots nécessaires qui ne se trouvaient pas dans l'original, on a pris soin de mettre ces mots en caractères italiques. Partout la diction homérique est conservée scrupuleusement, ainsi que la marche des périodes. C'est ce qui manquait principalement aux anciennes traductions; et cependant c'est de la liaison plus ou moins étroite des membres de chaque phrase que résulte l'appréciation de l'ancienneté relative des différentes parties des poésies homériques."


PRÆFATIO.

Inceptum nostrum, quo primi in Gallia Græcos scriptores in unius corporis æquabilitatem redigere aggressi sumus, commendatione et notis præfationum artibus egere non videtur; sed paucis dicendum est, unde ea quam elegimus edendi ratio pendeat. Dudum ægre tuleramus quod tot scriptorum editiones veteribus inquinatæ vitiis vulgo circumferrentur atque adeo sæpius repeterentur, dum exstarent eorumdem scriptorum emendatæ et a summis criticis antiquo nitori restitutæ: annon oportuit illorum ingeniorum, quæ optimi quique nostratium laudibus et imitatione celebrarunt, opera popularibus nostris exhiberi pura, emendata, quantum fieri potest libera a depravatione barbariæ quam transierant? Hoc igitur primum et præcipue curamus, ut non solum ex optimis quæ exstant editionibus scriptorum quisque exprimatur, sed harum etiam multas criticis celeberrimis tradidimus denuo examinandas et emendandas; præterea, ubicumque res videtur postulare, Regiæ Bibliothecæ manuscriptos imus consultum. Altera cura est, ut ad intelligentiam quoque scriptorum in Collectione nostra præstemus quod prosit unicuique: quum enim adnotatio vel præstantissima ex arbitrio denique pendeat commentatoris, cui plana nonnunquam videbuntur quæ aliis obscura, interpretationes latinas e regione græcorum ponere decrevimus, utpote quæ prorsus omnia reddant, non locos selectos illustrent. Has vero, antequam tradantur typothesis, doctissimi viri severo examini subjectas accurate corrigunt; nonnullorum scriptorum plane novæ parantur. Denique multum augeri putavimus editionum nostrarum utilitatem, si boni rerum nominumque indices adderentur; nam vel ii qui scriptorem aliquem sæpe legerunt, nonnunquam haud satis meminere quo in libro ejus quove versu vel capite narretur res qua opus habent. Ceterum e cura unicuique scriptori impensa referetur in præfationibus.

Homeri, ut nunc res sunt, Wolfiana dari debebat recensio, quam ex Gulielmi Dindorfii editione accurate expressimus. Interpretationes latinæ, bono ut nobis videtur consilio, in hoc antiquissimo poeta verbum verbo reddunt, nisi quod sæpe comtas posteriorum more periodos ingerunt, oppositionibus distinentes, causalibus particulis vincientes, quæ apud illum ingenue et libere procedunt. Præterea ipsis inhærent veteris textus græci vitia, et alia quædam ex vertentium incuria nata, plurima denique in iis vocabulis commissa, quæ recentiorum demum criticorum et interpretum sollertia explicuit. In postremis ita versati sumus, ut, quæ dubitatione carere et firmis niti testimoniis viderentur, ea haud cunctanter repræsentaremus; at ubi dubitationis aliquid superesset, sequeremur potius antiquorum interpretationem eam quæ sententiæ aptissima esset. Hoc autem præsertim enisi sumus ut quam proxime posset latina langua Græcorum vestigia legeremus, quo patris poetarum membra et motus omnes, quantum per latinam vestem licebat, conspiciendi præberentur; sed in tali incepto non potuit impediri, quin nonnulla quæ rarissime sibi indulserunt Latini, hæc translatio offerat frequentissime; nonnulla etiam quæ argenteam ætatem egrediuntur, recipi necesse erat: a barbaris tamen verbis et locutionibus sedulo cavimus. Ita, veteribus licet superstructa, hæc interpretatio pro nova esse possit.

[...]

Reliquum est, ut Tu, benevole Lector, operam huic volumini impensam æquo animo boni consulas. Vale nobisque fave.

Parisiis, idibus Octobribus MDCCCXXXVII.


Table of Contents.


Iliadis I.—Pestis. Ira.

ARGUMENT: THE CONTENTION OF ACHILLES AND AGAMEMNON.

In the war of Troy, the Greeks having sacked some of the neighbouring towns, and taken from thence two beautiful captives, Chryseis and Briseis, allotted the first to Agamemnon, and the last to Achilles. Chryses, the father of Chryseis, and priest of Apollo, comes to the Grecian camp to ransom her; with which the action of the poem opens, in the tenth year of the siege. The priest being refused, and insolently dismissed by Agamemnon, entreats for vengeance from his god; who inflicts a pestilence on the Greeks. Achilles calls a council, and encourages Chalcas to declare the cause of it; who attributes it to the refusal of Chryseis. The king, being obliged to send back his captive, enters into a furious contest with Achilles, which Nestor pacifies; however, as he had the absolute command of the army, he seizes on Briseis in revenge. Achilles in discontent withdraws himself and his forces from the rest of the Greeks; and complaining to Thetis, she supplicates Jupiter to render them sensible of the wrong done to her son, by giving victory to the Trojans. Jupiter, granting her suit, incenses Juno: between whom the debate runs high, till they are reconciled by the address of Vulcan.

The time of two-and-twenty days is taken up in this book: nine during the plague, one in the council and quarrel of the princes, and twelve for Jupiter's stay with the Æthiopians, at whose return Thetis prefers her petition. The scene lies in the Grecian camp, then changes to Chrysa, and lastly to Olympus.

TEXT:

1

Iram cane, dea (Musa), Pelidæ Achillis,

perniciosam, quæ plurimos Achivis dolores fecit,

multasque fortes animas Orco demisit

heroum, ipsos autem prædam-diripiendam fecit canibus

5

alitibusque omnibus (Jovis perficiebatur consilium),

ex quo primum dissederunt litigantes

Atridesque, rex virorum, et divinus Achilles.

Quisnam eos deorum contentione commisit ut-pugnarent?

Latonæ et Jovis filius. Hic enim regi iratus

10

morbum per exercitum excitavit noxium, peribant autem populi,

quoniam Chrysen contumelia-affecerat sacerdotem

Atrides. Hic enim venerat celeres ad naves Achivorum,

redemturusque filiam, et ferens infinitum pretium-liberationis,

infulas habens in manibus longe-jaculantis Apollinis,

15

aureo de sceptro suspensas; et supplex oravit omnes Achivos,

Atridas vero imprimis duos, duces populorum:

Atridæque et ceteri bene-ocreati Achivi,

vobis quidem dii dent cælestes domos habentes

exscindere Priami urbem, feliciterque domum reverti:

20

filiam autem mihi liberate dilectam, et hoc pretium accipite,

reveriti Jovis filium longe-jaculantem Apollinem.

Tunc ceteri quidem omnes comprobarunt Achivi,

ut-et-revereatur sacerdotem et splendidum accipiat pretium;

at non Atridæ Agamemnoni hoc placuit animo,

25

sed contumeliose dimisit, minacemque sermonem injunxit:

Ne te, senex, cavas ego apud naves offendam

vel nunc commorantem vel posthac eo reversum;

ne forte tibi tum non prosit sceptrum et infula dei.

Hanc autem ego non liberabo, antequam ipsam et senectus invadat

30

nostra in domo, in Argis, procul a-patria,

telam percurrentem et meum lectum accedentem:

verum abi, ne me irrites, salvus ut recedas.

Sic dixit; timuit autem senex, et paruit mandato.

Ibat vero tacitus juxta litus multum-strepentis maris;

35

et multa deinde seorsum iens precabatur senex

Apollinem regem, quem pulchricoma peperit Latona:

Audi me, splendidum-arcum-gerens, qui Chrysen tueris,

Cillamque sanctam, Tenedoque fortiter imperas,

Smintheu! si-quando tibi venustum templum exædificavi,

40

vel si quando tibi pingues coxas concremavi

taurorum et caprarum, hoc mihi perfice votum;

expient Danai meas lacrimas tuis sagittis!

Sic dixit orans; eum autem audivit Phœbus Apollo.

Descendit vero ex Olympi verticibus, iratus animo,

45

arcum humeris gestans et undique-tectam pharetram;

clangoremque-dederunt sagittæ in humeris irati,

ipso se-movente; hic autem ibat nocti similis.

Sedebat deinde seorsum a-navibus, et sagittam immisit:

terribilis autem clangor factus-est splendidi arcus.

50

Mulos quidem primum invasit et canes veloces:

sed postea ipsis (hominibus) sagittam mortiferam immittens,

feriebat: perpetuo autem rogi cadaverum ardebant frequentes.

Novem-dies quidem per exercitum ibant sagittæ dei:

decimo autem ad-concionem vocavit populum Achilles.

55

Huic enim id animo posuit dea candidis-ulnis Juno;

curam-gerebat enim Danaorum, quia morientes videbat.

Illi vero postquam convocati in-unumque-congregati erant,

inter-eos surgens locutus-est pedibus velox Achilles:

Atride, nunc nos iterum-erroribus-in-mari-actos puto

60

retro cessuros, si modo mortem effugerimus,

siquidem simul bellumque domat et pestis Achivos.

Verum age jam aliquem vatem consulamus, vel sacerdotem,

vel et conjectorem (etenim somnium quoque ex Jove est),

qui dicat ob-quid tantopere iratus-sit Phœbus Apollo;

65

sive is nos ob-vota non reddita incusat, sive ob-hecatomben;

si forte agnorum nidorem caprarumque lectarum

velit assecutus a-nobis pestem depellere.

Is igitur sic locutus resedit. His autem surrexit

Calchas Thestorides, augurum longe optimus,

70

qui noverat et præsentia et futura et præterita,

et navibus dux-fuerat Achivorum Ilium usque,

suam ob vaticinandi-artem, quam ei dederat Phœbus Apollo;

qui ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

O Achille, jubes me, Jovi care, eloqui

75

iram Apollinis longe-jaculantis regis.

Igitur ego dicam: tu autem paciscere et mihi jura

vere te mihi propensum verbis et manibus opem-laturum.

Profecto enim suspicor virum iratum-fore qui late omnium

Argivorum imperium-habet, et ei obediunt Achivi.

80

Potentior enim rex est, quando irascitur viro inferiori;

quamvis enim iram quidem vel eodem-die decoxerit,

tamen et postea retinet simultatem, donec perfecerit,

in pectoribus suis. Tu vero dic, an me sis-servaturus.

Hunc autem respondens allocutus-est pedibus velox Achilles:

85

confidens valde dic vaticinium quodcunque scis.

Non enim, per Apollinem Jovi carum, cui tu, Calcha,

vota-faciens Danais vaticinia aperis,

non-ullus me vivo et in terra vidente

tibi cavas ad naves violentas manus inferet

90

cunctorum Danaorum: ne-tum-quidem si Agamemnonem dixeris,

qui nunc longe potentissimum Achivorum se-profitetur esse.

Et tunc jam cepit-animum, et dixit vates eximius:

neque hic (Apollo) ob-vota incusat, neque ob-hecatomben:

sed causa sacerdotis, quem contumelia-affecit Agamemno,

95

neque liberavit filiam, et non accepit pretium liberationis.

Idcirco dolores dedit longe-jaculans Apollo, et adhuc dabit:

neque hic prius a-peste inferenda graves Parcas abstinebit,

quam ille patri caro reddat mobilibus-oculis-præditam puellam

inemtam, sine-pretio, ducaturque sacra hecatomba

100

in Chrysam: tunc ipsum ita si-placarimus, confidere-possimus.

Is igitur sic locutus consedit. His autem surrexit

heros Atrides late-dominans Agamemno,

dolore-affectus: ira autem valde præcordia undique-nigra

plena-erant, oculique ipsi igni lucenti similes-erant.

105

Calchantem primum mala meditans allocutus-est:

Vates malorum, non unquam mihi gratum dixisti.

Semper tibi mala sunt jucunda animo ad-vaticinandum:

bonum autem non ullum dixisti verbum neque perfecisti:

et nunc inter Danaos vaticinans concionaris,

110

quasi vero hujus rei causa ipsis longe-jaculans Apollo dolores struat,

quoniam ego puellæ Chryseidis splendidum pretium

non volui accipere; quandoquidem longe malo illam

domi habere. Etenim Clytæmnestræ prætuli,

ingenuæ (legitimæ) uxori; quoniam non ipsâ est inferior,

115

nec corpore, nec statura, nec mente, neque operibus.

Verum etiam sic volo reddere, si hoc est melius:

malo ego populum salvum esse quam perire.

Sed mihi præmium statim præparate, ut ne solus

Argivorum sine-præmio sim: quippe id minime decet.

120

Videtis enim hoc omnes, quod mihi præmium abit alio.

Huic autem respondit deinde pedibus-celer divinus Achilles:

Atride gloriosissime, avarissime omnium,

quonam-modo tibi dabunt præmium magnanimi Achivi?

nondum etiam ullibi scimus communia bona reposita multa:

125

sed quæ quidem ex urbibus deprædati sumus, ea divisa-sunt;

viros autem non decet iterum-collecta hæc congregare.

Sed tu quidem nunc hanc deo permitte: atque nos Achivi

tripliciter quadrupliciterque reddemus, si quando Jupiter

dederit nobis urbem Trojam bene-mœnitam destruere.

130

Hunc autem respondens allocutus-est rex Agamemno:

ne sic, fortis licet sis, deo-similis Achille,

falle mente: quoniam non antevertes me neque mihi persuadebis.

An vis, ut ipse habeas præmium, verum me sic

sedere indigentem, jubesque me hancce reddere?

135

atqui si dabunt præmium magnanimi Achivi,

satisfacientes animo meo, ut æquale-pretio sit, bene est;

sin autem non dederint, ego tamen ipse auferam

vel tuum vel Ajacis, veniens, præmium, vel Ulyssis

ducam ablatum; is autem indignabitur, ad-quem venero.

140

Verum enim-vero hæc deliberabimus etiam post.

Nunc vergo age navem nigram deducamus in mare divinum,

intusque remiges pro-re congregemus, et hecatomben

imponamus, ipsamque Chryseidem pulcris-genis

conscendere-faciamus: unus autem aliquis dux vir consiliator esto,

145

vel Ajax, vel Idomeneus, vel divinus Ulysses,

vel tu, Pelide, omnium stupendissime virorum,

ut nobis sagittantem Apollinem places sacris factis.

Hunc autem torve intuitus allocutus-est pedibus-velox Achilles:

heu! impudentia indute, lucri-studiose,

150

quomodo aliquis tibi promtus dictis obsequatur Achivorum,

vel hanc viam ut-ineat, vel cum-viris fortiter pugnet?

non enim ego Trojanorum gratia veni hastatorum

huc pugnaturus, quum nullius in-me noxii sint.

Non enim unquam meas boves abegerunt, neque equos,

155

neque unquam in Phtia glebosa, virorum-alumna,

segetem populati-sunt: quoniam valde multi interjacent

montesque umbrosi, mareque resonans:

sed te, o valde impudens, una secuti-sumus, ut tu gauderes,

ultionem expetentes Menelao tibique, o-canina-fronte,

160

a Trojanis, quæ beneficia neque moraris neque curas:

quin etiam mihi præmium ipse te-ablaturum minaris,

super quo multum laboravi, dederuntque[TR1] mihi Achivorum.

Non equidem tibi unquam æquale habeo præmium, quando Achivi

Trojanorum exciderint bene-habitatam urbem:

165

verum majorem quidem partem impetuosi belli

manus meæ persequuntur; at si quando divisio venerit,

tibi præmium multo majus, ego vero modicumque gratumque

abibo habens ad naves, postquam defessus-ero pugnando.

Nunc autem redibo in-Phthiam, quoniam multo melius est

170

domum ire cum navibus recurvis; neque te puto

hîc, inhonoratus quum-sim, opes et divitias collecturum.

Huic autem respondit inde rex virorum Agamemno:

fuge sane, si tibi animus incitatur; neque te equidem

rogo causa mea manere: apud me sunt et alii,

175

qui me honorabunt, præcipue vero providus Jupiter.

Invisissimus vero mihi es Jovis-alumnorum regum:

semper enim tibi contentioque grata bellaque pugnæque.

Si valde fortis es, deus (opinor) tibi hoc dedit.

Domum reversus cum navibusque tuis et tuis sociis,

180

Myrmidonibus impera, te vero ego non moror,

neque curo succensentem: minabor autem tibi sic:

quoniam a-me aufert Chryseidem Phœbus Apollo,

hanc quidem ego cum navique mea et meis sociis

mittam, ego autem abducam Briseidem pulcris-genis,

185

ipse profectus ad-tentorium, tuum præmium: ut bene intelligas

quanto potentior sim te, timeat vero et alius

æqualem se mihi dicere et comparari coram.

Sic dixit: Pelidæ autem dolor ortus-est, et ipsi cor in

pectoribus masculis bifariam deliberavit,

190

utrum ipsemet, ense acuto stricto a femore,

hos quidem dimoveret, at Atriden interficeret:

an iram sedaret cohiberetque furorem.

Dum ille hæc agitabat in mente et in animo,

trahebatque e vagina magnum ensem, venit Pallas

195

cœlitus: demiserat enim dea candidis-ulnis Juno,

ambos simul ex-animo amansque curansque.

Stetit autem a-tergo, flavaque coma prehendit Peliden,

soli apparens; aliorum vero nemo videbat.

Expavit autem Achilles et retro conversus-est; statim agnovit

200

Palladem Minervam; terribiles autem ei oculi (deæ) visi-sunt.

Et ipsam compellans verba alata locutus-est:

Cur autem, ægidem-tenentis Jovis filia, huc venisti?

an ut injuriam videas Agamemnonis Atridæ?

sed tibi edico, quod et perfectum-iri puto:

205

sua superbia brevi tandem animum perdet.

Hunc autem rursus allocuta-est dea cæsiis-oculis Minerva:

veni ego sedatura tuam iram, si forte parueris,

cœlitus; demisit autem me dea candidis-ulnis Juno,

ambos simul ex-animo amansque curansque.

210

Sed age, cessa a-contentione, neque ensem educ manu:

verum verbis quidem conviciator, utcumque fuerit.

Sic enim edico, quod et perfectum erit:

aliquando tibi ter totidem aderunt splendida dona

injuriæ causa hujus: tu autem cohibe-te, obtemperaque nobis.

215

Hanc autem respondens allocutus-est pedibus velox Achilles:

oportet quidem vestrum, dea, verbum observare,

quantumvis sim animo iratus: sic enim melius.

Quisquis diis obtemperaverit, valde exaudiunt et ipsum.

Dixit, et argenteo manubrio admovit manum gravem,

220

retroque in vaginam condidit magnum ensem nec fuit-inobediens

sermoni Minervæ; hæc autem ad-Olympum abiit,

in domos ægidem-tenentis Jovis ad deos alios.

Pelides autem iterum asperis verbis

Atriden allocutus-est, et nondum cessabat ab-ira:

225

Vinolente, canis oculos habens, cor vero cervi;

neque unquam in bellum una-cum populo armari,

neque ad-insidias ire cum primoribus Achivorum

ausus-es animo: hoc vero tibi mors videtur esse.

Certe multo melius est per exercitum latum Achivorum

230

dona auferre ejus, quicunque tibi contradixerit.

Populi-vorator rex, quoniam hominibus-nihili imperas:

aliter enim, Atrida, nunc postremo contumeliam-fecisses.

Verum tibi edico et super hoc magnum juramentum jurabo:

næ per hoc sceptrum, quod quidem nunquam folia et ramos

235

producet, postquam semel truncum in montibus reliquit,

neque repullulabit: circum enim ei ferrum delibravit

foliaque et corticem; nunc autem ipsum filii Achivorum

in manibus portant judices, qui leges

per Jovem tuentur; hoc autem tibi magnum erit juramentum:

240

certe aliquando Achillis desiderium incedet filios Achivorum

universos: his autem non poteris, dolens licet,

prodesse, quando multi ab Hectore viros-cædente

morientes cadent: tu autem intus animum lacerabis,

iratus, quod fortissimum Achivorum non honoraris.

245

Six dixit Pelides; sceptrumque projecit in-terram,

aureis clavis transfixum, consedit autem ipse;

Atrides vero ex-altera-parte irascebatur. His autem Nestor

suaviloquus surrexit, argutus Pyliorum orator,

cujus quidem a lingua melle dulcior fluebat sermo

250

(cui jam duæ ætates articulate-loquentium hominum

abierant, qui cum-ipso antea simul nutriti-sunt et nati

in Pylo divina, inter tertios autem tum regnabat);

hic illis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

O dii, profecto magnus luctus Achivam terram invadit!

255

Profecto lætabitur Priamus, Priamique filii,

ceterique Trojani valde gaudebunt animo,

si de-vobis hæc omnia audiverint decertantibus,

qui quidem consilio Danais antecellitis, et pugnando.

Sed persuademini: ambo vero juniores estis me.

260

Jam enim aliquando ego et cum-fortioribus, quam vobis,

viris versatus-sum, et nunquam me hice parvi-penderunt.

Non enim unquam tales vidi viros, neque videbo,

qualem Pirithoumque, Dryantemque, pastorem hominum,

Cæneumque, Exadiumque et similem-deo Polyphemum.

265

[Theseumque Ægiden, similem immortalibus.]

Fortissimi certe illi terrestrium nutriti-sunt virorum:

fortissimi quidem erant, et cum-fortissimis pugnabant,

Centauris monticolis, et terribiliter eos interfecerunt.

Et quidem cum-illis ego versabar, e Pylo profectus,

270

procul e longinqua terra: evocarant enim me ipsi;

et pugnabam pro me ipso (meis viribus) ego; cum-illis autem nemo

eorum, qui nunc homines sunt terrestres, pugnaret.

Et mea quidem consilia auscultabant obtemperabantque dicto.

Verum obedite et vos, quandoquidem obedire melius.

275

Neque tu ab-isto, præstans licet sis, auferas puellam,

verum sine, ut ei primum dederunt præmium filii Achivorum:

neque tu, Pelide, velis contendere regi

contra: quia neutiquam æqualem tecum sortitus-est honorem

sceptriger rex, cui Jupiter gloriam dedit.

280

Si autem tu fortis es, deaque te generavit mater,

at hic potentior est, quia pluribus imperat.

Atride, tu autem depone tuam iram: verum ego

precor, in-Achillem remittas iram, qui magnum omnibus

propugnaculum Achivis est belli mali.

285

Hunc autem respondens allocutus-est rex Agamemno:

sane hæc omnia, senex, convenienter dixisti.

Verum hic vir vult supra omnes esse alios;

in-omnes dominari vult, omnibusque imperare,

et omnibus præcipere, quæ alicui (mihi) non persuasurum eum puto.

290

Si autem ipsum bellatorem fecerunt dii semper existentes,

num propterea ipsi permittunt contumelias loqui?

Huic autem interpellando respondit divinus Achilles:

profecto enim timidusque et nullius-pretii vocarer,

si tibi in-omni re cessero, quamcunque dixeris:

295

aliis sane hæc impera, ne enim mihi

præcipias: non enim ego amplius me tibi obtemperaturum puto.

Aliud autem tibi dicam, tu vero in præcordiis conde tuis:

manibus quidem neutiquam ego pugnabo puellæ causa,

neque tecum neque cum-quovis alio, quum a-me aufertis quod-dedistis:

300

aliarum autem rerum quæ mihi sunt velocem apud navem nigram,

harum non ullam auferes abripiens, invito me.

Sin autem, age vero, fac-periculum, ut cognoscant et isti:

statim tibi (tuus) sanguis niger fluet circa lanceam.

Sic hi contrariis quum-contendissent verbis

305

surrexerunt, solveruntque concionem apud naves Achivorum.

Pelides quidem ad tentoria et naves æquales

abiit cumque Menœtiade (Patrocolo) et suis sociis:

Atrides autem navem velocem in-mare deduxit,

in-eamque remiges elegit viginti, et hecatomben im-

310

posuit deo; in ea vero Chryseidem pulcras-genas-habentem

collocavit ducens; dux autem inscendit ingeniosus Ulysses.

Hi quidem deinde, cum-conscendissent, innavigabant humidis viis:

populos autem Atrides lustrari jussit.

Hi vero se-lustrabant et in mare sordes projiciebant;

315

sacrificabantque Apollini perfectas hecatombas

taurorum et caprarum juxta litus maris infructuosi:

nidor autem ad-cœlum ibat circumfusus fumo.

Sic hi quidem hæc operabantur per exercitum: nec Agamemno

cessabat ab-ira, quam primum minatus-fuerat Achilli.

320

Sed is Talthybiumque et Eurybaten affatus-est,

qui ipsi erant præcones et seduli ministri:

Abite ad-tentorium Pelidæ Achillis;

manu prehensam adducite Briseidem pulcris-genis:

sin autem non dederit, ego tamen ipse auferam,

325

veniens cum pluribus: quod illi et acerbius erit.

Sic locutus eos misit, asperumque sermonem injunxit.

Hi autem inviti iverunt juxta litus maris infructuosi,

Myrmidonum vero ad tentoriaque et naves pervenerunt.

Illum autem invenerunt apudque tentorium et navem nigram

330

sedentem: neque hosce intuitus lætatus-est Achilles.

Hi quidem perterriti et reverentes regem

stabant, neque ipsum alloquebantur neque interrogabant.

Sed is cognovit suo in animo, dixitque:

Salvete, præcones, Jovis nuntii atque etiam hominum!

335

propius accedite: nihil mihi vos culpandi, sed Agamemno,

qui vos misit Briseidis causa puellæ.

Verum age, generose Patrocle, educ puellam,

et ipsis trade abducendam: ipsi autem testes sunto

coram diis beatis coramque mortalibus hominibus,

340

et coram hoc rege immiti, si-unquam posthac

opus me fuerit ad-indignam pestem arcendam

a-ceteris: certe enim ille perniciosis animis furit,

neque ullo-modo scit cogitare et ante et retro (futura et præterita),

ut ipsi apud naves salvi pugnent Achivi.

345

Sic dixit: Patroclus autem caro paruit sodali.

Eduxitque tentorio Briseidem pulcris-genis,

et tradidit abducendam; illi autem redibant ad naves Achivorum;

atque invita una cum-iis[TR2] mulier ibat. Sed Achilles

lacrimans a-sociis exinde sedit seorsum secedens,

350

litus ad maris cani, spectans in nigrum pontum;

multa autem matri dilectæ supplicavit manus porrigens:

Mater, quandoquidem me peperisti brevis-ævi futurum,

honorem saltem mihi debebat Olympius tribuere,

Jupiter altitonans; nunc autem me ne tantillum-quidem honoravit:

355

certe enim me Atrides late-dominans Agamemno

contumelia-affecit: ablatum enim habet præmium, ipse auferens.

Sic dixit lacrimas-fundens: hunc autem audivit veneranda mater,

sedens in fundo maris apud patrem senem.

Cito autem emersit e-cano mari, velut nebula;

360

et ante ipsum consedit lacrimas-fundentem,

manuque ipsum demulsit et verbum dixit et elocuta est:

Fili, quid fles? quis vero tibi mentem invasit mœror?

eloquere, ne celes animo, ut sciamus ambo.

Hanc autem graviter-suspirans allocutus-est pedibus velox Achilles:

365

nosti: cur tibi hæc scienti omnia dicam?

ivimus in Theben sacram, urbem Eetionis,

hancque diripuimus et adduximus huc omnia:

et hæc quidem bene diviserunt inter se filii Achivorum,

elegerunt autem Atridæ Chryseidem pulcris-genis.

370

Chryses vero postea, sacerdos longe-jaculantis Apollinis,

venit veloces ad naves Achivorum ære-loricatorum,

redemturusque filiam, ferens infinitum pretium-liberationis,

infulas habens in manibus longe-jaculantis Apollinis

aureo de sceptro suspensas, et supplex oravit omnes Achivos,

375

Atridas vero imprimis duos, duces populorum.

Tunc ceteri quidem omnes comprobarunt Achivi,

reverendumque-esse sacerdotem et splendidum accipiendum pretium:

at non Atridæ Agamemnoni placuit animo;

sed contumeliose eum dimisit, minacemque sermonem injunxit.

380

Iratus vero senex retro abiit; hunc autem Apollo

precantem exaudivit, quoniam valde illi carus erat.

Misit in Argivos malam sagittam; populi autem

moriebantur alii-super-alios; ibantque spicula dei

quoquoversus per exercitum latum Achivorum. Nobis autem vates

385

bene sciens in-concione-narrabat vaticinia Apollinis.

Statim ego primus hortabar deum placare;

Atriden vero deinde ira cepit: subitoque exsurgens

minax-dixit verbum, quod utique effectum est.

Illam enim cum navi veloci mobilibus-oculis Achivi

390

ad Chrysen deducunt, feruntque donaria deo;

hanc vero nuper a-tentorio iverunt præcones abducentes,

puellam Brisei, quam mihi dederant filii Achivorum.

Sed tu, si quidem potes, auxiliare filio optimo:

profecta in-Olympum, Jovem precare, si unquam aliquid

395

vel verbo juvisti cor Jovis, vel etiam facto.

Sæpe enim te patris in ædibus audivi

prædicantem, quum aiebas ab-atras-nubes-cogente Saturnio

solam te inter immortales indignam perniciem avertisse,

quando ipsum colligare Olympii volebant alii,

400

Junoque, et Neptunus, et Pallas Minerva.

Sed tu eum, quum-venisses, dea, liberasti a-vinculis,

statim Centimanum vocans in vastum Olympum,

quem Briareum vocant dii, homines autem omnes

Ægæonem (is enim viribus suo patre præstantior):

405

qui apud Saturnium consedit, gloria superbiens:

hunc igitur exhorruerunt beati dii, neque Jovem ligaverunt.

Horum nunc illi memoriam-revocans asside et prende genua,

si quo modo velit Trojanis auxiliari,

hos autem ad puppesque et circa mare conglobare, Achivos,

410

dum-cædantur, ut omnes fruantur rege suo,

sentiatque etiam Atrides late-dominans Agamemno

suam culpam, quod fortissimum Achivorum nihil honorarit.

Huic autem respondit deinde Thetis lacrimas defundens:

heu! fili mi, cur igitur te enutrivi, malo-fato partum!

415

O utinam apud naves sine-lacrimis et illæsus

sederes; quoniam tibi fatum impendet brevi, nec perlonge abest:

nunc autem simul et cito-moriturus et ærumnosus supra omnes

factus-es: quoniam te malo fato peperi in ædibus.

Hoc tamen dictura verbum Jovi gaudenti-fulmine

420

ibo ipsa in Olympum valde-nivosum, si forte obtemperet.

Sed tu quidem nunc, navibus assidens velocibus,

succense Achivis, bello autem abstine omnino.

Jupiter enim ad Oceanum ad probos Æthiopes

hesternus abiit ad convivium; diique simul omnes secuti-sunt:

425

duodecima autem die rursus veniet in-Olympum.

Et tum deinde vadam Jovis ad ære-fundatam domum,

et ipsius genibus-advolvar, et eum permotum-iri puto.

Sic igitur locuta abiit; illum autem reliquit ibi

iratum in animo, de-bene-cincta muliere,

430

quam vi ab-invito abstulerant.—Sed Ulysses

in Chrysen pervenit, ducens sacram hecatomben.

Hi autem quando portum valde-profundum intraverant,

vela quidem legerunt, posueruntque in navi nigra;

malum autem receptaculo-suo admorunt, rudentibus demissum,

435

alacriter; ipsamque (navem) in stationem protraxerunt remis.

Saxa (pro ancoris) inde ejecerunt, ac retinacula alligarunt,

et ipsi quoque exierunt in litus maris:

atque hecatomben exposuerunt longe-jaculanti Apollini;

Chryseis autem navi exivit pontum-transeunte.

440

Hanc quidem postea ad aram ducens ingeniosus Ulysses,

patri caro in manibus posuit, et ipsum allocutus-est:

O Chryse, misit me rex virorum Agamemno,

filiamque tibi ut-ducerem, Phœboque sacram hecatomben

sacrificarem pro Danais, ut placemus deum,

445

qui modo Argivis deplorabiles ærumnas immisit.

Sic locutus, in manibus posuit, ille autem accepit gaudens

filiam caram: hi vero confestim deo splendidam hecatomben

ordine statuerunt rite-ædificatum circa altare;

manusque-lavarunt deinde, et molas sustulerunt.

450

His autem Chryses alta-voce precabatur, manibus sublatis:

Audi me, argenteum-arcum-habens, qui Chrysen tueris,

Cillamque divinam, Tenedoque potenter imperas!

Jam aliquando me antea exaudisti precantem;

honorasti quidem me, valde vero afflixisti populum Achivorum:

455

atque etiam nunc mihi hoc perfice votum:

jam nunc a-Danais iniquam pestem amove.

Sic dixit orans; hunc vero exaudivit Phœbus Apollo.

Ac postquam precati-sunt et molas projecerunt, hostiarum

cervices retro-egerunt primum, et jugularunt et excoriarunt,

460

femoraque exsecuerunt, adipeque cooperuerunt,

eam duplicantes, super ipsis autem frusta-cruda-posuerunt.

Adolebatque super lignis-fissis senex, insuper nigrum vinum

libabat: juvenes vero prope illum tenebant verua-quinque-cuspidum manibus.

Tum ubi femora exusta-erant, et viscera gustarant,

465

minutatim-secuerunt ceterea et verubus transfixerunt,

assaruntque scite, extraxeruntque igni omnia.

Atque ubi cessarant ab-opere, appararantque convivium,

convivati-sunt; neque quicquam indiguit cibo æquo.

Porro ubi potus et cibi desiderium exuerant,

470

pueri quidem crateras coronabant vino,

distribueruntque omnibus, auspicati poculis.

Illi vero per-totum-diem cantu deum placabant,

pulcrum canentes pæana, juvenes Achivorum,

celebrantes sagittantem Apollinem: ille autem animo delectabatur audiens.

475

Quando vero sol occidit et tenebræ supervenere,

tunc dormiverunt juxta retinacula navis.

Quando autem mane-genita apparuit roseis-digitis Aurora,

tunc deinde revehebantur ad exercitum latum Achivorum;

hisque secundum ventum misit sagittans Apollo.

480

Illi vero malum erexerunt, velaque alba panderunt:

ventus autem flatu-implevit medium velum, fluctusque

carinam purpureus valde circumsonabat, navi eunte:

hæc vero currebat per fluctum conficiens iter.

Ac postquam venerant ad exercitum latum Achivorum,

485

navem quidem hi nigram in continentem subduxerunt

alte super arenas, phalangasque longas subtenderunt:

ipsi autem sparsi-sunt per tentoriaque navesque.

Verum iram fovit, navibus adsidens velocibus,

generosus Pelei filius, pedibus velox Achilles;

490

neque unquam in concionem prodiit clarantem-viros,

neque unquam in bellum: sed macerabat carum (suum) cor,

illic manens, desiderabat autem clamoremque pugnamque.

At quando jam ex illo duodecima erat aurora,

tunc vero ad Olympum ibant dii semper existentes

495

omnes simul, Jupiterque præibat. Thetis autem non est-oblita mandatorum

filii sui, sed hæc emersit ex-unda maris,

matutinaque conscendit magnum cœlum Olympumque;

invenit autem late-sonantem Saturnium seorsum sedentem ab-aliis

in-summo vertice multa-cacumina-habentis Olympi.

500

Atque ante ipsum consedit et prehendit genua

sinistrâ; dextrâ autem inferius mentum attingens

supplicans allocuta-est Jovem Saturnium regem:

Jupiter pater, si-unquam revera te inter immortales juvi

vel dicto vel re, hoc mihi perfice votum:

505

honora mihi filium, qui brevissimæ vitæ præ-ceteris

extitit; sed ipsum nunc rex virorum Agamemno

contumelia-affecit: ablatum enim habet præmium, ipse abripiens.

At tu ipsum ulciscere, Olympie sapientissime Jupiter;

tamdiu autem in Trojanis pone victoriam, donec Achivi

510

filium meum honorarint, auxerintque eum honore.

Sic dixit; hanc autem nihil allocutus-est nubes-cogens Jupiter,

sed tacitus diu sedit; Thetis vero, ita-ut prenderat genua,

sic tenebat inhærens, et rogabat secundo iterum:

Vere jam mihi promitte et annue,

515

vel abnue; quoniam non tibi inest timor: ut bene sciam,

quantum ego inter omnes inhonoratissima dea sim.

Hanc autem graviter suspirans allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

sane perniciosum facinus, quum me increpare impellis

Junonem, quando me irritaverit contumeliosis verbis.

520

Illa autem et sic mecum semper inter immortales deos

rixatur, atque me dicit in-pugna Trojanis auxiliari.

Sed tu quidem nunc retro abscede, ne te videat

Juno: mihi autem hæc erunt-curæ, ut perficiam.

Verum age jam tibi capite annuam, ut fidem-habeas:

525

hoc enim ex me inter immortales maximum

signum; non enim meum est revocabile, neque fallax,

neque infectum, quodcunque capite annuero.

Dixit, et nigris superciliis annuit Saturnius:

ambrosiæ autem comæ concussæ-sunt regis

530

capite ab immortali; magnumque tremefecit Olympum.

Illi sic deliberata-re discesserunt: hæc quidem deinde

in mare desiliit profundum de splendido Olympo,

Jupiter autem rediit suam in domum. Dii vero simul omnes assurrexerunt

ex sedibus, sui patris in-occursum; nec ullus sustinuit

535

expectare venientem, sed obvii steterunt omnes.

Sic hic quidem illic resedit in solio; neque eum Juno

ignoravit, conspicata, quod cum-ipso contulerat consilia

argenteos-pedes-habens Thetis, filia marini senis.

Statim conviciis Jovem Saturnium allocuta-est.

540

Quis vero tecum, dolose, deorum contulit consilia?

semper tibi gratum est, a-me seorsum agentem,

clandestina meditantem statuere: neque aliquod unquam mihi

lubens ausus-es dicere verbum quod cogitaveris.

Huic autem respondit deinde pater hominumque deorumque:

545

Juno, ne vero omnia mea spera consilia

te scituram: difficilia tibi erunt, uxor quamvis mea sis.

Sed quod quidem par fuerit te audire, nullus inde

neque deorum prior hoc sciet, neque hominum:

quod autem ego seorsum a-diis voluero animo-concipere,

550

ne tu hæc singula interroga neu perscrutare.

Huic autem respondit deinde magnos-oculos-habens veneranda Juno:

severissime Saturnie, quale hoc verbum dixisti!

Et valde te pridem neque interrogo nec perscrutor;

sed perquietus ea consultas, quæcunque vis:

555

nunc autem vehementer timeo in animo, ne te seduxerit

argenteos-pedes-habens Thetis, filia marini senis.

Matutina enim tibi assedit et prehendit genua;

cui te suspicor annuisse certum, ut Achillem

honores, perdas autem multos ad naves Achivorum.

560

Hanc autem respondens allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

improba, semper quidem suspicaris, nec te lateo:

agere tamen nihil poteris, sed ab animo aliena

magis mihi eris: hoc autem tibi et acerbius erit.

Si vero ita hoc est ut suspicor, mihi erit gratum.

565

Verum tacita sede, meoque obedi verbo;

ne tibi non prosint, quotquot dii sunt in Olympo,

propius accedentes, quando tibi invictas manus injecero.

Sic dixit: timuit autem magnis-oculis verenda Juno;

et tacita sedit, inflectens suum cor;[TR3]

570

ingemuerunt autem per domum Jovis dii cœlestes.

His vero Vulcanus inclytus-artifex incepit concionari,

matri dilectæ gratificans, candidas-ulnas-habenti Junoni:

Profecto pestifera facta hæc erunt, nec amplius tolerabilia,

si jam vos mortalium gratia contenditis hoc-modo,

575

interque deos tumultum agitatis; neque ulla convivii

boni erit voluptas, quoniam pejora vincunt.

Matrem autem ego admoneo, et ipsam licet intelligentem,

patri caro obsequium præstare Jovi, ut ne iterum

jurget pater, et nobis convivium conturbet.

580

Si enim velit Olympius fulminator

ex sedibus deturbare.... ille enim longe potentissimus est.

At tu hunc verbis demulceto mollibus;

statim deinde placidus Olympius erit nobis.

Sic igitur dixit; et surgens poculum duplex

585

matri dilectæ in manibus posuit, et ipsam allocutus-est:

Tolera, mater mea, et sustine, dolens licet,

ne te, cara quanquam mihi es, his in oculis videam

verberatam: tunc vero non potero, dolens quantumvis,

juvare: difficilis enim Olympius ad-resistentum.

590

Jam enim me et alias auxiliari aggressum

dejecit, pede prehensum, de limine divino.

Totum vero diem ferebar, unaque-cum sole occidente

decidi in Lemno: parum autem amplius animæ inerat:

ibi me Sinties viri statim exceperunt cadentem.

595

Sic dixit; risit autem dea candidas-ulnas-habens Juno:

ridensque a-filio accepit manu poculum.

Atque ille ceteris diis a-dextra-exorsus omnibus

infundebat, dulce nectar a cratere hauriens.

Immensus autem excitatus-est risus beatis diis,

600

ut viderunt Vulcanum per ædes properantem.

Sic tunc totum diem usque-ad solem occidentem

convivabantur, nec quicquam animus indigebat dapibus æquis,

non cithara perpulcra, quam tenebat Apollo,

Musisque, quæ canebant alternantes voce pulcra.

605

Sed postquam occidit splendida lux solis,

hi quidem decubituri abierunt domum unusquisque,

ubi cuique domum perinclytus utroque-pede-infirmus,

Vulcanus, fecerat sollertibus præcordiis.

Jupiter autem ad suum lectum abiit Olympius fulgurator,

610

ubi pridem dormiebat, quando ipsum dulcis somnus invaderet:

illic dormivit, quum-ascendisset; juxtaque aureum-solium-habens Juno.

[TR1] "dederuntq." → "dederuntque"
[TR2] "una cum- is" → "una cum-iis"
[TR3] "sum cor" → "suum cor"

Iliadis II.—Somnium. Bœotia.

ARGUMENT: THE TRIAL OF THE ARMY, AND CATALOGUE OF THE FORCES.

Jupiter, in pursuance of the request of Thetis, sends a deceitful vision to Agamemnon, persuading him to lead the army to battle, in order to make the Greeks sensible of their want of Achilles. The general, who is deluded with the hopes of taking Troy without his assistance, but fears the army was discouraged by his absence, and the late plague, as well as by the length of time, contrives to make trial of their disposition by a stratagem. He first communicates his design to the princes in council, that he would propose a return to the soldiers, and that they should put a stop to them if the proposal was embraced. Then he assembles the whole host, and upon moving for a return to Greece, they unanimously agree to it, and run to prepare the ships. They are detained by the management of Ulysses, who chastises the insolence of Thersites. The assembly is recalled, several speeches made on the occasion, and at length the advice of Nestor followed, which was to make a general muster of the troops, and to divide them into their several nations, before they proceeded to battle. This gives occasion to the poet to enumerate all the forces of the Greeks and Trojans, and in a large catalogue.

The time employed in this book consists not entirely of one day. The scene lies in the Grecian camp, and upon the sea-shore; towards the end it removes to Troy.

TEXT:

1

Ceteri quidem diique et viri bellatores-equestres,

dormiebant totam-noctem; Jovem autem non tenebat dulcis somnus,

verum is meditabatur in animo, quomodo Achillem

honoraret, perderetque multos ad naves Achivorum.

5

Hoc autem ei in animo optimum visum-est consilium,

mittere ad Atriden Agamemnonem perniciosum Somnium;

et id compellans verbis alatis allocutus-est:

Vade age, perniciosum Somnium, celeres ad naves Achivorum;

ingressum in tentorium Agamemnonis Atridæ,

10

omnia valde accurate nuntia, sicut mando.

Armare ipsum jube comantes Achivos

cum-omnibus-copiis; nunc enim ceperit urbem latis-viis

Trojanorum: non enim amplius diverse cœlestes domos habentes

immortales sentiunt; inflexit enim omnes

15

Juno supplicans; Trojanis autem mala impendent.

Sic dixit; ivit autem Somnium, postquam hunc sermonem audivit.

Protinus pervenit celeres ad naves Achivorum;

ivitque ad Atriden Agamemnonem; hunc vero deprehendit

dormientem in tentorio, circumque almus fusus-erat somnus.

20

Stetit autem supra caput, Neleïo filio similis,

Nestori, quem maxime senum honorabat Agamemno.

Huic se quum-assimilasset, eum ita alloquebatur divinum Somnium:

Dormis, Atrei fili bellicosi, equûm-domitoris?

non oportet per-totam-noctem dormire consiliatorem virum,

25

cui populique sunt-commissi et tanta curæ-sunt.

Nunc vero mihi mentem-adhibe ocyus; Jovis enim tibi nuntius sum,

qui tui, longe quanquam-est, valde curam-agit et miseretur.

Armare te jussit comantes Achivos

cum-omnibus-copiis; nunc enim ceperis urbem latis-viis

30

Trojanorum; non enim amplius diverse cœlestes domos habentes

immortales sentiunt; inflexit enim omnes

Juno supplicans; Trojanis autem mala impendent

ab Jove. Sed tu tuo tene animo, neque te oblivio

capiat, quando te dulcis somnus dimiserit.

35

Sic quum-dixisset, abiit; illum autem reliquit ibi

ea cogitantem in animo, quæ non perfecta erant-futura.

Putavit enim capturum se Priami urbem die illo,

stultus; neque ea sciebat, quæ Jupiter moliebatur opera.

Impositurus enim adhuc erat doloresque suspiriaque

40

Trojanisque et Danais per acres pugnas.

Experrectus-est ex somno, divinaque ei adhuc circumfusa-erat vox.

Sedebat autem arrectus, mollemque induit tunicam,

pulcram, novam, circaque magnum sibi-injecit pallium;

pedibus autem sub nitidis ligavit pulcra calceamenta;

45

circumque humeros jecit ensem argenteis-clavis.

Prehendit inde sceptrum paternum, incorruptum semper,

cum quo ivit ad naves Achivorum ære-loricatorum.

Aurora quidem dea ascendit magnum Olympum,

Jovi lumen nuntiatura et ceteris immortalibus:

50

at ille præcones argutis-vocibus-insignes jussit

convocare ad-concionem comantes Achivos.

Hi quidem convocarunt, illi autem colligebantur valde celeriter.

Consilium autem primum magnanimorum sedit senum,

Nestoream apud navem Pylo-nati regis,

55

quos ille quum-coegisset, prudentem struebat consultationem:

Audite, amici: divinum mihi in-somnis venit Somnium

almam per noctem; maxime vero Nestori divino

formaque statura habituque proxime simile-erat.

Stetit autem supra caput et ad me sermonem dixit:

60

dormis, Atrei fili bellicosi, equûm-domitoris?

non oportet totam-noctem dormire consiliatorem virum;

cui populique sunt-commissi et tanta curæ-sunt.

Nunc vero mihi mentem-adhibe ocyus; Jovis enim tibi nuntius sum,

qui tui, longe quanquam-est, valde curam-agit et miseretur.

65

Armare te jussit comantes Achivos

cum-omnibus-copiis; nunc enim ceperis urbem latis-viis

Trojanorum; non enim amplius diverse cœlestes domos habentes

immortales sentiunt; inflexit enim omnes

Juno supplicans: Trojanis vero mala impendent

70

ab Jove: sed tu tuo tene animo. Sic illud locutum

abiit avolans, meque jucundus somnus reliquit.

Verum agite, si quo-modo armemus filios Achivorum.

Primum autem ego verbis tentabo, quatenus fas est,

et fugere cum navibus multorum-transtrorum jubebo:

75

vos autem aliunde alius cohibite verbis.

Ille quidem sic locutus, consedit. His autem surrexit

Nestor, qui Pyli rex erat arenosæ.

Qui ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

O amici, Argivorum ductores et principes,

80

si quis hoc somnium Achivorum alius dixisset,

mendacium esse diceremus et aversaremur potius:

nunc autem vidit is qui se longe præstantissimum Achivorum profitetur esse.

Verum agite, si quo-modo armemus filios Achivorum.

Sic locutus, consilio cœpit excedere.

85

Hi autem surrexerunt, parueruntque pastori virorum,

sceptrigeri reges; accurrebant vero populi.

Sicut gentes eunt apum confertarum,

petra ex cava semper recens venientium;

in-modum-racemi autem volant super floribus vernis,

90

et aliæ hac confertim feruntur, aliæ vero illac:

sic horum gentes multæ a navibus et tentoriis

litoris in-anteriora depressi procedebant-ordine

turmatim ad concionem; interque ipsos Fama exarsit,

incitans eos ire, Jovis nuntia; hi vero congregabantur.

95

Tumultabatur autem concio, subtusque gemebat terra,

populis considentibus, clamorque-inconditus erat; novem vero ipsos

præcones vociferantes cohibebant, si-quando a-clamore

desisterent, audirentque Jovis-alumnos reges.

Ægre vero sedit populus, cohibebanturque in sedibus,

100

cessantes a-clamore: verum rex Agamemno

surrexit, sceptrum tenens, quod Vulcanus laboraverat fabricans;

Vulcanus quidem dedit Jovi Saturnio regi;

atque Jupiter dedit internuntio Argicidæ;

Mercurius autem rex dedit Pelopi agitatori-equorum;

105

ac rursus Pelops dedit Atreo, pastori virorum;

Atreusque moriens reliquit diviti-pecorum Thyestæ;

ac rursus Thyestes Agamemnoni reliquit gestandum,

ut-multis insulis et Argo omni imperaret.

Hoc ille nixus, hæc verba Argivis dixit:

110

O amici, heroes Danai, ministri Martis,

Jupiter me valde Saturnius malo irretivit gravi,

durus, qui antea quidem mihi promisit et annuit,

Ilio exciso bene-mœnito, me rediturum;

nunc vero malam fraudem struxit, et me jubet

115

inglorium Argos redire, postquam multum perdidi populum.

Ita scilicet Jovi erit præpotenti placitum,

qui jam multarum urbium demolitus-est vertices,

et adhuc etiam demolietur: ejus enim potentia est maxima.

Turpe enim hoc est etiam posteris auditu,

120

incassum sic talem tantumque populum Achivorum

irritum bellum bellare, et pugnare

cum-viris paucioribus, exitus autem nondum ullus apparuit.

Si enim velimus Achivique Trojanique,

fœderibus fidelibus percussis, numerari utrique,

125

Trojanos quidem se-colligere, ad focos quotquot sunt;

nos autem in decurias disponamur Achivi,

Trojanorumque viros singulos capiamus, qui-vinum-fundant:

multæ decuriæ indigerent pocillatore.

Tanto ego ajo plures esse filios Achivorum

130

Trojanis, qui habitant in urbe: sed auxiliares

multis ex civitatibus hastas-vibrantes viri sunt,

qui me valde depellunt et non sinunt volentem

Trojæ expugnare bene-habitatum oppidum

Novem jam abierunt Jovis magni anni,

135

et jam ligna computruerunt navium, et funes soliti-sunt;

et certe nostræque uxores et infantes liberi

sedent in ædibus exspectantes: nobis autem opus

sic infectum est, cujus gratia huc venimus.

Sed agite, ut ego dixero, pareamus omnes:

140

fugiamus cum navibus dilectam in patriam terram;

non enim amplius Trojam capiemus latas-vias-habentem.

Sic dixit; his autem animum in pectoribus commovit,

omnibus inter multitudinem, quicunque non consilium audiverant.

Mota-est vero concio, ut fluctus ingentes maris

145

pelagi Icarii, quos quidem Eurusque Notusque

commovit, quum-irruit patris Jovis ex nubibus.

Sicut quum moverit Zephyrus profundum arvum veniens,

rapidus superne ingruens, et incumbit spicis:

sic horum tota concio mota-est. Hi autem fremitu

150

ad naves ruebant, a-pedibus vero subter pulvis

stabat excitatus; alii autem alios adhortabantur,

ut-prehenderent naves et traherent in mare divinum

alveosque expurgabant: clamor autem in-cœlum ivit

domum properantium; subtrahebantque phalangas navibus.

155

Tunc Argivis præter-fatum reditus contigisset,

nisi Minervam Juno sermone affata-fuisset:

Dii-boni, ægidem-tenentis Jovis filia, indomita,

siccine vero domum, dilectam in patriam terram,

Argivi fugient super lata dorsa maris?

160

verum gloriationem Priamo et Trojanis reliquerint

Argivam Helenam, cujus gratia multi Achivorum

ad Trojam perierunt, dilecta procul-a patria terra?

verum abi nunc ad populum Achivorum ære-loricatorum,

tuis lenibus verbis cohibe virum quemque,

165

nec sinas naves in-mare trahere utrinque-recurvas.

Sic dixit: nec non-paruit dea cæsiis-oculis Minerva.

Descendit autem ab Olympi verticibus concitata,

[raptimque venit veloces ad naves Achivorum;]

invenit deinde Ulyssem, Jovi consilio parem,

170

stantem; neque hic navem bonis-transtris-instructam, nigram

tangebat, quia ipsum dolor corde et animo invaserat.

prope autem stans allocuta-est eum cæsiis-oculis Minerva:

Generose Laertiade, sollertissime Ulysse,

siccine vero domum, dilectam in patriam terram,

175

fugietis, in naves multis-transtris irruentes?

verum gloriationem Priamo et Trojanis reliqueritis

Argivam Helenam, cujus gratia multi Achivorum

ad Trojam perierunt, dilecta procul-a patria terra?

verum abi nunc ad populum Achivorum, neque cessa:

180

tuis blandis verbis cohibe virum quemque,

nec sinas naves in-mare trahere utrinque-recurvas.

Sic dixit: hic autem intellexit deæ vocem locutæ,

instititque currere, et lænam abjecit: illam vero sustulit

præco Eurybates Ithacensis, qui eum sequebatur.

185

Ipse autem Atridæ Agamemnoni obvius veniens,

sumsit ei (ejus) sceptrum paternum, incorruptum semper:

cum quo ivit per naves Achivorum ære-loricatorum.

Quemque regem, et primarium virum inveniret,

hunc vero blandis verbis detinebat astans:

190

Mirifice, non te decuit timidi instar trepidare;

quin et ipse sede, et alios sedere fac viros.

Nondum enim fere certo scis, quis animus Atridæ:

nunc quidem tentat, mox autem pœna-afficiet filios Achivorum.

In consilio non omnes audivimus quid dixerit.

195

Cavendum igitur ne-forte iratus afficiat malo filios Achivorum.

Ira vero magna est Jovis-alumni regis:

honor autem ab Jove est, diligitque ipsum providus Jupiter.

Quemcunque vero e-plebe virum videret vociferantemque offenderet,

hunc sceptro percutiebat increpitabatque verbo:

200

Improbe, quiete sede, et aliorum sermonem audi,

qui te præstantiores sunt; tu autem imbellis et invalidus,

neque unquam in bello æstimatus, neque in consilio.

Non quidem ullo-pacto omnes regnabimus hic Achivi:

non bonum multorum-principatus: unus princeps esto,

205

unus rex, cui dedit Saturni filius versuti.

[sceptrumque et jura, ut ipsis dominetur.]

Sic ille imperatorem-agens regebat exercitum: hi autem ad-concionem

rursus ruebant a navibus et tentoriis,

cum tumultu: sicut quum fluctus multum-trepentis maris

210

in-litore magno fremit, resonatque pontus.

Ceteri quidem sedebant, tenebantque-se in suis sedibus.

Thersites autem adhuc solus blaterans tumultuabatur,

qui verba animo suo indecoraque multaque tenebat,

ut-temere, ac non prout decebat, contenderet regibus,

215

sed eo quodcunque ei videretur ridiculum Argivis

esse. Turpissimus autem vir sub Ilium venerat;

valgus erat, claudusque altero pede; et ejus humeri

gibbi, in pectus contracti; ac superne

acutus erat capite, rarumque supra-insedebat capillamentum.

220

Inimicissimus autem Achilli potissimum erat et Ulyssi;

his enim conviciari-solebat; tum vero Agamemnoni divino

stridule clamans dicebat probra; ei autem Achivi

vehementer irascebantur indignabanturque in animo;

at hic alte vociferans, Agamemnonem increpabat sermone:

225

Atride, de-quo autem quereris et quo indiges?

plena tibi ære tentoria, multæque mulieres

sunt in tentoriis selectæ, quas tibi Achivi

omnium-primo damus, quandocunque oppidum cepimus.

An adhuc et auro indiges, quod quis afferet

230

Trojanorum equûm-domitorum ex Ilio, pro-filio redemtionis-pretium,

quem ego vinctum duxero vel alius Achivorum?

aut mulierem juvenem, ut cum ea miscearis in amore,

quamque ipse seorsum detineas? Minime vero decet

principem existentem in-mala inducere filios Achivorum.

235

O imbelles, ignava probra, Achæides, non-amplius Achivi,

domum cum navibus redeamus: hunc vero sinamus

hic ad Trojam præmia concoquere, ut sciat,

utrum quid ei nos adjumento-simus, an non;

qui etiam nunc Achillem, se multo fortiorem virum,

240

contumelia-affecit; ablatum enim habet præmium, ipse abripiens.

Enimvero non Achilli bilis est in præcordiis, sed socors est;

alioqui enim, Atrida, nunc postremum læsisses.

Sic dixit convicians Agamemnoni, pastori populorum,

Thersites; huic autem cito astitit divinus Ulysses,

245

et ipsum torve intuitus gravi increpavit sermone:

Thersite blatero, clara-voce quanquam sis concionator,

desine, neu velis solus contendere cum-regibus.

Non enim ego te censeo pejorem mortalem alium

esse, quotquot cum Atridis sub Ilium venerunt.

250

Quare non reges in ore habens concioneris,

et (neu) ipsis probra objicias, reditumque observes.

Necdum plane scimus, quomodo futuræ-sint hæ res,

utrum bene, an male redituri-simus filii Achivorum.

[Propterea nunc Atridæ Agamemnoni, pastori populorum,

255

sedes jaciens-convicia, quia ei valde multa dant

heroes Danai; tu vero maledictis-eum-irritans concionaris.]

Sed tibi edico, quod et perfectum erit:

sicubi iterum te delirantem deprehendero, sic jam hîc,

ne-amplius deinceps Ulyssi caput super humeros sit,

260

neque posthac Telemachi parens appellatus sim,

si non ego te comprehensum tuis quidem vestibus exuero,

lænaque et tunica, quæque pudenda contegunt,

ipsum autem flentem veloces ad naves dimisero,

cæsum, e-concione, ignominiosis verberibus.

265

Sic igitur dixit, sceptroque tergum atque etiam humeros

percussit; ille vero curvabat-se, plenaque ipsi excidit lacrima.

Vibex autem cruenta dorso emersit

sceptro sub aureo; ipse autem sedit timuitque,

dolensque, stupide spectans, abstersit lacrimam.

270

Illi vero, quamvis mœsti, super ipso suaviter riserunt,

sicque aliquis (fere quisque) dicebat, intuens propinquum alium:

Dii boni, profecto plurima Ulysses bona fecit,

consiliaque inchoans bona bellumque instruens:

nunc vero hoc longe optimum inter Argivos fecit,

275

qui hunc conviciatorem contumeliosum coercuit a-loquendo.

Non certe ipsum iterum stimulabit animus audax

objurgare reges contumeliosis verbis.

Sic dixerunt multitudo: sed urbium-vastator Ulysses

surrexit, sceptrum tenens (juxtaque cæsiis-oculis Minerva,

280

assimulata præconi, silere populum jussit,

ut simul primique et postremi filii Achivorum

sermonem audirent et expenderent consilium):

is ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

Atrida, nunc vero te, rex, volunt Achivi

285

omnibus probrosissimum facere articulate-loquentibus mortalibus,

nec tibi perficiunt promissionem, quam susceperunt,

huc etiam venientes ex Argo equos-pascente,

Ilio exciso bene-mœnito te rediturum.

Tanquam enim vel pueri tenelli viduæve mulieres,

290

inter-se complorantes-desiderant domum redire.

Sane vero etiam labor est afflictum redire.

Etenim quispiam vel unum mensem manens procul a sua uxore

ægre-fert cum nave multa-transtra-habente, quem procellæ

hibernæ detinent, commotumque mare:

295

nobis vero nonus est, qui-circumvolvitur, annus

hic manentibus. Quare non succenseo, Achivos

ægre-ferre apud naves recurvas; verum nihilominus

turpe est diuque manere, inanemque redire.

Tolerate, amici, et manete in tempus, ut sciamus,

300

utrum verum Calchas vaticinetur, an et non.

Probe enim hoc scimus in animo, estisque omnes

testes, quos non Parcæ incesserunt mortis auferentes,

herique et nudius-tertius, quando in Aulidem naves Achivorum

congregabantur, mala Priamo et Trojanis ferentes;

305

nos autem circum, circa fontem, sacris in altaribus

faciebamus immortalibus perfectas hecatombas,

pulcra sub platano, unde fluebat limpida aqua:

illic apparuit magnum signum: draco in dorso ruber,

horribilis, quem ipse Olympius misit in-lucem,

310

ex-altari imo-prolapsus, ad platanum ruit.

Ibi erant passeris pulli, pusilli nati,

ramum super summum, sub-foliis se-condentes,

octo, verum mater nona erat, quæ pepererat natos.

Ibi ille hos miserabiliter voravit stridentes;

315

mater vero circumvolabat lugens caros natos:

hanc autem implicans ala prehendit circum-clamitantem.

Verum postquam natos devoraverat passeris et ipsam,

hunc quidem insignem fecit deus, qui ostenderat;

lapidem enim ipsum fecit Saturni filius versuti;

320

nos autem stantes admirabamur, quale factum-esset.

Sic igitur mirabilia prodigia deorum subiere hecatombas;

Calchas vero statim deinde vaticinans concionabatur:

cur muti facti-estis, capite-comantes Achivi?

nobis quidem hoc ostendit signum magnum providus Jupiter,

325

serum, seri-exitus, cujus gloria nunquam peribit.

Ut hic natos devoravit passeris et ipsam,

octo, verum mater nona erat, quæ pepererat natos:

sic nos totidem annos bellabimus ibi,

decimo autem urbem capiemus latas-vias-habentem.

330

Ille sic concionatus-est: quæ utique nunc omnia complentur.

Verum age, manete omnes, bene-ocreati Achivi,

hîc, donec urbem magnam Priami ceperimus.

Sic dixit. Argivi vero altum clamabant (circum autem naves

terribiliter sonitum-reddebant, clamantibus ab Achivis),

335

sermonem collaudantes Ulyssis divini.

Inter-hos autem dein dixit Gerenius eques Nestor:

Dii boni, revera pueris similes loquimini

parvis, quibus non sunt-curæ bellica opera.

Quo vero pactaque et jurajuranda ibunt nobis?

340

in ignem nempe consiliaque abierint curæque virorum,

fœderaque meri-libatione-sancita et dextræ, quibus confisi-sumus!

frustra enim verbis contendimus, neque ullam rationem

invenire possumus, multum tempus hîc licet-moremur.

Atrida, tu vero adhuc, sicut prius, habens firmum consilium,

345

impera Argivis in duris præliis;

hos autem sine tabescere, unum et alterum, qui ab-Achivis

seorsum consultant (perfectio autem non erit ipsis),

ut-prius Argos redeant, quam et Jovis ægidem-tenentis

cognoscamus utrum falsa sit promissio, an et non.

350

Dico enim jam annuisse præpotentem Saturnium

die illo, quando naves in cito-euntes inscenderunt

Argivi, Trojanis cædem ac fatum ferentes,

quum-fulguraretur ad-dextram, fausta signa ostendens.

Quare nemo prius festinet domum redire,

355

quam quisque apud Trojanorum uxorem aliquam dormiverit,

ultusque-fuerit Helenæ ausa gemitusque.

Sin autem quis vehementer vult domum redire,

arripiat suam navem bonis-transtris, nigram,

ut ante alios mortem et fatum assequatur.

360

Sed, rex, tuque ipse bene consulito, auscultaque alteri;

non rejectaneum verbum erit, quod dixero:

secerne viros per stirpes, per gentes, Agamemno,

ut gens genti opem-ferat, et stirps stirpi.

Si autem sic feceris, et tibi paruerint Achivi,

365

cognosces dehinc, quique ducum ignavus, quique populorum,

et quis fortis sit: per se-ipsos enim pugnabunt;

cognosces etiam, utrum divinitus urbem non sis-expugnaturus,

an virorum ignavia et imperitia belli.

Hunc autem respondens allocutus-est rex Agamemno:

370

revera iterum concione vincis, senex, filios Achivorum.

Utinam enim, Jupiterque pater, et Minerva, et Apollo,

tales decem mihi consultores essent Achivorum!

sic cito caderet urbs Priami regis,

manibus sub nostris captaque excisaque.

375

Sed mihi ægidem-tenens Saturnius Jupiter dolores dedit,

qui me in vanas lites et contentiones conjicit.

Etenim ego Achillesque certavimus puellæ gratia,

inter-se-adversantibus verbis; ego autem primus-cœpi irasci:

sin autem unquam in unum consultabimus, non-amplius postea

380

Trojanis dilatio mali erit, ne tantillum quidem.

Nunc autem ite pransum, ut committamus pugnam:

bene quidem quisque hastam acuat, bene et scutum paret,

bene vero quisque equis prandium det veloces-pedes-habentibus,

bene quisque currum undique explorans, bellum meditetur,

385

ut per-totum-diem horrendo cernamus Marte.

Nulla enim cessatio posthac-erit, ne tantillum quidem,

nisi nox veniens diremerit ardorem virorum.

Sudabit quidem cujusque lorum circum pectora

scuti circum-tegentis-hominem, circum autem lanceam quisque manu fatigabitur:

390

sudabit et cujusque equus, politum currum trahens.

Quem vero ego seorsum a-pugna volentem videro

manere apud naves recurvas, non ei postea

certum erit fugere canes atque alites.

Sic dixit; Argivi vero altum clamabant, sicut quando fluctus

395

litus ad altum, quum eum moverit Notus ingruens,

ad procurrentem scopulum; hunc autem nunquam fluctus linquunt,

variis ventis flantibus, quando hinc vel illinc oriuntur.

Surgentes vero ruebant, sparsi per naves,

fumumque-excitarunt per tentoria, et prandium sumserunt.

400

Alius autem alii sacrificabat deorum semper-existentium,

orans ut-mortem effugeret et discrimen Martis.

Atque ipse bovem sacrificavit rex virorum Agamemno

pinguem, quinquennem, præpotenti Saturnio;

vocavitque senes principes omnium-Achivorum,

405

Nestorem quidem primum, et Idomeneum regem,

ac deinde Ajaces duos, et Tydei filium;

sextum autem Ulyssem, Jovi consilio æqualem.

Spontaneus vero ei venit bello strenuus Menelaus:

norat enim in animo fratrem ut-agitaret (agitantem).

410

Bovem autem circumsteterunt, et molas sustulerunt;

inter-hos vero orans dixit rex Agamemno:

Jupiter illustrissime, maxime, atras-nubes-cogens, in-æthere habitans,

ne prius sol occidat et tenebræ superveniant,

quam ego pronam dejecero Priami domum

415

ardentem, exusseroque igni infesto portas,

Hectoream vero loricam circa pectora discidero,

ferro ruptam: multique circa ipsum socii

proni in pulveribus mordicus prehendant terram.

Sic dixit: nec tamen ei annuebat Saturnius;

420

verum hic accepit quidem sacrificia, laborem vero non-invidendum dedit.

Ac postquam precati-sunt, et molas projecerunt,

cervicem retro egere victimarum primum, et jugularunt, et excoriarunt,

femoraque exsecuerunt adipeque cooperuerunt,

eam duplicantes; super ipsis autem frusta-cruda-posuere.

425

Et hæc quidem lignis-fissis sine-foliis adurebant;

viscera autem verubus transfixa tenebant-super ignem.

Ac postquam femora exusta-erant, et viscera gustarant,

in-frusta-parva-conciderunt cetera et verubus transfixerunt,

assaveruntque scite, extraxeruntque igni omnia.

430

Atque ubi cessarant ab-opere, apparaverantque convivium,

epulati-sunt, nec quicquam animus indiguit epuli æqui.

Porro postquam potus et cibi appetitum exemerant,

his loqui incipiebat Gerenius eques Nestor:

Atrida illustrissime, rex virorum Agamemno,

435

ne nunc diutius hîc colloquamur, neu amplius diu

differamus opus, quod jam deus in-manus-dat.

Sed age, præcones quidem Achivorum ære-loricatorum

populum præconio congregent ad naves:

nos autem conferti ita per exercitum latum Achivorum

440

eamus, ut ocyus cieamus acrem Martem.

Sic dixit: neque inobsequens-erat rex virorum Agamemno;

statim præconibus argutis imperavit

ut-convocarent ad-pugnam capite-comantes Achivos.

Hi quidem convocarunt, illi autem congregati-sunt valde cito.

445

Qui autem circum Atriden erant Jovis-alumni reges,

ruebant ordines-distinguentes: inter eos vero cæsiis-oculis Minerva,

ægidem habens valde-pretiosam, senii-expertem immortalemque,

ex qua centum fimbriæ totæ-aureæ suspensæ-erant,

omnes bene-plexæ, centum boum pretio unaquæque.

450

Cum hac irruens percurrebat populum Achivorum,

concitans ad-eundum; robur autem excitavit unicuique

in-corde, ut-indesinenter bellarent et pugnarent.

His autem statim bellum dulcius factum-est, quam redire

in navibus cavis dilectam in patriam terram.

455

Velut ignis edax comburit immensam silvam

montis in verticibus, proculque apparet splendor:

sic, his gradientibus, ab ære admirando

fulgor undique-collucens per aerem in-cœlum ascendit.

Horum autem sicut avium volatilium gentes multæ,

460

anserum, vel gruum, vel cygnorum longa-colla-habentium,

Asio in prato, Caystri circa fluenta,

huc et illuc volitant exsultantes alis,

cum-clangore pro-fluvio-considentium, resonat autem pratum:

sic horum gentes multæ a navibus et tentoriis

465

in planitiem profundebantur Scamandriam; ac terra

terribiliter resonabat sub pedibus ipsorum et equorum.

Steterunt autem in prato Scamandrio florido

infiniti, quot folia et flores nascuntur tempore-verno.

Veluti muscarum frequentium gentes multæ,

470

quæ per caulam pastoralem errant,

tempore in verno, quando lac vasa rigat:

tot contra Trojanos capite-comantes Achivi

in campo stabant, perdere eos cupientes.

Hos autem, ut greges latos caprarum caprarii viri

475

facile distinguunt, postquam in-pascuis commixti-sunt:

sic hos ductores sui in-ordines-redigebant huc et illuc,

ad-pugnam ituros: inter eos autem rex Agamemno,

oculis et capite similis Jovi gaudenti-fulmine,

Marti autem balteo, pectore autem Neptuno.

480

Velut bos in-armento longe eximius existit inter-omnes

taurus; hic enim boves inter-excellit congregatas:

talem Atriden fecit Jupiter die illo,

insignem in multis et eximium heroibus.

Dicite nunc mihi, Musæ cœlestes domos tenentes

485

(vos enim deæ estis, adestisque, scitisque omnia:

nos vero famam solam audimus, nec quicquam scimus):

qui duces Danaorum et principes fuerint.

Multitudinem autem militum non ego dixero, nec nominaro,

ne si quidem mihi decem linguæ, decemque ora essent,

490

vox autem frangi-nescia, æreumque mihi cor inesset,

nisi cœlestes Musæ, Jovis ægidem-tenentis

filiæ, commemorarent, quot sub Ilium venerint.

Principes utique navium dicam, navesque-universas.

Bœotis quidem Peneleus et Leïtus imperabant,

495

Arcesilausque, Prothoenorque, Cloniusque;

quique Hyrien colebant, et Aulidem petrosam,

Schœnumque, Scolumque, jugosamque Eteonum,

Thespiam, Græamque, et spatiosam Mycalesum;

quique circum Harma habitabant, et Ilesium, et Erythras,

500

quique Eleona tenebat, et Hylen, et Peteona,

Ocaleam, Medeonaque, bene-ædificatam urbem,

Copas, Eutresinque, columbisque-abundantem Thisben;

quique Coroneam, et herbosam Haliartum,

quique Platæam tenebant, et qui Glisanta incolebant,

505

quique Hypothebas habitabant, bene-ædificatam urbem,

Onchestumque sacram, Neptunium pulcrum lucum;

quique uvis-abundantem Arnen habitabant, quique Mideam,

Nisamque divinam, Anthedonaque ultimam:

horum quidem quinquaginta naves ibant, in unamquamque autem

510

juvenes Bœotorum centum et viginti conscenderant.

Qui vero Aspledona habitabant, et Orchomenum Minyeum,

his imperabat Ascalaphus, et Ialmenus, filii Martis,

quos peperit Astyoche, in domo Actoris Azidæ,

virgo verecunda, superiorem-domum quum-ascendisset,

515

Marti forti: hic autem ipsi accubuerat furtim.

His autem triginta cavæ naves ibant-ordine.

Porro Phocensibus Schedius et Epistrophus imperabant,

filii Iphiti magnanimi Naubolidæ;

qui Cyparissum tenebant, Pythonaque petrosam,

520

Crisamque divinam, et Daulida, et Panopeum,

quique Anemoriam, et Hyampolin circumhabitabant,

quique apud fluvium Cephissum divinum habitabant,

quique Lilæam tenebant, fontes ad Cephissi;

hos autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

525

Hi quidem Phocensium ordines constituebant obeuntes;

Bœotos autem prope, ad lævam armabantur.

Locrensibus autem erat-dux Oïlei filius, velox Ajax,

minor, nequaquam tantus quantus Telamonius Ajax,

sed multo minor; (parvus quidem erat, lineum-thoracem-gestans,

530

hastæ autem peritia-superabat omnes-Graecos et Achivos;)

qui Cynumque colebant, Opoentaque, Calliarumque,

Besamque, Scarphenque, et Augias amœnas,

Tarphenque, Throniumque, Boagrii circa fluenta:

hunc autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur

535

Locrensium, qui habitant ultra sacram Eubœam.

Qui autem Eubœam tenebant, robur spirantes Abantes,

Chalcidaque, Eretriamque, abundantemque-uvis Histiæam,

Cerinthumque maritimam, Diique altam urbem,

quique Carystum tenebant, et qui Styra habitabant:

540

horum utique dux-erat Elephenor, soboles Martis,

Chalcodontiades, magnanimorum princeps Abantum.

Hunc autem simul Abantes sequebantur veloces, occipite comantes,

bellatores, promti porrectis hastis-fraxineis

loricas disrumpere hostium circa pectora;

545

eumque simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

Qui vero Athenas tenebant, bene-ædificatam urbem,

civitatem Erechthei magnanimi, quem olim Minerva

nutrivit, Jovis filia (peperit vero alma Tellus),

et (in) Athenis collocavit, suo in pinguo templo:

550

illic ipsam tauris et agnis placant

juvenes Atheniensium, circumvolventibus annis.

His utique præerat filius Petei, Menestheus.

Huic haud quisquam similis in-terra fuit vir

regendis-in-acie equisque et viris scutatis

555

(Nestor solus cum eo contendebat: hic enim ætate-grandior erat):

hunc autem simul quinquaginta nigræ naves sequebantur.

Ajax autem ex Salamine ducebat duodecim naves.

[Constituitque ducens, ubi Atheniensium stabant phalanges.]

Qui autem Argosque tenebant, Tirynthaque bene-mœnitam,

560

Hermionen, Asinenque, profundum sinum tenentes,

Trœzena, Eionasque, et vitibus-consitam Epidaurum,

quique tenebant Æginam, Masetaque, juvenes Achivorum:

his utique præerat bello strenuus Diomedes,

et Sthenelus, Capanei inclyti dilectus filius;

565

cum-his vero simul Euryalus tertius ibat, similis-deo vir,

Mecistei filius Talaïonidæ regis.

Universis autem præerat bello strenuus Diomedes:

hosque simul octoginta nigræ naves sequebantur.

Qui autem Mycenas tenebant, bene-ædificatam urbem,

570

opulentamque Corinthum, beneque-structas Cleonas,

Orniasque colebant, Aræthyreamque amœnam,

et Sicyona, ubi Adrastus primum regnavit;

quique Hyperesiamque et excelsam Gonoessam,

Pellenenque tenebant, et Ægium circumhabitabant,

575

Ægialumque per omnem et circa Helicen spatiosam:

horum centum navibus imperabat rex Agamemno,

Atrides: simul hunc longe plurimi et præstantissimi

viri sequebantur: ipse autem induebat splendidum æs,

gloria-exsultans, quod omnes inter-elucebat heroas,

580

quoniam maximus erat, longeque plurimos ducebat viros.

Qui autem tenebant montibus-clausam Lacedæmona cavernosam,

Pharinque, Spartamque, abundantemque-columbis Messam,

Brysiasque habitabant, et Augias amœnas,

quique Amyclas tenebant, Helosque, maritimam urbem,

585

quique Laan tenebant, et Œtylum circumhabitabant:

his ejus frater præerat, bello strenuus Menelaus,

sexaginta navibus; seorsum vero armabantur.

Inter eos ipse ibat sua animosa-virtute fretus,

adhortans ad-bellum; maxime vero cupiebat animo

590

ulcisci Helenæ ausaque gemitusque.

Qui autem Pylumque colebant, et Arenen amœnam,

et Thryum, Alphei vadum, et bene-ædificatam Æpy,

et Cyparisseenta, et Amphigeniam habitabant,

et Pteleum, et Helos, et Dorion (ubi quidem Musæ

595

occurrentes Thamyrim illum Thracium privarunt cantu,

ex-Œchalia venientem ab Euryto Œchaliensi:

asserebat enim gloriabundus se-victurum, si vel ipsæ

Musæ canerent, filiæ Jovis ægidem-tenentis:

illæ vero iratæ cæcum fecerunt, atque cantum

600

divinum ademerunt, et oblivisci-fecerunt artem pulsandi-citharam).

His autem præerat Gerenius eques Nestor,

cum-eoque nonaginta cavæ naves ordine-ibant.

Qui autem tenebant Arcadiam, sub Cyllenes monte alto,

Æpytium prope monumentum, ubi viri cominus-pugnantes,

605

qui Pheneumque incolebant, et Orchomenum pecorosum,

Ripenque, Stratienque, et ventosam Enispen,

et Tegeam tenebant, et Mantineam amœnam,

Stymphalumque tenebant, et Parrhasien colebant:

his imperabat Ancæi filius, rex Agapenor,

610

sexaginta navibus: multi autem in navem unamquamque

Arcades viri conscenderant, periti pugnandi.

Ipse enim eis dederat rex virorum Agamemno

naves bonis-transtris, ut-transfretarent super nigrum pontum,

Atrides: quoniam non ipsis maritima opera erant-curæ.

615

Qui autem Buprasiumque et Elida divinam habitabant,

quantum agri Hyrmine et Myrsinus extrema,

petraque Olenia, et Alisium intus continet:

horum utique quatuor duces erant, decem vero virum unumquemque

naves sequebantur veloces, multique inscenderant Epei.

620

His quidem Amphimachus et Thalpius præerant,

filii, alter quidem Cteati, alter autem Euryti Actoridæ:

istis vero Amaryncides imperabat fortis Diores;

quartisque præerat Polyxenus deo-similis,

filius Agasthenis Augeïdæ regis.

625

Qui autem venerunt ex Dulichio, Echinadibusque sacris

insulis, quæ sitæ-sunt trans mare, Elidis e-regione;

his utique præerat Meges, æqualis Marti,

Phylides, quem genuit Jovi dilectus eques Phyleus,

qui olim in-Dulichium migraverat, patri iratus:

630

hunc autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

Porro Ulysses ducebat Cephallenses magnanimos,

qui Ithacam tenebant, et Neritum frondosum,

et Crocylea colebant, et Ægilipa asperam,

quique Zacynthum tenebant, et qui Samum incolebant,

635

quique continentem tenebant, et objacentia incolebant:

his quidem Ulysses imperabat, Jovi consilio par;

hunc autem simul naves sequebantur duodecim proras-rubras-habentes.

Ætolis autem imperabat Thoas, Andræmonis filius,

qui Pleurona colebant, et Olenum, et Pylenen,

640

Chalcidaque maritimam, Calydonaque petrosam

(non enim amplius Œnei magnanimi filii supererant,

neque item amplius ipse supererat, mortuus-erat autem flavus Meleager):

huic vero omnia erant-commissa, ut-imperaret Ætolis:

hunc simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

645

Cretensibus autem Idomeneus hasta-clarus præerat,

qui Cnossumque tenebant, Gortynaque bene-mœnitam,

Lyctum, Miletumque, et albicantem Lycastum,

Phæstumque, Rhytiumque, urbes bene-habitatas,

ceterique, qui Cretam centum-urbium incolebant.

650

His utique Idomeneus hasta-clarus præerat,

Merionesque, par Marti homicidæ:

hos autem simul octoginta nigræ naves sequebantur.

Tlepolemus autem Heraclides, fortisque magnusque,

ex Rhodo novem naves ducebat Rhodiorum magnanimorum:

655

qui Rhodum incolebant trifariam instructi,

Lindum, Ialysumque, et albicantem Camirum.

Horum quidem Tlepolemus hasta-clarus dux-erat,

quem peperit Astyochea fortitudini Herculeæ (Herculi):

quam duxerat (Hercules) ex Ephyra, fluvio a Selleente,

660

depopulatus urbes multas Jovis-alumnorum juvenum.

Tlepolemus autem, postquam nutritus-fuerat in domo bene-constructa,

illico patris sui dilectum avunculum interfecit,

jam senescentem Licymnium, sobolem Martis.

Statim naves compegit, multasque copias quum-coegisset,

665

abiit fugiens pare mare: minati enim ei fuerant ceteri

filii nepotesque fortitudinis Herculeæ.

Atque hic in Rhodum venit errans, ærumnas perferens:

trifariam autem distincti habitabant tributim, et amabantur

a Jove, qui diis et hominibus imperat.

670

[Et ipsis ingentes divitias impluerat Saturnius.]

Nireus porro ex-Syma ducebat tres naves æquales,

Nireus, Aglaiæ filius Charopique regis;

Nireus, qui formosissimus vir sub Ilium venit

ceterorum Danaorum, post laudatissimum Peliden:

675

sed imbellis erat, parvusque eum sequebatur populus.

Qui vero Nisyrumque tenebant, Crapathumque, Casumque,

et Coon, Eurypyli urbem, insulasque Calydnas:

his Phidippusque et Antiphus præerant,

Thessali filii duo, Heraclidæ regis;

680

horum autem triginta cavæ naves ordine-ibant.

Nunc vero istos, quotquot Pelasgicum Argos habitabant,

quique Alon, quique Alopen, quique Trachina colebant,

quique tenebant Phthiam et Hellada pulcras-mulieres-habentem;

Myrmidones autem vocabantur et Hellenes et Achæi:

685

horum utique quinquaginta navibus erat dux Achilles.

Verum hi non belli horrisoni recordabantur:

non enim erat, qui ipsos per ordines duceret.

Jacebat enim ad naves pedibus-velox divinus Achilles,

ob-puellam iratus Briseida pulcris-comis,

690

quam ex Lyrnesso ceperat, multum laborans,

Lyrnessum depopulatus et muros Thebes:

verum et Myneta dejecit et Epistrophum bellicosos,

filios Eveni, Selepiadæ regis:

ob-istam is jacebat mœrens, cito autem se-erecturus erat.

695

Quique tenebant Phylacen, et Pyrasum floridam,

Cereris sacrum-locum, Itonaque, matrem ovium,

maritimamque Antrona, et Pteleum herbosam:

horum utique Protesilaus bellicosus dux-erat,

vivus dum-erat: tunc vero jam tenebat eum terra nigra.

700

Ejus autem ambas-lacerata-genas uxor Phylacæ relicta-erat,

et domus semiperfecta: eum autem interfecerat Dardanus vir,

de-nave desilientem longe primum Achivorum.

Et tamen ne isti quidem sine-duce erant, desiderabant tamen ducem suum:

sed ipsos ordinabat Podarces, soboles Martis.

705

Iphicli filius divitis-pecore Phylacidæ,

frater-germanus magnanimi Protesilai,

junior natu: ille vero erat major-natu et præstantior,

heros Protesilaus bellicosus: nec vero populi ejus

indigebant duce, desiderabant tamen ipsum strenuum:

710

hunc autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

Qui vero Pheras colebant apud Bœbeïda lacum,

Bœben et Glaphyras, et bene-ædificatam Iaolcum,

horum imperabat Admeti dilectus filius undecim navibus,

Eumelus, quem ex Admeto peperit[TR1] nobilissima feminarum,

715

Alcestis, Peliæ filiarum forma præstantissima.

Qui autem Methonen et Thaumaciam colebant,

et Melibœam tenebant, et Olizona asperam,

his Philoctetes præerat, arcus bene sciens,

septem navibus; remigesque in unamquamque quinquaginta

720

inscenderant, arcus bene-scientes ad-fortiter pugnandum.

Sed ille quidem in insula jacebat ingentes dolores perferens,

Lemno in divina, ubi ipsum reliquerant filii Achivorum,

ulcere laborantem tetro perniciosi colubri:

ibi ille jacebat dolens: cito autem recordaturi erant

725

Argivi apud naves Philoctetæ regis.

Et tamen ne isti quidem sine-duce erant, desiderabant tamen ducem suum:

sed Medon eos ordinabat, Oïlei spurius filius,

quem peperit Rhena ex Oïleo urbium-eversore.

Qui autem tenebant Triccam, et Ithomen montosam,

730

quique tenebant Œchaliam, urbem Euryti Œchaliensis:

horum duces-erant Æsculapii duo filii,

medici boni, Podalirius et Machaon:

cum-his autem triginta cavæ naves ordine-ibant.

Qui vero tenebant Ormenium, quique fontem Hypeream,

735

et qui tenebant Asterium, Titanique albos vertices:

horum dux-erat Eurypylus, Euæmenis præclarus filius;

hunc autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

Qui vero Argissam tenebant et Gyrtonen colebant,

Orthen, Eleonenque, urbemque Oloossona albam:

740

his utique præerat sustinens-bellum Polypœtes,

filius Pirithoi, quem immortalis genuit Jupiter

(hunc ex Pirithoo peperit inclyta Hippodamia

die eo, quo Centauros ultus-est hispidos,

eosque ex Pelio pepulit, et ad-Æthices usque abegit),

745

non solus; una cum-eo Leonteus, soboles Martis,

filius magnanimi Coroni Cænidæ:

hos autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

Guneus vero ex Cypho ducebat duas et viginti naves:

hunc autem Enienes sequebantur, bellumque-sustinentes Peræbi,

750

qui circa Dodonam valde-frigidam domicilia posuerant,

quique circa amœnum Titaresium arva colebant,

qui in Peneum immittit pulcre-fluentem aquam:

nec ille Peneo commiscetur argenteos-vortices-agenti,

sed ipsum in-summo supernatat, veluti oleum:

755

juramenti enim gravis, Stygis aquæ est rivus.

Magnetibus vero præerat Prothous, Tenthredonis filius,

qui circa Peneum et Pelion frondosum

habitabant; his quidem Prothous velox dux-erat:

hunc autem simul quadraginta nigræ naves sequebantur.

760

Hi utique duces Danaorum et principes erant.

Quis jam horum præstantissimus fuerit, tu mihi dic, Musa,

ipsorum et equorum, qui simul Atridas sequebantur.

Equae quidem multo præstantissimæ erant Pheretiadæ,

quas Eumelus agitabat, pedibus-veloces, avium instar,

765

ejusdem-pili, ejusdem-ætatis, ad-perpendiculum dorso pares:

quas in Perea aluit argenteum-arcum-gestans Apollo,

ambas feminas, terrorem belli ferentes.

Virorum autem longe præstantissimus erat Telamonius Ajax,

quamdiu Achilles irascebatur: is enim multo fortissimus erat,

770

equique, qui ferebant laudatissimum Peliden.

Sed hic quidem in navibus recurvis pontum-transeuntibus

jacebat, iram fovens Agamemnoni, pastori populorum,

Atridæ: viri vero ejus ad litus maris

discis delectabantur et hastilibus jaculantes,

775

arcubusque: equi vero apud currus suos singuli

lotum depascentes, palustreque apium,

stabant: currus autem bene tecti jacebant dominorum

in tentoriis; illi vero ducem Marti-carum desiderantes

vagabantur huc et illuc per exercitum, nec pugnabant.

780

Hi vero ibant, veluti-si igni terra tota depasceretur:

terra autem subtus-gemiscebat, Jove veluti fulminibus-gaudente

irato, quando circa Typhoeum terram verberavit

in Arimis, ubi dicunt Typhoei esse cubilia:

sic utique horum sub pedibus multum gemiscebat terra

785

gradientium; valde vero velociter pertransibant campum.

Trojanis autem nuntia venit pedibus-ventos-æquans velox Iris

a Jove ægidem-tenente cum nuntio tristi.

Illi vero conciones habebant in Priami vestibulis,

omnes simul-congregati, tam juvenes, quam senes.

790

Prope autem stans allocuta-est pedibus velox Iris:

assimulaverat autem-se voce filio Priami Politæ,

qui Trojanorum speculator sedebat, pedum-velocitate fretus,

tumulo in summo Æsyetæ senis,

observans, quando a-navibus impetum-facerent Achivi;

795

huic se quum-assimulasset, dixit pedibus velox Iris:

O senex, semper tibi sermones jucundi sunt multi,

sicut olim in pace: bellum autem nunc inevitabile ortum-est.

Profecto jam persæpe ad-pugnas veni virorum,

sed nunquam talem tantumque populum vidi:

800

prorsus enim foliis similes, vel arenis,

gradiuntur per-campum, præliaturi circa urbem.

Hector, tibi vero potissimum mando, ita ut-facias:

multi enim per urbem magnam Priami auxiliares sunt,

aliaque aliorum lingua late-dispersorum hominum est:

805

iis unusquisque vir imperato, quibus princeps-est,

eorumque dux-esto, ordinans suos cives.

Sic dixit: Hector autem minime deæ orationem ignoravit,

statimque dimisit concionem; ad arma vero ruebant.

Totæ autem aperiebantur portæ, forasque ruit populus,

810

peditesque equitesque; multus autem tumultus coortus-est.

Est vero quidam ante urbem editus collis;

in planitie seorsum, quem-circumeas hinc et illinc;

quem quidem homines Batieam vocant,

immortales autem sepulcrum agilis Myrines:

815

ibi tunc Trojanique in-ordines-distincti-sunt, et auxiliares.

Trojanis quidem dux-erat magnus galeam-motans Hector

Priamides: cum hoc quam plurimæ et fortissimæ

copiæ armabantur, promtæ hastis.

Dardaniis porro imperabat strenuus filius Anchisæ,

820

Æneas, quem ex Anchisa peperit diva Venus,

Idæ in jugis dea cum mortali cubans:

non solus; cum eo duo Antenoris filii,

Archelochusque, Acamasque, pugnæ bene scientes omnis.

Qui vero Zeleam habitabant sub pedem imum Idæ,

825

divites, bibentes aquam nigram (profundi) Æsepi,

Trojani; his porro præerat Lycaonis clarus filius,

Pandarus, cui etiam arcum Apollo ipse dederat.

Qui autem Adrasteamque tenebant et civitatem Apæsi,

et Pityeam tenebant et Tereæ montem altum:

830

his imperabat Adrastusque et Amphius lineo-thorace,

filii duo Meropis Percosii, qui supra omnes

noverat vaticinia, neque suos filios sinebat

proficisci in bellum perdens-viros: hi vero ei non

paruerunt: Fata enim eos agebant atræ mortis.

835

Qui vero Percoten et Practium circumhabitabant,

et Sestum et Abydum tenebant et divinam Arisben.

his Hyrtacides præerat Asius, princeps virorum,

Asius Hyrtacides, quem ex-Arisba ferebant equi

rutili, magni, fluvio a Selleente.

840

Hippothous vero ducebat gentes Pelasgorum hastis-promtorum,

eorum, qui Larissam glebosam habitabant:

his præerat Hippothousque, Pylæusque, soboles Martis,

filii duo Lethi Pelasgi Teutamidæ.

Ceterum Thraces ducebat Acamas, et Pirous heros,

845

quotquot Hellespontus æstuosus intus continet.

Euphemus vero dux Ciconum erat bellicosorum,

filius Trœzeni Jovis-alumni Ceadæ.

Porro Pyræchmes ducebat Pæonas curvis-arcubus-utentes,

procul ex Amydone, ab Axio late-fluente,

850

Axio, cujus limpidissima aqua diffunditur per-terram.

Paphlagonibus vero præerat Pylæmenis masculum cor,

ex Enetis, unde mularum genus agrestium;

qui quidem Cytorum tenebant, et Sesamum incolebant,

circaque Parthenium fluvium inclytas domus habitabant,

855

Cromnamque, Ægialumque et excelsos Erythinos.

Porro Halizonibus Odius et Epistrophus imperabant,

procul ex Alybe, unde argenti est origo.

Mysis vero Chromis præerat et Ennomus augur;

sed non auguriis effugit Parcam nigram,

860

verum stratus-est sub manibus velocis Æacidæ,

in fluvio, ubi quidem Trojanos contrucidabat et alios.

Phorcys porro Phryges ducebat et Ascanius deo-similis,

procul ex Ascania: ardebant vero prælio pugnare.

Mæonibus porro Mesthlesque et Antiphus duces-erant,

865

filii Talæmenis, quos Gygæa peperit palus;

qui etiam Mæones ducebant sub Tmolo ortos.

Nastes porro Caribus præerat barbare-loquentibus,

qui Miletum tenebant Phthirumque montem frondosum,

Mæandrique fluenta, Mycalesque alta cacumina:

870

his utique Amphimachus et Nastes præerant;

Nastes Amphimachusque erant Nomionis clari filii:

qui et aurum gestans ad-bellum ibat, velut puella:

stultus: nec quicquam ipsi hoc depulit acerbum interitum;

sed stratus-est sub manibus velocis Æacidæ.

875

in fluvio, aurum vero Achilles abstulit bellicosus.

Sarpedon autem præerat Lyciis, et Glaucus laudatissimus,

procul ex Lycia, Xantho a vorticoso.

[TR1] "perperit" → "peperit"

Iliadis III.—Jurajuranda. Spectatio de muro. Alexandri et Menelai pugna singularis.

ARGUMENT: THE DUEL OF MENELAUS AND PARIS.

The armies being ready to engage, a single combat is agreed upon between Menelaus and Paris (by the intervention of Hector) for the determination of the war. Iris is sent to call Helen to behold the fight. She leads her to the walls of Troy, where Priam sat with his counsellers observing the Grecian leaders on the plain below, to whom Helen gives an account of the chief of them. The kings on either part take the solemn oath for the conditions of the combat. The duel ensues; wherein Paris being overcome, he is snatched away in a cloud by Venus, and transported to his apartment. She then calls Helen from the walls, and brings the lovers together. Agamemnon, on the part of the Grecians, demands the restoration of Helen, and the performance of the articles.

The three-and-twentieth day still continues throughout this book. The scene is sometimes in the fields before Troy, and sometimes in Troy itself.

TEXT:

1

At postquam instructi-fuerunt una-cum ducibus quique,

Trojani quidem cum clangoreque clamoreque incedebant, avium instar:

sicut clangor gruum est cœlum versus;

quæ postquam hiemem effugerunt et immensum imbrem,

5

cum clangore hæce volant supra Oceani fluenta,

viris Pygmæis cædem et fatum ferentes:

aeriæ autem hæce noxium conflictum afferunt:

illi vero ibant cum silentio, robur spirantes Achivi,

in animo gestientes opem-ferre sibi-invicem.

10

Quemadmodum montis verticibus Notus infudit caliginem,

pastoribus nequaquam gratam, furi autem nocte commodiorem,

et tantum quis tum prospicit, quantum lapidem jacit:

sic igitur horum sub pedibus pulvis excitabatur turbidus

euntium; valde autem celeriter pertransibant campum.

15

Hi vero quum jam prope essent se-invicem aggressuri,

Trojanis in-prima-acie-erat Alexander divina-forma-præditus,

pardi-pellem humeris gestans et incurvos arcus

et ensem: atque is hastilia duo præfixa ære

vibrans, Argivorum provocabat quosque fortissimos,

20

ut-contra se dimicarent in sæva pugna.

Hunc autem postquam animadvertit Marti-carus Menelaus

procedentem ante agmen, passibus-magnis gradientem,

sicut leo gavisus-est, magnum in corpus incidens,

nactus aut cervum cornutum, aut agrestem capram,

25

esuriens; valde etenim devorat, etiamsi ipsum

insequantur velocesque canes, florentesque juvenes:

sic gavisus-est Menelaus Alexandrum divina-forma-præditum

oculis conspicatus: cogitabat enim ulturum se virum sceleratum;

statimque de curru cum armis desiliit humi.

30

Hunc autem postquam animadvertit Alexander divinæ formæ

inter primos-pugnatores apparentem, perculsus-est suo corde;

retroque sociorum in agmen recessit mortem evitans.

Ut vero quum quis draconem conspicatus resiliens fugit

montis in saltibus, subtusque tremor occupavit artus,

35

retroque recessit, pallorque eum cepit genis:

sic retro in agmen se-condidit Trojanorum superborum,

metuens Atrei filium, Alexander divina-forma-præditus.

Hunc autem Hector objurgavit conspicatus probrosis verbis:

infelix-Pari, forma præstantissime, mulierose, deceptor,

40

utinam non-natusque fuisse, cœlebsque periisses!

Atque hoc vellem, et fere multo utilius erat,

quam sic dedecusque esse et suspectum aliis.

Certe cachinnantur capite-comantes Achivi,

opinati egregium te propugnatorem esse, quoniam venusta

45

species tibi inest: sed non est vis animo, neque ullum robur.

Num talis quum-sis, in pontum-transeuntibus navibus

mare emensus, sociis caris congregatis,

permixtus alienigenis, mulierem formosam abduxisti

e longinqua terra, sponsam virorum bellicosorum,

50

patrique tuo magnum detrimentum, civitatique, omnique populo,

inimicis quidem gaudium, dedecus autem tibi ipsi?

nonne vero sustinueris Marti-carum Menelaum?

nosses utique, qualis viri teneas florentem uxorem.

Non tibi profuerit cithara, et dona Veneris,

55

et illa coma et species, quando pulveri immixtus-fueris.

Sed valde Trojani timidi sunt: alias certe jam

lapideam indutus-esses tunicam (sepultus esses), malorum gratia quanta patrasti.

Hunc autem vicissim allocutus-est Alexander divinæ-formæ:

Hector: quoniam me jure increpaste nec ultra fas:

60

semper tibi cor, securis instar, est indomitum,

quæ penetrat lignum a viro acta, qui quidem arte

lignum navale exscindit, augetque illa viri impetum:

sic tibi in præcordiis intrepidus animus est.

Ne mihi dona amabilia exprobra aureæ Veneris:

65

neutiquam rejicienda sunt deorum præclara dona,

quæcunque ipsi dederint, sponte autem non quivis ceperit.

Nunc rursum si me vis bellare et pugnare,

ceteros quidem sedere-jubeas Trojanos et omnes Achivos,

sed me in medio et Marti-carum Menelaum

70

committite de Helena et opibus omnibus pugnaturos:

uter autem vicerit superiorque fuerit,

opes accipiens penitus omnes mulieremque domum abducat:

vos autem ceteri, amicitiam et fœdera firma quum-iceritis,

habitetis Trojam glebosam: illi vero redeant

75

Argos ad equos-pascens, et Achaiam pulcras-mulieres-habentem.

Sic dixit. Hector vero gavisus-est multum, sermone audito,

et in medium progressus, Trojanorum cohibuit phalanges,

media hasta prehensa: illi autem resederunt omnes.

In-hunc autem sagittas-dirigebant capite-comantes Achivi,

80

missilibusque[TR1] collineantes lapidibusque petebant.

Sed alte clamavit rex virorum Agamemno:

Continete-vos, Argivi, ne jaculemini, juvenes Achivorum:

pollicetur enim se aliquid dicturum galeam-motans Hector.

Sic dixit: illi autem abstinuere a-pugna, tacitique facti-sunt

85

confestim. Hector vero inter utrosque locutus-est:

Audite ex-me, Trojani et bene-ocreati Achivi,

sermonem Alexandri, cujus causa contentio orta-est.

Ceteros quidem jubet Trojanos et omnes Achivos

arma pulcra deponere in terra alma,

90

ipsum vero in medio et Marti-carum Menelaum

solos de Helena et opibus omnibus pugnare:

uter autem vicerit superiorque fuerit,

opes accipiens penitus omnes mulieremque domum abducat;

ceteri autem amicitiam et fœdera firma feriamus.

95

Sic dixit: illi autem omnes taciti facti-sunt silentio.

His vero et locutus-est bellico-clamore strenuus Menelaus:

Audite nunc et me; maxime enim hæc molestia incessit

animum meum; censeo autem diremtum-iri jam

Argivos et Trojanos, quoniam mala multa passi-estis

100

propter meam contentionem, et Alexandri propter inceptum.

Nostrûm vero utri mors et fatum paratum-est,

hic moriatur; ceteri autem dirimamini citissime.

Afferetis vero duos-agnos, alterum album, alteram vero nigram,

Terræque et Soli: Jovi autem nos offeremus alium.

105

Adducetisque Priami vim (Priamum), ut fœdus feriat

ipsa, quoniam ejus filii superbi sunt et infidi:

ne-quis transgressione Jovis fœdera violet.

Semper autem juniorum virorum animi instabiles-sunt;

quibus vero senex interfuerit, simul porro et retro (futura et præterita)

110

spectat, ut quam optime inter utrosque eveniat.

Sic dixit; at gavisi-sunt Achivique Trojanique,

sperantes se finem-facturos ærumnosi belli.

Et equos quidem continuere per in ordines, descenderunt autem ipsi,

armaque exuerunt, quæ quidem deposuerunt in terra

115

prope se-invicem; exiguus autem erat hinc-inde campus.

Hector vero ad urbem duos præcones misit,

qui festinanter agnosque afferrent, Priamumque vocarent.

At Talthybium misit rex Agamemno,

naves ad cavas ut-iret, et agnos-duos jussit

120

afferre; ille vero haud immorigerus-fuit Agamemnoni divino.

Iris autem Helenæ candidas-ulnas-habenti nuntia venit,

assimilata glori, Antenoridæ uxori,

quam Antenorides habebat rex Helicaon,

Laodicen, Priami filiarum forma præstantissimam.

125

Eamque invenit in domo: ea vero magnam telam texebat,

duplicem-vestem purpuream: multosque intexebat labores

Trojanorumque equûm-domitorum, et Achivorum ære-loricatorum,

quos sua causa sustinebant a Martis manibus.

Prope autem stans allocuta-est pedibus velox Iris.

130

Huc veni, nympha cara, ut admiranda facta spectes

Trojanorumque equûm-domitorum et Achivorum ære-loricatorum:

qui prius sibi-invicem inferebant lacrimosum bellum

in campo, perniciosæ cupientes pugnæ,

hi jam nunc sedent taciti (bellum autem cessavit),

135

scutis innixi, juxtaque hastæ longæ in terra fixæ-sunt.

At Alexander et Marti-carus Menelaus

longis hastis pugnabunt de te:

ei vero qui-vicerit, cara vocaberis uxor.

Sic locuta dea, dulce desiderium injecit animo

140

virique prioris, et urbis atque parentum.

Protinus autem Helena candidis velata linteis

properavit e cubiculo, teneram lacrimam defundens:

non sola, simul eam et famulæ duæ sequebantur,

Æthra, Pitthei filia, Clymeneque magnis-oculis.

145

Confestim deinde pervenerunt, ubi Scææ portæ erant.

At Priamus et Panthous et Thymœtes,

Lampusque Clytiusque, Hicetaonque, soboles Martis,

Ucalegonque et Antenor, prudentes ambo,

sedebant populi-seniores in Scæis portis,

150

præ senectute a-bello cessantes; sed erant concionatores

boni, cicadis similes, quæ in silva

arbori insidentes vocem suavem emittunt:

tales utique Trojanorum proceres sedebant in turri.

Hi autem ubi viderunt Helenam ad turrim venientem,

155

submisse inter se verba alata dixerunt:

Non est indigne-ferendum, Trojanos et bene-ocreatos Achivos

tali de muliere longum tempus dolores pati:

valde immortalibus deabus ad vultum similis-est.

Sed etiam sic, talis quamvis sit, in navibus redeat,

160

neque nobis liberisque in-posterum detrimentum relinquatur.

Sic igitur dixerunt: Priamus autem Helenam vocavit voce:

huc coram veniens, cara filia, asside mihi,

ut videas prioremque maritum, affinesque, amicosque

(non mihi tu in-causa es; dii quidem mihi in-causa sunt,

165

qui mihi immiserunt bellum lacrimosum Achivorum):

ut mihi et istum virum ingentem nomines,

quisnam iste sit Achivus vir præstansque magnusque.

Certe quidem capite etiam altiores alii sunt:

pulcrum autem adeo ego nondum vidi oculis,

170

neque sic venerabilem: regi enim viro similis est.

Huic autem Helena verbis respondet, nobilissima mulierum:

reverendusque mihi es, dilecte socer, timendusque;

utinam mors mihi placuisset mala, quando huc

filium tuum secuta-sum, thalamumque fratresque relinquens,

175

filiamque carissimam, et cœtum-æqualium amabilem.

Sed hæc non facta-sunt: quamobrem et lacrimans contabui.

Illud autem tibi dicam, quod ex me quæris ac percontaris:

hic quidem Atrides est, late-imperans Agamemno,

utrumque, rexque bonus, fortisque bellator:

180

levir item meus erat inverecundæ, si-unquam erat.

Sic dixit: hunc vero senex admiratus-est, dixitque:

o beate Atrida, læto-fato-nate, felici-genio!

certe tibi multi sub-imperio-sunt juvenes Achivorum.

Olim etiam Phrygiam ingressus-sum vitiferam,

185

ubi vidi plurimos Phrygas, viros agilibus-equis,

populos Otrei et Mygdonis deo-similis,

qui quidem tunc castra-habebant ad ripas Sangarii:

etenim ego auxiliaris quum-essem, cum illis numerabar

die illo, quando venerunt Amazones viragines:

190

sed ne isti quidem tot erant, quot sunt agilibus-oculis Achivi.

Secundo rursum Ulyssem conspicatus, interrogavit senex:

dic age mihi et istum, dilecta filia, quisnam is sit:

minor quidem capite Agamemnone Atrida,

latior vero humeris et pectoribus visu.

195

Arma quidem ei jacent in terra alma,

ipse vero, aries veluti, obit ordines virorum:

arieti ipsum ego assimilo densi-velleris,

qui ovium magnum gregem lustrat candidarum.

Huic autem respondit deinde Helena, Jove nata:

200

hic porro est Laertiades, ingeniosus Ulysses,

qui nutritus-est in populo Ithacæ, asperæ quidem,

sciens omnimodosque dolos et consilia prudentia.

Hanc autem Antenor prudens contra locutus-est:

o mulier, profecto valde hoc verbum verum dixisti.

205

Jam enim et huc olim venit divinus Ulysses,

in legationem de-te, cum Marti-caro Menelao:

hos autem ego hospitio-excepi, et in ædibus amice-tractavi,[TR2]

amborum vero indolem perspexi et consilia prudentia.

At quum jam Trojanis cum congregatis mixti-essent,

210

stantibus quidem, Menelaus eminebat latis humeris;

ambobus autem sedentibus, augustior erat Ulysses.

Sed quum jam verba et consilia omnibus texebant,

certe quidem Menelaus cursim concionabatur,

pauca quidem, sed valde argute; quoniam non multiloquus[TR3]

215

nec verbis-aberrans, vel ætate posterior erat.

Sed quum jam ingeniosus surrexisset Ulysses,

stabat, deorsumque spectabat, in terram oculis defixis,

sceptrum vero nec retrorsum neque in-anteriorem partem movebat,

sed immotum tenebat, imperito viro similis:

220

dixisses fere iracundumque aliquem esse, stultumque itidem.

At quum jam vocemque magnam e pectore mitteret

et verba imbribus-nivalibus similia hibernis,

non deinde cum-Ulysse contendisset mortalis alius:

non sum sic Ulyssis mirabamur speciem intuentes.

225

Tertior rursus Ajacem conspicatus, interrogabat senex:

quisnam item iste alius Achivur vir, præstansque magnusque,

procerissimus Argivorum capite et latis humeris?

Huic autem Helena peplum-trahens respondit, nobilissima feminarum:

hic vero Ajax est ingens, propugnaculum Achivorum:

230

Idomeneus autem illinc inter Cretenses, deus veluti,

stat; circum vero ipsum Cretensium duces congregati-sunt.

Sæpe eum hospitio-excepit Marti-carus Menelaus

domo in nostra, quando ex-Creta venit.

Nunc vero alios quidem omnes video agilibus-oculis Achivos,

235

quos facile cognoverim, nomenque protulerim:

duos vero non possum conspicere principes populorum,

Castoremque equûm-domitorum, et pugillatu strenuum Pollucem,

germanos-fratres, quos mihi una peperit mater.

An non secuti-sunt Lacedæmone ex amœna?

240

an huc quidem secuti-sunt navibus in mare-transeuntibus

nunc autem nolunt pugnam inire virorum,

dedecora veriti et probra multa, quæ mihi sunt?

Sic dixit: hos autem jam continebat alma tellus

in Lacedæmone istic dilecta in patria terra.

245

Præcones autem per urbem deorum ferebant (victimas ad) foedera firma,

agnos duos et vinum lætum, fructum telluris,

utre in caprino; ferebat etiam cratera splendidum

præco Idæus, atque aurea pocula;

excitabatque senem astans his verbis:

250

Surge, Laomedontiade! vocant optimates

Trojanorumque equûm-domitorum et Achivorum ære-loricatorum,

in campum descendas, ut fœdera firma feriatis:

atque Alexander et Marti-carus Menelaus

longis hastis dimicabunt de muliere;

255

eum autem qui-vicerit mulier et opes sequentur:

ceteri vero, amicitia et fœderibus fidis percussis,

incolemus Trojam glebosam; illi autem revertentur

Argos in equos-pascens et Achaiam pulcras-mulieres-habentem.

Sic dixit; cohorruit autem senex, jussitque socios

260

equos jungere: illi vero impigre paruerunt.

Ascendit itaque Priamus, ac lora traxit retrorsum:

juxtaque eum Antenor perpulcrum inscendit currum.

Illi autem per Scæas portas in-campum dirigebant veloces equos.

At ubi jam venerunt ad Trojanos et Achivos,

265

ex equis descendentes in terram almam,

in medium Trojanorum et Achivorum processerunt.

Surrexitque statim deinde rex virorum Agamemno,

surrexit etiam Ulysses ingeniosus: at præcones conspicui

(victimas ad) fœdera fida deûm cogebant, cratere autem vinum

270

miscebant; ac regibus aquam super manus fuderunt.

Atrides vero, stricto manibus cultro,

qui ei ad ensis magnam vaginam semper pendebat,

agnorum ex capitibus abscidit pilos: atque eos inde

præcones Trojanorum et Achivorum distribuerunt principibus.

275

Inter-eos vero Atrides alta-voce precabatur, manibus sublatis:

Jupiter pater, ab-Ida imperans, augustissime, maxime,

Solque, qui omnia aspicis et omnia audis,

et Flumina et Tellus, et qui subter terram mortuos

homines punitis, quicunque perjurium juraverit,

280

vos testes estote, et conservate fœdera fida!

si quidem Menelaum Alexander interfecerit,

ipse deinceps Helenam retineto et opes omnes,

nos vero in navibus redeamus pontum-transeuntibus;

sin autem Alexandrum interfecerit flavus Menelaus,

285

Trojani exinde Helenam et opes omnes reddunto,

mulctam vero Argivis pendunto, quam pendi convenit,

quæque etiam posteros inter homines famâ feratur.

Sin autem mihi mulctam Priamus Priamique filii

pendere noluerint, Alexandro prostrato,

290

tum ego etiam deinde pugnabo, mulctæ gratia,

hîc manens, usque-dum finem belli invenero.

Dixit, et fauces agnorum abscidit sævo ferro,

et hos quidem deposuit in terra palpitantes,

anima carentes: nam vires ademerat ferrum.

295

Vinum vero ex cratere haustum poculis

effundebant, et vota-faciebant diis immortalibus:

sic autem aliquis (fere quisque) dicebat Achivorumque Trojanorumque:

Jupiter augustissime, maxime, et immortales dii ceteri!

utri priores præter fœdera offenderint,

300

sic ipsis crebrum humi fluat, sicut hoc vinum,

ipsorum et liberorum; uxores vero aliis subjiciantur.

Sic dicebant: nequaquam autem ipsis votum ratum-faciebat Saturnius.

His vero Dardanides Priamus verba fecit:

Audite me, Trojani et bene-ocreati Achivi:

305

namque ego vadam ad Ilium ventosum

retro, quia nullo-modo sustinebo in oculis videre

pugnantem dilectum filium cum Marti-caro Menelao.

Jupiter nimirum hoc scit et immortales dii reliqui,

utri mortis finis fato-destinatus sit.

310

Dixit, et in currum agnos posuit par-diis vir,

atque ascendit ipse, ac lora traxit retrorsum;

juxtaque eum Antenor perpulcrum inscendit currum:

hi quidem itaque reversi ad Ilium abibant.

Hector vero Priami filius et divinus Ulysses

315

locum quidem primum dimensi-sunt, ac deinde

sortes in galea ærea quatiebant prehensas,

uter prior emitteret æream hastam.

Populi autem supplicabant, diisque manus elevanbant;

et sic aliquis dicebat Achivorumque Trojanorumque:

320

Jupiter pater, ab-Ida imperans, augustissime, maxime!

uter horum facinorum inter utrosque auctor-fuerit,

hunc da interemtum subire domum Orci intro,

nobis vero rursus amicitiam et fœdera fida fieri.

Sic quidem dixerunt; concutiebat vero magnus galeam-motans Hector,

325

retro spectans; Paridis autem ilico sors exsiliit.

Illi deinde consederunt secundum ordines, ubi unicuique

equi veloces et varia arma jacebant.

At hic circa humeros induit arma pulcra,

divinus Alexander, Helenæ maritus pulcras-comas-habentis.

330

Ocreas quidem primum circa tibias posuit

pulcras, argenteis fibulis apte-junctas;

tum autem loricam circa pectora induebat

sui fratris Lycaonis; quae habilis-erat ipsi.

Circa autem humeros suspendit ensem argenteis-clavis-distinctum,

335

æreum; ac postea scutum magnumque solidumque:

capiti vero forti galeam affabre-factam imposuit,

setis-equinis-comantem; terribiliterque crista desuper nutabat.

Sumsit robustam hastam, quæ ipsius manibus apta-erat.

Eodem ipso-modo et Menelaus Mavortius arma induebat.

340

Hi postquam igitur ex-utraque acie armati-erant,

in medium Trojanorum et Achivorum processerunt,

torvum intuentes: stupor autem occupabat aspicientes

Trojanosque equûm-domitorum et bene-ocreatos Achivos.

Atque hi prope steterunt dimenso in loco,

345

quassantes hastas, sibi-invicem irati.

Prior autem Alexander emisit longam hastam,

et feriit Atridæ scutum undique æquale,

nec perrupit æs: inflexa-est autem ei cuspis

scuto in valido. At alter impetum-fecit ferro

350

Atrides Menelaus, precatus Jovem patrem:

Jupiter rex, da ulcisci, qui me prior injuria affecit,

divinum Alexandrum, et meis sub manibus doma;

ut quisque horrescat etiam posterorum hominum,

hospiti male facere, qui benignitatem exhibuerit.

355

Dixit, et vibratam emisit longa-umbra hastam,

et feriit Priamidæ scutum undique æquale.

Per scutum penetravit fulgidum fortis hasta,

et per loricam affabre-factam infixa-est;

ex-adverso autem juxta ile discidit tunicam

360

hasta: ille vero inclinatus-est et evitavit mortem atram.

Atrides autem educto ense argenteis-clavis-distincto

percussit attollens galeæ conum; super eo vero

in-triaque et quatuor-frusta disruptus excidit manu.

Atrides autem questus-est, suspiciens in cœlum latum:

365

Jupiter pater, nullus te deorum perniciosior alius!

certe speraveram me ulturum Alexandrum de-injuria:

nunc autem mihi in manibus fractus-est ensis; mihique hasta

emissa-est manibus irrita, neque ferii ipsum.

Dixit, et irruens galaea eum prehendit setis-equinis-densa,

370

trahebatque conversus ad bene-ocreatos Achivos:

præfocabat autem eum acu-pictum ligamen tenero sub jugulo,

quod ipsi sub mento retinaculum adstrictum-erat galeæ.

Et jam pertraxisset eum, et immensam tulisset gloriam,

nisi cito animadvertisset Jovis filia Venus,

375

quæ ipsi rupit lorum bovis vi occisi:

inanis autem galea simul sequebatur manum robustam.

Eam quidem tum heros ad bene-ocreatos Achivos

projecit contorquens, sustuleruntque dilecti socii.

Atque ille iterum irruit, interficere istum cupiens

380

hasta ærea: eum autem eripuit Venus

facile valde, utpote dea: cooperuitque caligine multa,

collocavitque in thalamo suaveolenti, fragrante-suffimentis.

Ipsa autem Helenam vocatura abiit: hanc autem invenit

turri in alta; circumque Troades abunde erant.

385

Manu vero odora veste concussit Helenam prehendens;

anui autem eam similis-facta grandævæ allocuta-est,

lanificæ, quæ ipsi Lacedæmone habitanti

carpebat lanas pulcras, maximeque ipsam diligebat.

Huic se quum-assimilasset, allocuta-est eam divina Venus:

390

Huc veni: Alexander te vocat domum ut-redeas:

ille ipse est in thalamo et tornatis lectis,

pulcritudineque splendens et vestibus: neque dixeris

cum-viro congressum-armis eum rediisse, sed ad choream

ire, vel a-chorea modo cessantem considere.

395

Sic dixit: huic autem animum in pectoribus commovit:

atque ut animadvertit deæ perpulcrum collum,

pectoraque amabilia et oculos splendentes,

expavit inde, verbumque dixit, et elocuta-est:

Improba, quid me his cupis decipere?

400

an aliquo me ulterius urbium bene-habitatarum

abduces, vel Phrygiæ, vel Mæoniæ amœnæ,

si quis tibi et illic amicus articulate-loquentium hominum?

quandoquidem nunc divino Alexandro Menelaus

victo vult odiosam me domum abducere,

405

an ideo jam nunc huc dolos-struens advenisti?

sede apud istum, profecta, a-deorum vero decede via;

neque unquam tuis pedibus revertaris in-Olympum,

sed semper juxta illum ærumnas-perfer, et ipsum serva,

donec te vel uxorem fecerit, vel ille ancillam.

410

Illuc autem ego non ibo (reprehensu dignum utique esset),

illius ornatura lectum; Troades vero me postea

omnes vituperabunt; sustineo autem dolores plurimos animo.

Hanc autem irata allocuta-est diva Venus:

ne me irrites, misera: ne irata te deseram,

415

tantumque te odio-habeam, quantum jam mirifice amavi,

in-medio autem utrorumque moliar odia perniciosa,

Trojanorum et Danaorum; tu vero malo fato pereas.

Sic dixit: timuit vero Helena, Jove prognata;

ivitque cooperta veste candida, splendenti,

420

tacite; omnesque Troadas latuit; præibat autem dea.

Hæ vero ubi in Alexandri domum perpulcram venerunt,

ancillæ quidem deinde velociter ad munera sua convertebantur,

ipsa autem in altum thalamum ibat nobilissima ferminarum.

Ei vero sellam prehensam amans-risum Venus

425

ex-adverso Alexandri dea deposuit ferens:

ibi consedit Helena, filia Jovis ægidem-tenentis,

oculis retro versis; virumque objurgavit hac oratione:

Venisti ex bello—utinam illic periisses,

a-viro interfectus forti, qui meus prior maritus erat.

430

Certe quidem antea gloriabaris, Marti-caro Menelao

tuaque vi et manibus et hasta te præstantiorem esse:

sed vade, nunc provoca Marti-carum Menelaum

rursus pugnare contra. At te equidem

cessare moneo, neu cum-flavo Menelao

435

contrà bellum bellare, et pugnare

temere, ne-forte cito ab ipso hasta domeris.

Hanc autem Paris verbis respondens est-allocutus:

ni mihi, mulier, acerbis opprobriis animum incesse!

Nunc quidem enim Menelaus vicit cum Minerva;

440

illum vicissim ego vincam; nam dii adsunt et nobis.

Sed age in-gratiam redeamus concumbentes.

Non enim unquam mihi sic amor mentem circumfudit,

ne-tunc-quidem, quando te primum Lacedæmone ex amœna

navigabam rapta in pontum-transeuntibus navibus,

445

insulaque in Cranae junctus-sum amore et concubitu:

sicut te nunc amo, et me dulce desiderium capit.

Dixit, et præibat ad-lectum vadens, simulque sequebatur uxor:

hi quidem igitur in tornatis cubuerunt lectis.

Atrides vero (Menelaus) per turbam ruebat, feræ similis,

450

sicubi conspicaretur Alexandrum divina-forma-præditum:

verum nullus poterat Trojanorum inclytorumque auxiliatorum

ostendere Alexandrum tunc Marti-caro Menelao.

Nec enim propter-amicitiam abscondissent, si quis vidisset:

æque enim ipsis omnibus odio-erat, atque-Mors atra.

455

Inter-hos autem locutus-est rex virorum Agamemeno:

Audite me, Trojani et Dardani et auxiliatores:

victoria quidem jam manifesta-est Marti-cari Menelai:

vos autem Argivam Helenam-et opes cum ipsa

reddite, et mulctam persolvite, quam oportet,

460

quæque et posteros inter homines fama feratur.

Sic dixit Atrides: comprobabant autem ceteri Achivi.

[TR1] "missibilibusque" → "missilibusque"
[TR2] "amice-tractavi" → "amice-tractavi,"
[TR3] "multitoquus" → "multiloquus"

Iliadis IV.—Fœderum perturbatio. Agamemnonis lustratio.

ARGUMENT: THE BREACH OF THE TRUCE, AND THE FIRST BATTLE.

The gods deliberate in council concerning the Trojan war: they agree upon the continuation of it, and Jupiter sends down Minerva to break the truce. She persuades Pandarus to aim an arrow at Menelaus, who is wounded, but cured by Machaon. In the meantime some of the Trojan troops attack the Greeks. Agamemnon is distinguished in all the parts of a good general; he reviews the troops, and exhorts the leaders, some by praises and others by reproof. Nestor is particularly celebrated for his military discipline. The battle joins, and great numbers are slain on both sides.

The same day continues through this as through the last book (as it does also through the two following, and almost to the end of the seventh book). The scene is wholly in the field before Troy.

TEXT:

1

Dii autem apud Jovem sedentes consultabant

aureo in pavimento; interque hos veneranda Hebe

nectar ministrabat; illi autem aureis poculis

excipiebant alter-alterum, Trojanorum urbem aspicientes.

5

Tum continuo conabatur Saturnius irritare Junonem

mordacibus verbis, oblique dicens:

Duæ quidem Menelao adjutrices sunt dearum,

Junoque Argiva, et Alalcomeneis Minerva.

Verum etiam seorsum sedentes, aspicientes modo

10

oblectantur; huic vero (Paridi) risum-amans Venus

semper adest, et ab-ipso Parcas repellit;

atque nunc conservavit putantem se moriturum.

Sed victoria quidem Marti-cari Menelai est:

nos vero consultemus, quomodo futuræ-sint hæ res:

15

utrum rursus bellumque perniciosum et certamen grave

excitemus, an amicitiam inter utrosque conciliemus.

Quod si hoc omnibus gratum et jucundum fuerit,

utique habitetur urbs Priami regis,

retro autem Argivam Helenam Menelaus abducat.

20

Sic dixit; illæ vero compressis-labris-gemebant, Minervaque et Juno;

propinquæ hæ sedebant, malaque Trojanis meditabantur.

Ac Minerva quidem tacita erat, nec quicquam dixit,

irata Jovi patri, ira autem ipsam sæva tenebat:

Junoni vero non continuit pectus iram, sed locuta-est:

25

Durissime Saturnie, quale hoc verbum dixisti!

Quomodo vis vanum reddere laborem et sine-fructu,

sudoremque, quem sudavi præ labore? defatigati autem sunt mihi equi

copias cogenti, Priamo mala ejusque filiis.

Fac: at nequaquam omnes comprobamus dii ceteri.

30

Hanc autem valde indignatus allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

improba, quî tibi Priamus Priamique filii

tanta mala faciunt, quod indesinenter cupis

Ilii evertere bene-ædificatam urbem?

quod si tu, ingressa portas et muros altos,

35

crudum voraveris Priamum Priamique filios,

ceterosque Trojanos, tunc fortasse iram saturaveris.

Fac quomodo vis; sed cave ne hæc contentio posthac

tibi et mihi magna concertatio inter utrosque sit.

Aliud autem tibi dicam, tu vero in præcordiis repone tuis:

40

si-quando et ego ardens urbem exscindere

talem voluero, ubi tibi dilecti homines insunt,

ne-quid remoreris meam iram, sed me facere permittas.

Etenim ego tibi urbem hanc dedi volens invito animo.

Quæ enim sub soleque et cœlo stellifero

45

habitantur urbes terrestrium hominum,

harum a-me maxime ex-animo honorabatur Ilium sacrum,

et Priamus et populus hastæ-fraxineæ-periti Priami.

Non enim mihi unquam ara carebat epulis æquis,

libationeque nidoreque: hunc enim sortiti-sumus honorem nos.

50

Huic autem respondit inde magnis-oculis veneranda Juno:

certe mihi tres quidem multo dilectissimæ sunt urbes,

Argosque, Spartaque, et latas-vias-habens Mycene:

has exscinde, quando tibi invisæ-fuerint vehementer animo;

his nequaquam ego propugno, nec invideo tibi.

55

Quamvis enim invideremque et non sinerem exscindere,

nihil profecerim invidendo, quoniam multo potentior es.

Sed oportet et meum reddere laborem non irritum.

Nam et ego dea sum, genus autem mihi inde est unde tibi,

et me maxime-venerandam genuit Saturnus versutus,

60

utrumque, et per-genus, et quod tua conjux

vocata-sum: tu autem omnes inter immortales regnas.

At certe quidem in-his concedemus nobis-invicem,

tibi quidem ego, tu autem mihi; et sequentur dii ceteri

immortales. Tu vero ocyus Minervæ manda,

65

ire in Trojanorum et Achivorum pugnam gravem,

conarique, ut Trojani gloria-elatos Achivos

incipiant priores præter fœdera lædere.

Sic dixit; nec non-paruit pater hominumque deorumque:

protinus Minervam verbis alatis allocutus-est:

70

Cito admodum ad exercitum vade, ad Trojanos et Achivos,

et conare, ut Trojani gloria-elatos Achivos

incipiant priores præter fœdera lædere.

Sic fatus, instigavit antea id-studentem Minervam:

descendit vero ab Olympi verticibus festinans.

75

Qualem autem stellam mittit Saturni filius versuti,

aut nautis portentum, aut exercitui lato populorum,

splendidam; ex-ea autem multæ scintillæ emittuntur:

huic similis impetu-ferebatur in terram Pallas Minerva,

desiliitque in medium; stupor autem tenebat aspicientes,

80

Trojanosque equûm-domitores et bene-ocreatos Achivos.

Sic vero aliquis loquebatur intuitus in propinquum alium:

Sane rursus bellumque perniciosum et pugna gravis

erit, aut amicitiam inter utrosque statuit

Jupiter, qui inter-homines arbiter belli est.

85

Sic igitur aliquis dicebat Achivorumque Trojanorumque.

Illa vero viro similis Trojanorum subiit multitudinem,

Laodoco Antenoridæ, forti bellatori,

Pandarum deo-similem quærens, sicubi inveniret.

Invenit Lycaonis filium laudatumque fortemque,

90

stantem; circaque ipsum fortes ordines clypeatorum

virorum, qui ipsum secuti-fuerant ab Æsepi fluentis.

Prope autem stans, verbis alatais eum allocuta-est:

Numquid jam mihi parueris, Lycaonis filii bellicose?

ausisne Menelao immittere velocem sagittam?

95

ab-omnibus utique Trojanis gratiam et gloriam reportaveris,

ex omnibus vero maxime ab-Alexandro rege.

Ab hoc profecto inprimis luculenta dona tuleris,

si viderit Menelaum Mavortium, Atrei filium,

tuo telo domitum, rogum conscendentem tristem.

100

Sed age, sagitta-pete Menelaum gloriosum:

vove autem Apollini in-Lycia-genito, arcu-inclyto,

agnorum primogenitorum te sacrificaturum inclytam hecatomben,

domum reversum sacræ in urbem Zeleæ.

Sic dixit Minerva; huic autem animum dementi flectebat.

105

Statim eduxit arcum bene-politum, factum ex cornu salacis capri

agrestis, quem quondam ipse sub pectore assecutus,

e-rupe exeuntem excipiens in insidiis,

percusserat in pectus; hic autem supinus incidit petræ:

hujus cornua ex capite sexdecim-palmorum nata-erant;

110

atque hæc quidem elaborans cornuum-politor aptaverat faber,

totumque bene quum-lævigasset, aureum imposuit apicem.

Et hunc quidem arcum scite deposuit tendens, ad terram

inclinando: ante eum autem scuta tenebant strenuii socii,

ne prius consurgerent in eum Mavortii filii Achivorum

115

quam percussus-esset Menelaus Mavortius, Atrei filius.

Atque ille detraxit operculum pharetræ, exemitque sagittam

novam, pennatam, atrorum causam dolorum;

statimque ad nervum aptavit acerbam sagittam,

vovitque Apollini in-Lycia-genito, arcu-inclyto,

120

agnorum primogenitorum se sacrificaturum inclytam hecatomben,

domum reversum sacræ in urbem Zeleæ.

Traxit autem simul crenasque sagittae prehensas, et nervos bubulos:

nervum quidem mammæ admovit, arcui autem ferrum.

Ac postquam rotundum magnum arcum tetenderat,

125

stridit funis, nervusque valde sonuit, saliitque sagitta

acuta-cuspide, in turbam advolare cupiens.

Neque tui, Menelae, dii beati obliti-sunt

immortales, prima autem Jovis filia prædatrix,

quæ ante te stans, sagittam amaram depulit.

130

Hæc vero eam tantum inhibuit a corpore, ut quum mater

ab-infante arcet muscam, quando dulci decubuit somno.

Ipsa vero eam direxit eo, ubi baltei annuli

aurei constringebant et duplex obtendebatur lorica.

Incidit autem in-balteum bene-aptatum acerba sagitta,

135

et per balteum quidem adacta-est affabre-factum,

et per loricam artificiose-factam infixa-est,

laminamque, quam portabat tutamen corporis, munimentum adversus-tela,

quæ ipsum plurimum juvit, perforavit tamen et hanc.

Summam vero sagitta perstrinxit cutem viri,

140

statimque fluxit sanguis ater e vulnere.

Ac veluti quando aliqua ebur mulier purpura tinxerit

Mæonia, vel Caria, maxillare ut-sit equorum:

jacet autem ebur in thalamo, multique ipsum optarunt

equites gestare; regi vero est-repositum ornamento,

145

utrumque, ornatusque equo, agitatorique decus:

talia tibi, Menelae, fœdata-sunt cruore femora

formosa, suræque et malleoli pulcri inferius.

Cohorruit autem deinde rex virorum Agamemno,

ut vidit atrum sanguinem defluentem e vulnere;

150

cohorruit autem et ipse Marti-carus Menelaus.

Quum vero vidit nervumque et sagittæ hamos exstantes,

iterum ei animus in pectoribus collectus-est.

Inter-hos autem graviter-suspirans locutus-est rex Agamemno,

manu tenens Menelaum; adgemebantque socii:

155

Care frater, in mortem ergo tibi fœdera percussi,

solum quum-objeci pro Achivis cum-Trojanis pugnaturum.

Sic te vulnerarunt Trojani, et fœdera fida conculcarunt!

Non tamen ullo-modo irritum est fœdus sanguisque agnorum,

libaminaque mero-facta, et dextræ, quibus fisi-sumus.

160

Etsi enim protinus Olympius non perfecerit,

tamen etiam sero perficiet: et (cum) magno luerint,

(cum) propriis capitibus, uxoribusque et liberis.

Bene enim ego hoc scio in mente et in animo:

erit dies, quando olim pereat Ilium sacrum,

165

et Priamus, et populus hastæ-fraxineæ-periti Priami,

Jupiter vero ipsis Saturnius, in-excelso-sedens, in-æthere habitans,

ipse incutiet terrificam ægidem omnibus,

ob-hanc fraudem iratus: hæc quidem erunt non irrita.

Sed mihi gravis dolor tui causa erit, o Menelae,

170

si moriaris et fatum adimpleveris vitæ:

ac tum summa-ignominia-notatus siticulosum Argos repetierim.

Statim enim recordabuntur Achivi patriæ terræ,

verum gloriationem Priamo et Trojanis reliquerimus

Argivam Helenam: tua autem ossa putrefaciet terra

175

jacentis in Troja, non-finito super opere.

Et aliquis sic dixerit Trojanorum ferocientium,

sepulcro insultans Menelai gloriosi:

utinam sic in omnibus iram expleverit Agamemno,

sicut et nunc incassum exercitum duxit huc Achivorum.

180

Et sane rediit domum, dilectam in patriam terram,

cum vacuis navibus, relicto strenuo Menelao.

Sic aliquando aliquis dicet; tunc mihi dehiscat lata terra!

Hunc autem confirmans allocutus-est flavus Menelaus:

bono-sis-animo, nec quicquam terrefacias populum Achivorum.

185

Non in letali loco acuta fixa-est sagitta, sed ante

tutatus-est balteusque pervarius, et subtus

cinctusque, et lamina, quam ærarii cuderant viri (fabri).

Hunc autem respondens allocutus-est rex Agamemno:

utinam sane ita sit, dilecte o Menelae!

190

vulnus autem medicus tractabit, et imponet

medicamina, quæ sedent atros dolores.

Dixit, et Talthybium, divinum præconem, allocutus-est:

Talthybi, quam citissime Machaonem huc accerse,

virum Æsculapii filium, laudatissimi medici,

195

ut videat Menelaum Mavortium, ducem Achivorum,

quem aliquis missa-sagitta vulneravit, arcuum bene sciens,

e-Trojanis, vel Lyciis; illi quidem gloria, nobis vero luctus.

Sic dixit; neque ei præco inobsequens fuit, quum-audisset;

profectus-est autem ire per copias Achivorum ære-loricatorum,

200

circumspiciens heroem Machaonem; illum vero vidit

stantem, circumque ipsum fortes ordines clypeatorum

virorum, qui ipsum secuti-erant Tricca ex equorum-altrice.

Prope autem stans, verbis alatis eum allocutus-est.

Vade, Asclepiade; vocat te rex Agamemno,

205

ut videas Menelaum Mavortium, ducem Achivorum,

quem aliquis sagitta-missa vulneravit, arcuum bene sciens,

e-Trojanis, vel Lyciis: illi quidem gloria, nobis autem luctus.

Sic dixit; huic vero animum in pectoribus commovit.

Profecti-sunt autem ire per turbam in exercitu lato Achivorum.

210

Ac quum jam pervenissent, ubi flavus Menelaus

vulneratus fuerat (circumque ipsum congregati-erant quique præstantissimi,

corona-facta, ille vero in mediis stabat similis-deo vir,

protinus e balteo bene-aptato extraxit sagittam;

ea vero dum-extraheretur, retro fracti-sunt acuti hami.

215

Solvit autem ipsi balteum variegatum, et subtus

cinctumque, et laminam, quam ærarii cuderant viri (fabri).

Atque ubi inspexerat vulnus, quo inciderat acerba sagitta,

sanguine exsucto, lenia medicamenta peritus

inspersit, quæ ejus quondam patri bene cupiens præbuit Chiron.

220

Dum hi occupati-erant circa bellico-clamore strenuum Menelaum,

interim Trojanorum ordines admovebantur clypeatorum:

illi autem rursus arma induerunt, memineruntque pugnæ.

Tunc non dormitantem vidisses Agamemnona divinum,

neque timidum, neque detrectantem pugnare,

225

sed valde properantem pugnam in viros-nobilitantem.

Equos enim dimisit et currus varios ære;

et hos quidem minister seorsum tenebat anhelantes

Eurymedon, filius Ptolemæi Piraidæ;

huic plurimum mandavit prope-se-tenere currus, si quando ipsi

230

membra occuparet defatigatio, per multos imperitanti:

at ipse pedes obibat lustrans ordines virorum;

et quos quidem properantes videret Danaorum velocibus-equis,

his magnopere animum-addebat astans verbis:

Argivi, ne-quid remittatis de-acri fortitudine:

235

non enim in perfidis pater Jupiter erit auxiliator:

sed qui priores præter fœdera injuriam-intulerunt,

horum certe ipsorum tenera corpora vultures vorabunt;

nos autem uxoresque dilectas et infantes liberos eorum

abducemus in navibus, postquam urbem ceperimus.

240

Quos contra detrectantes videret invisum bellum,

eos valde objurgabat iracundis verbis:

Argivi sagittis-addicti, probro-digni, nonne vos-pudet?

cur-nam sic statis stupidi, sicut hinnuli?

qui postquam fessi-sunt per-magnum campum currentes,

245

stant, nec ullum ipsis in præcordiis oritur robur:

sic vos statis stupidi, neque pugnatis.

Anne exspectatis Trojanos propius venire, ubi naves

subductæ-sunt pulcris-puppibus, cani in litore maris,

ut cognoscatis, an vos protegat manu Saturnius?

250

Sic is imperitans obibat ordines virorum;

venitque ad Cretenses, vadens per cohortem virorum.

Hi autem circum Idomeneum bellicosum armabantur:

Idomeneus quidem inter primos-pugnatores apro similis robore;

Meriones autem ei extremas incitabat phalanges.

255

Hos vero conspicatus, lætatus-est rex virorum Agamemno,

protinusque Idomeneum allocutus-est blandis verbis:

Idomeneu, te honore præ Danais velocibus-aurigis,

tum in bello, tum alio quolibet in opere,

tum-etiam in convivio, quando quidem honorarium nigrum vinum

260

Argivorum proceres in crateribus miscent.

Etsi enim ceteri capite-comantes Achivi

portionibus-certis bibunt, tuum tamen plenum poculum semper

stat, sicut mihi meum, ut-bibas, quando animus jusserit.

Sed propera in-bellum, qualem antea te profitebaris esse.

265

Hunc autem Idomeneus, Cretensium dux, contra sic est-allocutus:

Atrida, valde quidem tibi ego concors socius

ero, sicut primum promisi et annui:

verum alios hortare capite-comantes Achivos,

ut quamprimum pugnemus; quoniam fœdera confuderunt

270

Trojani: his autem mors et mala postmodum

erunt, quoniam priores contra fœdera injuriam-intulere.

Sic dixit; Atrides vero præteribat, lætus corde.

Venitque ad Ajaces, vadens per cohortem virorum:

hi vero armabantur, simulque nimbus sequebatur peditum.

275

Sicut autem quando a specula vidit nubem pastor vir,

venientem per mare a Zephyri flatu:

eique procul stanti nigra, ceu pix,

apparet veniens per mare, ducitque turbinem multum,

cohorruitque videns, subque speluncam coegit pecudes:

280

tales simul cum-Ajacibus Jovis-alumnorum juvenum

infestum in prœlium densæ movebantur phalanges

fuscæ, scutisque et hastis horrentes.

Et hos quidem lætatus-est conspicatus rex Agamemno,

et isps compellans verbis alatis est-allocutus:

285

Ajaces, Argivorum duces ære-loricatorum,

vobis quidem (nec enim convenit vos incitare) neutiquam præcipio:

ipsi enim valde populum instigatis ut-fortiter pugnet.

Utinam enim, Jupiterque pater, et Minerva, et Apollo,

talis omnibus animus in pectoribus esset:

290

sic cito ceciderit urbs Priami regis,

manibus sub nostris captaque excisaque.

Sic fatus, hos quidem reliquit illic, ivit autem ad alios.

Inde is Nestorem invenit, argutum Pyliorum oratorem,

suos socios ordinantem, et hortantem ad-pugnandum,

295

magnum Pelagontem, Alastoremque, Chromiumque,

Hæmonemque principem, Biantemque pastorem virorum.

Equites quidem primum cum equis et curribus,

pedites autem a-tergo constituit multosque et strenuos,

vallum ut-essent belli; imbelles vero in medium coegit,

300

ut etiam non volens quis necessitate pugnaret.

Equitibus quidem primum mandata-dabat: hos enim jussit

suos equos continere, nec turbatis-ordinibus-versari in-turba:

Neve quis equitandi-peritiaque et robore fretus,

solus ante alios ruat-cupidus cum-Trojanis pugnandi,

305

neu retrocedat: imbecilliores enim sic eritis.

Quicunque autem vir a suo curru ad-alium currum venerit,

hasta porrecta-expetat hostem: quoniam multo melius ita.

Sic et illi veteres urbes et muros evertebant,

hanc mentem et hunc animum in pectoribus habentes.

310

Ita senex adhortabatur, dudum bellorum bene sciens,

Et eum quidem lætatus-est quum videret rex Agamemno,

et ipsum compellans verbis alatis est-allocutus:

O senex, utinam, sicut animus est in pectoribus tuis,

sic te genua sequerentur, roburque tibi firmum esset:

315

verum te senectus atterit omnibus-æqua (aeque molesta): utinam quis

virorum alius eam haberet, tu autem in-juvenum numero-esses!

Huic respondit deinde Gerenius eques Nestor:

Atrida, valde quidem ego vellem et ipse

sic esse, ut quando divinum Ereuthalionem interfeci:

320

verum nunquam simul omnia dii dederunt hominibus:

si tunc juvenis eram, nunc autem me senectus invadit.

Verumtamen et sic equitibus interero, et adhortabor

consilio et verbis: hoc enim munus est senum.

Hastas autem vibrabunt juniores, qui me

325

alacriores sunt, confiduntque suo robore.

Sic dixit: Atrides vero præteribat, lætus corde.

Invenit filium Petei, Menestheum equos-agitandi-peritum,

stantem: circumque erant Athenienses, periti pugnæ:

atque prope stabat ingeniosus Ulysses,

330

juxtaque Cephallenum circùm ordines non imbecilli

stabant; nondum enim horum audierant copiæ clamorem belli,

sed recens concitatæ movebantur phalanges

Trojanorumque equûm-domitorum et Achivorum: hi vero exspectantes

stabant, quando acies Achivorum alia invadens

335

in-Trojanos impetum-faceret, et inciperent prælium.

Hos autem conspicatus objurgavit rex virorum Agamemno,

et ipsos compellans verbis alatis est-allocutus:

O fili Petei, Jovis-alumni regis,

et tu, malis dolis instructe, astute (Ulysse),

340

cur trepidantes absistitis, exspectatisque alios?

vos quidem conveniebat inter primos

consistere, et pugnæ ardenti occurrere.

Primi enim et ad-convivium vocamini a-me,

quando convivium proceribus instruimus Achivi.

345

Ibi juvabat assatas carnes edere, et pocula

vini bibere suavis, quoad volebatis:

nunc vero libenter videretis, et si decem acies Achivorum

vobis propugnarent sævo ferro.

Hunc autem torve intuitus allocutus-est ingeniosus Ulysses:

350

Atrida, quale tibi verbum fugit ex-septo dentium!

quomodo vero dicis in-bello nos remissos-esse? Quando Achivi

Trojanos in equorum-domitores ciemus acre prœlium,

videbis, si volueris, sique tibi hæc curæ-fuerint,

Telemachi carum patrem primis-pugnatoribus immixtum

355

Trojanorum equûm-domitorum: tu autem hæc vana dicis.

Hunc vero subridens allocutus-est rex Agamemno,

ut sensit iratum; retroque sumsit (rectractavit) sermonem:

Generose Laertiade, sollertissime Ulysse,

neque te objurgo nimium, neque impero.

360

Scio enim ut tibi animus in pectoribus caris (tuis)

benevola consilia noverit: eadem enim sentis, quæ et ego.

Quin age: hæc autem in-posterum componemus, si quid mali nunc

dictum-est; ea vero omnia dii irrita faciant.

Sic locutus, hos quidem reliquit illic, ivitque ad alios.

365

Invenit vero Tydei filium, magnanimum Diomedem,

stantem interque equos et currus coagmentatos:

juxtaque ipsum stabat Sthenelus, Capanei filius.

Atque hunc objurgavit conspicatus rex Agamemno,

et ipsum compellans verbis alatis allocutus-est:

370

Væ mihi, Tydei fili bellicosi, equorum-domitoris,

cur trepidas? cur circumspicis belli semitas?

non utique Tydeo ita solitum trepidare erat,

sed longe ante dilectos socios cum-hostibus dimicare,

sicut dixere, qui eum viderunt laborantem; non enim equidem

375

interfui, neque vidi: verum aliis eum dicunt præstitisse.

Certe enim sine bello (sine copiis) intravit Mycenas

hospes, cum deo-pari Polynice, copias colligens,

qui tunc bellum-admovebant sacra ad mœnia Thebes;

et valde supplicabant, ut-darent inclytos auxiliatores.

380

Atque isti quidem volebant dare, et annuebant, sicut hortabantur illi;

sed Jupiter rem evertit, sinistra prodigia ostendens.

HI autem postquam abierant, et in-via progressi-fuerant,

ad-Asopumque venerant juncosum, herbosum:

inde porro in legationem (Thebas) Tydeum miserunt Achivi.

385

Atque ille abiit, multosque invenit Cadmeos

convivantes in domo fortitudinis Eteocleeæ (Eteoclis).

Tunc non, hospes licet esset, agitator-equorum Tydeus

pavebat, solus stans multos inter Cadmeos:

quin ad certandum eos provocabat; in-omnibus autem vincebat

390

facile: talis ei auxiliatrix erat Minerva.

Verum irati Cadmei, stimulatores equorum,

ei revertenti densas insidias locaverunt ducentes,

juvenes quinquaginta; duo autem ductores erant,

Mæo Hæmonides, similis immortalibus diis,

395

filiusque Autophoni, in-pugna stans Polyphontes.

Tydeus tamen et his indecoram mortem intulit:

omnes interfecit, unumque solum dimisit domum ut-redeat;

Mæonem utique dimisit, deorum signis obsequens.

Talis erat Tydeus Ætolus; sed filium

400

genuit se-ipso inferiorem pugna, in-concione autem præstantiorem.

Sic dixit; huic vero nihil respondit fortis Diomedes,

reveritus regis increpationem venerandi.

Huic autem filius Capanei respondit gloriosi:

Atrida, ne mentiaris, sciens vere loqui.

405

Nos sane patribus longe fortiores gloriamur esse;

nos etiam Thebes sedem cepimus septem-portas-habentis,

pauciores copias ducentes sub murum Marti-sacrum,

freti signis deorum et Jovis auxilio:

illi autem sua vecordia perierunt.

410

Quare ne mihi patres unquam in simili ponas honore.

Hunc autem torve intuitus allocutus-est fortis Diomedes:

o-mi Sthenele, tacitus sede, meoque pare sermoni.

Non enim ego succenseo Agamemnoni, pastori populorum,

cohortanti ad-pugnandum bene-ocreatos Achivos.

415

Hunc enim gloria simul sequetur, si quidem Achivi

Trojanos debellarint, ceperintque Ilium sacrum;

huic vero contra ingens luctus, Achivis cæsis.

Verum age jam et nos cogitemus de-impetuosa fortitudine.

Dixit, et de curru cum armis desiliit in-terram;

420

terribiliter autem sonuit æs in pectoribus principis

conciti: vel firmum-animum-habentem metus subiisset.

Ut vero quando in litore sonoro fluctus maris

concitatur confertim, Zephyro submovente:

in-alto-mari quidem primum attollitur, sed postea

425

terræ allisus vehementer fremit, et circa promontoria

tumidus fastigiatur, exspuitque maris spumam:

sic tunc confertæ Danaorum movebantur phalanges

continuo ad pugnam. Imperabat autem suis unusquisque

ducum; ceteri vero taciti ibant (neque dixisses

430

tantas copias sequi habentes in pectoribus vocem),

silentio reveriti ductores: circum autem omnes

arma varia splendebant, quibus induti procedebant-ordine.

Trojani autem, perinde-atque oves locupletis viri in caula

innumeræ stant, dum-mulgentur lac album,

435

assidue balantes, audientes vocem agnorum:

sic Trojanorum fremitus per exercitum latum est-exortus.

Non enim omnium erat una vociferatio, neque una vox,

sed lingua mixta-erat; nam e-multis-locis-convocati fuerant viri.

Instigabat vero hos quidem Mars, illos autem cæsiis-oculis Minerva,

440

Terrorque et Fuga, et Discordia insatiabiliter furens,

Martis homicidæ soror sociaque:

quæ parva quidem primum attollitur, sed postea

cœlo condit caput, et in terra ingreditur.

Quæ ipsis et tunc litem utrinque-æquam injecit in-medium,

445

gradiens per turbam, augens gemitum virorum.

Hi vero quando jam in locum unum coeuntes venerant,

committebant scuta, unaque hastas et robora virorum

æreis-loricis-indutorum; atque clypei umbones-habentes

appropinquabant invicem, multusque tumultus coortus-est.

450

Tum autem simul ejulatusque et gloriatio erat virorum

perdentiumque et pereuntium, fluebatque sanguine terra.

Ut vero quando torrentes fluvii, de montibus fluentes,

in convallem conferunt rapidas aquas,

scatebris ex magnis, concavum intra alveum-voraginis;

455

horumque procul fragorem in montibus audit pastor:

sic hisce commixtis oriebatur clamorque timorque.

Primus autem Antilochus Trojanorum occidit virum bellatorem,

strenuum inter primos-pugnatores, Thalysiaden Echepolum,

quem percussit primus galeæ in-conum setis-equinis-densæ,

460

inque fronte fixit; penetravit autem intra os

cuspis ærea: ei vero tenebræ oculos operuerunt;

ceciditque, sicut quando turris cadit, in forti pugna.

Hunc autem prostratum pedibus prehendit rex Elephenor

Chalcodontiades, magnanimorum princeps Abantum,

465

subtrahebatque extra tela, cupidus, ut quamprimum

arma spoliaret: brevis vero ei fuit iste conatus.

Cadaver enim trahentem conspicatus magnanimus Agenor,

latera, quæ ei inclinato a clypeo denudata-erant,

vulneravit hastili ærato, solvitque ei membra.

470

Ita hunc quidem reliquit animus; super eum vero pugna coorta-est

ardua Trojanorum et Achivorum: hi autem, luporum instar,

sibi invicem irruebant, virque virum manu-occidebat.

Tunc percussit Anthemionis filium Telamonius Ajax,

juvenem florentem, Simoisium; quem olim mater,

475

ab-Ida descendens, ad ripas Simoentis

peperit, quum parentes simul sequeretur, pecora ut-videret:

propterea ipsum vocabant Simoisium: neque parentibus

nutritia caris reddidit, brevis autem ei ætas

fuit, ab Ajace magnanimo lancea interfecto.

480

Primum enim ipsi venienti percussit pectus, ad mammam

dexteram; ex-adverso autem per humerum ærea hasta

ivit. Hic autem in pulvere humi decidit, populi instar,

quæ in irriguo-loco paludis magnæ nata-est,

lævis; atque ei rami in summo vertice creverunt;

485

quam quidem curruum-fabricator vir micanti ferro

excidit, ut curvaturam-rotæ flectat ad perpulcrum currum;

et illa quidem arescens jacet fluvii ad ripas:

talem sane Anthemiden Simoisium interfectum-spoliavit

Ajax deo-ortus. In hunc autem Antiphus indutus-varium-thoracem,

490

Priamides, per turbam jaculatus-est acuta hasta.

Ab-eo quidem aberravit; at Leucum, Ulyssis strenuum socium,

percussit in-inguine, cadaver aliorsum trahentem:

cecidit autem juxta ipsum, cadaverque ei excidit manu.

Ob-hunc vero interfectum Ulysses valde animo iratus-est:

495

prodiit autem per primos-pugnatores, armatus corusco ære,

stetitque valde prope accedens, et jaculatus-est hasta splendenti,

circa se oculos-convertens. At Trojani retrocesserunt,

viro jaculante: ille vero non irritum telum misit,

sed filium Priami nothum percussit, Democoontem,

500

qui ei ex-Abydo venerat, ab equabus velocibus.

Hunc utique Ulysses, ob-socium iratus, percussit hasta

in-tempore, atque alterum per tempus penetravit

cuspis ærea: illi autem tenebræ oculos cooperuerunt.

Fragorem vero edidit cadens, sonueruntque arma super ipso.

505

Recesserunt autem primi-pugnatores, et splendidus Hector:

Argivi autem altum clamabant, trahebantque cadavera;

rectaque-proruperunt multo longius. Indignatus-est autem Apollo,

e Pergamo despiciens, Trojanosque adhortatus-est clamans:

Irruite equûm-domitores Trojani, neu cedite pugna

510

Argivis, quoniam non illis lapis est cutis, nec ferrum,

ut-æs sustineat secans-cutem percussis.

Sed neque Achilles, Thetidis filius pulcras-comas-habentis,

pugnat, verum ad naves iram cruciantem coquit.

Sic dixit ab arce terribilis deus: at Achivos

515

excitavit Jovis filia, laudatissima Tritonia,

gradiens per turbam, ubi remittentes a pugna videret.

Tunc Amarynciden Diorem fatum implicavit.

Saxo enim percussus-est ad malleolum aspero,

in tibi dextra; percussit autem Thracum dux virorum,

520

Pirous Imbrasides, qui ex-Æno venerat.

Ambos autem nervos et ossa lapis improbus

prorsus confregit; ille vero supinus in pulverem

decidit, ambas manus caros ad-socios pandens,

animam exspirans. Ille autem accurrit, qui quidem percusserat,

525

Pirous, vulneravitque hasta ad umbilicum; atque omnia

effusa-sunt humi intestina: illique tenebræ oculos cooperuere.

Istum vero Thoas Ætolus irruentem percussit hasta

in-pectore super mammam, fixum-est autem in pulmone æs.

Prope vero ad-illum accessit Thoas, et validam hastam

530

extraxit pectore: strinxit autem ensem acutum,

eoque is ventrem percussit medium, abstulitque animam.

Arma vero ei non exuit: circumstabant enim socii,

Thraces vertice-summo-comantes, longas hastas manibus tenentes,

qui ipsum, magnum licet, et fortem, et præclarum,

535

propulsarunt a se: is vero recedens, vi-repulsus est.

Sic hi duo in pulvere juxta alterum-alter extensi-sunt,

hic quidem Thracum, ille vero Epeorum ære-loricatorum,

duces; multi autem circùm interfecti-sunt et alii.

Tunc neutiquam opus (pugnam) aliquis reprehendisset interveniens,

540

qui adhuc illæsus et invulneratus acuto ære

versaretur in medio, duceretque ipsum Pallas Minerva,

manu prehendens, atque telorum averteret impetum.

Multi enim Trojanorum et Achivorum die illo

proni in pulvere juxta alium-alius prostrati-sunt.

Iliadis V.—Diomedis principatus.

ARGUMENT: THE ACTS OF DIOMED.

Diomed, assisted by Pallas, performs wonders in this day's battle. Pandarus wounds him with an arrow, but the goddess cures him, enables him to discern gods from mortals, and prohibits him from contending with any of the former, excepting Venus. Æneas joins Pandarus to oppose him; Pandarus is killed, and Æneas in great danger but for the assistance of Venus; who, as she is removing her son from the fight, is wounded on the hand by Diomed. Apollo seconds her in his rescue, and at length carries off Æneas to Troy, where he is healed in the temple of Pergamus. Mars rallies the Trojans, and assists Hector to make a stand. In the meantime Æneas is restored to the field, and they overthrow several of the Greeks; among the rest Tlepolemus is slain by Sarpedon. Juno and Minerva descend to resist Mars; the latter incites Diomed to go against that god; he wounds him, and sends him groaning to heaven.

The first battle continues through this book. The scene is the same as in the former.

TEXT:

1

Tum vero Tydidæ Diomedi Pallas Minerva

dedit robur et audaciam, ut conspicuus inter omnes

Argivos fieret, et famam insignem auferret.

Accendebat ei ex galeaque et clypeo indefessum ignem,

5

stellæ autumnali similem, quæ maxime

splendide collucet, lota in-Oceano:

talem ei ignem accendebat a capiteque et humeris;

impulitque eum in medium, ubi plurimi tumultuabantur.

Erat autem quidam inter Trojanos Dares, locuples, sine-reprehensione,

10

sacerdos Vulcani; duoque ei filii erant,

Phegus, Idæusque, pugnæ bene scientes omnis.

Hi ei (Diomedi), semoti a suis, obvii proruerunt;

hi quidem ab equis, ille vero a terra irruebat pedester.

Hi quum jam prope essent in se-invicem vadentes,

15

Phegeus prior emisit longæ-umbræ hastam:

Tydidæ vero super humerum sinistrum venit cuspis

hastæ, nec percussit ipsum: sed posterior irruit ære

Tydides: hujus autem non irritum telum fugit-e manu;

sed feriit pectus inter-mammas, detrusitque illum de equis.

20

Idæus autem desiliit, relinquens perpulcrum currum,

neque ausus-est consistere-super (protegere) fratrem interfectum[TR1]

neque enim vel ipse effugisset mortem nigram:

verum Vulcanus illum eripuit, servavitque caligine tectum,

quo scilicet ei ne prorsus senex contristatus esset.

25

Equos autem abductos magnanimi Tydei filius

dedit sociis deducendos cavas ad naves.

Trojani vero magnanimi ut viderunt filios Daretis,

alterum quidem fugientem, alterum vero interfectum ad currus,

omnibus concitatus-est animus: sed cæsiis-oculis Minerva

30

manu prehensum verbis allocuta-est impetuosum Martem:

Mars, Mars, hominum-perditor, inquinate-cæde, murorum-eversor,

an non jam Trojanos quidem siverimus et Achivos

pugnare, utris pater Jupiter gloriam præbeat;

nos autem cedamus, Jovisque evitemus iram?

35

Sic fata prælio eduxit impetuosum Martem;

hunc postea sedere-fecit ad herbosum Scamandrum.

Trojanos autem inclinarunt Danai, interfecitque virum unusquisque

ductorum. Primus vero rex virorum Agamemno

ducem Halizonum, Odium magnum, dejecit-e curru.

40

Primo enim ei verso-in-fugam, tergo hastam infixit

humeros inter, perque pectora trajecit:

fragorem vero edidit cadens, sonueruntque arma super ipso.

Idomeneus autem Phæstum interfecit, Mæonis filium,

Bori, qui ex Tarne glebosa venerat.

45

Hunc utique Idomeneus hasta-inclytus lancea longa

percussit, equos (currum) conscendentem, ad dextrum humerum:

decidit autem de curru, horrendaque jam eum caligo invasit.

Hunc quidem inde Idomenei spoliarunt famuli.

Filium autem Strophii Scamandrium, peritum venationis,

50

Atrides Menelaus interfecit hasta acuta,

bonum venatorem; docuit enim eum Diana ipsa

jaculari feras quasque, quas nutrit in montibus silva.

Verum non ei tunc auxiliabatur Diana sagittis-gaudens,

nec peritia-jaculandi-eminus, qua antea quidem instructus-erat:

55

sed ipsum Atrides hasta-inclytus Menelaus,

ante se fugientem, in-dorso vulneravit hasta,

humeros inter, perque pectora eam trajecit.

Cecidit autem pronus, sonueruntque arma super ipso.

Meriones vero Phereclum interfecit, fabri filium,

60

Harmonidæ, qui manibus sciebat artificiosa omnia

fabricare: egregie enim ipsum diligebat Pallas Minerva.

Qui etiam Alexandro fabricaverat naves æquales,

exordia-malorum, quæ omnibus exitium Trojanis fuerunt,

eique ipsi, quoniam non deorum oracula intellexerat.

65

Hunc Meriones, quum jam assecutus-esset insequens,

feriit clunem ad dextrum: ac penitus

e-regione juxta vesicam sub osse exiit cuspis.

In-genua autem cecidit ejulans, morsque ipsum circumtexit.

Pedæum vero interfecit Meges, Antenoris filium,

70

qui nothus quidem erat, studiose autem eum educarat divina Theano,

pariter dilectis liberis, gratificans marito suo.

Hunc Phylides hasta-inclytus, prope quum-venisset,

feriit capitis ad occipitium acuta hasta;

e-regione vero per dentes linguam subsecuit æs.

75

Cecidit ille in pulvere, frigidumque prehendit æs dentibus.

Eurypylus vero Evæmonides Hypsenorem divinum,

filium magnanimi Dolopionis, qui Scamandri

sacerdos fuerat, deique instar honorabatur populo:

huic autem Eurypylus, Evæmonis præclarus filius,

80

ante se fugienti, in-cursu percussit humerum,

ense irruens, absciditque manum armis gravem.

Sanguinolenta vero manus in campo cecidit: hunc (huic) autem oculos

occupavit purpurea mors et fatum violentum.

Sic hi quidem laborabant per acre prœlium.

85

Tydiden autem non dignosses, utris interesset,

utrum cum Trojanis versaretur, an cum Achivis;

furebat enim per campum, fluvio abundanti similis,

torrenti, qui velociter fluens dissipavit pontes:

quem neque jam pontes muniti coercent,

90

neque jam septa retinent agrorum perquam-virentium,

venientem derepente, quando ingruerit Jovis imber;

multæ autem ab ipso segetes dejectæ-sunt lætæ juvenum:

ita sub Tydide densæ turbabantur phalanges

Trojanorum; nec ipsum sustinebant, multi licet essent.

95

Hunc autem postquam vidit Lycaonis præclarus filius

furentem per campum, ante se turbantem phalanges,

ilico contra Tydiden intendebat incurvos arcus,

et feriit irruentem, assecutus ad dextrum humerum,

in loricæ cavitatem: pervolavit autem acerba sagitta,

100

et in-oppositam-partem perrupit, fœdabaturque sanguine lorica.

Super hoc autem clamavit Lycaonis clarus filius:

Ingruite, Trojani magnanimi, stimulatores equorum!

vulneratus-est enim fortissimus Achivorum: nec ipsum puto

diu toleraturum acrem sagittam, si vere me

105

movit deus, Jovis filius (Apollo), proficiscentem e-Lycia.

Sic dixit jactabundus; hunc vero non sagitta velox interfecit;

sed quum-retrocessisset, ante equos et currus

stetit, et Sthenelum allocutus-est, Capaneium filium:

Propera, o-bone Capaneïade, descende de-curru,

110

ut mihi ex humero trahas acerbam sagittam.

Sic dixit; Sthenelus autem de curru desiliit in-terram:

et astans, sagittam velocem penitus extraxit humero:

sanguis autem ejaculabatur se per consertam-annulis loricam.

Tum vero inde vota-concepit bello strenuus Diomedes:

115

Audi me, ægidem-ferentis Jovis filia, indomita:

si-unquam mihi et patri bene cupiens astitisti

hostili in pugna, nunc rursus mihi fave, Minerva:

da vero me virum interficere, et eum intra impetum hastæ venire,

qui me percussit præveniens, et gloriatur, neque me dicit

120

diu amplius visurum splendidum lumen solis.

Sic dixit precans; eum autem exaudivit Pallas Minerva,

membraque fecit levia, pedes et manus desuper:

et prope stans verba alata ad-eum-locuta-est:

Confidens jam, Diomedes, contra Trojanos pugna;

125

nam tibi in pectoribus robur paternum immisi

intrepidum, quale habuit vibrator-scuti eques Tydeus:

caliginem autem tibi ab oculis abstuli, quæ prius inerat,

ut bene dignoscas tum deum, tum etiam hominem.

Itaque nunc, si quis deus tentans te huc venerit,

130

nequaquam tu cum-immortalibus diis contra pugna

aliis: verum si forte Jovis filia Venus

venerit in pugnam, hanc vulnera acuto ære.

Hæc quidem sic locuta discessit, cæsiis-oculis Minerva:

Tydides vero reversus primis-pugnatoribus se-miscuit:

135

et, antea licet animo promtus esset cum-Trojanis pugnare,

at tunc illum ter tantum incessit robur, tanquam leonem,

quem jam pastor in-agro apud lanigeras oves

perstrinxerit quidem caulam transilientem, nec-tamen interfecerit;

hujus quidem vim incitavit, postea vero non amplius repellit;

140

sed ille stabula subit, hæ autem (oves) desertæ fugantur;

ac confertæ super alias-aliæ funduntur,

at ille alacer profundo (circumsepto) exsilit ovili:

sic alacer Trojanis mixtus-est fortis Diomedes.

Tunc interfecit Astynoum, et Hypironem, pastorem hominum;

145

hunc quidem super mammam feriens ærata hasta:

alterum vero ense magno in-jugulo ad humerum

percussit: a cervice autem humerum abscidit et a dorso.

Hos quidem reliquit: sed Abantem petebat et Polyïdum,

filios Eurydamantis, somniorum-interpretis senis:

150

quibus non, proficiscentibus, senex interpretatus-erat somnia,

verum ipsos fortis Diomedes interfectos-spoliavit.

Ivit autem in Xanthumque Thoonemque, Phænopis filios,

ambos provecta-ætate-genitos: hic vero (pater) conficiebatur senecta tristi:

filium non genuerat alium, opibus heredem relinquendum.

155

Tum ille hos interfecit caramque eripuit animam

ambobus, patri autem luctum et curas tristes

reliquit, quoniam non vivos e pugna reversos

excepit; agnati vero hereditatem partiti-sunt.

Tum filios Priami duos corripuit Dardanidæ,

160

in uno curru stantes, Echemonemque Chromiumque.

Ut vero leo inter boves, irruens, cervicem fregit

juvencæ vel bovis, per fruticetum pascentium:

sic hos ambos de curru Tydei filius

dejecit violenter invitos, posteaque armis spoliavit;

165

equos vero suis sociis dedit ad naves agendos.

Hunc autem vidit Æneas dissipantem ordines virorum,

et profectus-est ire perque pugnam et strepitum hastarum,

Pandarum similem-deo quærens, sicubi inveniret.

Invenit Lycaonis filium laudatumque fortemque:

170

stetitque ante ipsum, verbumque ad eum coram locutus-est:

Pandare, ubi tibi arcus et volucres sagittæ,

et gloria? qua nullus tecum contendit hic quidem vir,

neque quisquam in Lycia te gloriatur esse præstantior.

Sed age huic immitte viro sagittam, Jovi manibus sublatis,

175

quisquis hic est qui vincit, et sane mala multa fecit

Trojanis; quoniam multorumque et fortium genua solvit:

nisi quis deus est, iratus Trojanis

sacrificiorum-causa succensens: gravis autem dei incumbit ira.

Huic autem respondet Lycaonis clarus filius:

180

Ænea, Trojanorum consiliator ære-loricatorum.

Tydidæ eum equidem bellicoso in-omnibus assimilo,

clypeo agnoscens, et alte-cristata galea,

equosque inspiciens: plane vero haud scio, an deus sit.

Quod-si hic vir, quem dico, bellicosus est Tydei filius,

185

non hic sine deo ista furens-facit, sed aliquis prope

constitit immortalium, nebula involutus humeros,

qui ab-isto sagittam velociter involantem avertit alio.

Jam enim ei immisi telum, et ipsum percussi in-humero

dextro, penitus per loricæ cavitatem,

190

et me ipsum ego putavi Plutoni demissurum,

attamen non occidi: deus certe aliquis est succensens.

Equi autem non adsunt et currus, quos conscendam:

sed alicubi in ædibus Lycaonis undecim sunt currus

pulcri, modo-compacti, recens-fabricati; circumque vela

195

expansa-sunt; apudque eorum unumquemque bijuges equi

astant, hordeum album comedentes et arincam.

Atqui mihi valde multa senex bellator Lycaon

proficiscenti mandata-dabat ædibus in affabre-factis:

equis me jubebat et curribus vectum

200

præesse Trojanis in acribus pugnis:

sed ego non parui (profecto parere multo satius fuisset),

equis parcens, ne mihi indigerent pabulo,

viris in urbe constipatis, soliti pasci largiter.

Sic eos reliqui, ac pedes ad Ilium veni,

205

arcubus fretus: hi tamen mihi non erant profuturi.

Jam enim duobus principibus sagittam immisi,

Tydidæque et Atridæ, atque ex ambobus

verum sanguinem elicui eos feriens: excitavi autem magis.

Quippe malo fato de paxillo curvos arcus

210

die illo detraxi, quum Ilium ad amœnum

dux-fui Trojanis, gratificans Hectori divino.

Quod si rediero, et aspexero oculis

patriam meam, uxoremque, et altam magnam domum,

ilico post a me caput abscindat hostis vir,

215

si non ego hos arcus lucido in igne posuero,

manibus confractos: inutiles enim mihi sunt-comites.

Hunc autem vicissim Æneas, Trojanorum dux, contra allocutus-est:

ne vero sic loquere: prius tamen non erit aliter,

quam nos-ambo in-hunc virum cum equis et curribus

220

obviam invecti, (cum) armis experti-fuerimus.

Verum age, meos currus conscende, ut videas,

quales sint Trojani equi, periti, campi (per campum)

rapide valde huc et illuc insequi ac fugere:

qui et nos-duos ad-urbem salvos-perducent, si denuo

225

Jupiter Tydidæ Diomedi gloriam præbuerit.

Verum age nunc scuticam et habenas splendidas

accipe, ego vero equos (currum) conscendam, ut pugnem:

vel tu hunc (Diomedem) exceipe, curæ-erunt autem mihi equi.

Hunc autem vicissim allocutus-est Lycaonis clarus filius:

230

Ænea, tu quidem ipse tene habenas et tuos equos;

melius sub auriga consueto curvum currum

ferent, si forte retro fugerimus Tydei filium.

Ne hi, si-expaverint, temere-vagentur, neque velint

efferre prœlio, tuam vocem desiderantes;

235

in-nos autem irruens magnanimi Tydei filius,

ipsosque interficiat, et abigat solidis-ungulis equos.

Sed tu ipse age tuos currus et tuos equos;

hunc autem ego irruentem excipiam acuta hasta.

Sic igitur locuti, in currus variegatos inscendentes,

240

impetu-concitati contra Tydiden dirigebant veloces equos.

Hos autem vidit Sthenelus, Capaneius præclarus filius,

confestimque Tydiden verbis alatis allocutus-est:

Tydide Diomedes, meo carissime animo,

duos-viros video fortes contra te paratos pugnare,

245

vim immensam habentes: alter quidem, arcuum bene sciens,

est Pandarus, filium autem Lycaonis se gloriatur esse;

Æneas autem, filium se magnanimi Anchisæ

gloriatur natum-esse, materque ipsi est Venus.

Verum age jam recedamus super currus, neu mihi sic

250

rue per primos-pugnatores, ne-forte dulcem animam perdas.

Hunc autem torve intuens allocutus-est fortis Diomedes:

nequaquam ad-fugam hortare, quoniam non te persuasurum mihi puto;

non enim mihi (meo) in-genere est fugitantem pugnare,

neque pavitare: adhuc mihi robur firmum est;

255

dedignor autem equos (currum) conscendere; quin et sic

obviam ibo ipsis: trepidare me non sinit Pallas Minerva.

Hos autem non iterum retro auferent veloces equi

ambos a nobis, si vel alter forte effugerit.

Aliud vero tibi dicam, tu autem in animo reconde tuo:

260

si mihi consultissima Minerva gloriam præbuerit,

ut-ambos interficiam, tu tamen hosce quidem veloces equos

hic detine, ex lorica-currus habenas suspendens;

in-Æneæ vero irrue memor equos,

abigeque a-Trojanis ad bene-ocreatos Achivos.

265

Ejus etenim stirpis sunt, e-qua Troi late-sonans Jupiter

dedit, pro-filio pretium Ganymede, quoniam optimi sunt

equorum, quicunque sunt sub auroraque-soleque.

Ex-hac stirpe eos furatus-est rex virorum Anchises,

clam Laomedonte, submittens feminas equas;

270

horum ei sex nati-sunt in ædibus, illorum stirps;

quatuor quidem ipse retinens saginavit ad præsepe,

sed duos Æneæ dedit, paratores fugæ:

si hos ceperimus, retulerimus gloriam magnam.

Sic hi quidem talia inter se dicebant:

275

illi vero cito prope venerunt, incitantes veloces equos.

Hunc prior allocutus-est Lycaonis præclarus filius:

Fortis-animo, bellicose, illustris Tydei fili,

profecto te non telum velox domuit, acerba sagitta;

nunc rursus hasta experiar, si te assequi-possim.

280

Dixit, et vibratam emisit longæ-umbræ hastam,

et feriit Tydiden ad clypeum: per-eum autem penitus

cuspis ærea volans loricæ admota-est.

Super quo altum clamavit Lycaonis præclarus filius:

Vulneratus-es ad-ile penitus, neque te puto

285

diu amplius toleraturum: mihi autem magnam gloriam dedisti.

Hunc autem non perterritus allocutus-est fortis Diomedes:

aberrasti, nec es-assequutus: at non vos puto

ante cessaturos, quam certe alter vestrûm stratus

sanguine satiarit Martem scutum-usque-sustinentem bellatorem.

290

Sic fatus jaculatus-est, telumque direxit Minerva

in-nasum prope oculum; albos autem trajecit dentes.

Ejus linguam ultimam abscidit æs rigidum,

cuspis vero exiit ad extremum mentum.

Cecidit autem de curru, sonueruntque arma super ipso,

295

varia, collucentia; tremefacti vero sunt ei equi

pedibus-celeres; ejusque ibi soluta-est animaque roburque.

Æneas vero tum irruit cum clypeo hastaque longa,

veritus ne-qua sibi traherent cadaver Achivi.

Super ipso igitur propugnans stetit, ut leo robori confisus:

300

prætenditque ipsi hastamque et clypeum undique æqualem,

illum interficere paratus, quicunque huic obvius veniret;

horribiliter vociferans. At saxum prehendit manu

Tydides, magnam (magni ponderis) rem, quam non duo viri ferrent,

quales nunc mortales sunt: hic vero facile vibrabat etiam solus.

305

Eo feriit Æneam ad coxendicem, ubi femur

in-coxa vertitur; acetabulum autem ipsum vocant:

contuditque ipsi acetabulum, et insuper ambos disrupit nervos:

detraxitque cutem asper lapis. Atque ille heros

constitit in-genua lapsus, et sustentabat-se-nixus manu robusta

310

in-terra; sed oculos nigra nox cooperuit.

Atque jam ibi periisset rex virorum Æneas,

si non cito animadvertisset Jovis filia Venus,

mater, quæ eum sub Anchise peperit[TR2] boves-pascente;

circum autem suum dilectum[TR3] filium fudit lacertos candidos:

315

anteque ipsum pepli nitidi plicaturam obtendit,

septum ut-esset telorum, ne-quis Danaorum celeribus-equis,

æs in pectora conjiciens, ei animam eriperet.

Illa quidem suum dilectum subducebat e-prælio:

nec filius Capanei oblitus-est mandatorum

320

eorum, quæ dederat bellico-clamore strenuus Diomedes:

sed hic suos quidem inhibuit solidis-ungulis equos

seorsum a strepitu, ex lorica-currus habenas suspendens;

Æneæ vero irruens jubis-pulcris-comantes equos

abegit a-Trojanis ad bene-ocreatos Achivos;

325

deditque Deipylo, socio dilecto, quem supra omnem

honorabat æqualium-cœtum, quod sibi mente congruentia cogitabat,

naves ad cavas agendos. At ipse heros,

suum currum conscendens sumsit habenas splendidas

statimque post-Tydiden egit validis-ungulis equos,

330

alacer: is vero Cypriam persequebatur crudeli ære,

gnarus quod imbellis esset dea, neque dearum

earum, quæ in virorum bello imperitant,

nec Minerva, neque urbium-vastatrix Bellona.

At quum jam assecutus-esset, frequentem per turbam persequens,

335

tum protensa hasta magnanimi Tydei filius

summam vulneravit manum insiliens acuta hasta

imbecillam; statim vero hasta cutem perfodit

divinum per peplum, quem ei Gratiæ elaborarant ipsæ,

extremam supra volam. Fluebat autem immortalis sanguis deæ,

340

ichor (serum), qualis nempe fluit beatis diis:

non enim panem edunt, neque bibunt nigrum vinum.

[Ideo sine-sanguine sunt, et immortales appellantur.]

Illa vero valde clamans, abs se dejecit filium:

et hunc quidem in manibus eripuit Phœbus Apollo

345

obscura nebula, ne-quis Danaorum celeribus-equis,

æs in pectora conjiciens, animam ei eriperet.

Illam vero altum inclamavit pugna strenuus Diomedes:

Cede, Jovis filia, e-bello et pugna!

an non satis est, quod mulieres imbelles decipis?

350

si vero tu in bello versabere, profecto te puto

reformidaturam posthac bellum, etiam si alibi de eo audieris.

Sic dixit: illa vero mente-turbata abiit, affligebaturque graviter.

Eam inde Iris prehensam pernix eduxit turba,

oppressam doloribus: livebat vero cute pulcra.

355

Invenit deinde pugnæ ad sinistram impetuosum Martem

sedentem; in-aere autem hasta erat-posita, et veloces equi:

illa vero ad-genua prolapsa fratris cari,

multum supplicans, aureis-phaleris-insignes petebat equos:

Dilecte frater, curamque gere mei, daque mihi equos,

360

ut ad Olympum perveniam, ubi immortalium sedes est.

Valde doleo vulnere, quo me mortalis vulneravit vir,

Tydides, qui jam et adversus-Jovem patrem pugnaverit.

Sic dixit: ei autem Mars dedit aureis-phaleris equos;

ipsaque in currum conscendit, mœrens suo corde;

365

juxtaque ipsam Iris ascendit et habenas cepit manibus;

flagellavitque, ut-irent; illi vero non-inviti volabant.

Statim autem deinde pervenerunt ad-deorum sedem, altum Olympum:

ibi equos sistebat, pedibus-ventosa velox Iris,

solutos e-curru; atque immortale apposuit pabulum.

370

Illa vero ad genua cecidit Diones, diva Venus,

matris suæ, hæc autem ulnis complectebatur filiam suam,

manuque ipsam demulcebat, verbumque dixit et elocuta-est:

Quisnam tibi talia fecit, dilecta filia, cœlicolarum

temere, ac-si quid flagitii patrasses palam?

375

Huic autem respondit deinde risum-amans Venus:

vulneravit me Tydei filius, superbus Diomedes,

eo-quod ego dilectum filium subducebam e-prælio,

Æneam, qui mihi omnium longe dilectissimus est.

Non enim amplius Trojanorum et Achivorum pugna gravis est,

380

sed nunc Danai etiam cum-immortalibus pugnant.

Huic respondit deinde Dione, eximia inter-deas:

perfer, filia mea, et sustine, mœsta licet:

multi enim jam indigna pertulimus Olympias domos habentes

ab hominibus, graves dolores nobis-invicem inferentes.

385

Pertulit quidem Mars, quando ipsum Otus fortisque Ephialtes,

filii Aloei, ligaverunt duris in vinculis:

æreo autem in carcere vinctus-erat tredecim menses.

Et fortassis ibi periisset Mars insatiabilis belli,

nisi noverca, præpulcra Eribœa,

390

Mercurio indicasset; hic vero furtim-subduxit Martem,

jam confectum: dura enim ipsum vincula afflixerant.

Pertulit Juno, quando illam fortis filius Amphitryonis

dextram ad mammam sagitta tricuspide

percussit; tunc et ipsam gravissimus invasit dolor.

395

Pertulit Pluto inter hos ingens velocem sagittam,

quando ipsum idem vir, filius Jovis ægidem-tenentis,

in porta apud inferos vulnerans, doloribus affecit.

Atque is ivit ad domum Jovis et latum Olympum,

corde dolens, doloribus confixus; ac sagitta

400

humerum in robustum adacta-erat, cruciabatque animum;

hunc autem Pæon, dolores-pellentia remedia inspergens,

sanavit: non enim omnino mortalis natus-erat.

Audax, immania-agens, qui pro-nihilo-duxit nefaria patrare,

qui arcu violabat deos, qui Olympum habitant.

405

In te autem hunc concitavit dea cæsiis-oculis Minerva:

demens, neque hoc scit in animo Tydei filius,

quod plane non longævus sit qui cum-immortalibus pugnarit,

neque omnino ipsum filii ad genua pappa-vocant,

venientem e bello et gravi pugna.

410

Itaque nunc Tydides, etiamsi valde fortis est,

cogitet, ne-quis cum-ipso fortior te pugnet:

ne diu Ægialea, prudens Adrasti-filia,

ex somno plorans suos domesticos excitet,

matrimonio-junctum desiderans maritum, fortissimum Achivorum,

415

generosa uxor Diomedis equûm-domitoris.

Dixit, et ambabus ichorem a manu abstergebat:

sanata-est manus, doloresque mitigati-sunt graves.

Tum autem intuentes Minervaque et Juno,

mordacibus verbis Jovem Saturnium lacessebant.

420

In-his autem sermonem orsa-est dea cæsiis-oculis[TR4] Minerva:

Jupiter pater, num quid mihi succensebis ob id quod dixero?

certe vero jam aliquam Venus Achivarum excitans

Trojanos ut-simul sequeretur, quos nunc vehementer diligit,

illarum aliquam demulcens Achivarum pulcris-peplis-indutarum,

425

ad auream fibulam perstrinxit manum teneram.

Sic dixit: subrisit vero pater hominumque deorumque,

et advocatam allocutus-est auream Venerem.

Non tibi, filia mea, commissa-sunt bellica opera:

sed tu quidem desiderabilia obi munera nuptiarum;

430

hæc vero (bellica) Marti veloci et Minervæ omnia curæ-erunt.

Sic isti quidem talia inter se colloquebantur.

In-Æneam autem irruit pugna strenuus Diomedes,

sciens quod super-eum ipse teneret manus Apollo:

sed hic ne deum quidem magnum reverebatur; cupiebat vero semper

435

Æneam interficere, et inclytis armis exuere.

Ter quidem dehinc irruit, interficere eum cupiens:

ter autem illi percussit (retudit) fulgentem clypeum Apollo.

Sed quum jam quartum impetum-faceret, dæmoni par,

minaciter increpitans allocutus-est sagittans Apollo:

440

Perpende, Tydide, et recede, neque diis

paria velis meditari: quoniam nequaquam genus simile

immortaliumque deorum, humi incedentiumque hominum.

Sic dixit; Tydides autem recessit paullulum retro,

iram evitans e-longinquo-ferientis Apollinis.

445

Æneam vero seorsum a-turba posuit Apollo,

Pergamo in sacra, ubi ipsi templum exstructum-erat:

atque illum Latonaque et Diana sagittis-gaudens

in magno adyto curabantque honoreque-afficiebant.

At imaginem fabricavit argenteum-arcum-gerens Apollo,

450

ipsique (corpori) Æneæ similem, et armis talem;

circumque imaginem Trojani et divini Achivi

cædebant invicem cira pectora bubulos

clypeos pulcre-orbiculatos, peltasque leves.

Tum vero impetuosum Martem allocutus-est Phœbus Apollo:

455

Mars, Mars, hominum-pernicies, inquinate-cæde, murorum-eversor,

nonne jam istum virum prælio eduxeris persecutus,

Tydiden, qui jamjam vel cum-Jove patre pugnarit?

Venerem quidem primum cominus vulneravit manu ad carpum:

atque inde in-ipsum me irruit, dæmoni par.

460

Sic locutus, ipse quidem resedit in-Pergamo summa;

Trojanorum vero ordines perniciosus Mars concitavit obeundo,

assimilatus Acamanti veloci, ductori Thracum:

filios autem Priami Jovis-alumnos hortabatur:

O filii Priami, Jovis-alumni regis,

465

quousque tandem interfici sinetis populum ab-Achivis?

an donec circa portas bene-structas pugnent?

jacet vir, quem æqualiter honorabamus Hectori divino,

Æneas, filius magnanimi Anchisæ.

Verum agite, ex tumultu eripiamus strenuum socium.

470

Sic locutus excitavit robur et animum uniuscujusque.

Tum autem Sarpedon valde objurgavit Hectorem divinum:

Hector, quo jam tibi robur abiit, quod prius habebas?

dixisti quondam sine copiis te urbem obtenturum et auxiliis,

solum, cum affinibus fratribusque tuis.

475

Horum nunc nullum ego videre possum, neque animadvertere;

sed trepidant, canes tanquam circa leonem:

nos autem pugnamus, qui quidem socii adsumus.

Etenim ego, auxiliator qui-sum, admodum e-longinquo venio:

procul enim est Lycia, Xanthum ad vorticosum;

480

ubi uxoremque dilectam reliqui et infantem filium,

et possessiones multas, quas cupit quicunque indigens est.

Attamen etiam sic Lycios adhortor, et promtus-sum ipse

cum-viro isto pugnare: tametsi nihil mihi hic tale,

quale auferant Achivi, vel abducant:

485

tu vero stas, ac ne ceteras quidem hortaris

copias sustinere hostem, et opem-ferre uxoribus.

Cave ne-forte tanquam laqueis lini capti omnia-trahentis

viris investis captura et præda fiatis;

illi vero cito exscindent bene-habitatam urbem vestram.

490

Te vero oportet hæc omnia curare noctesque et dies,

ducibus supplicantem e-longinquo-vocatorum sociorum,

ut-perseveranter sustineant, asperamque evitent increpationem.

Sic dixit Sarpedon; momordit autem præcordia Hectori sermo.

Statim vero de curru cum armis desiliit humum,

495

vibransque acutas hastas, per exercitum ibat undique,

adhortans ad-pugnandum, excitavitque pugnam gravem.

Illi vero conversi-sunt a fuga, et adversi steterunt Achivis;

Argivi autem sustinebant conferti, nec repulsi-sunt.

Sicut vero ventus paleas fert sacras per areas,

500

viris ventilantibus, quando flava Ceres

secernit, urgentibus ventis, fructumque et paleas:

et subalbicant palearum-receptacula: sic tunc Achivi

albi superne facti-sunt pulvere, quem inter ipsos

cœlum ad æreum excutiebant pedes equorum,

505

conversa-acie confligentium: flexerant autem equos aurigæ:

ipsi vero robur manuum recta tulerunt. Circùm autem caliginem

impetuosus Mars offudit pugnæ, Trojanis opem-ferens,

undique aciem obiens: et effecta dabat mandata

Phœbi Apollinis aureum-ensem-gestantis, qui ipsum jusserat

510

Trojanis animum excitare, postquam vidit Palladem Minervam

abeuntem; hæc enim erat Danais auxiliatrix.

Ipse autem Æneam valde pingui ex adyto

dimisit, et in pectora robur injecti pastori virorum.

Æneas inde inter-socios constitit: hi vero gavisi-sunt,

515

ut viderunt vivumque et incolumem advenientem,

et robur integrum habentem; percontati tamen sunt nihil:

non enim sinebat labor alius, quem argenteum-arcum-gerens excitabat,

Marsque hominum-pernicies, Discordiaque insatiabiliter furens.

Verum Ajaces duo et Ulysses et Diomedes

520

concitabant Danaos ad-pugnandum: ii vero etiam ipsi (per se)

nec vires Trojanorum timebant nec clamores;

sed exspectabant eorum impetum, nubibus similes, quas Saturnius

tranquillitatis-tempore sistit in summis montibus,

quiete, quando dormit vis Boreæ et aliorum

525

vehementer-ingruentium ventorum, qui nubes opacas

flatibus stridulis dissipant flantes:

sic Danai Trojanos exspectabant firmiter, nec fugiebant.

Atrides autem per turbam vadebat, multa mandans:

O amici, viri estote, et fortem animum sumite,

530

aliusque-alium verecundamini per acres pugnas:

verecundantium autem virorum plures sunt salvi, quam occidunt;

fugientium vero nec gloria oritur, nec ullum præsidium.

Dixit, et jaculatus-est hasta alacriter: percussitque principem virum,

Æneæ socium magnanimi, Deicoontem

535

Pergasiden, quem Trojani æqualiter Priami filiis

honorabant, quoniam alacer erat inter primos pugnare.

Hunc igitur in scutum hasta percussit rex Agamemno;

illud vero non hastam inhibuit, penitus autem transiit ferrum,

imumque in ventrem per balteum trajecit:

540

fragoremque edidit cadens, sonueruntque arma super ipso.

Inde autem Æneas[TR5] Danaorum interfecit viros fortissimos,

filios Dioclis, Crethonemque Orsilochumque:

horum pater quidem habitabat bene-ædificata in Phera,

dives victus (opum); genus autem ipsi erat a fluvio

545

Alpheo, qui late fluit Pyliorum per terram.

Qui genuit Orsilochum, multis viris regem:

Orsilochus autem genuit Dioclem magnanimum:

ex Diocle vero gemini filii nati-sunt,

Crethon Orsilochusque, pugnæ bene scientes omnis.

550

Atque hi puberes-facti nigris in navibus

Ilium ad bonis-equis-fœcundum una Argivos secuti-sunt,

honorem Atridis, Agamemnoni et Menelao,

expetentes: eos vero ibi terminus mortis obtexit.

Hi, quales leones duo montis in-verticibus

555

nutriti-sunt sub matre, profundæ in densis-recessibus silvæ:

qui quidem rapientes boves et pingues oves

stabula hominum vastant, donec et ipsi

virorum (in) manibus interfecti-sunt acuto ære:

tales hi manibus sub Æneæ domiti

560

deciderunt, abietibus similes proceris.

Horum vero prostratorum misertus-est Marti-carus Menelaus:

ivitque per primos-pugnatores, armatus corusco ære,

quassans hastam: ejus autem excitabat robur Mars,

hæc cogitans, ut manibus sub Æneæ domaretur.

565

Hunc vero vidit Antilochus, magnanimi Nestoris filius;

ivitque per primos-pugnatores: valde enim timebat pastori virorum,

ne-quid pateretur, multumque ipsos frustraretur laboris.

Illi quidem jam manusque et hastas acutas

contra se-invicem tenebant, parati pugnare:

570

Antilochus autem valde prope astitit pastori virorum.

Æneas vero non sustinuit, acer licet esset bellator,

ut vidit duos viros alterum-juxta alterum stantes.

Illique postquam mortuos traxerant ad populum Achivorum,

eos quidem miseros posuerunt in manibus sociorum,

575

ipsi vero conversi, inter primos pugnabant.

Tunc Pylæmenem interfecerunt æqualem Marti,

ducem Paphlagonum magnanimorum, clypeatorum.

Hunc quidem Atrides hasta-inclytus Menelaus,

stantem hasta percussit, ad jugulum assecutus.

580

Antilochus vero Mydonem feriit, aurigantem famulum,

fortem Atymniaden (ille autem avertebat solidis-ungulis equos),

saxo cubitum assecutus medium: atque e manibus

fræna candida ebore humi ceciderunt in pulvere.

Antilochus autem irruens ense percussit tempus;

585

atque is anhelans affabre-facto excidit curru

præceps in pulverem, in sinciputque et humeros.

Diu admodum fixus stetit (inciderat enim arenæ profundæ),

donec equi percussum humi dejecerunt in pulverem:

illos vero loris-agitabat Antilochus, et ad exercitum egit Achivorum.

590

Hos autem Hector vidit inter ordines, irruitque in ipsos

vociferans: unaque Trojanorum sequebantur phalanges

fortes; dux-erat autem ipsis Mars, et veneranda Bellona:

hæc quidem, ferens tumultum immanem pugnæ:

Mars vero in manibus ingentem hastam quassabat:

595

itabatque modo quidem ante Hectorem, modo pone.

Hunc autem conspicatus cohorruit pugna strenuus Diomedes.

Ut vero quum vir rerum-imperitus, emensus multum campi,

constiterit ad rapidum fluvium in-mare profluentem,

spuma frementem conspicatus, recurrit retrorsum:

600

sic tunc Tydides recessit, dixitque populo:

O amici, quam nos scilicet admiramur Hectorem divinum

hastaque fortem esse et audacem bellatorem!

Huic vero semper astat unus deorum, qui mortem arceat:

et nunc ei astat ille Mars, mortali viro similis.

605

Sed, ad Trojanos conversi semper, retro

cedite, neu cum diis nituntor fortiter pugnare.

Sic dixit: Trojani vero admodum prope venerunt ipsos.

Tunc Hector duos viros interfecit, scientes pugnæ,

in uno curro stantes, Menesthen Anchialumque.

610

Horum vero prostratorum misertus-est magnus Telamonius Ajax:

stetique, admodum prope accedens, et jaculatus-est hasta fulgenti,

ac percussit Amphium, Selagi filium, qui in Pæso

habitabat prædives, locuples: sed eum fatum

duxit auxiliaturum ad Priamumque et filios.

615

Hunc in balteum percussit Telamonius Ajax,

imoque in ventre defixa-est longæ-umbræ hasta;

fragorem autem edidit cadens. Sed accurrit splendidus Ajax,

arma spoliaturus; Trojani vero in eum hastas conjecere

acutas, splendentes; scutumque ejus excepit multas.

620

At ille pedis-planta insistens e cadavere æream hastam

evulsit: non tamen etiam alia potuit arma pulcra

ab-humeris auferre; premebatur enim telis.

Timuit autem hic circuitionem potentem Trojanorum fortium,

qui multique et strenui instabant hastas tenentes,

625

qui ipsum, magnus licet esset, et fortis et præclarus,

propulsarunt a se: ille vero recedens vi-repulsus-est.

Sic hi quidem laborabant per fortem pugnam.

Tlepolemum vero Heracliden, fortemque magnumque,

incitavit in parem-deo Sarpedonem fatum violentum.

630

Hi autem quum jam prope essent in se-invicem vadentes,

filiusque neposque Jovis nubes-cogentis,

hunc Tlepolemus prior verbis allocutus-est.

Sarpedon, Lyciorum princeps, quæ tibi necessitas est

trepidare hîc versanti pugnæ imperito viro?

635

mentientes vero te dicunt Jovis sobolem ægidem-tenentis

esse; quum longe illis inferior-sis viris,

qui Jovi prognati-sunt temporibus priscorum hominum.

At qualem virum ajunt vim Herculeam (Herculem)

fuisse, meum patrem audentissimum, spiritu-leonis!

640

qui quondam huc profectus equorum causa Laomedontis,

sex solis cum navibus et viris paucioribus,

Ilii devastavit urbem, desolavitque vias.

Tibi vero ignavus animus, intereuntque copiæ;

nec quicquam te Trojanis credo auxilium fore,

645

profectum ex Lycia, ne si quidem perquam fortis sis,

sed sub me interfectum ad-portas Orci descensurum.

Hunc autem Sarpedon, Lyciorum dux, contra allocutus est:

Tlepoleme, sane ille evertit Ilium sacrum,

viri per-vecordiam nobilis Laomedontis,

650

qui ipsum, bene quum-egisset, malo increpuit sermone,

nec dedit equos, quorum gratia e-longinquo venerat.

Tibi autem ego hîc edico cædem et mortem atram

a me futuram, meaque te sub hasta domitum

gloriam mihi daturum, animam vero Plutoni insignibus-equis.

655

Sic dixit Sarpedon; at sustulit fraxineam hastam

Tlepolemus: et horum quidem eodem-tempore hastæ longæ

e manibus evolarunt; atque huic percussit cervicem mediam

Sarpedon, cuspisque penitus transiit acerba;

ipsique oculos caliginosa nox operuit.

660

Tlepolemus autem femur sinistrum Sarpedonis hasta longa

percusserat; cuspisque pertransiit rapido-impetu,

ossi inflicta; pater vero (Jupiter) adhuc mortem avertit.

Tum quidem parem-deo Sarpedonem divini socii

efferebant prælio; gravabat autem eum hasta longa

665

quæ-trahebatur una; quam quidem nemo adverterat nec cogitarat

femore extrahere; hastam fraxineam, ut currum inscenderet,

festinantium; tantum enim habebant laborem circa-eum-occupati.

Tlepolemum autem ex-altera-parte bene-ocreati Achivi

efferebant prælio; vidit vero divinus Ulysses,

670

fortem animum habens; fervebatque ei carum cor:

cogitabat autem deinde in mente et in animo,

utrum ulterius Jovis filium late-sonantis insequeretur,

an ipse plurium Lyciorum animam eriperet.

Non utique Ulyssi magnanimo in-fatis erat,

675

generosum Jovis filium interficere acuto ære:

quare ad multitudinem Lyciorum vertit ejus animum Minerva.

Tunc ille Cœranum interfecit, Alastoremque, Chromiumque,

Alcandrumque, Haliumque, Noemonemque, Prytaninque:

et quidem adhuc plures Lyciorum interfecisset divinus Ulysses,

680

nisi subito vidisset magnus galeam-motans Hector.

Ivit autem per primos-pugnatores, armatus corusco ære,

terrorem inferens Danais; gavisus-est autem eo accedente

Sarpedon, Jovis filius, sermonemque miserabilem dixit:

Priamide, ne vero me prædam Danais sinas

685

jacere, sed auxiliare; deinde me etiam deserat vita

in urba vestra; quandoquidem non jam eram ego,

reversus domum, dilectam in patriam terram,

oblectaturus uxoremque dilectam et infantem filium.

Sic dixit; huic autem nil respondit galeam-motans Hector,

690

sed prætervolavit, ardens-cupidine, ut citissime

repelleret Argivos, multorumque vitam eriperet.

Igitur similem-deo Sarpedonem divini socii

collocarunt sub ægidem-tenentis Jovis præpulcra fago:

ex ejus autem femore hastam fraxineam extraxit foras

695

strenuus Pelagon, qui ei dilectus erat socius.

Hunc autem deseruit anima, inque oculos effusa-est caligo:

rursus tamen spiritum-recepit, circùmque flatus Boreæ

refocillat, aspirans, ægre spirantem animam.

Argivi vero sub Marte et Hectore ære-armato

700

nec unquam profugiebant nigras ad naves,

nec unquam contra-ferebantur in-pugnam; sed semper retro

cedebant, postquam audierant cum Trojanis Martem esse.

Tum quem primum, quemque ultimum interfecit

Hectorque, Priami filius, et æreus Mars?

705

Similem-deo Teuthrantem, insuperque equûm-agitatorem Oresten,

Trechumque hastatum, Ætolum, Œnomaumque,

Œnopidenque Helenum, et Oresbium varia-mitra,

qui in Hyla habitabat, valde divitiis intentus,

lacui confinis Cephissidi; juxtaque ipsum alii

710

habitabant Bœoti, valde opulentum populum habentes.

Hos autem ut animadvertit dea candidis-ulnis Juno

Argivos interimentes in acri pugna,

ilico Minervam verbis alatis allocuta-est:

Dii-boni, ægidem-tenentis Jovis filia, indomita,

715

profecto vanum hoc verbum promisimus Menelao,

Ilio exciso bene-munito eum rediturum,

si sic furere sinemus perniciosum Martem.

Sed age jam et nos cogitemus de-strenuo præsidio.

Sic dixit; nec non-obsecuta-est dea cæsiis-oculis Minerva.

720

Illa accedens aureis-phaleris-orantos instruebat equos,

Juno, veneranda dea, filia magni Saturni;

Hebe autem utrinque curribus cito apposuit curvos[TR6] orbes rotarum,

æreos, octo-radiis, ferreo axi circumponens.

Quorum utique aurea curvatura incorrupta, ac desuper

725

ærei canthi, bene-juncti, mirabile visu:

modioli autem ex-argento erant rotundi utrinque:

sella vero aureis et argenteis funibus

intenta-erat: duæ autem circumiebant loricæ-currus.

Ex hac porro argenteus temo eminebat, cujus ad extremum

730

ligavit aureum pulcrum jugum, et lora-jugalia

pulcra immisit, aurea: sub jugum vero duxit Juno

equos celeres-pedibus, cupida contentionis et prælii.

Ceterum Minerva, filia Jovis ægidem-tenentis,

peplum quidem laxatum defluere-sivit pulcrum, patris super pavimento,

735

varium, quem ipsa fecerat et elaboraverat manibus;

ipsa autem, loricam induta Jovis nubes-cogentis,

armis ad bellum armabatur lacrimosum.

Circum autem humeros posuit ægidem fimbriatam,

horribilem, cui quidem undique timor circumdatus-erat:

740

in ea erat Contentio, et Fortitudo, et horrenda Insectatio:

in ea et gorgonium caput, diri monstri,

dirumque terribileque, Jovis portentum ægidem-tenentis.

Capiti vero cono-circumdatam galeam imposuit quatuor-conos-habentem,

auream, centum urbium peditibus aptam.

745

Inque currum fulgidum pedibus conscendit, sumsitque hastam

gravem, magnam, validam, qua domat ordines virorum

heroum, quibuscunque irascitur præpotenti-patre-nata.

Juno autem scutica velociter urgebat inde equos,

sponte autem portæ crepuerunt cœli, quas tenebant Horæ,

750

quibus commissum-est magnum cœlum Olympusque,

ut-et removeant densam nubem et obdant.

Hac igitur per illas stimulo-parentes dirigebant equos:

invenerunt autem Saturnium, a-diis seorsum sedentem aliis,

summo in-vertice multa-cacumina-habentis Olympi.

755

Ibi equos sistens dea candidis-ulnis Juno

Jovem supremum Saturnium interrogavit et allocuta-est:

Jupiter pater, annon succenses Marti ob hæc atrocia facta

quantasque et quales perdiderit copias Achivorum

temere, verum non secundum fas? mihi vero dolor; at quieti

760

delectantur Venusque et argenteo-arcu Apollo,

dementem hunc quum-excitarint, qui nulla novit jura.

Jupiter pater, numquid mihi irasceris, si Martem

graviter percussum pugna exegerim?

Hanc autem respondens allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

765

agedum, adversus-ipsum incita Minervam prædatricem,

quæ ipsum maxime solita-est gravibus doloribus injicere.

Sic dixit; nec non-obsecuta-est dea candidis-ulnis Juno:

sed scutica-verberavit equos: hi autem non inviti volabant

per-medium terræque et cœli stellati.

770

Quantum vero aeris-pellucidi-spatium vir videt oculis,

sedens in specula, prospectans in purpureum pontum:

tantum saltu-conficiunt deorum altisoni equi.

At quando jam Trojam pervenerunt, ad-fluviosque labentes,

qua fluenta Simois commiscent et Scamander:

775

ibi equos stitit dea candidis-ulnis Juno,

solutos a-curru; circumque caliginem multam fudit:

illis vero ambrosiam Simois summisit depascendam.

Hæ autem iverunt, pavidis columbis incessu similes,

viris Argivis auxiliari properantes.

780

Sed quando jam venerant, ubi plurimi et fortissimi

stabant, circum vim Diomedis equûm-domitoris

conferti, leonibus similes cruda-vorantibus,

vel suibus apris, quorum robur non imbecille;

ibi stans clamavit dea candidis-ulnis Juno,

785

Stentori assimilata magnanimo, æream-vocem-habenti,

qui tantum vociferabatur, quantum alii quinquaginta:

Proh pudor, Argivi, turpia probra, forma tantum admirabiles:

quamdiu quidem in prælium itabat divinus Achilles,

numquam Trojani ante portas Dardanias

790

progrediebantur; illius enim timebant validam hastam:

nunc vero procul ab-urbe cavas apud naves pugnant.

Sic fata, excitavit robur et animum uniuscujusque.

Tydidæ autem supervenit dea cæsiis-oculis Minerva;

reperitque hunc regem apud equos et currus

795

vulnus refrigerantem, quod ei inflixerat Pandarus sagitta:

sudor enim ipsum affligebat sub lato loro

clypei pulcre-orbiculati; quo affligebatur, laborabatque manu:

et elevans lorum, nigrum sanguinem abstergebat.

Equinum autem dea jugum attigit, dixitque:

800

Profecto parum sibi filium similem genuit Tydeus!

Tydeus utique parvus quidem erat corpore, sed pugnator.

Ac quando ipsum ego pugnare non sinebam,

nec furenter-irruere, quando quidem venit seorsum ab-Achivis

legatus ad Thebas, plures inter Cadmeos,

805

convivari ipsum jussi in ædibus quietum:

sed is animum retinens suum fortem, sicuti prius,

juvenes Cadmeorum provocabat, in-omnibus autem vincebat.

[facile: talis illi ego adjutrix eram.]

Tibi vero quidem ego assistoque, et te tueor,

810

et te promto-animo jubeo cum-Trojanis pugnare:

sed tibi vel defatigatio ex-multo-labore membra subiit,

vel te certe aliquo-modo timor tenet exanimis. Non sane tu posthac

Tydei soboles es (reputaberis), bellicosi Œnidæ.

Hanc autem respondens allocutus-est fortis Diomedes:

815

agnosco te, dea, filia Jovis ægidem-tenentis:

ideo tibi lubenter dicam verbum, nec celabo.

Nec aliquis me timor tenet exanimis, nec ulla ignavia;

sed adhuc tuorum recordor jussorum, quæ injunxisti.

Non me sinebas cum-beatis diis ex-adverso pugnare

820

ceteris: sed si Jovis filia Venus

veniret in prælium, hancce-vulnerare acuto ære.

Quare nunc et ipse recedo, atque etiam ceteros

Argivos jussi congregare hîc omnes:

agnosco enim Martem prœlium imperatorie-obeuntem.

825

Huic autem respondit deinde dea cæsiis-oculis Minerva:

Tydide Diomedes, meo carissime animo,

neu tu Martem propter-hoc time, neu quenquam alium

immortalium: talis tibi ego adjutrix sum.

Verum age, in Martem primum dirige solidis-ungulis equos,

830

ferique eum cominus, neu reverere impetuosum Martem

hunc insanientem, præter naturam adscitum malum, inconstantem;

qui nuper mihique et Junoni affirmavit dicens,

in-Trojanos se pugnaturum, atque Argivis auxiliaturum;

nunc vero cum Trojanis versatur, horumque est-oblitus.

835

Sic locuta, Sthenelum quidem de curru pepulit humi,

manu retrorsum trahens; ille autem alacriter desiliit.

Ipsa vero in currum ascendit juxta Diomedem divinum

valde-ruens dea: vehementer autem gemuit faginus axis

sub-pondere; gravem enim vehebat deam, virumque fortissimum.

840

Corripuit autem scuticam et habenas Pallas Minerva:

statim in Martem primum dirigebat solidis-ungulis equos.

Ille quidem Periphantem ingentem occidebat,

Ætolorum longe fortissimum, Ochesii præclarum filium.

Hunc Mars occidebat, cæde-inquinatus; sed Minerva

845

induit Orci galeam, ne ipsam videret validus Mars.

Postquam vero vidit hominum-pernicies Mars Diomedem divinum,

is quidem Periphantem ingentem illic sivit

jacere, ubi primum interficiens abstulerat animam;

atque ivit recta-in Diomedem equûm-domitorem.

850

Hi vero quum jam prope essent, alter-in alterum vadentes,

prius Mars protendit super jugum habenasque equorum

hasta ærea, cupiens illi animam eripere:

atque hanc manu prehensam dea cæsiis-oculis Minerva

depulit a curru, ut-incassum præterfugeret.

855

Secundus tum impetum-fecit pugna strenuus Diomedes

hasta ærea: infixit autem connixa Pallas Minerva

imum in ile, ubi cingebatur cinctu:

ibi ipsum vulneravit assecutus cutemque pulcram dirupit,

et hastam extraxit rursus. Tum vero vociferatus-est æreus Mars,

860

quantum novies-mille clamarent vel decies-mille

viri in bello, certamen committentes Martis.

Inde tremor subiens-occupavit Achivosque Trojanosque

territos: adeo vociferatus-est Mars insatiabilis belli.

Qualis autem ex nubibus nigra apparet caligo,

865

ab æstu venti graviter-spirantis qui-excitatur:

talis Tydidæ Diomedi æreus Mars

apparebat, una-cum nubibus iens in cœlum latum.

Statim vero venit deorum in-sedem, excelsum Olympum:

juxtaque Jovem Saturnium consedit, animo mœrens,

870

ostenditque immortalem sanguinem defluentem ex vulnere,

et lamentans verba alata ad-eum-locutus-est:

Jupiter pater, non indignaris videns hæc violenta facinora?

semper sane acerbissima dii passi sumus

mutuo alius-in-alium consilio, gratiam hominibus deferentes:

875

tibi omnes irati-sumus: tu enim genuisti dementem filiam

perniciosam, cui semper iniqua facta curæ-sunt:

alii etenim omnes, quotquot dii sunt in Olympo,

tibique obediunt, et subjecti-sumus unusquisque:

hanc vero nec verbo incessis, nec quoquam facto,

880

sed incitas etiam, quum ipse genueris filiam pestiferam:

quæ nunc Tydei filium, insolentem Diomedem,

ut-fureret exstimulavit in immortales deos.

Venerem quidem primum cominus vulneravit manu ad carpum,

ac postea in-me ipsum irruit, dæmoni par;

885

at me subduxerunt veloces pedes; profecto alioqui diu

ibi dolores passus-essem inter horrendas cadaverum-strages,

aut, vivus, viribus-fractus essem æris ictibus.

Eum autem torve intuitus allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

nequid mihi, omnium-partium-vir, assidens quiriteris:

890

invisissimus vero mihi es deorum, qui Olympum tenent.

Semper enim tibi contentioquoe grata, bellaque, pugnæque;

matris tibi ingenium est intolerandum, nescium cedere,

Junonis: quam quidem ego ægre reprimo verbis.

Idcirco te puto illius hæc pati consiliis.

895

Attamen non te amplius diu patiar dolores sustinere:

ex me enim genere (genitus) es, mihique te peperit mater.

Si vero aliquo ex alio deorum natus-esses ita improbus,

sane jam pridem fuisses inferior Urani-filiis (Titanibus).

Sic dixit, et Pæonem ei jussit mederi.

900

Huic autem Pæon dolorem-pellentia medicamina inspergens,

sanavit; nequaquam enim mortalis ortus-erat.

Sicut autem quando fici-succus lac album agitatus in-coagulum-cogit,

liquidum quod-erat; valdeque velociter circumagitur a-miscente:

sic ille celeriter sanavit impetuosum Martem.

905

Hunc autem Hebe lavit, elegantesque vestes induit:

juxtaque Jovem Saturnium consedit, gloria exsultans.

Hæ vero rursus ad domum Jovis magni redierunt,

Junoque Argiva, et Alalcomeneis Minerva,

quum-repressissent hominum-perniciem Martem a-virorum-cædibus.

[TR1] "inter fectum" → "interfectum"
[TR2] "perperit" → "peperit"
[TR3] "dilectuum" → "dilectum"
[TR4] "cæsis-oculis" → "cæsiis-oculis"
[TR5] "Aeneas" → "Æneas"
[TR6] "apposuitc urvos" → "apposuit curvos".

Iliadis VI.—Hectoris et Andromachæ colloquium.

ARGUMENT: THE EPISODES OF GLAUCUS AND DIOMED, AND OF HECTOR AND ANDROMACHE.

The gods having left the field, the Grecians prevail. Helenus, the chief augur of Troy, commands Hector to return to the city, in order to appoint a solemn procession of the queen and the Trojan matrons to the temple of Minerva, to entreat her to remove Diomed from the fight. The battle relaxing during the absence of Hector, Glaucus and Diomed have an interview between the two armies; where, coming to the knowledge, of the friendship and hospitality passed between their ancestors, they make exchange of their arms. Hector, having performed the orders of Helenus, prevails upon Paris to return to the battle, and, taking a tender leave of his wife Andromache, hastens again to the field.

The scene is first in the field of battle, between the rivers Simois and Scamander, and then changes to Troy.

TEXT:

1

Trojanorum inde destituta-est et Achivorum acies gravis:

sæpe autem huc et illuc ruerat pugna per-campum,

viris in-se-invicem dirigentibus æratas hastas,

inter Simœentis et Xanthi fluenta.

5

Ajax autem primus Telamonius, murus Achivorum,

Trojanorum rupit phalangem, lucemque sociis attulit,

virum percutiens, qui fortissimus inter Thraces erat,

filium Eüssori, Acamantem strenuumque magnumque.

Hunc percussit primus in-galeæ cono setis-equinis-densæ,

10

inque fronte fixit hastam; penetravitque intra os

cuspis ærea: ei vero tenebræ oculos cooperuerunt.

Axylum porro interfecit pugna strenuus Diomedes,

Teuthraniden, qui habitabat bene-structa in Arisba,

dives victus (opum), dilectusque erat hominibus:

15

omnes enim excipiebat-benigne, ad viam sitas ædes habitans.

Sed ab-eo nullus horum tunc arcuit[TR1] tristem interitum,

ante subveniens: sed ambos anima privavit Diomedes,

ipsum et famulum Calesium, qui tunc equorum

erat auriga: hique ambo terram subierunt.

20

Dresum autem Euryalus et Opheltium interfecit;

ivitque in Æsepum et Pedasum, quos quondam nympha

Naias Abarbarea peperit eximio Bucolioni;

Bucolion autem erat filius nobilis Laomedontis,

maximus natu, clandestinum vero ipsum peperit mater:

25

pastor autem, ad oves cum ea coiit amore et cubili:

hæc vero gravida-facta gemellos peperit filios:

et horum quidem solvit robur et splendida membra

Mecistiades Euryalus, et ab humeris arma detraxit.

Astyalum inde occidit bellicosus Polypœtes;

30

Pyditen vero Ulysses Percosium interfecit

hasta ærea; Teucerque Aretaonem divinum.

Antilochus autem Ablerum interemit hasta splendenti

Nestorides; Elatum vero rex virorum Agamemno:

incolebat autem, Satnioentis pulcre-fluentis ad ripas,

35

Pedasum altam. Phylacum autem occidit Leitus heros

fugientem; Eurypylus vero Melanthium interfecit.

Adrastum vero deinde pugna strenuus Menelaus

vivum cepit: equi enim ei pavore-attoniti fugientes per-campum,

ramo impediti myricino, curvo curru

40

fracto ad primum temonem (ubi e curru exit), ipsi quidem iverunt

ad urbem, quo ceteri pavore-attoniti fugiebant;

ipse autem Adrastus de curru juxta rotam devolutus-est

pronus in pulvere os: prope autem ipsum stetit

Atrides Menelaus, tenens longæ-umbræ hastam.

45

Adrastus vero deinde complexus, supplex-orabat, genua:

Vivum-cape, Atrei-fili, tuque dignum accipe liberationis-pretium.

Multæ autem in divitis patris domo res-pretiosæ repositæ-sunt,

æsque, aurumque, elaboratumque ferrum:

e-quibus tibi largietur pater infinitum redemtionis-pretium

50

si me vivum esse audiverit ad naves Achivorum.

Sic dixit: huic autem animum in pectoribus concitabat.

Ac sane ipsum statim erat veloces ad naves Achivorum

daturus suo famulo deducendum: verum Agamemno

obvius venit currens, et minaciter-clamans verba dixit:

55

O mollis, o Menelae, cur-nam vero tu curam-agis ita

hominum servandorum? profecto tibi præclare res-gesta-est domi

per Trojanos: quorum nemo effugiat grave exitium,

manusque nostras: ne-is-quidem quem in-sinu mater

infantem gestet, ne hic-quidem effugiat: sed simul omnes

60

ex-Ilio funditus-pereant, inhumati et prorsus-sine-vestigio.

Sic locutus mutavit fratris mentem heros,

decentia admonens. Ille vero a se depulit manu

heroem Adrastum; eumque rex Agamemno

vulneravit ad ile: hic autem resupinatus-est. Atridesque

65

pede pectoribus imposito extraxit fraxineam hastam.

Nestor autem Argivos hortabatur, altum clamans:[TR2]

O amici, heroes Danai, famuli Martis,

ne-quis nunc exuviis instans a-tergo

maneat, ut plurima ferens ad naves redeat;

70

sed viros interficiamus; postea vero et has otiosi

a-corporibus per campum auferetis mortuis.

Sic fatus, concitavit ardorem et animum cujusque.

Tunc autem Trojani Marti-caris ab Achivis acti

Ilium se-recepissent, ignavia sua domiti,

75

nisi inde Æneæque et Hectori dixisset astans

Priamides Helenus, augurum longe præstantissimus:

Æneaque et Hector; quoniam labor vobis maxime

Trojanorum et Lyciorum incumbit, quia præstantissimi

omnem ad impetum estis pugnandique consulendique,

80

state hic, et populum continete ante portas,

quoquo-versum discurrentes, priusquam rursus in manus uxorum

fugientes incidant, hostibusque gaudium fiant.

Ac postquam phalanges cohortati-fueritis omnes,

nos quidem cum-Danais pugnabimus, hic manentes,

85

etsi valde afflicti; necessitas enim urget:

Hector, at tu in-urbem proficiscere, dicitoque deinde

matri tuæ et meæ: hæc vero congregans honoratas-matronas

in-templum Minervæ cæsiis-oculis, in arce summa,

aperiens clave valvas sacræ ædis,

90

peplum, qui sibi videatur pulcerrimus et maximus

esse in ædibus, et ei longe carissimus ipsi,

ponat Minervæ ad genua pulcras-comas-habentis:

et ei voveat se duodecim boves in templo

anniculas, jugum-non-passas, sacrificaturam, si miserata-fuerit

95

urbemque et Trojanorum uxores et infantes liberos:

si Tydei filium averterit ab-Ilio sacra,

ferocem bellatorem, violentum auctorem fugæ hostium;

quem sane ego fortissimum Achivorum dico esse:

nec Achillem unquam sic timuimus, ducem virorum,

100

quem ajunt e dea natum esse; sed hic (Diomedes) nimis

furit, nec quisquam ei potest viribus par-esse.

Sic dixit: Hector vero nequaquam fratri inobsequens-erat.

Statim de curru cum armis desiliit in-terram;

vibransque acutas hastas, per exercitum ibat quoquoversum,

105

concitans ad-pugnandum, suscitavitque pugnam gravem.

Illi autem conversi-sunt a fuga, et adversi stetere Achivis:

Argivi vero recesserunt, desieruntque a-cæde:

existimabantque, aliquem immortalium de cœlo stellato

Trojanis auxiliaturum descendisse: ita conversi-sunt.

110

Hector autem Trojanos exhortabatur, altum inclamans:

Trojani animosi, et e-longinquo-vocati socii,

viri estote, amici, revocate autem strenuam fortitudinem,

tantisper dum ego ivero ad Ilium, et senibus

dixero consiliariis et nostris uxoribus,

115

deos ut-precentur, voveantque hecatombas.

Sic igitur locutus, abiit galeam-motans Hector:

et ei malleolos pedum circumpulsabat et cervicem corium atrum,

ora, quæ extrema ambiebat scutum umbonem-habens.

Glaucus autem, Hippolochi gnatus, et Tydei filius

120

in medium ambarum-partium congrediebantur promti pugnare.

Ac quum jam prope essent, se-invicem invadentes,

illum prior allocutus-est pugna strenuus Diomedes:

Quis vero tu es, præstantissime, mortalium hominum?

non enim unquam vidi te pugna in viros-clarante

125

antehac: atqui nunc longe antecessisti omnes

tua confidentia, quandoquidem meam longam hastam mansisti:

infelicium vero filii meo robori occurrunt.

Sin autem aliquis immortalium de cœlo venisti,

non equidem cum-diis cœlestibus pugnavero.

130

Non enim ne Dryantis-quidem filius, fortis Lycurgus,

diu vixit, qui quidem cum-diis cœlestibus contendebat:

qui olim furentis Bacchi nutrices

persequebatur per sacrum Nyseium; illæ vero simul omnes

thyrsos humi projecerunt, ab homicida Lycurgo

135

percussæ stimulo-boario; Bacchus autem fugatus

subiit maris undam, Thetisque excepit sinu

perterritum: vehemens enim eum tenebat tremor viri comminatione.

Huic quidem postea irati-sunt dii facile viventes,

et ipsum cæcum reddidit Saturni filius; neque amplius diu

140

vixit, quoniam immortalibus exosus-erat omnibus diis.

Neque ego cum-beatis diis velim pugnare.

Si vero quis es mortalium, qui telluris fructu vescuntur,

propius accede, ut ocyus mortis ad-metas pervenias.

Hunc vicissim Hippolochi allocutus-est splendidus filius:[TR3]

145

Tydide magnanime, cur genus meum percontaris?

qualis foliorum generatio, talis est et hominum.

Folia alia quidem ventus humi fundit, alia vero silva

germinans producit, veris autem tum (i.e. quando) succedit tempus:

sic hominum generatio et nascitur, et desinit.

150

Si vero vis et hæc scire; ut bene cognoscas

nostram stirpem, multi autem ipsam homines norunt:

est urbs Ephyra, in-recessu Argi equos-pascentis,

ibi autem Sisyphus erat, qui maxime-astutus erat hominum,

Sisyphus Æolides: is autem Glaucum genuit filium;

155

ac Glaucus genuit eximium Bellerophontem;

huic autem dii pulcritudinemque et virtutem amabilem

præbuerunt. Sed ei Prœtus mala molitus-est animo,

qui e civitate eum expulit, quoniam supremus erat

Argivorum: Jupiter enim ei illos sub sceptro subdiderat.

160

In-hoc autem uxor Prœti insanierat, divina Antea,

ut-clandestino amore misceretur: sed huic neutiquam

persuasit bona mente-prædito, prudenti Bellerophonti.

Illa vero mentita, Prœtum regem sic allocuta-est:

Morere, o Prœte, vel interfice Bellerophontem,

165

qui mecum voluit amore misceri, nolente.

Sic dixit: at regem ira cepit, quod-talia audierat:

interficere quidem devitavit, religioni enim duxit hoc animo;

misit autem ipsum in-Lyciam, deditque ei notas perniciosas,

scribens in tabella complicata exitialia multa;

170

ostendereque hæc eum jussit suo socero, quo periret.

Atque ille abiit in-Lyciam deorum sub fausto ductu:

sed ubi jam in-Lyciam pervenerat Xanthumque fluentem,

benevole ipsum honoravit rex Lyciæ latæ.

Per-novem-dies eum hospitaliter-excepit, et novem boves mactavit:

175

sed ut jam decima apparuit roseis-digitis Aurora,

tunc ipsum interrogavit, et petiit notam videre,

qualem sibi genero a Prœto ferret.

Ac postquam notam exitialem acceperat generi,

primum quidem eum Chimæram insuperabilem jussit

180

interficere; hæc autem erat divinum genus, non hominum;

ante leo, pone autem draco, media vero capra;

terribilem exhalans ignis vim ardentis:

et hanc quidem interfecit, deorum signis fretus.

Secundo autem cum-Solymis pugnavit inclytis:

185

acerrimam vero hanc pugnam dicebat se iniisse virorum.

Tertio autem interfecit Amazones viragines.

Huic vero redeunti callidam fraudem aliam struxit rex:

quum-delegisset e Lycia lata viros fortissimos,

collocavit insidias: ii vero nequaquam rursus domum redierunt;

190

omnes enim interfecit eximius Bellerophontes.

Sed ut jam cognovit rex, hunc dei sobolem præclaram esse,

illic ipsum detinebat, dabatque ei filiam suam;

dedit etiam ei honoris regii dimidium totius:

atque ei Lycii portionem-agri demensi-sunt, præstantem ceteris,

195

pulcram hortensi-cultura et arvis, ut coleret.

Illa vero peperit tres liberos bellicoso Bellerophonti,

Isandrumque et Hippolochum et Laodamiam.

Cum-Laodamia quidem concubuit providus Jupiter,

hæcque peperit similem-deo Sarpedonem ære-galeatum.

200

Sed quando etiam ille (Bellerophontes) exosus-erat omnibus diis,

jam is per campum Aleium solus errabat,

suum animum excedens, vestigia hominum vitans:

Isandrum vero ejus filium Mars insatiabilis bello

pugnantem cum-Solymis interfecit inclytis;

205

hanc autem irata aureas-habenas-tractans Diana occidit,

Hippolochus vero me genuit et ex hoc dico me natum-esse;

misit autem me ad Trojam, et mihi valde multum injunxit,

ut-semper fortissime-rem-gererem, et superior essem aliis,

nec genus patrum dedecorarem, qui multo fortissimi

210

inque Ephyra exstiterunt et in Lycia lata.

Hoc tibi ex-genereque et sanguine me profiteor esse.

Sic dixit; lætatus-est autem pugna strenuus Diomedes;

hastam quidem defixit in terra alma,

atque ipse blandis verbis allocutus-est pastorem virorum:

215

Profecto mihi hospes paternus es vetus:

Œneus enim olim divinus eximium Bellerophontem

hospitio excepit in ædibus, viginti dies retinens;

hi autem et sibi-mutuo dedere munera-hospitalia pulcra:

Œneus quidem balteum dedit puniceo-colore fulgentem,

220

Bellerophontes autem aureum poculum duplex:

et id ego reliqui, huc proficiscens, in ædibus meis.

Tydeum vero non memini, quoniam me adhuc parvulum

reliquit, quando ad Thebas perierunt copiæ Achivorum.

Quare nunc tibi quidem ego hospes carus Argo in-medio

225

sum, tu autem in Lycia, si-quando horum ad-gentem venero.

Hastas vero alter-alterius vitemus etiam in turba.

Multi quidem enim mihi sunt Trojani inclytique socii,

quorum occidam quemcunque deus obtulerit et pedibus assecutus-fuero;

multique vicissim tibi Achivi, quorum interficias quemcunque possis;

230

arma vero inter-nos permutemus, ut et hi

norint, quod hospites paternos profitemur nos esse.

Sic igitur locuti, de curribus desilientes,

manus mutuo prehenderunt et fidem-dederunt.

Tum vero Glauco Saturnius mentem ademit Jupiter,

235

qui cum Tydide Diomede arma permutavit,

aurea æneis, centum-boves-valentia novem-boves-valentibus.

Hector autem ut ad-Scæasque portas et fagum pervenit,

circa ipsum Trojanorum uxores currebant et filiæ,

percontantes de-filiisque fratribusque amicisque

240

et maritis; ille vero deinceps diis supplicare jussit

omnes ordine: multis autem mala immissa-erant.

Sed quando jam ad-Priami domum præpulcram pervenerat,

fabrefactis porticibus instructam: (atque in ea

quinquaginta inerant thalami e-polito lapide,

245

prope se-invicem ædificati: ibi vero filii

cubabant Priami propter legitimas uxores;

filiarum autem e-regione oppositi intra atrium

duodecim erant sub-eodem-tecto thalami e-polito lapide,

prope se-invicem ædificati: ibi vero generi

250

cubabant Priami propter pudicas uxores;)

ibi ei alma obvia venit mater,

ad-Laodicen vadens, filiarum forma præstantissimam;

inque ejus hæsit manu, verbumque dixit et locuta est:

Fili, cur relinquens bellum asperum venisti?

255

certe valde jam premunt abominandi filii Achivorum,

pugnantes circa urbem; te autem huc animus impulit

profectum, ex summa arce Jovi ut-manus attolleres.

Sed mane, donec tibi mellea-dulcitate vinum attulero,

ut libes Jovi patri et ceteris immortalibus

260

primum; deinde et ipse reficiaris, si biberis;

viro autem defatigato robur valde vinum auget,

sicut tu defatigatus-es, pugnans-pro tuis civibus.

Huic autem respondit deinde magnus galeam-motans Hector:

ne mihi vinum tolle dulce-animo, veneranda mater,

265

ne me enerves, roboris autem viriumque obliviscar:

manibus vero illotis Jovi libare nigrum vinum

vereor: nec ullo-modo licet atras-nubes-cogenti Saturnio

sanguine et tabo inquinatum vota-facere.

Sed tu quidem ad templum Minervæ prædatricis

270

vade cum suffimentis, congregans honoratas-matronas;

peplum autem, qui tibi pulcerrimus et maximus

est in domo, et tibi longe carissimus ipsi,

hunc pone Minervæ in genibus pulcras-comas-habentis,

et ei vove te duodecim boves in templo,

275

anniculas, jugum-non-passas, sacrificaturam, si miserata-fuerit

urbemque et Trojanorum uxores et infantes liberos;

si Tydei filium averterit ab-Ilio sacra,

ferocem bellatorem, fortem auctorem fugæ hostium.

Sed tu quidem ad templum Minervæ prædatricis

280

vade; ego vero Paridem adibo, ut eum vocem,

si velit dicentem audire: utinam ei ilico

terra dehiscat! magnum enim ipsum Olympius nutrivit detrimentum

Trojanisque et Priamo magnanimo ejusque filiis.

Si illum viderem descendentem in Orcum,

285

existimarem animum meum ingratæ ærumnæ esse-oblitum.

Sic dixit; hæc autem profecta ad ædes, ancillas

vocavit: illæque congregarunt per urbem matronas-honoratas.

Ipsa vero in conclave descendit odoribus-fragrans,

ubi erant ei pepla varia, opera mulierum

290

Sidoniarum, quas ipse Alexander divina-forma-præditus

abduxerat a-Sidone, navigando-permensus latum pontum,

ea via, qua Helenem abduxerat nobili-patre-ortam.

Horum unum promens Hecuba, tulit donum Minervæ,

qui pulcerrimus erat ornatu-vario, et maximus,

295

stellæque instar resplendebat; jacebat autem ultimus omnium.

Profecta-est autem ire, multæque propere-sequebantur matronæ.

Illæ vero ut ad-templum venerunt Minervæ, in arce summa,

eis fores aperuit Theano pulcris-genis,

Cisseis, uxor Antenoris equûm-domitoris;

300

eam enim Trojani fecerant Minervæ sacerdotem.

Illæ autem cum-ululatu omnes Minervæ manus sustulere;

hæc vero peplum prehendens, Theano pulcris-genis,

posuit Minervæ in genibus pulcas-comas-habentis;

vovensque imploravit Jovis filiam magni:

305

Veneranda Minerva, custos-urbis, excellentissima dearum,

frange jam hastam Diomedis, atque etiam ipsum

pronum da cadere Scæas ante portas,

ut tibi statim nunc duodecim boves in templo,

anniculas, jugum-nondum-passas, sacrificemus, si miserata-fueris

310

urbemque et Trojanorum uxores et infantes liberos.

Sic dixit vovens; abnuit autem Pallas Minerva.

Ita illæ quidem vota-faciebant Jovis filiæ magni:

Hector vero ad ædes Alexandri ivit

pulcras, quas ipse ædificarat cum viris, qui tunc optimi

315

erant in Troja glebosa architecti viri,

qui ei fecerunt thalamum et tectum et atrium,

prope ædes Priamique et Hectoris, in arce summa.

Illuc Hector intravit Jovi carus; inque manu

hastam tenebat undecim-cubitorum; præmicabat vero hastæ

320

cuspis ærea, circumque aureus ambibat annulus.

Illum autem invenit in thalamo perpulcra arma parantem,

clypeum et loricam et curvos arcus tractantem;

Argiva autem Helena inter famulas mulieres

sedebat, et ancillis insignia opera imperabat.

325

Eum vero Hector objurgavit conspicatus probrosis verbis:

Mirifice, non sane decenter iram hanc concepisti animo.

Viri quidem pereunt, circa urbem altumque murum

pugnantes, tui autem gratia pugnaque bellumque

urbem hanc circum-arsit: tu vero objurgares etiam alium,

330

si quem usquam detrectantem videres horrendam pugnam.

Verum surge, ne brevi urbs igne hostili deflagret.

Hunc autem vicissim allocutus-est Alexander divinæ-formæ:

Hector, quoniam me secundum quod-fas-est increpasti, nec ultra fas,

propterea tibi dicam; tu vero attende, et me audi:

335

non ego tam præ-ira in-Trojanos, nec præ-indignatione,

sedebam in thalamo; sed volebam dolori indulgere.

Nunc vero me uxor suadens mollibus verbis

impulit ad bellum; videturque mihi sic et ipsi

melius fore: victoria mutat (alternis-vicibus sequitur) viros.

340

Verum age, nunc exspecta, Martia arma jam induero:

vel præi, ego autem sequar; assecuturumque me te puto.

Sic dixit; ei autem non respondit galeam-motans Hector.

Hunc vero Helena verbis allocuta-est blandis:

Levir mei, canis (impudentissimæ) malorum-auctoris, horrendæ;

345

utinam me die illo, quo me primum peperit mater,

abiisset auferens mala venti procella

in montem, vel in undam multo-strepitu-resonantis maris:

ubi me fluctus obrutam-perdidissset, antequam hæc facinora fierent.

Sed quoniam hæc ita dii mala statuerunt,

350

viri inde debebam fortioris esse uxor,

qui sentiret indignationemque et probra multa hominum.

Huic autem nec nunc mens est constans, neque in-futurum

erit: idcirco ipsum sua stultitia fruiturum credo.

Verum age nunc intra, et sed hac in sella,

355

levir, quoniam tibi maxime labor mentem invasit,

mei causa impudentissimæ et Alexandri causa noxæ:

quibus Jupiter imposuit malam sortem, ut etiam in-posterum

hominibus simus cantu-celebrati futuris.

Huic autem respondit deinde magnus galeam-motans Hector:

360

ne me sedere-facias, Helena, benigna licet; nec mihi persuadebis:

jam enim mihi animus incitatus-est, ut succurram

Trojanis, qui valde mei desiderium absentis habent.

Verum tu concita hunc, festinatoque et ipse,

ut me intra urbem assequatur adhuc versantem.

365

Etenim ego domum ibo, ut videam

domesticos uxoremque dilectam et infantem filium.

Neque enim scio, si amplius ipsis redux veniam rursus,

an si jam me sub manibus dii domituri-sint Achivorum.

Sic igitur fatus abiit galeam-motans Hector:

370

statimque postea pervenit ad-ædes suas bene-habitatas,

nec invenit Andromachen candidis-ulnis in ædibus;

sed illa cum filio et ancilla pulcro-peplo-induta

in-turri stabat flensque ejulansque.

Hector vero, ut non intus eximiam invenit uxorem,

375

stetit ad limen procedens, et inter ancillas dixit:

Eia, agite mihi, ancillæ, vera dicite:

quo ivit Andromache candidis-ulnis ex ædibus?

an aliquo ad glorum, an ad fratriarum pulcris-peplis-indutarum ædes,

an ad Minervæ templum exiit, ubi quidem aliæ

380

Trojanæ pulcricomam tremendam deam placant?

Hunc autem vicissim sedula œconoma verbis allocuta-est:

Hector, quandoquidem valde me jubes vera loqui:

nec aliquo ad glorum, nec ad fratriarum pulcris-peplis-indutarum ædes,

nec ad Minervæ templum exiit, ubi quidem aliæ

385

Trojanæ pulcricomam tremendam deam placant;

sed ad turrim ivit magnam Ilii, quoniam audivit

premi Trojani, potentemque impetum esse Achivorum.

Ipsa jam ad murum festinans pervenit,

furenti similis; fert autem unà puerum nutrix.

390

Dixit mulier œconoma; concitusque-exiit domo Hector

eadem via retro bene-structos per vicos.

Quum ad-portas venisset, pertransiens magnam urbem,

Scæas (hac enim erat-ei egrediendum in-campum),

tunc uxor, quæ-magnam-attulerat-dotem, obvia venit currens,

395

Andromache, filia magnanimi Eetionis:

Eetion, qui habitabat sub Placo silvosa,

Thebe in Hypoplacia, Cilicibus viris imperans;

hujus vero filia nupserat Hectori ære-armato.

Quæ ipsi jam occurrit, unàque famula ibat cum-ipsa,

400

filium in sinu gestans tenellum, sic infantem,

Hectoriden amatum, similem stellæ pulcræ;

quem quidem Hector vocabat Scamandrium, at ceteri

Astyanactem: solus enim tutabatur Ilium Hector.

Et ille quidem subrisit, intuens filium tacite;

405

Andromache vero ipsi prope astabat lacrimas-fundens,

inque ejus hæsit manu, verbaque fecit et elocuta-est:

Mirifice, perdet te tua virtus; nec misereris

filiique infantis, et mei calamitosæ, quæ mox vidua

tui ero: mox enim te interficient Achivi,

410

omnes simul irruentes: mihi autem satius esset,

a-te destitutæ, terram subire: non enim amplius aliud

erit solatium, postquam tu mortem obieris,

sed mœrores. Nec mihi est pater et veneranda mater.

Etenim patrem meum interfecit divinus Achilles,

415

et urbem devastavit Cilicum bene-habitatam,

Theben portis-altis; interemitque Eetionem;

nec eum spoliavit; religioni enim duxit hoc animo:

sed eum combussit cum armis affabre-factis,

et tumulum super-eum-aggessit; circùm autem ulmos plantarunt

420

nymphæ Oreades, filiæ Jovis ægidem-tenentis.

Qui porro mihi septem fratres erant in ædibus,

hi quidem omnes uno migrarunt die in Orcum:

omnes enim interfecit pedibus-celer divinus Achilles,

boves inter pedes-trahentes et candidas oves.

425

Matrem autem, quæ regnabat sub Placo silvosa,

hanc postquam huc duxerat una cum ceteris opibus,

retro ille eam dimisit-liberatam, accepto infinito pretio:

patris autem in ædibus eam percussit Diana sagittis-gaudens.

Hector, at tu mihi es pater et veneranda mater,

430

et frater, tu vero mihi florens juventa maritus.

Sed age nunc miserere, et hic mane in turri,

ne puerum pupillum facias, viduamque uxorem:

exercitum autem siste apud caprificum, ubi potissimum

ascensu-facilis est urbs, et impeti-potest murus.

435

Ter enim hac venientes periculum-fecerunt fortissimi,

cum-copiis Ajaces duo, et percelebris Idomeneus,

et Atridæ, et Tydei fortis filius;

sive quis ipsis dixit vaticiniorum bene sciens,

sive etiam ipsorum animus eos impulit et jussit.

440

Hanc autem vicissim allocutus-est magnus galeam-motans Hector:

certe et mihi hæc omnia curæ-sunt, uxor: sed perquam graviter

verecundor Trojanos et Trojanas longa-pepla-trahentes,

si, ignavi instar, eminus stans devitem prælium:

nec me animus ita jubet, quoniam didici esse fortis

445

semper, et primos inter Trojanos pugnare,

tuens patrisque magnam gloriam, et meam ipsius.

Bene enim ego hoc scio in mente et in animo:

erit dies, quando olim peribit Ilium sacrum

et Priamus, et populus hastæ-fraxineæ-periti Priami.

450

Sed non mihi Trojanorum tantum curæ-est dolor in-posterum,

neque ipsius Hecubæ, nec Priami regis,

nec fratrum, qui multique et fortes

in pulvere ceciderint sub viris infestis,

quantum tui, quando aliquis Achivorum ære-loricatorum

455

lacrimabundam abduxerit, liberam diem eripiens,

atque in Argo vivens ab aliena imperatam telam texas,

atque aquam feras ex fonte Messeide, aut Hyperea,

valde invita: dura autem incumbet necessitas;

et aliquando quis dixerit, conspicatus lacrimas fundentem:

460

Hectoris hæc est uxor, qui præstantissimus-erat pugnando

Trojanorum equûm-domitorum, quando circa-Ilium pugnabant.

Sic aliquando quis dicet; tibi autem novus erit dolor

ex-desiderio talis mariti ad-depellendam servilem diem.

Sed me mortuum aggesta terra obtegat,

465

antequam tuumque clamorem tuamque abreptionem audierim!

Sic fatus, suum filium porrectis-manibus-petiit clarus Hector;

retro autem puer ad sinum bene-cinctæ nutricis

inclinatus-est clamans, patris cari aspectum exhorrescens,

timens æsque et cristam setis-equinis-horridam,

470

terribiliter a summa galea nutantem intuitus:

risit vero paterque carus, et veneranda mater.

Statim a capite galeam abstulit splendidus Hector,

et hanc quidem deposuit in terra collucentem:

atque ipse suum carum filium ut osculatus-fuerat, agitaratque manibus,

475

dixit precans Jovemque ceterosque deos:

Jupiter, ceterique dii, date et hunc fieri

filium meum, ut et ego sum, illustrem inter-Trojanos,

ita viribusque fortem, et Ilio potenter imperantem:

et olim quid de eo dicat: "Patre vero hic multo est fortior!"

480

ex pugna redeunte; referat autem spolia cruenta,

interfecto hoste viro, gaudeatque animo mater.

Sic fatus, uxoris dilectæ in manibus posuit

puerum suum; hæc vero ipsum fragranti excepit sinu,

lacrimabundum ridens: vir autem misertus-est intuitus,

485

manuque ipsam demulsit, verbaque dixit et elocuta-est:

Mira, ne mihi præter-modum tristeris animo!

non enim quis me præter fatum vir Orco demittet:

fatum vero, neminem arbitror, qui-effugerit, esse hominum,

neque ignavum, nec-vero fortem, quum primum natus-fuerit.

490

Sed in domum vadens tua ipsius opera cura,

telamque, columque; er ancillas jube

munus obire: bellum autem viris curæ-erit,

omnibus, mihi-vero præcipue, qui in-Ilio nati-sunt.

Sic igitur fatus, galeam sumsit splendidus Hector,

495

setis-equinis-comantem; uxor autem cara domum abiit

sæpe-respectans, uberem lacrimam defundens.

Statim autem deinde venit ad-ædes bene-habitatas

Hectoris virorum-occisoris, invenitque intus multas

ancillas; his vero fletum omnibus injecit.

500

Hæ quidem adhuc vivum flebant Hectorem sua in domo:

non enim amplius putabant reducem ex pugna

venturum, elapsum robur ac manus Achivorum.

Neque Paris moram-faciebat in altis ædibus:

sed is, postquam induit inclyta arma, varia ære,

505

properabat inde per urbem, pedibus velocibus fretus.

Ut vero quum aliquis stabulans equus, hordeo-pastus ad præsepe,

vinculo rupto currit per-campum terram pulsans,

consuetus lavari de pulcre-fluenti fluvio,

superbiens: alte vero caput fert, et jubæ circum

510

humeros motantur; ipse autem pulcritudine fretus, quum sit,

facile ipsum genua ferunt ad loca-consueta et pascua equorum:

sic filius Priami Paris a Pergami arce,

armis collucens, tanquam sol, incedebat

exsultans, veloces autem eum pedes ferebant; statimque post

515

Hectorem divinum invenit fratrem, quando jam erat

digressurus e loco, ubi cum-sua colloquebatur uxore.

Hunc prior allocutus-est Alexander divinæ-formæ:

Bone-frater, profecto valde jam te etiam properantem detineo,

remorans, nec veni tempore, ut jussisti.

520

Hunc autem respondens allocutus-est galeam-motans Hector:

mirifice, non ullus tibi vir qui æquus-justusque sit,

opus vituperarit bellicum, quandoquidem fortis es:

sed sponte remittisque animum et non vis pugnare: at meum cor

tristatur in animo, quando super te probra audio

525

a Trojanis, qui habent multum laborem tui gratia.

Sed eamus: hæc autem postea componemus, si quando Jupiter

dederit, cœlestibus diis sempiternis

craterem statuere liberum (liberationis) in ædibus,

Troja quando-expulerimus bene-ocreatos Achivos.

[TR1] "tun   rcuit" → "tunc arcuit" (lacuna in text).
[TR2] "clamans;" → "clamans:"
[TR3] "filius" → "filius:"

Iliadis VII.—Hectoris et Ajacis pugna singularis. Cæsorum sepultura.

ARGUMENT: THE SINGLE COMBAT OF HECTOR AND AJAX.

The battle renewing with double ardour upon the return of Hector, Minerva is under apprehensions for the Greeks. Apollo, seeing her descend from Olympus, joins her near the Scaean gate. They agree to put off the general engagement for that day, and incite Hector to challenge the Greeks to a single combat. Nine of the princes accepting the challenge, the lot is cast and falls upon Ajax. These heroes, after several attacks, are parted by the night. The Trojans calling a council, Antenor purposes the delivery of Helen to the Greeks, to which Paris will not consent, but offers to restore them her riches. Priam sends a herald to make this offer, and to demand a truce for burning the dead, the last of which only is agreed to by Agamemnon. When the funerals are performed, the Greeks, pursuant to the advice of Nestor, erect a fortification to protect their fleet and camp, flanked with towers, and defended by a ditch and palisades. Neptune testifies his jealousy at this work, but is pacified by a promise from Jupiter. Both armies pass the night in feasting but Jupiter disheartens the Trojans with thunder, and other signs of his wrath.

The three and twentieth day ends with the duel of Hector and Ajax, the next day the truce is agreed; another is taken up in the funeral rites of the slain and one more in building the fortification before the ships. So that somewhat about three days is employed in this book. The scene lies wholly in the field.

TEXT:

1

Hæc fatus, portis properans-excessit splendidus Hector;

cumque-eo simul Alexander ivit frater: in animo vero

ambo ardebant bellare et pugnare.

Sicut autem deus nautis desiderantibus dat

5

ventum-secundum, quando defatigati-fuerint bene-politis abietibus

pontum agitantes, laboreque membra soluta-sunt:

sic utique hi Trojanis desiderantibus apparuerunt.

Tunc interfecerunt, hic quidem (Paris) filium Areithoi regis,

Arnæ habitantem Menesthium, quem claviger

10

genuit Areithous et Philomedusa magnis-oculis;

Hector autem Eioneum feriit hasta acuta

ad cervicem sub ora-galeæ ære-solida, solvitque membra.

Glaucus vero, Hippolochi filius, Lyciorum dux virorum,

Iphinoum feriit hasta in aspera pugna,

15

Dexiaden, equos insilientem veloces (currum),

in-humero: hic autem e curru humi cecidit, solutaque-sunt membra.

Hos vero ut vidit dea cæsiis-oculis Minerva

Argivos perimentes in aspera pugna,

descendit de Olympi verticibus concitata

20

Ilium ad sacram. Huic autem obvius properabat Apollo,

e Pergamo eam conspicatus, Trojanis vero cupiebat victoriam;

sibi-invicem autem hi occurrerunt apud fagum.

Hanc prior allocutus-est rex, Jovis filius, Apollo:

Cur tu rursus concitata, Jovis filia magni,

25

venisti ab Olympo, magnus autem te affectus impulit?

an ut jam Danais pugnæ ancipitem victoriam

des? quandom quidem minime Trojanorum pereuntium misereris.

Sed si mihi quid obtemperaveris, quod certe multo satius esset,

nunc quidem finiamus bellum et pugnam

30

hodie; posthac rursus pugnabunt, donec finem

Ilii invenerint: quandoquidem sic gratum erat animo

vobis deabus, evertere hanc urbem.

Hunc autem vicissim allocuta-est dea cæsiis-oculis Minerva

ita esto, Sagittans: eadem enim sentiens et ipsa

35

veni ab Olympo ad Trojanos et Achivos.

Verum age, quomodo cupisti prælium sedare virorum?

Hanc autem rursus allocutus-est rex, Jovis filius, Apollo:

Hectoris excitemus fortem animum equûm-domitoris,

si quem forte Danaorum provocabit, quocum solo solus

40

ex-adverso dimicet in gravi pugna:

hi autem si-probaverint, ære-ocreati Achivi,

solum aliquem incitent pugnare cum-Hectore divino.

Sic dixit; nec non-obsecuta-est dea cæsiis-oculis Minerva.

Horum autem Helenus, Priami carus filius, sensit animo

45

consilium, quod diis placuit consultantibus:

stetit vero juxta Hectorem procedens et ad eum verba dixit:

Hector, fili Priami, Jovi consilio par,

an mihi quid obsequeris? frater vero tibi sum:

ceteros quidem sedere-fac Trojanos et omnes Achivos,

50

ipse autem provoca Achivorum quicunque fortissimus,

ut-contra te dimicet in gravi pugna:

nondum enim tibi fatum mori et interitum attingere:

sic enim ego vocem audivi deorum immortalium.

Sic dixit; Hector vero gavisus-est valde, sermonem audiens:

55

et in medium procedens Trojanorum coercuit phalanges,

media hasta prehensa; illi autem resederunt omnes.

Sed Agamemno sedere-fecit bene-ocreatos Achivos:

atque Minerva etiam et argenteum-arcum-gerens Apollo

desederunt, avibus similes vulturibus,

60

fago super alta patris Jovis, ægidem-tenentis,

viris delectati. Horum vero ordines sedebant densi,

scutis et galeis et hastis horrentes.

Qualis autem Zephyri funditur super pontum horror

orientis primum, nigrescitque pontus sub illo;

65

tales quidem ordines sedebant Achivorumque Trojanorumque

in campo; Hector autem inter utrosque locutus-est:

Audite me, Trojani et bene-ocreati Achivi,

ut dicam, quæ me animus in pectoribus jubet.

Fœdera quidem Saturnius in-excelso-sedens non rata-fecit,

70

sed mala cogitans molitur utrisque;

donec vel vos Trojam bene-turritam ceperitis,

vel ipsi ad naves domiti-fueritis pontum-transeuntes.

Vobis quidem enim sunt viri-principes omnium-Achivorum;

quorum nunc, quemcunque animus mecum pugnare jubet,

75

huc prodeat ex omnibus, duellator ut-sit cum-Hectore divino.

Sic vero loquor, Jupiterque nobis testis adesto:

si forte me ille occiderit protensam-cuspidem-habente hasta,

arma mihi detracta ferat cavas ad naves,

corpus vero domum meam reddat, ut ignis me

80

Trojani et Trojanorum uxores participem-faciant mortuum.

Si autem ego illum interfecero, dederitque mihi gloriam Apollo,

arma ei detracta feram ad Ilium sacram,

et suspendam ad templum Apollinis longe-jaculantis:

at cadaver ad naves bonis-transtris-instructas reddam,

85

ut ei exsequias-faciant capite-comantes Achivi,

tumulumque ei aggerant ad latum Hellespontum;

et aliquando aliquis dicat etiam posterorum hominum,

in-navi multis-transtris-instructa navigans super nigrum pontum:

Viri quidem hic tumulus pridem defuncti,

90

quem olim fortissime-dimicantem occidit splendidus Hector.

Sic olim aliquis dicet: sed mea gloria nunquam peribit.

Sic dixit; illi autem omnes obmutuerunt silentio:

verecundabantur quidem renuere, timebant autem suscipere

Tandem vero Menelaus surrexit, et dixit,

95

jurgio probra-objectans, graviter autem ingemiscebat animo:

Væ mihi, jactatores, Achivæ, non-amplius Achivi!

certe jam opprobrium hæcce erunt gravissime,

si nullus Danaorum nunc Hectori obvius iverit.

Atqui vos quidem omnes aqua et terra fiatis,

100

sedentes hic singuli excordes, inglorii sic:

huic vero ego ipse armabor; verum superne

victoriæ termini positi-sunt in immortalibus diis.

Sic igitur fatus induebat arma pulcra.

Tunc tibi, Menelae, adfuisset vitæ finis

105

Hectoris in manibus, quoniam multo fortior erat:

nisi propere-exsurgentes te recepissent reges Achivorum;

ipseque Atrides, late-dominans Agamemno,

dextram prehendit manum, verbaque fecit et elocutus-est:

Insanis, Menelae Jovis-alumne: nec quicquam tibi opus-est

110

hac dementia; sed contine te, dolens licet;

neu velis præ contentione te fortiori cum-viro pugnare,

Hectore Priamide, quem extimescunt et alii:

et vero Achilles huic pugna in viros-clarante

horret occurrere, qui te multo est fortior.

115

Verum tu quidem nunc sede, te-conferens ad agmen sociorum;

huic autem duellatorem alium excitabunt Achivi.

Etiamsi intrepidusque est, etsi pugnæ est insatiabilis,

existimo eum libenter genu flexurum (requieturum), si effugerit

infesto e bello et gravi pugna.

120

Sic fatus flexit fratris præcordia heros,

decentia monens; ille autem paruit. Illius quidem postea

læti famuli ab humeris arma detraxerunt;

Nestor autem inter-Argivos surrexit et dixit:

Dii-boni! profecto ingens luctus Achivam terram invadit:

125

certe valde ploraverit senex equûm-agitator Peleus,

præstans Myrmidonum consiliator et concionator,

qui olim me interrogans valde lætabatur sua in domo,

omnium Argivorum inquirens genusque sobolemque.

Quos nunc si metu-trepidantes sub Hectore omnes audierit,

130

sæpe sane immortalibus caras (suas) manus attollet,

anima e membris ut-descendat domum Plutonis intro.

Utinam enim, Jupiterque pater et Minerva et Apollo,

essem-juvenis, sicut quando ad rapidum Celadontem pugnabant

congregati Pyliique et Arcades hastis-pugnantes,

135

Pheæ ad muros, Iardani circa fluenta.

Inter-illos autem Ereuthalion in-acie-primus stabat, par-deo vir,

arma gerens humeris Areïthoi regis:

divini Areïthoi, quem cognomento clavigerum

viri appellabant pulcreque-cinctæ mulieres,

140

quoniam non arcu pugnabat hastaque longa,

sed ferrea clava rumpebat phalanges.

Hunc Lycurgus interfecit dolo, neutiquam vi,

angusta in via, ubi quidem non clava ei exitium

arcebat ferrea; ante enim Lycurgus occupans

145

hasta medium transfodit; isque supinus solo allisus-est:

armisque interfectum-spoliavit, quæ ei dederat æreus Mars:

et ea quidem ipse postea gestabat in pugna Martis.

At postquam Lycurgus in ædibus senuerat,

dedit Ereuthalioni, dilecto famulo, gestanda:

150

illius hic arma ferens provocabat omnes fortissimos.

Hi autem valde tremebant et timebant, nec quisquam sustinebat:

verum me animus impulit audax, ut-pugnarem,

confidentia sua: natu autem minimus eram omnium;

et pugnabam cum-eo ego, deditque mihi gloriam Minerva.

155

Hunc vero procerissimum et fortissimum[TR1] interfeci virum:

multus enim jacebat extensus hinc atque illinc.

Utinam sic nunc pubescerem, visque mihi integrea esset:

ita cito haberet pugnam (adversarium) galeam-motans Hector.

Vestrum autem qui sunt[TR2] fortissimi omnium-Achivorum,

160

ne hi (vos) quidem alacriter parati-estis Hectori obviam ire.

Sic increpavit senex; ac statim novem omnes surrexerunt.

Surrexit multo primus quidem rex virorum Agamemno;

post hunc autem Tydides surrexit fortis Diomedes;

post hos autem Ajaces strenuam induti fortitudinem:

165

post hos vero Idomeneus, et armiger Idomenei

Meriones, par Marti homicidæ;

post hos autem Eurypylus, Evæmonis præclarus filius:

surrexit porro Thoas Andræmonides, et divinus Ulysses.

Omnes utique hi volebant pugnare cum-Hectore divino.

170

Inter-hos autem rursus dixit Gerenius eques Nestor:

Sortibus nunc sortimini prorsus, cuicunque sors obtigerit:

hic enim sane juvabit bene-ocreatos Achivos:

quin etiam ipse suum animum juvabit, si effugerit

infesto e bello et gravi pugna.

175

Sic dixit: illi autem sortem signaverunt suam quisque,

et injecerunt galeæ Agamemnonis Atridæ.

Populi vero supplicabant, diisque manus attollebant:

sic autem aliquis dicebat, intuens in cœlum latum:

Jupiter pater, da aut Ajacem sortiri, aut Tydei filium,

180

aut ipsum regem divitis-auro Mycenes.

Ita dicebant: concutiebatque sortes Gerenius eques Nestor;

exsiliit autem sors e-galea, quam volebant ipsi,

Ajacis; præco autem ferens per cœtum usquequaque,

ostendit, orsus-a-dextra, omnibus principibus Achivorum.

185

Hi autem non agnoscentes, renuerunt quisque.

Sed quum ad-illum pervenit, ferens per cœtum usquequaque,

qui ipsam inscriptam galeæ injecerat, splendidus Ajax,

hic porrexit manum; ille autem imposuit prope astans:

agnovit autem Ajax sortis signum conspicatus, gavisusque-est animo.

190

Hanc quidem ad pedem suum humi jecit, dixitque:

O amici, sane sors est mea; gaudeoque et ipse

ex-animo, quoniam puto me superaturum Hectorem divinum.

Verum agite, dum ego bellica arma induo,

interim vos supplicate Jovi Saturnio regi,

195

tacite vobiscum, ut ne Trojani audiant:

vel etiam palam, quandoquidem neminem timemus prorsus.

Non enim quisquam me vi volens nolentem summovebit,

nec-vero per-imperitiam meam; quippe nec me rudem adeo

spero in Salamine natum-esse educatumque.

200

Sic dixit; illi autem supplicabant Jovi Saturnio regi;

sic autem aliquis dixit, intuens in cœlum latum:

Jupiter pater, ab-Ida imperans, augustissime, maxime,

da victoriam Ajaci et præclaram gloriam ut-referat:

si vero et Hectorem diligis, et curam-geris ejus,

205

æqualem ambobus vim et gloriam præbe.

Sic dixerunt: Ajax autem armabatur splendido ære.

Sed postquam omnia circa corpus induerat arma,

concitus-ferebatur deinde, qualis ingens incedit Mars,

qui it in-bellum ad viros, quos Saturnius

210

animum-exedentis contentionis vi commisit pugnaturos:

talis utique Ajax progressus-est ingens, murus Achivorum,

subridens terribili vultu; infra autem pedibus

incedebat, late gradiens, quassans longæ-umbræ hastam.

Hunc autem et Argivi valde lætabantur aspicientes:

215

Trojanis autem tremor gravis subiit membra singulis,

Hectorique ipsi animus in præcordiis palpitabat:

sed nequaquam amplius poterat metu-refugere, nec regredi

retro virorum in turbam, quoniam provocarat ad-certamen.

Ajax autem prope accessit, ferens scutum instar turris,

220

æreum, septem-boum-pellibus-opertum, quod ei Tychius laborarat fabricans,

coriariorum longe optimus, in Hyla ædes habitans,

qui ei fecerat scutum varium, septem boum-pellibus-opertum,

taurorum præpinguium, sed octavum superduxerat æs.

Hoc ante pectus ferens Telamonius Ajax

225

stetit valde Hectorem prope, minitansque allocutus-est:

Hector, nunc sane manifesto scies cum-solo solus,

quales etiam Danais principes intersint,

etiam præter Achillem viros-perrumpentem, animo-leonis.

Sed ille quidem in navibus recurvis pontum-transeuntibus

230

jacet iram-fovens in-Agamemnonem, pastorem virorum:

nos autem sumus tales, qui tibi obviam-ire-possimus,

etiam multi: sed ordire pugnam et certamen.

Hunc autem vicissim allocutus-est magnus galeam-motans Hector:

Ajax, nobilissime, Telamonie, princeps virorum,

235

ne me, tanquam puerum imbecillem, tenta,

vel mulierem, quæ nescit bella opera.

Atqui ego bene scio pugnasque cædesque-virorum;

scio ad dextram, scio ad sinistram motare scutum

aridum, quæ mihi est strenua-virtus bellandi:

240

scio etiam irruere in pugnam equorum velocium,

scio in stataria pugna sævo delectari Marte.

Sed enim non te volo ferire, talis quum-sis,

clanculum observans, sed aperte, si assequi-potuero.

Dixit, et vibrans emisit longæ-umbræ[TR3] hastam,

245

et percussit Ajacis ingens scutum, septem-boum-pellibus-munitum,

summam ad æs, quod ocatvum erat in illo:

sex autem per plicaturas penetravit dissecans cuspis indomita;

in septima vero pelle hæsit. Secundus vicissim

Ajax nobilissimus emisit longam hastam,

250

et feriit Priamiden in clypeum undique æqualem.

Per clypeum quidem penetravit splendidum ingens hasta,

et per loricam affabre-factam infixa-est:

e-regione autem juxta ile discidit tunicam

hasta; ille vero inclinatus-est et evitavit fatum nigrum.

255

Hique educentes longas hastas cominus simul ambo

in-se-inciderunt, leonibus similes cruda-vorantibus,

vel suibus apris, quorum robur non imbecille.

Priamides quidem postea medium scutum feriit hasta;

neque rupit æs; reflexa-est autem ei cuspis.

260

Ajax vero clypeum pupugit insiliens; ac penitus

transivit hasta, percussitque illum irruentem,

cæsimque cervicem pervasit; ater autem subsiliit sanguis.

Verum ne sic quidem cessavit a-pugna galeam-motans Hector.

sed retrocedens lapidem prehendit manu robusta,

265

jacentem in campo, nigrum, asperumque magnumque;

eo percussit Ajacis ingens scutum septem-boum-pellibus munitum,

medium ad-umbonem, circumsonuitque æs.

Secundus autem Ajax, multo majorem lapidem tollens,

misit contortum, connisusque-est vi immensa;

270

et intus clypeum perfregit, percussum molari-veluti saxo,

læsitque ei cara genua; is autem supinus extensus-est,

scuto illisus; eum vero statim erexit Apollo.

Et jam ensibus cominus vulnerassent-se invicem,

nisi præcones, Jovis nuntii atque etiam hominum,

275

advenissent, alter Trojanorum, alter Achivorum, ære-loricatorum,

Talthybiusque et Idæus, prudentes ambo.

Medii autem inter-utrosque sceptra tenuerunt, dixitque sermonem

præco Idæus, prudentium consiliorum sciens:

Ne-amplius, filii dilecti, bellate, neu pugnate;

280

ambos enim vos diligit nubes-cogens Jupiter;

ambo autem estis bellatores: quod quidem et scimus omnes.

Nox vero jam adest: bonum etiam nocti parere.

Hunc autem respondens allocutus-est Telamonius Ajax:

Idæe, Hectorem hæc jubete loqui:

285

ipse enim ad-pugnam provocavit quosque fortissimos:

incipiat; atque ego valde parebo, ut quidem ipse paruerit.

Hunc autem vicissim allocutus-est magnus galeam-motans Hector:

Ajax, quandoquidem tibi dedit deus magnitudinemque vimque

et prudentiam, valde autem hasta Achivorum præstantissimus es:

290

nunc quidem cessemus a-pugna et certamine

hodie; posthac rursum pugnabimus, donec deus

nos dirimat, detque alterutri victoriam.

Nox vero jam est: bonum etiam nocti parere:

ut tuque lætos-facias omnes ad naves Achivos,

295

tuosque maxime amicos et socios, qui tibi sunt:

atque ego per urbem magnam Priami regis

Trojanos lætos-faciam et Trojanas longa-pepla-trahentes,

quæ pro-me supplicantes divinam intrabunt concionem.

Dona autem, age, mutuo inclyta demus ambo,

300

ut aliquis sic dicat Achivorumque Trojanorumque:

Et pugnarunt de contentione animos-exedenti,[TR4]

et iterum in amicitia discessere conciliati.

Sic igitur locutus dedit ensem argenteis-clavis-distinctum,

cum vaginaque, ei ferens, et scite-facto balteo;

305

Ajax vero cingulum dedit puniceo-colore splendidum.

Hi autem digressi, alter quidem ad populum Achivorum

ibat, alter vero ad Trojanorum turbam vadebat. Hi autem gavisi-sunt,

ut viderunt vivumque et incolumem advenientem,

Ajaxis quum-effugisset fortitudinem et manus invictas,

310

et duxerunt ad urbem, desperantes salvum esse.

Ajacem vero ex-altera-parte bene-ocreati Achivi

ad Agamemnonem divinum duxerunt, lætum victoria.

Hi autem quum jam in tentoriis Atridæ essent,

horum-causa bovem sacrificavit rex virorum Agamemno,

315

marem, quinquennem, præpotenti Saturnio.

Hunc excoriarunt et præpararunt, et eum dissecuerunt totum,

et in-frusta-parva-conciderunt scite, transfixeruntque verubus,[TR5]

et assarunt prudenter, extraxeruntque igni omnia.

Atque ubi cessarant ab-opere, apparantque convivium,

320

epulati-sunt, nec quicquam animus indiguit epuli æqui:

tergo autem Ajacem perpetuo honoravit

heros Atrides, late-dominans Agamemno.

Ac postquam potus et cibi desiderium exemerant,

his senex omnium-primus texere cœpit consilium,

325

Nestor, cujus et antea optimum apparuerat consilium;

qui ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

Atridaque et ceteri principes omnium-Achivorum,

multi quidem mortui-sunt capite-comantes Achivi,

quorum nunc sanguinem atrum pulcre-fluentem circa Scamandrum

330

diffudit acer Mars, animæque ad-Orcum descenderunt.

Itaque te oportet pugnam quidem cum-aurora intermittere Achivorum,

nos vero congregati in-curribus-advehemus huc cadavera

bobus et mulis, ac comburemus ea

paullum a navibus, ut ossa filiis quisque

335

domum ferat, quando revertamur in-patriam terram;

tumulum autem circa pyram unum struamus, educta terra,

communem, e-campo; juxtaque te ipsum ædificemus statim

turres altas propugnaculum naviumque et nostrum ipsorum;

in ipsis autem portas faciamus bene coagmentatas,

340

ut per ipsas equestris via sit:

exterius vero profundam fodiamus prope fossam,

quæ equos et populum prohibeat circumducta,

ne-quando ingravescat bellum Trojanorum superborum.

Ita dixit; illi autem omnes approbarunt, reges.

345

Trojanorum item concio facta est Ilii in arce summa,

trepida, turbulenta, ad Priami fores.

His autem Antenor prudens incepit concionari:

Audite me, Trojani et Dardani, et socii,

ut dicam quæ me animus in pectoribus jubet.

350

Eia agite, Argivam Helenam et opes cum ipsa

reddamus Atridis abducendas: nunc autem fœdera fida

violantes pugnamus, quare nihil utile nobis.

[autumo effectum-iri, ubi non fecerimus ita.]

Ille quidem sic locutus consedit. Iis autem surrexit

355

divinus Alexander, Helenæ maritus pulcræ comis;

qui ad-ipsum, respondens, verba alata locutus-est:

Antenor, tu quidem non-jam mihi grata hæc dicis;

nosti et aliam sententiam meliorem hac excogitare:

sin autem revera hanc serio dicis,

360

utique jam tibi inde dii mentem ademerunt ipsi.

Atque ego Trojanos inter equûm-domitores dicam sententiam;

aperte autem profiteor, conjugem quidem non reddam;

opes vero quascunque abduxi ex Argo nostram domum,

omnes volo dare, atque etiam de-meo alias adjungere.

365

Ille quidem sic locutus consedit. Inter-eos autem surrexit

Dardanides Priamus, diis consiliarius par;

qui ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

Audite me, Trojani et Dardani, et socii,

ut dicam quæ me animus in pectoribus jubet.

370

Nunc quidem cœnam sumite per urbem, sicut antea,

et excubiarum mementote, et vigilate quisque:

mane autem Idæus eat cavas ad naves,

nuntiatum Atridis, Agamemnoni et Menelao,

sententiam Alexandri, cujus causa contentio exorta-est:

375

et vero hunc dicat prudentem sermonem, si forte velint

cessare a-bello horrisono, donec cadavera

combusserimus; postea iterum pugnabimus, donec deus

nos dirimat, detque alterutris victoriam.

Sic dixit: illi autem ei maxime auscultarunt, et paruerunt:

380

[cœnam inde sumserunt per exercitum in ordinibus;]

mane autem Idæus ivit cavas ad naves.

Illos vero invenit in concione, Danaos, ministros Martis,

navis ad puppim Agamemnonis; atque hic inter-eos,

stans in mediis, locutus-est, vocalis præco:

385

Atridaque et ceteri principes omnium-Achivorum,

jussit Priamusque et ceteri Trojani illustres,

dicere, si quidem vobis gratum et jucundum erit,

sententiam Alexandri, cujus causa contentio exorta-est;

opes quidem quascunque Alexander cavis in navibus

390

adduxit Trojam (utinam ante periisset!),

omnes vult dare, et etiam de-suo alias adjungere:

ingenuam autem uxorem Menelai gloriosi

negat se redditurum: profecto tamen Trojani hortantur:

et vero hunc jusserunt dicere sermonem, si forte velitis

395

cessare a-bello horrisono, donec mortuos

cremaverimus; postea iterum pugnabimus, donec deus

nos dirimat, detque alterutris victoriam.

Sic dixit: illi autem omnes obmutuerunt silentio.

Tandem vero inter-eos-locutus-est pugna strenuus Diomedes:

400

Ne quis nunc opes Alexandri accipiat,

neque Helenam: manifestum autem etiam ei, qui plane infans est,

quod jam Trojanis interitus termini imminent.

Sic dixit; illi autem omnes acclamabant, filii Achivorum,

sermonem admirati Diomedis equûm-domitoris.

405

Atque tum porro Idæum allocutus-est rex Agamemno:

Idæe, utique sententiam Achivorum ipse audis,

quemadmodum tibi respondeant: mihi autem itidem-placet sic;

sed de mortuis concremandis neutiquam recuso:

non enim ulla restrictio de-cadaveribus mortuis

410

fit, postquam occubuerint, quin igni dato placentur ocyus:

de-fœderibus vero Jupiter sciat, altitonans maritus Junonis.

Sic locutus, sceptrum sustulit omnibus diis;

retro vero Idæus ivit ad Ilium sacrum.

Sedebant autem in concione Trojani et Dardani,

415

omnes congregati, exspectantes, quando rediret

Idæus. Ille autem venit et nuntium exposuit,

stans in mediis. Hi vero accingebantur perquam celeriter,

ad-utrumque, et ad-cadavera advehenda, alii vero ad ligna.

Argivi autem ex-altera-parte bonis-transtris-instructis a navibus

420

properabant, et ad-cadavera advehenda, alii vero ad ligna.

Sol quidem dein recens percutiebat radiis arva,

ex tranquille-fluente profundo Oceano

cœlum ascendens; illi vero occurrebant sibi-invicem.

Tunc dignoscere difficile erat virum quemque in mortuis:

425

sed aqua abluentes tabum sanguinolentum,

lacrimas calidas fundentes, curribus imposuerunt.

Non-tamen sinebat flere Priamus magnus; illi autem silentio

cadavera rogo cumulatim-imponebant, mœrentes corde:

in igne vero quum-cremassent, redierunt ad Ilium sacrum.

430

Hoc eodem-modo ex-altera-parte bene-ocreati Achivi

cadavera rogo cumulatim-imponebant, mœrentes corde;

in igne vero quum-cremassent, redierunt cavas ad naves.

Quum nondum esset aurora, sed adhuc sublustris nox,

tum circa pyram lecta surrexit manus Achivorum,

435

tumulumque circa eam unum fecerunt, egesta terra,

omnibus-communem, e campo, juxtaque ipsum murum exstruxerunt,

turresque altas, propugnaculum naviumque et ipsorum:

in iis autem portas fecerunt bene coagmentatas,

ut per illas equestris via esset;

440

exterius autem profundam prope illum fossam foderunt,

latam, magnam; inque ea vallos defixerunt.

Sic quidem laborabant capite-comantes Achivi.

Ceterum dii, apud Jovem sedentes fulguratorem,

admirabundi-spectabant magnum opus Achivorum ære-loricatorum:

445

iis vero loqui orsus-est Neptunus, concussor-terræ:

Jupiter pater, num quis est mortalium in immensa terra,

qui adhuc immortalium mentem et consilium celebrabit?

non vides quod rursum capite-comantes Achivi

murum struxerint pro navibus, circùmque fossam

450

duxerint, nec diis dederint inclytas hecatombas?

hujus certe gloria erit, in-quantum terræ diffunditur dies;

illius vero obliviscentur, exstructi quando ego et Phœbus Apollo

heroi Laomedonti ædificavimus-urbem laborantes.

Hunc autem graviter indignatus allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

455

dii-boni, terræ-concussor late-potens, quale hoc dixisti?

alius aliquis deorum hanc reformidasset cogitationem,

qui te multo imbecillior esset manibusque animoque;

tua autem certe gloria tibi erit, in-quantum diffunditur dies.

Age vero, quum retro capite-comantes Achivi

460

abierint cum navibus dilectam in patriam terram,

murum deturbatum hunc quidem in mare totum demergito;

postea autem litus magnum arenis obtegito,

ut adeo ingens murus evanescat Achivorum.

Sic illi quidem talia inter se colloquebantur.

465

Occidit vero sol, absolutumque-erat opus Achivorum:

bovesque-mactabant per tentoria, et cœnam sumebant.

Naves autem e Lemno appulerant, vinum vehentes,

multæ, quas miserat Iasonides Eunëus,

quem peperit Hypsipyle sub Jasone, pastore virorum.

470

Seorsum autem Atridis, Agamemnoni et Menelao,

dederat Iasonides ferendum vinum, mille mensuras.

Inde igitur vinum-emebant capite-comantes Achivi,

alii qudem ære, alii autem splendido ferro,

alii autem pellibus, alii vero ipsis bobus,

475

alii denique mancipiis: apponebant autem convivium lætum.

Per-totam-noctem deinde capite-comantes Achivi

epulabantur, Troes vero et ipsi per urbem, et socii.

Pernox vero ipsis mala meditabatur providus Jupiter,

terribiliter tonans: illosque pallidus timor cepit:

480

vinum autem ex poculis in-terram fundebant, nec quisquam ausus-est

ante bibere, quam libasset præpotenti Saturnio.

Decubuerunt deinde, et somni donum ceperunt.

[TR1] "fortissimun" → "fortissimum"
[TR2] "quisunt" → "qui sunt"
[TR3] "longuæ umbræ" → "longæ umbræ"
[TR4] "animos-exedenti." → "animos-exedenti,"
[TR5] "transfixeruntqueverubus" → "transfixeruntque verubus".

Iliadis VIII.—Truncata pugna.

ARGUMENT: THE SECOND BATTLE, AND THE DISTRESS OF THE GREEKS.

Jupiter assembles a council of the deities, and threatens them with the pains of Tartarus if they assist either side: Minerva only obtains of him that she may direct the Greeks by her counsels. The armies join battle: Jupiter on Mount Ida weighs in his balances the fates of both, and affrights the Greeks with his thunders and lightnings. Nestor alone continues in the field in great danger: Diomed relieves him; whose exploits, and those of Hector, are excellently described. Juno endeavours to animate Neptune to the assistance of the Greeks, but in vain. The acts of Teucer, who is at length wounded by Hector, and carried off. Juno and Minerva prepare to aid the Grecians, but are restrained by Iris, sent from Jupiter. The night puts an end to the battle. Hector continues in the field, (the Greeks being driven to their fortifications before the ships,) and gives orders to keep the watch all night in the camp, to prevent the enemy from re-embarking and escaping by flight. They kindle fires through all the fields, and pass the night under arms.

The time of seven and twenty days is employed from the opening of the poem to the end of this book. The scene here (except of the celestial machines) lies in the field towards the seashore.

TEXT:

1

Aurora croceo-peplo-induta spargebatur totam per terram;

Jupiter autem deorum concionem habuit gaudens-fulmine,

summo in vertice multa-cacumina-habentis Olympi.

Ipse vero illis concionabatur, diique omnes subauscultabant:

5

Audite me, omnesque dii, omnesque deæ,

ut dicam quæ me animus in pectoribus jubet.

Ne qua igitur femina dea hoc, neu quis mas

tentet rescindere meum verbum: sed simul omnes

assentimini, ut celerrime perficiam hæc opera.

10

Quemcunque vero ego seorsum deorum volentem intellexero

profectum, ut-vel Trojanis auxilium-ferat, vel Danais,

sauciatus indecore redibit in-Olympum:

aut ipsum correptum projiciam in Tartarum tenebrosum,

procul valde, ubi profundissimum sub terra est barathrum,

15

ubi ferreæque portæ et æreum limen,

tantum infra Orcum, quantum cœlum est a terra:

cognoscet deinde, quanto sim deorum potentissimus omnium.

Verum age, periculum-facite, dii, ut sciatis omnes:

catenam auream de cœlo suspendite-et

20

omnes prehendentes-ex-ea-pendete dii, omnesque deæ:

at non traxeritis de cœlo in-terram

Jovem, summum ducem, ne si quidem valde multum laboraveritis.

Verum quando jam et ego lubens voluero trahere,

cum-ipsa terra vos traxerim, ipsoque mari;

25

catenam quidem dein circa cacumen Olympi

alligarim: illa autem sublimia omnia fuerint (pependerint).

Tantum ego superque sum deos, superque sum homines.

Sic dixit: hi autem omnes obmutuerunt silentio,

orationem admirati; valde enim minaciter concionatus-erat.

30

Tandem vero locuta-est dea cæsiis-oculis Minerva:

O pater noster, Saturnie, summe regnantum,

bene et nos scimus, quod tibi potentia nescia cedere:

attamen Danaos lugemus bellicosos,

qui jam malo fato expleto perierint.

35

Verum enim-vero bello quidem abstinebimus, si tu jubes:

consilium vero Argivis suggeremus, quod proderit:

ut ne omnes pereant, irato te.

Hanc autem subridens allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

bono-es-animo, Tritonia, dilecta filia: neutiquam ira

40

benevolæ tibi loquor; volo autem tibi mitis esse.

Sic fatus, sub curru alligavit æripedes equos,

celeriter-volantes, aureis jubis comantes:

aurum-autem ipse induit circa corpus: prehenditque scuticam

auream, scite-factam, suumque conscendit currum.

45

Et scutica-eos-percussit, ut-currerent: illi vero non inviti volabant

in-medio inter-terramque et cœlum stellatum.

Ad-Idam autem venit multis-fontibus-irriguam, matrem ferarum,

ad-Gargarum, ubi ei sunt ager-sacer altareque odoratum:

ibi equos stitit pater hominumque deorumque,

50

solutos de curru, caliginemque multam superfudit.

Ipse autem in verticibus sedit, gloria exsultans,

inspiciens Troumque urbem et naves Achivorum.

Illi vero cibum sumserunt, capite-comantes Achivi,

raptim per tentoria, ex eoque armabantur,

55

Trojani autem ex-altera-parte per urbem armabantur,

pauciores; promti-erant tamen etiam sic pugna contendere,

opera necessaria, proque liberis et pro uxoribus.

Omnes vero aperiebantur portæ, forasque ruebant copiæ,

peditesque equitesque: ingensque tumultus coortus-est.

60

Hi autem quum jam in locum unum congredientes venissent,

commiserunt scuta, commiserunt hastas et robur virorum

æreis-loricis-indutorum: ac clypei umbonibus-muniti

appropinquabant invicem, ingensque tumultus est-ortus.

Tum vero simul ejulatusque et jactantia erat virorum,

65

perdentiumque et pereuntium; fluebatque sanguine terra.

Quamdiu quidem mane erat, eet crescebat sacer dies,

tamdiu valde utrosque tela attingebant, cadebatque populus:

quum vero sol medium cœlum ascendisset,

tunc jam aureas pater tollebat lances;

70

imposuitque duo fata longe-sternentis mortis,

Troumque equûm-domitorum et Achivorum ære-loricatorum:

sustinuitque medias prehensas: inclinata-est autem fatalis dies Achivorum.

[Achivorum quidem fata in terra alma

desidebant; Troum vero, ad cœlum latum sublata-sunt.]

75

Ipse autem ex Ida magnum tonabat, ardensque

misit fulgur in exercitum Achivorum: illi autem conspicati

obstupuerunt, et omnes pallidus timor cepit.

Tum nec Idomeneus ausus-est manere, nec Agamemno,

nec duo Ajaces manserunt, ministri Martis:

80

Nestor autem solus mansit Gerenius, custos Achivorum,

minime volens, sed equus debilitatus-erat; quem percusserat sagitta

divinus Alexander, Helenæ vir pulcræ-comis,

summo in vertice, ubi quidem primi crines equorum

cranio innati-sunt: maxime vero letalis locus est.

85

Dolore-correptus autem se-erexit, sagitta vero in cerebrum pentrarat:

conturbabatque equos, volutans-se circa ferrum.

Dum senex equi funalis-lora abscindebat

gladio insurgens, interim Hectoris veloces equi

venerunt per turbam, audacem aurigam ferentes,

90

Hectorem: atque tunc ibi senex animam perdidisset,

nisi[TR1] ilico animadvertisset pugna strenuus Diomedes:

horrendum autem clamavit, adhortans Ulyssem:

Nobilissime Laertiade, sollertissime Ulysse,

quo fugis, tergo obverso, ignavi instar in turba?

95

cave ne-quis tibi fugienti tergo hastam infigat:

verum mane, ut a-sene propellamus ferocem virum.

Sic dixit: non tamen auscultavit multum-sustinens divinus Ulysses,

sed raptim-præteriit cavas ad naves Achivorum.

Tydides autem, solus licet esset, primis-pugnatoribus mixtus-est:

100

stetique ante equos Nelidæ senis,

et ipsum compellans verbis alatis allocutus-est:

O senex, profecto valde jam te juvenes premunt bellatores;

tua autem vis soluta-est, gravisque te senecta persequitur:

debilisque tibi est famulus, segnesque tibi equi.

105

Verum age, meos currus conscende, ut videas,

quales Trojani equi, periti per-campum

rapide valde huc et illuc insequi et fugere,

quos nuper ab Ænea cepi, artifices fugandi hostes.

Istos quidem tuos famuli curent: hos vero nos

110

Trojanos in equûm-domitores dirigamus, ut et Hector

sciat, an et mea hasta insanit in manibus.

Sic dixit: nec non-obsecutus-est Gerenius eques Nestor.

Nestoreas quidem inde equas famuli curabant

fortes, Stheneleusque et Eurymedon fortitudinis-amans.

115

Hi autem ambo Diomedis currum conscenderunt:

Nestor vero in manus sumsit habenas splendidas,

percussitque-scutica equos; celeriterque Hectorem prope fuerunt.

Hunc autem recta irruentem telo-petiit Tydei filius:

et ab-equo quidem aberravit; sed aurigam famulum,

120

filium magnanimi Thebæi, Eniopeum,

equorum habenas tenentem, percussit in-pectus juxta mammam:

decidid autem e curru, retrocesseruntque ejus equi

veloces: ipsius autem ibi soluta-est animaque roburque.

Hectori vero gravis dolor operuit animum propter-aurigam:

125

hunc quidem dein sivit, dolens licet de-sodale,

jacere: ipse autem aurigam quærebat audacem; nec amplius diu

equi indigebant rectore: statim enim invenit

Iphitiden Archeptolemum audacem, quem tunc equos

veloces conscendere-jussit, deditque ei habenas in manus.

130

Tunc interitus accidisset, et exitialia facinora edita-essent

et jam inclusi-fuissent Trojani in Ilio, velut agni,

nisi cito animadvertisset pater hominumque deorumque.

Tonans autem graviter, emisit candens fulmen,

et ante equos Diomedis dejecit in-terram:

135

terribilisque flamma exorta-est sulphuris ardentis;

atque equi territi consternabantur sub curru;

Nestori autem e manibus fugerunt habenæ splendidæ;

timuitque ille in animo, Diomedemque allocutus-est:

Tydide, age vero rursus, in-fugam dirige solidis-ungulis equos.

140

An non sentis, quod te a Jove non sequitur victoria?

nunc quidem enim huic Saturnius Jupiter gloriam præbet,

hodie; postea rursus etiam nobis, si voluerit,

dabit: homo autem nequaquam Jovis mentem impedierit,

ne valde quidem fortis; quoniam ille longe potentior est.

145

Huic autem respondit deinde pugna strenuus Diomedes:

profecto hæc omnia, senex, e re dixisti;

sed hic gravis dolor mihi cor et animum incessit:

Hector enim aliquando dicet, inter Trojanos concionans,

Tydides a me fugatus venit ad-naves.

150

Sic aliquando gloriabitur; tunc mihi dehiscat lata terra!

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

hei mihi, Tydei fili bellicosi, quale hoc dixisti!

Etsi enim te Hector ignavum et imbellem dixerit,

attamen non credent Trojani et Dardanidæ,

155

et Trojanorum uxores magnanimorum, clypeatorum,

quarum in pulvere dejecisti florentes-juventa maritos.

Sic igitur locutus in-fugam vertit solidis-ungulis equos,

retro per turbam; in eos autem Trojanique et Hector

cum clamore ingenti tela tristia fundebant.

160

Tum vero altum inclamavit magnus galeam-motans Hector.

Tydide, valde quidem te honorabant Danai celeribus-equis

sedeque, carnibusque, et plenis poculis:

nunc vero te ignominia-afficient; mulieris utique similis es.

Abi-in-malam-rem, timida pupa; quia non, cedente me,

165

turres nostras conscendes, nec mulieres

abduces in navibus: prius tibi dæmonem (fatum) dabo.

Sic dixit; Tydides autem in-utramque-partem cogitavit,

equosque convertere et contra pugnare, an non.

Ter quidem cogitavit in mente et in animo:

170

ter vero ab Idæis montibus intonuit providus Jupiter,

signum dans Trojanis, pugnæ alternantem victoriam indicans.

Hector autem Trojanos hortabatur, alte vociferans:

Trojani et Lycii et Dardani cominus-pugnantes,

viri estote, amici, mementote autem strenuæ fortitudinis.

175

Sentio vero, quod mihi lubens annuit Saturnius

victoriam et magnam gloriam, at Danais exitium:

stulti, qui quidem hos muros (valli) struxerunt,

infirmos, contemnendos, qui non robur meum arcebunt;

equi vero facile fossam transilient, quam-illi-foderunt.

180

Verum quando jam naves ad cavas pervenero,

memoria aliqua tum ignis ardentis esto,

ut igne naves incendero, interfecero autem et ipsos.

[Argivos apud naves, attonitos a fumo.]

Sic fatus, equos adhortatus est, dixitque:

185

Xantheque et tu, Podarge, et Æthon, Lampeque divine,

nunc mihi alimentorum-præmia rependite, quæ permulta

Andromache, filia magnanimi Eetionis,

vobis prioribus, suave triticum, apposuit,

[vinumque immiscens bibendum, quando animus jubebat,]

190

quam mihi, qui ei florentem me maritum profiteor esse.

Verum insequimini et festinate, si forte capiamus

clypeum Nestoreum, cujus nunc fama ad-cœlum pervenit,

totum aureum esse, ansasque et ipsum:

atque ab humeris Diomedis equûm-domitoris,

195

affabre-factum thoracem, quem Vulcanus laboravit fabricans.

Si hæc-duo ceperimus, speraverim Achivos

hac-ipsa-nocte naves conscensuros veloces.

Sic dixit glorians. Indignata-est autem veneranda Juno,

commovitque-se in solio, tremefecit latum Olympum:

200

et jam Neptunum, magnum deum, coram allocuta-est:

Dii boni, Terræ-quassator late-potens, nonne tibi quidem

pereuntium Danaorum miserescit in præcordiis animus?

qui tamen tibi ad Helicenque et Ægas dona ferunt

multaque et elegantia: tu vero ipsis cupias victoriam.

205

Siquidem enim velimus, quotquot Danais fautores sumus,

Trojanos repellere, et coercere late-sonantem Jovem,

illic sane tunc tristaretur sedens solus in Ida.

Hanc autem valde dolens allocutus-est rex Quassator-terræ:

Juno intrepida-dictis, qualem hunc sermonem dixisti!

210

Non equidem velim cum Jove Saturnio pugnare

nos alios, quoniam longe potentior est.

Sic hi quidem talia ad se-invicem loquebantur.

His autem (Græcis), quantum spatii inde-a navibus muri fossa seclusit,

repletum-est pariter equisque et viris scutatis,

215

coactis-in-angustum; cogebat vero eos veloci par Marti

Hector Priamides, quando ei Jupiter gloriam dedit.

Et jam concremasset igne ardenti naves æquales,

nisi in mente posuisset Agamemnoni veneranda Juno

ipsi studiose-properanti ocyus incitare Achivos.

220

Profectus-est autem ire ad tentoriaque et naves Achivorum,

purpureum magnum pallium tenens in manu robusta:

stetit vero in Ulyssis ingenti nave nigra,

quæ in medio erat, ut-exaudiretur-clamans in-utramque-partem,

[et ad Ajacis tentorium Telamonidæ,

225

et ad Achillis, qui quidem ad-extrema naves æquales

subduxerant, virtute freti et robore manuum;]

clamavit autem penetrabili-voce, Danaos vociferans:

Proh pudor, Argivi, turpia probra, facie tantum admirabiles:

quo abierunt gloriationes, quum profitebamur-nos esse fortissimos,

230

quas, quando in Lemno eratis, vana-jactantes proferebatis,

comedentes carnes multas boum prorsum-cornutorum,

bibentesque crateres coronatos vino,

Trojanorum pro centenisque ducenisque quemque

staturum in pugna? nunc autem ne uni-quidem pares sumus.

235

[Hectori, qui mox naves incendet igne ardenti.]

Jupiter pater, an ullum jam præpotentium regum

tali clade afflixisti, et eum magna gloria privasti?

non vero me unquam dico tuum perpulcrum altare

nave multis-transtris-instructa præteriisse, huc malo-fato-veniens;

240

sed in omnibus boum adipem et femora combussi,

cupiens Trojam bene-mœnitam exscindere.

At, Jupiter, hoc saltem mihi perfice votum;

nos ipsos saltem permitte effugere et evadere,

neu sic a-Trojanis sine interimi Achivos.

245

Sic dixit: hujus autem deorum pater misertus-est lacrimantis:

annuitque ei exercitum salvum fore, nec periturum.

Statim vero aquilam misit, certissimi-augurii inter volucres,

hinnulum tenentem unguibus, sobolem cervæ velocis;

juxta autem Jovis altare perpulcrum dejecit hinnulum,

250

ubi Panomphæo (omnis ominis auctori) Jovi sacrificabant Achivi.

Hi autem ut viderunt, quod a Jove venisset avis,

vehementius in Trojanos irruebant, recordabanturque pugnæ.

Tum nemo prior e-Danais, multi licet essent,

gloriatus-est, Tydiden ante, se agitasse veloces equos,

255

extraque fossam egisse, et contra pugnasse:

sed longe primus ille Trojanorum interemit virum armatum,

Phradmoniden Agelaum: hic quidem in-fugam verterat equos;

ei autem converso, dorso hastam infixit,

humeros inter, perque pectora transegit:

260

decidit autem de curru, sonitumque-dedere arma super ipso.

Post hunc autem Atridæ, Agamemno et Menelaus;

postque hos, Ajaces, strenuam induti fortitudinem;

postque hos Idomeneus, et armiger Idomenei,

Meriones, par Marti homicidæ;

265

postque hos Eurypylus, Evæmonis præclarus filius;

Teucer autem nonus venit, resilientes arcus tendens:

stetitque sub Ajacis scuto Telamonidæ.

Tum Ajax quidem submovebat scutum; atque ille heros

circumspiciens, posteaquam aliquem jaculatus in turba

270

vulneraverat, is quidem ibi cadens animam amittebat,

sed hic (Teucer) retro cedens, puer tanquam sub matrem, condebat-se

ad Ajacem: is vero eum scuto tegebat splendido.

Tum quem primum Trojanorum interfecit Teucer eximius?

Orsilochum quidem primum, et Ormenum et Ophelesten,

275

Dætoremque, Chromiumque, et parem-deo Lycophontem,

et Polyæmoniden Hamapaonem, et Melanippum,

[Omnes alium-super-alium dejecit-in terram almam.]

Eum autem conspicatus lætatus-est rex virorum Agamemno,

arcu a forti Trojanorum perdentem phalanges:

280

stetit autem prope eum vadens, et ipsum allocutus-est:

Teucer, carum caput, Telamonie, princeps virorum,

jaculare sic, si qua forte lux (salus) Danais fias,

patrique tuo Telamoni, qui te educavit, parvulus quum-esses,

et te, spurius licet sis, fovit sua in domo:

285

hunc, etiamsi procul absit, in-gloriam evehe.

Tibi autem ego edico, sicut et perfectum erit:

si mihi dederit Jupiterque ægidem-tenens, et Minerva,

Ilii evertere bene-ædificatam urbem,

primo tibi post me præmium-honorarium in manu ponam,

290

vel tripodem, vel duos equos cum-ipsis curribus,

vel mulierem, quæ tecum eumdem lectum conscendat.

Hunc autem respondens allocutus-est Teucer eximius:

Atrida illustrissime, cur me properantem et ipsum

incitas? neque enim certe, quanta potestas in-me-est,

295

cesso; sed ex quo Ilium versus repulimus ipsos,

ex eo jam sagittis exceptos viros interficio.

Octo jam emisi longis-hamis-instructas sagittas,

omnes autem in corpore fixæ-sunt Marte-concitatorum juvenum:

hunc vero nequeo percutere canem rabidum.

300

Dixit, et aliam sagittam a nervo misit

Hectorem contra, percutere autem ipsum cupiebat animus.

Et ab-eo quidem aberravit; sed eximium Gorgythionem,

filium fortem Priami, ad pectus percussit sagitta:

quem quidem ex-Æsyma ducta peperit mater,

305

pulcra Castianira, corpore similis deabus.

Papaver autem sicuti in-alteram-partem caput inflexit, in horto,

fructu gravatum humoribusque vernis:

sic ille in-alteram-partem inclinavit caput casside gravatum.

Teucer vero aliam sagittam a nervo misit

310

Hectorem contra, percutere autem ipsum cupiebat animus.

At ista etiam tunc aberravit: avertit enim eam Apollo;

sed Archeptolemum, audacem Hectoris aurigam,

ruentem ad-pugnam, percussit in-pectore juxta mammam:

decidit autem de curru, retrocesseruntque ejus equi

315

veloces: ipsius vero ibi soluta-est animaque roburque.

Hectori autem gravis dolor contexit mentem ob-aurigam:

hunc tamen inde reliquit, dolens licet de-sodali:

Cebrionen vero jussit fratrem, prope stantem,

equorum habenas capere: hic autem non inobsequens-fuit audito.

320

Ipse vero de curru humi desiliit splendente,

horribiliter vociferans; et saxum prehendit manu:

ivitque recta in-Teucrum, ferireque ipsum animus jubebat.

Hic quidem pharetra exemerat amaram sagittam,

posueratque in nervo: eum vero galeam-motans Hector

325

retro-ducentem nervum, ad humerum, ubi jugulum dirimit

cervicemque pectusque, maxime autem letalis-locus est,

ea-parte contra se nitentem percussit lapide aspero:

rupit autem ei nervum, obtorpuitque manus ad carpum:

constititque in-genua lapsus, arcus vero ei excidit manu.

330

Ajax autem non neglexit fratrem collapsum,

sed accurrens protexit, et ei scutum prætendit.

Hunc quidem postea subeuntes duo cari socii,

Mecisteus, Echii filius, et divinus Alastor,

naves ad cavas portarunt graviter gementem.

335

Rursus autem Trojanis Olympius robur excitavit;

illique recta ad-fossam profundam repulerunt Achivos.

Hector autem inter primos ibat, ferocia turgens.

Ut vero quum aliquis canis aprum silvestrem, vel leonem,

prehendat a-tergo, pedibus velocibus persequens,

340

ad-coxasque clunesque, convertentemque se-observat:

sic Hector insequebatur capite-comantes Achivos,

semper occidens eum-qui postremus erat: hi vero fugiebant.

At postquam perque vallos et fossam transierant

fugientes, multique domiti-erant Trojanorum sub manibus,

345

hi quidem jam apud naves continebantur manentes,

invicemque hortantes, et omnibus diis

manus attollentes, alta-voce precabantur unusquisque.

Hector vero undique-circumagebat pulcris-jubis equos,

Gorgonis oculos habens et hominum-perniciei Martis.

350

Hos autem conspicata, miserta-est dea candidis-ulnis Juno,

statimque Minervam verbis alatis allocuta-est:

Dii boni, ægidem-tenentis Jovis filia, nondum nos

pereuntes Danaos curabimus, in-extremo saltem?

qui jam malum fatum explentes perierint

355

viri unius impetu: is vero furit non-amplius tolerabiliter,

Hector Priamides, et sane mala multa fecit.

Hanc autem vicissim allocuta-est dea cæsiis-oculis Minerva:

utique hic quidem ferociam animamque perdidisset,

manibus sub Argivorum confectus in patria terra;

360

sed pater meus animis furit non probis,

durus, semper iniquus, mearum virium impeditor:

nec quicquam horum recordatur, quod ei valde sæpe filium Herculem

fatigatum servavi ab Eurysthei laboribus.

Certe is quidem flebat ad cœlum: sed me Jupiter

365

ei auxiliaturam de cœlo demisit.

Si enim ego hæc scivissem in mente prudenti;

quum eum ad Orcum validas-portas-habentem demisit,

ex Erebo ducturum canem horrendi Plutonis:

non ille effugisset Stygis aquæ ardua fluenta.

370

Nunc autem me quidem odit, Thetidis vero perfecit consilia,

quæ ei genua osculata-est, et prehendit manu mentum,

supplicans ut-honoraret Achillem urbium-eversorem.

Erit tamen, quando iterum dilectam filiam-cæsiis-oculis dicat.

Sed tu quidem nunc nobis juga solidis-ungulis equos,

375

dum ego, ingressa Jovis domum ægidem-tenentis,

armis ad bellum instruar, ut videam,

an de-nobis Priami filius, galeam-motans Hector,

gavisurus-sit, quando-apparebimus per belli semitas.

Certe aliquis et Trojanorum saturabit canes et alites

380

pinguedine et carnibus, stratus ad naves Achivorum.

Sic dixit: nec non-obsecuta-est dea candidis-ulnis Juno.

Hæc quidem accedens auro-phaleratos instruebat equos,

Juno, veneranda dea, filia magni Saturni.

Sed Minerva, filia Jovis ægidem-tenentis,

385

peplum laxatum-defluere-sivit pulcrum patris super pavimento,

varium, quem ipsa fecerat et elaborarat manibus;

atque loricam induta Jovis nubes-cogentis,

armis ad bellum armabatur lacrimosum.

Inque currus fulgidos pedibus conscendit, sumsitque hastam

390

gravem, magnam, validam, qua domat ordines virorum

heroum, quibuscunque irascitur præpotenti-patre-nata.

Juno autem scutica velociter urgebat inde equos:

sponte-sua vero portæ crepuerunt cœli, quas tenebant Horæ,

quibus commissum-est magnum cœlum Olympusque,

395

et ut-aperiant densam nubem, et ut-obdant.

Hac igitur via per eas stimulo-parentes dirigebant equos.

Jupiter autem pater ab-Ida ut vidit, iratus-est graviter:

Irimque excitavit, aureas-alas-habentem, nuntiaturam:

Vade, i, Iri velox, retro verte eas, neu sine adversus me

400

venire: non enim pulcre conferemur in-prælium.

Sic enim edico, quod et perfectum erit:

claudos-reddam iis sub curribus veloces equos;

ipsas vero de curru dejiciam, et currus confringam:

neque in decem vertentes annos

405

vulnera persanabunt, quæ corripiendo-inflixerit iis fulmen:

ut sciat Minerva, quando cum-suo patre pugnaverit.

Junoni autem non tantopere succenseo, neque irascor;

semper enim mihi solita-est infringere quicquid cogitarim.

Sic dixit: festinavit autem Iris cursu-procellas-æquans, nuntiatura;

410

ivitque ex Idæis montibus ad magnum Olympum.

Primis autem in-portis multas-convalles-habentis Olympi

occurrens detinuit eas, Jovisque ipsis dixit sermonem:

Quo tenditis? cur vobis in præcordiis furit animus?

non sinit Saturnius auxilium-ferre Argivis.

415

Sic enim minatus-est Saturni filius, si quidem perficiet:

claudos-redditurum se vobis sub curribus veloces equos,

vos ipsas vero de curru dejecturum, et currus confracturum:

neque in decem vertentes annos

vulnera persanabitis, quæ corripiendo-inflixerit vobis fulmen:

420

ut scias, Minerva, quando cum-tuo patre pugnaveris.

Junoni autem non tantopere succenset, neque irascitur:

semper enim ei solita-est infringere quicquid cogitarit.

Sed tu teterrima, canis inverecunda, si revera

audebis, Jovem contra ingentem hastam attollere.

425

Hæc quidem sic locuta abiit, pedibus velox Iris;

ac Minervam Juno his verbis allocuta-est:

Dii boni, ægidem-tenentis Jovis filia, non-amplius ego

nobis permitto, Jovem contra, mortalium causa pugnare:

quorum alius quidem intereat, alius autem vivat,

430

cuicunque contigerit: ille vero quæ sua-sunt cogitans in animo,

Trojanisque et Danais adjudicet, ut æquum est.

Sic igitur fata retro vertit solidis-ungulis equos.

His vero Horæ solverunt pulcris-jubis equos:

et eos quidem alligarunt ad divina præsepia:

435

currus autem inclinarunt ad parietes splendidos.

Ipsæ autem (Juno et Minerva) aureis in sellis-recubitoriis consederunt,

mixtim cum-aliis diis, suo mœstæ corde.

Jupiter autem pater ab-Ida pulcris-rotis currum et equos

ad-Olympum egit, deorumque pervenit ad-sedes.

440

Huic autem et equos solvit inclytus quassator-terræ (Neptunus);

currus vero in suggestibus posuit, linteum super-eos pandens.

Ipse autem aureum in thronum late-sonans Jupiter

consedit: eique sub pedibus magnus concutiebatur Olympus.

At solæ a Jove seorsum Minervaque et Juno

445

sedebant, nec quicquam ipsum alloquebantur, nec interrogabant:

sed ille cognovit sua in mente, dixitque:

Cur ita mœstæ-estis, Minervaque et Juno?

non diu quidem laborastis pugna in gloriosa

ut-perderetis Trojanos, in-quos odium vehemens cepistis.

450

Omnino, quæ sunt meæ vires et manus invictæ,

non me verterint quotquot dii sunt in Olympo.

Vobis autem prius tremor cepit splendidos artus,

quam pugnamque videretis, pugnæque graviora facinora.

Sic enim edico, quod et perfectum fuisset;

455

non in vestris curribus, percussæ fulmine,

retro in Olympum venissetis, ubi immortalium sedes est.

Sic dixit: illæ vero compressis-labris-gemebant, Minervaque et Juno:

propinquæ quidem sibi sedebant, malaque Trojanis meditabantur.

Ac Minerva tacita erat, nec quicquam dixit,

460

irata Jovi patri, ira autem ipsam atrox tenebat:

Junoni vero non continuit pectus iram, sed eum allocuta-est:

Terribilis Saturnie, quale hoc verbum dixisti!

Bene et nos scimus, quod tibi potentia est non imbecilla:

attamen Danaos lugemus bellicosos,

465

qui jam malum fatum explentes perierint.

[At certe bello quidem abstinebimus, si tu jubes:

consilium vero Argivis suggeremus, quod proderit,

ut ne omnes pereant, irato te.]

Hanc autem respondens allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

470

crastino mane etiam magis præpotentem Saturnium

videbis, si volueris, magnis-oculis veneranda Juno,

perdentem Argivorum multum exercitum bellicosorum.

Non enim prius a-bello cessabit fortis Hector,

quam excitatus-fuerit ad naves velox-pedibus Pelides.

475

[die illo, quando hi quidem ad puppes pugnaturi-sunt

angustia in gravissima, de Patroclo occiso.]

Sic enim fatale est: tui vero ego non habeo-rationem

iratæ, nec si ultimos fines adieris

terræ et maris, ubi Iapetusque Saturnusque

480

sedentes, nec radiis supra-gradientis Solis

gaudent, nec ventis: profundus autem Tartarus circum eos:

ne-tunc-quidem, si illuc perveneris errabunda, (non) tui ego

iratæ ratinem-habeo; quoniam non te impudentius aliud.

Sic dixit: ei autem nihil respondit candidis-ulnis Juno.

485

Occidit vero in Oceanum splendidum lumen solis,

trahens noctem nigram super almam terram.

Trojanis quidem invitis occidit lux: sed Achivis

grata, exoptatissima, supervenit nox tenebrosa.

Trojanorum autem concionem habuit splendidus Hector,

490

seorsum a-navibus eos ducens fluvium ad vorticosum,

in puro, ubi a-cadaveribus vacuus perlucebat locus.

Ex equis vero quum-descendissent in terram, sermonem audiebant,

quem Hector dicebat Jovi carus: in manu autem

hastam tenebat undecim-cubitorum; prænitebat vero hastæ

495

cuspis ærea, eamque aureus ambibat annulus:

hac ille nixus verba ad-Trojanos fecit:

Audite me, Trojani et Dardani et socii:

modo credidi, navibusque perditis et omnibus Achivis,

retro me rediturum ad Ilium ventosam:

500

sed prius caligo supervenit, quæ nunc servavit maxime

Argivos et naves in litore maris.

Verum nunc quidem obsequamur nocti nigræ,

cœnasque instruamus: atque pulcris-jubis equos

solvite de curribus, ipsisque apponite pabulum:

505

ex urbe autem ducite boves et pingues oves

propere, vinumque suave advehite,

panemque e domibus; insuperque ligna multa colligite,

ut per-totam-noctem usque-ad auroram mane-genitam

accendamus ignes multos, splendorque ad cœlum perveniat:

510

ne-forte etiam per ncotem capite-comantes Achivi

fugere aggrediantur super lata dorsa maris.

Ne saltem sine-labore naves ascendant quieti:

sed ut aliquis (quisque) eorum telum (vulnus) etiam domi curet,

percussus vel sagitta, vel hasta acuta,

515

navem propere-inscendens; ut quis horreat etiam alius

Trojanis equûm-domitoribus inferre lamentabile bellum.

Præcones autem per urbem Jovi cari jubento,

pueros pubescentes, canosque-temporibus senes

congregari circa urbem a-diis-ædificatis in turribus;

520

teneræ autem feminæ in suis ædibus quæque

ignem magnum accendant; custodiaque aliqua firma sit,

ne insidiæ ingrediantur urbem, copiis absentibus.

Sic esto, Trojani magnanimi, ut dico:

sermoque, qui quidem nunc utilissimus, dictus esto;

525

alium mane Trojanos inter equûm-domitores dicam.

Vota-facio sperans Jovique ceterisque diis,

expulsurum me hinc canes funestis-fatis-adductos.

[quos Fata adduxerunt nigris in navibus.]

Verum enim-vero per noctem custodiamus nos ipsos:

530

mane autem sub-auroram cum armis, armati,

naves ad cavas excitemus acrem martem.

Videbo, si me Tydides fortis Diomedes

a navibus ad murum repellat, an ego illum

ære quum-occidero, spolia cruenta auferam.

535

Cras suam virtutem perspectam-dabit, si meam hastam

sustinuerit irruentem: sed in primis, puto,

jacebit vulneratus, multique circa ipsum socii,

sole orto in crastinum. Utinam enim ego ita

sim immortalis et expers-senectutis per dies omnes,

540

honorerque, sicut honoratur Minerva et Apollo,

ut jam dies hæc malum feret Argivis.

Sic Hector concionatus-est: Trojani autem acclamarunt.

Hique equos quidem solvebant sub jugo sudantes,

ligabantque loris apud currus suos unusquisque;

545

ex urbe autem adducebant boves et pingues oves

propere: vinumque suave advehebant,

panemque ex domibus, et insuper ligna multa colligebant.

Fecerunt autem immortalibus perfectas hecatombas.

Nidorem vero e campo venti ferebant ad-cœlum usque

550

dulcem: sed eum neutiquam dii beati acceperunt,

nec voluerunt: valde enim ipsis odio-fuit Ilium sacrum,

et Priamus et populus hastæ-fraxineæ-periti Priami.

Ipsi vero, altum cogitantes, in belli semita

sedebant per-totam-noctem; ignesque eis ardebant multi.

555

Sicut autem quando in cœlo stellæ lucidam circa lunam

apparent perdecoræ, quando utique est sine-vento æther,

[elucentque omnes speculæ, et cacumina summa,

et saltus, cœlitus autem aperitur immensus æther;]

omniaque[TR2] conspiciuntur astra; gaudet autem animo pastor:

560

tot in-medio navium et Xanthi fluentorum,

Trojanis accendentibus, ignes apparebant Ilium ante.

Mille in campo ignes ardebant: ad singulos autem

sedebant quinquaginta viri, ad-splendorem ignis ardentis.

Equi vero hordeum album comedentes et arincam,

565

stantes apud currus, pulcro-sedentem-in-solio Auroram exspectabant.

[TR1] "Nisi" → "nisi"
[TR2] "Omniaque" → "omniaque"

Iliadis IX.—Legatio ad Achillem. Preces.

ARGUMENT: THE EMBASSY TO ACHILLES.

Agamemnon, after the last day's defeat, proposes to the Greeks to quit the siege, and return to their country. Diomed opposes this, and Nestor seconds him, praising his wisdom and resolution. He orders the guard to be strengthened, and a council summoned to deliberate what measures are to be followed in this emergency. Agamemnon pursues this advice, and Nestor further prevails upon him to send ambassadors to Achilles, in order to move him to a reconciliation. Ulysses and Ajax are made choice of, who are accompanied by old Phoenix. They make, each of them, very moving and pressing speeches, but are rejected with roughness by Achilles, who notwithstanding retains Phoenix in his tent. The ambassadors return unsuccessfully to the camp, and the troops betake themselves to sleep.

This book, and the next following, take up the space of one night, which is the twenty-seventh from the beginning of the poem. The scene lies on the sea-shore, the station of the Grecian ships.

TEXT:

1

Ita quidem Trojani custodias agebant; sed Achivos

divinitus-immissa tenebat Fuga, Metus frigidi socia:

luctu vero intolerabili sauciati-erant omnes fortissimi.

Sicut autem venti duo pontum commovent piscosum,

5

Boreas et Zephyrus, qui e-Thracia spirant,

advenientes repentino: simulque et unda nigra

in-acervum-attollitur; multamque extra mare algam fundunt:

sic scindebatur animus in pectoribus Achivorum.

Atrides autem, dolore magno sauciatus cor,

10

Obibat, præcones acri-voce jubens

nominatim ad concionem vocare virum unumquemque,

neque clamare; ipse autem inter primos laborabat.

Sedebant inde in concione afflicti; atque Agamemno

surrexit lacrimas-fundens, ceu fons nigra-aqua (profundus),

15

qui ab excelsissima petra nigram fundit aquam;

sic ille graviter suspirans verba Argivis fecit:

O amici, Argivorum ductores et principes,

Jupiter me valde Saturnius malo irretivit gravi;

infestus, qui antea quidem mihi promisit et annuit,

20

Ilio exciso bene munito me rediturum;

nunc vero malam fraudem struxit, et me jubet

inglorium Argos redire, postquam multum perdidi populum.

Ita fere Jovi erit præpotenti placitum,

qui jam multarum urbium demolitus-est vertices,

25

atque adhuc demolietur: hujus enim potentia est maxima.

Verum agite, ut ego dixero, obsequamur omnes;

fugiamus cum navibus dilectam in patriam terram:

non enim jam Trojam capiemus latas-vias-habentem.

Sic dixit; illi vero omnes taciti facti-sunt silentio.

30

Diu autem muti erant afflicti filii Achivorum:

tandem vero inter-eos-locutus-est pugna strenuus Diomedes:

Atrida, tibi primum adversabor inconsulte-loquenti,

qua fas est, rex, in-concione: tu vero ne-quid irascaris.

Fortitudinem quidem mihi primum convellisti inter Danaos,

35

dicens me esse imbellem et sine-fortitudine: hæc autem omnia

sciunt Argivorum et juvenes et senes.

Tibi ver ex-duobus-alterum dedit Saturni filius versuti:

sceptro quidem tibi dedit honorari supra omnes;

fortitudinem autem non dedit, quæ potestas est maxima.

40

Mirifice, itane plane credis filios Achivorum

imbellesque esse et sine-fortitudine, ut dicis?

Si tamen tibi ipsi animus properat ad redeundum,

abi: patet tibi via, navesque tibi prope mare

stant, quæ te secutæ-sunt a-Mycenis valde multæ.

45

At alii manebunt capite-comantes Achivi,

donec Trojam everterimus. Sin vero et ipsi volunt,

fugiant cum navibus dilectam in patriam terram:

nos vero, ego Sthenelusque, pugnabimus, donec finem

Ilii invenerimus: cum (favente) deo enim venimus.

50

Sic dixit: illi vero omnes acclamarunt, filii Achivorum;

orationem admirati Diomedis equûm-domitoris.

Inter-eos autem surgens locutus-est eques Nestor:

Tydide, eximie quidem in pugna fortis es,

et consilio inter omnes æquales es optimus:

55

nemo tibi hanc sententiam vituperarit, quotquot sunt Achivi,

nec contra dixerit: sed non ad-finem pervenisti orationis.

Profectio etiam juvenis es, meusque vel filius esse-possis

minimus natu; tamen prudentia loqueris

Argivorum regibus, quoniam quod-decet dixisti.

60

Verum age, ego, qui te seniorem me-prædico esse,

eloquar et omnia persequar; neque aliquis mihi

sermonem improbaverit, ne rex quidem Agamemno.

Sine-gente, sine-lege, sine-lare est ille,

qui bellum amat intestinum, horrendum.

65

Verum enim-vero nunc quidem pareamus nocti nigræ,

cœnasque instruamus, custodes autem quique

excubanto ad fossam, quam-fodimus murum extra.

Juvenibus quidem hæc mando; ac deinde,

Atrida, tu quidem præcipe: tu enim supremus es.

70

Præbe convivium senibus: decet te, non est iniquum.

Plena sunt tibi vino tentoria, quod naves Achivorum

quotidianæ ex-Thracia per latum pontum advehunt:

omnis tibi est ad-excipiendum-apparatus; multisque imperas.[TR1]

Multis autem congregatis, illi obsequaris, qui optimum

75

consilium suaserit: valde enim opus est omnibus Achivis

consilio bono et prudenti, quoniam hostes prope naves

accendunt ignes multos: quisnam his lætetur?

nox autem hæc vel disperdet exercitum, vel servabit.

Sic dixit: illi vero ei valde auscultarunt ac paruerunt.

80

Et custodes cum armis propere-exierunt,

cum-copiis Nestoridesque Thrasymedes, pastor virorum,

et Ascalaphus et Ialmneus, filii Martis,

et Meriones, Aphareusque, Deipyrusque,

atque Creontis filius, Lycomedes divinus.

85

Septem erant duces custodum; centeni vero cum-singulis

juvenes simul ordine-ibant, longas hastas manibus tenentes:

atque in-medio fossæ et muri sedebant profecti:

ibi ignem accenderunt, apposueruntque cœnam unusquisque.

Atrides autem proceres frequentes duxit Achivorum

90

in tentorium; ipsisque apposuit gratum-animo convivium.

Hi autem ad cibos paratos appositos manus extendebant.

Ac quum potus et cibi desiderium exemissent,

illis senex omnium-primus texere cœpit consilium,

Nestor, cujus et antea optimum videbatur consilium:

95

qui ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

Atrida augustissime, rex virorum Agamemno,

in te quidem finiam, a-te autem incipiam, quoniam multorum

populorum es rex, et tibi Jupiter in-manus-dedit

sceptrumque et jura, ut ipsis consulas.

100

Ideo te oportet supra omnes dicere sententiam, atque audire,

perficere etiam alius consilium, quando aliquem animus jusserit

dicere in bonum: te autem penes-erit, quicquid præferatur.

Atque ego dicam, ut mihi videtur esse optimum.

Non enim aliquis sententiam alius meliorem hac excogitarit,

105

qualem ego sentio, et olim et etiam nunc,

inde-ex eo, quando, Jovis-alumne, Briseidem puellam

irati Achillis abiisti a-tentorio auferens:

nequaquam secundum nostram quidem sententiam. Valde enim tibi ego

multis dissuadebam: tu vero tuo magno animo (iræ)

110

cedens, virum fortissimum, quem vel immortales honorarunt,

contumelia-affecisti; ereptum enim habes præmium. Sed etiam nunc

deliberemus, quomodo ipsum placantes flectamus

donisque placidis, verbisque blandis.

Hunc autem rursum allocutus-est rex virorum Agamemno:

115

o senex, neutiquam in-falsum mea errata enumerasti.

Peccavi, neque ipse nego: pro multis autem

copiis est vir, quem Jupiter ex-animo dilexerit:

sicut nunc hunc honoravit, domuitque populum Achivorum.

Verum quoniam peccavi, animo pernicioso obsecutus,

120

rursum volo eum placare, dareque ingentia dona.

Vos autem inter omnes inclyta dona nominabo:

septem igni-non-admotos tripodes, decemque auri talenta,

splendidosque lebetes vigini, duodecimque equos

validos, in-cursu-victores, qui præmia pedibus (cursu) reportarunt.

125

Non sane pauper esset vir, cui tot contigerint,

neque inops valde-pretiosi auri, possidens

quot mihi tulerunt præmia hi solidis-ungulis equi.

Dabo et septem mulieres, præstantium operum scientes,

Lesbias: quas, quando Lesbum bene-habitatam cepit ipse,

130

delegi, quæ pulcritudine vincebant genus mulierum.

Has quidem ei dabo; interque eas erit, quam tunc abstuli

filiam Brisei, et magnum jusjurandum adjurabo,

nunquam ejus cubile me ascendisse, nec ei coiisse,

qua mos hominum est virorum et mulierum.

135

Hæc quidem statim omnia aderunt; si vero porro

urbem magnam Priami dii dederint nobis evertere,

navem abunde auro et ære congesto-impleat,

ingressus, quando dividemus prædam Achivi.

Trojanas autem mulieres viginti ipse deligat,

140

quæ post Argivam Helenam pulcerrimæ sint.

Quodsi vero Argos pervenerimus Achaicum, uber agri;

tum gener mihi sit; honoraboque ipsum pariter Oresti,

qui mihi carissimus nutritur rerum-copia in magna.

Tres autem mihi sunt filiæ in domo bene-constructa,

145

Chrysothemis, et Laodice, et Iphianassa:

harum quam velit, dilectam sine-sponsalibus ducat

in domum Pelei: ego vero dotalia-dona addam

multa valde, quot adhuc nemo suæ addidit filiæ.

Septem porro ei dabo bene-habitatas urbes,

150

Cardamylen, Enopenque, et Iren herbosam,

Pherasque divinas, et Antheam profundis-pratis,

pulcramque Æpeam, et Pedasum vitiferam.

Omnes autem prope mare sunt, ultimæ ad-Pylum arenosam:

et viri inhabitant pecudibus-, bobus-abundantes,

155

qui ipsum donis, dei instar, honorabunt,

et ejus sub sceptro pinguia solvent jura (tributa).

Hæc ei præstiterim, si-cessarit ab ira.

Exorari-se-sinat! Pluto est implacabilis et inexorabilis,

quare etiam hominibus est deorum odiosissimus omnium:

160

atque mihi cedat, quatenus major-imperio sum,

et quatenus natu majorem me-prædico esse.

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

Atrida augustissime, rex virorum Agamemno,

dona quidem neutiquam spernenda das Achilli regi:

165

sed agite, delectos excitemus, qui celerrime

eant ad tentorium Pelidæ Achillis.

Quin age, hos ego spectabo, ipsi autem pareant.

Phœnix quidem primum, Jovi dilectus, sit-dux:

ac deinceps eat Ajaxque magnus, et divinus Ulysses:

170

præconum autem Odiusque et Eurybates simul sequantur.

Ferte vero manibus aquam, linguisque-favere jubete,

ut Jovi Saturnio supplicemus, si forte misereatur.

Sic dixit: his autem omnibus gratam sententiam dixit.

Ilico præcones quidem aquam in manus fuderunt,

175

juvenes autem crateras coronaverunt vino:

distribueruntque inde omnibus, auspicati poculis.

Ac postquam libarant, biberantque, quantum voluit animus

properabant e tentorio Agamemnonis Atridæ.

Illis autem multa mandavit Gerenius eques Nestor,

180

oculos-vertens in unumquemque, Ulyssem autem maxime,

obsecrans eniti, ut flecterent eximium Peliden.

Hi autem iverunt juxta litus multum-strepentis maris,

permulta vota-faciens terram-cingenti Neptuno,

facile ut-flecterent magnos animos Æacidæ.

185

Myrmidonum vero ad tentoriaque et naves pervenerunt:

illumque invenerunt animum oblectantem cithara arguta,

pulcra, affabre-facta, superne autem argenteum jugum erat:

quam ceperat e spoliis, urbe Eetionis eversa:

hac is animam oblectabat, canebatque clara-gesta virorum.

190

Patroclus autem ei solus e-regione sedebat silentio,

exspectans Æaciden, quando desineret canere.

Hi vero[TR2] progressi-sunt ulterius: præibat autem divinus Ulysses:

steteruntque ante ipsum; attonitus autem exsiliit Achilles,

ipsa cum cithara, relicta sede, in-qua sederat[TR3]

195

modoque eodem Patroclus, postquam vidit viros, surrexit.

Eos et dextra-prehendens compellavit pedibus velox Achilles:

Salvete: sane amici viri venistis (certe aliqua magna necessitas adest),

qui mihi, irato licet, Achivorum gratissimi estis.

Sic fatus, ulterius duxit eos divinus Achilles;

200

sedereque-fecit in sellis-recubitoriis, stragulisque purpureis;

statim autem Patroclum allocutus-est, qui-prope erat.

Majorem jam craterem, Menœtii fili, appone,

meraciusque misce, poculum autem para unicuique:

hi enim carissimi viri meo sunt-sub tecto.

205

Sic dixit: Patroclus autem dilecto obsecutus-est socio.

Atque ipse vas-carnarium magnum imposuit in ignis splendore,

inque illo tergum posuit ovis et pinguis capræ,

injecitque porci saginati tergum, florens pinguedine.

Ipsi autem tenebat carnes Automedon, secabatque divinus Achilles:

210

et eas quidem scite dividebat, et verubus transfigebat:

ignem autem Menœtiades accendebat magnum, smilis-deo vir.

Ac postquam ignis deflagrarat et flamma elanguerat,

prunas stravit-et verua desuper extendit:

inspersitque carnes sale sacro, fulcris elevans.

215

Ac postquam assarat et in mensas-coquinarias fuderat,

Patroclus quidem panem acceptum distribuit in-mensa,

pulcris in canistris: sed carnes distribuit Achilles.

Ipse autem e-regione sedebat Ulyssis divini,

ad-parietem alterum: diis autem sacrificare jussit

220

Patroclum, suum socium: is vero in ignem jecit primitias.

Hi autem in cibos paratus appositos manus extendebant.

Ac quum potus et cibi desiderium exemissent,

innuit Ajax Phœnici: animadvertit autem divinus Ulysses,

impletoque vino poculo, propinavit Achilli:

225

Salve, Achille! epularum quidem æquarum non indigentes sumus,

tum in tentorio Agamemnonis Atridæ,

tum etiam hic nunc: adsunt enim animo-grata multa

ad-epulandum: at non jam convivii amabilis opera sunt-curæ:

sed valde magnam cladem, Jovis-alumne, inspicientes

230

timemus; in dubio autem est servandæne, an perituræ-sint

naves bonis-transtris, nisi tu indueris fortitudinem.

Prope enim naves et murum castra posuerunt

Trojani superbi et e-longinquo-vocati socii,

accendentes ignes multos per exercitum: nec amplius aiunt

235

se prohibitum-iri, sed in naves nigras incasuros.

Jupiter autem ipsis Saturnius dextera signa ostendens

fulgurat: Hector vero valde fortitudine turgens,

furit terribiliter, fretus Jove, nec quicquam veretur

homines, nec deos: ingens enim ipsum rabies subiit.

240

Precatur autem, citissime ut-appareat Aurora divina:

affirmat enim navium se abscissurum summa rostra,

ipsasque incensurum pernicioso igni; atque Achivos

interfecturum ad ipsas, agitatos a fumo.

Hæc graviter timeo in mente, ne ei minas

245

exsequantur dii; nobisque jam fatale sit

perire in Troja, longe ab-Argo equos-pascente.

Verum surge, si cogitas, quamvis sero, filios Achivorum

attritos defendere a Trojanorum impetu.

Ipsi tibi postea dolor erit, neque ullus modus

250

acceptæ jam cladis est medelam inveniendi: sed longe ante

considera, quomodo Danais arceas funestam diem.

O bone, profecto tibi pater præcipiebat Peleus

die illo, quum te e Phthia Agamemnoni misit:

Fili mi, fortitudinem quidem Minervaque et Juno

255

dabunt, si voluerint; tu vero ingentes animos

contine in pectoribus; humanitas enim melior:

desine autem a-contentione mala-operante, ut te magis

honorent Argivorum et juvenes et senes.

Sic præcipiebat senex; tu vero oblivisceris. At etiam nunc

260

cessa, mitteque iram tristem: tibi vero Agamemno

digna dona dat, si-desieris ab-ira.

Age vero, tu quidem me audi, egoque tibi recensebo,

quot tibi in tentoriis promiserit dona Agamemno:

septem igni-non-admotos tripodes, decemque auri talenta,

265

splendidosque lebetes viginti, duodecimque equos

validos, in-cursu-victores, qui præmia pedibus reportarunt.

Non sane pauper esset vir, cui tot contigerint,

neque inops valde-pretiosi auri, possidens

quot Agamemnonis equi præmia pedibus reportarunt.

270

Dabit et septem mulieres præstantium operum scientes,

Lesbias; quas, quando Lesbum bene-habitatam cepisti ipse,

delegit, quæ tam pulcritudine vincebant genus mulierum.

Has quidem tibi dabit, interque eas erit, quam tunc abstulit

filiam Brisei: et magnum jusjurandum adjurabit,

275

nunquam ejus cubile se ascendisse, nec ei coiisse,

qua mos est, rex, et virorum et mulierum.

Hæc quidem statim omnia aderunt; si vero porro

urbem magnam Priami dii dederint nobis evertere,

navem abunde auro et ære congesto-impleas,

280

ingressus, quando dividemus prædam Achivi.

Trojanas autem mulieres viginti ipse deligas,

quæ post Argivam Helenam pulcerrimæ fuerint.

Quodsi vero Argos pervenerimus Achaicum, uber agri,

tum gener ei sis: honorabitque te pariter Oresti,

285

qui ei carissimus nutritur rerum-copia in magna.

Tres autem ei sunt filiæ in domo bene-constructa,

Chrysothemis, et Laodice, et Iphianassa:

harum quam velis, dilectam sine-sponsalibus ducas

in domum Pelei: ille autem dotalia-dona addet

290

multa valde, quot adhuc nemo suæ addidit filiæ.

Septem vero tibi dabit bene-habitatas urbes,

Cardamylen, Enopenque, et Iram herbosam,

Pherasque divinas et Antheam profundis-pratis

pulcramque Æpeam, et Pedasum vitiferam.

295

Omnes autem prope mare sunt, ultimæ ad-Pylam arenosam:

in iis autem viri habitant pecudibus-, bovibus-abundantes,

qui te donis, dei instar, honorabunt,

et tibi sub sceptro pinguia solvent jura (tributa).

Hæc tibi præstabit, si-desieris ab-ira.

300

Si vero tibi Atrides quidem invisus-est ex-animo magis,

ipse et ejus dona: at tu ceteros tamen universos-Achivos

attritos miserere in exercitu, qui te, dei instar,

honorabunt: certe enim apud-ipsos valde magnam gloriam tuleris.

Nunc enim Hectorem interfeceris, qui valde tibi prope venerit,

305

rabiem habens perniciosam: quippe neminem putat parem

sibi esse Danaorum, quos huc naves vexerunt.

Hunc autem respondens allocutus-est pedibus velox Achilles:

Nobilissime Laertiade, sollertia-pollens Ulysses,

oportet sane hanc sententiam aperte eloqui,

310

quemadmodum vere sentioque, et ut perfectum erit,

ut ne mihi obstrepatis assidentes aliunde alius.

Inimicus enim mihi ille æque-atque Inferni portæ,

qui aliud quidem occultat in animo, aliud vero dicit.

Sed ego dicam, ut mihi videtur esse optimum:

315

nec mihi Atriden Agamemnonem persuasurum puto,

neque alios Danaos; quippe haud ulla gratia fuit

pugnandi hostibus cum viris assidue semper.

Æqua pars datur cessanti, ac si acriter aliquis pugnet:

inque eodem honore est tum ignavus, tum etiam fortis:

320

occumbit æque et iners vir, et qui multum laboravit.

Nec quidquam mihi præ-aliis-fuit, quando pertuleram mala animo,

semper meam animam objectans pugnæ.

Sicut autem avis implumibus pullis affert

escam, quando ceperit; male autem ei est ipsi:

325

sic et ego multas quidem insomnes noctes duxi,

dies autem cruentos exegi pugnans,

cur-viris prælians, uxorum gratia vestrarum.

Duodecim vero cum navibus urbes vastavi hominum,

pedester vero undecim aio me vastasse per Troicum-agrum glebosum:

330

his ex omnibus opes multas et pretiosas

abstuli, et omnia ferens Agamemnoni dabam

Atridæ; is vero remanens apud naves veloces,

accipiens, pauca dividebat, pleraque autem tenebat ipse.

Alia vero optimatibus dabat munera, et regibus:

335

istis quidem ea firma manent; a-me vero solo Achivorum

abstulit, habetque uxorem meam animo-gratam; cui concumbens

oblectetur. Cur autem oportet bellum cum-Trojanis

Argivos? cur vero exercitum adduxit huc congregatum

Atrides? an non Helenæ causa pulcræ-comis?

340

an soli diligunt uxores suas articulate-loquentium hominum

Atridæ? quum, quisquis vir bonus et prudens,

suam ipsius amet et curet: ut et ego hanc

ex animo amabam, captiva quamvis esset.

Nunc autem, postquam e manibus præmium eripuit et me fraudavit,

345

ne me tentet, probe gnarum; nec mihi persuadebit.

Verum, Ulysse, tecum et aliis cum-regibus

cogitet a-navibus ut-propellat hostilem ignem.

Sane quidem jam permulta fecit sine me,

ac jam murum ædificavit, et duxit fossam prope ipsum

350

latam, magnam, inque ea vallos defixit;

sed ne sic quidem potest vim Hectoris homicidæ

sustinere. Dum vero ego inter Achivos pugnabam,

non voluit pugnam procul-a mœnibus ciere Hector,

sed quantum ad Scæasque portas et fagum, progrediebatur:

355

ibi olim me solum mansit, vix autem meum effugit impetum.[TR4]

Nunc vero, quoniam nolo pugnare cum-Hectore divino,

cras, sacris Jovi factis et omnibus diis,

oneratas bene naves postquam in mare deduxero,

videbis, si volueris, et si tibi hæc curæ-fuerint,

360

bene mane Hellespontum super piscosum vehentes

naves meas, inque ipsis viros remigandi cupidos:

ac si prosperam-navigationem dederit inclytus Terræ-concussor,

die fere tertio in-Phthiam glebosam pervenero.

Sunt autem mihi permulta, quæ reliqui, huc malo-fato-veniens:

365

aliud vero hinc aurum et æs rubrum,

et feminas pulcre-cinctas, canumque ferrum

abducam, quæ sortitus-sum: præmium autem mihi que dedit,

ipse mihi insultans abstulit rex Agamemno

Atrides: (ei omnia referto, ut mando,

370

palam: ut ei alii indignentur Achivi,

si quem forte, Danaorum adhuc sperat se fraudaturum,

semper impudentia indutus;) nec mihi quidem

ausit, proterve-audax licet sit, faciem intueri;

nec omnino cum-eo consilia communicabo, nec factum ullum:

375

nam jam me decepit et offendit, nec adhuc rursus

fallet verbis: satis autem ei sit: verum quietus

pereat: nam ei mentem exemit providus Jupiter.

Invisa autem mihi ejus dona, æstimoque eum nihili.

Nec si mihi deciesque et vicies tanta daret,

380

quanta ei nunc sunt, et si alicunde alia accederent:

nec quanta Orchomenum adveniunt, nec quanta Thebas

Ægyptias, ubi plurimæ in domibus opes jacent;

quæ centum portas habent, duceni autem per unamquamque

viri egrediuntur cum equis et curribus:

385

nec si mihi tanta daret, quanta sunt arenaque pulvisque,

ne sic quidem jam animum meum flexerit Agamemno,

antequam totam mihi luerit acerbam contumeliam.

Filiam autem non ducam Agamemnonis Atridæ:

ne si quidem aurea cum-Venere pulcritudine certaret,

390

operibusque Minervæ cæsiæ-oculis par-esset,

ne sic quidem eam ducam; ipse vero Achivorum alium eligat,

qui ei conveniat, et qui major-imperio sit.

Si enim jam me servarint dii, et domum venero,

Peleus mihi deinceps uxorem desponsabit ipse.

395

Multæ Achivæ sunt per Hellademque Phthiamque,

filiæ principum, qui urbes tuentur:

harum quam voluero, dilectam faciam uxorem.

Illic autem mihi plurimum appetit animus virilis,

ducta legitima uxore, apta conjuge,

400

possessionibus frui, quas senex conquisivit Peleus:

non enim mihi vitæ æquiparandum, ne quantas quidem opes aiunt

Ilium possedisse, bene-habitatam urbem,

antehac in pace, priusquam advenissent filii Achivorum:

nec quantas lapideum limen jaculatoris intus continet

405

Phœbi Apollinis, Pytho in saxosa.

Prædando-parabiles enim sunt bovesque et pingues oves,

parabiles etiam tripodesque et equorum flava capita:

hominis vero anima ut-redeat, nec retrahi potest,

neque prendi, postquam semel transierit septum dentium.

410

Mater enim me dicit dea, Thetis argenteis-pedibus,

duplicia fata ferre mortis ad-finem.

Si hic manens Trojanorum urbem circa-pugnavero,

periit quidem mihi reditus, sed gloria immortalis erit:

sin autem domum reversus-fuero, dilectam in patriam terram,

415

periit mihi gloria bona, diuturnum vero mihi ævum

erit, nec me cito finis mortis deprehenderit.

Quin etiam ceteris ego suaserim

domum navigare: quia jam-non invenietis finem

Ilii excelsæ: valde enim ipsam late-sonans Jupiter

420

manu sua protegit, confiduntque viri.

Sed vos quidem profecti principibus Achivorum

nuntium renuntiate: hoc enim munus est senum (consiliatorum):

ut aliud excogitent in mentibus consilium melius,

quod ipsis navesque servet et populum Achivorum

425

navibus in cavis: quoniam non ipsis hoc expeditum est,

quod nunc excogitarunt, me iram-fovente.

Phœnix autem hic apud nos manens cubet:

ut me in navibus dilectam in patriam sequatur

cras, si voluerit; vi autem neutiquam eum abducam.

430

Sic dixit: illi autem omnes obmutuerunt silentio

sermonem admirati: admodum enim vehementer recusarat.

Tandem vero locutus-est senex equûm-agitator Phœnix,

lacrimas effundens; valde enim timebat navibus Achivorum:

Si quidem jam reditum in animo, illustris Achille,

435

versaris, neque omnino defendere a-navibus velocibus

ignem vis edacem, quoniam ira incidit tuo animo:

quomodo tandem a te, care fili, hic relinquar

solus? Tecum autem me misit senex equûm-agitator Peleus

die illo, quando te e Phthia Agamemnoni misit

440

puerum, nondum peritum æqui (omnibus æque gravis) belli,

nec concionum, ubi etiam viri præclari fiunt.

Propterea me misit, ut-docerem te ista omnia,

verborumque orator ut-esses, actorque operum.

Quare deinceps a te, dilecte fili, nolim

445

relinqui, ne si quidem mihi promitteret deus ipse,

senectute abrasa, facturum me juvenem pubescentem:

qualis eram quum primum reliqui Hellada pulcras-mulieres-habentem,

fugiens jurgia patris Amyntoris Ormenidæ,

qui mihi de pellice irascebatur pulcra-comis,

450

quam ipse diligebat, sed ignominia-afficiebat uxorem,

matrem meam: hæc autem semper me supplex-orabat prehensis genibus,

pellici prius-miscerer, ut odio-haberet senem.

Huic parui, et feci: pater autem meus statim sentiens,

multa imprecatus-est, horrendasque invocabat Furias,

455

ne-unquam genibus suis imponeretur dilectus filius,

ex me genitus; dii autem ratas-fecerunt imprecationes,

Jupiterque infernus, et veneranda Proserpina.

Hunc ego moliebar occidere acuto ferro,

sed aliquid immortalium fregit iram, qui in animo

460

populi mihi posuit famam et convicia multa hominum,

ut ne patris-occisor inter Achivos appellarer.

Tunc mihi non-amplius omnino sustinuit in præcordiis animus,

patre irato, in ædibus versari.

Certe quidem multum amici et cognati, circum me qui erant,

465

ibi orantes retinebant me in ædibus:

multasque pingues oves et pedes-trahentes cornibus-camuris boves

jugulabant; multi autem sues florentes pinguedine

assandi extendebantur per flammam Vulcani:

multumque ex doliis vinum bibebatur senis.

470

Per-novem autem me circa ipsum noctes dormiebant:

hi quidem per-vices custodias habebant; nec unquam exstinguebatur

ignis, alter quidem in porticu bene-monitæ aulæ,

alter autem in vestibulo, ante thalami fores.

Sed quando tandem decima mihi advenit nox tenebrosa,

475

tunc ego thalami fores sollerter junctas

frangens exivi, et transilii septum aulæ

facile, latens custodesque viros, famulasque mulieres.

Fugiebam deinde procul, per Hellada spatiosam:

in-Phthiamque perveni glebosam, matrem ovium,

480

ad Peleum regem: is autem me lubens suscepit,

et me dilexit, ut pater suum filium dilexerit

unicum, in-senecta-natum, amplis in possessionibus;

et me divitem fecit, multumque mihi dedit populum:

incolebam autem extremam-oram Phthiæ, Dolopibus imperans.

485

Et te tantum feci (usque huc educavi), diis par Achille,

ex animo diligens: qui non volebas cum alio

nec ad convivium ire, nec in ædibus tuis cibum-sumere;

ante quam te meis ego genibus impositum

obsonioque satiassem ante-secato, et vino tibi admoto:

490

sæpe mihi rigasti ad pectora vestem

vino, ex-ore-ejectans in infantia molesta.

Sic in te permulta passus-sum, et multa laboravi,

hæc cogitans, quod mihi nequaquam dii prolem (votum prolis) perficiebant

ex me ipso: sed te filium, diis par Achille,

495

adoptabam, ut a-me aliquando indignam perniciem propulsares.

Verum, Achille, doma animum magnum: nec te oportet

immisericors pectus habere: flecti-vero-solent et dii ipsi,

quorum-tamen et major virtus est honorque potentiaque.

Atque hos quidem sacrificiis, et votis placidis,

500

libamineque, nidoreque, flectunt homines

supplicantes, quando quis transgressus-fuerit et peccarit.

Etenim Preces sunt Jovis filiæ magni,

claudæque, rugosæque, strabæque oculis:

quæ etiam a-tergo Noxam curant sequi.

505

Noxa vero robustaque est, et pedibus-integris; ideo omnes

longe præcurrit, antevertitque omnem per terram,

lædens homines: hæ vero medentur postmodo.

Qui quidem reverebitur filias Jovis propius accedentes,

hunc valde juvant, et exaudiunt precantem:

510

qui vero renuerit, et obstinate recusaverit,

precantur tum quidem hæ Jovem Saturnium adeuntes,

eum ut-Noxa simul sequatur, quo læsus pœnas-luat.

Sed, Achille, da et tu Jovis filias sequi

honorem, qui aliorum utique flectit mentes fortium.

515

Si enim non dona ferret, aliaque in-futurum non nominaret

Atrides, sed semper pertinaciter iratus-esset,

non equidem te ira abjecta hortarer

Argivis auxiliari, indigentibus quantumvis:

nunc vero simul et in-præsenti multa dat, aliqua in-posterum pollicetur,

520

virosque supplicatum ad te misit præstantissimos,

electos per populum Achaicum, quique tibi ipsi

amicissimi Argivorum: horum ne tu orationem asperneris,

neu pedes (iter frustres): prius vero haud reprehendum, te ira-exarsisse.

Sic et priscorum audivimus laudes virorum

525

heroum, quando aliquem vehemens ira occupasset:

donisque-placabiles erant, exorabilesque verbis.

Memini hoc factum ego vetus, neutiquam recens,

quale fuerit; inter vos autem narrabo omnes amicos.

Curetesque pugnabant et Ætoli fortiter-prœlium-sustinentes

530

circa urbem Calydona, et se-mutuo interficiebant:

Ætoli quidem defendentes Calydona amœnam;

Curetes autem, hanc vastare ardentes bello.

Etenim his malum aureo-solio-sedens Diana excitavit,

irata, quod sibi non sacra-post-fruges-collectas in-fœcundo agro

535

Œneus fecisset: ceteri vero dii epulati-erant hecatombas;

soli tamen non fecerat Jovis filiæ magni,

sivi oblitus-erat, sive non advertit: errabat autem multum animo.

Illa vero irata, Jovis genus, Sagittis-gaudens,

immisit silvestrem aprum, candidis-dentibus,

540

qui damna multa patravit frequentans Œnei agrum:

multas vero ille alias-super-alias humi prostravit arbores altas

cum-ipsis radicibus, et ipsis floribus pomorum.

Hunc autem filius Œnei occidit Meleager,

multis ex urbibus venatoribus viris congregatis,

545

et canibus; non enim domitus-fuisset paucis hominibus;

tantus erat, multosque adeo rogum ascendere-fecit tristem.

Illa vero ipsi (Diana Meleagro) excitavit magnum tumultum et bellum,

pro suis capite et pelle hirsuta,

Curetesque inter et Ætolos magnanimos.

550

Quamdiu igitur Meleager Marti-carus pugnabat,

tamdiu Curetibus male erat: nec poterant

extra murum manere, multi quamvis essent.

At quando jam Meleagrum subiit ira, quæ et aliorum

turgidam-reddit in pectoribus mentem, firmiter licet sapientium:

555

nempe ille, matri suæ Althææ iratus corde,

jacebat apud legitimam uxorem, pulcram Cleopatram,

filiam Marpessæ pulcris-talis, Evenines,

Idæque, qui fortissimus terrestrium fuit virorum,

eorum-qui tunc-erant; (utique contra deum sumserat arcum

560

Phœbum Apollinem , pulcris-talis-præditæ gratia nymphæ:

hanc autem tunc in ædibus pater et veneranda mater

Alcyonen vocabant cognomine, quoniam ipsius

mater, Alcyonis luctuosæ fatum habens,

flebat, quando ipsam sagittans rapuit Phœbus Apollo.)

565

huic is (Meleager) accubabat, iram cruciantem coquens,

propter diras matris iratus, quæ quidem diis

multum dolens supplicabat, fraternæ cædis causa:

multum autem et terram almam manibus verberabat,

invocans Plutonem et venerabilem Proserpinam,

570

in-genua considens, rigabantur autem lacrimis sinus,

filio ut-darent mortem; hanc vero in-tenebris-vagans Furia

exaudivit ex-Erebo, implacabile cor habens:

horum vero confestim circa portas tumultus et strepitus ortus-est,

turribus ictis; illum autem supplices-orabant senes

575

Ætolorum, mittebantque deorum sacerdotes lectissimos,

ut-exiret et propulsaret hostes, polliciti magnum donum:

ubi pinguissimus erat ager Calydonis amœnæ,

ibi eum jusserunt locum perpulcrum eligere,

quinquaginta-jugerum: dimidium quidem, vitiferi-soli;

580

dimidium autem, non-consiti arabilis agri, sibi-separare.

Multum autem eum implorabat senex equûm-agitator Œneus,

limine conscenso altum-tectum-habentis thalami,

quatiens conglutinatos asseres, suppliciter-orans filium:

multumque eum sorores et veneranda mater

585

orabant; ille vero magis recusabat: multum etiam socii,

qui ei optimi et amicissimi erant omnium:

sed ne sic quidem ejus animum in pectoribus flectebant,

antequam ipse thalamus frequenter percuteretur; illi autem turres

conscendebant, Curetes, et incendebant magnam urbem.

590

Ac tum demum Meleagrum pulcre-cincta uxor

orabat lugens, et ei recensuit omnia

mala, quæcunque hominibus fiunt, quorum urbs capta sit:

viros quidem occidunt, urbem autem ignis destruit,

liberosque alii abducunt, et profunde-succinctas mulieres.[TR5]

595

Hujus autem tum motus-est animus audientis sæva facta:

profectusque-est ire, corporeque arma induit splendentia.

Sic ille quidem ab-Ætolis propulsavit malam diem,

cedens suo animo: ei autem non-deinceps dona persolverunt

multaque et pulcra: malum tamen depulit etiam sic.

600

Atqui tu ne mihi ista cogites in-animo, neu te dæmon

istuc vertat, amice: pejus autem esset,

navibus incensis demum te ferre-auxilium: sed nunc pro donis

veni: æque enim te ac-deum honorabunt Achivi.

Si vero sine donis pugnam viros-perdentem inieris,

605

non-tum æque honoratus eris, bellum quamvis propulsaveris.

Hunc autem respondens allocutus-est pedibus velox Achilles:

Phœnix, pater senex, Jovis-alumne, minime mihi hoc

opus honore; puto enim me honoratum-fore Jovis voluntate,

qui honor me habebit apud naves recurvas, dum spiritus

610

in pectoribus maneat et mihi mea genua moveantur.

Aliud autem tibi dicam, tu vero in animo reconde tuo;

ne mihi turba animum, flens et mœrens,

Atridæ heroi gratificans: neutiquam te oportet

istum amare, ut ne mihi odio-fias te amanti;

615

decet te mecum eum angere, qui me angat:

æqualiter mecum regna, et dimidium sortire honoris.

Isti autem renuntiabunt: tu vero hic cubato remanens

lecto in molli: simul autem cum-aurora illucescente

consultabimus, an redeamus ad nostra, an maneamus.

620

Dixit, et Patroclo (hic) superciliis annuit tacite,

Phœnici ut-sterneret densum lectum, ut citissime

e tentorio de-reditu cogitarent. Inter hos autem Ajax

par-deo Telamonius verba fecit:

Nobilissime Laertiade, sollertia-pollens Ulysses,

625

abeamus: non enim mihi videtur sermonis nostri exitus

hac quidem via perfectum-iri; renuntiare autem citissime

oportet responsum Danais, etiamsi non lætum sit,

qui fere nunc sedent exspectantes. Sed Achilles

trucem in pectoribus reposuit superbum animum:

630

durus est, nec rationem-habet amicitiæ sodalium,

illius, qua eum apud naves honorabamus supra ceteros:

immisericors! Atque aliquis (multi) etiam pro-fratre occisoris

pretium, vel pro-suo filio accepit occiso;

et is quidem (occisor) in civitate manet ibi, multis persolutis;

635

alterius autem sedatur cor et animus elatus,

pretio accepto: tibi vero implacabilemque durumque

animum in pectoribus dii posuerunt, gratia puellæ

unius. Nunc tamen tibi septem præbemus eximie præstantissimas,

aliaque multa præter has: tu vero propitium indue animum,

640

reverere ac tuam domum: sub-eodem-tecto tecum sumus

e cœtu Danaorum, studemusque tibi supra alios

carissimique esse et amicissimi omnium, quotquot sunt Achivi.

Hunc autem respondens allocutus-est pedibus velox Achilles:

Ajax nobilissime, Telamonie, princeps virorum,

645

omnia fere mihi ex animo visus-es dixisse;

sed mihi tumet cor ira, quoties illorum

recordor, ut me inhonorum inter Argivos fecit

Atrides, tanquam aliquem contemtibilem inquilinum.

Sed vos abite, et nuntium renuntiate:

650

non enim ante de-pugna cogitabo sanguinolenta,

quam filius Priami bellicos, Hector divinus,

Myrmidonum at tentoriaque et naves venerit,

interficiens Argivos, incendatque igne naves.

Circa vero meum tentorium et navem nigram

655

Hectorem, quantumvis ardentem, a-pugna destiturum puto.

Sic dixit: illi vero unusquisque, accepto poculo duplici,

libatione-facta, ad naves redierunt: præibat autem Ulysses.

Patroclus vero sociis et ancillis imperavit,

Phœnici sternere densum lectum quam celerrime.

660

Hæ autem obedientes straverunt lectu, ut imperavit,

pellesque-ovillas, stragulamque, linique subtilem florem.

Ibi senex cubuit, et auroram divinam exspectabat.

Atque Achilles dormiit in-recessu tentorii bene-compacti:

huic autem accubuit mulier, quam e-Lesbo duxerat,

665

Phorbantis filia, Diomede pulcris-genis.

Patroclus autem ex-altera-parte cubuit: juxtaque ipsum

Iphis pulcre-cincta, quam ei dederat divinus Achilles,

Scyron quum-cepisset altam, Enyei urbem.

Illi vero postquam in tentoria Atridæ venerant,

670

eos quidem aureis poculis filii Achivorum

excipiebant aliunde alius assurgentes, interrogabantque;

primus autem interrogavit rex virorum Agamemno:

Dic age mihi, o laudatissime Ulysses, ingens gloria Achivorum:

utrumne vult a-navibus propulsare hostilem ignem,

675

an recusavit, iraque adhuc tenet superbum animum?

Hunc autem allocutus-est multa-sustinens divinus Ulysses:

Atrida augustissime, rex virorum Agamemno,

ille quidem non vult restinguere iram, sed adhuc magis

impletur animo: te autem aspernatur et tua dona.

680

Ipsum te consultare inter Argivos jubet,

quomodo navesque serves et exercitum Achivorum:

ipse vero minatus-est, cum aurora illucescente

naves bonis-transtris in-mare se deducturum utrinque-recurvas;

atque etiam ceteris dixit se suadere,

685

domum ut-navigent: quia jam-non, inquit, invenietis finem

Ilii excelsæ: valde enim ipsam late-sonans Jupiter

manu sua protegit, confiduntque viri.

Sic dixit; adsunt etiam hi, eadem dicturi, qui me secuti-sunt,

Ajax et præcones duo, prudentes ambo.

690

Phœnix vero illic senex cubavit: sic enim ille jussit,

ut se in navibus dilectam in patriam sequatur

cras, si voluerit: vi autem neutiquam eum abducet.

Sic dixit: illi autem omnes obmutuerunt silentio.

[sermonem admirati: admodum enim graviter dixerat.]

695

Diu autem muti erant afflicti filii Achivorum:

tandem vero locutus-est pugna strenuus Diomedes:

Atrida augustissime, rex virorum Agamemno,

utinam non orasses eximium Peliden,

infinita dona dans (promittens): is vero insolens est etiam alias;

700

nunc autem eum multo magis in-insolentiam conjecisti.

Verum illum quidem missum-faciamus, sive abeat,

sive maneat: tunc vero rursum pugnabit, quando ipsum

animus in pectoribus jusserit, et deus eum incitaverit.

Sed agite, sicut ego dixero, obsequamur omnes:

705

nunc quitem cubitum-ite, refecti vestro corde

cibo et vino: hoc enim robur est et vis.

At postquam illuxerit pulcra roseis-digitis Aurora,

ocyus ante naves siste copiasque-pedestres et equos,

adhortans; et vero ipse inter primos pugna.

710

Sic dixit: illi autem omnes assensi-sunt reges,

orationem admirati Diomedis equûm-domitoris.

Et tunc libatione-facta iverunt ad suum tentorium unusquisque:

ibi autem cubuerunt, et somni donum ceperunt.

[TR1] "imperas" → "imperas."
[TR2] "Hivero" → "Hi vero".
[TR3] "sedera" → "sederat"
[TR4] "impetum" → "impetum."
[TR5] "mulieres" → "mulieres."

Iliadis X.—Dolonia.

ARGUMENT: THE NIGHT-ADVENTURE OF DIOMED AND ULYSSES.

Upon the refusal of Achilles to return to the army, the distress of Agamemnon is described in the most lively manner. He takes no rest that night, but passes through the camp, awaking the leaders, and contriving all possible methods for the public safety. Menelaus, Nestor, Ulysses, and Diomed are employed in raising the rest of the captains. They call a council of war, and determine to send scouts into the enemies' camp, to learn their posture, and discover their intentions. Diomed undertakes this hazardous enterprise, and makes choice of Ulysses for his companion. In their passage they surprise Dolon, whom Hector had sent on a like design to the camp of the Grecians. From him they are informed of the situation of the Trojan and auxiliary forces, and particularly of Rhesus, and the Thracians who were lately arrived. They pass on with success; kill Rhesus, with several of his officers, and seize the famous horses of that prince, with which they return in triumph to the camp.

The same night continues; the scene lies in the two camps.

TEXT:

1

Ceteri quidem ad naves principes omnium-Achivorum

dormiebant per-totam-noctem, molli domiti somno:

at non Atriden Agamemnonem, pastorem populorum,

somnus tenebat dulcis, multa animo volventem.

5

Ut vero quum fulgurat maritus Junonis pulcræ-comis,

parans vel multum imbrem immensum, vel grandinem,

vel nives, quando nix velut-polline-conspergit arva,

vel alicubi belli magnum os amari:

sic crebro in pectoribus suspirabat Agamemno,

10

imo ex corde: tremebant autem ei præcordia intus.

Nempe quoties in campum Trojanum prospiceret,

mirabatur ignes multos, qui ardebant pro Ilio,

tibiarum fistularum sonum tumultumque hominum:

verum quoties in navesque videret et exercitum Achivorum,

15

multos ex capite radicitus vellebat capillos

supremo Jovi (mala sua exprobrans); valde autem gemebat generosum cor.

Hæc vero ei in animo optima visa-est sententia,

Nestorem primum Neleium adire virorum,

si quod cum eo consilium probum struere-posset,

20

quod mala-depulsurum ab-omnibus Danais esset.

Erectus autem induit circa pectora tunicam,

pedibusque sub nitidis ligavit pulcros calceos,

et deinde autem fuscam circumdedit-sibi pellem leonis,

fulvi, magni, talarem: sumsitque hastam.

25

Eodem ipso-modo Menelaum tenebat tremor; nec enim illi

somnus in palpebris insidebat, metuenti ne-quid paterentur

Argivi, qui quidem sua gratia latum per mare

venerant ad Trojam, bellum audax molientes.

Pelle-pardi quidem primum tergum latum texit

30

varia, tum galeam capiti sublatam

imposuit æream, hastamque cepit manu robusta.

Profectus-est autem ire excitatum suum fratrem, qui summum cunctos

in-Argivos imperium-habebat, deique instar honorabatur a-populo.

Hunc autem invenit circum humeros ponentem arma pulcra,

35

navis ad puppim: ei autem gratus fuit veniens.

Hunc prior allocutus-est pugna strenuus Menelaus:[TR1]

Quid ita, care-frater, arma-induis? an aliquem sociorum

hortari-vis, Trojanos exploraturum? at pervehementer

timeo, ne nullus tibi promittat hoc opus,

40

viros infestos ut-speculetur solus accedens

noctem per almam: aliquis admodum audax-animo fuerit.

Hunc autem respondens allocutus-est rex Agamemno:

opus est consilio mihi et tibi, Jovis-alumne o Menelae,

prudenti, quod eximat-periculo et servet

45

Argivos et naves, quandoquidem Jovis mutatus-est animus.

Hectoreis quidem magis animum adjecit sacris:

nondum enim vidi, nec audivi qui-diceret,

virum unum tanta ardua in uno die molitum-esse,

quanta Hector fecit, Jovi carus, in-filios Achivorum,

50

sic (sine divino auxilio), nec deæ filius dilectus, nec dei.

Opera vero fecit, quæ puto curæ-fore Argivis

diu et in-longum tempus: tanta enim mala struxit Achivis.

Sed i nunc, Ajacem et Idomeneum voca,

cito currens ad naves: ego vero ad Nestorem divinum

55

vadam, et hortabor ut-surgat: si velit

ire ad custodum sacram cohortem, et consilium-dare.

Illi enim potissimum obsequentur: ejus enim filius

præest custodibus, et Idomenei armiger,

Meriones: his enim hoc commisimus maxime.

60

Huic autem respondit deinde pugna strenuus Menelaus:

quomodo igitur mihi verbis mandas et jubes?

ibine maneam cum illis, præstolans donec veneris;

an curram ad te iterum, quando probe illis mandavero?

Hunc autem rursus allocutus-est rex virorum Agamemno:

65

ibi mane, ne-forte aberremus alter-ab-altero,

euntes: multæ enim per exercitum sunt viæ.

Clama autem, quaqua iveris, et vigilare jube,

a-patre ex stirpe sua compellans virum quemque,

omnes honorifice-nominans; neu superbias animo;

70

sed nos etiam ipsi laboremus: sic fere nobis

Jupiter nascentibus immisit ærumnam gravem.

Sic fatus, dimisit fratrem, quum-diligenter mandasset.

Atque ipse profectus-est ire ad Nestorem, pastorem virorum:

hunc autem invenit ad tentorium et navem nigram,

75

lecto in molli: juxtaque eum arma varia jacebant,

scutum, et duæ hastæ, splendidaque galea:

prope autem balteus jacebat totus-variegatus, quo senex

cingebatur, quando ad pugnam viros-perdentem armaretur,

populum ducens: quoniam nondum cedebat senectuti tristi.

80

Erectus autem in cubitum, capiteque levato,

Atriden allocutus-est, et interrogabat hoc sermone:

Quisnam es qui ita inter naves per exercitum vadis solus,

noctem per tenebrosam, quando dormiunt mortales ceteri?

[an aliquem custodum quærens, an aliquem sodalium?]

85

Loquere, neu tacitus ad me accede: quid vero tibi opus?

Huic autem respondit deinde rex virorum Agamemno:

o Nestore Nelide, ingens gloria Achivorum,

agnosces Atriden Agamemnonem, quem supra omnes

Jupiter conjecit in-labores perpetuo, quoad spiritus

90

in pectoribus maneat, et mihi cara genua moveantur.

Erro ita, quoniam non mihi in oculis dulcis somnus

insidet, sed curæ-est bellum et calamitates Achivorum.

Vehementer enim de-Danais timeo, nec mihi cor

firmum, sed mente-sum-attonita: cor autem mihi extra

95

pectora exsilit, tremuntque subtus splendida membra.

Sed si quid agere-cogitas, quandoquidem nec te somnus capit,

age ad custodes descendamus, ut videamus,

ne illi, labore defessi, atque etiam somno domiti,

obdormiant, at excubiarum prorsus obliti sint.

100

Infesti autem viri prope sedent, nec scimus

an-forte etiam per noctem in-animo-habeant pugnare.

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

Atrida augustissime, rex virorum Agamemno,

non certe Hectori omnia cogitata providus Jupiter

105

perficiet, quanta fere sperat: sed ipsum credo

curis laboraturum etiam pluribus, si forte Achilles

ab ira gravi converterit suum cor.

Te vero maxime sequar ego: insuper etiam excitemus alios,

et Tydiden hasta-inclytum, et Ulyssem,

110

et Ajacem Oilei velocem, et Phylei fortem filium.

Quin si quis et hosce adiens vocaret,

paremque-deo Ajacem Telamonium et Idomeneum regem!

horum enim naves absunt longissime, nec valde prope.

At carus quamvis sit et venerandus, Menelaum

115

objurgabo (etiamsi mihi succenseas), nec celabo;

quoniam-ita dormit, tibique soli permisit laborare.

Nunc debebat apud omnes principes laborare,

suppliciter-orans: necessitas enim urget non-jam tolerabilis.

Hunc autem rursus allocutus-est rex virorum Agamemno:

120

o senex, alias quidem te eum etiam accusare hortabar:

sæpe enim remittitque et non vult laborare,

nec pigritiæ cedens, neque insipientiæ mentis,

sed meque respiciens, et meum exspectans impulsum.

Nunc vero me prior multo surrexit, et mihi astitit:

125

atque eum quidem ego præmisi, vocatum quos tu quæris.

Verum eamus: illos vero inveniemus ante portas

inter custodes: ibi enim eos monui ut-congregarentur.

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

ita nemo ei succensebit, neque non-obsequetur

130

Argivorum, quando aliquem impulerit et hortatus-fuerit.

Sic locutus, induit circa pectora tunicam,

pedibusque sub nitidis ligavit pulcros calceos;

circumque se lænam fibula connexuit puniceam,

duplicem, amplam; crispa autem supra-eam-florebat lanugo.

135

Sumsit inde validam hastam, præfixam acuto ære;

profectusque-est ire ad naves Achivorum ære-loricatorum.

Primum deinde Ulyssem, Jovi consilio parem,

e somni excitavit Gerenius eques Nestor,

vociferans: illi autem continuo ad animum accessit vox;

140

exivitque tentorio, et ad ipsos verba dixit:

Cur sic ad naves per exercitum soli erratis

noctem per almam? qualis jam necessitas adeo urget?

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

nobilissime Laertiade, sollertia-pollens Ulysse,

145

ne indigneris: tantus enim dolor oppressit Achivos.

Sed sequere, ut et alium excitemus, quemcunque convenit

consilia agitare, vel fugiendi, vel pugnandi.

Sic dixit: ille vero in-tentorium reversus, ingeniosus Ulysses,

varium circa humeros scutum posuit, ibatque post eos.

150

Iverunt autem ad Tydiden Diomedem: eumque invenerunt

extra tentorium cum armis; circumque socii

dormiebant, sub capitibusque habebant clypeos: hastæ vero ipsis

erectæ in hastili-extremo fixæ-erant; longeque æs

splendebat, velut fulgur patris Jovis. Atque ipse heros

155

dormiebat, substrataque erat ei pellis bovis agrestis;

sed sub capite tapes extensus-erat splendidus.

Hunc juxta-stans excitavit Gerenius eques Nestor,

calcando pede movens, ursitque, objurgavitque aperte:

Surge, Tydei fili: quid per-totam-noctem somnum ducis?

160

non audis, ut Trojani in tumulo campi

sedent prope naves, exiguumque adhuc spatium eos a nobis distinet?

Sic dixit: ille vero e somno valde celeriter exsiliit,

et ipsum compellans verbis alatis allocutus-est:

Durissimus es, senex; tu quidem a-labore nunquam cessas.

165

An-non et alii sunt juniores filii Achivorum,

qui deinde unumquemque excitem regum,

quaquaversum obeuntes? tu vero intractabilis es, senex.

Hunc autem rursus allocutus-est Gerenius eques Nestor:

profecto hæc omnia, amice, recte dixisti.

170

Sunt quidem mihi filii eximii, sunt etiam viri,

ac multi, quorum aliquis obiens alios vocare-posset:

verum valde magna necessitas oppressit Achivos.

Nunc enim sane res omnibus in novaculæ sita-est acie,

utrum valde triste exitium fiat Achivis, an vita.

175

Verum i nunc, Ajacem Oilei velocem, et Phylei filium

excita (tu enim es junior), si mei misereris.

Sic dixit: is vero circa humeros induit-sibi pellem leonis

fulvi, magni, talarem; cepitque hastam;

profectusque-est ire; eosque illinc excitatos duxit heros.

180

Quum vero jam ad custodes congregatos pervenissent,

neutiquam dormientes custodum duces invenerunt;

sed vigilanter cum armis sedebant omnes.

Sicut autem canes circum oves difficulter-custodiunt in caula,

feram audientes ferocem, quæ per silvam

185

veniat de montibus, multusque strepitus super ea

virorum est et canum: atque ipsis somnus periit:

sic horum suavis somnus a palpebris perierat,

per-noctem excubias-agentibus tristem: ad-campum enim semper

conversi-erant, si-quando Trojanos audirent invadentes.

190

Hos autem senex gavisus-est conspicatus, confirmavitque oratione:

[et ipsos compellans verbis alatis allocutus-est:]

Ita nunc, cari filii, excubias agite: ne quem somnus

capiat, ne gaudium fiamus hostibus.

Sic locutus, fossam transiit: illi vero simul sequebantur,

195

Argivorum reges, quotquot vocati-erant ad-consilium.

Cum his autem Meriones et Nestoris clarus filius

iverunt: ipsi enim eos vocarant, ut-secum-consultarent.

Fossam autem transgressi depressam, consederunt

in puro loco, ubi per-corpora apparebat spatium vacuum,

200

quæ-ceciderant: unde retro conversus-fuerat ingens Hector,

perditis Argivis, quum tandem nox omnes circumtegeret.

Ibi considentes, sermonem invicem dicebant.

His autem sermones incepit Gerenius eques Nestor:

O amici, an-non jam aliquis vir confidat suo ipsius

205

animo audaci, ad Trojanos magnanimos

ut-eat? si quem forte hostium capiat in-extremo-exercitu-versantem,

vel aliquam forte etiam famam inter Trojanos percipiat

de iis quæ illi consultent inter se: utrum cogitent

istic manere apud naves procul, an ad-urbem

210

retro reversuri-sint, quandoquidem domuerint Achivos.

Hæc fortasse omnia audierit, et rursum ad nos redeat

incolumis; magna certe ei sub-cœlo gloria esset

universos apud homines; et ei præmium erit egregium.

Quotquot enim ad-naves imperant principes,

215

horum omnium ei singuli ovem dabunt nigram,

feminam, agnum-ubere-alentem; cui quidem possessio nulla similis;

semper autem in conviviis et epulis aderit.

Sic dixit: illi vero omnes obmutuerunt silentio.

Inter-hos autem jam locutus-est pugna strenuus Diomedes.

220

Nestor, me impellit cor et animus fortis

virorum infestorum ingredi exercitum prope quum-sint,

Trojanorum; sed si quis me vir simul sequatur et alius,

magis (major) fiducia et plus-audaciæ erit.

Duobus simul euntibus, etiam alter ante alterum animadvertit,

225

quomodo commodum sit factu: solus vero unus, etiamsi animadverterit,

tamen ei tardiorque animus, debiliusque consilium.

Sic dixit: illi (illorum) vero volebant Diomedem multi sequi:

volebant Ajaces duo, ministri Martis;

volebat Meriones; valde autem volebat Nestoris filius:

230

volebat autem Atrides, hasta-inclytus Menelaus;

volebat audax Ulysses penetrare in-turbam

Trojanorum; semper enim ei in præcordiis animus audebat.

Inter-hos autem jam locutus-est rex virorum Agamemno:

Tydide Diomedes, meo carissime animo,

235

eum quidem sane socium eliges, quem volueris,

eorum-qui-adsunt fortissimum; quandoquidem promti-sunt multi.

Neque tu, verecundatus tuo animo, fortiorem quidem

relinquas, sed ignaviorem comitem eligas, pudori cedens,

ad genus respiciens, ne si quidem imperio-major sit.

240

Sic dixit: timuit autem de flavo Menelao.

Inter-eos autem rursus locutus-est pugna strenuus Diomedes:

Si quidem revera socium jubetis me ipsum eligere,

quomodo tunc Ulyssis ego divini obliviscar?

cujus eximie quidem prudens cor, et animus fortis

245

in omnibus laboribus; amatque ipsum Pallas Minerva.

Eo certe comitante, etiam ex igne ardenti

ambo redierimus, quoniam egregie-scit animadvertere.

Hunc autem vicissim allocutus-est audax divinus Ulysses[TR2]

Tydide, neu me admodum lauda, neu quicquam vitupera;

250

scientes enim hæc inter Argivos loqueris.

Sed eamus; valde enim nox præcipitat, propeque est aurora;

stellæ autem jam processerunt, præteriitque plus noctis

duabus partibus, tertia autem adhuc pars reliqua-est.

Sic locuti, armis horrendis se-induerunt.

255

Tydidæ quidem dedit bellum-sustinens Thrasymedes

ensem ancipitem (suus autem apud naves relictus-erat)

et scutum; et ei galeam capiti circumposuit

taurinam, et cono-carentem et -crista, quæ χαταῖτυξ (humilis fabricâ)

vocatur, tueturque caput florentium juvenum.

260

Meriones autem Ulyssi dedit arcum atque pharetram,

et ensem; et ei galeam capiti circumposuit,

ex-pelle factam; multis autem intus loris

illigata-erat firmiter; extrinsecus vero candidi dentes

albos-dentes-habentis apri frequentes tenebant hinc et illinc,

265

bene et scite: in-media autem condensata-lana aptata-erat.

Hanc galeam quondam ex Eleone Amyntori Ormenidæ

ademerat Autolycus, solidam domum quum-perfregisset:

Scandiam autem dederat Cytherio Amphidamanti;

Amphidamas vero Molo dedit, hospitale-munus ut-esset;

270

hic autem Merioni dedit suo filio gestandam:

ac tunc demum Ulyssis texit caput circumposita.

Hi vero, postquam armis horrendis se-induerant,

profecti-sunt ire, reliquerunt autem illic omnes principes.

His vero dextram misit ardeam prope viam

275

Pallas Minerva; ii tamen eam non viderunt oculis,

noctem per tenebrosam, sed clangentem audierunt.

Gavisus-est autem de-ave Ulysses, precatusque-est Minervam:

Audi me, ægidem-tenentis Jovis filia, quæ mihi semper

in omnibus laboribus astas, nec te lateo

280

vadens: nunc rursus maxime me dilige, Minerva:

da autem rursus ad naves nos gloriam-adeptos reverti,

patrato magno facinore, quod quidem Trojanis curam-injiciat.

Secundus deinde precatus-est pugna strenuus Diomedes:

audi nunc et me, Jovis filia, indomita:

285

comitare me, sicut quum patrem comitabaris Tydeum divinum

ad Thebas, quando pro Achivis legatus ivit;

hos autem ad Asopum reliquerat, ære-loricatos Achivos;

at ipse placidam orationem ferebat Cadmeis

illuc: sed retro abiens valde ardua edidit facinora,

290

tecum (te favente), diva dea, quando ei benevola astabas.

Sic nunc mihi lubens asta, et me serva.

Tibi autem ego sacrificabo juvencam anniculam, lata-fronte,

indomitam, quam nondum sub jugum duxit vir:

hanc tibi ego sacrificabo, auro cornibus circumfuso.

295

Sic dixerunt precantes: eosque audivit Pallas Minerva.

Hi autem postquam precati-sunt Jovis filiam magni,

profecti-sunt ire, veluti leones duo, per noctem nigram,

per stragem, per cadavera, perque arma et atrum cruorem.

Verum nec Trojanos fortes sivit Hector

300

dormire, sed simul convocavit omnes principes,

quotquot erant Trojanorum ductores atque moderatores:

his ille convocatis prudens struebat consilium:

Quis mihi hoc opus pollicitus perfecerit,

præmio super magno? merces vero ei sufficiens erit;

305

dabo enim currumque duosque arduis-cervicibus equos,

qui præstantissimi fuerint veloces apud naves Achivorum,

ei quicunque ausus-fuerit (sibique et ipsi gloriam reportarit)

ad-naves veloces prope accedere, et explorare

utrum custodiantur naves veloces, sicut antea:

310

an jam, Achivi, manibus sub nostris domiti,

de-fuga consilium-agitent inter se, nec velint

noctu excubias-agere, labore fatigati gravi.

Sic dixit: illi vero omnes obmutuerunt silentio.

Erat autem quidam inter Trojanos Dolon, Eumedis filius;

315

præconis divini, dives-auri, dives-æris;

qui specie quidem erat turpis, at pedibus-velox;

atque is solus filius erat inter quinque sorores.

Qui quidem tunc Trojanisque et Hectori sermonem dixit:

Hector, me impellit cor et animus fortis

320

ad-naves veloces prope accedere, et explorare.

Verum age, mihi sceptrum attolle, et mihi jura,

vere te mihi illosque equos et currus varios ære

daturum, qui ferunt eximium Peliden.

Tibi vero ego non vanus speculator ero, nec infra exspectationem.

325

Eousque enim in exercitum hostium penetrabo, donec venero

ad-navem Agamemnoniam, ubi forte erunt principes

consilia agitantes, vel fugiendi, vel pugnandi.

Sic dixit: ille vero in manibus sceptrum sumsit, et ei juravit:

sciat nunc Jupiter ipse, altitonans maritus Junonis,

330

non sane istis equis vir vehetur alius

Trojanorum: sed te dico perpetuo iis gavisurum.

Sic dixit, atque perjurium juravit: illum tamen incitavit.

Protinus vero Dolon circa humeros posuit curvos arcus;

induitque exterius pellem cani lupi,

335

capitique imposuit de-mustelæ-pelle galeam; cepitque acutum jaculum,

profectusque-est ire ad naves ab exercitu: nec erat

venturus a navibus retro, Hectori nuntium ut-referat.

Sed quum jam equorumque et virorum reliquisset cœtum,

ibat per viam acer. Hunc autem animadvertit accedentem

340

nobilis Ulyssis, Diomedemque allocutus-est:

Iste certe, Diomedes ab exercitu Trojano venit vir,

haud scio, an navibus explorator nostris,

an aliquod spoliaturus corporum mortuorum.

Verum sinamus ipsum primum præterire nos per-campum

345

paululum: deinde vero ipsum aggredientes capiamus

celeriter: sin nos præverterit pedibus,

semper ipsum ad naves ab exercitu compelle

hasta impetens, ne-forte ad urbem effugiat.

Sic igitur locuti, extra viam inter cadavera

350

reclinati-sunt: ille vero celeriter prætercurrit imprudentia.

Sed quum jam abesset tantum, quantum sulci sunt

mularum: (hæ enim bobus præstantiores sunt

ad-trahendum in-novali profundo compactile aratrum;)

illi quidem incurrebant: hi vero constitit strepitu audito:

355

sperabat enim in animo, se revocaturos socios

e Trojanis venire, rursus Hectore jubente.

Sed quando jam aberant hastæ-jactum, vel etiam minus,

sensit viros hostiles, velociaque genua movit,

ut-fugeret: illi autem confestim eum persequi festinarunt.

360

Sicut vero quum acutis-dentibus duos canes, periti venationis,

aut hinnulum, aut leporem urgent constanter usque

locum per silvosum; ille autem præcurrit clamans:

sic hunc Tydides atque urbium-vastator Ulysses

a-populo suo interclusum persequebantur constanter usque.

365

Sed quando jam mox esset mixturus-se custodibus,

fugiens ad naves, tum vero robur injecit Minerva

Tydidæ, ut ne-quis Achivorum ære-loricatorum

priorem-se gloriaretur eum vulnerasse, ipse vero secundus veniret.

Hasta autem impetens allocutus-est eum fortis Diomedes:

370

Vel mane, vel te hasta assequar; nec te puto

diu mea a manu inferendam evitaturum certam mortem.

Dixit, et hastam emisit, volens autem aberravit ab-homine:

dexterumque supra humerum bene-politæ hastæ cuspis

in terra fixa-est: ille vero constitit, trepidavitque

375

crepitans-dentibus (stridor autem per os fiebat dentium),

pallidus præ timore. Hi vero anhelantes eum assequuti-sunt,

manibusque prenderunt: ille autem lacrimans verbum dixit:

Vivum-me-capite, atque ego me redimam: est enim domi

mihi æsque, aurumque, et ægre-laboratum ferrum:

380

ex-his vobis donabit pater infinitum pretium-liberationis,

si me vivum audierit esse apud naves Achivorum.

Hunc autem respondens allocutus-est ingeniosus Ulysses:

confide, nec quicquam tibi mors obversetur-animo:

sed age, mihi hoc dic, et vere narra;

385

quonam sic ad naves ab exercitu vadis solus,

noctem per tenebrosam, quando dormiunt mortales ceteri?

an aliquod spoliaturus corporum mortuorum?

an te Hector misit perspeculatum singula

naves ad cavas? an te ipsum animus impulit?

390

Huic autem respondit dein Dolon, subtusque ei tremebant genua:

Multo mihi cum-damno animum seduxit Hector,

qui mihi Pelidæ eximii solidis-ungulis equos

se daturum annuit, et currus varios ære.

Jussit autem me euntem, celerem per noctem nigram.

395

ad-viros infestos prope accedere, et explorare,

utrumne custodiantur naves veloces, sicuti antea;

an jam, manibus sub nostris domiti,

de-fuga consilium-agitetis inter vos, nec velitis

noctu excubias-agere, labore fatigati gravi.

400

Hunc autem subridens allocutus-est ingeniosus Ulysses:

profecto tibi magna dona appetebat animus,

equos Æacidæ bellicosi: hi vero difficiles sunt

viris certe mortalibus domitu, et equitatu,

alii quidem atque Achilli, quem immortalis peperit mater

405

Verum age mihi hoc dic, et vere narra:

ubi nunc huc profectus liquisti Hectorem, pastorem virorum?

ubi vero ei arma jacent Martia? ubi ejus sunt equi?

quomodo ceterorum Trojanorum excubiæque et contubernia?

[quæque consultent inter se, narra; utrumne cogitent

410

illic manere prope naves procul, an ad-urbem

rursus redituri-sint, quandoquidem domuerunt Achivos?]

Hunc autem rursus allocutus-est Dolon, Eumedis filius:

atqui ego tibi hæc valde vere narrabo:

Hector quidem inter eos, qui consiliarii sunt,

415

consilia agitat, divini ad sepulcrum Ili,

seorsum a strepitu: excubias vero quas quæris, heros,

nullæ certæ tuentur exercitum, neque custodiunt.

Quotquot enim Trojanorum ignis foci sunt, adhos ii quibus necessitas est,

hi vigilant, excubiasque-agere hortantur

420

inter-se: at contra e-multis-locis-convocati socii

dormiunt; Trojanis enim permittunt custodiam;

non enim ipsis liberi prope sedent, neque uxores.

Hunc autem respondens allocutus-est ingeniosus Ulysses:

quonam-modo nunc, Trojanis permixti equûm-domitoribus

425

dormiunt, an seorsum? expone mihi hoc, ut sciam.

Huic autem respondit deinde Dolon, Eumedis filius:

atqui ego etiam hæc valde vere narrabo.

Ad mare quidem Cares et Pæones curvis-arcubus-armati,

et Leleges, et Caucones, divinique Pelasgi.

430

At Thymbram vero locum sortiti-sunt Lyci, Mysique superbi,

et Phryges equûm-domitores, et Mæones bellatores-equestres.

Sed cur me hæc percontamini singula?

si enim jam cupitis Trojanorum penetrare in-turbam

Thraces hi seorsum sunt novi-advenæ, extremi ceterorum;

435

inter ipsos autem Rhesus rex, filius Eionei.

Cujus quidem pulcerrimos equos vidi atque maximos:

candidiores sunt nive, cursu autem ventis pares;

currus vero ei auroque et argento scite elaboratus-est:

arma autem aurea, ingentia, mirabile visu,

440

venit habens: quæ quidem neutiquam mortalibus convenit

viris ferre, sed immortalibus diis.

At me nunc quidem navibus admovete velocibus,

aut me ligatum, relinquite hic rigido vinculo,

donec redieritis, et experti-fueritis-de-me,

445

utrum ad veritatem dixerim apud vos, an etiam secus.

Ilum autem torve intuens allocutus-est fortis Diomedes:

ne vero mihi effugium, Dolon, meditare animo,

bona quamquam nuntiasti, quum veneris manus in nostras.

Si enim te nunc pretio-liberarimus, aut dimiserimus,

450

certe et posthac venies celeres ad naves Achivorum,

aut speculaturus, aut aperte pugnaturus:

sin autem meis sub manibus domitus vitam amiseris,

non-amplius posthac tu nocumentum unquam eris Argivis.

Dixit, et ille quidem eum erat, mentum manu crassa

455

prehendens, supplex-oraturus: is autem cervicem mediam percussit,

ense insurgens; et ambos incidit nervos,

loquentisque adeo illius caput pulveri mistum-est.

Ejus autem de-mustelæ-pelle galeam a-capite detraxerunt,

et pellem-lupi, et arcus resilientes, et hastam longam:

460

et hæc-quidem Minervæ prædatrici divinus Ulysses

in-altum sustulit manu, et precans verbum dixit:

Gaude, dea, hisce; te enim primam in Olympo

omnium mortalium invocabimus: sed et insuper

deduc nos ad Thracum virorum equosque et contubernia.

465

Sic igitur dixit, et ista a-se in-altum sublata

posuit super myricam; conspicuumque signum apposuit,

convellens arundines, myricæque late-frondentes ramos;

ne laterent eos redeuntes celerem per noctem nigram.

Ipsi autem ibant ulterius, perque arma et atrum cruorem;

470

statimque ad Thracum virorum cohortem pervenerunt euntes.

Illi autem dormiebant labore fatigati, armaque illis

pulcra juxta ipsos humi deposita-erant, scite, ut-decebat,

triplici-ordine: et juxta eos singulorum bijuges (bini) equi.

Rhesus autem in medio dormiebat; juxtaque ipsum veloces equi

475

ex orbe-currus extremo loris ligati-erant.

Hunc autem Ulysses prior conspicatus Diomedi ostendit:

Is tibi, Diomedes, vir est, ii vero tibi equi,

quos nobis significavit Dolon, quem occidimus nos.

Verum age jam, exsere validum robur: neque te oportet

480

stare inanem cum armis; sed solve equos:

aut tu viros occide, eruntque-curæ mihi equi.

Sic dixit: illi autem inspiravit robur cæsiis-oculis Minerva:

interficiebatque circumquaque, horumque gemitus ortus-est fœdus,

ense percussorum: rubescebatque sanguine terra.

485

Sicut autem leo pecudibus incustoditis superveniens,

capris, vel ovibus, mala machinans irruit:

sic quidem Thracas viros invadebat Tydei filius,

donec duodecim interfecisset: at ingeniosus Ulysses,

quemcunque Tydides ense percussisset astans,

490

hunc Ulysses pone prehensum pede extrahebat,

hæc cogitans in animo, ut pulcris-jubis equi

facile transirent, neu tremiscerent animo

super-cadavera gradientes; insueti-erant enim adhuc eorum.

Sed quum jam regem assequutus-esset Tydei filius,

495

hunc decimum-tertium dulci anima privavit,

suspirantem: malum enim somnium capiti institit.

[illa nocte, Œnidae filus, per consilium Minervæ.]

Interea vero audax Ulysses solvebat solidis-ungulis equos

colligavitque loris, et eduxit e-turba,

500

arcu percutiens, quia non scuticam splendidam

varia ex sella currus cogitarat manibus sumere:

sibilavit autem deinde, significans Diomedi divino.

At is meditabatur manens, quid audacius patraret;

an ipse currum prehensum, ubi varia arma jacebant,

505

temone extraheret, exportaretve in-altum sublatum;

an-potius adhuc pluribus Thracibus animam eriperet.

Dum ille hæc volvebat in mente, interim Minerva

prope astans allocutus-est Diomedem divinum:

Reditus jam memento, magnanimi Tydei fili,

510

naves ad cavas: ne et fugatus eo venias;

ne forte quis etiam Trojanos excitet deus alius.

Sic dixit: ille vero sensit deæ vocem locutæ;

confestimque equos conscendit: verberabat autem Ulysses

arcu; hique volabant celeres ad naves Achivorum.

515

Nec-vero irritam-speculationem egerat argenteo-Arcu Apollo,

ut vidit Minervam Tydei filium comitantem:

ei irascens, Trojanorum ingressus-est magnum exercitum;

excitavitque Thracum consiliarium Hippocoontem,

Rhesi consobrinum fortem. Hic vero e somno exsiliens,

520

ut vidit locum vacuum, ubi steterant veloces equi,

virosque palpitantes inter fœdas strages,

ejulavitque ilico, carumque voce-ciebat sodalem.

Troum autem clangorque et immensus ortus-est tumultus

irruentium simul; spectabantque-admirabundi ardua facinora,

525

quæ viri quum-patrassent, abierant cavas ad naves.

Illi vero quum jam eo pervenissent, ubi speculatorem Hectoris occiderant,

ibi Ulysses quidem cohibuit, Jovi carus, veloces equos;

Tydides vero in-terram desiliens, spolia cruenta

in manibus Ulyssi posuit: conscenditque equos.

530

Percussit autem equos, ii vero non inviti volabant.

[naves ad cavas: illuc enim ire gratum erat animo.]

Nestor autem primus sonitum audivit, dixitque:

O amici, Argivorum ductores et principes,

mentiar, an verum dicam? jubet autem me dicere animus.

535

Equorum mihi pedibus-velocium sonitus aures circumferit.

Utinam vero Ulyssesque et fortis Diomedes

huc protinus e Trojanis agant solidis-ungulis equos:

sed graviter timeo in mente, ne-quid passi-sint

Argivorum illi fortissimi a Trojanorum turba.

540

Nondum totus dictus-erat sermo, quum advenerunt ipsi.

Et illi quidem descenderunt in terram: hi vero gavisi

dextris salutabant, verbisque blandis.

Primus autem interrogabat Gerenius eques Nestor:

Dic age mihi, o laudatissime Ulysse, ingens gloria Achivorum,

545

quomodo hosce equos ceperitis: penetrantes in-turbam

Trojanorum? an aliquis illos præbuit deus obviam-veniens?

profecto vehementer radiis similes solis!

Semper quidem Trojanis immisceor, neque certe aio

manere-me apud naves, senex licet sim bellator:

550

attamen nondum tales equos vidi, neque animadverti.

Sed aliquem vobis puto dedisse deum obvium-factum:

ambos enim vos diligit nubes-cogens Jupiter,

filiaque ægidem-tenentis Jovis, cæsiis-oculis Minerva.

Hunc autem respondens allocutus-est ingeniosus Ulysses:

555

o Nestor Neleide, ingens gloria Achivorum;

facile deus quidem volens etiam meliores, quam hi sunt,

equos donaverit, quoniam multo potentiores sunt dii.

Equi autem hi, senex, novi-advenæ, de-quibus quæris,

Thracii sunt: qui autem ipsos regebat eum strenuus Diomedes

560

occidit, juxtaque socios duodecim omnes principes.

Decimum-tertium autem speculatorem interfecimus prope naves,

quem quidem, explorator exercitus ut-esset nostri,

Hectorque miserat et alii Trojani illustres.

Sic fatus, fossam transcendere-fecit solidis-ungulis equos,

565

gaudio-exsultans; unaque ceteri ibant gaudentes Achivi.

Hi autem quum ad Tydidæ tentorium bene-structum pervenissent,

equos quidem alligarunt scite-sectis loris

præsepe ad equinum, ubi quidem Diomedis equi

stabant veloces-pedibus, dulce triticum edentes.

570

Navis autem in puppi spolia cruenta Dolonis

posuit Ulysses, donec sacrum pararent Minervæ.

Ipsi vero sudorem multum abluebant mari,

ingressi, cruraque, et cervicem, circa et femora.

Ac postquam ipsis unda maris sudorem multum

575

abluerat a corpore, et recreati-erant suo corde,

in solia-balneatoria ingressi bene-polita, lavabant.

Inde lauti et uncti pingui oleo,

epulis assidebant; e cratere autem Minervæ

pleno haustum libabant dulce vinum.

[TR1] "Menelaus" → "Menelaus:"
[TR2] "Ulysses" → "Ulysses."

Iliadis XI.—Agamemnonis principatus.

ARGUMENT: THE THIRD BATTLE, AND THE ACTS OF AGAMEMNON.

Agamemnon, having armed himself, leads the Grecians to battle; Hector prepares the Trojans to receive them, while Jupiter, Juno, and Minerva give the signals of war. Agamemnon bears all before him and Hector is commanded by Jupiter (who sends Iris for that purpose) to decline the engagement, till the king shall be wounded and retire from the field. He then makes a great slaughter of the enemy. Ulysses and Diomed put a stop to him for a time but the latter, being wounded by Paris, is obliged to desert his companion, who is encompassed by the Trojans, wounded, and in the utmost danger, till Menelaus and Ajax rescue him. Hector comes against Ajax, but that hero alone opposes multitudes, and rallies the Greeks. In the meantime Machaon, in the other wing of the army, is pierced with an arrow by Paris, and carried from the fight in Nestor's chariot. Achilles (who overlooked the action from his ship) sent Patroclus to inquire which of the Greeks was wounded in that manner; Nestor entertains him in his tent with an account of the accidents of the day, and a long recital of some former wars which he remembered, tending to put Patroclus upon persuading Achilles to fight for his countrymen, or at least to permit him to do it, clad in Achilles' armour. Patroclus, on his return, meets Eurypylus also wounded, and assists him in that distress.

This book opens with the eight and-twentieth day of the poem, and the same day, with its various actions and adventures is extended through the twelfth, thirteenth, fourteenth, fifteenth, sixteenth, seventeenth, and part of the eighteenth books. The scene lies in the field near the monument of Ilus.

TEXT:

1

Aurora autem e lectis a pulcro Tithono

surgebat, ut immortalibus lucem ferret ac mortalibus:

Jupiter vero Discordiam misit celeres ad naves Achivorum

luctuosam, belli signum in manibus habentem.

5

Stetit autem ea in Ulyssis ingenti navi nigra,

quæ in medio erat, ut exaudiatur-clamans in-utramque-partem,

et ad Ajacis tentoria Telamonii,

et ad Achillis: qui ad-extrema-latera naves æquales

subduxerant, virtute freti et robore manuum.

10

Illic stans clamavit dea altumque horrendumque,

intentissima-voce, Achivisque magnum robur injecit cuique

in-cor, indesinenter ut-bellarent et pugnarent.

[His autem statim bellum dulcius factum est, quam redire

in navibus cavis dilectam in patriam terram.]

15

Atrides vero clamavit et accingi jussit

Argivos; atque ipse induit splendidum æs.

Ocreas quidem primum circa tibias posuit

pulcras, argenteis fibulis apte-junctas:

deinde autem loricam circa pectora induebat,

20

quem olim ei Cinyras dedit, hospitale-munus ut-esset.[TR1]

Audiebatur enim ad Cyprum usque magna fama, quod Achivi

ad Trojam navibus navigaturi essent:

quamobrem ei hunc dedit, gratificans regi.

Atque hujus decem quidem virgæ erant nigri cyani,

25

duodecim autem auri, et viginti stanni:

cærulei vero dracones erecti-erant ad collum,

tres ab-utraque-parte, arcubus similes, quos Saturnius

in nube fixit, ostentum articulate-loquentibus hominibus.

Circa humeros autem sibi-jecit ensem: in eo vero clavi

30

aurei collucebant; at circùm vagina erat

argentea, aureis loris apta.

Sustulit autem totum-hominem-operiens, pervarium scutum validum,

pulcrum, circum quod orbes decem ærei erant:

inque eo umbones erant viginti, ex-stanno

35

candidi, et in mediis erat unus ex-nigro cyano.

Super eo autem Gorgo trux-oculis in-margine-facta-erat,

horrendum spectans; et circum, Terrorque et Fuga.

Ex eo argento-inductum lorum erat (exibat); ac supra istud

cæruleus sinuabatur draco, capitaque ei erant

40

tria collis in-orbem-curvatis, una cervice enata.

Capiti vero conis-circumdatam galeam imposuit, quatuor-conis-,

setis-equinis-instructam: horrendum autem crista desuper nutabat.

Sumsit inde validas hastas duas, munitas ære,

acutas: longe autem æs ab ipsis ad-cœlum usque

45

splendebat; insuperque sonitum-edidere (tonarunt) Minervaque et Juno,

honorantes regem divitis-auro Mycenes.

Aurigæ deinde suo præcipiebat unusquisque,

equos bene ex ordine ut-teneret illic ad fossam:

ipsi vero pedibus, cum armis, loricati

50

alacres-ruebant: immensus vero clamor ortus-est ante auroram.

Et anteverterunt multum equites (currus), ad fossam instructi;

equites vero paullo post-sequebantur; in iis autem tumultum

concitavit malum Saturnius, ex-altoque demisit rores

sanguine madidos ex æthere, quod esset

55

multa fortia capita Orco demissurus.

Troes vero rursus ex-altera-parte erupere super tumulo campi,

Hectoremque circa magnum, et eximium Polydamantem,

Æneamque, qui in-Trojanis ut deus honorabatur a populo,

tresque Antenoridas, Polybum et Agenorem divinum,

60

juvenemque Acamantem, similem immortalibus.

Hecto vero inter primos ferebat clypeum undique æqualem.

Qualis autem e nubibus apparet exitialis stella,

aliquando collucens, interdum vero rursus subit nubes opacas:

sic Hector modo quidem inter primos apparebat,

65

modo autem inter extremos, imperans; totus vero ære

splendebat, veluti fulgur patris Jovis ægidem-tenentis.

Illi autem, velut messores oppositi invicem

sulcum metendo ducunt, viri locupletis per agrum,

tritici, vel hordei; ac manipuli crebri cadunt;

70

sic Trojani et Achivi in se-invicem insilientes

cædebant; neutrique recordabantur perniciosæ fugæ:

paria autem in-pugna capita ferebant: ipsi vero, luporum instar,

ruebant. Discordia utique gaudebat luctuosa aspiciens;

sola enim deorum aderat pugnantibus:

75

at ceteri non illis aderant dii, sed quieti

suis in ædibus sedebant, ubi singulis

domus pulcræ ædificatæ-erant per valles Olympi.

Omnes autem accusabant atras-nubes-cogentem Saturnium,

eo-quod Trojanis volebat gloriam præbere.

80

Horum quidem nullam rationem-habebat pater: sed seorsum abscedens

a-ceteris procul sedebat, gloria exsultans,

inspiciens Trojanorumque urbem et naves Achivorum,

ærisque fulgorem, interimentesque, intereuntesque.

Quamdiu quidem mane erat et crescebat sacer dies,

85

tamdiu valde utrosque tela attingebant, cadebatque populus:

quo-tempore vero lignator vir apparavit prandium

montis in saltibus, postquam satiaverat manus

cædendo arbores altas, satietasque eum cepit animo,

cibique dulci circum præcordia desiderium occupat:

90

tunc sua virtute Danai perfregerunt phalanges,

adhortantes socios per ordines. In iis autem Agamemno

primus insiliit; interfecitque virum Bianorem, pastorem hominum,

ipsum, dein vero socium, Oileum agitatorem-equorum.

Nempe hic ab equis desiliens, ipsi adversus stetit;

95

hunc autem recta irruentem in-fronte acuta hasta

percussit, nec galea hastam ei cohibuit ære-gravis,

sed per ipsam penetravit et os, cerebrumque

intus totum concussum-est: domuit vero ipsum irruentem.

Et hos quidem reliquit illic rex virorum Agamemno,

100

pectoribus totis-apparentes, quum exuerit ipsis tunicas:

atque ipse ivit Isumque et Antiphum interfecturus,

filios duos Priami, nothum et legitimum, ambos

in uno curru stantes: nothus quidem aurigabatur,

Antiphus autem pugnabat inclytus: quos olim Achilles

105

Idæ in jugis ligaverat frondibus-teneris, viminibus,

pascentes apud oves nactus; et liberavit pretio.

Jam vero Atrides late-imperans Agamemno

horum alterum supra mammam ad pectus feriit hasta:

Antiphum autem ad aurem percussit ense, dejecitque curru.

110

Festinans vero ab iis detrahebat arma pulcra,

eos agnoscens: etenim ipsos antea apud naves celeres

viderat, quando eos ex Ida duxerat pedibus velox Achilles.

Sicut autem leo cervæ velocis parvulos hinnulos

facile confringit, correptos validis dentibus,

115

veniens ad lustrum, teneramque ipsis animam aufert;

illa vero, quamvis sit valde prope, non potest ipsis

opitulari; ipsam enim eam tremor vehemens subit;

confestimque fugit per querceta densa et silvam,

festinans, sudans, violentæ feræ ab impetu:

120

sic igitur illis nemo potuit arcere perniciem

Trojanorum, sed et ipsi sub Argivis percellebantur.

Porro ille Pisandrumque et Hippolochum fortem,

filios Antimachi bellicosi, qui potissimum,

auro ab-Alexandro accepto, splendidis donis,

125

non sinebat Trojanos Helenam reddere flavo Menelao:

hujus jam duos filios cepit rex Agamemno,

in uno curru stantes, simulque agebant veloces equos:

nam iis e manibus fugerant habenæ splendidæ,

ipsique turbati sunt: ille vero contra ruit, ceu leo,

130

Atrides: hi autem de curru supplices-orabant:

Vivos-cape, Atrei fili, tu vero digna accipe pretia-liberationis:

multæ autem in Antimachi ædibus opes jacent,

æsque, aurumque, varieque-elaboratum ferrum:

ex-his tibi donaverit pater infinitum liberationis-pretium,

135

si nos vivos audierit esse apud naves Achivorum.

Sic hi flentes allocuti-sunt regem

blandis verbis: non-blandam vero vocem audiverunt:

Si igitur Antimachi bellicosi filii estis,

qui quondam in Trojanorum concione Menelaum jubebat,

140

legatum profectum cum pari-deo Ulysse,

illic interfici, nec dimitti rursum ad Achivos:

nunc profecto vestri patris indignam luetis injuriam.

Dixit, et Pisandrum quidem ab equis dejecit humi,

hasta percussum ad pectus; ille autem supinus solo allisus-est.

145

Hippolochus vero desiliit, quem porro humi interfecit,

manibus gladio abscissis, et cervice amputata:

mortariique instar proturbavit volvendum per turbam.

Hos quidem reliquit: ipse vero, ubi plurimæ turbabantur phalanges,

illuc irruebat, simulque alii bene-ocreati Achivi.

150

Pedites quidem pedites interficiebant, fugientes necessitate,

equites vero equites (sub ipsis autem excitatus-est pulvis

e campo, quem excitabant grave-strepentes pedes equorum),

ære invadentes. At rex Agamemno

semper cædens insequebatur, Argivos adhortans.

155

Ut vero quum ignis edax in incæduam inciderit silvam,

et quoquoversus contorquens ventus eum differt, ac rami

curm stirpibus cadunt, impulsi ignis impetu:

sic sub Atrida Agamemnone cadebant capita

Trojanorum fugientium, multique arduis-cervicibus equi

160

vacuos currus cum-strepitu-rapiebant per pugnæ semitas,

aurigas desiderantes eximios: illi vero in terra

jacebant, vulturibus longe gratiores, quam uxoribus.

Hectorem vero extra tela subduxit Jupiter extraque pulverem,

extraque virûm cædem, extraque sanguinem, extraque tumultum;

165

Atrides autem insequebatur, vehementer Danaos adhortans.

Isti autem ad Ili sepulcrum veteris Dardanidæ,

medium per campum, juxta caprificum ruebant,

cupidi urbis; hic vero clamans sequebatur usque,

Atrides, cruoreque-pulveri-mixto fœdabatur manibus invictis.

170

Sed quum jam ad-Scæasque portas et fagum venissent,

ibi tandem constiterunt et alii-alios exspectabant.

Alii vero adhuc per medium campum fugabantur, boum instar

quas leo territas-fugavit, invadens nocte intempesta,

omnes; sed uni apparet certum exitium:

175

hujus cervicem fregit, correptæ validis dentibus,

primum; deinde etiam et sanguinem et viscera omnia haurit;

sic hos Atrides insequebatur rex Agamemno,

semper occidens postremum: illi autem fugiebant,

multique et (vel) proni et (vel) supini excidebant curribus,

180

Atridæ sub manibus; supra-modum enim proruebat hasta.

At quum jam forte esset ad urbem altumque murum

perventurus, tum vero pater hominumque deorumque

Idæ in cacuminibus resedit scaturientis,

de-cœlo descendens: tenebat autem fulgur in manibus;

185

Irin vero excitavit aureas-alas-habentem, nuntiaturum:

Vade age, Iri velox, hoc Hectori verbum dic.

Quamdiu quidem videat Agamemnonem, pastorem virorum,

irruentem inter primos-pugnatores, perdentem ordines virorum,

tamdiu ipse quidem recedat, ceterum autem populum hortetur

190

pugnare cum-hostibus per asperum prælium.

Sed postquam iste vel hasta percussus, vel ictus sagitta,

in currum saliet: tunc ei robur immittam,

ut-cædat, donec ad-naves bonis-transtris-instructas pervenerit,

occideritque sol, et tenebræ sacræ supervenerint.

195

Sic dixit: nec non-obsecuta-est pedibus-ut-ventus velox Iris,[TR2]

descendit autem de Idæis montibus Ilium versus sacram;

invenitque filium Priami bellicosi, Hectorem divinum,

stantem inque equis et curribus coagmentatis;

prope vero astans allocuta-est pedibus velox Iris:

200

Hector, fili Priami, Jovi consilio par,

Jupiter me pater demisit, tibi hæc ut-loquerer.

Quamdiu quidem videas Agamemnonem, pastorem virorum,

irruentem inter primos-pugnatores, perdentem ordines virorum,

tamdiu cede pugna, ceterum autem populum hortare

205

pugnare cum-hostibus per asperum prælium.

Sed postquam iste vel hasta percussus, vel ictus sagitta,

in currum saliet, tunc tibi robur immittet,

ut-cædas, donec ad-naves bonis-transtris-instructas perveneris,

occideritque sol, et tenebræ sacræ supervenerint.

210

Hæc quidem sic locuta abiit, pedibus velox Iris.

Hector autem de curribus cum armis desiliit humum,

vibransque acutas hastas, per exercitum ibat quoquoversum,

concitans ad-pugnandum: suscitavitque prælium grave.

Illi vero conversi sunt a fuga, et adversi steterunt Achivis;

215

Argivi autem ex-altera-parte corroborarunt phalanges:

restitutaque-est pugna; et stetere adversi: in iis vero Agamemno

primus irruit; cupiit autem longe pugnare-ante omnes.

Dicite nunc mihi, Musæ, cœlestes domos tenentes,

quisnam tum primus Agamemnoni obvius venerit,

220

seu ipsorum Trojanorum, seu inclytorum sociorum.

Iphidamas Antenorides, fortisque magnusque,

qui fuit-educatus in Thracia glebosa, matre ovium:

Cisseus hunc educavit in ædibus suis parvulum,

avus-maternus, qui genuit Theano pulcris-genis.

225

Ac postquam pubertatis gloriosæ pervenit ad-mensuram,

illic eum detinuit; deditque ei (is) filiam suam;

ductâ autem, e thalamo fama secutus-est Achivorum,

cum duodecim navibus recurvis, quæ eum sequebantur:

has quidem deinde in Percote reliquit, naves æquales:

230

atque ipse pedes (pedestri itinere) ad Ilium venerat;

qui nunc Atridæ Agamemnoni obvius venit.

Illi autem ut jam prope erant alterum-alter invadentes,

Atrides quidem aberravit, et ei aversa-est hasta.

Iphidamas vero ad zonam, loricam subter, illum

235

percussit; et ipse cum-nisu-impressit hastam, robusta manu fretus:

nec perforavit balteum pervarium, sed longe ante

argento occurrens, plumbi instar, retusa-est hastæ-cuspis.

Et hanc quidem manu prehensam late-dominans Agamemno

trahebat ad se promtus, veluti leo: eque manu ejus

240

evulsit: ipsi autem ense feriit cervicem, solvitque membra.

Sic is quidem illic lapsus dormivit æreum somnum,

miserandus, procul-a ducta uxore, civibus auxilians,

ingenua, cujus nondum gratiam perceperat, multa vero dederat:

primum centum boves dederat, dein autem mille promiserat

245

capras simul et oves, quæ ei innumeræ pascebantur.

Tum vero Atrides Agamemno eum interfectum-spoliavit;

abiitque ferens per turbam Achivorum arma pulcra.

Hunc autem ut vidit Coon, præclarus inter-viros,

major-natu Antenorides, vehemens ei dolor

250

oculos cooperuit, ob-fratrem prostratum.

Stetit vero oblique cum hasta, latens Agamemnonem divinum,

percussitque eum in brachio medio, cubitum infra;

in-contrariamque-partem perrupit splendidæ hastæ cuspis.

Cohorruit autem inde rex virorum Agamemno;

255

at ne sic quidem cessavit a-pugna atque prælio:

sed irruit in-Coonem, tenens ventis-altam (velocem) hastam.

Nempe ille Iphidamanta fratrem et ejusdem-patris

trahebat pede festinans, et inclamabat quosque fortissimos:

illum autem trahentem per turbam sub clypeo umbone-munito

260

vulneravit Agamemno hastili ærato, solvitque ei membra;

ejusque super Iphidamante caput abscidit astans.

Illic Antenoris filii, sub Atrida rege

fatum explentes, descenderunt in domum Orci.

Sic hic alterorum obibat ordines virorum,

265

pugnans hastaque, enseque, magnisque saxis,

quamdiu ei sanguis adhuc calidus exsiliebat e vulnere:

at postquam vulnus siccatum-est, cessavitque sanguis,

acuti dolores subierunt robur Atridæ.

Ut vero quum parturientem tenet doloris telum acutum mulierem,

270

acerbum, quod quidem immittunt partuum-præsides Ilithyæ,

Junonis filiæ, amaros dolos habentes (regentes):

sic acuti dolores subierunt robur Atridæ.

In currum autem insiliit, et aurigæ præcepit

naves ad cavas currum-agere; cruciabatur enim corde.

275

Clamavit autem intentissima-voce Danais vociferans:

O amici, Argivorum ductores atque principes,

vos quidem nunc a-navibus arcete pontum-transeuntibus

prælium grave; quoniam non me providus Jupiter

sivit cum-Trojanis per-totum-diem pugnare.

280

Sic dixit: auriga autem flagellabat pulcris-jubis equos

naves versus cavas: hi autem non inviti volabant;

spumabantque pectoribus, aspergebanturque subtus pulvere,

laborantem regem a-prælio serosum ferentes.

Hector vero, ut vidit Agamemnonem abeuntem,

285

Trojanosque et Lycios hortabatur, alte vociferans:

Trojani, et Lycii, et Dardani cominus-pugnantes,

viri estote, amici, et mementote impetuosæ fortitudinis.

Abiit vir ille-fortissimus, mihique magnam gloriam dedit

Jupiter Saturnius: sed recta impellite solidis-ungulis equos

290

in-fortes Danaos, ut ampliorem gloriam referatis.

Sic locutus, concitavit robur et animum unius-cujusque.

Ut vero quando aliquis venator canes candidis-dentibus

instigat in silvestrem suem aprum, vel leonem:

sic in Achivos instigabat Trojanos magnanimos

295

Hector Priamides, hominum-perniciei par Marti.

Ipse autem inter primos magnis animis gradiebatur:

irruebatque in-prælium, desuper-flanti similis procellæ,

quæ desiliens violaceum pontum concitat.

Tunc quem primum, quem vero ultimum interfecit

300

Hector Priamides, quando ei Jupiter gloriam dedit?

Asæum quidem primum, et Autonoum, et Opiten,

et Dolopem Clytiden, et Opheltium, et Agelaum,

Æsymnumque, Orumque, et Hipponoum bellicosum.

Hos quidem ille principes Danaorum interfecit; ac deinde

305

plebem: veluti quum nubes Zephyrus agitet

velocis Noti, ingenti vortice-imbrifero verberans:

creber autem tumidus fluctus volvitur, in-altumque spuma

spargitur a venti multivago flatu:

sic igitur crebra capita sub Hectore domabantur virorum.

310

Tum vero exitium fuisset, et ineluctabiles res perpetratæ-essent,

et sane in naves incidissent fugientes Achivi,

nisi Tydiden Diomedem hortatus-fuisset Ulysses:

Tydide, quid passi obliti-sumus impetuosæ fortitudinis?

verum age, huc adsis, amice; prope me sta: certe enim probrum

315

erit, si naves ceperit galeam-motans Hector.

Eum autem respondens allocutus-est fortis Diomedes:

certe ego manebo et sustinebo: sed parum

nostri erit usus; quoniam nubes-cogens Jupiter

Trojanis jam mavult dare victoriam, quam nobis.

320

Dixit, et Thymbræum quidem ab equis dejecit humum,

hasta percussum ad mammam sinistram: atque Ulysses

deo-parem famulum, Molionem, illius regis.

Hos quidem dein liquerunt, quando eos a-pugna cessare fecerant,

ipsi autem per turbam euntes turbabant, sicut quando apri-duo

325

in canes venaticos magnis nimis irruunt:

sic hi perdebant Trojanos conversi-a-fuga-ruentes: atque Achivi

læte respirabant, qui-fugerant Hectorem divinum.

Tunc iidem cepere currumque et viros-duos, populi-fortissimos,

filios duos Meropis Percosii, qui supra omnes

330

norat vaticinandi-artes, nec suos filios sinebat

proficisci ad bellum viros-perdens: illi vero ei neutiquam

paruerunt; Fata enim eos ducebant nigræ mortis.

Hos quidem Tydides, hasta-inclytus Diomedes,

animo et vita privatos, inclytis armis spoliavit:

335

Hippodamum vero Ulysses et Hyperochum interfecit.

Tunc illis ex æquali pugnam tendit Saturnius,

ex Ida despiciens: hi vero sese-invicem occidebant.

Ac-quidem Tydei filius Agastrophum vulneravit hasta

Pæoniden heroem, ad coxam: non enim qui equi

340

prope erant ad-profugiendum: erraverat autem valde animo.

Hos enim famulus seorsum tenebat; sed ipse, pedes

ruebat per primos-pugnatores, donec caram perdidit animam.

Hector vero statim hos vidit per ordines, ruebatque in ipsos

cum-clangore: simulque Trojanorum sequebantur phalanges.

345

Illum autem conspicatus cohorruit pugna strenuus Diomedes,

statimque Ulyssem allocutus-est prope stantem.

In-nos jam hæc pernicies volvitur, ingens Hector:

verum age jam stemus et arceamus sustinentes.

Dixit, et vibratam emisit longa-umbra hastam,

350

et percussit, neque aberravit, collimans, in-caput,

summam juxta galeam: excussum vero-est ab ære æs,

nec pervenit ad-cutem pulcram: prohibuit enim galea,

triplex, alta-crista, quam ei dederat Phœbus Apollo.

Hector vero velociter procul recurrit, immistusque-est turbæ;

355

constititque in-genua lapsus, et sustentabat-se manu robusta

in-terra: atque oculos nigra nox circumobruit.

Dum vero Tydides ad hastæ currebat jactum (locum jactus, repetitum eam),

longe per primos-pugnatores, ubi ei defixa-fuerat in-terram,

interea Hector respiravit, et rursus in currum insiliens,

360

egit in turbam, et evitavit mortem nigram.

Hasta autem irruens allocutus-est eum fortis Diomedes:

Rursum nunc effugisti mortem, canis: certe tibi prope

venerat malum; jam autem denuo te eripuit Phœbus Apollo,

cui certe vota-facis, proficiscens in stridorem jaculorum.

365

Verum tandem te conficiam, etiam posterius occurrens,

si forte aliquis et mihi deorum adjutor est:

nunc autem alios persequar, quemcunque deprehenderim.

Dixit, et Pæoniden hasta-inclytum interfectum-spoliabat.[TR3]

At Alexander, Helenæ maritus comas-pulcras-habentis,

370

in-Tydiden arcum tendebat, pastorem virorum,

columnam sibi prætentam-habens, a-viris-exstructum ad sepulcrum,

Ili Dardanidæ, prisci senis-honorati.

Atque hic loricam Agastrophi fortis

detrahebat a pectore penitus-variegatam, clypeumque ab-humeris,

375

et cassidem gravem: hic vero arcus cornu retraxit,

et percussit (nec ei irritum telum effugit manu)

plantam dextri pedis: eamque transadigens sagitta

in terram defixa-est: hic autem valde suaviter ridens,

ex insidiis exsiliit, et glorians verbum dixit:

380

Vulneratus-es, nec irritum telum effugit: utinam tibi,

imum in ile jaculatus, vitam eripuissem:

sic et Trojani respirassent a-calamitate,

qui te horrent, leonem velut balantes capræ.

Hunc autem non territus allocutus-est fortis Diomedes:

385

sagittarie, conviciator, cornu (arcu) clare, puellarum-spectator,

si quidem jam adversus cum armis periculum-faceres,

non tibi profuturus-esset arcus et crebræ sagittæ:

nunc vero perstricta mihi planta pedis, gloriaris inaniter.

Non curo, perinde ac-si me mulier percussisset, aut puer insipiens:

390

leve enim est telum viri imbellis, nullius-pretii.

Certe aliter a me, etiam si vel paululum attigerit,

acutum telum exit, et exanimem statim reddit:

illiusque, uxoris quidem ambæ-laceratæ sunt genæ,

liberique orbi; ipse autem sanguine terram rubefaciens

395

putrescit: alites vero circa eum plures sunt, quam mulieres.

Sic dixit: hunc autem Ulysses hasta-inclytus prope veniens

protexit; is vero a-tergo desidens, telum velox

ex pede traxit: dolor autem per corpus ivit gravis.

In currum inde ascendit, et aurigæ præcepit

400

naves versus cavas ut ageret: dolebat enim corde.

Solusque-restitit Ulysses hasta-inclytus, nec quisquam apud ipsum

Argivorum manebat, quoniam timor ceperat omnes:

ingemiscensque dixit ad suum magnum animum:[TR4]

Hei mihi! quid mihi accidet? ingens quidem malum, si fugero,

405

multitudinem metuens: illud autem pejus, si interceptus-fuero

solus: ceteros autem Danaos in-fugam vertit Saturnius.

Sed cur mihi hæc meus disserit animus?

novi enim, quod ignavi quidem recedunt a-pugna:

qui vero strenuus-est in prælio, hunc omnino oportet

410

stare constanter, sive feriatur, sive feriat alium.

Dum is hæc versabat in mente et in animo,

interim Trojanorum ordines supervenere clypeatorum;

concluseruntque in medio, intra se pestem suam (Ulyssem) collocantes.

Ut vero quando in-caprum undique canes florentesque juvenes

415

incitate-feruntur, ille vero prodit alto ex fruticeto,

acuens album dentem in incurvis malis;

undique autem in eum impetum-faciunt; ac stridor dentium

suboritur: illi vero sustinent protinus, horrendus licet sit:

sic tunc undique in Ulyssem, Jovi carum, incitate-ferebantur

420

Trojani. Ille vero primum quidem egregium Deiopiten

vulneravit super humerum, insiliens acuta hasta:

ac deinde Thoonem, et Ennomum interfecit:

Chersidamantem autem deinceps, ab equis desilientem,

hasta ad umbilicum, sub clypeo umbone-munito,

425

vulneravit: is vero in pulverem delapsus, prehendit terram palma.

Hos quidem reliquit: sed Hippasiden Charopem vulneravit hasta,

germanum-fratrem generosi Soci.

Huic autem auxiliaturus Socus venit, par-deo vir:

stetitque valde prope accedens, et eum sermone allocutus-est:

430

O Ulysse laudatissime, dolorum insatiabilis atque laboris,

hodie vel duobus gloriabere-super Hippasidis,

tales viros si-interfeceris, et arma spoliaris;

vel tu mea sub hasta ictus animam perdes.

Sic locutus, percussit eum ad clypeum undique æqualem

435

per clypeum quidem penetravit splendidum fortis hasta,

et per loricam affabre-factam infixa-est:

omnemque a costis cutem abstulit; nec tamen sivit

Pallas Minerva eam misceri visceribus viri.

Sensit autem Ulysses, quod sibi nequaquam telum in letalem locum venisset:

440

retroque cedens Socum sermone allocutus est:

Vah! miser, profecto jam te assequitur grave exitium.

Nempe me cessare-fecisti cum Trojanis pugnam;

tibi vero ego hic aio cædem et mortem nigram

die hoc futuram-esse: meaque sub hasta domitum,

445

gloriam mihi daturum, animam vero Plutoni equis-insignibus.

Dixit, et ille quidem in-fugam retro conversus abibat;

ei autem converso, tergo hastam infixit

humerorum in-medio, perque pectora trajecit:

fragoremque-edidit cadens; et insultavit illi divinus Ulysses:

450

O Soce, Hippasi fili bellicosi, equûm-domitoris,

occupavit te finis mortis deprehendens, nec effugisti.

Vah! miser, non quidem tibi pater et veneranda mater

oculos deducent mortuo videlicet, sed alites

cruda-vorantes te diripient alis crebris circum verberantes:

455

sed ubi ego mortuus-fuero, justa-facient mihi divini Achivi.

Sic fatus, Soci bellicosi validam hastam

eque cute sua traxit, et clypeo umbone-munito:

sanguis autem ei extracta hasta erumpebat, angebatque animam.

Trojani vero magnanimi ut viderunt sanguinem Ulyssis,

460

cohortantes se per turbam, in ipsum omnes iverunt.

Verum is retrocedebat, inclamabatque socios:

ter quidem tum clamavit, quantum caput capiebat viri;

ter autem audivit clamantem Marti-carus Menelaus:

confstimque Ajacem allocutus-est prope stantem:

465

Ajax nobilissime, Telamonie, princeps virorum,

circa me Ulyssis audentis-animo venit clamor,

ei similis, ac-si eum violenter-urgerent solum

Trojani, interclusum in acri pugna.

Verum eamus in turbam; opitulari enim est melius.

470

Timeo, ne-quid patiatur inter Trojanos solus-relictus,

strenuus quum-sit; magnumque desiderium Danaos subeat.

Sic fatus, ipse quidem præibat, ille vero una sequebatur par-deo vir.

Invenerunt inde Ulyssem Jovi carum; circaque ipsum

Trojani simul-ibant, sicut fulvi thoes in-montibus

475

circa cervum cornutum vulneratum, quem vulneravit vir

sagitta a nervo missa: huic quidem evaserat pedibus

fugiens, quamdiu sanguis tepidus et genua movebantur:

sed postquam eum domuerit velox sagitta,

cruda-vorantes eum thoes in montibus dilaniant,

480

in nemore umbroso: atque leonem adducit fortuna

exitialem: thoes quidem diffugiunt, atque hic eo vescitur:

sic tunc circa Ulyssem bellicosum, versutum,

Trojani simul-ibant multique et validi: sed ille heros

ruens sua hasta propulsabat crudelem diem.

485

Ajax vero prope accessit, ferens scutum, velut turrim;

stetitque juxta: Trojani autem territi-diffugerunt alio alius.

Atque hunc Menelaus Mavortius eduxit e-turba

manu tenens, donec famulus prope egisset equos.

Ajax autem Trojanis insiliens interfecit Doryclum

490

Priamiden, nothum filium; deinde Pandocum vulneravit;

vulneravit et Lysandrum, et Pyrasum, et Pylarten.

Ut vero quum inundans flumen in-campum decurrit

torrens de montibus, depressus ab-Jovis imbre,

multasque quercus aridas, multasque larices

495

secum-rapit, multumque limum in mare projicit:

sic obibat turbans campum tunc splendidus Ajax,

concidens equosque et viros. Necdum Hector

audierat, quum pugnæ in sinistra-parte præliaretur totius,

ripas juxta fluvii Scamandri; ubi maxime

500

virorum cadebant capita, clamorque immensus exortus-erat,

Nestoremque circa magnum, et Mavortium Idomeneum.

Hector inter hos versabatur, ardua patrans

hastaque equestrique-virtute; juvenumque vastabat phalanges.

Necdum tamen cessissent de-via divini Achivi,

505

nisi Alexander, Helenæ maritus comas-pulcras-habentis,

cessare-fecisset a-strenue-pugnando Machaona, pastorem virorum,

sagitta tribus-hamis percussum ad dextrum humerum.

De-hoc nempe pertimuerunt robur spirantes Achivi,

ne-forte eum, pugna inclinata, interficerent.

510

Statim autem Idomeneus allocutus-est Nestorem divinum:

O Nestor Nelide, magna gloria Achivorum,

age, tuos currus conscende, juxtaque Machaon

ascendat: ad navesque celerrime dirige solidis-ungulis equos.

Medicus enim vir multis æquiparandus est aliis.

515

[sagittisque excidendis, et mitibus pharmacis inspergendis.]

Sic dixit: nec non-obsecutus-est Gerenius eques Nestor.

Statim autem suos currus conscendit; juxtaque Machaon

ascendit, Æsculapii filius eximii medici:

scuticaque verberabat equos; hi vero non inviti volabant

520

naves versus cavas; eo enim ire gratum iis erat animo.

Cebriones vero Trojanos turbatos animadvertit,

Hectorem juxta-in-curru-stans, et ad hunc ea verba dixit:

Hector, nos quidem hic versamur-inter Danaos,

in-extremitate pugnæ horrisonæ: verum ceteri

525

Trojani turbantur promiscue, equique et ipsi.

Ajax autem turbat eos Telamonius; bene vero ipsum novi:

latum enim circa humeros gerit scutum: sed et nos

illuc equosque et currum dirigamus, ubi maxime

equites peditesque, perniciosum certamen exhibentes,

530

mutuo-se occidunt; clamor autem immensus exortus-est.

Sic igitur fatus, verberavit pulcris-jubis equos

scutica arguta: illi autem verbera sentientes,

velociter agebant celerem currum inter Trojanos et Achivos,

calcantes cadaveraque et scuta: sanguine autem axis

535

subtus totus fœdabatur et ambitus qui erant circa sellam-currus,

quos ab equinis ungulis guttæ aspergebant,

aliæque a canthis. Ille autem cupiebat ingredi turbam

virorum, perrumpereque, insiliens; tumultumque

immisit malum Danais, parumque cessabat ab-hasta vibranda.

540

Atque hic alterorum obibat ordines virorum

pugnans hastaque, enseque, magnisque saxis:

Ajacis autem vitabat pugnam Telamonii.

[Jupiter enim ei irascebatur, si cum-fortiori viro pugnaret.]

Jupiter vero Pater Ajaci in-alto-sedens metum incussit:

545

stetit vero hic attonitus, in-tergumque scutum rejecit septem bubulis-pellibus-munitum:

territus autem recessit, circumspectans in turba, feræ similis,

subinde-se-convertens, lente genua alternans.

Ut vero fulvum leonem boum a stabulo

rapide-abigebant canesque et viri rustici,

550

qui ipsum non sinunt boum pinguedinem eripere,

per-totam-noctem vigilantes: ille autem carnium cupidus,

recta-irruit: sed nihil proficit: frequentia enim jacula

adversa volant audacibus a manibus,

incensæque faces, quas horrens-recedit, incitatus licet:

555

mane autem seorsum abiit afflicto animo:

sic Ajax tunc a Trojanis afflictus corde

abiit, admodum invitus; valde enim timebat navibus Achivorum.

Ut vero quum asinus agrum præteriens prævaluit pueris

tardus, in-quem jam permulti baculi circum fracti-sunt,

560

tondetque ingressus altam segetem: illi autem pueri

verberant baculis; vis vero infirma est ipsorum;

vixque expulerunt, quando quidem se-saturarit pabulo:

sic tum inde Ajacem magnum, Telamonium filium

Trojani magnanimi et e-longinquo-vocati socii,

565

percutientes hastilibus medium scutum, usque sequebantur.

Ajax vero, nunc quidem meminerat impetuosæ fortitudinis,

retro conversus, et cohibebat phalanges

Trojanorum equûm-domitorum: nunc vero vertebat-se ad-fugam;

omnes autem prohibuit quominus celeres ad naves irent;

570

ipse vero Trojanorum et Achivorum furebat in-medio

stans; at jacula audacibus a manibus,

alia quidem in scuto magno figebantur, impetu-acta adversa;

multa vero et in-medio-spatio, antequam corpus candidum attingerent,

in terra stabant, cupientia corpore se-saturare.

575

Hunc autem ut vidit Evæmonis præclarus filius,

Eurypylus, crebris oppressum jaculis;

stetit juxta eum accedens, et jaculatus-est hasta splendida,

et percussit Phausiaden Apisaonem, pastorem virorum,

in-jecur subter præcordia, continuoque genua ei solvit:

580

Eurypylus autem insiliit, et auferebat arma ab humeris.

Hunc autem ut animadvertit Alexander divinæ-formæ

arma auferentem Apisaonis, statim arcum

adduxit in Eurypylum, et ei percussit femur sagitta

dextrum: fracta-est autem arundo, et gravavit femur.

585

Retro autem sociorum ad agmen recedebat, mortem evitans,

vociferatusque-est alta-voce, Danaos inclamans:

O amici, Argivorum ductores atque principes,

consistite conversi, et arcete sævum diem

ab-Ajace, qui telis obruitur: nec ipsum opinor

590

evasurum ex pugna horrisona; sed omnino contra

consistite, circum Ajacem magnum, Telamonium filium.

Sic dixit Eurypylus vulneratus: illi autem juxta ipsum

propinqui constiterunt, scuta humeris inclinantes,

hastas elevantes. His autem obvius ivit Ajax:

595

stetitque conversus, quando venerat ad-agmen sociorum.

Sic hi quidem pugnabant instar ignis ardentis.

Nestorem vero e prælio ferebant Neleiæ equæ

sudantes; ducebantque Machaonem, pastorem virorum.

Hunc autem prospiciens agnovit pedibus-celer divinus Achilles:

600

stabant enim in extrema ingenti navi,

intuens laborem gravem, fugamque lacrimosam.

Statim vero socium suum Patroclum allocutus-est,

clamans e navi: ille autem ex-tentorio ut-audivit,

prodiit par Marti: mali autem hoc ei fuit principium.

605

Hunc prior allocutus-est Menœtii validus filius:

Cur me vocas, Achille? quid autem tibi opus est me?

Hunc vero respondens allocutus-est pedibus velox Achilles:

Nobilis Menœtiade, meo carissime animo,

nunc puto ad genua mea constituros Achivos

610

supplicantes: necessitas enim venit non-amplius tolerabilis.

Sed i nunc, Patrocle Jovi care, Nestorem interroga,

quemnam hunc ducat vulneratum e prælio:

certe quidem a-tergo Machaoni omnino similis-videtur

Asclepiadæ, sed non vidi vultum hominis:

615

equi enim me præterierunt ulterius properantes.

Sic dixit: Patroclus autem dilecto obsecutus-est socio,

profectusque-est currens præterque tentoria et naves Achivorum.

Illi vero quum jam ad-tentorium Nelidæ pervenissent,

ipsi quidem descenderunt in terram almam:

620

equas autem Eurymedon famulus solvit senis

e curru: ipsi vero sudorem exsiccabant a-tunicis,

stantes ad ventum in litore maris; ac deinde

in-tentorium profecti, in sellis-recubitoriis consederunt.

Iis autem parabat potionem-mixtam comis-pulcris Hecamede,

625

quam abduxerat e Tenedo senex, quum eam diripuit Achilles,

filiam Arsinoi magnanimi, quam ei Achivi

electam-dederunt, quoniam consilio præstabat omnibus:

hæc eis primum quidem apposuit mensam

pulcram, pedibus-cyaneis, bene-politam: ac super ea posuit

630

æream lancem; et in ea cepam, potioni aptum obsonium,

ac mel recens, juxtaque farinæ sacræ fructum:

juxta etiam poculum perpulcrum, quod domo attulerat senex,

aureis clavis transfixum; ansæ autem ejus

quatuor erant, binæque columbæ circum singulas

635

aureæ pascebantur; duoque infra fundi erant.

Alius quidem senex laborans (ægre) submovisset a-mensa,

plenum quando-erat: Nestor vero senex sine-labore tollebat.

In hoc ipsis miscuit mulier, similis deabus,

vino Pramnio, insuper autem caprinum rasit caseum

640

radula ærea, superque farinas albas inspersit;

et bibere jussit, postquam appararat potionem-mixtam.

Illi autem postquam bibentes exemerant peraridam sitim,

sermonibus delectabantur inter se colloquentes:

Patroclus vero foribus astitit, par-deo vir.

645

Hunc autem[TR5] conspicatus senex a sede surrexit splendida,

introque duxit manu prehensum, et considere jussit:

Patroclus autem contra renuebat, dixitque verba:

Non sedendi-tempus est, senex Jovis-alumne, nec mihi persuadebis.

Venerandus, reverendus est, qui me misit sciscitatum,

650

quemnam hunc ducas vulneratum: quin et ipse

agnosco; videoque Machaonem, pastorem virorum.

Nunc vero rem dicturus, nuntius redibo Achilli;

bene autem tu nosti, senex Jovis-alumne, qualis ille

difficilis vir; cito vel insontem culpaverit.

655

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

quid tandem sic Achilles miseratur filios Achivorum,

qui jam telis vulnerati-sunt? neque novit

luctus quantum excitatum-sit per exercitum: nam fortissimi

in navibus jacent, eminus-cominusque-vulnerati.

660

Percussus-est quidem Tydides, fortis Diomedes;

vulneratus-est Ulysses hasta-inclytus, et Agamemno:

[percussusque et Eurypylus ad femur sagitta:]

hunc autem alterum ego modo abduxi e bello,

sagitta a nervo percussum. At Achilles,

665

strenuus quum-sit, Danaorum non curam-agit nec miseretur.

An exspectat, donec jam naves veloces prope mare,

Argivis invitis (frustra resistentibus), igne hostili comburantur,

ipsique interficiamur alii-super-alios? non enim mea vis

est, qualis antea erat in agilibus membris.

670

Utinam sic pubescerem, roburque mihi firmum esset,

sicut quando inter-Eleos et nos certamen ortum-est

de boum-abactione, quando ego interfeci Itymoneum,

fortem Hyperochiden, qui in Elide habitabat,

pignora auferens. Ille vero vim-propulsans a-suis bobus,

675

percussus-est inter primos mea a manu, jaculo;

et concidit, virique trepidi-diffugerunt agrestes.

Prædam autem ex campo coegimus valde multam,

quinquaginta boum armenta, totidem greges ovium,

tot suum greges, tot greges latos caprarum:

680

equasque flavas centum et quinquaginta,

omnes feminas; multis etiam pulli suberant.

Et hæc quidem abegimus Pylum Neleïum intro,

nocturni, in urbem: lætatus-est autem animo Neleus,

quoniam mihi contigere multa, juveni ad-bellum profecto.

685

Præcones autem argute-edixerunt, cum aurora illucescente,

illi ut-advenirent, quibus debitum deberetur in Elide divina:

ac congregati Pyliorum principes viri

dividebant: multis enim Epei debitum debebant, potentiores,

quia nos, pauci, ab iis male-habiti in Pylo eramus.

690

Veniens enim nos afllixerat vis Herculea (Hercules),

superioribus annis: interfectique-fuerant quotquot optimi.

Duodecim enim Nelei eximii filii eramus,

quorum solus relictus-sum; ceteri autem omnes perierunt.

His animo-elati Epei ære-loricati,

695

nos insultantes, iniqua moliti-erant.

Sed senex armentumque boum et gregem magnum ovium

sibi-exemit, electis trecentis, atque pastoribus.

Etenim ipsi debitum magnum debebatur in Elide divina,

quatuor in-cursu-victores equi cum-ipsis curribus,

700

qui-ierant ad præmia reportanda; de tripode enim erant

cursu-certaturi; eos autem illic rex virorum Augeas

detinuerat; atque aurigam dimiserat, tristem ob-equos.

Ob-hæc senex dicta iratus atque facta,

exemit-sibi admodum multa, sed reliqua in populum dedit.

705

[dividenda, ne-quis ab-eo fraudatus abiret æqua portione.]

Nos quidem hæc singula administrabamus, perque urbem

faciebamus sacra diis: illi vero tertio die omnes

venerunt simul ipsique multi et solidis-ungulis equi,

cum-universis-copiis: cumque ipsis Moliones-duo arma-induerant,

710

pueri adhuc, nondum perquam scientes impetuosæ fortitudinis.

Est autem quædam Thryoessa urbs, ardua altitudo,

procul ad Alpheum, extrema Pyli arenosi:

hanc obsidebant, evertendæ cupidi.

Sed quum totum campum transissent, nobis Minerva

715

nuntia venit currens ab Olympo, ut-armaremur,

nocturna, nec invitum per Pylum populum congregavit,

sed valde incitatos-cupiditate pugnandi. Sed-non me Neleus

sinebat armari, abscondit autem mihi equos:

nonum enim omnino me existimabat scire bellica opera.

720

Verum etiam sic inter-equites insignis-eram nostros,

pedes licet essem, quoniam sic me duxit ad-pugnam Minerva.

Est autem quidam fluvius Minyeius, in mare se projiciens,

prope Arenen, ubi exspectavimus Auroram divinam

equites Pyliorum; sed affluebant interea agmina peditum.

725

Inde cum-universis copiis, (cum) armis armati,

meridiani pervenimus ad-sacrum fluentum Alphei.

Ibi Jovi quum-fecissemus præpotenti sacra pulcra,

taurumque Alpheo, taurum autem Neptuno sacrificassemus,

ac Minervæ oculis-cæsiis bovem gregalem,

730

cœnam deinde sumsimus per exercitum in turmis:

et dormivimus in armis suis quisque

cirucm fluenta fluvii. Sed magnanimi Epei

circumstabant jam urbem, vastare eam cupientes:

sed ipsis ante apparuit magnum opus Martis.

735

Quum enim sol lucidus eminuit-supra terram,

congressi-sumus pugna, Jovique supplicantes et Minervæ:

at quando jam Pyliorum et Epeorum exstitit certamen,

primus ego occidi virum, abstulique solidis-ungulis equos,

Mulium bellatorem: gener vero erat Augeæ,

740

maximamque-natu filiam habebat flavam Agameden,

quæ tot pharmaca norat, quot alit lata terra.

Hunc quidem ego accedentem percussi ærata hasta:

prolapsusque-est in pulvere; ego vero in currum insiliens,

steti inter primos-pugnatores. Sed magnanimi Epei

745

territi-fugerunt alio alius, ut viderunt virum cadentem,

ductorem equitum, qui fortissimus-erat pugnando.

At ego irrui, atræ procellæ par:

quinquaginta autem cepi currus, duoque circa unumquemque

viri mordicus prehenderunt solum, mea sub hasta domiti.

750

Et jam Actoriones Moliones juvenes interfecissem,

nisi ipsos pater, late-dominans Terræ-concussor, Neptunus,

ex pugna ereptos servasset, tectos caligine multa.

Tum Jupiter Pyliis magnam victoriam dedit;

tantisper enim eos insequebamur per latum campum,

755

interficientesque ipsos, et arma pulcra colligentes;

donec ad Buprasium tritici-ferax egimus equos,

petramque Oleniam, et eo, Alisii herois ubi tumulus

vocatur locus: unde rursum avertit populum Minerva.

Ibi virum interficiens extremum, eum reliqui; atque Achivi

760

retro a Buprasio Pylum-versus agebant veloces equos:

omnes autem gratias-agebant, ex-diis Jovi, Nestorique ex-hominibus.

Talis eram, si-quando eram inter viros. Sed Achilles

solus illa virtute sua fruetur: certe ipsum credo

multum postea-doliturum, ubi exercitus perierit.

765

O amice, sane quidem tibi Menœtius sic præcepit

die illo, quo te ex Phthia ad-Agamemnonem misit:

nos autem intus apud vos quum-essemus, ego et divinus Ulysses,

omnia plane in ædibus audiebamus, sicut præcipiebat;

ad-Pelei autem veneramus domos habitantibus-commodas,

770

populum cogentes per Achaiam feracem.

Ibi tum heroem Menœtium invenimus intus:

atque te, juxta autem Achillem; senex vero, equûm-agitator Peleus,

pinguia femora adolebat bovis Jovi gaudenti-fulmine,

aulæ in septo: tenebatque aureum poculum,

775

libans nigrum vinum super ardentia sacra.

Vos quidem bovis apparabatis carnes, nos vero tum

stabamus in vestibulo; attonitus autem surrexit Achilles,

introque duxit manu prehensos, atque considere jussit,

dapesque-hospitales abunde apposuit, quas apponi hospitibus fas est.

780

Ac postquam saturati-eramus cibo et potu,

ordiebar ego sermonem, hortans vos simul ut-sequamini:

vos autem vehementer volebatis, hi vero ambo multa præceperunt:

Peleus quidem suo filio senex præcepit Achilli,

semper fortissime-se-gerere et superiorem esse aliis:

785

tibi vero rursus sic præcepit Menœtius, Actoris filius:

Fili mi, genere quidem superior est Achilles,

major-natu vero tu es: viribus autem ille multo præstantior:

sed probe ei da prudens consilium, et admone,

et ei præcipe; ille autem obsequetur in bonum quidem.

790

Sic præcepit senex, tu vero oblivisceris. Sed etiam nunc

hæc dicas Achilli bellicoso, si forte obsequatur:

quis vero scit, an ei, cum (favente) deo, animum commoveas

admonens? bona autem admonitio est amici.

Si vero aliquod mentibus suis vaticinium evitat,

795

et aliquod ei a Jove dixit veneranda mater, quominus ipse eat:

saltem te mittat; simul autem ceteræ copiæ sequantur

Myrmidonum, si forte aliquod lumen (salus) Danais fias:

et tibi arma pulcra det ad-prælium gerenda;

si forte te illi assimilantes (illum esse ob similitudinem credentes) abstineant pugna

800

Trojani, respirentque Mavortii filii Achivorum

qui-affliguntur: parva autem est respiratio a-bello.

Facile vero integri defessos viros in-pugna

repellatis ad urbem a navibus et tentoriis.

Sic dixit: eique animum in pectoribus commovit:

805

profectus-est autem currens præter naves ad Æaciden Achillem.

Sed quum jam prope naves Ulyssis divini

venisset currens Patroclus, ubi eis forumque et jus

erat, qua eis etiam deorum constituta-erant altaria:

illic ei Eurypylus percussus occurrit,

810

generosus Evæmonides, in femore sagitta,

claudicans e pugna; atque humidus defluebat sudor

de-humeris et capite: eque vulnere gravi

sanguis niger scaturiebat: mens tamen firma erat.

Hunc autem intuitus, miseratus-est Menœtii fortis filius,

815

et dolens, verbis alatis eum allocutus-est:

Ah miseri, Danaorum ductores et principes:

siccine eratis procul ab-amicis et patria terra

satiaturi in Troja veloces canes alba pinguedine?

sed age mihi hoc dic, Jovis-alumne Eurypyle heros:

820

adhucne fere sustinebunt immanem Hectorem Achivi,

an jam conficientur, ab ipso hasta domiti?

Huic autem Eurypylus vulneratus respondit:

nullum-amplius, nobilissime Patrocle, præsidium Achivis

erit; sed in navibus nigris cadent.

825

Illi enim jam omnes, quotquot ante erant fortissimi,

in navibus jacent eminus- cominusque-vulnerati

manibus sub Trojanorum: horum vero robur augescit usque.

Sed me quidem tu serva, ducens ad navem nigram;

femoreque exscinde sagittam, ab eoque sanguinem nigrum

830

ablue aqua tepida; et lenia medicamenta insperge,

salubria, quæ te ajunt ab Achille doctum-esse,

quem Chiron docuit, justissimus Centaurorum:

medici enim, Podalirius atque Machaon,

hunc quidem in tentoriis puto vulnus habentem,

835

indigentem et ipsum eximii medici,

jacere: alter autem in campo Troum sustinet acrem Martem.

Hunc autem vicissim allocutus-est Menœtii fortis filius:

Quomodo fiant (quo evadent) hæc opera? quid agemus, Eurypyle heros?

vado, ut Achilli bellicoso sermonem referam,

840

quem Nestor mandavit Gerenius, custos Achivorum:

attamen ne sic quidem te dimittam afflictum.

Dixit, et in sinu susceptum ferebat pastorem virorum

in tentorium: famulus autem ut-vidit, substravit pelles-bubulas.

Ibi illi porrecto, e femore excidit cultro

845

acutum telum peramarum: ab ipso autem sanguinem atrum

abluit aqua tepida; et radicem immisit amaram,

manibus contritam, dolores-adimentem, quæ ei cunctos

inhibuit dolores: ac vulnus quidem siccatum est, cessavitque sanguis.

[TR1] "ut-esset," → "ut-esset."
[TR2] "Iris" → "Iris,"
[TR3] "spoliabat" → "spoliabat."
[TR4] "animum;" → "animum:"
[TR5] "Hunc aute m" → "Hunc autem."

Iliadis XII.—Pugna ad murum.

ARGUMENT: THE BATTLE AT THE GRECIAN WALL.

The Greeks having retired into their intrenchments, Hector attempts to force them; but it proving impossible to pass the ditch, Polydamas advises to quit their chariots, and manage the attack on foot. The Trojans follow his counsel; and having divided their army into five bodies of foot, begin the assault. But upon the signal of an eagle with a serpent in his talons, which appeared on the left hand of the Trojans, Polydamas endeavours to withdraw them again. This Hector opposes, and continues the attack; in which, after many actions, Sarpedon makes the first breach in the wall. Hector also, casting a stone of vast size, forces open one of the gates, and enters at the head of his troops, who victoriously pursue the Grecians even to their ships.

TEXT:

1

Sic quidem in tentoriis Menœtii fortis filius,

curabat Eurypylum vulneratum; verum pugnabant

Argivi et Trojani catervatim. Neque jam erat hos

fossa amplius prohibitura Danaorum, et murus supra

5

latus, quem fecerant pro navibus: circùm autem fossam

duxerant; nec diis dederant inclytas hecatombas;

ut ille ipsis navesque veloces et prædam multam

intus continens tueretur: diis autem invitis structus-erat

immortalibus; quocirca etiam nequaquam longum tempus integer erat.

10

Quamdiu quidem Hector vivus erat, et irascebatur Achilles,

et Priami regis non-eversa urbs erat,

tamdiu etiam magnus murus Achivorum integer erat.

At postquam Troum quidem mortui-erant quotquot fortissimi,

multi autem Argiovrum, alii domiti-, alii superstites-erant,

15

eversaque-est Priami urbs decimo anno,

Argivique in navibus dilectam in patriam redierunt:

tum demum inierunt-consilium Neptunus et Apollo,

murum ut-abolerent fluviorum vi immissa,

quotquot ab Idæis montibus in-mare profluunt,

20

Rhesusque, Heptaporusque, Caresusque, Rhodiusque,

Granicusque, et Æsepus, divinusque Scamander,

et Simois, ubi multi clypei-e-bovino-corio et galeæ

deciderant in pulvere, et simideorum genus virorum:

horum omnium eodem ostia convertit Phœbus Apollo,

25

perque-novem-dies in murum immisit eorum cursum: pluebat autem Jupiter

continuo, ut citius mari-submersum murum redderet.

Ipse autem Terræ-concussor, tenens manibus tridentem,

præibat; et omnia fundamenta undis emovit

truncorum et lapidum, quæ jecerant laborantes Achivi;

30

planaque fecit loca juxta rapidum Hellespontum,

rursusque litus magnum arenis cooperuit,

muro abolito: fluvios autem vertit, ut-redirent

in alveum suum quisque, qua ante demittebant pulcre-fluentem aquam.

Ita erant in-posterum Neptunus et Apollo

35

facturi: tum vero pugna clamorque exarsit circa

murum bene-structum; sonitumque-reddebant stipites turrium

percussæ: Argivi vero, Jovis flagello domiti,

naves ad cavas conclusi tenebantur,

Hectorem timentes, violentum auctorem fugæ hostium:

40

atque is, sicut antea, pugnabat par turbini.

Ut vero quando interque canes et viros venatores

aper sive leo versatur, præ robore truces-oculos-volvens;

illi vero turmatim se ipsos instruentes,

adversi stant, et jaculantur crebra

45

spicula de manibus: ejus autem generosum cor nunquam

pavet, nec fugam-capessit: fortitudo vero ipsum occidit:

crebroque se-convertit, ordines virorum tentans;

quaque fecerit-impetum, ibi cedunt ordines virorum:

sic Hector turbam obiens se-motabat, socios

50

fossam adhortans ut-transcenderent: nec-tamen ei equi

audebant veloces-pedibus: valde vero hinniebant, in summo

labro stantes: absterrebat enim fossa eos

lata, nec transilire in-promptu erat, nec transitu

erat facilis: præcipitia enim prominentia circa omnem

55

stabant utrinque: desuper autem vallis

acutis munita-erat, quos defixerant filii Achivorum,

densos et magnos, ab-infestis viris munimentum.

Illuc non facile equus bonis-rotis-instructum currum trahens

intrasset; pedites vero cogitabant, si perficere-possent.

60

Tum vero Polydamas audaci Hectori dixit astans:

Hectorque et alii Trojanorum duces ac sociorum;

temere per fossam impellimus veloces equos:

hæc autem admodum difficilis est transitu: valli enim in illa

acuti stand, et ad ipsos murus Achivorum:

65

illuc nullo-modo licet descendere, nec pugnare

equitibus: angustiæ enim sunt, ubi eos sauciatum-iri puto.

Quod si jam omnino Achivos mala ipsis meditans perdit

Jupiter altitonans, Trojanis autem vult auxiliari,

sane equidem vellem vel statim hoc effectum,

70

inglorios perire procul ab Argis hic Achivos:

sin vero conversi-fuerint, repressioque nostrorum fiat

a navibus, et fossæ impegerimus profundæ,

non deinceps puto ne nuntium quidem reversurum

retro ad urbem, iterum-conversis ad pugnam ab Achivis.

75

Verum agite, sicut ego dixero, obsequamur omnes:

equos quidem famuli contineant prope fossam,

ipsi vero, pedibus, (cum) armis instructi,

Hectorem omnes sequamur conferti: at Achivi

non sustinebunt, siquidem ipsis exitii fines impendent.

80

Sic dixit Polydamas: placebatque Hectori sermo tutus:

statim autem de curribus cum armis desiliit in-terram.

Nec ceteri Trojani in equis convenerunt;

sed omnes desilierunt, ut viderunt Hectorem divinum.

Aurigæ quidem deinde suo præcepit quisque,

85

equos bene ex ordine ut-coercerent illic ad fossam:

ipsi vero in-ordines-digesti, se ipsos instruentes,

in-quinque-agmina dispositi, simul duces sequebantur.

Alii quidem cum Hectore iverunt et eximio Polydamante,

qui plurimi et fortissimi erant, cupiebantque maxime

90

muro rapto cavas ad naves pugnare:

et ipsos Cebriones tertius sequebatur; apud currus autem

alium, Cebrione deteriorem, reliquit Hector.

Alteris vero Paris præerat, et Alcathous, et Agenor:

tertiis autem Helenus et Deiphobus divinus,

95

filii duo Priami; tertiusque erat Asius heros,

Asius Hyrtacides, quem ab-Arisba vexerant equi

rutili, magni, fluvio a Selleente.

At quartorum ductor-erat strenuus filius Anchisæ,

Æneas: cumque eo duo Antenoris filii,

100

Archelochusque Acamasque, pugnæ bene scientes omnis.

Sarpedon vero dux-erat inclytorum sociorum;

assumsitque Glaucum et Mavortium Asteropæum;

hi enim ei visi-sunt eximie esse fortissimi

ceterorum, post se quidem ipsum: ipse vero emicuit etiam præ omnibus.

105

Hi autem ut se-inter-se-junxerant bene-factis boum-tergoribus,

ivere recta in-Danaos animosi, nec amplius putabant

eos sustenturos, sed in navibus nigris casuros.

Hinc ceteri Trojani, longeque-vocati socii,

consilio Polydamantis laudatissimi paruerunt;

110

at non Hyrtacides voluit Asius, princeps virorum,

illic relinquere equosque et aurigam famulum:

sed una-cum ipsis accedebat navibus velocibus,

demens: neque enim erat, malum fatum postquam-evitasset,

equis et curribus exsultans, a navibus

115

retro reversurus ad Ilium ventosum:

prius enim eum Fatum infaustum obvolvit

per-hastam Idomenei præclari Deucalionidæ.

Irruit enim navium ad sinistram-partem, qua Achivi

ex campo redibant cum equis et curribus:

120

hac equosque et currum egit, neque portis

invenit acclinatas valvas et longum vectem immissum:

sed apertas tenebant viri, si quem sociorum,

e bello fugientem, salvum-reciperent ad naves.

Hac recta animosus equos regebat; hi vero (sui) simul sequebantur,

125

acutum clamantes: putabant enim non-amplius Achivos

sustenturos-esse, sed in navibus nigris casuros;

dementes: in portis vero duos viros invenerunt fortissimos,

filios animosos Lapitharum bellicosorum;

alterum quidem, Pirithoi filium, strenuum Polypœten;

130

alterum vero, Leonteum, hominum-perniciei parem Marti:

hi igitur ante portas altas

stabant, ut quando stant quercus in-montibus altæ,

quæ-quidem ventum sustinent et pluviam per-dies omnes,

radicibus magnis late-porrectis hærentes:

135

sic igitur hi manibus freti ac viribus,

manebant advenientem magnum Asium, nec fugiebant.

Illi vero recta ad murum bene-structum, tergora-boum arida

ni-altum elevantes, ibant magno cum fremitu,

qui erant Asium circa regem, et Iamenum, et Orestem,

140

Asiadenque Adamantem, Thoonemque, Œnomaumque.

Atque hi, Polypœ et Leonteus, adhuc quidem bene-ocreatos Achivos

hortabantur, intus dum-erant, pugnare pro navibus:

sed postquam in-murum ruentes animadverterunt

Trojanos, at Danaorum ortus-est clamorque fugaque,

145

tum hi-duo erumpentes, ante portas pugnabant,

agrestibus apris similes, qui in montibus

virorum ac canum excipiunt tumultum advenientem,

obliqueque irruentes, circa se frangunt sylvam,

radicitus exscindentes, subtusque stridor dentium

150

oritur, donec aliquis jaculatus vitam eis eripuerit:

sic horum resonabat æs in pectoribus lucidum,

adversis ictibus percussorum: valde enim fortiter pugnabant,

viris qui superne erant freti, ac propriis viribus.

Illi vero saxis-missilibus, bene-ædificatis a turribus,

155

jaculabantur, propugnantes sibique ipsis et tentoriis,

navibusque velocibus. Nives autem ut cadunt in-terram,

quas ventus vehementer-flans, nubes opacas agitans,

crebras defundebat in terram almam:

sic horum e manibus tela fluebant, tam Achivorum,

160

quam etiam e Trojanorum manibus; galeæ autem circùm raucum sonabant,

percussæ ingentibus-saxis, et clypei umbonibus-muniti.

Tunc vero ingemuitque et sua percussit femora

Asius Hyrtacides, et indignatus verbum dixit:

Jupiter pater, ergo jam et tu mendax factus-es

165

omnino multum: non enim equidem putabam heroas Achivos

sustenturos nostrum robur et manus invictas:

illi vero, ut vespæ in-medio corpore variæ, aut apes

nidos sibi-faciunt viam ad lapillosam,

nec relinquunt cavam domum; sed manentes

170

viros venatores, pugnant pro natis:

sic illi non volunt a-portis, etiam si duo tantum sint,

recedere, antequam vel interficiantur, vel capiantur.

Sic dixit, nec Jovis flexit mentem hæc dicens:

Hectori enim ejus anius volebat gloriam præbere.

175

[Alii autem circa alias pugnam pugnabant portas:

difficile vero me hæc, dei instar, omnia proloqui.

Undique enim circa murum excitatus-est immane-ardens ignis

lapideum: Argivi autem, etiamsi mœsti, necessitate tamen

navibus propugnabant: dii vero tristes-erant animo

180

omnes, quotquot Danais in-prælio fautores erant.

Commiserunt autem Lapithæ bellum et pugnam.]

Tum autem Pirithoi filius, fortis Polypœtes,

hasta percussit Damasum, per-galeam æreis-munitam-malis;

neque ærea galea illam prohibuit; sed penitus

185

cuspis ærea perrupit os; cerebrum autem

intus totum concussum-est; domuitque ipsum ardentem:

ac deinde Pylonem et Ormenum interfecit.

Filium autem Antimachi Leonteus, soboles Martis,

Hippomachum percussit hasta, ad balteum assecutus.

190

[TR1] autem e vagina extrahens ensem acutum,

Antiphaten quidem primum, impetu-facto per turbam,

percussit cominus; is vero supinus solo allisus-est:

ac dein Menonem, et Iamenum et Orestem,

omnes alios-super-alios admovit terræ almæ.

195

Quamdiu illi hos interfectos-spoliabant armis coruscis,

interea Polydamantem et Hectorem juvenes sequebantur,

qui plurimi et fortissimi erant, ardebantque maxime

murumque perrumpere, et incendere igne naves.

Hi tamen adhuc deliberabant, stantes ad fossam:

200

augurium enim ipsis supervenerat, transire cupientibus,

aquila altivolans, ad sinistram copias arcens,

cruentatum serpentem gestans unguibus, immanem,

vivum, adhuc palpitantem; necdum is oblitus-erat pugnæ:

percussit enim ipsam tenentem ad pectus, prope collum,

205

contortus retro; illa autem eum a se dimisit in-terram,

dolens angoribus, medioque dejecit in agmine;

ipsaque clangens avolavit cum flatibus venti.

Trojani vero cohorruerunt, ut viderunt varium serpentem,

jacentem in mediis, Jovis portentum ægidem-tenentis.

210

Tunc Polydamas audacem Hectorem allocutus-est astans:

Hector, semper quidem fere me increpas in-concionibus,

recta licet monentem; quippe nequaquam par-est

civis qui-sit, temere dicere, neque in consilio,

neque unquam in bello, tuam vero potentiam semper augere:

215

nunc autem rursus proloquar, ut mihi videatur esse optimum.

Ne eamus cum-Danais pugnaturi de navibus.

Sic enim eventurum-esse puto, si vere quidem

Trojanis hoc augurium-advenit, transire cupientibus,

aquila altivolans, ad sinistram copias arcens,

220

cruentatum serpentem portans unguibus, immanem,

vivum: cito autem dimisit, antequam ad-caros nidos pervenisset,

neque effecit portans, ut-daret pullis suis.

Sic nos, etiamsi portas et murum Achivorum

perruperimus robore magno, cesserint autem Achivi,

225

non ordine a navibus revertemur per-easdem vias:

multos enim Trojanorum relinquemus, quos Achivi

ære interfecerint, pugnantes pro navibus.

Hac certe interpretatione-responderit augur, qui vere animo

peritus-sit prodigiorum, et ei paruerint populi.

230

Hunc autem torve intuitus allocutus-est galeam-motans Hector:

Polydama, tu quidem non-jam mihi grata hæc dicis:

nosti et aliam sententiam meliorem hac excogitare.

Sin vero revera hanc ex animo dicis,

jam tibi inde dii mentem ademerunt ipsi:

235

qui jubes Jovis quidem altitonantis oblivisci

consiliorum, quæ mihi ipse præstitit et annuit:

tu vero me alitibus alas-expandentibus jubes

parere: quos minime moror, neque curo,

sive ad dextram vadant, ad auroramque solemque,

240

sive ad sinistram isti, ad occasum obscurum.

Nos vero magni Jovis pareamus consilio,

qui omnibus mortalibus et immortalibus imperat.

Unum augurium est præstantissimum, pugnare pro patria.

Quid-tandem tu times bellum et pugnam?

245

etsi enim ceteri nos circum occidamur omnes,

naves ad Argivorum, tibi tamen non timor est pereundi;

non enim tibi est cor hostes sustinens nec pugnax.

Si vero tu a-pugna te-abstinebis, vel aliquem alium,

dehortatione-deceptum, verbis avertes a-bellando,

250

statim mea sub hasta percussus animam amittes.

Sic igitur fatus præivit; hi autem una sequebantur

clamore immenso; insuperque Jupiter gaudens-fulmine

excitavit ab Idæis montibus venti procellam,

quæ recta naves-versus pulverem ferebat; atque Achivorum

255

molliebat animum, Trojanis vero et Hectori gloriam præstabat.

Hujus jam prodigiis confisi ac robore suo,

perfringere magnum murum Achivorum tentabant.

Pinnas quidem turrium convellebant, et demoliebantur propugnacula,

crepidinesque prominentes vectibus-labefactabant, quas Achivi

260

primas in terra posuerant, ut-essent stabilimina turrium.

Has illi retrahebant, sperabantque murum Achivorum

se perrupturos. Nondum tamen Danai cedebant de-via;

sed illi scutis bubulis præmunientes propugnacula,

percutiebant ex ipsis hostes murum subeuntes.

265

Ambo autem Ajaces hortantes in turribus

quaquaversum itabant, robut excitantes Achivorum:

alium blandis, alium duris verbis

increpabant, quemcunque omnino pugnam remittentem vidissent:

O amici, Argivorum quique eximius, quique mediocris,

270

quique deterior; quandoquidem non omnes similes

viri in bello; nunc exstitit opus omnibus:

et vero ipsi hoc fere cognoscitis; ne-quis retro

vertatur ad naves, minitanti Trojano auscultans:

sed ulterius procedite, et invicem hortamini,

275

si forte Jupiter det Olympius fulgurator,

pugnam quum-repulerimus, hostes ad urbem persequi.

Sic illi ante-alios-clamantes, pugnam excitabant Achivorum.

Horum vero, sicut flocculi nivis cadunt crebri

die hiberno, quando orsus-est providus Jupiter

280

ningere, hominibus ostentans illa sua tela;

sopitis vero ventis fundit constanter, donec operuerit

celsorum montium vertices et cacumina summa,

et campos florentes, et hominum pinguia culta;

et super maris cani funduntur portubusque et litoribus,

285

fluctus autem eos adventans prohibet, aliaque omnia

operiuntur desuper, quando ingruit Jovis imber:

sic horum utrinque lapides volitabant crebri,

hi quidem in Trojanos, illi autem a Trojanis in Achivos,

dum-utrique-feriuntur: sed murum supra totum strepitus ortus-est.

290

Haudquaquam tamen tunc quidem Trojani et splendidus Hector

muri perrupissent portas et longum vectem,

nisi filium suum Sarpedonem providus Jupiter

excitasset in Argivos, leonem veluti in-boves cornibus-camuros.

Statim vero clypeum quidem ante se tenebat undique æqualem,

295

pulcrum, æneum, lamina-ductili-tectum: quem quidem faber

duxerat, intus vero pelles-bubulas consuerat spissas,

aureis virgis perpetuis circa orbem:

hoc igitur ille ante se objecto, duas hastas vibrans

profectus-est ire, sicut leo in-montibus-nutritus, qui indigus

300

diu fuerit carnium, jubet autem ipsum animus magnus,

oves tentaturum, vel ad bene-munitam caulam ire:

etsia enim invenerit apud ipsam pastores viros

cum canibus et hastis custodiam-agentes circa oves,

haud tamen re-non-tentata sustinet a-stabulo pelli:

305

sed is inde aut rapuit insiliens, aut etiam ipse

vulneratus-est inter primos veloci ex manu jaculo:

sic tunc parem-deo Sarpedonem animus impulit

murum ut-invaderet perrumperetque propugnacula.

Statim autem Glaucum allocutus-est, filium Hippolochi:

310

Glauce, cur jam nos honoribus-affecti-sumus maxime,

sedeque carnibusque ac plenis poculis,

in Lycia, omnes autem, deos tanquam, nos aspiciunt?

et agri-portionem possidemus magnam, Xanthi ad ripas,

amœnam vitifero-solo et arvo frugifero?

315

quare nunc oportet, Lycios inter primos quum-simus,

stare, ac pugnæ ardenti occurrere:

ut aliquis sic dicat Lyciorum bene armatorum:

Nequaquam inglorii per Lyciam imperant

nostri reges, eduntque pingues oves,

320

vinumque bibunt eximium, dulce; verum enim et robur iis

est præstans, quandoquidem Lycios inter primos pugnant.

O amice, si enim, bellum hoc postquam-effugerimus,

perpetuo jam essemus expertesque-senii immortalesque

futuri, nec ipse inter primos pugnarem,

325

nec te mitterem pugnam in clarantem-viros:

nunc vero (nihilominus enim fata instant mortis

plurima, quæ non licet effugere homini, neque evitare,)

eamus; vel alicui gloriam dabimus, vel aliquis nobis.

Sic dixit: nec Glaucus aversus-est, nec non-obsecutus.

330

Hi autem recta ibant, Lyciorum magnam gentem ducentes.

Hos vero conspicatus cohorruit filius Petei Menestheus:

hujus enim jam ad turrim ibant, malum ferentes.

Circumspexit autem per cohortem Achivorum, si quem videret

ductorum, qui sibi malum a-sociis arceret:

335

animadvertit autem Ajaces duos, belli insatiabiles,

stantes, Teucrumque, modo e-tentorio profectum,

prope: sed nullo-modo ei licebat, si-clamaret, exaudiri:

tantus enim strepitus erat: sonitusque ad-cœlum perveniebat

percussorum scutorumque et setis-equinis-comantium galearum

340

et portarum: omnes enim occlusæ-erant: isti vero ad ipsas

stantes nitebantur vi perruptas ingredi.

Statim autem ad Ajacem misit præconem Thooten:

I, nobilis Thoota, currens Ajacem voca:

ambos quidem potius: hoc enim longe optimum omnium

345

esset, quoniam mox hic fiet grave exitium.

Huc enim magna-mole-feruntur Lyciorum duces, qui pridem

valde-vehementes sunt in acribus pugnis.

Si vero ipsis etiam illic labor et certamen ortum-est,

at saltem solus veniat Telamonius fortis Ajax,

350

et eum Teucer simul sequatur, arcuum bene sciens.

Sic dixit: neque ei præco non-obsecutus-est, ut-audivit;

profectus-est autem currens præter murum Achivorum ære-loricatorum,

stetitque juxta Ajaces profectus, statimque eos allocutus-est:

Ajaces, Argivorum duces ære-loricatorum,

355

jubet vos Petei Jovis-alumni carus filius

illuc ire, ut laboris vel paululum participes-sitis:

ambo quidem potius: hoc enim longe optimum omnium

esset, quoniam mox ibi fiet grave exitium.

Illuc enim magna-mole-feruntur Lyciorum duces, qui pridem

360

valde-vehementes sunt in acribus pugnis.

Si vero et hic etiam bellum et certamen ortum-est,

at saltem veniat Telamonius fortis Ajax,

et eum Teucer simul sequatur, arcuum bene sciens.

Sic dixit: nec non-obsecutus-est magnus Telamonius Ajax.

365

Statim Oiliden verbis alatis allocutus-est:

Ajax, vos quidem hic, tu et fortis Lycomedes,

stantes, Danaos excitate ad-fortiter pugnandum:

sed ego illuc ibo, et intereo pugnæ;

protinus autem revertar, quum bene ipsis auxiliatus-fuero.

370

Sic igitur fatus abiit Telamonius Ajax,

et cum-eo Teucer simul ibat frater et ejusdem-patris;

cum-istis vero una Pandion Teucri ferebat curvos arcus.

Quando Menesthei magnanimi ad-turrim venerunt,

murum intrantes, laborantibus supervenerunt.

375

Quippe in pinnas ascendebant, obscuro turbini similes,

fortes Lyciorum ductores atque principes:

congressi-sunt autem ad-pugnandum contra, ortusque-est clamor.

Ajax vero primus Telamonius virum interfecit,

Sarpedonis socium, Epiclem magnanimum,

380

saxo aspero percussum, quod murum intra

jacebat magnum ad pinnam summum: neque id facile

manibus ambabus tenuisset vir, ne maxime quidem juvenis,

quales nunc homines sunt: ille vero ex-alto immisit sublatum;

perrupitque quatuor-conos-habentem galeam, ossaque confregit

385

omnia simul capitis: is autem urinatori similis,

decidit ab excelsa turri, liquitque ossa animus.

Teucer vero Glaucum, fortem filium Hippolochi,

sagitta irruentem percussit ex-muro alto,

qua vidit nudatum brachium; cessareque-fecit a-pugna.

390

Retro autem a muro desiliit latens, ut ne-quis Achivorum

vulneratum videret, et insultaret verbis.

Sarpedoni autem dolor fuit, Glauco abeunte,

protinus ut animadvertit; attamen non oblitus-est pugnæ:

sed is Thestoriden Alcmaonem hasta assecutus

395

vulneravit, extraxitque hastam; ille vero cecidit secutus hastam,

pronus, circaque ipsum sonitum-dedere arma varia ære.

Sarpedon vero pinnam, prehensam manibus robustis,

trahebat; illa autem secuta est tota prorsus; ac desuper

murus nudatus-est, multisque fecit viam.

400

Illum vero Ajax et Teucer simul assecuti, hic quidem sagitta

percussit lorum circa pectora splendidum

clypei ingentis; sed Jupiter fata arcuit

a-filio suo, ne navium ad puppes interficeretur:

Ajax autem clypeum ejus percussit insiliens, ac penitus

405

transiit hasta, aspereque-repulit ipsum ardentem.

Cessit vero paullulum a-propugnaculo, nec tamen ille plane

recessit, quoniam ei animus sperabat gloriam reportare.

Adhortatus-est autem divinos, conversus, Lycios:

O Lycii, quid ita remittitis impetuosam fortitudinem?

410

difficile autem mihi est, etsi fortissimus sim

soli, quum-murum-perruperim, facere ad naves aditum,

sed una-sequimini: multorum vero opus est melius.

Sic dixit: illi autem regis reveriti adhortationem,

validius incubuerunt consiliarium circa regem.

415

Argivi autem ex-altera-parte corroborabant phalangas,

intra murum, magnum vero ipsis se-obtulit opus.

Neque enim fortissimi Lycii Danaroum poterant

muro rupto facere ad naves viam:

neque unquam bellatores Danai Lycios poterant

420

a-muro retro repellere, postquam primum accesserant.

Sed sicut de finibus duo viri contendunt,

mensuras in manibus tenentes, communi in arvo,

qui-quidem exiguo in loco litigant de æquo:

sic igitur hos distinebant pinnæ: illi autem super ipsis

425

cædebant alii-aliorum circa pectora bubula-pelle-factos

clypeos rotundos, parmasque leves.

Multi autem vulnerabantur in corpore sævo ære,

sive cui converso terga nudarentur

pugnantium, multi vero penitus per clypeum ipsum.

430

Ubique jam turres et pinnæ sanguine virorum

perfusæ-erant utrinque a Trojanis et Achivis.

At ne sic quidem poterant fugam efficere Achivorum:

sed ita-se-habebant, ut lanaces mulier opifica justa,

quæ stateram tenens et lanam, utrinque appendit

435

exæquans, ut liberis iniquam mercedem ferat:

sic quidem horum æqualiter pugna intendebatur bellumque,

ante quam Jupiter gloriam superiorem Hectori daret

Priamidæ, qui primus irrupit in-murum Achivorum:

clamavit autem intentissima-voce, Trojanis vociferans:

440

Ingruite, equûm-domitores[TR2] Trojani; perrumpite vero murum

Argivorum, et navibus immittite immane-ardentem ignem.

Sic dixit incitans: illi autem auribus omnes audierunt,

rectaque-irruebant in murum frequentes: iique deinde

pinnas ascendebant, acutas hastas tenentes.

445

Hector vero arreptum lapidem ferebat, qui ante portas

stabat; in-extremo crassus, ac desuper

acutus erat, quem ne duo quidem viri ex-populo fortissimi

facile in plaustrum a solo movissent,

quales nunc homines sunt: ille vero eum facile vibrabat etiam solus.

450

[Hunc ei levem reddiderat Saturni filius versuti.]

Sicut autem, quando opilio facile portat vellus arietis,

manu prehensum altera, exiguumque ipsum pondus premit:

sic Hector recta in-tabulata ferebat lapidem sublatum,

quæ portas muniebant valde spisse coagmentatas,

455

bifores, altas: duo autem intus vectes eas

continebant invicem-transversi, una vero clavis inhærebat.

Stetitque valde prope profectus, et adnixus percussit medias,

firmiter divaricatis-pedibus-stans, ut ne ei minus-grave telum esset.

Abrupit autem ambos cardines: ceciditque lapis intro

460

magno-pondere, immane vero circum portæ crepuere: nec vectes

sustinuere, tabulæque disruptæ-sunt alio alia,

lapidis ab impetu. Insiliit autem splendidus Hector,

nocti veloci similis aspectu: fulgebatque ære

terribili, quo indutus-erat circa corpus: duas autem manibus

465

hastas tenebat. Haud quis illum inhibuisset occurrens,

præter deos, quando insiliit in-portas; igne vero oculi ardebant.

Hortabatur autem Trojanos, conversus ad turbam,

murum ut-transcenderent: illi vero hortanti paruerunt:

protinusque alii quidem murum transcenderunt, alii vero per ipsas

470

affabre factas infundebantur portas: Danai autem diffugerunt

naves ad cavas: tumultusque ingens factus-est.

[TR1] Probably a word missing before "autem" at the begining of this line, but unclear what it should be.
[TR2] "equum-domitores" → "equûm-domitores"

Iliadis XIII.—Pugna ad naves.

ARGUMENT: THE FOURTH BATTLE CONTINUED, IN WHICH NEPTUNE ASSISTS THE GREEKS: THE ACTS OF IDOMENEUS.

Neptune, concerned for the loss of the Grecians, upon seeing the fortification forced by Hector, (who had entered the gate near the station of the Ajaces,) assumes the shape of Calchas, and inspires those heroes to oppose him: then, in the form of one of the generals, encourages the other Greeks who had retired to their vessels. The Ajaces form their troops in a close phalanx, and put a stop to Hector and the Trojans. Several deeds of valour are performed; Meriones, losing his spear in the encounter, repairs to seek another at the tent of Idomeneus: this occasions a conversation between those two warriors, who return together to the battle. Idomeneus signalizes his courage above the rest; he kills Othryoneus, Asius, and Alcathous: Deiphobus and Æneas march against him, and at length Idomeneus retires. Menelaus wounds Helenus, and kills Pisander. The Trojans are repulsed on the left wing; Hector still keeps his ground against the Ajaces, till, being galled by the Locrian slingers and archers, Polydamas advises to call a council of war: Hector approves of his advice, but goes first to rally the Trojans; upbraids Paris, rejoins Polydamas, meets Ajax again, and renews the attack.

The eight-and-twentieth day still continues. The scene is between the Grecian wall and the sea-shore.

TEXT:

1

Jupiter vero quum Trojanosque et Hectorem navibus admovisset,

hos quidem reliquit ad illas, laboremque ut-haberent et ærumnas

indesinenter; ipse autem retro vertit oculos fulgentes

seorsum in equestrium Thracum intuens terram,

5

Mysorumque cominus-pugnantium, et illustrium Hippomolgorum,

late-victitantium Abiorumque, justissimorum hominum;

ad Trojam vero nequaquam amplius vertebat oculos fulgentes:

non enim ille immortalium quemquam putabat suo in animo,

profectum, vel Trojanis auxiliaturum, vel Danais.

10

Nec vero cæcam-speculationem agebat rex Neptunus:

etenim hic spectans sedebat bellumque pugnamque

alte super summum verticem Sami silvosæ

Threiciæ: inde enim conspiciebatur tota quidem Ida,

conspiciebatur autem et Priami urbs, et naves Achivorum.

15

Illic igitur is e mari sedebat egressus, miserabaturque Achivos

a-Trojanis domitos, Jovi autem graviter succensebat.

Protinus vero de monte descendit aspero,

rapide pedibus progressus; tremebant autem montes alti et silva

pedibus sub immortalibus Neptuni incedentis.

20

Ter quidem protendit gressum, quarto autem passu pervenit ad-finem viæ,

Ægas: illic vero ei inclytæ ædes in-gurgitibus maris,

aureæ, coruscantes, ædificatæ-erant, incorruptibiles semper.

Illuc quum-venisset, sub curru junxit æripedes equos,

celeriter-volantes, aureis jubis comantes.

25

Aurum autem ipse induit circa corpus: prehenditque scuticam

auream, affabre-factam, suumque conscendit currum;

ivitque ut-inveheretur super undas: exsultabant autem cete sub ipso

undique e latebris, nec non-agnoverunt regem:

cum-lætitia vero mare utrinque-discedebat: hi autem volabant

30

celeriter admodum, nec subtus madescebat æreus axis:

ipsumque ad Achivorum naves fragiles ferebant equi.

Est autem quidam specus latus profundi in-gurgitibus maris,

media-inter Tenedum et Imbrum asperam:

illic equos stabulare-fecit Neptunus terræ concussor,

35

solutos de curribus, juxtaque divinum posuit pabulum

ut-ederent: circaque pedes pedicas jecit aureas,

infractas, insolubiles, ut firmiter illic manerent

rediturum regem: is autem ad exercitum abiit Achivorum.

Trojani vero, flammæ pares, conferti, sive procellæ,

40

Hectorem Priamiden insatiabiliter ardentes sequebantur,

frementes, clamantesque; sperabant autem naves Achivorum

se capturos, occisurosque ad ipsas omnes Achivos.

Sed Neptunus terram-cingens, terræ-concussor,

Argivos excitabat, profundo e mari egressus,

45

assimilatus Calchanti corpore et indefessa voce:

Ajaces-duos primos allocutus-est, promtos etiam per-se:

Ajaces, vos quidem servabitis populum Achivorum,

fortitudinis memores, nec trepidæ fugæ.

Alibi enim equidem non timeo manus audaces

50

Trojanorum, qui magnum murum transcenderunt turbâ;

sustinebunt enim omnes bene-ocreati Achivi:

hac vero parte sane gravissime timeo, nequid patiamur,

qua hic rabiosus, flammæ par imperat,

Hector, qui Jovis jactat præpotentis filium se esse.

55

Vobis tamen sic deorum aliquis in mentibus ponat,

et ipsi ut-stetis fortiter, et ut-hortemini alios:

ita enim etiam ardentem repuleritis a navibus

velocibus, etiam si eum Olympius ipse excitat.

Dixit, et sceptro terram-cingens Neptunus,

60

ambos feriens, implevit robore forti;

membraque fecit levia, pedes et manus superne.

Ipse autem, ut accipiter alis-pernix occœperit volare,

qui quidem a prærupta petra altissima levatus

properarit per-planitiem insequi avem aliam:

65

sic ab his cum-impetu-abiit Neptunus terræ-concussor.

Ex-illis-duobus autem sensit prius Oilei filius velox Ajax,

statimque Ajacem allocutus-est Telamonium filium:

Ajax: quoniam aliquis nobis deorum, qui Olympum tenent,

vati se-assimilans jubet ad naves pugnare:

70

(neque hic Calchas est, vates augur;

vestigia enim retro pedum et tibiarum

facile cognovi abeuntis: facile autem dignoscuntur dii:)

continuo vero mihi ipsi animus in pectoribus meis

magis excitatus-est ad-pugnandum ac præliandum;

75

gestiuntque-alacriter subtus pedes, et manus superne.

Hunc autem respondens allocutus-est Telamonius Ajax:

sic nunc etiam mihi circa hastam manus audaces

gestiunt, et mihi robur erectum-est; subtusque pedibus

impellor ambobus; cupio vero vel solus

80

cum-Hectore Priamida perpetuo ardenti pugnare.

Sic hi quidem talia ad alterum-alter dicebant,

pugnæ-cupidine læti, quam ipsis deus immiserat animo.

Interim autem postremos terram-cingens Neptunus excitavit Achivos,

qui ad naves veloces reficiebant suum animum:

85

quorum simul et gravi labore cara membra soluta-erant,

et ipsis dolor in animo oriebatur, aspicientibus

Trojanos, qui magnum murum transcenderant turbâ.

Hos illi inspicientes, sub superciliis lacrimas fundebant;

non enim putabant se declinaturos perniciem. Sed Neptunus

90

facile, interveniens, fortes concitavit phalangas.

Ad Teucrum primum et Leitum venit hortans,

Peneleumque heroem, Thoantemque, Deipyrumque,

Merionenque, et Antilochum, peritos pugnæ;

hos ille incitans, verbis alatis allocutus-est:

95

Proh pudor, Argivi, juvenes adolescentes: vobis ego

pugnantibus confido me-salvaturum naves nostras;

si vero vos pugnam detractabitis gravem,

nunc jam illuxit dies, quo sub Trojanis domabimur.

O dii, profecto ingens miraculum hoc oculis video,

100

indignum, quod nunquam ego eventurum putabam,

Trojanos ad nostras accedere naves; qui prius quidem

fugacibus cervis similes-erant, quæ per silvam

thoum, pardaliumque, luporumque escæ sunt,

sic errantes, imbelles, nec natæ ad pugnam:

105

sic Trojani antehac robur et manus Achivorum

manere nolebant ex-adverso, ne paullulum quidem.

Nunc vero procul ab-urbe cavas ad naves pugnant,

imperatoris pravitate, ignaviaque militum,

qui cum-illo contendentes, propugnare nolunt

110

navibus velocibus, sed interficiuntur ad ipsas.

Verum etsi omnino revera in-culpa est

heros Atrides, late-dominans Agamemno,

quandoquidem contumelia-affecit pedibus-celererem Peliden:

nobis certe nullo-modo licet intermittere pugnam.

115

Sed medeamur ocyus huic malo; faciles utique sanatu mentes bonorum.

Vos autem nequaquam honeste remittitis a-strenua fortitudine,

omnes fortissimi quum-sitis in exercitu: nec vero ego

virum objurgaverim, qui pugnam detrectet,

imbellis si-sit: vobis vero succenseo vehementer ex-animo.

120

O molles, mox sane aliquod malum admittetis gravius

hac ignavia: sed in mentibus reponite singuli

pudorem et hominum reprehensionem: certe enim ingens certamen ortum-est.

Hector jam ad naves bello strenuus pugnat,

fortis; perfregitque portas et longum vectem.

125

Sic igitur adhortans Neptunus concitavit Achivos.

Circum autem Ajaces duos stabant phalanges

firmæ, quas ne Mars quidem vituperasset, si-intervenisset,

nec Minerva populorum-concitatrix; nam præstantissimi

delecti Trojanosque et Hectorem divinum manebant,

130

constipantes hastam hastæ, scutum scuto, densissimis-ordinibus:

clypeus nempe clypeum fulciebat, galea galeam, virum vero vir:

seque-invicem-attingebant setis-equinis galeæ splendentibus conis

nutantium: adeo densi stabant inter-se,

hastæ autem crispabantur audacibus a manibus

135

concussæ: ipsi vero in hostes recta tendebant, ardebantque pugnare.

Trojani autem prius-impetum-fecere conferti; præibatque Hector

contra ingruens; lapidis, perniciose-ruentis instar a petra,

quem de vertice fluvius torrens impulerit,

abruptis immenso imbre violentæ retinaculis petræ,

140

alteque subsiliens volat, resonatque sub ipso

silva; hic autem tutus currit continuo, donec pervenerit

in-planitiem; tum vero nequaquam volvitur, incitatus licet:

sic Hector, hactenus quidem minabatur, usque-ad mare

facile se perventurum ad-tentoria et naves Achivorum,

145

cædentem: verum quando jam in-densas incidit phalangas,

stetit admodum prope-obnitens. Sed adversi filii Achivorum

percutientes ensibusque et hastis-utrinque-acutis,

repulerunt eum a se; ille vero cedens, aspere-concussus-est.

Vociferatus-est autem alta-voce Trojanos inclamans:

150

Trojani, et Lycii, et Dardani cominus-pugnantes,

perstate: haudquaquam diu me sustinebunt Achivi,

licet valde turmatim seipsos instruxerint:

sed, puto, cedent ab hasta mea fugati, si revera me

incitavit deorum potentissimus, altitonans maritus Junonis.

155

Sic fatus, excitavit robur et animum uniuscujusque.

Deiphobus vero inter hos elato animo incedebat

Priamides, præque se tenebat clypeum undique æqualem,

leviter pedibus progrediens, et clypeo-tectus procedens.

Meriones autem in-eum direxit hastam fulgentem,

160

et percussit, neque aberravit, scutum undique æquale

taurinum; id vero haudquaquam trajecit, sed multo prius

in extremo fracta-est longa hasta: Deiphobus vero

scutum taurinum tenuit procul a se: timuit autem animo

hastam Merionæ bellicosi; at hic heros

165

retro sociorum in agmen recessit; iratus-est autem graviter,

utrumque, ob-victoriamque amissam, et hastam quam fregerat.

Profectus-est autem ire præterque tentoria et naves Achivorum,

allaturus hastam longam, quæ ipsi in-tentoriis relicta erat.

Sed ceteri pugnabant, clamorque immensus ortus-est.[TR1]

170

Teucer autem primus Telamonius virum interfecit,

Imbrium bellatorem, divitis-equorum Mentoris filium;

habitabat autem is Pedæum, antequam venissent filii Achivorum,

filiamque Priami notham uxorem habebat, Medesicasten:

at postquam Danaorum naves venerant recurvæ,

175

rursus ad Ilium venit, excellebatque inter-Trojanos:

habitabat autem apud Priamum: isque eum honorabat æque ac-filios.

Hunc igitur filius Telamonis sub aurem hasta longa

vulneravit, evulsitque hastam: is autem cecidit, ut fraxinus,

quæ montis in-vertice procul conspicui,

180

ære recisa, tenera terræ folia admovit:

sic cecidit; circumque ipsum sonitum-dedere arma varia ære.[TR2]

Teucer autem accurrit, cupiens ei arma exuere:

Hector vero in-accurrentem jaculatus-est hasta fulgenti.

Sed ille ex-adverso conspicatus evitavit æream hastam

185

paullulum; hic autem Amphimachum, Creati filium Actorionis,

venientem in-pugnam, ad pectus percussit hasta:

isque fragorem-edidit cadens, et sonuerunt arma super ipso.

Hector veror accurrit, ut-galeam temporibus aptam

a-capite deriperet magnanimi Amphimachi:

190

Ajax autem in-accurrentem tendit hasta splendenti

Hectorem; sed nusquam ad-corpus pervenit, totus autem ære

horrendo tectus-erat: ille tamen scuti umbonem percussit,

repulitque eum vi magna: is autem cedebat retro

a-cadaveribus ambobus; istaque ad se extraxerunt Achivi.

195

Amphimachum quidem Stichius, divinusque Menestheus,

principes Atheniensium, portavere ad exercitum Achivorum;

Imbrium autem Ajaces, studiosi impetuosæ pugnæ.

Ut duo capram leones, a-canibus asperos-dentes-habentibus

ereptam, ferunt per virgulta densa,

200

alte supra terram in malis tenentes:

sic igitur hunc alte tenentes duo Ajaces bellatores,

arma ei detraxerunt; caput autem molli a cervice

amputavit Oilides iratus ob-Amphimachum:

misitque illud instar-globi rotatum per turbam;

205

Hectori vero ante pedes cecidit in pulveribus.

Ac tunc quidem valde ex-animo Neptunus iratus-erat,

ob-nepotem cæsum in gravi pugna:

profectusque-est ire præterque tentoria et naves Achivorum,

incitaturus Danaos; Trojanisque calamitatem moliebatur.

210

Idomeneus autem illi hasta-inclytus occurrit,

rediens a socio, qui ei nuper e prælio

venerat, in-poplite vulneratus acuto ære.

Hunc quidem socii asportarant, ille autem, medicis quum mandasset,

redibat in tentorium: adhuc enim pugnæ cupiebat

215

occurrere. Ipsum autem allocutus-est rex Neptunus,

assimilans-se voce Andræmonis filio Thoanti,

qui in-tota Pleurone et excelsa Calydone

Ætolis imperabat, deique instar honorabatur a-populo:

Idomeneu, Cretensium princeps, quo tandem minæ

220

abierunt, quas Trojanis minabantur filii Achivorum?

Huic autem vicissim Idomeneus, Cretensium dux,[TR3] contra locutus-est:

o Thoa, nullus vir nunc in-culpa, quantum ego

intelligo: omnes enim scimus præliari:

nec quenquam timor detinet exanimis, nec quisquam inertiæ

225

cedens subterfugit pugnam perniciosam: sed ita fere

videtur nimirum gratum esse præpotenti Saturnio,

inglorios perire procul ab Argo hic Achivos.

Verum, Thoa: etenim ante bellicosus fuisti,

hortarique-soles et alium, ubi remittentem videris:

230

ideo nunc neu cessa ipse, hortareque virum quemque.

Huic autem respondit deinde Neptunus concussor-terræ:

Idomeneu, ne ille vir amplius revertatur

a Troja, sed hic canum ludibrium fiat,

quicunque in die hoc volens remiserit pugnam.

235

Sed age, armis huc sumtis veni: hæc autem simul oportet

nos maturare, si cui usui fiamus, etiam duo quum-simus:

in-unum-si-confertur, virtus est viris etiam valde imbellibus;

nos autem et cum-fortibus novimus pugnare.

Sic fatus, ille quidem rursus abiit deus in pugnam virorum:

240

Idomeneus autem, quando jam ad-tentorium bene-structum venit

induit arma pulcra circa corpus, sumsitque duo-hastilia;

profectusque-est ire fulguri similis, quod Saturnius

manu acceptum miserit-vibratum a corusco Olympo,

ostendens signum hominibus; præclari vero sunt ejus radii:

245

sic hujus æs splendebat circa pectora currentis;

Meriones autem ei, famulus bonus, occurrit,

prope adhuc a-tentorio: nam hastam æream ibat

sumturus. Hunc vero allocutus-est vis Idomenei:

Merione, Moli fili, pedibus celer, carissime sodalium,

250

quid-tandem venisti, prælioque relicto et pugna?

numquid vulneratus-es, telique te affligit cuspis?

an alicujus rei nuntius ad me venisti? nec certe per-me

desidere in tentoriis cupio, sed pugnare.

Huic autem Meriones prudens contra locutus-est:

255

[Idomeneu, Cretensium princeps ære-loricatorum,]

venio, si qua tibi hasta in tentoriis relicta-est,

eam sumturus; hanc enim confregimus, quam prius habebam,

clypeo Deiphobi percusso ferocientis.

Huic autem Idomeneus, Cretensium dux, contra locutus est:[TR4]

260

hastas quidem, si volueris, et unam et viginti invenies,

stantes in tentorio ad parietes collucentes,

Trojanas, quas a-cæsis abstuli. Non enim puto

me a-viris infestis longe stantem pugnare:

ideo mihi hastæ sunt, et scuta umbonibus-munita,

265

et galeæ, et loricæ lucidum renidentes.

Huic autem Meriones prudens contra locutus-est:

etiam mihi apud tentoriumque et navem nigram

multa sunt spolia Trojanorum: sed non prope-sunt ad-sumendum.

Neque enim et me puto oblitum esse fortitudinis,

270

sed inter primos in pugna clarante-viros

sto, quando certamen exortum-fuerit belli.

Alium forte aliquem magis Achivorum ære-loricatorum

lateo pugnans, te vero vidisse ipsum puto.

Huic autem Idomeneus, cretensium dux, contra locutus-est.

275

novi virtute qualis sis: quid te oportet hæc sermocinari?

si enim nunc ad naves seligamur omnes fortissimi

ad insidias, ubi maxime virtus dispicitur virorum:

ubi quique timidus vir, quique fortis, plane-apparet:

(ejus etenim qui ignavus-est, mutatur color alius ex-alio;

280

nec ei, immotus ut-sedeat, continetur in præcordiis animus,

sed flexis-genibus-considit, et super ambos pedes sedet;

intusque ei cor valde in-pectoribus palpitat,

mortem exspectanti: stridor autem oritur dentium:

ejus vero qui-fortis-est, nec subinde mutatur color, nec valde

285

tremit, postquam primum se-collocarit in-insidiis virorum;

optat autem quam-citissime misceri in pugna gravi:)

ne ibi quidem tuos animos et manus aliquis vituperarit.

Si quando enim eminus-vulneratus-fueris pugnans, seu cominus,

non in cervicem tibi a-tergo inciderit telum, nec in dorsum;

290

sed vel pectoribus vel ventri occurrerit,

ulterius-recta ruentis, inter primorum-pugnatorum turbam.

Sed age, ne-amplius hæc colloquamur, fatui tanquam,

stantes, ne forte quis supra-modum nos reprehenderit:

verum tute ad-tentorium profectus sume validam hastam.

295

Sic dixit: Meriones autem, veloci par Marti,

raptim e-tentorio sustulit æream hastam,

secutusque-est Idomeneum, valde pugnæ cupidus.

Qualis autem hominum-pernicies Mars ad-pugnam accedit,

ipsumque Terror, carus filius, simul validus et impavidus,

300

comitatur, qui terret constantis licet animi bellatorem;

hi quidem e Thracia in Ephyros armabantur,

vel in Phlegyas magnanimos; neque hi

exaudierunt utrosque, alterutris vero gloriam dederunt:

tales Merionesque, et Idomeneus, ductores virorum,

305

ibant ad pugnam, armati corusco ære.

Hunc et Meriones prior sermone allocutus-est:

Deucalionide, qua-parte fert-animus ingredi turbam?

an ad dextram totius exercitus, an per medios,

an ad sinistram? quoniam nusquam puto adeo

310

indigere certamine capite-comantes Achivos.

Huic autem Idomeneus, Cretensium dux, contra locutus-est:

naves quidem ad medias qui-auxilientur sunt et alii,

Ajacesque duo, Teucerque, qui præstantissimus Achivorum

arte-sagittandi, strenuus vero etiam in stataria pugna;

315

qui illum satis exercebunt, adeo incitatum ad-pugnam,

Hectorem Priamiden, etiamsi admodum fortis est.

Arduum ei erit, valde licet ardenti pugnare,

illorum superato robore et manibus invictis,

naves incendere; quando non ipse Saturnius

320

injecerit ardentem torrem navibus velocibus.

Homini vero non cesserit magnus Telamonius Ajax,

qui mortalisque sit et edat Cereris fruges,

æreque violabilis sit, magnisque saxis:

ne Achilli quidem virorum-agmina-perrumpenti cesserit,

325

in stataria-quidem-pugna; pedibus vero nequaquam licet contendere.

Nobis autem huc ad-sinistram tene exercitus, ut citissime

videamus, an cui gloriam præbituri-simus, an quis nobis.

Sic dixit: Meriones autem, veloci par Marti,

cœpit ire, donec pervenissent in exercitu, quo eum ille jusserat.

330

Hi autem quum Idomeneum viderent, flammæ similem fortitudine,

ipsum et famulum, cum armis artificiose-factis,

cohortantes per turbam, in ipsum omnes irruebant.

Hisque cominus exstitit certamen ad puppes navium.

Ut vero quum a stridulis ventis actæ ingruunt procellæ,

335

die eo, quum plurimus pulvis est per vias;

qui (venti) simul pulveris magnam erigunt nebulam:

sic igitur horum concurrit pugna, ardebantque in animo

invicem-se per turbam interficere aucto ære.

Horruit autem pugna mortalibus-exitiosa hastis

340

longis, quas tenebant cutem-incidentes; oculosque perstringebat

splendor æreus, galeis a lucentibus emicans,

loricisque recens-tersis, scutisque fulgentibus,

congredientium in-unum: valde audax-animo esset,

qui tunc gavisus-esset videns laborem, nec animo-esset-turbatus.

345

Sed dissentientes duo Saturni filii potentes

viris heroibus struebant dolores graves.

Jupiter quidem Trojanis et Hectori volebat victoriam,

illustrans Achillem pedibus velocem; nec omnino tamen

volebat populum perdere Achaicum, ad Ilium;

350

sed Thetin honorabat, et filium ejus forti-animo.

Argivos vero Neptunus excitabat interveniens,

clam emersus e-cano mari: dolebat enim

a-Trojanis illos domari, Jovique vehementer iratus-erat.

Sane quidem ambobus unum erat genus, atque unus ortus;

355

sed Jupiter prior natus-fuerat, et plura noverat:

quocirca etiam Neptunus palam quidem auxiliari cavebat,

clam vero semper concitabat eos per exercitum, viro assimilatus.

Hi autem certaminis vehementis et omnibus-æqui belli

terminum alternantes, in utrosque direxerunt,

360

infractumque insolubilemque, qui multorum genua solvit.

Tum, semicanus licet esset, Danaos cohortans

Idomeneus, Trojanis insiliens fugam incussit.

Interfecit enim Othryoneum, e-Cabeso ingressum:

qui quidem nuper belli ad famam venerat:

365

petebat autem Priami filiarum forma præstantissimam,

Cassandram, indotatam: pollicitusque-fuerat magnum opus,

a Troja quantumvis invitos depulsurum se filios Achivorum.

Illi vero senex Priamus eam promiserat, et adnuerat se

daturum-esse: ille autem pugnabat, promissis fretus.

370

Idomeneus vero in-illum collimabat hasta fulgenti,

et percussit sublimi gradu-incedentem assequutus; nec arcuit lorica

ærea, quam gestabat, medio vero in ventre illam fixit.

Fragorem-edidit cadens: ille autem super-eo-gloratius-est, dixitque:

Othryoneu, sane te supra mortales laudo omnes,

375

si utique vere omnia perficies, quæ pollicitus-es

Dardanidæ Priamo; is autem promisit filiam suam.

Et tibi nos hæcce polliciti præstiterimus:

dederimus Atridæ filiarum forma præstantissimam,

ex-Argis arcessitam, quam-ducas: quidem nobiscum

380

Ilii expugnaveris bene-habitatam urbem.

Sed sequere, ut apud naves colloquamur pontum-transeuntes

de nuptiis: quippe nequaquam soceri illiberales sumus.

Sic fatus, pede eum traxit per acre prælium

heros Idomeneus. Huic autem Asius venit vindex,

385

pedes, ante equos; hos autem anhelantes in humeros ejus

assidue tenebat auriga famulus: ille vero cupiebat animo

Idomeneum percutere; is autem illum prior percussit hasta

ad jugulum sub mento penitusque hastam adegit.

Cecidit ille, sicut quando aliqua quercus[TR5] cecidit, vel populus-alba,

390

vel pinus alta, quam quidem in-montibus fabri viri

exciderunt securibus recens-exacutis, navale-lignum ut-sit:

sic ille ante equos et currum jacebat porrectus,

dentibus-frendens, pulverem manibus-prehendens sanguinolentum.

Sed ejus auriga excussus-est mente, quam ante habebat;

395

neque is ausus-est, hostium effugiens,

retro equos vertere: eum autem Antilochus bellicosus

hasta medium transfodit assecutus: neque arcuit lorica

ærea, quam gerebat; medio autem in ventre illam fixit.

Atque hic quidem anhelans affabre-facta excidit sella:

400

equos autem Antilochus, magnanimi Nestoris filius,

abegit a-Trojanis ad bene-ocreatos Achivos.

Deiphobus vero admodum prope venit Idomeneum,

de-Asio dolens, et jaculatus-est hasta fulgenti:

at ille quidem ex-adverso conspicatus evitavit æream hastam,

405

Idomeneus; occultatus-est enim sub clypeo undique æquali,

quem (hic) coriis boum et corusco ære

tornatum gerebat, dobus manubriis aptatum:

sub hoc totum se-collegit, supervolavitque ærea hasta:

aridum vero ei clypeus incursante resonuit

410

hasta: neque irritam robusta manu emiserat Deiphobus,

sed percussit Hippasiden Hypsenorem, pastorem virorum,

ad jecur sub præcordiis, confestimque ei genua solvit.

Deiphobus vero valde super-eo-gloriatus-est, alte clamans:

Non utique inultus jacet Asius: sed ipsum puto,

415

ad Orcum licet euntem validas-portas-habentem, durum,

gavisurum-esse in animo; quoniam ei dedi comitem.

Sic dixit: Argivis autem dolor ortus-est eo gloriante;

Antilocho autem maxime bellicoso animum commovit;

non tamen, dolens licet, suum neglexit socium,

420

sed accurrens protexit, et ei scutum prætendit.

Hunc quidem deinde subeuntes duo cari socii,

Mecisteus, Echii filius, et divinus Alastor,

naves ad cavas portabant, graviter gementem.

Idomeneus autem non remittebat robur magnum; sed cupiebat assidue

425

vel aliquem Troum tenebrosa nocte tegere,

vel ipse fragorem-edere cadentem, dum-depelleret exitium Achivis.

Tunc Æsyetæ Jovis-alumni carum filium

heroem Alcathoum (gener autem erat Anchisæ;

maximamque-natu duxerat filiarum, Hippodamiam,

430

quam valde ex-animo dilexit pater et veneranda mater

in domo; supra-totum enim æqualium-cœtum eminebat

pulcritudine, et operibus, ac prudentia; quare et ipsam

duxerat vir nobilissimus in Troja lata).

hunc tum sub Idomeneo Neptunus domuit,

435

vertigine-injecta oculis lucidis, præpedivitque pulcra membra.

Neque enim retro fugere poterat, nec declinare:

sed tanquam columnam, vel arborem alto-vertice-comantem,

sine-motu stantem, in-pectus medium vulneravit hasta

heros Idomeneus, disciditque ei circum loricam

440

æream, quæ ei antea a corpore arcebat perniciem:

tunc vero aridum resonuit, concisa circa hastam.

Fragoremque-edidit ille cadens, hasta vero in corde fixa-erat,

quod quidem ipsi palpitans, etiam extremum-ferrum quassabat

hastæ: ibi vero deinde remisit impetum validus Mars;

445

Idomeneus autem valde super-eo-gloriatus-est, alte clamans:

Deiphone, numquid jam recte-judicamus, operæ esse,

tres pro uno occidi? quando tu gloriaris sic:

o bone, quin et ipse adversus stato mihi,

ut videas, qualis Jovis soboles huc venerim;

450

qui primus Minoem genuit, Cretæ custodem:

Minos vero genuit filium eximium Deucalionem:

Deucalion autem me genuit, multis viris regem

Creta in lata: nunc vero huc me naves advexerunt,

tibique perniciem, et patri, et ceteris Trojanis.

455

Sic dixit: Deiphobus autem bifariam deliberavit,

utrumne aliquem alicubi Trojanorum sibi-adjutorem-assumeret magnanimorum,

regressus; an experiretur etiam solus.

Sic autem ei cogitanti visum-est utilius esse,

ire ad Æneam: eum vero postremum invenit agminis

460

stantem: jugiter enim is Priamo succensebat divino,

quod ipsum, strenuus qui-esset inter viros, nequaquam honorabat.

Prope autem stans Deiphobus, verbis alatis eum allocutus-est:

Ænea, Troum princeps, nunc te omnino oportet

sororis-marito auxiliari, si quid te affinis-cura tangit.

465

Verum sequere, Alcathoo auxilium-feramus, qui te olim,

sororis-maritus, nutrivit in ædibus parvulum:

hunc vero Idomeneus hasta-inclytus interfecit.

Sic dixit: illi vero animum in pectoribus commovit:

ivitque Æneas adversus Idomeneum, valde pugnæ studiosus.

470

At non Idomeneum fuga cepit, puerulum veluti,

sed mansit, ut quum quis aper in-montibus robore fretus,

qui manet tumultum advenientem magnum virorum

loco in deserto, horretque dorso superne:

oculi vero ei igne lucent: ac dentes

475

acuit, repellere cupiens canes, atque etiam viros:

sic manebat Idomeneus hasta-inclytus, nec retrocessit,

Æneam invadentem pugna-celerem: inclamabatque socios,

Ascalaphumque aspiciens, Aphareumque, Deipyrumque,

Merionenque, et Antilochum, peritos pugnæ:

480

hos hic adhortans verbis alatis allocutus-est:

Adeste, amici, et mihi jam soli succurrite; timeo vero valde

Æneam incurrentem pedibus velocem, qui me aggreditur;

qui perquam validus est in pugna-ad-viros interficiendos;

et vero habet juventæ florem, quod robur est maximum.

485

Si enim eadem-ætate essemus, hoc cum animo:

statim vel is referret magnam gloriam, vel ipse referrem.

Sic dixit: hi autem omnes, unum mentibus animum habentes,

propinqui constituerunt, scuta humeris acclinantes.

Æneas autem ex-altera parte hortabatur suos socios,

490

Deiphobumque, Parinque aspiciens, et Agenorem divinum,

qui secum duces Trojanorum erant: ac deinde

copiæ sequebantur, ut-si post arietem sequuntur pecudes

potum-ductæ a pastu; lætatur autem mente pastor:

sic Æneæ animus in pectoribus lætatus-est,

495

ut vidit copiarum agmen sequens se ipsum.

Hi vero de Alcathoo cominus-in-pugnam ruerunt

longis hastilibus: circa pectora vero æs

horrendum resonabat, hastis-petentium per turbam

se-invicem: duo autem viri bellicosi, egregii-præ ceteris,

500

Æneasque, et Idomeneus, pares Marti,

cupiebant alter-alterius vulnerare corpus sævo ære.

Æneas autem primus jaculatus-est in-Idomeneum:

at is quidem ex-adverso conspicatus, evitavit æream hastam:

cuspisque Æneæ vibrans in terram

505

abiit; quippe incassum robusta e manu exsilierat.

Idomeneus autem Œnomaum percussit, ventrem in medium;

rupitque loricæ cavitatem, intestina autem æs

penetrans-hausit: ille vero in pulvere lapsus, prehendit terram palma.

Idomeneus autem ex mortuo quidem longæ-umbræ hastam

510

evulsit; at-non etiam alia potuit arma pulcra

humeris detrahere; urgebatur enim telis.

Non enim amplius firmi artus pedum erant cupienti,

nec ad insiliendum, repetitum suam hastam, nec ad-evitandum.

Ideoque in stataria pugna quidem arcebat sævum diem,

515

ad-fugiendum vero non amplius facile eum pedes ferebant e pugna.

In-hunc autem gradu abeuntem jaculatus-est hasta fulgenti

Deiphobus; quippe in-eum fovebat iram perpetuo semper:

sed ille et tunc aberravit; Ascalaphumque percussit hasta,

filium Martis, per humerumque rapida hasta

520

penetravit: hic vero in pulverem lapsus, prehendit terram palma.

Necdum adhuc quidquam resciverat clamosus impetuosus Mars,

filium suum cecidisse in acri pugna:

sed ille quidem summo in-Olympo sub aureis nubibus

sedebat, Jovis consiliis conclusus, ubi ceteri

525

immortales dii erant, prohibiti a-pugna.

Hi autem de Ascalapho cominus-in-pugnam ruebant:

Deiphobus quidem ab Ascalapho cassidem lucidam

rapuit; Meriones vero, veloci par Marti,

hasta ei brachium feriit insiliens, e manuque

530

oblonga galea humi resonuit lapsa.

Meriones autem denuo insiliens, vulturis instar,

extraxit ex-imo brachio validam hastam;

retroque sociorum ad agmen cessit. Hunc autem (Deiphobum) Polites,

germanus-frater, medium manibus circumplexus,

535

eduxit e prælio horrisono, donec perveniret ad-equos

veloces, qui ei post pugnam et prælium

stabant, aurigamque et currum ornatu-varium habentes:

qui illum ad urbem portabant graviter gementem,

laborantem; ac sanguis ex recens-vulnerata defluebat manu.

540

At ceteri pugnabant, clamorque immensus exortus-est.

Tum Æneas in Aphareum Caletoriden irruens,

ad jugulum feriit, contra se versum, acuta hasta:

inclinatum-est autem in-alteram-partem caput, et cylpeus alligatus-sequebatur,

et galea; circaque eum mors fusa-est animum-perdens.

545

Antilochus autem Theonem terga-vertentem-observans,

vulneravit insiliens; et venam totam abscidit,

quæ per dorsum currens penitus ad-cervicem pervenit;

hanc totam abscidit: ille autem supinus in pulvere

decidit, ambas manus dilectis sociis extendens.

550

Antilochus autem insiliit, et detrahebat arma ab humeris,

circumspectans: Trojani vero circumsistentes aliunde alius

telis-feriebant scutum latum, variegatum, nec poterant

intro perstringere tenerum corpus sævo ære

Antilochi: undique enim Neptunus concussor-terræ,

555

Nestoris filium tuebatur, etiam inter multa tela.

Non enim unquam seorsum ab-hostibus erat, sed inter ipsos

versabatur: nec ei hasta cessavit, sed admodum assidue

quassata vertebatur; parabatque mente sua,

aut in-aliquem eminus-jaculari, aut cominus irruere.

560

Sed non latuit Adamantem hæc animo-parans in turba,

Asiaden, qui ei percussit scutum medium acuto ære,

cominus invadens: inefficacem-reddidit autem ei cuspidem

cæruleis-crinibus Neptunus, vitam Antilochi ei invidens.

Et alterum quidem illic mansit, ut sudes igne-præusta,

565

in scuto Antilochi; alterum autem dimidium jacebat in terra:

retro autem sociorum ad agmen cessit mortem evitans:

Meriones vero abeuntem in-secutus feriit hasta

pudendaque inter et umbilicum, ubi maxime

est Mars (vulnus belli) gravis miseris mortalibus:

570

illic ei hastam infixit: is autem eam secutus circa hastile

palpitabat; ut quum bos, quem in-montibus bubulci viri

vinculis-contortis invitum vi ligatum ducunt:

sic iste vulneratus palpitabat paullisper quidem, haud admodum diu:

donec ei e corpore hastam evulsit prope accedens

575

heros Meriones; ei vero tenebræ oculos texerunt.

Deipyrum autem Helenus gladio cominus percussit tempus

Thracio, magno, et galeam perruptam-abscidit:

hæc quidem excussa, humi decidit; et quidam Achivorum

pugnantium inter pedes devolutam sustulit;

580

ei vero oculos tenebrosa nox cooperuit.

Atriden autem dolor cepit, pugna strenuum Menelaum:

prodiitque minitans Heleno heroi regi,

acutam hastam vibrans: hic vero arcus cornu adduxit.

Ambo autem simul-concurrebant; alter quidem hasta acuta

585

cupiebat jaculari; alter vero, a nervo, sagitta:

Priamides quidem deinde ad pectus percussit sagitta

loricæ cavitatem, resiliit autem acerba sagitta.

Ut vero quum a lato ventilabro magnam per aream

saliunt fabæ nigræ, vel cicera,

590

flatu sub stridulo et ventilatoris impetu:

sic a lorica Menelai gloria-sublimis

multum rejecta, longe volavit acerba sagitta.

Atrides autem manum, prælio strenuus Menelaus,

eam percussit, quæ tenebat arcum bene-politum; inque arcu

595

ex-adverso per manum infixa-est ærea hasta.

Retro autem sociorum in agmen cessit ille, mortem evitans,

manu suspensa; et una-trahebatur fraxinea hasta.

Et hanc quidem e manu traxit magnanimus Agenor,

ipsamque manum colligavit scite-torta ovis lana,

600

funda, quam ipsius famulus tenebat pastori virorum.

Pisander vero recta in-Menelaum gloria-sublimem

ibat: eum autem ducebat fatum funestum mortis ad-finem,

a-te, Menelae, ut-sterneretur in gravi pugna.

Hi quando jam prope erant, inter se concurrentes,

605

Atrides quidem aberravit, atque ipsi aversa-est hasta:

Pisander vero scutum Menelai gloria-sublimis

percussit, nec penitus potuit æs adigere:

prohibuit enim scutum latum, fractaque-est in extrema-parte

hasta: hic tamen mente sua gavisus-est, et sperabat victoriam.

610

Atrides autem extracto ense argenteis-clavis-distincto,

insiliit in Pisandrum; ille autem sub scuto desumsit pulcram

securim ex-ære-scite-factam oleaginum circa manubrium,

longum, bene-politum; simulque alter-alterum assecutus-est.

Nempe hic (Pisander) galeæ conum feriit equinis-setis-densæ

615

summam sub cristam ipsam: ille vero accedentem, in-fronte,

naso super extremo; crepueruntque ossa, sed oculi ejus

ad pedes sanguinolenti humi deciderunt in pulvere:

incurvatusque-est concidens; ille autem pedem in pectoribus ponens

armaque occiso-exuit, et glorians verbum dixit:

620

Relinquetis ita demum naves Danaorum citis-equis,

Troes superbi, gravis insatiabiles pugnæ:

alio quidem flagitioque et probro non carentes,

quo me violastis, improbi canes: nec quidquam animo

Jovis altitonantis gravem veriti-estis iram,

625

hospitalis; qui aliquando vobis evertet urbem altam.

Qui meam ingenuam uxorem et opes multas

illacessiti abduxistis, quum hospitio-accepti-essetis ab ipsa:

nunc vero in naves cupitis pontum-transeuntes

ignem perniciosum jacere, occidereque heroas Achivos:

630

sed aliquando coercebimini, impetuosi licet, a-pugna.

Jupiter pater, sane te aiunt sapientia superare ceteros,

homines ac deos; abs te tamen hæc omnia sunt.

Ut nunc viris gratificaris injuriosis

Trojanis, quorum animus semper vi-injusta-gaudens est, nec possunt

635

pugna satiari omnibus-æque-gravis belli.

Omnium quidem satietas est, et somni, et amoris,

cantusque dulcis, et laudatæ saltationis,

quorum quidem aliquis etiam magis appetit desiderium explere,

quam belli: Trojani vero pugnæ insatiabiles sunt.

640

Sic locutus, arma quidem a corpore sanguinolenta

detrahens, sociis dedit Menelaus insignis:

ipse vero iterum reversus primis-pugnatoribus immistus-est.

Tunc ei filius insiliit Pylæmenis regis

Harpalion, qui quidem patrem dilectum secutus-erat, pugnaturus,

645

ad Trojam; sed non rediit in patriam terram:

qui tunc quidem Atridæ medium scutum feriit hasta

cominus, nec penitus potuit æs adigere:

retro autem sociorum in agmen cessit, mortem evitans,

quoquoversus circumspectans, ne-quis sibi corpus ære attingeret.

650

Meriones autem in-abeuntem misit æratam sagittam;

et percussit clunem ad dextrum: ac sagitta

e-regione per vesicam sub osse penetravit.

Subsidens autem ibidem, carorum inter manus sociorum,

animam efflans, tanquam lumbricus, in terra

655

jacebat extensus; et sanguis niger effluebat, rigabatque terram.

Circa hunc Paphlagones magnanimi occupabantur;

in currumque levatum ducebant ad Ilium sacram,

dolentes; interque ipsos pater ibat, lacrimas fundens:

ultio autem nulla filii contigit mortui.

660

Ob-hunc vero Paris interfectum valde animo iratus-est;

hospes enim ei erat multos inter Paphlagonas:

propter-hunc igitur is iratus emisit æratam sagittam.

Erat autem quidam Euchenor, Polyïdi vatis filius,

divesque, fortisque, Corinthi domos habitans,

665

qui bene sciens fatum suum exitiale, in navi tamen profectus-est:

sæpe enim ei dixerat senex bonus Polyïdus,

eum aut morbo sub gravi interiturum suis in ædibus,

aut inter Achivorum naves a Trojanis domitum-iri:

ideo simul gravemque animadversionem evitabat Achivorum,

670

morbumque tetrum, ut ne pateretur dolores animo.

Hunc percussit Paris sub maxilla et aure: protinusque animus

abiit a membris, horrendaque ipsum caligo occupavit.

Sic hi quidem pugnabant, instar ignis ardentis:

Hector autem non audierat Jovi dilectus, nec quicquam norat,

675

quod sibi navium ad sinistram cædebantur

copiæ ab Argivis; facile autem etiam victoria Achivorum

fuisset; taliter enim terram-cingens Neptunus

impellebat Argivos, insuperque robore ipse auxiliabatur;

sed perstabat Hector, ubi primum portas et murum insilierat,

680

perruptis Danaorum densis ordinibus scutatorum;

ubi erant Ajacisque naves et Protesilai,

litus ad maris cani subductæ; ac suprà

murus ædificatus-erat humillimus, ubi maxime

acerrimi erant in-pugna ipsique viri et equi.

685

Illic autem Bœoti, et Iaones-talares-vestes trahentes,

Locri, et Phthii, et illustres Epei,

acriter irruentem a-navibus arcebant; nec tamen poterant

repellere a se, flammæ similem, Hectorem divinum:

bellatores quidem Atheniensium in-primum-locum-electi, in iis autem

690

imperabat filius Petei, Menestheus: eumque una sequebantur

Phidasque Stichiusque Biasque fortis: atque ex-Epeis

Phylidesque Meges, Amphionque Draciusque.

Ante Phthios autem, Medonque bellicosusque Podarces;

atque hic quidem nothus filius Oilei divini

695

erat, Medon, Ajacis frater; et habitabat

in Phylace, terra procul-a patria, viro interfecto,

fratre novercæ Eriopidis, quam habebat Oileus:

at ille, Podarces, Iphicli filius Phylacidæ erat:

hi quidem ante Phthios magnanimos armati,

700

naves defendentes, una-cum Bœotis pugnabant.

Ajax vero nondum omnino, Oilei velox filius,

absistebat ab Ajace Telamonio, ne paullulum quidem:

sed sicut in novali duo-boves nigri compactile aratrum,

parem animum habentes, trahunt; circaque ipsorum

705

ima cornua multus erumpit sudor;

atque hos quidem jugum solum bene-politum distinet,

vadentes per sulcum; proscinditque aratrum fundum arvi

sic isti conjuncti-prope admodum stabant inter-se.

Verum enim Telamonium multique et strenui

710

viri sequebantur socii, qui ei scutum vicibus excipiebant,

quando ipsi defatigatioque et sudor genua occupasset.

Non-vero Oiliaden magnanimum Locri sequebantur;

non enim ipsis in-stataria pugna constabat suus animus;

non enim habebant galeas æreas equinis-setis-densas,

715

neque habebant clypeos bene-orbiculatos et fraxineas hastas;

sed arcubus et scite-torta ovis lana (funda),

ad Ilium simul secuti-sunt, freti; quibus deinceps

crebro jacientes, Trojanorum rumpebant phalangas.

Tunc vero illi (Ajaces) quidem ante, cum armis-artificiose-factis,

720

pugnabant cum-Trojanisque et Hectore ære-armato:

hi autem (Locri) a-tergo jacientes, latebant: nec quicquam pugnæ

Trojani amplius memores-erant; conturbabant enim eos sagittæ.

Tunc exitiose a-navibus et tentoriis

Trojani recessissent ad Ilium ventosum:

725

nisi Polydamas audacem Hectorem allocutus-esset astans:

Hector, intractabilis es ad-obsequendum monitis.

Quoniam tibi eximie dedit deus bellica opera scire,

ideo et consilio vis peritus-esse-supra ceteros:

at nequaquam simul omnia poteris ipse solus consequi.

730

Alii enimi tribuit deus bellica opera;

[alii autem artem-saltandi, alii citharam et cantum;]

alii vero in pectoribus posuit mentem late-sonans Jupiter

prudentem; cujus quidem multi fructum-percipiunt homines:

atque talis et urbes servavit; præcipue autem hoc ipse agnovit.

735

Sed ego dicam, ut mihi videatur esse optimum.

Undique enim te circum corona belli flagrat:

Trojani autem magnanimi, postquam trans murum iverunt,

alii quidem subducunt-se cum armis, alii vero præliantur

pauciores cum-pluribus, dissipati circa naves.

740

Quin tu retrocedens voca huc omnes proceres:

deinde vero recte totum inire-poterimus consilium;

utrumne in naves multa-transtra-habentes irruamus,

si quidem velit deus dare robur; an jam-deinceps

a navibus abeamus illæsi: certe enim equidem

745

timeo, ne hesternum rependant Achivi

debitum; quoniam apud naves vir insatiabilis belli

manet, quem nondum omnino a-pugna cessaturum puto.

Six dixit Polydamas: placuit autem Hectori sermo tutus;

[continuo vero e curribus cum armis desiliit in-terram,]

750

et eum appellans verbis alatis allocutus-est:

Polydama, tu quidem hic retine omnes fortissimos;

at ego illuc ibo, et occurram prælio:

protinus autem revertar, postquam bene illis mandavero.

Dixit: et cum-impetu-abiit, monti nivoso similis,

755

inclamans, perque Trojanos volabat, et per socios.

Hi autem ad Panthoiden fortitudinis-amantem Polydamanta

omnes ocyus-accurrebant, postquam Hectoris audierant vocem.

Atque hic Deiphobumque, vimque Heleni regis,

Asiadenque Adamantem, et Asium, Hyrtaci filium,

760

itabat per primos-pugnatores, quærens, sicubi inveniret.

Hos autem invenit non-jam prorsus illæsos, nec inexstinctos:

sed hi quidem jam navium ad puppes Achivorum,

sub manibus Argivorum jacebant animabus deperditis;

alii autem in muro erant eminus- cominusque-vulnerati.

765

Verum statim invenit pugnæ ad sinistram lacrimosæ

divinum Alexandrum, Helenæ maritum pulcas-comas-habentis,

animos-addentem sociis, et incitantem ad-pugnam:

prope autem stans, eum allocutus-est probrosis verbis:

Infauste-Pari, forma præstantissime, mulierose, deceptor,

770

ubi tibi Deiphobusque, visque Heleni regis,

Asiadesque Adamas, atque Asius, Hyrtaci filius?

ubi vero Othryoneus? nunc periit tota a culmine

Ilios alta? nunc tibi coorta-est gravis pernicies.

Hunc autem vicissim allocutus-est Alexander divinæ-formæ:

775

Hector: quoniam tibi animus est insontem culpare;

alias quidem forte magis cessans a-prælio

fuerim, non nunc, quoniam neque me prorsus imbellem genuerit mater:

ex quo enim apud naves pugnam suscitasti sociorum,

ex eo hic manentes congredimur cum-Danais

780

indesinenter: socii autem cæsi-sunt ii, quos tu quæris.

Duo-soli, Deiphobusque visque Heleni regis

abierunt, longis sauciati hastis,

ambo, in manu; cædem autem arcebat Saturnius.

Nunc vero duc, quo te cor animusque jubet:

785

nos enim promtissimi una sequemur, neque omnino puto

virtute carituros, quantum quidem in nobis virium est:

ulta vires autem non licet, quantumvis cupido, pugnare.

Sic fatus, flexit fratris animum heros.

Profecti-sunt autem ire, ubi maxime pugna et prælium erat;

790

ubi cum-copiis Cebrionesque et eximius Polydamas,

Phalces, Orthæusque et divinus Polyphetes,

Palmysque, Ascaniusque, Morysque, filius Hippotionis;

qui ex Ascania glebosa venerant suis-vicibus

die præcedenti; tunc vero Jupiter eos impulit-ad pugnandum.

795

Hi autem ibant, vehementium ventorum similes turbini,

qui ex tonitru patris Jovis ingruit in-campum,

immanique cum-tumultu mari miscetur, insurguntque multi

fluctus æstuantes multo-strepitu-resonantis maris,

tumidi, spuma-albescentes, ante quidem alii, ac deinceps alii:

800

sic Trojani, ante quidem alii stipati, ac deinceps alii,

ære coruscantes cum ducibus sequebantur.

Hector vero præibat, hominum-perniciei par Marti,

Priamides; ante se autem tenebat scutum undique æquale,

pellibus densum, cui multum superinductum-erat æs:

805

circumque ejus tempora fulgens quassabatur cassis.

Quoquoversum vero circa phalangas tentabat, pedem-inferens,

si quo-modo sibi cederent sub-clypeo progredienti:

sed non conturbabat animum in pectoribus Achivorum.

Ajax aute primus provocavit, magnis-passibus gradiens:

810

Mirifice, propius accede: cur territas-sic temere

Argivos? nequaquam pugnæ imperiti sumus,

sed Jovis flagello pernicioso domiti-sumus Achivi.

Sane quidem tibi animus sperat direpturum-te-esse

naves; in-promtu vero manus ad-repellendum sunt et nobis.

815

Sane longe ante-erit bene-habitata urbs vestra

manibus sub nostris captaque excisaque, quam naves diripias.

Tibi vero ipsi aio tempus prope esse, quando fugiens

supplicabis Jovi patri et aliis immortalibus,

velociores accipitribus ut-sint tui jubis-pulcris equi,

820

qui te ad-urbem ferant, pulverem-excitantes per-campum.

Sic ei locuto supervolavit dextra avis,

aquila altivolans; acclamavit autem populus Achivorum,

confirmatus augurio: ille vero respondit, splendidus Hector:

Ajax blatero, ingens-jactator, quid dixisti?

825

utinam enim ego ita Jovis filius ægidem-tenentis

essem per-dies omnes, peperissetque me veneranda Juno,

honorarer autem sicut honoratur Minerva et Apollo:

ut jam dies hæc malum fert Argivis

omnibus prorsus: ac tu inter-illos occideris, si ausus-fueris

830

manere meam hastam longam, quæ tibi corpus floridum

lacerabit: ac Trojanorum saturabis canes atque alites

pinguedine et carnibus, prostratus ad naves Achivorum.

Sic igitur locutus, præibat suis: hi vero una sequebantur

clamore immenso, acclamabat autem populus a-tergo.

835

Argivi vero ex-altera-parte acclamabant, nec obliti-sunt

fortitudinis, sed manebant Troum invadentes fortissimos.

Clamor autem utrorumque pervenit ad-æthera et Jovis lumina.

[TR1] "ortus-est" → "ortus-est."
[TR2] "ære" → "ære."
[TR3] "dux" → "dux,"
[TR4] "locutusest" → "locutus est".
[TR5] "ali quaquercus" → "aliqua quercus"

Iliadis XIV.—Jovis fraus.

ARGUMENT: JUNO DECEIVES JUPITER BY THE GIRDLE OF VENUS.

Nestor, sitting at the table with Machaon, is alarmed with the increasing clamour of war, and hastens to Agamemnon; on his way he meets that prince with Diomed and Ulysses, whom he informs of the extremity of the danger. Agamemnon proposes to make their escape by night, which Ulysses withstands; to which Diomed adds his advice, that, wounded as they were, they should go forth and encourage the army with their presence, which advice is pursued. Juno, seeing the partiality of Jupiter to the Trojans, forms a design to over-reach him: she sets off her charms with the utmost care, and (the more surely to enchant him) obtains the magic girdle of Venus. She then applies herself to the god of sleep, and, with some difficulty, persuades him to seal the eyes of Jupiter: this done, she goes to mount Ida, where the god, at first sight, is ravished with her beauty, sinks in her embraces, and is laid asleep. Neptune takes advantage of his slumber, and succours the Greeks: Hector is struck to the ground with a prodigious stone by Ajax, and carried off from the battle: several actions succeed, till the Trojans, much distressed, are obliged to give way: the lesser Ajax signalizes himself in a particular manner.

TEXT:

1

Nestorem autem non latuit clamor, bibentem licet,

sed Asclepiaden verbis alatis allocutus-est:

Adverte, divine Machaon, quomodo futura-sint hæc opera:

solito major sane ad naves clamor florentium-ætate juvenum.

5

Verum tu quidem nunc bibe sedens nigrum vinum,

donec calida lavacra pulcris-comis Hecamede

calefecerit et abluerit tabum sanguinolentum:

at ego profectus, cito cognoscam, ad speculam.

Sic fatus, scutum sumsit affabre-factum filii sui,

10

jacens in tentorio, Thrasymedis equûm-domitoris,

ære collucens; ille autem habebat clypeum patris sui.

Sumsit et validam hastam, præfixam, acuto ære:

stetitque extra tentorium; protinus autem inspexit rem indignam,

hos quidem turbatos, illos turbantes a-tergo,

15

Trojanos ferocientes: dirutus vero erat murus Achivorum.

Ut quum nigrescit pelagus magnum unda tacita,

præsagiens stridulorum ventorum celeres motus

sic immotum, nec provolvitur in-hanc-vel-illam partem,

antequam aliquis certus descenderit a Jove ventus:

20

sic senex secum agitabat, distractus in animo

bifariam; utrum turbam iniret Danaorum citis-equis-utentium,

an ad Atriden Agamemnonem, pastorem virorum.

Sic autem ei cogitanti visum-est utilius esse,

proficisci ad Atriden. Illi vero, alii-alios interficiebant,

25

pugnantes: resonabat autem circa corpus æs solidum,

dum-ferirentur ensibusque et hastis utrinque-acutis.

Nestori autem obviam-facti-sunt Jovis-alumni reges,

a navibus ascendentes, quotquot vulnerati-fuerant ære,

Tydides Ulyssesque et Atrides Agamemno.

30

Longe enim seorsum a-pugna subductæ-erant naves ipsorum,

litore in maris cani: nam primas usque-in-planitiem

traxerant, ac murum ad puppes ædificarant.

Neutiquam enim, latum quamvis esset, potuit omnes

litus naves capere: arctabantur autem copiæ:

35

ideo pinnarum-modo (alias ante alias) eas subduxerant et implerant totius

litoris os magnum, quantum complectebantur promontoria.

Itaque hi videre-cupientes tumultum et pugnam,

hasta nixi, ibant frequentes: tristabatur autem ipsis

animus in pectoribus. Iis vero obviam factus-est senex

40

Nestor, perterrefecitque animum in pectoribus Achivorum.

Quem et compellans allocutus-est rex Agamemno:

O Nestor Neleide, magna gloria Achivorum,

cur relicto bello viros-perdente huc venis?

metuo ne jam mihi perficiat verbum impetuosus Hector,

45

ut quondam minatus-est inter Trojanos concionans,

non prius se a navibus ad Ilium rediturum-esse,

quam igne naves incendisset, interfecissetque etiam nos ipsos.

Is sic concionabatur: hæc sane nunc omnia perficiuntur.

Dii-boni! certe etiam alii bene-ocreati Achivi

50

in animo ponunt adversus-me iram, sicut Achilles;

nec volunt pugnare ad puppes navium.

Huic autem respondit deinde Gerenius eques Nestor:

certe jam hæc adsunt-ita facta, nec alio-modo

Jupiter altitonans ipse ea reficere-potuerit.

55

Murus enim jam corruit, cui confidebamus,

inviolabile naviumque et nostrûm ipsorum munimen eum fore:

hi vero ad naves veloces pugnam obstinatam sustinent

indesinenter: nec amplius noveris, diligenter licet speculans,

utra-ex-parte Achivi agitati turbentur:

60

adeo promiscue cæduntur, clamorque ad-cœlum pervenit.

Nos vero deliberemus, quomodo futura-sint hæc opera,

siquid consilium proficiet: pugnam vero non nos suadeo

ingredi: nullo enim modo vulneratum licet pugnare.

Hunc autem rursus allocutus-est rex virorum Agamemno:

65

Nestor, quoniam navium ad puppes pugnant,

murus vero non profuit structus, nec quicquam fossa,

in qua facienda multa passi-sunt Danai, sperabantque animo

inviolabile naviumque et ipsorum munimentum fore:

ita fere Jovi videtur præpotenti gratum fore,

70

inglorios perire longe-ab Argis hic Achivos.

Noram enim quando lubens Danais auxiliabatur;

scio autem nunc, quod illos (Trojanos) quidem æque beatis diis

illustrat, nostrum vero robur et manus nostras ligavit.

Vergum agite, quemadmodum ego dixero, obsequamur omnes.

75

Naves, quæcunque primæ subductæ-sunt prope mare,

trahamus, omnesque deducamus in mare divinum;

in-alto vero ancoris stabiliamus, donec venerit

nox divina, si vel in-ea abstineant a-pugna

Trojani; deinde vero deducere-poterimus naves omnes.

80

Non enim reprehendendum, fugere malum, ne per noctem quidem;

melius fecerit qui fugiens effugerit malum quam qui captus-fuerit.

Illum autem torve intuens allocutus-est ingeniosus[TR1] Ulysses:

Atrida, quale tibi verbum fugit e-septo dentium?

Perdite, utinam ignavo exercitui alii

85

præesses, non-autem nobis imperares; quibus Jupiter

a-juventute dedit etiam usque-ad senium conficere

ardua bella, donec perierimus singuli.

Siccine vero tibi-fert-animus Trojanorum urbem vicis-latis

derelinquere, cujus gratia perpetimur-ærumnosi mala multa?

90

Tace, nequis alius Achivorum hunc audiat

sermonem, quem non vir quidem in ore omnino tulerit,

quicunque norit suo animo sana loqui,

sceptriferque fuerit, et ei paruerint copiæ

tantæ, quantis tu inter Argivos imperas:

95

[nunc autem tuam improbo omnino mentem, quam aperuisti:]

qui jubes, prælio jam conserto et pugna,

naves bonis-transtris in-mare deducere, ut adhuc magis

Trojanis quidem optata contingant, jam superantibus licet,

in-nos autem gravis pernicies ingruat. Non enim Achivi

100

sustinebunt bellum, dum-naves in-mare deducuntur;

sed respicient, cedentque e-pugna.

Tunc tuum consilium nocebit, princeps virorum.

Huic autem respondit deinde rex virorum Agamemno:

o Ulysse, valde quidem meum attigisti animum increpatione

105

gravi; sed neutiquam ego invitos jubebam

naves bonis-transtris in-mare deducere filios Achivorum.

Nunc vero utinam sit qui isto quidem melius consilium dicat,

vel juvenis, vel senex: mihi autem lubenti exstiterit.

Inter-hos vero et locutus-est pugna strenuus Diomedes:

110

prope est vir (non diu inquiremus), siquidem velitis

obsequi; et nequid succensentes me vituperetis singuli;

quoniam natu-minimus sum inter vos;

patre tamen et forti et ego genere me glorior esse.

[Tydeo, quem Thebis ingesta terra cooperuit.]

115

Portheo enim tres filii egregii procreati-sunt,

habitabant autem in Pleurone et excelsa Calydone,

Agrius ac Melas, tertius vero erat eques Œneus,

patris mei pater; virtute autem præstabat inter-illos.

At hic quidem ibi mansit; pater vero meus Argis habitavit,

120

exulans: ita enim Jupiter voluit, et dii ceteri.

Adrasti autem duxit unam filiarum, habitabatque domum

divitem opum, abundeque ei erant arva

tritici-feracia, multique plantarum erant horti utrinque;

multa etiam ei pectora erant; superabat autem omnes Achivos

125

hastæ-peritia: hæc vero erant audienda vobis, ut verum est.

Ideo non me genere quidem ignobilem et imbellem putantes,

sententiam spreveritis libere-prolatam, quam recte dixero.

Agite, eamus ad-pugnam, etsi vulnerati, præ necessitate:

ibi vero deinde ipsi quidem propinqui-stemus prælio,

130

extra tela, ne forte quis super, vulnere vulnus accipiat:

ceteros autem adhortantes immittemus: qui jam pridem,

animo gratificantes, seorsum-stant, nec pugnant.

Sic dixit: illi vero ei plane auscultabant, et obsecuti-sunt:

profectique-sunt ire, præibatque ipsis rex virorum Agamemno.

135

Nec vero cæcam-speculationem habuit inclytus Terræ-concussor;

sed ad ipsos accessit, seni viro similis:

dexteram autem prehendit manum Agamemnonis Atridæ,

et eum compellans verbis alatis allocutus-est:

Atride, nunc vero certe Achillis pestiferum cor

140

lætatur in pectoribus, cædem et fugam Achivorum

aspicienti: quoniam non ei inest mens, ne exigua quidem.

Verum ille quidem sic pereat, deusque illum exstinxerit.

Tibi vero nondum prorsus omnino dii beati irati-sunt:

sed adhuc, credo, Trojanorum duces ad principes

145

latum pulvere-implebunt campum; tuque spectabis ipse

fugientes ad urbem, a navibus et tentoriis.

Sic locutus, altum exclamavit, cursu-concitus per-campum.

Quam novies-mille clamant, vel decies-mille

viri in pugna, certamen committentes Martis:

150

tantam ex pectoribus vocem rex Concussor-terræ

emisit: Achivis vero ingens robur injecit unicuique

in-cor, indesinenter ut-pugnarent ac præliarentur.

Juno autem inspexit, aureum-solium-habens, oculis,

stans, ex Olympo, a vertice; statimque agnovit

155

hunc quidem satagentem per pugnam clarantem-viros,

fratrem-germanum et levirum, gaudebatque animo.

Jovem vero in summo cacumine fontibus-irriguæ Idæ

sedentem vidit; odiosus autem ei erat animo.

Cogitavit deinde magnis-oculis veneranda Juno,

160

quomodo deciperet Jovis animum ægidem-tenentis.

Hoc autem ei in animo optimum visum-est consilium,

ire ad Idam, postquam-scite ornasset se ipsam,

si forte cuperet ille juxta-dormire per-amorem

ipsius corpori, ei autem somnum innocuumque dulcemque

165

ipsa funderet in palpebras ac præcordia prudentia.

Profectaque-est ire in thalamum, quem ei carus filius struxerat,

Vulcanus, solidasque fores postibus aptaverat

claustro occulto, quod haud deus alius aperiret.

Illuc hæc ingressa, fores clausit fulgentes.

170

Ambrosia quidem primum a corpore amabili

sordes omnes purgavit, unxitque-se pingui oleo,

divino, suavi, quod ipsi odoriferum erat;

cujus, et si-modo-agitaretur in Jovis solida-ære domo,

penitus ad terramque et cælum pervenit halitus:

175

eo illa corpus pulcrum quum-unxisset, ac capillos

pexuisset, manibus cincinnos composuit nitentes,

pulcros, divinos, de capite fluentes immortali.

Circùm porro divinum peplum induit, quem ei Minerva

expoliverat elaboratum, intexueratque artificii-plena multa:

180

aureisque eum fibulis ad pectus nectebat.

Cinxit autem se zona, centum fimbriis concinnata;

et inaures immisit scite-perforatis auriculis,

tribus-gemmarum-oculis-insignes, elaboratas: gratiaque effulgebat multa.

Calyptra autem desuper velavit-se augustissima dearum,

185

pulcra, recens-facta: quæ candida erat ut sol;

pedibus vero sub nitidis ligavit pulcros calceos.

Tum postquam omnem circum corpus posuerat ornatum,

profecta-est ire ex thalamo; advocatamque Venerem,

ab aliis seorsum diis, his verbis allocuta-est:

190

Nunquid mihi obsequi-voles, dilecta filia, in eo quod dixero?

an recusaveris, irata ob-id animo,

quod ego Danais, tu vero Troibus auxiliaris?

Huic autem respondit deinde Jovis filia Venus:

Juno, veneranda dea, filia magni Saturni,

195

eloquere, quidquid cogitas: perficere autem me animus jubet,

si possum quidem perficere, et si effectu est.

Hanc autem dolos-struens allocuta-est veneranda Juno:

da nunc mihi amabilitatem et desiderium, quo tu omnes

domas immortales atque mortales homines:

200

vado enim visura almæ fines terræ,

Oceanumque, deorum parentem, et matrem Tethym,

qui me in suis ædibus benigne nutrierunt et educarunt,

acceptam a-Rhea, quando Saturnum late-sonans Jupiter

terram subter dejecit et infructuosum mare:

205

hos vado visura, et ipsis innumeras lites dirimam.

Jam enim diuturno tempore inter-se abstinent

cubili et amore, quoniam ira eorum incidit animo.

Si illos quidem verbis meis pellectos suo animo

in lectum reduxero, ut-jungantur amore:

210

semper ipsis dilectaque et reverenda vocabor.

Hanc autem rursus allocuta-est amans-risum Venus:

non licet, nec decet, tuum verbum recusare;

Jovis enim potentissimi in ulnis dormis.

Dixit, et a pectoribus solvit acu-pictum cingulum,

215

varium: in-eo autem ipsi delinimenta omnia inclusa-erant:

ibi inest quidem amor, inest desiderium, inest amantium colloquium

pelliciens, quod furtim-surripuit mentem etiam prudentium.

Hoc igitur ei imposuit manibus, verbumque dixit et elocuta-est:

Cape jam, hoc cingulum tuo reconde sinu,

220

varium, in quo omnia inclusa-sunt; nec te puto

re-infecta redituram, quicquid mentibus tuis concupieris.

Sic dixit: subrisit autem magnis-oculis veneranda Juno;

subridensque deinde in suo recondidit sinu.

Hæc quidem ivit in thalamum, Jovis filia, Venus:

225

Juno autem festinans reliquit verticem Olympi,

Pieriamque supergressa, et Emathiam amœnam,

ferebatur super equestrium Thracum montes nivosos,

summa cacumina; nec terram carpebat pedibus;

ex Atho autem ad pontum descendit fluctuantem,

230

Lemnumque pervenit, urbem divini Thoantis.

Ibi Somnum convenit, fratrem Mortis,

inque ejus hæsit manu verbumque dixit et elocuta-est:

Somne, rex omniumque deorum omniumque hominum;

certe quidem jam aliquando meo verbo auscultasti; atque etiam nunc

235

obsequere; ego autem tibi habebo gratias dies omnes.

Sopito mihi Jovis sub palpebris oculos fulgentes,

statim postquam ego ei acubuero in amore.

Dona autem tibi dabo, pulcrum solium, incorruptum usque,

aureum; Vulcanus vero meus filius utroque-pede-infirmus

240

fabricabit elaborans; sub pedibusque scabellum ponet,

cui imponas nitidos pedes, dum-convivaris.

Hanc autem respondens allocutus-est suavis Somnus:

Juno, veneranda dea, filia magni Saturni,

alium quidem ego deorum sempiternorum

245

facile sopiverim; etiam fluminis fluenta

Oceani, qui quidem parens omnibus est:

Jovem vero non ego Saturnium prope adiero,

nec sopivero, quando non ipse quidem jusserit.

Jam enim me et aliud tuum sapere-fecit mandatum,

250

die isto, quando ille magnanimus Jovis filius (Hercules)

navigabat ex-Ilio, Trojanorum urbe direpta.

Nempe ego demulsi Jovis mentem ægidem-tenentis,

suavis circumfusus: tu autem ei mala struebas animo,

excitatis sævorum ventorum super pontum flatibus;

255

et eum deinde ad-Con bene-habitatam detulisti,

seorsum ab-amicis omnibus: ille vero (Jupiter) experrectus indignabatur

proturbans per domum deos; me autem maxime omnium

quærebat; ac me perditum ab æthere injecisset ponto,

nisi me Nox servasset domitrix deorum et hominum,

260

quam adivi fugiens: ille autem cohibuit-se, iratus licet;

verebatur enim, ne Nocti celeri ingrata-animo faceret.

Nunc iterum hoc me jubes periculosissimum aliud perficere.

Hunc autem rursus allocuta-est magnis-oculis veneranda Juno:

Somne, quid vero tu hæc in mentibus tuis cogitas?

265

putasne ita Trojanis favere late-sonantem Jovem,

sicut propter-Herculem iratus-erat, filium suum?

Verum age: ego autem tibi Gratiarum unam juniorum

dabo ducendam, et tuam vocandam conjugem.

[Pasitheam, quam semper cupis dies omnes.]

270

Sic dixit: gavisus-est autem Somnus, respondensque allocutus-est:

Age, nunc mihi jura inviolabilem Stygis aquam,

manuque altera quidem tange terram almam,

altera vero mare marmoreum; ut nobis omnes,

testes sint illi inferi dii, Saturnum circa qui-sunt:

275

omnino te mihi daturam-esse Gratiarum unam juniorum,

Pasitheam, quam ipse cupio dies omnes.

Sic dixit: neque non-obsecuta-est dea ulnis-candidis Juno;

jurabat autem, ut is jubebat, deosque nominabat omnes

subtartareos, qui Titanes appellantur.

280

Tum postquam juraveratque, absolveratque jusjurandum,

ipsi simul ibant, Lemnique et Imbri urbe relicta,

caligine induti, celeriter conficientes iter.

Ad-Idam autem pervenere fontibus-irriguam, matrem ferarum,

ad-Lecton; ubi primum liquerunt mare: hique super terra ibant:

285

summa autem sub pedibus quassabatur silva.

Illic Somnus quidem mansit, antequam Jovis oculi viderent eum,

in abietem inscendens altissimam, quæ tunc in Ida

procerissima nata per ærem ad-æthera ibat:

illic is sedit ramis dense-opertus abiegnis,

290

avi argutæ similis, quam in montibus

Chalcidem nominant dii, homines autem Cymindin.

Juno autem celeriter conscendebat in-Gargarum summum

Idæ excelsæ: vidit autem eam nubes-cogens Jupiter.

Ut vero vidit, continuo illum amor prudentia præcordia cooperuit,

295

perinde-ac quando primum congressi-sunt amore,

in cubile euntes, suis clam parentibus.

Stetit autem ante ipsam, verbumque dixit et elocutus-est:

Juno, quo festinans ab Olympo huc venis?

equi autem non adsunt et currus, quos conscendas.

300

Hunc autem dolos-struens allocuta-est veneranda Juno:

Eo visura almæ fines terræ,

Oceanumque, deorum parentem, et matrem Tethyn,

qui me in suis ædibus benigne nutrierunt et educarunt:

hos vado visura, et ipsis innumeras lites dirimam.

305

Jam enim diuturno tempore inter-se abstinent

cubili et amore: quoniam ira eorum incidit animo.

Equi autem in radicibus irriguæ-fontibus Idæ

stant, qui me ferent super aridumque et humidum.

Nunc vero tua gratia huc ab Olympo ob-hoc venio,

310

ne forte mihi posthac irascaris, si silentio

abeam ad domum profunde-fluentis Oceani.

Hanc autem respondens allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

Juno, illuc quidem licet et posthac proficisci;

nos autem, age, (in) amore congrediamur concumbentes.

315

Non enim unquam mihi sic deæ amor, nec mulieris,

animum in pectoribus circumfusus vicit;

neque quando captus-eram amore Ixioniæ uxoris,

quæ peperit Pirithoum, diis consiliarium parem:

neque quando Danæs pulcris-talis, Acrisi-filiæ,

320

quæ peperit Perseum, omnium illustrissimum virorum:

neque quando Phœnicis filiæ late-celebratæ,

quæ peperit mihi Minoemque et diis-parem Rhadamanthyn:

neque quando Semelæ, neque Alcmenæ in Thebis;

quarum hæc quidem Herculem fortissimum-animo peperit filium;

325

illa vero, Semele, Bacchum peperit, gaudium mortalibus;

nec quando Cereris comas-pulcras-habentis reginæ;

nec quando Latonæ gloriosæ, nec qunado tui ipsius:

ut tui nunc amore-teneor, et me dulce desiderium capit.

Hunc autem dolos-struens allocuta-est veneranda Juno:

330

importunissime Saturnie, quale hoc verbum dixisti!

Si nunc in amore cupis concumbere

Idæ in verticibus, hæc autem loca propatula-sunt omnia:

quomodo esset, si quis nos deorum sempiternorum

dormientes videret, diisque omnibus, profectus,

335

indicaret? non equidem tuam ad domum redirem,

e cubili quum-surrexero: vituperabile vero esset.

Sed si revera vis, et tibi hoc gratum est animo,

est tibi thalamus, quem tibi dilectus filius fabricavit,

Vulcanus, solidasque fores postibus aptavit:

340

illuc eamus dormituri, quandoquidem tibi placet concubitus.

Hanc autem respondens allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

Juno, nec tu deorum hoc metue, nec quenquam hominum

visurum-esse: talem tibi ego nubem circumfundam,

auream: neque nos perviderit ne Sol quidem,

345

cujus vel acutissimum est lumen ad-inspiciendum.

Dixit, et ulnis complexus-est Saturni filius suam uxorem:

his autem subter Tellus divina summisit recentem herbam,

lotumque roscidum, et crocum, et hyacinthum

densum et mollem, qui a terra eos alte levabat.

350

Hoc in toro cubarunt, insuperque numbem sibi-induerunt

pulcram, auream; lucidique decidebant rores.

Sic quidem quiete dormiebat pater in Gargaro summo,

somno et amore domitus, tenebatque in-ulnis uxorem.

Profectus vero est currens ad naves Achivorum dulcis Somnus,

355

nuntium dicturus terram-cingenti Neptuno.

Prope autem stans verbis alatis eum allocutus-est:

Promtus nunc Danais, Neptune, auxiliare,

et ipsis gloriam præbe, parumper saltem, dum adhuc dormit

Jupiter: quoniam ipsi ego mollem soporem circumfudi:

360

Juno autem in amore eum decepit ut-dormiret.

Sic fatus, hic quidem abiit ad inclytas nationes hominum:

illum vero adhuc magis impulit ad-auxiliandum Danais.

Statim autem is inter primos longe prosiliens hortabatur:

Argivi, etiamne rursus concedimus Hectori victoriam

365

Priamidæ, ut naves capiat, et gloriam referat?

at is quidem sic existimat, et gloriatur, quia Achilles

navibus in cavis manet iratus corde.

Illius tamen non magnum desiderium erit, si quidem ceteri

nos excitemur ad-defendendum nos-invicem.

370

Sed agite, sicut ego dixero, obsequamur omnes.

Clypeis, quotquot optimi sunt in exercitu atque maximi,

induti, capitaque fulgentibus galeis

tecti, manibusque longissimas hastas tenentes,

eamus: atque ego præibo; neque omnino opinor,

375

Hectorem Priamiden mansurum, admodum licet promtum.

[Quicunque autem vir pugna strenuus est, gestatque parvum scutum humero,

imbelliori viro det, ipse vero scutum majus subeat.]

Sic dixit: hi autem ei maxime auscultarunt atque obsecuti-sunt.

Hos ipsi reges instruebant, vulnerati licet,

380

Tydides, Ulyssesque, et Atrides Agamemno:

obeuntes autem copias omnes, Martia arma commutabant.

Fortia fortis induebat, deteriora autem imbelliori dabat.

Ac postquam induerant sibi circa corpus coruscum æs,

profecti-sunt ire: præibatque eis Neptunus concussor-terræ,

385

horrendum ensem longum habens in manu robusta,

similem fulguri: quali non fas est congredi

in pugna perniciosa, sed metus ejus reprimit viros.

Trojanos vero ex-altera-parte instruebat splendidus Hector.

Tum vero gravissimum certamen pugnæ intenderunt

390

cæruleus-crinibus Neptunus, et splendidus Hector;

nempe hic quidem Trojanis, ille vero Achivis auxilians.

Exundavit autem mare ad tentoriaque navesque

Argivorum: ipsi autem congrediebantur intenti clamore.

Nec maris unda tantum boat ad terram,

395

ex ponto impulsu flatu Boreæ gravi;

neque ignis tantus est crepitus ardentis,

montis in saltibus, quando exoritur crematurus silvam;

nec ventus tantum in quercubus alte-comantibus

insonat, qui maxime vehementer fremit sæviens:

400

quantus inde Trojanorum et Achivorum erat clamor,

horrende vociferantium, quando in se-invicem ruerent.

In-Ajacem vero primus jaculatus-est splendidus Hector

hasta, quippe conversus-erat recta in ipsum; neque aberravit;

sed eum percussit qua duo baltei circa pectora extensi-erant,

405

alter quidem scuti, alter vero ensis argenteis-clavis-ornati:

hi ei tutati-sunt tenerum corpus. Iratus-est autem Hector,

quod sibi telum velox irritum evolarat e-manu;

retroque sociorum in agmen cessit, mortem evitans.

Hunc quidem deinde abeuntem magnus Telamonius Ajax

410

saxo, quæ sane multa, velocium retinacula navium,

ad pedes pugnantium passim volvebantur; horum uno sublato,

in-pectus percussit super scuti-orbem, prope collum:

turbinis autem instar id concitavit immittens, rotatumque-est circumcirca.

Ut vero quum a plaga patris Jovis procidit quercus

415

radicitus, teter autem sulfuris gignitur odor

ex ea: eumque non-amplius sustinet animus, qui viderit

prope stans; durum vero est Jovis magni fulmen:

sic cecidit Hectoris celeriter humi robur in pulveribus.

Manu autem amisit hastam, et super eo scutum secutum-est,

420

et galea; circaque ipsum sonitum-dedere arma varia ære.

Illi vero magnum clamantes accurrebant, filii Achivorum,

sperantes se eum tracturos ad se; jaculabanturque crebra

spicula; at nemo potuit pastorem virorum

nec cominus- nec eminus-ferire; prius enim circumstetere eum fortissimi,

425

Polydamasque, et Æneas, et divinus Agenor,

Sarpedonque, princeps Lyciorum, et Glaucus eximius:

ceterorumque nullus ipsum neglexit, sed ante

ipsum clypeos orbiculatos tenebant; eumque socii

manibus sublatum portabant ex pugna, donec pervenit ad-equos

430

veloces, qui ei post pugnam et prælium

stabant, aurigamque et currum varium habentes:

qui eum urbem versus portabant graviter gementem.

Sed quando jam ad-vadum pervenere pulcre-fluentis fluvii,

Xanthi vorticosi, quem immortalis genuit Jupiter:

435

ibi illum e curru admoverunt terræ, eique aquam

adfuderunt; ille autem spiritum-recepit, et suspexit oculis;

sedensque in genua, nigrum sanguinem evomuit:

iterum vero retro lapsus-est in-terram, eique oculos

nox obtexit nigra; telum vero adhuc animum domabat.

440

Argivi autem, ut jam viderunt Hectorem seorsum euntem,

vehementius in Trojanos irruerunt, memineruntque pugnæ.

Tunc longe primus Oilei filius velox Ajax

Satnium vulneravit hasta insiliens acuta,

Enopiden, quem quidem nympha peperit Nais eximia

445

Enopi armenta-pascenti ad ripas Satnioentis:

hunc quidem Oiliades hasta-inclytus, prope accedens,

vulneravit ad ile: is vero cecidit-resupinus, superque eo

Trojani et Danai commiserunt acrem pugnam.

Super eo autem Polydamas hastam-vibrans accessit ultor

450

Panthoides; percussitque Prothoenorem dextrum in-humerum,

filium Areilyci; per humerum autem valida hasta

penetravit: hic vero in pulvere lapsus prehendit terram palma

Polydamasque vehementer super-eo-gloriatus-est, altum clamans:

Neutiquam puto magnanimi Panthoidæ

455

manu e robusta vanum exsiliisse telum,

sed id aliquis Argivorum recepit corpore: et ipsum puto

ei ut baculo innitentem, descensurum in domum Plutonis.

Sic dixit: Argivis autem dolor exortus-est, eo gloriante,

Ajaci vero maxime bellicoso animum commovit,

460

Telamoniadæ: hunc enim Prothoenor cecidit proxime.

Statim autem in abeuntem jaculatus-est hasta fulgenti:

Polydamas vero ipse quidem evitavit mortem nigram,

in-obliquum absiliens: excepit autem ictum Antenoris filius

Archelochus: huic enim dii destinarant interitum.

465

Hunc percussit, capitisque et cervicis in commissura,

extremam-ad-vertebram; atque ambos discidit nervos:

hujus vero multo prius caput, osque, naresque

solo allapsa-sunt, quam tibiæ et genua cadentis.

Ajax autem vicissim inclamavit eximio Polydamanti:

470

Perpende, Polydama, et mihi verum dic:

an non hic vir pro Prothoenore vicissim occidi

dignus? non quidem mihi ignavus videtur neque ex ignavis;

sed frater Antenoris equûm-domitoris,

vel filius: ipsi enim genere proxime similis-videbatur mihi.

475

Sic dixit, bene eum cognoscens: Troas vero dolor cepit animo.

Tunc Acamas Promachum Bœotium vulneravit hasta,

fratrem circumeundo-protegens, quem is subtrahebat pedibus.

Super-hoc Acamas vehementer gloriabatur, altum clamans:

Argivi sagittarii, minarum insatiabiles,

480

haud sane solis laborque erit et luctus

nobis, sed aliquando sic occidemini et vos.

Perpendite, ut vobis Promachus domitus dormiat

hasta mea, quo nequaquam fratris certe ultio

diu insoluta sit: quare et quivis optet vir

485

fratrem in ædibus piaculi vindicem sibi relinqui.

Sic dixit: Argivis autem dolor obortus-est, eo gloriante;

Peneleo vero maxime bellicoso animum commovit;

ruit autem in-Acamantem: ille tamen non sustinuit impetum

Penelei regis; is vero (Peneleus) vulneravit Ilioneum,

490

filium Phorbantis divitis-pecorum, quem maxime

Mercurius Trojanorum diligebat, et possessiones ei dederat:

sub hoc autem mater unicum peperit Ilioneum:

quem tunc sub supercilio vulneravit Peneleus ad oculi radices,

excussitque pupillam; hasta vero per oculum penitus

495

et per occipitium transiit: hic autem desedit, manibus porrectis

ambabus. Peneleus vero stricto ense acuto,

cervicem mediam feriit, deturbavitque humi,

ipsa cum casside, caput: adhuc tamen valida hasta

erat in oculo: ille autem dixit, tanquam papaveris-capite sublato,

500

denuntiavitque Trojanis, et glorians verba fecit:

Renunciate mihi, Trojani, illustris Ilionei

patri caro et matri, ut-lugeant in ædibus:

neque enim Promachi uxor Alegenoridæ,

viro caro, reverso, se-læto-vultu-offeret, quando demum

505

ex Troja cum navibus revertemur filii Achivorum.

Sic dixit: hosque omnes subtus tremor cepit in-genubus;

circumspectabatque unusquisque, qua effugiat gravem perniciem.

Dicite nunc mihi, Musæ cœlestes domos tenentes,

quisnam primus cruentas exuvias Achivorum

510

sustulerit, postquam inclinavit pugnam inclytus Neptunus.

Ajax quidem primus Telamonius Hyrtium vulneravit,

Gyrtiaden, Mysorum ductorem magnanimorum:

Phalcem autem Antilochus, et Mermerum occisos spoliavit:

Meriones autem Morynque et Hippotionem interfecit:

515

Teucer vero Prothoonemque peremit, et Peripheten;

Atridesque deinde Hyperenorem, pastorem virorum,

vulneravit ad ile; intestina autem æs penitus hausit

dilacerans, animaque per inflictum vulnus

erupit propulsa; illi autem tenebræ oculos texerunt.

520

Plurimos vero Ajax interfecit, Oilei velox filius;

non enim ei quisquam par ad-insequendum pedibus erat,

viris fugientibus, quando Jupiter fugam immitteret.

[TR1] "in-geniosus" → "ingeniosus"

Iliadis XV.—Repressio a navibus.

ARGUMENT: THE FIFTH BATTLE AT THE SHIPS; AND THE ACTS OF AJAX.

Jupiter, awaking, sees the Trojans repulsed from the trenches, Hector in a swoon, and Neptune at the head of the Greeks: he is highly incensed at the artifice of Juno, who appeases him by her submissions; she is then sent to Iris and Apollo. Juno, repairing to the assembly of the gods, attempts, with extraordinary address, to incense them against Jupiter; in particular she touches Mars with a violent resentment; he is ready to take arms, but is prevented by Minerva. Iris and Apollo obey the orders of Jupiter; Iris commands Neptune to leave the battle, to which, after much reluctance and passion, he consents. Apollo reinspires Hector with vigour, brings him back to the battle, marches before him with his aegis, and turns the fortune of the fight. He breaks down great part of the Grecian wall: the Trojans rush in, and attempt to fire the first line of the fleet, but are, as yet, repelled by the greater Ajax with a prodigious slaughter.

TEXT:

1

At postquam per vallosque et fossam transierant

fugientes, multique domiti-erant Danaorum sub manibus,

hi quidem (Trojani) jam ad currus se-cohibebant manentes,

pallidi præ metu, exterriti: experrectus vero est Jupiter

5

Idæ in verticibus, ex amplexu Junonis aureum-solium-habentis.

Stetit autem raptim-exsurgens, viditque Trojanos et Achivos,

illos quidem turbatos, hos vero turbantes a-tergo,

Argivos; interque eos Neptunum regem.

Hectorem vero in campo vidit jacentem; circumque socii

10

sedebant: is autem gravi tenebatur anhelitu, mente defectus,

sanguinem vomens; quippe eum non imbecillimus ferierat Achivorum.

Hunc intuitus, misertus-est pater hominumque deûmque

terribiliterque torvum intuens Junonem verba allocutus-est:

Profecto vero mali-artifex, fraudulenta, tuus dolus, Juno,

15

Hectorem cessare-fecit a-pugna, fugavitque copias.

Non tamen scio, si rursus machinationum perniciosarum

prima fructum-sis-pereceptura, et te verberibus cædam.

An non meministi, quando pependisti ab-alto, a pedibusque

incudes suspensas demisi duas, circum manus autem vinculum misi

20

aureum, infragile? tu vero in æthere et nubibus

pependisti; indignabanturque dii per latum Olympum:

at solvere non poterant circumstantes: quemcunque vero prenderem,

projiciebam correptum de limine cœli, donec perveniret

in-terram vix-spirans: mihi vero ne sic quidem iram remisit

25

vehemens dolor ob-Herculem divinum,

quem tu, cum Borea vento inducens procellas,

misisti per infructuosum pontum, mala machinans,

et eum deinde ad-Coon bene-habitatam cursu-detulisti:

eum quidem ego inde liberavi, et reduxi iterum

30

Argos in equos-pascens multis licet malis-exercitum.

Hæc tibi rurus in-memoriam-reducam, ut desistas a-fallaciis:

ut scias, an tibi profuerit congressusque et cubile,

quo mista-es, veniens seorsum a-diis, et me decepisti.

Sic dixit: cohorruit autem magnis-oculis veneranda Juno,

35

et eum compellans verbis alatis allocuta-est:

Sciat nunc hoc Terra et Cœlum latum superne,

et subterlabens Stygis aqua, quod maximum

jusjurandum gravissimumque est beatis diis;

tuumque sacrum caput et noster torus ipsorum

40

ingenuus, quem quidem non ego unquam temere jurarim:

non per meum consilium Neptunus terræ-concussor

vexat Trojanos et Hectorem, his autem (Argivis) auxiliatur:

sed certe ipsum[TR1] suus animus incitat ac jubet

afflictos autem ad naves videns miseratus-est Achivos.

45

At quin et illi ego consuluerim,

eo ire, quo jam tu, Jupiter atras-nubes-cogens, imperaris.

Sic dixit: subrisit autem pater hominumque deûmque,

et eam respondens verbis alatis allocutus-est:

Si quidem tu jam deinceps, magnis-oculis veneranda Juno,

50

idem mecum sentiens inter immortales sederis:

ea-re sane Neptunus, etiam si maxime velit alio,

confestim et suam converterit mentem ad tuum et meum animum.

Verum si jam quidem ex-animo et vere loqueris,

vade nunc ad cœtus deorum, et huc vocatos-jube

55

Irimque accedere, et Apollinem inclytum-arcu;

ut illa quidem ad exercitum Achivorum ære-loricatorum

eat, et dicat Neptuno regi,

ut-cessans a-pugna suas ad ædes redeat:

Hectorem vero excitet ad pugnam Phœbus Apollo,

60

iterumque inspiret robur, obliviscique-faciat dolorum,

qui nunc eum premunt in præcordiis: atque Achivos

iterum avertat, imbelli fuga immissa:[TR2]

fugientes autem, in naves multa-transtra-habentes incidant

Pelidæ Achillis: is vero excitabit suum socium

65

Patroclum; illum autem interficiet hasta splendidus Hector

Ilium ante, multos quando-peremerit ille juvenes

quum alios, tum autem filium meum Sarpedona divinum.

Ob-illum iratus interficiet Hectorem divinus Achilles.

Ex eo vero inde repressionem Trojanorum a navibus

70

semper ego efficiam perpetuo, usque-dum Achivi

Ilium excelsum ceperint, Minervæ per consilia.

Prius autem neque ego cessabo ab-ira, nec quemquam aliorum

immortalium Danais auxililiari hic sinam,

quam hoc Pelidæ expletum-fuerit desiderium;

75

sicut ei promisi primum, meoque annui capite

die illo, quando mihi dea Thetis tetigit genua,

supplicans, ut-honorarem Achillem urbium-vastatorem.

Sic dixit; nec non-obsecuta-est dea ulnis-candidis Juno;

discessit autem ab Idæis montibus ad excelsum Olympum.

80

Sicut vero quum salit mens viri, qui per multas

terras profectus, præcordiis in prudentibus secum-cogitat:

Huc iverim, vel illuc; animoque-versat multa:

sic celeriter properans pervolavit veneranda Juno;

pervenitque in excelsum Olympum. Congregatis autem supervenit

85

immortalibus diis Jovis in-domo: illi vero conspicati,

omnes celeriter-assurrexerunt, et excipiebant eam poculis.

Hæc autem alios quidem omisit, a-Themide vero pulcris-genis

accepit poculum: prima enim illa obvia venit currens,

et eam compellans verbis alatis allocuta-est:

90

Juno, quid huc ascendisti? metu vero perculsæ similis-es?

profecto valde te territavit Saturni filius, qui tibi maritus.

Huic autem respondit deinde dea candidis-ulnis Juno:

ne me, dea Themi, hæc interroga: scis et ipsa,

qualis illius animus superbus et inclemens.

95

At tu quidem præsis inter-deos, in ædibus, convivio æquali.

hæc autem et inter omnes audies immortales,

qualia Jupiter mala opera aperiet; nec quicquam puto

omnibus una animum gavisurum, nec mortalibus,

nec diis; etiamsi quis adhuc non convivetur hilaris.

100

Hæc quidem sic locuta consedit, veneranda Juno:

moleste-ferebant autem per domum Jovis dii: illa vero risit

labiis tenus, nec frons super superciliis nigris

exhilarata-est; inter-omnes autem indignata locuta-est:

Dementes, qui Jovi irascimur insipientes!

105

Certe adhuc ipsum cupimus compescere, propius accedentes,

vel suasu, vel vi; is vero procul-sedens nos non curat,

neque moratur: ait enim inter immortales deos

viribusque potentiaque eximie se esse optimum.

Quare tolerate, quodcunque vobis malum immittat unicuique.

110

Jam enim nunc opinor Marti utique damnum illatum-esse:

filius enim ei interiit in pugna, carissimus hominum,

Ascalaphus, quem ait suum esse fortis Mars.

Sic dixit: Mars autem robusta feriebat-sibi femora

manibus pronis, lugens autem verbum dixit:

115

Ne nunc mihi succenseatis, cælestes domos habentes,

si-ulciscar cædem filii, profectus ad naves Achivorum,

etiam si mihi sit fatale, Jovis percussum fulmine

jacere una-cum mortuis, in sanguine et pulvere.

Sic dixit: et equos jussit Terroremque Metumque

120

jungere: ipse autem arma induebat collucentia.

Tum etiam majorque et gravior alia

a-Jove in-immortales ira et indignatio exorta-fuisset,

nisi Minerva, cunctis admodum-timens diis,

prosiluisset e vestibulo, liquissetque solium, ubi sedebat:

125

hujus vero a capite galeam demsit, et scutum ab humeris;

hastamque ad parietem erexit, robusta e manu raptam,

æream; ipsa vero verbis corripuit impetuosum Martem:

Furiose, vecors, periistine? certe tibi frustra

aures ad-audiendum sunt, mens autem periit et pudor.

130

Non audis, quæ dicit dea candidis-ulnis Juno,

quæ jam modo a Jove Olympio venit?

an vis ipse quidem, perpessus mala multa,

reverti in-Olympum, etiam dolens, necessitate,

ac ceteris malum magnum omnibus creare?

135

Continuo enim Trojanos quidem magnanimos et Achivos

linquet Jupiter, ad-nos autem veniet turbas-excitaturus in Olympum:

corripietque alium-post-alium, qui in culpa sit, et qui non.

Quare te nunc jubeo missam-facere iram de-filio optimo.

Jam enim aliquis, eo vi et manibus fortior,

140

vel interfectus-est, vel etiam posthac interficietur: difficile vero,

omnium hominum servare progeniemque partumque.

Sic locuta, sedere-fecit in-solio impetuosum Martem.

Juno autem Apollinem vocavit e domo

Irimque, quæ diis internuntia est immortalibus;

145

et eos compellans, verbis alatis allocuta-est:

Jupiter vos in Idam jubet venire quam celerrime:

ac postquam veneritis, Jovisque vultum aspexeritis,

facite quicquid ille hortatus-fuerit et jusserit.

Hæc quidem sic locuta, retro cessit, veneranda Juno;

150

conseditque in solio: ii vero properantes volabant, ad

Idamque pervenerunt fontibus-irriguam, matrem ferarum;

invenere autem late-sonantem Saturnium in Gargaro summo

sedentem, circaque ipsum odorata nubes circumfusa-erat.

Hi autem venientes coram Jove nubes-cogente

155

steterunt; neque iis, conspicatus, iratus-est animo,

quoniam sibi celeriter verbis caræ uxoris paruerant.

Irim autem priorem verbis alatis allocutus-est:

Vade age, Iri velox, Neptuno regi

omnia hæc nuntia, neu falsa-nuntia sis:

160

relicta illum jube pugna atque prælio

ire vel ad cœtus deorum, vel in mare divinum.

Si vero mihi (meis) verbis non parebit, sed ea aspernabitur,

perpendat jam deinde in mente et in animo,

ne me, fortis licet sit, invadentem non valeat

165

sustinere; quoniam ipso profiteor viribus multo præstantiorem me esse,

et natu majorem: illius tamen non veretur carum cor

æqualem se-profiteri mihi, quem metuunt etiam alii.

Sic dixit: nec non-obsecuta-est pedibus-ventosa velox Iris;

descendit autem ab Idæis montibus Ilium versus sacrum.

170

Ut vero quum ex nubibus volat nix aut grando

gelida, acta ab impetu ex-æthere-nati Boreæ:

sic festinanter ruens pervolavit velox Iris,

prope autem stans allocuta-est inclytum Neptunum:

Nuntium quendam tibi, Neptune cæruleis-crinibus,

175

veni huc ferens a Jove ægidem-tenente.

Relicta te jubet pugna atque prælio

ire vel ad cœtus deorum, vel in mare divinum.

Si vero ejus verbis non parebis, sed ea aspernaberis,

minatus-est et ipse, se ex-adverso pugnantem

180

huc venturum: te autem vitare jubet suas

manus: quia, quam-tu sis, ait viribus multo se præstantiorem esse

et natu majorem: tuum autem non veretur carum cor

æqualem te profiteri ei, quem metuunt etiam alii.

Hanc autem valde indignatus allocutus-est inclytus Neptunus:

185

dii-boni, certe, potens licet sit, superbe locutus-est,

si me, pari-honore præditum, vi invitum coercebit.

Tres enim ex Saturno sumus fratres, quos peperit Rhea,

Jupiter, et ego, tertius autem Pluto, inferis imperans:

trifariamque omnia divisa-sunt, et quisque accepit honorem:

190

nempe ego sortitus-sum canum mare habitare perpetuo,

motis sortibus: Pluto sortitus-est tenebras caliginosas;

Jupiter vero sortitus-est cœlum latum, in æthere et nubibus:

terra autem communis est omnium, et latus Olympus.

Quare nequaquam Jovis vivam ex-mente sed quietus,

195

potens licet sit, maneat sua tertia in portione.

Manibus vero nequid me omnino, ignavum veluti, territet.

Filiasque enim et filios suos satius esset

terrificis verbis incessere, quos genuit ipse;

qui ei imperitanti auscultabunt, etiam necessitate.

200

Huic autem respondit deinde pedibus-ventosa velox Iris:

itane vero a-te, Neptune cæruleis-crinibus,

hunc feram Jovi sermonem durumque vehementemque?

anne quid mutabis? flexibiles quidem mentes prudentium.

Nosti, ut majoribus-natu Erinnyes semper asseclæ-sint.

205

Hanc autem vicissim allocutus-est Neptunus terræ-concussor:

Iri dea, valde hoc verbum recte dixisti:

bonum et illud est, quando nuntius decentia norit.

Sed hic gravis dolor cor et animum meum occupat,

quum parem-sorte et pari destinatum fato

210

objurgare vult iracundis verbis.

Verum enim nunc quidem, eum veritus, cedam.

[Aliud vero tibi dicam, et minabor illud animo:

siquidem sine (inivitis) me et Minerva prædatrice,

Junone, Mercurioque et Vulcano rege,

215

Ilio excelso pepercerit, neque volet

evertere, dareque magnam victoriam Argivis:

sciat hoc, quod nobis insanabilis ira erit.]

Sic fatus, liquit exercitum Achaicum Neptunus:

subiitque pontum profectus; desiderabant vero eum heroes Achivi.

220

Et tunc Apollinem allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

Vade nunc, dilecte Phœbe, ad Hectorem ære-armatum:

jam etenim terram-cingens Neptunus

abiit in mare divinum, evitans iram gravem

nostram: perquam enim alioqui pugnam nostram audissent et alii,

225

etiam qui inferi sunt dii, circa Saturnum qui-sunt.

Sed hoc et mihi multo satius, et illi ipsi

erat, quod ante veritus cessit

manus meas: quippe haud sine-sudore perfectum-fuisset.

Sed tu quidem in manibus accipe ægidem fimbriatam,

230

qua admodum incussa terreas heroas Achivos:

tibi vero ipsi curæ-sit, e-longinquo-feriens, splendidus Hector;

tantisper enim ei excita robur magnum, dum Achivi

fugientes ad-navesque et Hellespontum pervenerint:

exinder vero ipse ego consultabo opereque verbisque,

235

ut et vicissim Achivi respirent a-labore.

Sic dixit: neque patri non-obsecutus-est Apollo.

Descendit vero ab Idæis montibus, accipitri similis

celeri, columbarum-occisori, qui celerrimus volucrum:

invenit filium Priami bellicosi, Hectorem divinum,

240

sedentem; neque amplius jacebat; modoque collegerat animum,

circa se agnoscens socios: atque anhelitus et sudor

cessarat, quando ipsum reficiebat Jovis voluntas ægidem-tenentis.

Prope autem stans eum allocutus-est sagittans Apollo:

Hector, fili Priami, curnam tu seorsum ab aliis

245

sedes viribus-defectus? nunquid aliquis te dolor invasit?

Hunc autem languidus allocutus-est galeam-motans Hector:[TR3]

quisnam vero tu es, optime deorum, qui me interrogas coram?

non audisti, quod me navium ad puppes Achivorum,

suos socios perdentem, pugna strenuus percussit Ajax

250

saxo in pectus, cessareque-me-fecit ab-animosa fortitudine?

et sane ego putabam me mortuos et domum Plutonis

die hoc visurum, quippe caram efflabam animam.

Hunc autem vicissim allocutus-est rex sagittans Apollo:

confide nunc: talem tibi adjutorem Saturnius

255

ex Ida demisit, qui-astet tibi et auxilietur,

Phœbum Apollinem aureo-gladio-conspicuum; qui te etiam antea

tueri-soleo, simul ipsumque et excelsam urbem.

Sed age, nunc equites exhortare numerosos,

naves ad cavas ut-agant veloces equos:

260

at ego ante vadens, equis viam

omnem complanabo, vertamque-in-fugam heroas Achivos.

Sic locutus, inspiravit robur magnum pastori virorum.

Ut vero quum aliquis stabulatus equus, hordeo-pastus ad præsepe,

vinculo rupto currit per-campum terram-pedibus-pulsans,

265

consuetus lavari pulcre-fluenti de-fluvio,

superbiens; alte vero caput fert, ac jubæ circum

humeros motantur; ipse autem pulcritudine fretus quum sit,

facile eum genua ferunt ad loca-consueta et pascua equarum:

sic Hector celeriter pedes et genua movebat,

270

concitans equites, postquam dei audivit vocem.

Ut vero quum vel in-cervum cornutum, vel silvestrem capram,

incitate-feruntur canesque et viri rustici;

hunc quidem præceps petra et dense-umbrosa silva

servavit; neque enim ipsis eum prehendere in-fatis erat;

275

horum autem a clamore excitatus apparet leo barbatus

ad viam, statimque omnes avertit, vel ardenter-persequentes:

sic Danai hactenus quidem catervatim perpetuo sequebantur,

ferientes ensibusque et hastis utrinque-acutis:

sed postquam viderunt Hectorem obeuntem ordines virorum,

280

metu-perculsi-sunt, omnibusque in-pedes decidit animus.

Iis autem dein concionatus-est Thoas, Andræmonis filius,

Ætolorum longe præstantissimus, peritus quidem jaculi,

strenuus etiam in stataria pugna; concione vero ipsum pauci Achivorum

vincebant, quando juvenes contenderent de eloquentia:

285

qui ipsis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

Dii-boni, profecto ingens miraculum hoc oculis video:

quomodo jam de-integro exsurrexit, morte evitata,

Hector. Atqui ipsum omnino sperabat animus cujusque

manibus sub Ajacis mortuum-esse Telamonidæ.

290

Sed aliquis rursus deorum retraxit et servavit

Hectorem; qui profecto multorum Danaorum genua solvit:

quemadmodum et nunc fore puto: non enim sine

Jove altitonante primus-pugnator stat, adeo animo-incitatus.

Sed agite, sicut ego dixero, pareamus omnes:

295

multitudinem quidem ad naves jubeamus redire;

ipsi vero, quotquot fortissimos in exercitu profitemur-nos esse,

stemus, si-qua primum arcere-poterimus occurrentes,

hastas elevantes; hunc autem puto, etiam ardentem,

animo veriturum Danaorum ingredi multitudinem.

300

Sic dixit, illique ei maxime quidem auscultarunt et paruerunt.

Atque cum-sociis-suis Ajax et Idomeneus rex,

Teucer, Merionesque, Megesque, par Marti,

ad-pugnam copias instruebant, proceribus convocatis,

Hectorem et Trojanos contra: sed retro

305

multitudo imbecillior ad naves Achivorum abibant.

Trojani vero priores-impetum-fecere conferti; præibat autem Hector

passibus-magnis gradiens; anteibatque ipsum Phœbus Apollo,

indutus humeros nube, tenebatque ægidem impetuosam,

horrendam, utrinque-hirtam, insignem, quam faber

310

Vulcanus Jovi dederat gestandam in fugam virorum.

Hanc ille in manibus tenens, præibat copiis.

Argivi vero, eos sustinuerunt conferti; ortusque-est clamor

acutus utrinque: a nervis autem sagittæ

exsiliebant; multaque hastilia fortibus e manibus,

315

alia quidem in corpore figebantur bellicosorum juvenum;

multa vero et in-medio, antequam corpus album attingerent,

in terra stabant-fixa, cupientia corpore se-saturare.

Quamdiu ægidem manibus tenebat immotam Phœbus Apollo,

tamdiu valde utrosque tela feriebant, cadebatque populus:

320

sed postquam adversus intuens Danaos cum-citis-equis

eam concussit, insuperque ipse clamavit immaniter, tum vero illis animos

in pectoribus debilitavit, oblitique-sunt strenuæ fortitudinis.

Hi autem, ut vel boum armentum, vel gregem magnum ovium

feræ duæ turbant, nigra nocte intempesta

325

advenientes repente, custode non præsente:

sic fugati-sunt Achivi imbelles: iis enim Apollo

immisit terrorem, Trojanis autem et Hectori gloriam dedit.

Tum vero vir interfecit virum, dissipata acie.

Hector quidem Stichiumque et Arcesilaum occidit;

330

hunc quidem, Bœotorum ductorem ære-loricatorum,

illum vero, Menesthei magnanimi fidum socium.

Æneas autem Medontem et Iasum interfecit:

ac hic quidem nothus filius Oilei divini

erat, Medon, Ajacis frater; atque habitabat

335

in Phylace, terra procul-a patria, virum quum-occidisset,

fratrem novercæ Eriopidis, quam habebat Oïleus:

Iasus vero dux quidem Atheniensium erat,

filius autem Spheli vocabatur Bucolidæ.

Mecisteum autem occidit Polydamas, Echiumque Polites

340

prima in acie, Cloniumque interemit divinus Agenor:

Deiochum autem Paris feriit extremum in-humerum a tergo,

fugientem inter primos-pugnatores; penitus autem æs adedigt.

Dum hi illos spoliabant armis, interim Achivi

in-fossam et palos irruentes, quam-foderant,

345

huc et illuc fugiebant; introibantque murum, necessitate.

Hector autem Trojanos hortabatur, altum clamans:

In-naves ut-irruerent, omitterentque spolia sanguinolenta:

quem autem ego seorsum a-navibus alibi animadvertero,

ibi ei mortem moliar, nec sane eum

350

fratresque sororesque rogi participem-facient mortuum,

sed canes eum distrahent ante urbem nostram.

Sic fatus, scutica super-humeros feriens-impulit equos,

adhortans Trojanos per ordines. Illi vero cum ipso

omnes minaciter-clamantes, rexere trahentes-currum equos,

355

clamore immenso: ante eos autem Phœbus Apollo

facile labra fossæ profundæ pedibus proruens

in medium dejecit; munivitque-tanquam-ponte viam

longam atque latam, quantum hastæ jactus

pertingit, quum vir roboris sui periculum-faciens jaculatur.

360

Hac via illi profundebantur turmatim, ante vero ibat Apollo,

ægidem tenens venerandam: diruebat autem murum Achivorum

facile admodum, ut quum quis arenam puer prope mare;

qui postquam struxerit ludicra-puerilia animo-infantili,

deinceps iterum conturbat pedibus et manibus lusitans:

365

ita tu, sagittator Phœbe, multum laborem et ærumnam

confudisti Argivorum, ipsisque trepidam-fugam immisisti.

Sic illi quidem ad naves compellebantur ibi manentes,

invicemque adhortantes, et omnibus diis

manus attollentes, alta-voce vota-faciebant unusquisque;

370

Nestor autem maxime Gerenius, custos Achivorum,

precabatur, manus porrigens cœlum versus stellatum:

Jupiter pater, si unquam aliquis in Argo tritici-ferace,

vel bovis vel ovis pinguia femora comburens,

precatus-est ut-redeat, tu autem promisisti et annuisti;

375

horum memento, et arce, Olympie, sævum diem:

neu sic a-Trojanis sinas domari Achivos.

Sic dixit orans: valde autem intonuit providus Jupiter,

preces exaudiens Nelidæ senis.

Trojani vero, ut audiere Jovis fragorem ægidem-tenentis,

380

acrius in Argivos irruebant, meminerantque pugnæ.

Illi autem, tanquam magna unda maris vasti

navis supra latera in eam transcendit, quando urget

vis venti; hæc enim maxime undas auget:

sic Trojani magno clamore murum ingrediebantur,

385

equos autem ubi-immiserant, ad puppes pugnabant

hastis utrinque-acutis cominus: hi quidem ex equis,

illi vero e navibus ex-alto nigris, quas-conscenderant,

longis contis, qui ipsis in navibus jacebant

ad-navale-prælium-apti, compacti, in ore induti ære.

390

Patroclus autem, quamdiu quidem Achivique Trojanique

circa murum pugnabant, veloces extra naves,

tamdiu ipse in tentorio virtutem-amantis Eurypyli

seditque et hunc oblectabat sermonibus, inque vulnus grave

pharmaca spargebat, medelas atrorum dolorum.

395

Sed postquam murum impetu-magno-ingressos advertit

Trojanos, ac Danaorum ortus-est clamorque fugaque,

ejulavit deinde, et sua percussit femora

manibus pronis, lugensque verbum dixit:

Eurypyle, non amplius tecum possum, indigente licet,

400

hic manere: sane enim magnum certamen ortum-est:

sed te quidem famulus oblectet; at ego

festinabo ad Achillem, ut impellam eum ad-pugnam.

Quis autem scit, si forte ei, cum (favente) deo, animum moveam

admonens? bona vero admonitio est amici.

405

Hunc quidem, sic locutum, pedes ferebant: at Achivi

Trojanos ingruentes sustinebant constanter, nec-tamen poterant,

pauciores licet essent, repellere a navibus,

neque Trojani Danaorum valebant phalangas

perrumpentes, tentoria ingredi et naves.

410

Sed sicuti amussis lignum navale dirigit

fabri in manibus periti, qui quidem totam

bene callet artem, de-præceptis Minervæ:

sic quidem horum ex æquo pugna porrecta-erat præliumque;

alii autem circa alias pugnam pugnabant naves.

415

Hector vero contra Ajacem incessit gloria-sublimem.

Hi autem unam circa navem habebant laborem, nec poterant

neque hic illum vi-abigere, et incendere igni naves,

neque ille hunc repellere, postquam eum prope-admorat deus.

Tunc filium Clytii Caletorem splendidus Ajax,

420

ignem in navem ferentem, ad pectus percussit hasta.

Fragorem vero edidit cadens, torrisque ei excidit manu.

Hector autem ut advertit oculis suis consobrinum

in pulverem procidisse, navem ante nigram:

Trojanosque et Lycios exhortatus-est, altum clamans:

425

Trojani et Lycii et Dardani cominus-pugnantes,

ne qua jam recedatis a-pugna in angustia hac:

sed filium Clytii servate, ne ei Achivi

arma detrahant in certamine ad-naves cadenti.

Sic fatus, in-Ajacem jaculatus-est hasta fulgenti.

430

Ab-eo quidem aberravit: ac deinde Lycophronem, Mastoris filium,

Ajacis famulum, Cytherium, qui cum ipso

habitabat, quoniam virum interfecerat Cytheris inclytis:

hunc utique percussit in-caput super aurem acuta hasta,

stantem prope Ajacem: hic autem supinus in pulvere

435

navis a puppe humi decidit; solutaque-sunt ei membra.

Ajax autem exhorruit, fratremque allocutus-est:

Teucer dulcissime, sane nobis interfectus-est fidus socius,

Mastorides; quem nos, Cytheris ad-nos profectum,

æque-ac caros parentes honorabamus in ædibus;

440

hunc autem Hector magnanimus occidit. Ubinam jam tibi sagittæ

letiferæ, et arcus, quem tibi dedit Phœbus Apollo?

Sic dixit: hic autem intellexit: currensque ei prope astitit,

arcum tenens in manu resilientem, ac pharetram

sagittiferam: perquam autem cito sagittas Trojanis immittebat.

445

Et percussit Clitum, Pisenoris illustrem filium,

Polydamantis socium, præclari Panthoidæ,

frena manibus tenentem: hic quidem exercebatur circa equos:

eâ enim regebat, qua multo plurimæ turbabantur phalanges,

Hectori et Trojanis gratificans: statim vero ipsi

450

venit malum, quod ab-eo nemo arcuit cupientium licet.

Cervici enim ejus a-tergo luctuosa incidit sagitta:

decidit autem de curribus, retrocesseruntque ejus equi,

vacuos currus succutientes-cum-sonitu. Rex vero vidit statim,

Polydamas, et primus obviam venit equis.

455

Hos quidem ille Astynoo, Protiaonis filio, dedit:

multisque eum hortabatur prope se tenere in-conspectu

equos: ipse autem reversus primis-pugnatoribus mixtus-est.

Teucer autem aliam sagittam in Hectorem ære-armatum

depromsit, et abrupisset pugnam ad naves Achivorum,

460

si ei pugnanti-fortissime, sagitta injecta eripuisset animam.

Sed non latuit Jovis prudentem mentem, qui custodiebat

Hectorem, at Teucrum Telamonium gloria privavit;

qui ei scite-tortum nervum in eximio arcu

rupit in illum retrahenti, detorquebatur autem ei alio

465

sagitta ære-gravis, arcusque ei excidit manu.

Teucer vero cohorruit, fratremque allocutus-est:

Eheu, certe jam penitus pugnæ consilia præcidit

deus nostræ, qui mihi arcum excussit manu:

nervum autem disrupit recens-tortum, quem ei illigaveram

470

hodie-mane, ut sustineret crebro exsilientes sagittas.

Huic autem respondit deinde magnus Telamonius Ajax:

o amice, quin tu arcum quidem sine et crebras sagittas

jacere; quoniam eum confregit deus, Danais invidens;

sed manibus sumens longam hastam, et scutum humero,

475

pugnaque ipse cum Trojanis, et ceteras excita copias:

ne sine-labore saltem, victores licet, capiant

naves bonis-transtris-instructas; sed meminerimus pugnæ.

Sic dixit: ille vero arcum quidem in tentoriis reposuit:

ac circum humeros scutum sibi-cepit quatuor-laminarum,

480

capitique forti galeam scite-factam imposuit;

[equinis-setis, terribiliterque crista desuper nutabat;]

sumsit autem et validam hastam, præfixam acuto ære:

profectusque-est ire, et perceleriter currens Ajaci astitit.

Hector autem, ut vidit Teucri inutiles-factas sagittas,[TR4]

485

Trojanosque et Lycios exhortatus-est, altum clamans:

Trojani et Lycii et Dardani cominus-pugnantes,

viri estote, amici, memineritisque strenuæ fortitudinis,

naves ad cavas: jam enim vidi oculis

viri primarii a-Jove inutiles-factas sagittas.

490

Admodum vero facilis-agnitu Jovis hominibus est potentia,

tum quibus gloriam superiorem dederit,

tum quos deprimatque et nolit defendere:

sicut nunc Argivorum minuit robur, nobisque auxiliatur.

Sed pugnate ad naves conferti! Qui autem vestrum

495

vulneratus-eminus vel -cominus mortem et fatum inierit,

moriatur: non ei indecorum erit pugnanti pro patria

mori; at uxorque salva erit, et filii in-posterum,

et domus, et patrimonium integrum; siquidem Achivi

abierint cum navibus dilectam in patriam terram.

500

Sic fatus, excitavit robur et animum uniuscujusque.

Ajax vero vicissim ex-altera-parte hortatus-est suos socios:

Proh pudor, Argivi! nunc prope-est vel penitus perisse,

vel servatos-esse, et avertisse mala a-navibus.

An speratis, si naves ceperit galeam-motans Hector,

505

pedibus vos perventuros in-suam patriam terram singulos?[TR5]

An non incitantem auditis copias suas omnes

Hectorem, qui jam ad-naves incendendas incitate fertur?

non certe ad saltationem jubet ire, sed ad-pugnam.

Nobis vero nulla hac est mens et consilium melius,

510

quam-ut cominus misceamus manusque roburque.

Melius est, aut perisse uno tempore, aut vitam-servasse,

quam diu paulatim-consumi in gravi pugna,

ita frustra[TR6] ad naves, sub viris deterioribus.

Sic fatus, incitavit robur et animum uniuscujusque.

515

Tunc Hector quidem interfecit Schedium, Perimedei filium,

ducem Phocensium: Ajax autem interfecit Laodamantem,[TR7]

ductorem peditum, Antenoris clarum filium;

Polydamas autem Otum Cyllenium interemit,

Phylidæ (Megetis) socium, magnanimorum ducem Epeorum.

520

Illi vero Meges irruit, hoc conspicatus; at oblique se-declinavit

Polydamas; et ab-eo quidem aberravit Meges: non enim Apollo

sivit Panthi filium inter primos-pugnatores domari:

sed ille Crœsmi pectus medium feriit hasta;

fragoremque-is-edidit cadens; ille vero ei ab humeris arma detraxit.

525

Interea huic insiliit Dolops, hastæ bene sciens,

Lampetides (quem Lampus genuit, præstantissimus virorum,

Laomedontiades, bene scientem strenuæ pugnæ):

qui tunc Phylidæ medium scutum percussit hasta,

cominus irruens; densa autem eum tuebatur lorica,

530

quam ferebat cava firmiter-conjuncta-habentem: quam quondam Phyleus

attulit ex Ephyre, fluvio ab Selleente:

hospes enim ei dederat rex virorum Euphetes,

in pugnam ferendum, adversus infestos-viros munimen:

qui ei et tunc filii a corpore defendit perniciem.

535

Hujus autem Meges galeæ æreæ equinis-setis-densæ

coni-basin extremam percussit hasta acuta,

abrupitque equinum conum ejus: totus vero humi

decidit in pulvere, recens puniceo-colore fulgens.

Dum hic cum-illo pugnabat perstans, et adhuc sperabat victoriam,

540

interim ei (Megeti) Menelaus Mavortius venit adjutor;

stetitque obliquus cum hasta, latens, feriitque humerum a-tergo:

cuspis vero pectus transegit rapido-impetu-acta,

ulterius tendens: is autem pronus prolapsus-est.

Illi quidem irruerunt, ærea arma ab humeris

545

detracturi: Hector vero cognatos adhortabatur

omnes valde; primum autem Hicetaoniden increpabat,

fortem Melanippum: is tantisper pedes-trahentes boves

pascebat in Percota, hostibus procul absentibus;

sed postquam Danaorum naves venerant utrinque-recurvæ;

550

retro ad Ilium venit, excellebatque inter-Trojanos;

habitabatque juxta Priamum; isque eum honorabat æque-ac filios;

hunc Hector increpabat, verbumque dixit et elocutus-est:

Itane vero, Melanippe, remisse agemus? nec vel tibi

movetur-curâ carum cor, ob-consobrinum occisum?

555

Nonne vides, ut Dolopis circum arma hi occupantur?

sed sequere: non enim amplius licet eminus cum-Argivis

pugnare, priusquam vel occiderimus eos, vel illi a culmine

Ilium excelsam ceperint, interfecerintque cives.

Sic fatus, ipse quidem præibat; ille vero una sequebatur, par-deo vir.

560

Argivos autem excitabat magnus Telamonius Ajax:

O amici, viri estote, et pudorem habete in animo:

aliusque-alium verecundantes-observate per acres pugnas.

Verecundantium vero virorum plures salvi, quam occisi-sunt:

fugientium tamen nec gloria exsurgit, nec ullum auxilium.

565

Sic dixit: illi vero etiam per-se arcere hostem promti-erant,

in mente autem reponebant verbum; muniebantque naves

muro æneo: in eos vero Jupiter Trojanos excitabat.

Antilochum autem impellebat pugna strenuus Menelaus:

Antiloche, nemo te junior est alius Achivorum,

570

nec pedibus velocior, nec robustus sicut tu ad-pugnandum:

vide si quem forte Trojanorum prosiliens virum ferias.

Sic fatus, ipse quidem rursus abiit, hunc autem incitaverat.

Prosiliit hic e-primis-pugnatoribus, et jaculatus-est hasta fulgenti,

circum se spectans; sed Trojani recessere,

575

viro jaculante: is vero non irritum telum emisit;

sed Hicetaonis filium animosum Melanippum,

euntem in-pugnam, percussit pectore ad papillam;

fragoremque-is-edidit cadens, eique caligo oculos operuit.

Antilochus autem irruit, canis instar, qui in hinnulum

580

vulneratum prorupit, quem e cubili exsilientem

venator assecutus-fuerit jaculando, solveritque membra:

sic in te, Melanippe, irruit Antilochus bellicosus,

arma detracturus. Sed non latuit Hectorem divinum,

qui ei obvius venit currens per prælium.

585

Antilochus autem non mansit, impiger licet esset bellator,

sed is fugit quidem, feræ quæ-malum patravit similis,

quæ, canem ubi-interfecerit, vel bubulcum circa boves,

fugit, antequam multitudo congregetur virorum:

sic fugit Nestorides; in eum vero Trojanique et Hector,

590

clamore ingenti, tela luctuosa fundebant:

stetit tamen conversus, postquam venit ad-agmen sociorum.

Trojani autem, leonibus similes cruda-vorantibus,

in-naves ruebant, Jovisque perficiebant mandata;

qui eis semper excitabat robur magnum, debilitabatque animos

595

Argivorum, et gloriam auferebat, illos vero excitabat.

Hectori enim ejus animus volebat gloriam præbere,

Priamidæ, ut navibus recurvis immane-ardentem ignem

injiceret indefessum, Thetidisque injustam supplicationem

totam perficeret: hoc enim exspectabat providus Jupiter,

600

navis ardentis splendorem oculis ut-videret.

Ex illo enim tempore erat repressionem a navibus

facturus Trojanorum, Danaisque gloriam præbiturus.

Hæc cogitans, naves in cavas suscitabat

Hectorem Priamiden, perquam ardentem etiam per-se.

605

Furebat autem is, ut quum Mars hastam-vibrans, vel perniciosus ignis

in-montibus furit, profundæ in densis-recessibus silvæ:

spumaque circum os oriebatur, eique oculi

fulgebant torvis sub superciliis; atque cassis circum

tempora horrendum quassabatur pugnantis.

610

[Hectoris: ipse enim ei ab æthere erat auxiliator

Jupiter, qui eum, plures inter viros solus quum-versaretur,

honorabat, gloriamque-extollebat: brevis-ævi enim erat

futurus: jam enim ei urgebat fatalem diem

Pallas Minerva sub Pelidæ viribus.]

615

Ac volebat Hector perrumpere ordines virorum, tentans,

quacunque plurimam turbam videret, et arma optima:

sed ne sic quidem poterat perrumpere, valde licet ardens.

Sustinebant enim turmatim conferti, veluti petra

præceps, magna, canum mare prope quæ-est,

620

quæ manet stridulorum ventorum vehementes incursiones,

undasque ingentes, quæ illiduntur in-ipsam:

sic Danai Trojanos manebant firmiter, nec fugiebant.

At Hector fulgens igne undique, insiliit turbæ:

irruit vero, veluti quum unda velocem in navem illisit

625

impetuosa e nubibus, ventis-aucta; hæc autem autem tota

spumâ cooperta-est, ventique vehemens flatus

in-velo fremit; trepidantque animo nautæ

timentes; nam parvulo-spatio a morte distantes subvehuntur:

sic scindebatur animus in pectoribus Achivorum.

630

At hic, tanquam leo infestus bobus superveniens,

quæ in irriguo-loco paludis magnæ pascuntur

innumeræ; interque eas est pator, haud recte gnarus

cum-fera pugnare, camuris-cornibus bovis circa cædem:

atque hic quidem cum-primis et (vel) postremis bobus

635

usque simul-graditur, ille vero (leo) in medias irruens

bovem vorat, ceteræque omnes territæ-fugiunt: sic tunc Achivi

divinitus in-fugam-conjecti-sunt sub Hectore et Jove patre

omnes; hic autem solum occidit Mycenæum Peripheten,

Coprei dilectum filium; qui (Copreus) Eurysthei regis

640

nuntius ibat ad-vim Herculeam:

hoc genitus-erat e patre multo deteriore filius præstantior

omnigenis virtutibus, et pedibus (cursu), et pugnando;

et prudentia inter primos Mycenæorum fuit:

qui tunc Hectori gloriam superiorem præbuit.

645

Conversus enim retro, in scuti extrema-ora offendit,

quod ipse gestabat, talare, munimentum adversus-jacula:

eo hic impeditus, cecidit supinus; cassis autem

terribiliter circumsonuit circa tempora prolapsi.

Hector autem cito animadvertit, currensque ei prope astitit,

650

pectorique hastam infixit, carosque ipsum prope socios

interfecit: illi autem non poterant, tristes licet ob-socium,

opitulari: ipsi enim valde timebant Hectorem divinum.

Intra-conspectum autem venere navium, circumsepseruntque eos extremæ

naves, quæ primæ subductæ-erant; illi vero insequebantur.

655

Argivi autem a-navibus quidem recessere necessitate

prioribus, illic vero ad tentoria mansere

conferti, nec dissipati-sunt per exercitum: retinebat enim pudor

et metus; perpetuo enim vociferantes-hortabantur invicem:

Nestor autem maxime, Gerenius, custos Achivorum,

660

obtestabatur per parentes, supplicans viro cuique:

O amici, viri estote, et verecundiam ponite in animo

aliorum hominum; et recordamini unusquisque

filiorum et uxorum, et possessionis, et parentum,

et si-cui vivunt, et cui mortui-sunt:

665

per hos hic ego supplico, non præsentes,

ut-stetis fortiter; neu vertamini in-fugam.

Sic fatus, accendit robur et animum cujusque.

Illis autem, ab oculis nubem caliginis submovit Minerva

divinitus-immissam: valde vero ipsis lux coorta-est utrinque,

670

et a navibus, et ab omnibus-æque-gravi prælio.

Hectorem autem conspexerunt pugna strenuum, et socios,

tum quotquot a-tergo abstiterant, nec pugnabant,

tum quotquot ad naves pugnam pugnabant veloces.

Neque vero amplius Ajaci magnanimo placuit mente

675

stare quo alii abstiterant filii Achivorum:

sed hic navium tabulata obibat, magnis-passibus gradiens,

versabatque contum magnum navalem in manibus,

compactum clavis-ferreis, duorum-et-viginti-cubitorum.

Ut vero quum vir equis desultoriis-uti bene sciens,

680

qui postquam ex multis quatuor selegit equos,

agitans eos ex campo magnam ad urbem incitat

publicam per viam; multique eum admirantes spectant

viri et mulieres; ipse autem firmiter sine-lapsu assidue

subsiliens, alias in alium alternat, illi vero volant:

685

sic Ajax multa velocium tabulata-in-puppibus navium

obibat, magnis-passibus gradiens; voxque ejus ad-ætherem pervenit.

Semper enim terribiliter clamans Danaos hortabatur

navesque et tentoria ut-defenderent. Ac-neque Hector

manebat in Trojanorum turba bene armatorum:

690

sed sicut avium volucrium aquila fulva

gentem invadit, fluvium juxta pascentium,

anserum, vel gruum, vel cygnorum longis-collis:

sic Hector ferebatur-recta in-navem prora-cæruleam,

adversus prorumpens; eumque Jupiter impulit a-tergo

695

manu valde magna, concitabatque populum una-cum ipso.

Iterum vero acris pugna ad naves commissa-est:

dixisset indefessos et infatigabiles inter-se

occurrere in prælio: tanto cum-impetu pugnabant.

Ac pugnantibus hic erat animus: nempe Achivi

700

non putabant se-evasuros e clade, sed perituros:

Trojanis autem credebat animus in pectoribus cujusque,

se naves incensuros-esse, occisurosque heroas Achivos.

Hi quidem his animis instabant sibi-invicem.

Hector autem puppim navis prehendit pontum-transeuntis,

705

pulcræ, velocis, quæ Protiselaum advexerat

ad Trojam, nec retro reduxit in-patriam terram.

Hujus jam pro nave Achivique Trojanique

occidebant alii-alios cominus; neque sane ii

sagittarum impetus eminus exspectabant, nec jaculorum;

710

sed hi cominus stantes, unum animum habentes,

acutis jam securibus et bipennibus pugnabant,

et ensibus magnis, et hastis utrinque-acutis.

Multi vero gladii pulcri, nigris-inditi-manubriis, capulis-magnis,

alii e manibus humi cadebant, alii vero ab humeris

715

virorum pugnantium: fluebatque sanguine terra nigra.

Hector autem a-puppi navem ut prenderat, non dimisit,

summam-puppis manibus tenens; Trojanisque inclamabat:

Ferte ignem, simulque et ipsi conferti excitate pugnam!

nunc nobis Jupiter omnibus dignum (pretiosissimum) diem dedit,

720

quo-naves capiamus, quæ huc diis invitis profectæ,

nobis clades multas intulerunt, ignavia seniorum;

qui me, volentem pugnare ad puppes navium,

ipsumque detinebant, inhibebantque exercitum.

Verum si tum lædebat mentes late-sonans Jupiter

725

nostras, nunc ipse impellit et jubet.

Sic dixit: illi autem inde magis in Argivos irruebant.

Ajax autem non-amplius sustinebat; obruebatur enim telis;

sed recedebat paululum, putans se moriturum-esse,

transtrum in septem-pedale, liquit vero tabulata navis æqualis.

730

Ibi ille stabat observans; hastaque assidue

Trojanos arcebat a-navibus, quicunque ferret indefessum ignem;

semperque horrendum clamans, Danaos hortabatur:

O amici, heroes Danai, famuli Martis,

viri estote, amici, recordaminique strenuæ fortitudinis.

735

An aliquos putamus esse adjutores a-tergo?

aut aliquem murum firmiorem, qui viris perniciem arceat?

Neutiquam prope est urbs turribus munita,

qua defendamur, suis-vicibus-succedentem exercitum habentes:

verum enim in Trojanorum campo bene armatorum,

740

ponto acclinati, longe sedemus a-patria terra.

Ideo in manibus salus, non in remissione pugnæ.

Dixit, et furens insectabatur hasta acuta.[TR8]

Quicunque vero Trojanorum cavas ad naves ferretur

cum igne ardenti, in-gratiam Hectoris concitantis:

745

hunc Ajax vulnerabat, excipiens hasta longa;

duodecim autem antes naves cominus feriit.

[TR1] "lpsum" → "ipsum".
[TR2] "immissa." → "immissa:"
[TR3] "Hetor" → "Hector".
[TR4] "sagittas;" → "sagittas,"
[TR5] "singulos?]" → "singulos?"
[TR6] "fustra" → "frustra".
[TR7] "Laodamantem" → "Laodamantem,"
[TR8] "hasta acuta," → "hasta acuta."

Iliadis XVI.—Patroclea.

ARGUMENT: THE SIXTH BATTLE, THE ACTS AND DEATH OF PATROCLUS

Patroclus (in pursuance of the request of Nestor in the eleventh book) entreats Achilles to suffer him to go to the assistance of the Greeks with Achilles' troops and armour. He agrees to it, but at the same time charges him to content himself with rescuing the fleet, without further pursuit of the enemy. The armour, horses, soldiers, and officers are described. Achilles offers a libation for the success of his friend, after which Patroclus leads the Myrmidons to battle. The Trojans, at the sight of Patroclus in Achilles' armour, taking him for that hero, are cast into the uttermost consternation; he beats them off from the vessels, Hector himself flies, Sarpedon is killed, though Jupiter was averse to his fate. Several other particulars of the battle are described; in the heat of which, Patroclus, neglecting the orders of Achilles, pursues the foe to the walls of Troy, where Apollo repulses and disarms him, Euphorbus wounds him, and Hector kills him, which concludes the book.

TEXT:

1

Sic hi quidem de navi bonis-transtris-instructa pugnabant:

Patroclus autem Achilli astabat, pastori virorum,

lacrimas calidas fundens, tanquam fons nigris-aquis,

qui ab excelsa petra obscuram fundit aquam.

5

Hunc autem intuitus miseratus-est pedibus-celer divinus Achilles,

et ipsum compellans verbis alatis allocutus-est:

Cur-nam lacrimaris, Patrocle, tanquam puella

parvula? quæ cum matre currens, eam se ulnis-suscipere flagitat,

vestem apprehendens, ac properantem detinet;

10

lacrimabunda autem ipsam suspicit, ut se attollat;

huic similis, Patrocle, teneram lacrimam destillas.

Anne aliquid Myrmidonibus nuntias, aut mihi ipsi?

an aliquem nuntium ex Phthia audivisti solus?

vivere sane adhuc ajunt Menœtium, Actoris filium;

15

vivit et Æacides Peleus inter Myrmidonas;

quorum valde alterutro tristaremur mortuo.

An vero tu Argivorum-gratia luges, quod-ita pereant

naves ad cavas, injustitiæ causa suæ?

eloquere: ne cela mente; ut sciamus ambo.

20

Eum autem graviter-suspirans allocutus-es, Patrocle eques:

o Achille, Pelei fili, multo fortissime Achivorum,

ne indigneris: talis enim dolor oppressit Achivos.

Illi namque jam omnes, quotquot ante erant fortissimi,

in navibus jacent eminus- cominusque vulnerati.

25

Eminus quidem sauciatus-est Tydides fortis Diomedes;

cominus vero Ulysses hasta-inclytus, atque Agamemno;

vulneratusque-est et Eurypylus in femore sagitta.

Hos quidem medici multa-medicamenta-scientes curant,

vulnera sanantes: tu vero inexorabilis es, Achille.

30

Ne me tamen hæc quidem ceperit ira, quam tu servas!

in-malum-fortis! quis a-te alius juvabitur posterorum,

si non ab-Argivis nunc indignam perniciem propulsaris?

Immisericors! non utique tibi pater erat eques Peleus,

nec Thetis mater; cæruleum vero te peperit mare,

35

petræque præcipites: quoniam tibi mens est sæva.

Si vero quod mentibus tuis vaticinium vereris,

et aliquod tibi a Jove memoravit veneranda mater:

at me saltem mitte cito, simulque ceteras copias præbe

Myrmidonum, si forte quod lumen Danais fiam.

40

Da autem mihi, humeris tua arma ut-induam,

si forte me tibi assimilantes (te esse credentes) abstineant a-pugna

Trojani, respirentque Mavortii filii Achivorum

afflicti: exigua vero hoc fuerit respiratio a-bello;

facile autem integri defessos viros prælio

45

repulerimus ad urbem a navibus et tentoriis.

Sic dixit supplicans, valde demens: certe enim erat

sibi ipsi mortemque malam et fatum rogaturus.

Eumque graviter gemens allocutus-est pedibus velox Achilles:

Hei mihi, nobilissime Patrocle, quale hoc dixisti!

50

Nec vaticinium vereor ullum-quod audiverim,

nec quidquam mihi a Jove memoravit veneranda mater

sed hic gravis dolor cor et animum occupat,

quando suum æqualem vir voluerit privare portione sua,

et præmium rursus auferre is, qui potentia antecellat:

55

gravis dolor hic mihi est, quod inde passus-sum mœrores animo.

Puellam quam mihi præmium elegerant filii Achivorum

hastaque mea acquisieram, urbe bene-munita eversa,

hanc rursus e manibus eripuit rex Agamemno

Atrides, tanquam ab-aliquo inhonorato-inquilino.

60

Sed hæc quidem ante-acta-esse sinamus: nec fere erat

ut-perpetuo iratus essem in animo: at statueram

non prius iram me cohibiturum, quam quum jam

ad-naves meas pervenisset clamorque pugnaque.

Tu tamen humeris quidem mea inclyta arma indue,

65

duxque-esto Myrmidonibus bellicosis ad-pugnam;

siquidem nigra Trojanorum nubes circumdedit

naves prævalide; illi vero litore maris

conclusi-sunt, loci parvam adhuc portionem habentes,

Argivi; Trojanorum autem civitas tota ingruit,

70

fiduciæ-plena. Non enim meæ galeæ vident frontem

prope splendentis: cito certe fugientes, fossas-campestres

implevissent cadaveribus, si in-me rex Agamemno

leni animo-fuisset; nunc vero exercitum circum pugnant.

Non enim amplius Tydidæ Diomedis in manibus

75

furit hasta, a Danais mortem ut-arceat:

neque aliqua Atridæ vocem audivi clamantis,

inimico ex capite: sed Hectoris homicidæ vox,

Trojanos adhortantis, resonat: isti autem cum clamore

totum campum obtinent, prælio vincentes Achivos.

80

Sed etiam sic, Patrocle, a navibus pestem propulsans

irrue valide; ne jam igne ardenti

naves incedant, dulcemque reditum præcidant.

Pareto autem, sicut tibi ego sermonis summam in animo posuero;

quo mihi honorem magnum et gloriam referas

85

ab omnibus Danais; sed illi præpulcram puellam

abductam-restituant, insuperque splendida dona præbeant.

A navibus ubi-hostem-repuleris, revertere: si vero tibi inde

dederit gloriam consequi alitonans maritus Junonis,

ne tu sine me sis-cupidus pugnandi

90

cum-Trojanis bellicosis; inhonoratiorem autem me reddes.

Neve exsultans prælio et pugna,

Trojanos occidens, ad Ilium usque exercitum-ducas:

ne-quis ab Olympo deorum sempiternorum

ingruat: valde hos quidem (Trojanos) diligit sagittans Apollo:

95

sed retro vertaris, postquam salutem ad naves

constitueris, illosque sine per campum prælio-certare.

Utinam enim, Jupiterque pater, et Minerva, et Apollo,

neve quis Trojanorum mortem effugiat, quanti sunt,

neve quis Argivorum; nobis-duobis vero effugere perniciem contingat;

100

ut soli Trojæ sacras pinnas destruamus.

Sic hi quidem talia inter se loquebantur.

Ajax vero non-amplius manebat; obruebatur enim telis:

domabat eum Jovisque consilium et Trojani strenui,

jaculantes: terribilem autem circa tempora fulgens

105

galea percussa sonitum edebat: percutiebatur quippe assidue

ad clavos-cassidis affabre-factos: ille vero sinistro humero lassabatur,

firmiter usque tenendo scutum versatile: nec-tamen poterant

loco-movere, undique illum urgentes telis.

Jugiter autem gravi tenebatur anhelitu: et ei sudor

110

undique e membris multus defluebat, neque aliqua poterat

respirare; undique vero malo malum impactum-erat.

Dicit nunc mihi, Musæ, cælestes domos tenentes,

quomodo primus ignis inciderit navibus Achivorum.

Hector Ajacis hastam fraxineam, prope astans,

115

percussit ense magno, in hastile post cuspidem,

prorsusque defregit: hoc quidem Telamonius Ajax

vibrabat sic in manu, mutilum hastile; procul vero ab ipso

cuspis ærea humi resonuit cadens.

Cognovit autem Ajax in animo egregio, exhorruitque,

120

opera deorum; quod penitus belli consilia præcidit

Jupiter altitonans; Trojanisque volebat esse victoriam;

recessitque extra tela. Illi vero injecere indefessum ignem

navi veloci; cui statim inexstinguibilis infusa-est flamma.

Sic quidem puppim ignis circumdedit: atque Achilles

125

femora percutiens, Patroclum allocutus-est:

Propera, nobilissime Patrocle, equis-vecte!

video jam apud naves ignis hostilis impetum. Vereor,

ne jam naves capiant, ac non-posthac facultas-fugiendi sit.

Induere arma ocyus, ego autem copias congregabo.

130

Sic dixit: Patroclus autem armabat-se corusco ære.

Ocreas quidem primum cira tibias posuit,

pulcras, argenteis fibulis-ad-talos apte-junctas;

deinde autem loricam circa pectora induebat,

variam, stellatam, pedibus-velocis Æacidæ:

135

circaque humeros suspendit ensem argenteis-clavis-distinctum,

æreum; ac deinde scutum magnumque solidumque,

capiti vero forti galeam affabre-factam imposuit,

setis-equinis-comantem; horrendumque crista desuper nutabat.

Sumsit porro validas hastas, quæ ejus manibus apta-erant.

140

Hastam vero non sumsit unicam eximii Æacidæ,

gravem, magnam, validam; quam quidem non poterat alius Achivorum

vibrare; sed eam solus sciebat vibrare Achilles:

Peliacam fraxinum, quam patri ejus dederat Chiron

Pelii e vertice cæsam, cædem futuram heroibus.

145

Equos autem Automedontem confestim jungere jussit;

quem, post Achillem agmina-perrumpentem, honorabat maxime:

fidelissimus autem ei erat in pugna, ad-sustinendum hostium-impetum.

Quare etiam Automedon duxit-sub jugum veloces equos,

Xanthum et Balium, qui cum ventis volabant:

150

hos peperit Zephyro vento Harpyia Podarge,

pascens in-prato juxta fluentum Oceani.

Sed exterioribus-loris eximium Pedasum immisit,

quem quondam Eetionis capta urbe abduxit Achilles;

qui equus etiamsi mortalis erat, simul-ibat-cum equis immortalibus.

155

Myrmidones autem obiens armabat Achilles

omnes per tentoria (cum) armis: illi vero, lupi tanquam

cruda-vorantes, quibus quidem circa præcordia ingens robur;

qui cervum cornutum magnum in-montibus interfectum

dilaniant, omnibusque maxilla sanguine fit rubra;

160

atque gregatim vadunt, e fonte nigris-aquis

hausturi linguis tenuibus nigram aquam

summam, eructantes-cruorem e-cæde; et animus

pectoribus intrepidus inest, angustaturque (impletur) venter:

tales Myrmidonum ductores atque principes,

165

circa strenuum famulum pedibus-velocis Æacidæ

magnis-ibant-inamis: interque eos Mavortius stabat Achilles,

incitans equosque et viros clypeatos.

Quinquaginta erant naves veloces, quibus Achilles

ad Trojam copias-duxerat Jovi carus: inque singulis

170

quinquaginta erant viri ad transtra socii:

quiquem autem duces fecerat, quibus confisus-est,

qui-præessent; ipse vero summam tenens-potestatem imperabat.

Unius agminis dux-erat Menesthius varia-lorica,

filius Sperchii, a-Jove-(Pluvio)-fluentis fluvii;

175

quem peperit Pelei filia, pulcra Polydora,

Sperchio indefesso, mulier deo concubitu-mixta;

sed nomine (fama) Boro, Perieris filio,

qui palam eam uxorem-duxerat, datis immensis sponsalibus.

Agminis autem secundi Eudorus Mavortius dux-erat,

180

ex-virgine (spurius), quem peperit in-chorea pulcra Polymela,

Phylantis filia: hanc vero potens Argicida (Mercurius)

adamavit, oculis conspicatus inter tripudiantes-cum-cantu,

in choro Dianæ aureo-arcu-insignis, tumultuosæ (in venatione).

Statim vero in superiora-domus ascendens, concubuit cum ea clam

185

Mercurius mitis; peperitque hæc ei illustrem filium

Eudorum, præstantem et cursus celeritate, et pugna.

Ac postquam hunc partuum-præses Ilithyia

eduxerat in lucem, isque Solis vidit jubar;

illam quidem Echeclei fortis vis Actoridæ (Echecles)

190

duxit in ædes suas, quum dedisset innumera dona-sponsalia:

hunc vero senex Phylas diligenter nutrivit et educavit,

magno-amore-prosequens, tanquam suus ipsius filius esset.

Agminis autem tertii Pisander Mavortius dux-erat,

Mæmalides, qui inter-omnes excellebat Myrmidones

195

hasta pugnando, post Pelidæ socium.

Sed quarto præerat senex equûm-agitator Phœnix;

quinto vero Alcimedon, Laercei filius eximius.

Ac postquam omnes cum ducibus Achilles

collocasset bene ordinatos, acrem sermonem injunxit:

200

Myrmidones, ne-quis mihi minarum obliviscatur,

quas in navibus velocibus minabamini Trojanis,

totum sub tempus-iræ; et me accusabatis unusquisque:

Dure, Pelei fili, bili certe te nutrivit mater;

immitis! qui apud naves tenes invitos socios:

205

domum saltem cum navibus revertamur pontum-transeuntibus

retro; siquidem tibi adeo perniciosa ira incidit animo.

Hæc mihi congregati frequenter dicebatis: nunc vero apparet

prælii magnum opus, cujus antea quidem cupidi eratis.

Jam aliquis (quisque) forte cor gerens cum-Trojanis pugnato.

210

Sic fatus, excitavit robur et animum uniuscujusque:

magis vero catervæ addensatæ-sunt, ut regem audierunt.

Ut vero quum parietem vir coagmentat apte-junctis lapidibus

domus altæ, impetus ventorum vitans:

sic arcte-junctæ-erant galeæque et clypei umbonibus-muniti:

215

clypeus nempe clypeum fulciebat, galea galeam, virum vir:

seque-invicem-contingebant setis-equinis-comantes galeæ

splendentibus conis nutantium: adeo densi stabant inter-se.

Verum ante omnes duo viri armabantur,

Patroclusque et Automedon, unum animum habentes,

220

in-prima-acie Myrmidonum pugnaturi. Sed Achilles

profectus-est ire in tentorium; arcæque operculum aperuit

pulcræ, affabre-factæ, quam ei Thetis argenteis-pedibus

imposuit navi vehendam, bene quum-implesset tunicis,

lænisque ventum-arcentibus, villosisque tapetibus.

225

Ibi autem ei poculum inerat factum, neque quis alius

nec virorum bibebat ex eo nigrum vinum,

neque ulli libabat deorum, nisi Jovi patri.

Hoc tunc ex arca sumtum purgavit sulphure

primum, postea autem lavit aquæ puris liquoribus:

230

lavitque-sibi ipse manus, hausitque nigrum vinum:

precabatur deinde stans medi in-septo, libavitque vinum,

cælum suspiciens; Jovemque non latuit fulmine-gaudentem:

Jupiter rex, Dodonæe, Pelasgice, procul habitans,

Dodonæ præsidens hiberno-figore-infestæ; ac Selli

235

tui circumhabitant vates pedibus-illotis, humi-cubantes.

Certe quidem jam olim meum sermonem exaudisti precantis

honorasti me, valdeque læsisti populum Achivorum:

atque etiam nunc mihi hoc perfice votum:

ipse quidem enim ego manebo navium in cœtu;

240

sed socium mitto, multis cum Myrmidonibus,

ad-pugnandum: cum-hoc una victoriam præmitte, late-sonans Jupiter!

confirma autem ei cor in præcordiis, ut et Hector

intelligat, num, etiam solus, sciat pugnare

noster famulus; an ei tunc tantum manus invictæ

245

insaniant, quando ego iero ad pugnam Martis.

Ac postquam a navibus prælium clamoremque repulerit,

incolumus mihi postea veloces ad naves redeat,

armisque cum omnibus, et cominus-pugnantibus sociis.

Sic dixit vota-faciens: hunc autem audivit providus Jupiter;

250

eique alterum quidem dedit pater, alterum vero abnuit:

a-navibus quidem ei repellere præliumque pugnamque

dedit, salvum vero eum abnuit e-pugna reverti.

Atque hic quidem, ubi-libaratque et supplicarat Jovi patri,

rursus tentorium ingressus-est, poculumque reposuit in arca;

255

stetit autem egressus pro tentorio: adhuc vero cupiebat animo

spectare Trojanorum et Achivorum pugnam gravem.

Illi autem cum Patroclo magnanimo armati

ordine-ibant, donec in Trojanos magnis cum-animis irruerent.

Protinus vero vespis similes effundebantur

260

in-via-habitantibus, quas pueri irritant de-more,

assidue vexantes, quæ in via domilicia habent:

insipientes; commune autem malum multis faciunt;

has vero si quis præteriens homo viator

moverit insciens, ipsæ continuo, animosum cor habentes,

265

ultro quæque provolat, et defendit suos fœtus:

harum tunc Myrmidones cor et animum habentes

navibus effundebantur: clamor autem immensus ortus-est.

Patroclus vero socios hortabatur, altum clamans:

Myrmidones, socii Pelidæ Achillis,

270

viri estote, amici, recordaminique strenuæ fortitudinis:

ut Peliden honoremus, qui longe fortissimus est

Argivorum apud naves, et cominus-pugnantes famuli:

cognoscat vero et Atrides late-dominans Agamemno

suam noxam, quod fortissimum Achivorum nihil honoravit.

275

Sic fatus, excitavit robur et animum uniuscujusque:

irrueruntque in-Trojanos conferti: circùm autem naves

terribiliter resonabant clamantibus ab Achivis.[TR1]

Trojani vero, ut viderunt Menœtii fortem filium,

ipsum, et famulum, cum armis coruscantes,

280

omnibus commotus-est animus, inclinatæque-sunt phalanges,

existimantes apud naves pedibus-velocem Peliden

iram abjecisse, in-gratiamque rediisse:

circumspectabat autem unusquisque, qua effugeret gravem perniciem.

Patroclus autem primus jaculatus-est hasta fulgenti,

285

ex-adverso in medium, ubi plurimi tumultuabantur,

navis ad puppim magnanimi Protesilai:

et percussit Pyræchmen, qui Pæonas equestres-bellatores

duxit ex Amydone,ab Axio late-fluente:

hunc feriit ad-dextrum humerum: is autem supinus in pulvere

290

concidit edito-gemitu: socii vero circa-ipsum fugati-sunt,

Pæones: nam Patroclus terrorem immiserat omnibus,

ductore occiso, qui præstantissimus-erat pugnando.

A navibus vero eos repulit, exstinxitque ardentem ignem.

Semiusta autem navis relicta-est illic; sed in-fugam-versi-sunt

295

Trojani immani cum tumultu; Danai vero effundebantur

naves per cavas: tumultusque vehemens factus-est.

Ut vero quum a summo vertice montis magni

dimovit densam nubem fulgurator Jupiter,

apparentque omnes speculæ et cacumina prominentia,

300

et saltus; cœlitus autem ruptus-est immensus æther:

sic Danai, a-navibus quidem depulso hostili igne,

paullulum respirarunt; pugnæ tamen non erat cessatio:

nondum enim prorsus Trojani Marti-caris ab Achivis

effuse fugabantur nigris a navibus:

305

sed adhuc resistebant, e-navibus vero recedebant necessitate.

Tum vero vir interfecit virum, diffusa-late pugna,

ducum. Primus autem Menœtii fortis filius

statim aversi Areilyci percussit femur

hasta acuta, penitusque æs transegit:

310

fregit autem os hasta: is vero pronus in terram

decidit. Ac Menelaus Mavortius vulneravit Thoantem,

pectore nudatum juxta scutum; solvitque membra.

Phylides autem Amphiclum irruentem observans,

prior ictum-intulit extremo cruri, ubi crassissima

315

sura hominis est; circùmque hastæ cuspide

nervi discissi-sunt; ipsi vero tenebræ oculos cooperuerunt.

Nestoridæ autem, alter quidem vulneravit Atymnium acuta hasta,

Antilochus, perque-ile trajecit æream hastam:

cecidit vero hic ei ad-pedes: Maris autem cominus hasta

320

in-Antilochum irruebat, ob-fratrem iratus,

stans ante cadaver: eum vero par-deo Thrasymedes

prior assecutus est, antequam is Antilochum vulneraret, nec aberravit,

ad-humerum protinus; extremum autem brachium hastæ cuspis

abripuit a musculis, et os penitus abscidit:

325

fragoremque-edidit cadens, et caligo ei oculos cooperuit.

Sic illi quidem duo duobus a-fratribus domiti

iverunt ad Erebum, Sarpedonis fortes socii,

filii jaculatores Amisodari; qui Chimæram

nutrierat insuperabilem, multis perniciem hominibus.

330

Ajax vero Cleobulum Oïliades impetu-facto

vivum cepit, impeditum in turba; sed ei ilico

solvit robur, percutiens ense cervicem capulum-magnum habente:

totus autem incaluit ensis sanguine; eique oculos

occupavit purpurea mors, et fatum violentum.

335

Peneleus autem Lyconque concurrerunt; hastis etenim

aberrarant a-se-invicem, incassumque jaculati-erant ambo:

hi rursus ensibus concurrerunt. Tunc Lycon quidem

setis-equinis-cristatæ galeæ conum feriit, juxtaque capulum

ensis fractus-est: sed ei sub aure cervicem percussit

340

Peneleus, totusque immersus-est ensis; tenebat autem sola

cutis, pendebatque caput; solutaque-sunt membra.

Meriones autem Acamantem secutus pedibus velocibus,

percussit, currum conscensurum, ad dextrum humerum:

ceciditque is e curru, et oculis obfusa-est caligo.

345

Idomeneus autem Erymantem in os sævo ære

percussit: atque in-adversum hasta ærea pertransiit

subtus sub cerebro, diffiditque ossa alba:

atque excussi sunt dentes: impletique-sunt ei ambo

sanguine oculi: quem per os et per nares

350

efflavit aperto-ore; mortis autem nigra nubes eum obtexit.

Hi igitur ductores Danaorum interfecere virum singuli.

Ut vero lupi in-agnos impetu-irruunt, vel hædos,

exitiabiles, e gregibus surripientes eos qui in montibus

pastoris stultitia dispersi-sunt; hi vero conspicati,

355

statim discerpunt imbellem animum habentes:

sic Danai in-Trojanos impetu-irruebant: illi vero fugæ

horrisonæ meminerunt, oblitique-sunt strenuæ fortitudinis.

Ajax autem ille magnus semper in Hectorem ære-armatum

cupiebat jaculari; is vero scientia bellandi,

360

clypeo taurino coopertus latos humeros,

observabat sagittarumque stridorem et sonitum jaculorum.

Certe quidem jam agnoscebat pugnæ alio-inclinatam victoriam:[TR2]

sed et sic manebat, servabatque caros sodales.

Ut vero quum ab Olympo monte nubes vadit ad-cœlum usque

365

æthere ex sereno, quando Jupiter procellam inducit:

sic horum a navibus fugientium factus-est clamorque fugaque

nec ordine fossam transibant rursus. Hectorem equi

efferebant veloces-pedibus cum armis: deseruit vero populum

Troicum, quos invitos depressa fossa coercebat.

370

Multi vero in fossa trahentes-currum veloces equi

fractos ad summum temonem liquerunt currus regum:

Patroclus autem insequebatur, vehementer Danaos adhortans,

Trojanis mala meditans: hi autem clamoreque fugaque

omnes implerunt vias, quum dissipati-essent: in-altumque procella pulveris

375

spargebatur sub nubes; cursu-tendebantque solidis-ungulis equi

retro ad urbem a navibus et tentoriis.

Patroclus vero, qua plurimum excitatum vidit populum,

ea regebat equos, inclamans: sub axibusque viri cadebant

proni e curribus, currusque cum-fragore-evertebantur.

380

E-regione autem fossam transiliere veloces equi,

[immortales, quos Peleo dii dederant præclara dona,]

prorsum pergere-cupientes; in Hectorem vero vocabat eum animus;

quem cupiebat percutere: eum vero extulere veloces equi.

Ut sub nimbo-procelloso tota nigra gravatur terra

385

die autumnali, quum rapidissimum fundit imbrem

Jupiter, quando hominibus iratus sævit,

qui vi in foro perversa exercent judicia,

et justistiam expellunt, deorum ultionem non curantes:

horumque omnes quidem fluvii inundant labentes,

390

multasque montium-devexitates tunc abscindunt torrentes,

et in mare purpureum valde strepunt fluentes

ex montibus in præceps: corrumpunturque opera hominum:

sic equæ Trojanæ valde ingemiscebant currentes.

Patroclus autem, postquam primas interciderat phalanges,

395

rursus ad naves coercuit retrosum-agendo neque ad-urbem

sinebat cupientes ascendere, sed inter

naves et fluvium et murum altum

occidebat rapide-insequens, multorumque exigebat ultionem.

Tunc quidem Pronoum primum percussit hasta fulgenti,

400

pectore nudatum juxty clypeum: solvitque ei membra:

fragoremque-is-edidit cadens. Atque Thestorem, Enopis filium,

iterum impetu-facto (qui quidem pulcre-polita in sella

sedebat contractus; nam perculsus-erat animo, e manibusque

habenæ defluxerant): ille vero eum ense percussit cominus

405

ad malam dextram, perque ejus eam transegit dentes:

traxit autem eum hasta prehensum super loricam-currus, veluti quum vir

scopulo in prominenti sedens, sacrum piscem

trahit e ponto foras lino et splendido ære:

sic hunc traxit e curri hiantem Patroclus hasta fulgenti,

410

et in os demum excussit: lapsumque ipsum liquit anima.

Ac deinde Erylaum irruentem percussit saxo,

medio in capite; illudque in-duas-partes totum diffissum-est

in casside valida: is vero pronus in terram

decidit: et ei mors circumfusa-est animam-disperdens.

415

Ac deinde Erymantem et Amphoterum et Epalten,

Tlepolemumque Damastoriden, Echiumque Pyrinque

Ipheumque Evippumque et Argeaden Polymelum

omnes alium-super-alium dejecit in-terram almam.

Sarpedon autem, postquam vidit loricas-sine-cinctu-habentes socios

420

manibus sub Patrocli Menœtiadæ domitos,

adhortatus-est eximios increpans Lycios:

Proh pudor, o Lycii, quo fugitis? nunc strenui estote:

occurram enim ego huic viro, ut intelligam,

quisnam hic sit-victor: ac jam malis multis affecit

425

Trojanos: quippe multorumque et fortium genua solvit.

Dixit, et de curru cum armis desiliit in-terram.

Patroclus vero altera-ex-parte, ut vidit, desiliit de-curru.

Hi autem, sicut vultures unguibus-aduncis, curvis-rostris,

petra super excelsa ingentem clangorem-edentes pugnant:

430

sic hi, clamantes, in alterum-alter irruebant.

Hos autem intuitus, misertus-est Saturni filius versuti,

Junonemque allocutus-est sororem uxoremque:

Hei mihi, quum mihi Sarpedonem, carissimum hominum,

in-fatis sit a Patroclo Menœtiade domari.

435

Bifarium autem mihi animus fertur, in-præcordiis versanti,

utrumne ipsum, vivus dum-sit, pugna e lacrimosa

ponam abreptum Lyciæ in opulento populo,

an jam sub manibus Menœtiadæ domem.

Huic autem respondit inde magnis-oculis veneranda Juno:

440

importunissime Saturnie, quale hoc verbum dixisti!

Virumne mortalem, jam-olim destinatum fato,

iterum vis a-morte tristi liberare?

Fac: at non tibi omnes assentiemur dii ceteri.

Aliud vero tibi dicam, tu vero in animo reconde tuo:

445

si vivum dimiseris Sarpedonem suam domum,

perpende, ne-quis posthac deorum velit et alius

abducendum-curare suum carum filium ex aspero prælio.

Multi enim circum urbem magnam Priami pugnant

filii immortalium, quibus iram gravem injicies.

450

Sed si hic tibi dilectus est, tuumque eum miseratur cor,

eum quidem sinito in aspera pugna

manibus sub Patrocli Menœtiade domari;

at postquam jam eum reliquerit animaque et vita,

mitte eum ut-Mors ferat, et suavis Somnus,

455

donec Lyciæ latæ ad-populum pervenerint;

ibi ei exsequias-facient fratresque amicique,

cum tumuloque cippoque: hic enim honor est mortuorum.

Sic dixit: nec non-obsecutus-est pater hominumque deûmque;

cruentas autem guttas demisit in-terram,

460

filium dilectum honorans, quem ei Patroclus erat

interemturus in Troja glebosa, procul a patria.[TR3]

Hi autem quum jam prope essent in alterum-alter irruentes,

tum Patroclus quidem inclytum Thrasymelum,

qui strenuus famulus Sarpedonis erat regis,

465

hunc percussit imum ad ventrem, solvitque ei membra.

Sarpedon vero ab-ipso quidem aberravit hasta fulgenti,

secundus impetum-faciens; at Pedasum vulneravit equum

hasta dextrum in-humerum: isque gemuit animam exspirans;

et decidit in pulverem porrectus, avolavitque anima.

470

Duo autem reliqui equi dissultabant: crepuitque jugum, habenæque ipsis

confundebantur, quia jacebat funalis in pulvere.

Hujus quidem rei Automedon hasta-inclytus invenit finem:

educto longo ense robusto a femore,

insurgens abscidit funalem; nec segniter-agebat,

475

duo vero reliqui recte-stabant, inque loris-jugalibus directi-erant.

Hi autem (viri) rursus congressi-sunt pugna de exitiosa.

Tum Sarpedon quidem aberravit hasta fulgenti,

Patroclique supra humerum sinistrum abiit cuspis

hastæ, nec feriit ipsum: sed posterior irruit ære

480

Patroclus: hujus vero non irritum telum effugit manu,

sed feriit ubi præcordia complectuntur densum cor.

Cecidit autem, sicut quando aliqua quercus cadit, vel populus

vel pinus alta, quam in-montibus fabri viri

exciderunt securibus recens-exacutis, navale-lignum ut-esset:

485

sic ille ante equos et currum jacebat porrectus,

dentibus-frendens, pulvere manibus-prehenso sanguinolento.

Veluti taurum interficit leo, armento superveniens,

fulvum, magnanimum, inter pedes-trahentes boves,

peritque is gemens sub maxillis leonis:

490

sic a Patroclo Lyciorum ductor clypeatorum

cæsus annitebatur, carumque nomine-vocabat socium:

Glauce carissime, bellator inter viros, nunc te admodum oportet,

pugnacemque esse, et audacem bellatorem:

nunc tibi cordi-sit pugna gravis, si prælio-impiger es.

495

Primum quidem adhortare Lyciorum ductores viros,

quaquaversum obiens, Sarpedoni ut-propugnent:

ac deinde et ipse super me pugnes ære.

Tibi enim ego etiam posthac pudor et opprobrium

ero dies omnes perpetuo, si forte mihi Achivi

500

arma detraxerint, in hoc ad-naves certamine interfecto.

Verum sustineto strenue, adhortareque populum omnem.

Sic igitur ipsum locutum finis mortis texit,

oculos naresque (ut nec videret nec respiraret). Ille pectori insistens

e corpore traxit hastam, et animus eam sequebatur,

505

ejusque simul animamque et hastæ evulsit cuspidem.

Myrmidones autem illic detinuerunt ejus equos anhelantes,

cupientes fugere, ut reliquerant currus dominorum.

Glauco vero gravis dolor ortus-est vocem amici audienti:

commotumque-est ei cor, quod non posset opem-ferre.

510

Manu autem prensum stringebat sibi brachium: affligebat enim eum

vulnus, quod ei Teucer irruenti inflixerat sagitta,

e-muro excelso, malum a-sociis propulsans.

Precans autem dixit longe-jaculanti Apollini:

Exaudi, rex, qui alicubi Lyciæ in opulento populo

515

es, vel in Troja (potes autem tu undecunque auscultare),

virum afflictum, sicut nunc me dolor invadit.

Vulnus enim habeo hoc grave; undique autem mihi manus

acutis doloribus transfixa-est, nec mihi sanguis

siccari potest; gravaturque mihi humerus per ipsum:

520

hastamque non possum sustinere firmiter, nec pugnare,

accedens, cum-hostibus. Vir autem fortissimus periit,

Sarpedon, Jovis filius: ille vero ne suo quidem filio opem-fert.

Sed tu saltem mihi, rex, huic gravi vulneri medere;

sopi autem dolores; præbeque vires; ut socios

525

adhortans Lycios excitem ad pugnandum;

ipseque de corpore mortuo pugnem.

Sic dixit precans: hunc autem exaudivit Phœbus Apollo.

Statim sedavit dolores, a vulnere autem gravi

sanguinem atrum siccavit, roburque ejus immisit animo.

530

Glaucus vero hoc agnovit sua in mente, lætatusque-est,

quod se cito exaudierat magnus deus precatum.

Primum quidem excitavit Lyciorum ductores viros,

quaquaversum obiens, super-Sarpedone ut præliarentur;

ac deinde arcessitum Trojanos ibat, magnis-passibus gradiens

535

Polydamantem ad Panthoiden et Agenorem divinum;

ivit etiam arcessitum Æneamque et Hectorem ære-armatum.

Prope autem stans hunc verbis alatis allocutus-est:

Hector, nunc jam omnino oblitus es sociorum,

qui te propter, procul ab-amicis et patria terra,

540

animam deperdunt: tu vero non vis opem-ferre.

Jacet Sarpedon, Lyciorum ductor clypeatorum,

qui Lyciam tuebatur jureque dicendo et virtute sua:

hunc vero sub Patroclo domuit hasta æreus Mars.

Sed, amici, adeste, indignaminique animo,

545

ne arma abstulerint, indignisque-modis-acceperint mortuum

Myrmidones, de-Danais irati, quotquot perierunt;

quos apud naves veloces interfecimus hastis.

Sic dixit: Trojanos vero prorsus occupavit dolor

intolerabilis, nescius cedere; quippe ipsis columen urbis

550

erat, etiamsi alienigena esset: multæ enim una illum

copiæ sequebantur, inter quas ipse fortissimus-erat pugnando.

Ibant autem recta in-Danaos ardentes: præibatque ipsis

Hector, iratus de-Sarpedone. At Achivos

concitabat ad certamen Menœtiadæ Patrocli animosum cor;

555

Ajaces primos allocutus-est, animis-incitatos etiam per-se:[TR4]

Ajaces, jam vobis hostes-propulsare cordi esto,

quales quidem antea eratis inter viros, vel etiam fortiores.

Jacet vir, qui primus insiliit in-murum Achivorum,

Sarpedon; sed o-si ipsum contumelia-afficere possimus ablatum,

560

armaque ab-humeris auferre, et aliquem sociorum

ab-eo nos propulsantium domare sævo ære.

Sic dixit: hi vero etiam per-se hostes arcere promti-erant.

Postquam autem utrinque firmarant phalangas,

Trojani et Lycii, et Myrmidones et Achivi,

565

concurrerunt super corpore mortuo pugnaturi,

horrendum clamantes; vehementer autem sonuerunt arma virorum.

Jupiter vero noctem perniciosam extendit-super aspera pugna,

ut dilecto de filio pugnæ perniciosus labor esset.

Moverunt autem priores Trojani agilibus-oculis-præditos Achivos.

570

Percussus enim erat nequaquam ignavissimus vir inter Myrmidones,

filius Agaclei magnanimi, divinus Epigeus,

qui in Budio bene-habitato imperabat

antea: sed tum, strenuum consobrinum quum-occidisset,

ad Peleum venit-supplex, et ad Thetin argenteis-pedibus;

575

hi autem cum Achille agmina perrumpente misere comitem

Ilium ad bonis-equis-fœcundam, ut cum-Trojanis pugnaret.

Hunc ibi manum-injicientem cadaveri feriit splendidus Hector

saxo in-capite: quod in-duas partes totum diffissum-est

in casside valida: isque pronus super cadavere

580

decidit, et ipsi mors circumfusa-est exitialis.

Patroclo autem dolor ortus-est de-interfecto socio:

rectaque-prorupit per primos-pugnatores, accipitri similis

veloci, qui fugatos-persequitur graculosque sturnosque:

sic recta in-Lycios, Patrocle equis-vecte,

585

ruisti et in-Trojanos; iratus vero eras corde de-socio.

Et percussit Sthenelaum, Ithæmonis dilectum filium,

in-cervice saxo, abrupitque ejus tendines.

Cessare autem retro primi-pugnatores et splendidus Hector.

Quantus autem jaculi jactus longi est,

590

quod quidem vir emiserit connixus, vel in certamine-ludi,

vel etiam in bello, hostes propter animam-perdentes:

tantum recesserunt Trojani; locoque-moverunt eos Achivi.

Glaucus autem primus, Lyciorum ductor clypeatorum,

conversus-est, interfecitque Bathyclem magnanimum,

595

Chalconis dilectum filium, qui in-Hellade domos habitans,

opibusque divitiisque excellebat inter-Myrmidones:

hunc quidem Glaucus in-pectore medio vulneravit hasta,

conversus repente, quando ipsum jam-tangebat insequens.

Fragoremque edidit cadens: magnus vero dolor cepit Achivos,

600

ut ceciderat strenuus vir; valde autem Trojani gavisi-sunt:

steteruntque circa ipsum progressi frequentes: nec-tamen Achivi

fortitudinis obliti-sunt, sed vires recta ferebant in-eos.

Tum autem Meriones Trojanorum interfecit virum armatum,

Laogonum, audacem filium Onetoris, qui Jovis sacerdos

605

Idæi erat, deique instar honorabatur a-populo:

hunc percussit sub mala et aure: confestim vero anima

abiit e membris, horrendæque illum tenebræ occuparunt.

Æneas autem in Merionen hastam æream misit;

sperabat enim se assecuturum sub-clypei-tegmine progredientem.

610

Sed ille quidem ex-adverso conspicatus evitavit æream hastam;

in-anterius enim declinavit, sed a-tergo hasta longa

solo infixa-est, supraque pars-posterior quassabatur

hastæ: hinc deinde remisit impetum fortis Mars.

[Cuspis vero Æneæ vibrata in terram

615

abiit; quippe incassum robusta e manu exsilierat.]

Æneas autem animo iratus-est, dixitque:

Merione, cito certe te, etiamsi saltator (agilis) sis,

hasta mea compescuisset in-perpetuum, si te percussissem.

Illum autem Meriones hasta-inclytus vicissim affatus est:

620

Ænea, arduum est te, etiamsi fortis sis,

omnium hominum exstinguere robur, quicunque te contra

venerit propulsaturus; mortalis vero certe et tu es.

Si et ego te percussero assecutus medium acuto ære,

statim, licet strenuus sis et manibus fretus,

625

gloriam mihi dederis, animam autem Plutoni equis-insigni.

Sic dixit: hunc autem objurgavit Menœtii fortis filius:

Merione, cur tu hæc, etiamsi strenuus es, concionaris?

O amice, neutiquam Trojani contumeliosis verbis

a-cadavere cedent, antequam aliquem terra tenebit:

630

in manibus enim finis pugnæ, verborum autem, in concilio.

Quare non oportet verba multiplicare, sed pugnare.

Sic fatus, hic quidem præibat, ille vero una sequebatur par-deo vir.

Horum autem, ut ligna-cædentium virorum fragor exoritur

montis in saltibus, longeque exauditur:

635

sic horum excitabatur strepitus a terra late-patente,

æreque, corioque, boumque-tergoribus scite-compactis,

percussorum ensibusque et hastis utrimque acutis.

Nec jam vel sollers vir Sarpedonem divinum

agnosset, quippe telis et sanguine, et pulveribus,

640

a vertice obvolutus-erat usque ad pedes imos.

Illi vero assidue circa mortuum versabantur, quum muscæ

in stabulo murmurant lacte-plenas ad mulctras,

tempore in verno, quando lac vasa rigat:

sic utique ii circa mortuum versabantur. Nec unquam Jupiter

645

vertebat ab aspera pugna oculos fulgentes,

sed in ipsos usque aspiciebat, et consultabat animo

multa admodum de cæde Patrocli, deliberans,

num jam et illum in aspera pugna

illic super parem-deo Sarpedonem splendidus Hector

650

ære cæderet, deque humeris arma auferret;

an adhuc etiam pluribus augeret laborem gravem.

Sic autem ei cogitanti visum-est satius esse,

ut strenuus famulus Pelidæ Achillis

retro Trojanosque et Hectorem ære armatum

655

repelleret ad urbem, multorumque animam eriperet.

Hectori autem primo imbellem animum immisit:

currumque is quum-conscendisset in-fugam vertit equos, hortatusque-est ceteros

Trojanos fugere: agnovit enim Jovis sacras lances.

Tunc ne fortes quidem Lycii mansere, sed fugati-sunt

660

omnes, ut regem viderunt vulneratum corde,

jacentem in cadaverum acervo: multi enim super ipsum

deciderant, quando certamen asperum intendebat Saturnius.

Illi vero ab humeris Sarpedonis arma abstulerunt,

ærea, coruscantia, quæ quidem cavas ad naves

665

dedit ferenda sociis Menœtii fortis filius.

Et tunc Apollinem allocutus-est nubes-cogens Jupiter:

Eia, age nunc, dilecte Phœbe, atro sanguine purga,

profectus, e telorum acervo sublatum Sarpedonem, et ipsum deinde,

procul illinc auferens, lava fluminis fluentis,

670

ungeque ambrosia, et immortalibus vestibus induito;

deduc autem eum cum deductoribus velocibus qui-ferant,

Somno et Morti gemellis, qui quidem eum celeriter

ponent in Lyciæ latæ opulento populo.

Ibi ei exsequias-facient fratresque familiaresque,

675

tumuloque cippoque: hic enim honor est mortuorum.

Sic dixit; nec patri non-fuit-dicto-audiens Apollo.

Descendit autem ab Idæis montibus ad pugnam gravem:

statimque e telis coacervatis Sarpedonem divinum sublatum,

procul inde auferens, lavit fluminis fluentis,

680

unxitque ambrosia, et immortalibus vestibus induit;

deduxitque autem cum deductoribus velocibus qui-ferrent,

Somno et Morti gemellis; qui quidem eum celeriter

deposuerunt in Lyciæ latæ opulento populo.

Patroclus autem equos et Automedontem exhortatus,

685

Trojanos et Lycios insequebatur, et magnum accepit-malum:

demens: si tamen mandatum Pelidæ observasset,

certe effugisset fatum exitiale atræ mortis.

Sed semper Jovis validius consilium, quam hominum;

[qui et fortem virum in-fugam vertit, et aufert victoriam

690

facile, quum vel ipse excitaverit ad pugnandum:]

qui ei et tunc animum in pectoribus exstimulavit.

Tum quem primum, quem vero postremum interfecisti,

Patrocle, quando jam te dii ad-mortem vocarunt?

Adrestum quidem primum, et Autonoum, et Echeclum,

695

et Perimum Megaden, et Epistorem, et Melanippum;

ac deinde Elasum, et Mulium, atque Pylarten:

hos interfecit: sed ceteri in-fugam eundi memores-fuere quisque.

Tum altis-portis Trojam cepissent filii Achivorum,

Patrocli sub manibus, (præ aliis enim adversa hasta furebat),

700

nisi Apollo Phœbus bene-structa super turri

stetisset, illi exitialia cogitans, Trojanisque auxilians.

Ter quidem in cubitum scandebat muri excelsi

Patroclus, ter autem ipsum aspere-exceptum-deturbavit Apollo,

manibus immortalibus fulgentem clypeum feriens.

705

Sed, quando jam quarto irruebat, deo par,

minaciter increpitans verbis alatis eum allocutus-est:

Recede, nobilissime Patrocle! neque enim fatum

tua sub hasta urbem vastatum-iri Trojanorum magnanimorum,

nec sub Achille, qui-tamen te multo fortior est.

710

Sic dixit: Patroclus autem recessit longe retro,

iram devitans longe-jaculantis Apollinis.

Hector vero in Scæis portis tenebat solidis-ungulis equos:

ambigebat enim, utrum pugnaret in turbam iterum agens,

an copiis ad murum clamore-imperaret congregari.

715

Hæc quidem ei cogitanti astitit Phœbus Apollo,

viro quum-se-assimulasset juvenique fortique,

Asio, qui avunculus erat Hectoris equûm-domitoris,

frater-germanus Hecubæ, filiusque Dymantis,

qui Phrygiam habitabat fluenta ad Sangarii:

720

huic se ut-assimularat, eum allocutus-est Jovis filius Apollo:

Hector, cur a-pugna cessas? nec quicquam te hoc decet.

Utinam quanto deterior sum, tanto te fortior essem:

tum statim tuo-malo a-pugna recessisses.

Sed age, in-Patroclum impellito validis-ungulis equos,

725

si qua ipsum interficere possis, dederitque tibi gloriam Apollo.

Sic fatus, rursus quidem abiit deus per pugnam virorum.

Cebrionen vero jussit bellicosum splendidus Hector

equos ad prælium verberantem-agere: at Apollo

ingressus-est turbam profectus, et tumultum Argivis

730

immisit exitialem; Trojanisque et Hectori gloriam præbuit.

Hector autem ceteros quidem Danaos mittebat, nec occidebat;

sed ille in-Patroclum regebat validis ungulis equos.

Patroclus vero ex-altera-parte ab equis desiliit in-terram,

sinistra hastam tenens; alteraque arripuit saxum

735

candidum, asperum, quod ei manus complectebatur.

Misit vero connixus; nec longe aberat a-viro,

nec frustra-misit telum: percussit enim Hectoris aurigam

Cebrionen, nothum filium illustris Priami,

equorum habenas tenentem, in-frontem acuto lapide.

740

Ambo autem supercilia confregit lapis, neque ejus restitit

os: oculi autem humi ceciderunt in pulverem,

ipsius ante pedes: ille vero, urinatori similis,

decidit ab affabre-facta sella: liquitque ossa anima.

Illum autem aspere-deridens allocutus-es, Patrocle eques:[TR5]

745

Dii boni, profecto perquam agilis vir! ut facile saltat!

Sicubi sane et ponto in piscoso esset,

multos satiare-posset vir hic, ostrea quærens,

nave desiliens, et si tempestuosus pontus esset:

adeo nunc in campo e curru facile saltat.

750

Profecto et inter Trojanos saltatores sunt.

Sic locutus, Cebrionen heroem spoliaturus invasit,

impetum leonis habens, qui stabula vastans,

vulneratus-est ad pectus, suaque ipsum perdidit virtus:

sic in Cebrionen, Patrocle, insiliisti ardens.

755

Hector vero ex-altera-parte ab equis desiliit in-terram.

Hi-duo de Cebrione, tanquam leones, pugnabant;

qui montis in-verticibus de interemta cerva,

ambo esurientes, magnis animis pugnant:

sic de Cebrione duo artifices pugnæ,

760

Patroclusque Menœtiades et splendidus Hector,

cupiebant alter-alterius incidere corpus sævo ære.

Hector quidem illum capite postquam prehendit, non dimittebat:

Patroclus autem ex-altera-parte hunc tenebat pede: et jam ceteri

Trojani et Danai committebant acre prælium.

765

Ut vero Eurusque Notusque certant inter-se

montis in saltibus, profundam concussuri silvam,

fagumque, fraxinumque, corticosamque cornum,

quæ altera-alteri affligunt extensos-in-longum ramos

sono immenso, fragor autem exoritur fractarum arborum:

770

sic Trojani et Achivi in se-invicem insilientes

cædebant, sed neutri meminerant perniciosæ fugæ.

Multæ autem Cebrionen circa acutæ hastæ defixæ-sunt,

sagittæque alatæ a nervis salientes:

multa et saxa grandia clypeos contuderunt

775

pugnantium circa ipsum; is autem in vortice pulveris

jacebat magnus magno-spatio, oblitus aurigationis.

Quamdiu quidem Sol circa medium cœlum versabatur,

tamdiu valde utrosque tela attingebant, cadebatque populus.

Quum vero Sol transiret ad-occasum,

780

tum jam præter fatum Achivi superiores erant;

ac Cebrionen quidem e-telis coacervatis heroem extraxerunt,

Trojanorum e tumultu, et humeris arma deripuerunt.

Patroclus vero in-Trojanos infesto animo irruit:

ter quidem inde insiluit, veloci par Marti,

785

horrendum clamans: ter autem novenos viros interfecit.

Sed quum jam quartum impetum-faceret, deo par,

tum vero tibi, Patrocle, manifestus-imminebat vitæ-finis:

occurrebat enim tibi Phœbus in aspera pugna

terribilis. Hic quidem (Patroclus) illum euntem per turbam non vidit:

790

caligine enim multa tectus obvius-veniebat.

Stetit autem pone, percussitque tergum latosque humeros

Patroclo manu prona; vertigineque-correpti-sunt ei oculi.

Hujus vero a capite galeam dejecit Phœbus Apollo:

hæc autem voluta tinnitum dabat pedibus sub equorum,

795

oblonga galea; fœdatæque-sunt jubæ

sanguine et pulvere. Antea quidem fas non erat,

setis-equinis-comantem cassidem fœdari pulvere.

sed viri divini caput formosamque frontem

tuebatur, Achillis: tum vero Jupiter Hectori dedit

800

suo capite ferendam: prope vero ei erat exitium.

Tota autem ei in manibus fracta-est longæ-umbræ hasta,

gravis, magna, valida, ære munita; et ab humeris

clypeus cum loro humi cecidit talaris.

Solvit autem ei loricam rex, Jovis filius, Apollo.

805

Illi vero stupor animum occupavit, solutaque-sunt subtus splendida membra:

stetitque attonitus: pone autem tergum acuta hasta

humeros inter e-propinquo percussit Dardanus vir,

Panthoides Euphorbus, qui æqualium-cœtum superabat

hastæque aurigandique peritia, pedibusque velocibus:

810

etenim jam aliquando viros viginti deturbaverat de curribus,

quum-primum venit cum curru, discens præliari;

qui tibi primus immisit telum, Patrocle eques,

nec domuit te: is quidem retro recurrit; immixtusque-est turbæ,

e corpore abrepta hasta fraxinea; nec sustinuit

815

Patroclum, nudus licet hic esset, in pugna.

Patroclus autem dei plaga et hasta domitus,

retro sociorum in agmen recedebat, mortem evitans.

Hector vero, ut vidit Patroclum magnanimum

retro cedentem, vulneratum acuto ære,

820

prope eum venit per ordines, vulneravitque hasta

imum ad ile; penitus autem æs adegit.

Fragorem vero edidit cadens, magnoque affecit-dolore populum Achivorum.

Ut autem quum aprum indomitum leo urgebat pugna,

qui montis in-vertice magnis animis decertabant,

825

fonte de exiguo; volunt vero bibere ambo:

multum autem anhelantem aprum leo domuit vi:

sic multos occidenti Menœtii forti filio

Hector Priamides cominus hasta animum abstulit:

et super-eo glorians verba alata dixit:

830

Patrocle, certe credidisti urbem te vastaturum nostram,

Trojanasque mulieres, libero die erepto,

abducturum-esse in navibus dilectam in patriam terram:

demens! pro his enim Hectoris veloces equi

pedibus contendunt pugnatum: hasta vero ipse

835

inter-Trojanos bellicosos excello, qui ab-ipsis arceo

diem servitutis; te vero hic vultures comedent.

Ah infelix, nec tibi, fortis licet-sit, auxiliatus-est Achilles,

qui nimirum tibi admodum multis, remanens, mandavit proficiscenti:

Ne mihi ante revertere, Patrocle equis-vecte,

840

naves ad cavas, quam Hectoris homicidæ

sanguinolentam tunicam circa pectora discideris.

Sic fere te allocutus-est, tuoque animo vecordis persuasit.

Illum vero languens allocutus-es, Patrocle eques:

jam nunc, Hector, magnis-verbis gloriator: tibi enim dedit

845

victoriam Jupiter Saturnius, et Apollo, qui me domuerunt

facile: ipsi enim ab humeris arma detraxerunt.

Tales vero etiamsi mihi viginti occurrissent,

omnes hic periissent, mea sub hasta domiti.

At me fatum perniciosum et Latonæ interfecit filius,

850

eque-viris Euphorbus: tu vero me tertius interfectum-spolias.

Aliud autem tibi dicam, tu vero in animo reconde tuo:

haud sane ne-tu-quidem ipse diu vives, sed tibi jam

prope instat mors et fatum violentum,

manibus domando Achillis eximii Æacidæ.

855

Sic illum quidem locutum finis mortis obtexit;

anima autem e membris volans ad Orcum descendit,

suam sortem lugens, relicta amplitudine et juventa.

Hunc et mortuum allocutus-est splendidus Hector:

Patrocle, quid mihi vaticinaris grave exitium?

860

quis vero scit, an Achilles, Thetidis filius comas-pulcras-habentis,

prior mea sub hasta percussus animam perdiderit?

Sic igitur locutus hastam æream e vulnere

traxit, pede insistens: illum vero supinum repulit ab hasta.

Statim autem cum hasta in Automedontem ibat,

865

parem-deo famulum pedibus-velocis Æacidæ:

cupiebat enim eum ferire: hunc vero extulere veloces equi

immortales, quos Peleo dii dederant, splendida dona.

[TR1] "Achivivis" → "Achivis"
[TR2] "victo-riam" (two lines) → "victoriam" (one line).
[TR3] "patria," → "patria."
[TR4] "per-se" → "per-se:"
[TR5] "eques" → "eques:"

Iliadis XVII.—Menelai principatus.

ARGUMENT: THE SEVENTH BATTLE, FOR THE BODY OF PATROCLUS.—THE ACTS OF MENELAUS.

Menelaus, upon the death of Patroclus, defends his body from the enemy: Euphorbus, who attempts it, is slain. Hector advancing, Menelaus retires; but soon returns with Ajax, and drives him off. This, Glaucus objects to Hector as a flight, who thereupon puts on the armour he had won from Patroclus, and renews the battle. The Greeks give way, till Ajax rallies them: Aeneas sustains the Trojans. Aeneas and Hector attempt the chariot of Achilles, which is borne off by Automedon. The horses of Achilles deplore the loss of Patroclus: Jupiter covers his body with a thick darkness: the noble prayer of Ajax on that occasion. Menelaus sends Antilochus to Achilles, with the news of Patroclus' death: then returns to the fight, where, though attacked with the utmost fury, he and Meriones, assisted by the Ajaces, bear off the body to the ships.

The time is the evening of the eight-and-twentieth day. The scene lies in the fields before Troy.

TEXT:

1

Nec latuit Atrei filium, Marti-carum Menelaum,

Patroclus a-Trojanis domitus in prælio.

Processit autem per primos-pugnatores, armatus corusco ære;

circumiensque ipsum protegebat, ut fere circa vitulum mater,

5

tum-primum-enixa, querula, non ante experta partum:

ita circa Patroclum ibat flavus Menelaus.

Prætendit autem ei hastamque et clypeum undique æqualem,

illum interficere paratus, quicunque huic adversus veniret.

Nec Panthi filius præstans-hastæ-usu neglexit

10

Patroclum stratum eximium: prope autem ipsum

stetit, et allocutus-est Marti-carum Menelaum:

Atride Menelae, Jovis-alumne, dux virorum,

recede, et linque mortuum, sinitoque spolia cruenta:

non enim quisquam me prior Trojanorum inclytorumque sociorum

15

Patroclum percussit hasta in aspera pugna:

quare me sine gloriam magnam inter Trojanos reportare,

ne te percutiam, atque dulcem animam eripiam.

Illum vero graviter indignans allocutus-est flavus Menelaus:

Jupiter pater, haud sane decorum, superbius gloriari.

20

Nec vero pantheræ tanti spiritus, nec leonis,

nec suis apri infesti, cujus quidem maximus

animus in pectoribus supra-modum robore se-effert:

quantum Panthi filii præstantes-hastæ-usu spirant.

Atqui nec vis Hyperenoris equûm-domitoris

25

suæ juventutis fructum-percepit, quando me probris-incessit, et me exspectavit,

et me putavit inter Danaos ignavissimum bellatorem

esse: nec eum puto pedibus quidem suis reversum,

oblectasse uxoremque caram, venerandosque parentes.

Sic certe et tuum ego solvam robur, si contra me

30

steteris: sed te equidem recedentem hortor

in turbam abire, neu adversus consistas mihi,

antequam quid mali passus-fueris: factum vero et stultus agnovit.[TR1]

Sic dixit; illi vero non persuasit; sed vicissim is affatus-est:

nunc ergo jam, Menelae Jovis-alumne, omnino ultionem-dabis

35

fratri meo, quem occidisti; et de quo jactans prædicas;

viduasti autem uxorem in recessu thalami recentis,

infandumque parentibus fletum et mœrorem effecisti.

Certe ipsis miseris fletus finis fierem,

si ego caputque tuum et arma reportans

40

Pantho in manus dedero et Phrontidi divinæ.

Sed non amplius diu intentatus labor erit,

nec certaminis-expers, vel de-virtute vel de-fuga.

Sic fatus, feriit illum in clypeum undique æqualem,

nec perrupit æs; recurvata-est autem ei cuspis

45

scuto in valido. Sed alter impetum-fecit ære

Atrides Menelaus, precatus Jovem patrem;

retro autem cedentis gulam imam

feriit, et ipse hastam nisu-impressit, robusta manu fretus:

e-regione autem mollem per cervicem abiit cuspis.

50

Fragoremque edidit cadens, sonueruntque arma super ipso.

Sanguine ei rigabantur comæ, Gratiis (earum comis) similes,

cincinnique, qui auroque et argento constricti-erant.

Qualem vero nutrit plantam vir late-frondentem olivæ

loco in solitario, ubi abunde scaturit aqua,

55

pulcram, germinantem; hanc autem flatus motant

variorum ventorum, et illa pullulat flore albo:

ingruens vero repente ventus cum turbine multo,

fossaque eam evertit, et extendit super terram:

talem Panthi filium præstantem hastæ-peritia Euphorbum

60

Atrides Menelaus, postquam interfecerat, armis spoliabat.

Ut vero quando quis leo in montibus-nutritus, robore fretus,

pascentis armenti bovem rapuerit, quæ optima:

hujus autem cervicem diffregit, correptam validis dentibus,

primum, deinde vero sanguinemque et viscera omnia haurit

65

dilanians: circumque hunc canesque virique pastores

crebro admodum clamant e-longinquo, neque audent

contra ire; valde enim eos pallidus timor occupat:

sic horum nemini animus in pectoribus audebat

contra ire Menelao gloria-sublimi.

70

Tunc facile abstulisset inclyta arma Panthoidæ

Atrides, nisi ipsi invidisset Phœbus Apollo,

qui in-eum Hectorem incitavit, veloci parem Marti,

viro se-quum-assimulasset, Ciconum ductori Mentæ,

et ipsum compellans verbis alatis allocutus-est:

75

Hector, nunc tu quidem sic curris, quæ-non-assequeris persequens,

equos Æacidæ bellicosi: illi vero difficiles

viris quidem mortalibus domitu, et equitatu,

alii saltem atque Achilli, quem immortalis peperit mater.

Interim autem tibi Menelaus Mavortius, Atrei filius,

80

Patroclum protegens, Trojanorum[TR2] fortissimum occidit,

Panthoiden Euphorbum, exemitque ei impetuosum robur.

Sic fatus, rursum abiit deus per pugnam virorum:

Hectori vero gravis dolor circumtexit præcordia circumfuso-nigra sanguine.

Dispexit autem inde per ordines; statimque agnovit

85

hunc quidem auferentem inclyta arma, illum vero in terra

jacentem: fluebatque sanguis per inflictum vulnus.

Ivit autem per primos-pugnatores, armatus curosco ære,

acutum clamans, flammæ similis Vulcani

intextinguibili: nec filium latuit Atrei acutum vociferans:

90

ingemiscens vero is dixit ad suum magnum animum:

Hei mihi: si quidem dereliquero arma pulcra,

Patroclumque, qui jacet hic meum propter honorem,

vereor, ne-quis mihi Danaorum succenseat, qui viderit.

Si autem cum-Hectore solus et Trojanis pugnem

95

verecundans, metuo ne-qua me circumveniant unum multi:

Trojanos vero huc omnes ducit galeam-motans Hector.

Sed cur mihi hæc meus secum-disserit animus?

Quandocunque homo velit contra deum (dei nutum) cum-viro pugnare,

quem deus honorat, statim in-eum magna clades devolvitur.

100

Ideo mihi nemo Danaorum succensebit, qui viderit

Hectori me cedentem, quoniam ex (auctore) deo pugnat.

Sicubi vero Ajacem bello strenuum audire-potuero,

ambo iterum invadentes reminisceremur pugnæ,

etiam adversus deum, si quo-modo eriperemus mortuum

105

in-gratiam Pelidæ Achillis: inter-mala sane melius esset.

Dum si hæc versabat in mente et in animo,

interea Trojanorum ordines advenere; præibat autem Hector.

Atque hic retro cessit, reliquitque mortuum

subinde-se-convertens; ut leo bene-barbatus,

110

quem canesque et viri a stabulo abigunt

contis et clamore: ejus autem in præcordiis forte cor

cohorrescit, invitusque abit a caula:

sic a Patroclo discessit flavus Menelaus.

Constitit vero conversus, ut venit ad-agmen sociorum,

115

circumspiciens Ajacem magnum, Telamonium filium.

Hunc autem valde celeriter advertit pugnæ ad lævam totius,

confirmantem socios, et concitantem ad-pugnam;

divinitus enim iis terrorem immiserat Phœbus Apollo.

Profectusque-est currens, statimque astans verbum dixit:

120

Ajax, huc, amice, de-Patrocle mortuo pugnaturi

festinemus, si cadaver saltem Achilli referre-possimus

nudum: sed ejus arma habet galeam-motans Hector.

Sic dixit: Ajaci vero bellicoso animum commovit.

Ivit autem per primos-pugnatores, simulque flavus Menelaus.

125

Hector quidem Patroclum, quum inclytis armis exuisset,

trahebat, ut ab humeris caput abscinderet acuto ære,

et cadaver Trojanis raptatum canibus daret.

Ajax vero prope venit, gestans scutum, tanquam turrim;

Hector autem retro in turbam abiens recedebat sociorum;

130

in currumque insiliit; deditque ille arma pulcra Patrocli

Trojanis ferenda ad urbem, magna gloria ut-essent ipsi.

Ajax vero Menœtiadæ scutum latum obtendens

constitit, tanquam leo circumeundo defensans suos natos:

cui catulos ducenti occurrerint in silva

135

viri venatores; hic autem præ-robore truces-oculos-volvit,

totumque supercilium deorsum trahit, oculos tegens:

sic Ajax Patroclum heroem circumiens-protegebat.

Atrides autem ex-altera-parte, Marti-carus Menelaus,

stetit, magnum luctum in pectoribus augens.

140

Glaucus vero, Hippolochi filius, Lyciorum ductor virorum,

Hectorem torve intuitus gravi objurgavit sermone:

Hector, specie insignis, bellica-virtute jam multum eges:

certe te sic sine causa fama bona tenet, fugax quum-sis.

Considera nunc, quomodo civitatem et urbem servare possis

145

solus cum viris, qui in-Ilio nati-sunt:

non enim quisquam Lyciorum quidem pugnaturus cum-Danais

ibit pro urbe: quoniam nulla utique gratia fuit

pugnare hostibus cum viris indesinenter usque.

Quomodo tu deteriorem virum servaveris in turba,

150

improbe, quum Sarpedonem, simul hospitem et socium,

reliquisses Argivis capturam et prædam fieri?

qui quidem magno commodo fuit urbique et ipsi tibi,

vivus quum-esset: nunc vero non ab-eo arcere canes sustinuisti.

Itaque nunc si quis mihi Lyciorum obsequetur virorum,

155

domum iverint. Trojæ vero manifesta-aderit gravis pernicies.[TR3]

Si enim nunc Trojanis vis animosa inesset,

intrepida, qualis viros subit, qui de patria

adversus-hostes viros laborem et certamen suscipiunt,

statim Patroclum traheremus in Ilium.

160

Si vero hic ad urbem magnam Priami regis

perferretur mortuus, et ipsum traxissemus e-pugna,

ilico certe Argivi Sarpedonis arma pulcra

hoc pretio-redderent, et ipsum duceremus in Ilium.

Talis enim famulus interfectus-est viri, qui longe fortissimus

165

Argivorum apud naves, et cominus-pugnantes famuli.

Sed tu contra Ajacem magnanimum non sustinuisti

stare, oculos intuitus hostium in pugna,

neque ex-adverso pugnare: quippe te fortior est.

Hunc autem torve intuitus allocutus-est galeam-motans Hector:

170

Glauce, quid vero tu, talis quum-sis superbe, locutus-es?

Dii-boni, certe putabam te mente superare ceteros,

eos, quotquot Lyciam glebosam habitant:

nunc vero tuam reprehendo plane mentem, quod-tale dixisti;

qui me ais Ajacem ingentem non sustinuisse.

175

Nequaquam ego horrui pugnam, nec strepitum equorum:

sed semper Jovis validius consilium est ægidem-tenentis,

qui et fortem virum in-fugam-vertit, et aufert victoriam

facile: alias autem ipse excitat ad-pugnam.

Sed age huc adsis, amice, prope me sta, et aspice opus:

180

utrum tota-die ignavus ero, ut dicis,

an aliquem etiam Danaorum, fortitudine licet promtissimum,

reprimam a-defensione Patrocli mortui.

Sic locutus, Trojanos hortabatur, altum clamans:

Trojani, et Lycii, et Dardani cominus-pugnantes,

185

viri estote, amici, memoresque impetuosæ fortitudinis:

dum ego Achillis eximii arma induam,

pulcra, quibus Patrocli vim spoliavi, ipso interfecto.

Sic igitur locutus abiit galeam-motans Hector

ardenti e prælio: currens autem assecutus-est socios

190

cito admodum, necdum longo-intervallo, pedibus velocibus insecutus,

qui ad urbem portabant inclyta arma Pelidæ.

Stans vero seorsum a-prælio lacrimoso, arma mutabat:

nempe sua dedit, ferenda ad Ilium sacrum,

Trojanis bellicosis: ipse vero immortalia arma induebat

195

Pelidæ Achillis, quæ ei (ejus) dii cœlites

patri caro dederant: hic autem suo filio præbuit

jam-senex: sed non filius in armis patris consenescebat.

Illum vero ut seorsum vidit nubes-cogens Jupiter

armis Pelidæ se-armantem divini,

200

quassans caput, ad suum locutus-est animum:

Ah miser, haudquaquam tibi mors in-animo est,

quæ jam te prope est: tu vero immortalia arma induis

viri fortissimi, quem tremunt et alii.

Hujus jam socium interfecisti mitemque fortemque:

205

arma autem non secundum fas (contumeliose) a capiteque et humeris

abstulisti; verumtamen tibi nunc saltem magnam victoriam dabo,

ejus compensationem, quod a-te haudquaquam, e-pugna reverso,

excipiet Andromache inclyta arma Pelidæ.

Dixit, et nigris superciliis annuit Saturnius:

210

Hectori autem apta-erant arma ad corpus; subiit vero eum Mars

horrendus, bellicus: impletaque-sunt ei membra intus

vigore et robore: ad inclytos autem socios

ivit magno clamore: similisque Achilli videbatur eis omnibus,

armis resplendens magnanimi Pelidæ.

215

Hortabatur autem unumquemque obiens verbis,

Mesthlenque, Glaucumque, Medontemque Thersilochumque,

Asteropæumque, Disenoremque, Hippothoumque,

Phrocynque, Chromiumque et Ennomum augurem:

hos ille incitans, verbis alatis allocutus-est:

220

Audite, innumeræ copiæ circumhabitantium sociorum;

non enim ego multitudinem quærens, neque egens ea,

huc e vestris urbibus excivi quemque;

sed ut mihi Trojanorum uxores et infantes liberos

promtis-animis defenderetis bellicosis ab Achivis:

225

hæc in-animo-habens, donis exigendis exhaurio et commeatu

populos, vestrumque cujusque animum recreo.

Quare aliquis (quisque) nunc recta in hostem conversus, aut pereat,

aut salvus-sit: hoc enim belli commercium.

Quicunque vero Patroclum, mortuum licet, tamen

230

Trojanos ad equûm-domitores pertraxerit, cesseritque ei Ajax,

dimidium illi exuviarum tribuam, dimidium vero ipse

habebo ego; tantaque ipsi gloria erit, quanta vel mihi.

Sic dixit: illi vero recta in-Danaos magna-mole ferebantur,

hastis elevatis; admodum autem ipsis sperabat animus

235

mortuum ab Ajace abstrahere Telamonio:

stulti; certe multis super ipso animam abstulit.

Et tunc Ajax allocutus-est pugna strenuum Menelaum:

O amice, o Menelae Jovis-alumne, haud-jam nos

spero ipsos quidem redituros e bello.

240

Haudquaquam tantum de-cadavere timeo Patrocli,

qui mox Trojanorum saturabit canes atque alites,

quantum meo capiti metuo, ne-quid gravius patiatur,

et tuo: quippe prælii nubes omnia circumtegit,

Hector; nobis vero manifestus-apparet gravis interitus.

245

Sed age, fortissimos Danaorum voca, si quis audierit.

Sic dixit: nec non-obsecutus-est pugna strenuus Menelaus;

vociferatus-est autem alta-voce, Danais ut-exaudiretur:

O amici, Argivorum ductores ac principes,

qui juxta Atridas, Agamemnonem et Menelaum,

250

publice-præbita vina bibunt, et imperant singuli

copiis: a Jove autem honor et gloria sequitur.

Difficile vero mihi est dispicerer unumquemque

ducum: tantum enim certamen pugnæ exarsit.

Sed aliquis (quisque) ipse prodeat, indignereturque in animo,

255

Patroclum Trojanis canibus ludibrium fieri.

Sic dixit: confestim autem exaudiit Oïlei filius velox Ajax;

primusque obvius prodiit, currens per prælium.

Post hunc vero Idomeneus et armiger Idomenei,

Meriones, par Marti homicidæ.

260

Ceterorum vero quisnam sua mente nomina diceret,

quotquot jam postea pugnam instaurarunt Achivorum?

Trojani vero priores-impetum-fecere conferti; præibat autem Hector.

Ut vero quum in ostiis a-Jove-fluentis fluvii

fremit ingens fluctus adversus ejus fluentum, circùmque extrema

265

litora clamant, eructato mari extra:

tanto utique Trojani clamore ibant. Sed Achivi

stabant circum Menœtiaden, unum animum habentes,

septi scutis æratis. Sed illorum

splendidis galeis Saturnius caliginem multam

270

circumfudit: quippe nec Menœtiaden oderat vel antea,

dum, vivus, famulus erat Æacidæ:

odit autem illum hostium canibus prædam fieri

Trojanis: ideo etiam eum ut-defenderent excitavit socios.

Moverunt autem loco priores Trojani agilibus-oculis Achivos:

275

mortuo vero derelicto, hi trepidi-fugerunt, neminem tamen eorum

Trojani magnanimi interfecere hastis, cupientes licet;

sed corpus ad-se-trahebant: non-diu vero ab-illo Achivi

erant abfuturi: admodum enim illos celeriter convertit

Ajax, qui superabat quidem forma, superabat et factis

280

ceteros Danaos, post eximium Peliden.

Recta autem perrupit primos-pugnatores, sui similis vi

apro, qui in montibus canes florentesque juvenes

facilie dissipat, se-subito-impetu-convertens per fruticeta

sic filius Telamonis præclari, splendidus Ajax,

285

facile aggressus Trojanorum dissipavit phalangas,

qui Patroclum circumdederant, sperabantque maxime

urbem ad suum trahere, et gloriam reportare.

Nempe illum (Patroclum) Lethi Pelasgi splendidus filius,

Hippothous, pede trahebat per acrem pugnam,

290

ligatum loro ad malleolum circa tendines,

Hectori et Trojanis gratificans: repente autem ipsi

venit malum, quod ab-eo nemo arcuit cupientium licet.

Illum filius Telamonis, impetu-facto per turbam,

percussit cominus, galeam per æneis-munitam-malis:

295

scissa-est autem equinis-setis-densa galea circa hastæ cuspidem,

percussa hastaque magna et manu robusta:

cerebrum vero propter conum prosiliebat e vulnere,

cruentum; ipsius autem ibidem solutum-est robur, e manibusque

Patrocli pedem magnanimi remisit in-terram,

300

ut-jaceret: prope autem ipsum cecidit cernuus super mortuum,

longe a Larissa glebosa; nec parentibus

nutritia caris reddidit, brevisque ei ætas

fuit, sub Ajacis magnanimi hasta domito.

Hector vero in-Ajacem jaculatus-est hasta fulgenti;

305

sed is quidem ex-adverso conspicatus evitavit æream hastam,

paullulum: ille autem Schedium, magnanimi Iphiti filium,

Phocensium longe fortissimum, qui in inclyto Panopeo

domos habitabat, multis viris imperans:

hunc percussit sub jugulum medium; penitus autem extrema

310

cuspis ærea prope summum humerum emersit.

Fragorem vero edidit cadens, sonueruntque arma super ipso.

Ajax autem Phorcyn bellicosum, Phænopis filium,

Hippothoum defendentem, medium ad ventrem percussit:

rupitque loricæ cavitatem, et intestina æs penetrans

315

hausit; ipse vero in pulverem lapsus, prehendit terram palma.

Cessere autem retro primique-pugnatores et splendidus Hector:

Argivi vero altum clamarunt, traxeruntque mortuos,

Phorcynque, Hippothoumque: solvebantque arma ab humeris.

Tunc rursus Trojani Marti-caris acti ab Achivis

320

in-Ilium ascendissent, præ-ignavia domiti;

Argivi autem gloriam retulissent, etiam præter Jovis fatum,

fortitudine et robore proprio: verum ipse Apollo

Æneam instigavit, corpore Periphanti similis,

præconi Epytidæ, qui ejus apud patrem senem

325

præconem-agens consenuerat, benevola mente consilia sciens:

huic se-quum assimulasset, ipsum allocutus-est Jovis filius Apollo:

Ænea, quo-pacto etiam invito deo servetis

Ilium excelsam? ut jam fecisse vidi viros alios

fortitudineque roboreque confisos, virtuteque,

330

copiisque suis, etiam perexiguum populum habentes.

Nobis vero Jupiter quidem potius cupit, quam Danais,

victoriam: sed ipsi fugitis territi admodum, nec pugnatis.

Sic dixit: Æneas autem longe-jaculantem Apollinem

agnovit, coram intuitus: valdeque Hectorem allocutus est clamans:

335

Hectorque et ceteri Troum-ductores ac sociorum,

dedecus quidem nunc hoc est, nos bellicosis actos ab Achivis

in-Ilium ascendere, præ-ignavia domitos.

Verum enim adhuc aliquis-ait deorum mihi prope astans,

Jovem, summum consiliarium, in-pugna auxiliatorem esse.

340

Ideo recta in-Danaos eamus, neque illi certe quieti

Patroclum navibus admoverint mortuum.

Sic dixit: et multo primis-pugnatoribus præsiliens, stetit.

Illi vero conversi-sunt, et adversi steterunt Achivis.

Tum vero Æneas Leocritum vulneravit hasta,

345

filium Arisbantis, Lycomedis fortem socium.

Hunc autem lapsum miseratus-est Marti-carus Lycomedes;

stetitque admodum prope accedens, et jaculatus-est hasta fulgenti,

et percussit Hippasiden Apisaonem, pastorem virorum,

in-jecur subter præcordia; statimque ei genua solvit:

350

is quidem e Pæonia glebosa venerat,

et post Asteropæum fortissime-se-gerebat in-pugna.

Hunc autem lapsum miseratus-est Mavortius Asteropæus,

rectaque prorupit et hic, promtus cum-Danais pugnare:

sed nequaquam etiam poterat; scutis enim obsepti-erant undique

355

qui-stabant circa Patroclum, et hastas prætendebant.

Ajax enim valde omnes obibat, multis adhortans;

nec quemquam retro a-mortuo cedere sinebat,

nec quemquam procurrere ad-pugnandum Achivos ante alios:

sed potius ipsum circumeuntes-defendere, cominusque pugnare jussit.

360

Sic Ajax præcipiebat ingens: sanguine autem terra

rigabatur purpureo; illi vero alii-super-alios cadebant

mortui, simul Trojanorum et animosorum sociorum,

et Danaorum: neque enim vel hi sine-sanguine pugnabant;

pauciores tamen multo peribant: meminerant enim usque

365

a-se-mutuo per turbam arcere cædem gravem.

Sic hi quidem pugnabant instar ignis; nec dixisses

nec solem salvum esse, neque lunam.

Caligine enim obtinebantur in prælio, quotquot fortissimi

stabant circa Menœtiaden mortuum.

370

At ceteri Trojanique et bene-ocreati Achivi,

liberi pugnabant sub ære-sereno: expansusque-erat splendor

solis acer, nubesque non exsurgebat a-toto

campo, nec a-montibus: interquiescentes autem pugnabant,

sua-invicem evitantes tela luctuosa,

375

longe distantes. Hi vero in medio qui erant, dolores patiebantur

caligine et pugna; affligebanturque sævo ære,

quotquot fortissimi erant. Duo vero nondum viri audierant,

viri gloriosi, Thrasymedes Antilochusque,

de-Patroclo mortuo eximio; sed adhuc putabant eum

380

vivum in primo tumultu cum-Trojanis pugnare.

Hi autem intuentes cædem et trepidam-fugam sociorum,

seorsum pugnabant, quoniam sic jusserat Nestor,

hortatibus-propellens ad-pugnam nigris a navibus.

His vero per-totum-diem contentionis magnum certamen ortum-erat

385

gravis: defatigatione autem et sudore indesinenter usque

genuaque, tibiæque, pedesque subtus cujusque,

manusque, oculique, fœdabantur pugnantium,

circa strenuum famulum pedibus-velocis Æacidæ.

Ut vero quum vir tauri bovis magni pellem

390

famulis dederit distendendam, ebriam pinguedine;

acceptam autem hi seorsum-dispositi extendunt

in-orbem, statimque humor exiit, subitque adeps,

multis trahentibus; tenditur autem tota undique:

sic hi huc et illuc cadaver parvo in spatio

395

trahebant utrique: admodum enim ipsis sperabat animus,

Trojanis quidem, se id tracturos ad Ilium; at Achivis,

naves ad cavas: de ipso autem tumultus ortus-erat

atrox; nec Mars copiarum-concitator, nec Minerva

hunc conspicata vituperasset, ne si multum quidem ipsam ira cepisset.

400

Talem Jupiter super Patroclo virorumque et equorum

die illo intendit exitialem laborem. Necdum aliquâ

sciebat Patroclum mortuum esse divinus Achilles.

Longe enim seorsum a-navibus pugnabant velocibus,

muro sub Trojanorum: quare illum nunquam existimabat animo

405

mortuum-esse; sed vivum, ubi-accessisset ad-portas,

reversurum: nam neque hoc credebat omnino,

eversurum eum urbem sine se, sed neque secum.

Sæpe enim hoc ex-matre didicerat, seorsum audiens,

quæ ei referebat Jovis magni sententiam:

410

verum tunc non ei dixerat malum tantum, quantum acciderat,

mater, quod quidem ei multo carissimus periisset socius.

Illi vero assidue circa mortuum acutas hastas tenentes,

indesinenter concurrebant, et invicem-se interficiebant:

sic autem aliquis dicebat Achivorum ære-loricatorum:

415

O amici, non sane nobis honestum est redire

naves ad cavas; sed hic terra nigra

omnibus dehiscat: hoc nobis continuo multo satius esset,

quam si hunc Trojanis permittamus equûm-domitoribus

urbem ad suam ut-trahant, et gloriam referant.

420

Sic autem rursus aliquis Trojanorum magnanimorum dicebat:

o amici, etiam si fatale sit juxta virum hunc domari

omnes simul, nunquam aliquis recedat a-pugna.

Sic igitur aliquis dicebat, animosque excitabat socii.

Sic hi quidem pugnabant: ferreus autem strepidus

425

æreum ad-cœlum ibat per ætherem infructuosum.

Equi autem Æacidæ, a-pugna seorsum stantes,

flebant, ut-primum senserunt aurigam

in pulvere prostratum ab Hectoris homicida.

Certe vero Automedon, Dioris fortis filius,

430

sæpe et scutica celeri eos urgebat verberans,

sæpe et blandis verbis alloquebatur, sæpe et minis:

illi vero neque retro ad naves, latum versus Hellespontum,

volebant ire, neque in pugnam ad Achivos:

sed veluti cippus manet firmiter, qui super tumulo

435

viri stat mortui, vel mulieris:

sic manebant immote perpulcrum currum tenentes,

solo admotis capitibus: lacrimæ autem illis

calidæ de palpebris in-terram fluebant plorantibus,

aurigæ desiderio: floridaque fœdabatur juba,

440

orbe excidens juxta jugum utrimque.

Plorantes autem illos conspicatus, miseratus-est Saturnius,

movensque caput, ad suum dixit animum:

Ah miseri, cur vos dedimus Peleo regi

mortali? vos vero estis senii-expertes, immortalesque.

445

An ut ærumnosos inter homines dolores haberetis?

non enim quicquam alicubi est calamitosius homine

omnium, quæquæ super terram spirantque et moventur.

At non sane vobis certe et curribus artificiose-factis

Hector Priamides vehetur: haud enim permittam.

450

Annon satis, quod et arma habet, et in-iis-gloriatur sic?

Vobis autem in genua mittam robur, et in animum,

ut et Automedontem salvum-evehatis e pugna

naves ad cavas: adhuc enim istis gloriam præbebo,

ut-cædant, usque-dum ad-naves bonis-transtris pervenerint,

455

occideritque sol, et tenebræ sacræ supervenerint.

Sic locutus, equis inspiravit robur validum.

Hi autem, a jubis pulvere in-solum excusso,

velociter ferebant citum currum inter Trojanos et Achivos;

iisque vectus Automedon pugnabat, dolens licet de-socio,

460

curru in istos ruens, tanquam vultur in anseres:

facile enim refugiebat e Trojanorum tumultu,

facile et irruebat confertam per turbam, persequens.

Sed non occidebat viros, quando impetum-sumebat persequendi:

haudquaquam enim licuit, solum stantem sacra in sella,

465

hasta impetum-facere, et inhibere veloces equos.

Tandem vero illum socius vir vidit oculis

Alcimedon, filius Laercei Æmonidæ:

stetit autem post currum, et Automedontem allocutus-est:

Automedon, quisnam tibi deorum inutile consilium

470

pectoribus indidit, et abstulit mentem sanam?

quod-ita in Trojanos pugnas prima in turba

solus; at tibi socius occisus-est; arma autem Hector

ipse gerens humeris exsultat Æacidæ.

Illum vero Automedon allocutus-est, Dioris filius:

475

Alcimedon, quisnam tibi Achivorum alius similis,

equorum immortalium cui-in-manu-sit castigatioque et impetus,

nisi Patroclus, diis artifex par,

dum viveret? nunc autem mors eum et fatum assecutum-est;

verum tu scuticam et habenas splendidas

480

accipe, ego autem curru descendam, ut pugnem.

Sic dixit: Alcimedon autem celerem-prælio currum conscendens,

raptim scuticam et habenas cepit manibus:

Automedon vero desiliit. Vidit autem splendidus Hector,

statimque Æneam allocutus-est, prope stantem:

485

Ænea, Trojanorum princeps ære-loricatorum,

equos hos animadverti pedibus-velocis Æacidæ

in pugnam progressos, cum aurigis imbellibus:

ideo speraverim me capturum, si modo-tu animo

tuo velis: quum non, irruentes in-nos,

490

substinuerint contra stantes pugnare Marte.

Sic dixit: nec non-obsecutus-est fortis filius Anchisæ.

Hi vero recta ibant, tergoribus-boum tecti humeros,

aridis, solidis: multiplex vero superinductum-erat æs.

Cum his autem Chromiusque et Aretus divinæ-formæ

495

ibant ambo: admodum vero iis sperabat animus

ipsosque interficere, abigereque arduos-cervicibus equos:

stulti, nec jam erant sine-sanguine quidem reversuri

retro ab Automedonte. Hic autem, precatus Jovem patrem,

fortitudine et robore repletus-est præcordia circumfusa nigro-sanguine;

500

statimque Alcimedontem affatus-est, fidum socium:

Alcimedon, ne jam a-me longe tene equos,

sed proxime inspirantes tergo meo. Haud enim ego

Hectorem Priamiden a-robore temperaturum puto,

antequam Achillis pulcre-jubatos conscenderit equos,

505

nobis interfectis, fugaritque ordines virorum

Argivorum; vel ipse inter primos captus-fuerit.

Sic fatus, Ajaces-duos vocavit, et Menelaum:

Ajaces, Argivorum ductores, et Menelae,

jam mortui quidem curam-committite iis, qui fortissimi,

510

ut-eum circumeuntes-defendant, et propulsent ordines virorum:

a-nobis vero vivis propulsate crudelem diem:

hac enim ingruunt pugnam per lacrimosam

Hector, Æneasque, qui Trojanorum sunt fortissimi.

Sed hæc quidem deorum in genibus posita-sunt.

515

Jaculabor enim et ego: hæc vero Jovi omnia curæ-erunt.

Dixit, et vibratam emisit longæ-umbræ hastam,

et intorsit Areti in clypeum undique æqualem:

is vero non hastam inhibuit, penitus autem transiit æs,

imumque in ventrem per balteum trajecit.

520

Ut vero quum acutam tenens securim juvenis vir,

ictu-incusso pone cornua bovis agrestis,

nervum perscindit totum, hic autem saltu-dato cadit:

sic utique ille saltu-dato cecidit supinus: ei autem hasta

in-visceribus perquam acuta vibrando solvit membra.

525

Hector vero in-Automedontem jaculatus-est hasta fulgenti:

sed is quidem ex-adverso conspicatus evitavit æream hastam:

in-anteriorem enim partem declinavit: sed a-tergo hasta longa

solo infixa-est, supraque pars-posterior quassabatur

hastæ: tunc inde remisit impetum validus Mars (hasta bellica).

530

Et certe tunc ensibus cominus concurrissent,

si non ipsos Ajaces diremissent ardentes,

qui adveniebant per turbam, socio vocante.

Hos veriti cesserunt rursus retro

Hector, Æneasque et Chromius divina-forma:

535

Aretum vero ibidem dereliquerunt, laceratum corde,

jacentem; Automedon autem, veloci par Marti,

armisque eum spoliavit, et gloriams verbum dixit:

Profecto jam paullulum saltem de-Menœtiade mortuo

cor dolore levavi, deteriorem licet interfecerim.

540

Sic fatus, in curru sumtas exuvias cruentas

posuit; ipseque inscendebat, pedibus et manibus superne

sanguinolentus, tanquam quis leo taurum depastus.

Rursus autem super Patroclo intendebatur aspera pugna,

gravis, lacrimosa: excitabat vero certamen Minerva,

545

e-cœlo delapsa: miserat enim eam late-sonans Jupiter,

ut-concitaret Danaos: jam enim animus conversus-erat ejus.

Sicut purpuream irin mortalibus extendit

Jupiter cœlitus, signum ut-sit vel pugnæ,

vel etiam tempestatis male-frigidæ: quæ ab operibus

550

homines cessare-facit super terram, pecudesque contristat:

sic hæc, purpurea-nube quum-contexisset se ipsam,

ingressa-est Achivorum gentem, excitabatque virum quemque.

Primum vero Atrei filium incitans allocuta-est,

fortem Menelaum; (hic enim eam prope erat),

555

quum-se-assimulasset Phœnici corpore et indefessa voce:

Tibi certe jam, Menelae, pudor et opprobrium

erit, si Achillis illustris fidum socium

muro sub Trojanorum veloces canes discerpserint.

Sed inhæreas strenue, adhortareque populum omnem.

560

Hanc autem vicissim affatus-est pugna strenuus Menelaus:

Phœnix, pater, senex olim-nate, utinam Minerva

daret robur mihi, telorumque averteret impetum:

ita equidem vellem adesse et auxilium-ferre

Patroclo: graviter enim mihi mortuus corripuit animum.

565

Sed Hector ignis horrendam habet vim, nec cessat

ære cædens: ei enim Jupiter gloriam præbet.

Sic dixit: gavisa-est autem dea oculis-cæsiis Minerva,

quod se prorsus-primam deorum implorarit omnium.

Ac vim humeris et genibus indidit,

570

et ei muscæ audaciam pectoribus immisit,

quæ, licet abacta maxime a-corpore humano,

instat mordere, dulcisque illi sanguis hominis est:

tali eum audacia replevit præcordia circùm-nigra.

Stetit autem super Patroclo, et jaculatus-est hasta fulgenti.

575

Erat autem in Trojanis Podes, filius Eetionis,

divesque, fortisque: maxime vero eum honorabat Hector

inter-populares, quia ipsi sodalis erat carus conviva:

hunc ad balteum percussit flavus Menelaus,

ruentem in-fugam: penitusque æs transegit:

580

fragorem vero is edidit cadens. At Atrides Menelaus

mortuum a Trojanis subtrahebat ad agmen sociorum.

Hectorem autem prope stans excitabat Apollo,

Phænopi Asiadæ similis, qui illi omnium

hospitum carissimus erat, in-Abydo ædes habitans:

585

[huic sese assimilans ipsum affatus-est sagittans Apollo:]

Hector, quisnam te amplius Achivorum formidarit?

ut jam Menelaum territus-fugis, qui tamen antehac erat

mollis bellator; nunc vero abit solus sublatum-auferens

mortuum e Trojanis: tuum autem interfecit fidum socium,

590

strenuum inter primos-pugnatores, Poden, filium Eetionis.

Sic dixit: illum vero doloris nubes obtexit nigra:

processit autem per primos-pugnatores, armatus corusco ære.

Ac tum Saturnius sumsit ægidem fimbriatam,

splendentem, Idamque nubibus cooperuit;

595

et quum-fulgurasset, pervalide tonuit; eamque concussit:

victoriam vero Trojanis dedit, inque-fugam-vertit Achivos.

Primus Peneleus Bœotius fuit-dux fugæ:

percussus-erat enim in-humerum hasta, facie in hostem conversus usque,

summum leviter: perstrinxerat eum ad-dos usque

600

cuspis Polydamantis: is enim ferierat prope accedens.

Leitum dein Hector cominus percussit in-manum ad carpum,

filium Alectryonis magnanimi: cessareque fecit a-pugna;

trepidusque is fugit circumspectans; quippe non-amplius sperabat animo

hastam tenentem in manu se pugnaturum cum-Trojanis.

605

Hectori vero Idomeneus in Leitum irruenti

percussit loricam ad pectus juxta papillam:

sed in cuspidis junctura facta-est longa hasta: et clamarunt

Trojani. Hic autem in-Idomeneum jaculatus-est Deucaliden,

in-curru stantem: ab-eo quidem paullulum aberravit:

610

sed hic Merionis armigerumque aurigamque,

Cœranum, qui e Lycto bene-habitata comitabatur eum

(pedes enim primo, relictis navibus utrinque-recurvis,

venerat, et Trojanis magnam victoriam[TR4] præbuisset,

nisi Cœranus confestim celeres adduxisset equos:

615

et huic quidem salus venit, arcuitque sævum diem:

ipse autem perdidit animam vi Hectoris homicidæ)

hunc percussit sub malam et aurem, ac dentes

excussit hasta extrema, linguamque perscidit mediam:

cecidit autem e curribus, habenasque effudit in-terram.

620

Et hasce Meriones cepit manibus suis

inclinans-se a solo, et Idomeneum allocutus-est:

Urge nunc scutica equos, usque-dum veloces ad naves perveneris:

sentis autem et ipse, quod non-amplius victoria est Achivorum.

Sic dixit: Idomeneusque scutica-impulit pulcris-jubis equos

625

naves versus cavas: jam enim timor inciderat animo.

Nec latuit Ajacem magnanimum et Menelaum

Jupiter, quum jam Trojanis daret alternantem victoriam.

Hisce autem sermonem orsus-est magnus Telamonius Ajax:

Eheu, jam quidem etiam qui admodum stultus sit,

630

senserit, quod Trojanis pater Jupiter ipse opem-fert.

Illorum enim omnium tela assequuntur, quicunque emittat,

seu imbellis, seu strenuus: Jupiter vero omnino omnia dirigit:

nobis vero sic omnibus irrita cadunt in-terram.

Sed agite, per-nos tamen excogitemus consilium optimum,

635

et quomodo mortuum extrahamus, et quomodo etiam ipsi

gaudium dilectis sociis simus reversi:

qui fere huc respicientes tristantur, nec amplius putant

Hectoris homicidæ robur et manus invictas

nos sustenturos, sed in navibus nigris casuros-esse.

640

Utinam vero esset socius, qui-nuntiaret citissime

Pelidæ: non enim illum opinor ne audiisse quidem

tristem nuntium, quod sibi carus periit sodalis.

Atqui nondum possum conspicari talem inter-Achivos:

caligine enim teguntur simul ipsique et equi.

645

Jupiter pater, at tu libera a caligine filios Achivorum;

facque serenitatem, daque oculis videre:

in luce vero vel perde, quandoquidem tibi placuit ita.

Sic dixit: eum autem pater miseratus-est lacrimantem:

statimque caliginem quidem dissipavit, et amovit nebulam;

650

sol vero affulsit, aciesque tota illustrata-est:

et tunc Ajax allocutus-est pugna strenuum Menelaum:

Circumspice nunc, Menelae Jovis alumne, si videre-possis

vivum adhuc Antilochum, magnanimum Nestoris filium:

hortare vero, ut-Achilli bellicoso ocyus profectus

655

nuntiet, quod ei multo carissimus periit socius.

Sic dixit: nec non-obsecutus-est pugna strenuus Menelaus;

profectusque-est ire, tanquam aliquis leo a caula,

qui postquam fatigatus-fuerit canesque virosque lacessendo,

qui ipsum non sinunt boum pinguedinem diripere,

660

totam-noctem vigilantes: ille autem carnium cupidus,

recta-irruit, sed nihil proficit; crebra enim jacula

adversa volant audacibus a manibus,

incensæque faces, quas quidem horrens-recedit incitatus licet;

mane autem seorsum discedit mœsto animo:

665

sic a Patroclo pugna strenuus Menelaus

abibat perquam invitus: admodum enim timebat, ne eum Achivi

gravi præ metu prædam hostibus relinquerent.

Multum autem Merionæque et Ajacibus mandabat:

Ajaces, Argivorum ductores, Merioneque,

670

nunc aliquis mansuetudinis Patrocli miseri

recordetur: omnibus enim norat mitis esse,

vivus dum-erat: nunc vero eum mors et fatum occupat.

Sic igitur fatus abiit flavus Menelaus,

quaquaversum circumspectans, veluti aquila, quam quidem aiunt

675

acutissime cernere inter-aerias volucres,

quam, licet in-alto sit, pedibus velox non latet lepus,

arbusto sub late-comanti jacens; sed in ipsum ea

impetum-facit, et ei celeriter correpto eximit animam:

sic tunc sibi, Menelae Jovis-alumne, oculi lucidi

680

quaquaversum versabantur, multorum per agmen sociorum,

sicubi Nestoris filium adhuc viventem videres.

Illum vero citissime animadvertit, pugnæ ad sinistram universæ,

confirmantem socios, et concitantem ad-pugnandum:

prope vero stans eum allocutus-est flavus Menelaus:

685

Antiloche, eia, age huc ades, Jovis-alumne, ut audias

tristem nuntium, qui non debuit exstitisse.

Jam quidem te et ipsum opinor inspicientem

agnoscere, quod cladem deus Danais advolvit,

victoria autem est Trojanorum: occidit vero fortissimus Achivorum,

690

Patroclus, magnumque desiderium Danais incidit.

Sed tu cito Achilli, currens ad naves Achivorum,

nuntia, si celerrime cadaver ad navem ablatum-servare possit

nudum: sed arma habet galeam-motans Hector.

Sic dixit: Antilochus autem cohorruit, sermone audito.

695

Diu vero eum inopia vocis tenuit: atque ei oculi

lacrimis impleti-sunt, florensque ei hæsit vox.

Sed ne sic quidem Menelai mandatum neglexit:

profectusque-est currens, sed arma eximio dedit socio,

Laodoco, qui prope eum flectebat solidis-ungulis equos.

700

Hunc quidem, lacrimas-fundentem, pedes ferebant e prælio,

Pelidæ Achilli mala rem nuntiaturum.

Nec inde tibi, Menelae Jovis-alumne, voluit animus

laborantibus sociis auxiliari, unde discesserat

Antilochus, magnum vero desiderium Pyliis factum-erat:

705

sed ille his quidem Thrasymedem divinum excitavit,

ipse vero rursus ad Patroclum heroem profectus-est.

Constitit autem, ad Ajaces cursu-veniens, statimque eos allocutus-est:

Illum quidem jam ad-naves præmisi celeres,

ut-eat ad Achillem pedibus velocem: nec-tamen illum puto

710

nunc venturum, vehementer licet iratum Hectori divino:

nullo enim modo inermis cum-Trojanis pugnaverit.

Nos vero etiam per-nos excogitemus consilium optimum,

vel quomodo mortuum extrahamus, vel quomodo etiam ipsi

Trojanorum e pugna mortem et fatum effugiamus.

715

Huic autem respondit deinde magnus Telamonius Ajax:

omnia recte dixisti, admodum-inclyte o Menelae:

sed tu quidem, et Meriones, subeuntes valde cito,

mortuum sublatum ferte e prælio: verum a-tergo

nos pugnabimus cum-Trojanisque et Hectore divino,

720

parem animum habentes, cognomines, qui et antea

sustinuimus acrem Martem prope invicem manentes.

Sic dixit: illi vero mortuum a terra ulnis-sustulerunt

alte admodum: acclamavit autem populus retro

Trojanus, ut viderunt cadaver tollentes Achivos:

725

rectaque-irruerunt, canibus similes, qui in aprum

percussum impetum-faciunt ante juvenes venatores;

aliquantisper enim currunt, dilacerandi cupidi;

sed quum jam in illos convertitur aper, robore fretus

retroque cedunt, diffugiuntque-trepidi alio alius:

730

sic Trojani, aliquantisper quidem catervatim assidue sequebantur,

ferientes ensibusque et hastis utrinque-acutis;

sed ubi jam Ajaces conversi contra ipsos

constitere, eorum mutabatur color, nec quisquam sustinebat,

in-adversum irruens, de mortuo pugnare.

735

Sic hi alacres cadaver efferebant ex prælio

naves versus cavas: sed pugna intendebatur ipsis

atrox, velut ignis, qui invadens urbem hominum,

ingruens subito incendit, pereuntque ædes

in flamma magna: eamque fremebunda-agitat vis venti:

740

sic quidem hos equorumque et virorum bellatorum

horrisonus tumultus insequebatur abeuntes.

Illi vero, tanquam muli, valido robore eminentes,

trahunt ex monte per asperam viam

vel trabem, vel lignum ingens navale: intus vero animus

745

affligitur simul laboreque et sudore contendentibus:

sic illi alacres cadaver ferebant. At a-tergo

Ajaces-duo arcebant Trojanos, sicut agger arcet aquam

silvosus, campum-per totum porrectus;

qui vel rapidorum fluminum molesta fluenta

750

reprimit, continuoque omnibus fluctum in-campum dirigit

avertens: haudquaquam vero eum vi perrumpunt fluentes:

sic usque Ajaces aciem reprimebant retro

Trojanorum: illi tamen simul sequebantur, duoque in iis maxime,

Æneasque Anchisiades, et splendidus Hector.

755

Horum vero, sicut sturnorum nubes aufugit, vel graculorum,

horrende vociferantes, quum prævidet ingruentem

circum (vulturium), qui parvis cædem infert avibus:

sic utique sub Æneaque et Hectore filii Achivorum

horrende vociferantes abibant, obliviscebanturque pugnæ.

760

Multa vero arma pulcra ceciderunt inque circumque fossam

fugientium Danaorum: pugnæ tamen non fiebat cessatio.

[TR1] "agnovit" → "agnovit."
[TR2] "Trajanorum" → "Trojanorum"
[TR3] "pernicies;" → "pernicies."
[TR4] "magnum victoriam" → "magnam victoriam"

Iliadis XVIII.—Armorum fabricatio.

ARGUMENT: THE GRIEF OF ACHILLES, AND NEW ARMOUR MADE HIM BY VULCAN.

The news of the death of Patroclus is brought to Achilles by Antilochus. Thetis, hearing his lamentations, comes with all her sea-nymphs to comfort him. The speeches of the mother and son on this occasion. Iris appears to Achilles by the command of Juno, and orders him to show himself at the head of the intrenchments. The sight of him turns the fortunes of the day, and the body of Patroclus is carried off by the Greeks. The Trojans call a council, where Hector and Polydamas disagree in their opinions: but the advice of the former prevails, to remain encamped in the field. The grief of Achilles over the body of Patroclus. Thetis goes to the palace of Vulcan to obtain new arms for her son. The description of the wonderful works of Vulcan: and, lastly, that noble one of the shield of Achilles.

The latter part of the nine-and-twentieth day, and the night ensuing, take up this book: the scene is at Achilles' tent on the sea-shore, from whence it changes to the palace of Vulcan.

TEXT:

1

Sic illi quidem pugnabant instar ignis ardentis:

Antilochus vero Achilli pedibus celer nuntius venit.

Illum invenit ante naves erectis-cornibus (proris et puppibus),

ea cogitantem in animo quæ jam perfecta erant:

5

ingemiscens autem dicebat ad suum magnum animum:

Hei mihi, quidnam rursus capite-comantes Achivi

ad naves fugati-aguntur, territi per-campum?

Metuo ne jam mihi perfecerint dii malas sollicitudines animo,

ut olim mihi mater narravit, ac mihi dixit,

10

Myrmidonum fortissimum, adhuc vivente me,

manibus sub Trojanorum relicturum-esse lucem solis.

Certe omnino jam mortuus-est Menœtii fortis filius,

miserandus: certe jusseram eum, repulso hostili igne,

retro ad naves ire, nec cum-Hectore fortiter pugnare.

15

Dum is hæc versabat in mente et in animo,

interea ad-eum prope accessit illustris Nestoris filius,

lacrimas calidas fundens, dixitque nuntium gravem:

Hei mihi, Pelei fili bellicosi, profecto perquam tristem

audies nuntium rei, quæ non debuit facta-esse.

20

Jacet Patroclus; de-cadavere autem jam pugnant

nudo: sed ejus arma habet galeam-motans Hector.

Sic dixit: illum vero doloris nubes obtexit atra.

Ambabus manibus tollens pulverem flagratum (cinerem),

fudit super caput, pulcramque deturpabat faciem:

25

divinæque tunicæ niger undique-adhæsit cinis.

Ipse vero in pulveribus magnus magno-spatio porrectus

jacebat, suisque manibus comam deturpabat scindens.

Ancillæ autem, quas Achilles in-præda-ceperat, Patroclusque,

animo tristatæ altum ejulabant, et foras

30

procurrebant circa Achillem bellicosum: manibus vero omnes

pectora plangebant, resolvebanturque subtus genua cujusque.

Antilochus autem ex-altera-parte lugebat, lacrimas fundens,

manus tenens Achillis: is autem suspirabat generoso corde;

timebat enim, ne jugulum Patroclo Hector abscinderet ferro:

35

horrendum vero ejulabat. Audivit autem veneranda mater,

sedens in fundo maris, apud patrem senem;

ululavitque inde: deæ autem circa-ipsam congregabantur,

omnes quotquot in fundo maris Nereides erant.

Illic quidem erat Glauceque, Thaliaque, Cymodoceque,

40

Nesæa, Spioque, Thoaque, Haliaque magnis-oculis,

Cymothoeque, et Actæa, et Limnorea,

et Melita et Iæra, et Amphithoe, et Agave,

Dotoque, Protoque, Pherusaque, Dynameneque,

Dexameneque, et Amphinome, et Callianira,

45

Doris, et Panope, et inclyta Galatea,

Nemertesque, et Apseudes, et Callianassa:

illic erat et Clymene, Ianiraque, et Ianassa,

Mæra, et Orithyia, comisque-pulcris Amathia;

aliæque, quæ in fundo maris Nereides erant.

50

Iis vero splendidus implebatur specus; hæ autem simul omnes

pectora sibi plangebant; Thetis vero exorsa-est fletum:

Audite, sorores Nereides, ut bene omnes

sciatis audientes, quanti meo insint dolores animo.

Hei mihi miseræ, hei mihi infeliciter-fortissimum-enixæ!

55

quæ postquam pepereram filium eximiumque fortemque,

præstantissimum heroum, isque succreverat plantæ similis:

hunc quidem ego educatum, ut plantam in fœcundo-loco agri,

in-navibus misi recurvis ad Ilium,

contra-Trojanos pugnaturum: hunc autem non receptura-sum rursus,

60

domum reversum, intra ædes Peleias.

Quamdiu vero mihi vivit et videt lumen Solis,

tristatur, nec quicquam ei possum auxiliari proficiscens.

Sed proficiscar, ut visam dilectum filium, et audiam,

quinam ipsum invaserit luctus, seorsum-a pugna manentem.

65

Sic locuta reliquit specum: illæ vero cum ipsa

lacrimabundæ ibant; circumque ipsas unda maris

scindebatur. Hæ autem ut jam ad-Trojam glebosam venerant,

litus conscenderunt ordine, ubi frequentes

Myrmidonum subductæ-erant naves velocem circa Achillem.

70

Huic autem graviter-suspiranti astitit veneranda mater;

acutum autem ululans, caput prehendit filii sui:

et lugens, verbis alatis eum allocuta-est:

Fili, quid fles? qui vero te mente invasit dolor?

Eloquere, ne cela: illa quidem jam tibi perfecta-sunt

75

a Jove, ut jam antea precatus-es, manibus sublatis,

omnes ad puppes cogi filios Achivorum,

tui indigentes, patique indignas res.

Illam autem graviter-suspirans allocutus-est pedibus velox Achilles:

mater mea, hæc quidem mihi Olympius perfecit:

80

sed quæ mihi ex-his voluptas, quum carus periit socius,

Patroclus? quem ego supra omnes honorabam socios,

æque-ac meum caput: hunc perdidi: arma vero Hector

ei trucidato exuit ingentia, mirabilia visu,

pulcra: quæ quidem Peleo dii dederunt, splendida dona,

85

die illo, quando te mortalis viri collocarunt in-cubili.

Utinam tu quidem ibidem inter immortales marinas

habitasses, Peleusque mortalem duxisset uxorem!

Nunc vero mortali nupsisti, ut et tibi luctus in animo immensus esset,

de-filio occiso: quem non recipies rursus

90

domum reversum: quippe ne me-quidem ipsum animus jubet

vivere, neque hominibus interesse, nisi Hector

primus mea sub hasta, percussus, animam perdiderit,[TR1]

Patroclumque ob-interfectum-pœnas Menœtiaden dederit.

Illum vero vicissim affata-est Thetis, lacrimas fundens:

95

cito-moriturus certe mihi, fili, es, quum-talia dicas:

ilico enim tibi deinde post Hectorem fatum paratum est.

Illam vero graviter ingemiscens allocutus-est pedibus velox Achilles:

ilico moriar, quandoquidem non eram socio,

dum-interficeretur, auxiliaturus: ille quidem valde procul a-patria

100

interiit: me vero desideravit, mali propulsator ut-sim.

Nunc autem, quoniam non revertar utique caram in patriam terram

neque ulla Patroclo natus-sum lux (salus), nec sociis

ceteris, qui jam multi domiti-sunt ab-Hectore divino:

sed sedeo apud naves, inutile pondus terræ,

105

talis quum-sim, qualis nullus Achivorum ære-loricatorum

in pugna; concione autem meliores sunt et alii.

Utinam contentio a diis et ab hominibus pereat,

et ira, quæ impellit etiam admodum-prudentem sævire:

quæque multo dulcior melle stillante

110

hominum in pectoribus augescit, tanquam fumus:

sicut me nunc irasci-fecit rex virorum Agamemno.

Sed hæc quidem ante-acta-esse sinamus, dolentes licet,

animum in pectoribus nostrum domantes necessitate.

Nunc vero ibo, ut cari capitis perditorem inveniam,

115

Hectorem; mortem autem ego tunc accipiam, quandocunque demum

Jupiter voluerit perficere, atque immortales dii ceteri.

Neque enim ne vis quidem Herculis effugit mortem,

qui tamen carissimus erat Jovi Saturnio regi:

sed eum fatum domuit et gravis ira Junonis.

120

Ita et ego, si jam mihi simile fatum decretum-est,

jacebo, quum mortuus-fuero: nunc vero gloriam bonam auferam,

et aliquam Troadum et Dardanidum profundo-sinu,

ambabus manibus genis a-teneris

lacrimas abstergentem, crebro suspirare cogam:

125

sentiant autem, quod jam diu ego a-pugna cessavi.

Neu me prohibe a-pugna, amans licet: nec mihi persuadebis.

Huic autem respondit deinde dea Thetis pedibus-argenteis:

sane jam hæc, fili, revera sunt; non malum est,

laborantibus sociis arcere gravem perniciem:

130

sed tibi arma pulcra inter Trojanos detinentur,

ærea, coruscantia: illa quidem galeam-motans Hector

ipse ferens humeris exsultat: nec-tamen ipsum puto

diu iis gavisurum-esse; quippe cædes prope eum est.

Sed tu quidem neutiquam ingredere pugnam Martis,

135

antequam me huc profectam (in) oculis videris.

Mane enim revertar, cum sole oriente,

arma pulcra ferens a Vulcano rege.

Sic igitur fata, retro se-vertit a-filio suo:

et conversa, inter-marinas sorores dixit:

140

Vos quidem nunc subite maris latum sinum,

visuræque senem marinum et ædes patris,

et ei omnia dicite; ego vero ad latum Olympum

vadam ad Vulcanum clarum-arte fabrili, si velit

filio meo dare inclyta arma collucentia.

145

Sic dixit: illæque undam maris statim subierunt:

ipsa utem ad-Olympum, dea Thetis argenteis-pedibus,

abiit, ut dilecto filio inclyta arma afferret.

Illam quidem ad-Olympum pedes ferebant: sed Achivi

immenso cum fremitu sub Hectore homicida

150

fugientes, ad-navesque et Hellespontum venerant.

Nec tamen Patroclum adhuc bene-ocreati Achivi

extra tela extraxerant mortuum, famulum Achillis:

rursus enim jam illum assecuti-fuerant peditesque et currus,

Hectorque Priami filius, flammæ similis vi.

155

Ter quidem illum retro pedibus prehendit splendidus Hector,

abstrahere cupiens, magnaque-voce Trojanos inclamabat:

ter autem duo Ajaces, impetuosam induti fortitudinem,

a-mortuo eum vi-repulerunt: ille vero firmiter, robore fretus,

interdum impetum-faciebat per tumultum, interdum autem

160

consistebat alte clamitans: retro vero non cedebat omnino.

Sicut autem a corpore haudquaquam leonem fulvum possunt

pastores in-agro pernoctantes valde esurientem summovere:

sic hunc non poterant duo Ajaces armis-acres,

Hectorem Priamiden, a mortuo absterrere.

165

Et jam abstraxissetque, et immensam retulisset gloriam,

nisi Pelidæ pedibus-ventosa velox Iris

nuntia venisset currens ab Olympo, ut-armaretur,

clam Jove aliisque diis; miserat enim eam Juno.

Prope autem stans verbis alatis Achillem allocuta-est:

170

Surge, Pelide, omnium terribilissime virorum:

Patroclo auxiliare, cujus gratia certamen grave

stat ante naves: illi vero se-invicem perdunt,

hi quidem, pugnantes cadavere pro mortuo,

illi vero, ut-trahant ad Ilium ventosam,

175

Trojani, recta-irrunt: maxime vero splendidus Hector,

abstrahere cupit; caput autem ipsum animus jubet

infigere palis, abscissum tenere a cervice.

Sed surge, neu amplius jaceto: pudorque tuum animum tangat,

Patroclum Trojanis canibus ludibrium fieri:

180

tibi erit contumelia, si cadaver deturpatum evadat.

Huic autem respondit deinde pedibus-celer divinus Achilles:

Iri dea, quisnam te deorum mihi nuntium misit?

Illumque vicissim allocuta-est pedibus-ventosa velox Iris:

Juno me demisit, Jovis gloriosa conjux:

185

nec scit Saturnius in-alta sede, nec quisquam alius

immortalium, qui Olympum valde-nivosum circumcolunt.

Hanc autem respondens allocutus-est pedibus celer Achilles:

Et quomodo eam ad pugnam? habent vero arma mea isti:

mater autem cara non me prius sinebat armari,

190

quam ipsam reversam (in) oculis viderem:

pollicita-est enim a-Vulcano se allaturam arma pulcra.

Alterius autem non ullius scio cujus inclyta arma induere-possim,

nisi Ajacis scutum Telamonii:

sed et ipse hic, credo, inter primos versatur,

195

hasta cædem-edens de Patroclo mortuo.

Illum vero vicissim allocuta-est pedibus-ventosa velox Iris:

bene etiam nos scimus, quod tibi inclyta arma detinentur:

sed sic ad fossam profectus, Trojanis da-te-in-conspectum,

si forte te veriti abstinuerint a-pugna

200

Trojani, respirarintque Mavortii filii Achivorum

afflicti jam: exigua autem erit respiratio a-prælio.

Illa quidem sic locuta abiit, pedibus velox Iris:

at Achilles surrexit Jovi carus: ac Minerva

humeris validis circumposuit ægidem fimbriatam:

205

et ejus capiti nubem circumdedit augustissima dearum,

auream, ex ipsaque accendit flammam collucentem.

Ut vero quum fumus ascendens ex urbe ad-ætherem venit,

longe ex insula, quam hostes oppugnant,

qui per totum-diem horrendo cernunt Marte

210

urbe procurrentes ex sua; sed cum sole occidente

continuo et faces-in-speculis ardent densæ, alteque splendor

oritur emicans, finitimi ut-videant,

si forte cum navibus mali propulsatores veniant:

sic ab Achillis capite splendor ad-ætherem pertingebat.

215

Stetit autem ad fossam profectus extra murum, nec-tamen Achivis

miscebatur; matris enim prudens reverebatur præceptum.

Ibi stans clamavit; seorsum autem Pallas Minerva

vociferata-est: et in Trojanis immensum excitavit tumultum.

Ut vero quum admodum-luculenta vox fit quando clangit tuba

220

urbem cingentes hostes propter exitiales:

sic tunc admodum-luculenta vox exorta-est Æacidæ.

Illi vero ut audiverunt vocem æream Æacidæ,

omnibus commotus-est animus: ac pulcris jubis equi

retro currus vertebant: præsagiebant enim clades animo.

225

Aurigæ autem perculsi-sunt, bui viderunt indefessum ignem

horrendum super caput magnanimi Pelidæ

ardentem: illum vero accenderat dea cæsiis-oculis Minerva.

Ter quidem super fossam altum clamavit divinus Achilles:

ter vero conturbati-sutn Trojani inclytique socii.

230

Ibidem autem etiam tunc perierunt duodecim virir fortissimi

impediti circa suos currus et hastas (iis confixi). At[TR2] Achivi

alacriter Patroclum extra tela extractum,

deposuerunt in lectis; cari autem circumstabant socii

lugentes: cum iisque pedibus-velox sequebatur Achilles,

235

lacrimas calidas fudens, ut aspexit fidum socium

jacentem in feretro, laceratum acuto ære:

quem quidem miserat cum equis et curribus

in prælium, nec rursus excepit reversum.

Solem autem indefessum magnis-oculis veneranda Juno

240

misit ad Oceani fluenta, invitum, ut-rediret;

Sol occidit, finemque-fecerunt divini Achivi

certaminis asperi et omnibus-æque-gravis pugnæ.

Trojani vero ex-altera-parte, ex aspero prælio

ut-excesserant, solverunt sub curribus veloces equos;

245

ad concionem autem congregabantur, antequam cœnam curarent.

Erectis vero stantibus concio habita-est, nec quisquam sustinuit

sedere; omnes enim tenebat tremor: eo-quod Achilles

exortus-fuerat: diu vero a-pugna se-abstinuerat tristi.

Illis autem Polydamas prudens cœpit concionari,

250

Panthoides: hic enim solus videbat porro et retro (futura et præterita):

Hectori autem erat sodalis, eademque nocte nati-erant;

sed hic quidem verbis, ille vero hasta multum superabat.

Qui iis bene-cupiens concionatus-est et dixit:

In-utramque-partem diligenter deliberate, amici: hortor enim ego

255

in-urbem nunc ire, nec exspectare Auroram divinam

in campo prope naves: procul vero a muro sumus.

Quamdiu quidem hic vir Agamemnoni irascebatur divino,

tamdiu faciliores impugnatu erant Achivi.

Gaudebam enim ego veloces juxta naves pernoctans,

260

sperans nos naves capturos utrinque-recurvas.

Nunc vero graviter timeo pedibus-velocem Peliden:

qualis est illius animus violentus, non volet

manere in campo, ubi Trojani et Achivi

in medio utrique vim Martis dividunt (utrique experiuntur):

265

sed de urbeque pugnabit, ac de uxoribus.

Verum eamus ad urbem; obsequimini mihi: sic enim erit.

Nunc quidem nox quiescere-fecit pedibus-velocem Peliden

alma; si autem nos offenderit hic manentes

cras, progressus cum armis, probe tunc aliquis illum

270

agnoscet: libenter enim pervenerit ad-Ilium sacram,

quicunque effugerit: multos vero canes et vultures comedent

Troum: utinam procul-ab aure sic sit (hoc nunquam audiam)!

Si vero meis verbis obsecuti-fuerimus, tristes licet,

per-noctem quidem in concione robur habebimus, urbem autem turres

275

excelsæque portæ, tabulæque ad has aptatæ,

longæ, bene-politæ, coagmentatæ tutabuntur.

Mane vero sub-auroram cum armis loricati

stabimus super turribus: huic autem gravius fuerit, si voluerit,

profectus e navibus, circa murum nobiscum pugnare.

280

Retro iterum ibit ad naves, postquam arduis-cervicibus equos

vario cursu satiarit, sub turrem temere-vagans.

Intus vero non ipsum animus irruere sinet,

nec unquam vastabit, priusquam eum canes veloces ederint.

Illum vero torve intuitus allocutus-est galeam-motans Hector:

285

Polydama, tu quidem neutiquam mihi grata hæc dicis,

qui hortaris in urbem nos cogi revertentes.

An nondum satiati-estis manendo intra turres?

Antea enim Priami urbem articulate-loquentes homines

omnes prædicabant divitem-auri, divitem-æris:

290

nunc vero jam perierunt-ex ædibus reconditæ-opes pulcræ:

multæ autem jam in-Phrygiam et Mæoniam amœnam

opes venum-avectæ abiere, ex-quo magnus iratus-fuit Jupiter.

Nunc vero quum mihi dedit Saturni filius versuti

gloriam retulisse apud naves, marique conclusisse Achivos,

295

stulte, ne-amplius hæc consilia ostende in populo.

Non enim quisquam Trojanorum obtemperabit: non enim sinam.

Sed agite, sicut ego dixero, pareamus omnes.

Nunc quidem cœnam sumite per exercitum turmatim,

et excubiarum mementote, et vigilate quisque:

300

Troum vero quicunque de-opibus nimium sollicitus-est,

collectas-in-unum copiis det publice-absumendas,

quorum aliquem (quemque) melius est illis frui, quam Achivos.

Mane vero sub-auroram cum armis loricati

naves juxta cavas excitemus acrem Martem.

305

Si autem revera apud naves exortus-est divinus Achilles,

gravius, si voluerit, ei erit: non illum ego

fugiam e pugna horrisona, sed omnino contra

stabo, seu referat magnam victoriam, seu ego referam:

communis Mars est, atque etiam occisorem-occidit.

310

Sic Hector concionatus-est: ac Trojani acclamarunt,

vecordes; nam iis mentes exemerat Pallas Minerva:

Hectori enim assensi-sunt, perniciosa consilia-danti;

Polydamanti vero nullus, qui bonum suaserat consilium.

Cœnam deinde sumserunt per exercitum. At Achivi

315

tota-nocte Patroclum gemitibus-lugebant flentes.

Illis autem Pelides densum exorsus-est fletum,

manus viros-occidentes imponens pectoribus sodalis,

crebros admodum edens-gemitus: sicut leo bene-barbatus,

cui nempe catulos cervos-venans surripuerit vir

320

silva ex densa: ille vero tristatur sero adveniens;

multas autem convalles obit, viri vestigia indagans,

sicubi inveniat: perquam enim acris ira eum corripit:

sic is graviter-suspirans, dixit-inter Myrmidonas:

Dii boni! prorsus irritum verbum effudi die illo,

325

bono-animo-esse-jubens heroem Menœtium in ædibus:

dicebam enim ei me in Opuntem inclytum filium reducturum,

Ilium quando-evastasset, nactusque-esset prædæ portionem.

Sed non Jupiter hominibus cogitata omnia perficit.

Ambos enim nos fato-destinatum-est eamdem terram rubefacere

330

hic in Troja: quippe neque me reversum

excipiet in-ædibus senex equûm-agitator Peleus,

nec Thetis mater, sed hic me terra tenebit.

Nunc vero quandoquidem, Patrocle, te posterior subibo terram,

non tibi ante justa-faciam, quam Hectoris huc attulero

335

arma et caput, magnanimi tui interfectoris:

duodecim autem ante rogum cervices-abscindam

Trojanorum præclaris filiis, de-te interfecto iratus.

Interea vero mihi apud naves recurvas jacebis sic:

circumque te Trojanæ et Dardanides profundo-sinu

340

plorabunt, noctesque et dies lacrimas-fundentes;

quas ipsi labore-acquisivimus, vique hastaque longa,

opulentas evastantes urbes articulate-loquentium hominum.

Sic fatus, socios jussit divinus Achilles

circumdare igne positum tripodem magnum, ut celerrime

345

a-Patroclo abluerent tabum cruentum.

Illi vero aptum ad-lavacra tripodem statuere in ignem ardentem,

et aquam infudere, subtusque ligna accendêre allata:

ventrem quidem tripodis ignis ambibat, calefiebatque aqua.

Ac postquam fervefacta-erat aqua in splendenti ære,

350

tum statim laveruntque, et unxerunt pingui oleo:

ac vulnera impleverunt unguento novenni:

in lectis autem positum, tenui linteo texerunt

ad pedes a capite: desuper vero, palla candida.

Per-totam-noctem deinde pedibus celerem circa Achillem

355

Myrmidones Patroclum gemitibus lugebant flentes.

Jupiter autem Junonem allocutus-est sororem conjugemque:

Perfecisti[TR3] tandem, magnis-oculis veneranda Juno,[TR4]

et-excitasti Achillem pedibus celerem: profecto etenim te

ex ipsa nati-sunt capite-comantes Achivi.

360

Ei vero respondit deinde magnis-oculis veneranda Juno:

importunissime Saturnie, qualem hunc sermonem dixisti!

Namque fere aliquis est homo homini hoc perfecturus,

qui-tamen mortalisque est, ac non tot consilia novit:

quomodo jam ego, quæ aio dearum me esse præstantissimam,

365

utrumque, genereque, et quod tua uxor

vocata-sum, tu vero omnes inter immortales imperas,

non debui Trojanis ira-accensa mala machinata-esse?

Sic illi quidem talia inter se loquebantur.

Vulcani autem pervenit ad-domum Thetis pedibus argenteis,

370

immortalem, stellatam, insignem inter domos aliorum immortalium,

æream, quam quidem ipse fecerat Claudus.

Illum vero inveniet sudantem, versantem-se circa folles,

studiose-agentem: tripodas enim viginti omnes fabricabat,

qui-starent ad parietem bene-fundatæ domus:

375

aureas autem ipsis rotas unicuique fundo subdiderat,

ut ei sponte-sua divinum ingrederentur cœtum,

ac rursus ad domum redirent, mirabile visu.

Illi autem in-tantum quidem erant perfecti, ansas vero nondum

artificiosæ additæ-erant; quas jam apparabat, cudebatque clavos.

380

Dum is hæc conficiebat peritis præcordiis,

interea ad-eum prope accessit dea Thetis pedibus-argenteis.

Eam autem vidit progressa Charis splendida-vitta-in-capite,

pulcra, quam uxorem-duxerat inclytus Vulcanus;

inque ejus hæsit manu, verbumque dixit et elocuta est:

385

Quid, Theti sinuoso-peplo, venisti ad-nostram domum

venerandaque dilectaque? antea quidem nequaquam frequentabas.

Sed sequere ulterius, ut tibi hospitales-epulas apponam.

Sic locuta, ulterius ducebat eam augustissima[TR5]dearum.

Hanc deinde sedere-fecit in sede argenteis-clavis-distincta,

390

pulcra, artificiosa; suberatque scabellem pedibus:[TR6]

Vocavitque Vulcanum inclytum-artificem, dixitque sermonem:

Vulcane, prodi huc, Thetis enim aliquid tui indiget.

Huic vero respondit deinde inclytus Vulcanus:

Profecto mihi magnaque et veneranda dea est in-domo:

395

quæ me servavit, quum me dolor incessit, longe prolapsum,

matris meæ consilio impudentis, quæ me volebat

occultasse, claudus quum-essem: tum passus-forem dolores animo,

nisi me Eurynomeque, Thetisque excepisset sinu;

Eurynome, filia reflui Oceani.

400

Has apud per-novennium fabricavi artificiosa multa,

fibulasque, tortilesque armillas, fistulasque et torques,

in specu concava: circùm autem fluentum Oceani

spuma murmurans fluebat immensum: nec quisquam alius

norat nec deorum, nec mortalium hominum,

405

sed Thetisque et Eurynome sciebant, quæ me servarunt.

Hæc nunc nostram ad-domum venit: ideo me admodum decet

omnia Thetidi pulcræ-comis præmia-salutis persolvere.

Sed tu quidem nunc ei apponito epulas-hospitales lautas,

dum ego folles reponam, instrumentaque omnia.

410

Dixit, et ab incudis-stipite monstrum ardens surrexit,

claudicans; subtus autem tibiæ moliebantur imbecillæ.

Folles quidem seorsum posuit ab-igne, instrumentaque omnia

arcam in argenteam collecta-collocavit, quibus opus-faciebat:

spongia autem usquequaque ora et ambas manus abstersit,

415

cervicesque validas et pectora hirsuta:

induit vero tunicam; accepitque scipionem crassum, exiitque foras,

claudicans; sed ancillæ valide-subibant regi,

aureæ, vivis adolescentulis similes.

Quibus quidem mens inest in præcordiis, inest et vox,

420

et vis, ab immortalibus autem diis opera doctæ-sunt.

Hæ quidem a-latere regis sedulo-ibant: ille vero ægre-gradiens,

prope, ubi Thetis, erat, in throno consedit fulgido,

inque ejus hæsit manu, verbumque dixit et elocutus-est:

Cur, Theti sinuoso-peplo, venisti nostram ad-domum,

425

venerandaque dilectaque? antea quidem nequaquam frequentabas.

Eloquere, quod cogitas: perficere autem me animus jubet,

si possum perficere, et si perfectu est.

Huic autem respondit deinde Thetis, lacrimas defundens:

Vulcane, an jam ulla, quotquot deæ sunt in Olympo,

430

tot in animo suo pertulit mœrores graves,

quot mihi præ omnibus Saturnius Jupiter dolores dedit?

Unam quidem me ex-aliis marinis homini conjugem subjecit,

Æacidæ Peleo, et sustinui hominis cubile,

admodum invita: is quidem jam senio gravi

435

jacet in ædibus confectus: alia vero mihi nunc imposuit Jupiter:

filium postquam mihi dedit peperisseque enutriisseque,

præstantissimum heroum, is autem succreverat plantæ similis:

eum quidem ego educatum, ut plantam in-fœcundo-loco agri,

in-navibus dimisi recurvis ad Ilium,

440

cum-Trojanis pugnaturum: hunc autem non recipiam rursus,

domum reversum, in ædes Peleias.

Quamdiu vero mihi vivit et videt lumen Solis,

tristatur, nec quicquam ei possum auxiliari profecta.

Puellam quam quidem ei præmium electum-dederant filii Achivorum,

445

hanc rursus e manibus ei abstulit rex Agamemno.

Atque ille hujus gratia mœrens, animo tabescebat: at Achivos

Trojani ad puppes actos concluserunt, nec foras

sinebant exire: hunc autem precati-sunt primores

Argivorum, et multa inclyta dona ei recensebant.

450

Ibi ipse quidem deinceps abnuit ab iis exitium arcere:

sed ille Patroclum suis armis induit,

misitque eum in-pugnam, multumque una populum præbuit.

Toto vero die pugnarunt ad Scæas portas:

et omnino eo-ipso-die urbem expugnassent, nisi Apollo,

455

magnam cladem quum-fecisset, Menœtii fortem filium

occidisset inter primos-pugnatores, et Hectori gloriam dedisset.

Hujus-gratia nunc ad tua genua accedo, si volueris

filio meo brevi-morituro dare clypeum et galeam,

et pulcras ocreas, fibulis apte-junctas,

460

et loricam: quæ enim erat ei, eam perdidit fidus sodalis,

a-Trojanis domitus: hic vero (Ach.) jacet in terra animo dolens.

Huic vero respondit deinde inclytus Vulcanus:

bono-sis-animo, ne tibi hæc in anima tua sollicitudini-sint.

Utinam enim ipsum a-morte horrisona sic possem

465

seorsum abscondere, quando eum fatum grave adierit:

ut ei arma pulcra aderunt, qualia quilibet inde

hominum multorum admirabitur, quicunque viderit.

Sic locutus, eam quidem reliquit illic, ivitque ad folles:

hos autem ad ignem vertit, jussitque operari.

470

Folles autem in fornacibus viginti omnes spirabant,

omnigenum facilem-inflatu spiritum emittentes,

nunc quidem properanti ut-adsit, nunc vero contra,

quemadmodum Vulcanusque vellet et opus perfici-posset.

Æs autem in igne posuit indomitum, stannumque,

475

et aurum pretiosum, et argentum: ac deinde

posuit in stipite magnam incudem: sumsitque manu

malleum gravem, alteraque sumsit forcipem.

Fecit autem primum scutum magnumque solidumque,

usquequaque artificiose-fingens, et orbem circumdedit fulgidum,

480

triplicem, candentem, et ab eo nexuit argenteum lorum.

Quinque autem ipsius erant scuti plicæ: sed in ipso

faciebat artificiosa multa peritis præcordiis.

In eo quidem terram finxit, et cœlum, et mare,

Solemque indefessum, Lunamque plenam:

485

in eo et sidera omnia, quibus cœlum ut-corona-ambitur,

Pleiadesque, Hyadasque, roburque Orionis,

Ursamque, quam et Plaustrum vulgari appellatione vocant,

quæ ibidem vertitur, Orionem observat:

sola autem exsors est lavacrorum Oceani.

490

In eo et duas fecit urbes articulate-loquentium hominum

pulcras: in una quidem nuptiæque erant, conviviaque-solennia:

sponsasque e thalamis, tædis adlucentibus,

ducebant per urbem; multusque hymenæus excitabatur:

adolescentes autem saltatores in-orbem-agebant-se, interque eos

495

tibiæ citharæque sonum edebant: ac mulieres

stantes admirabantur in vestibulis unaquæque.

Viri autem in foro erant frequentes: ibi vero contentio

orta-erat, duoque viri contendebant mulctæ gratia,

ob-virum interfectum: alter quidem affirmabat omnia se reddidisse,

500

populo declarans; alter vego negabat se quicquam accepisse:

ambo vero cupiebant sub arbitro finem causæ facere.

Cives autem utrisque acclamabant, hinc-inde fautores:

præcones vero populum compescebant; at seniores

sedebant super politis lapidibus, sacro in circulo;

505

sceptraque præconum in manibus habebant in-aerem-clamantium:

his deinde exsurgebant, alternatimque sententias-ferebant.

Jacebant autem in medio duo auri talenta,

ei danda, qui inter hos senteniam rectissime diceret.

Sed alteram urbem duo exercitus obsidebant copiarum,

510

armis fulgentes. Bifariam autem ipsis placebat consilium,

aut eam evertere, aut in-duas-partes omnia dividere,

opes quantas oppidum amœnum intus continet:

illi vero nequaquam parebant, ad insidias autem clam-armabantur.

Murum quidem conjugesque dilectæ et infantes liberi

515

tenebant, supra-stantes, interque eos viri, quos habebat senectus:

ipsi vero profecti-sunt: dux-erat autem iis Mars et Pallas Minerva,

ambo aurei, aureasque vestes induti-erant,

pulcri et magni cum armis, velut dii quidem

utrinque perinsignes: populi vero humiliores erant.

520

Ii autem quum jam pervenerint, ubi illis visum-erat insidiari,

apud fluvium, ubi et aquatio erat omnibus pecoribus

ibi igitur hi considebant, tecti corusco ære.

His vero deinde seorsum duo speculatores sedebant a-copiis,

observantes, si-quando oves viderent et camuros boves.

525

Illi vero statim progrediebantur, duoque una sequebantur pastores,

oblectantes-se fistulis: insidias vero neutiquam præsenserant.

Ii quidem his prospectis incurrerunt, continuoque inde

intercludebant boum armenta et greges pulcros

candidarum ovium, interficiebantque insuper earum pastores.

530

Illi vero ut jam audiere magnum tumultum apud boves,

pro concione sedentes, confestim equos

conscendentes pedes-in-altum-tollentes insequebantur, moxque pervenere.

Consistentes vero pugnabant pugnam fluvii propter ripas,

feriebantque invicem-se æratis hastis.

535

In iis Discordia et Tumultus versabantur, et exitiale Fatum,

alium vivum tenens recens-vulneratum, alium illæsum;

alium interfectum per prælium trahebat pedibus:

vestem autem habebat circum humeros cruentatam sanguine virorum.

Versabantur vero, ut vivi homines, ac pugnabant,

540

cadaveraque suorum-invicem trahebant interemta.

In eo posuit et novale molle, pingue arvum,

latum, tertiatum: multi autem aratores in ipso

juga convertentes agebant huc et illuc.

Ii autem quoties reversi pervenirent ad-finem arvi,

545

iis tunc in manus poculum prædulcis vini

dabat vir obiens: illi autem convertebant-se ad suos quisque sulcos,

cupidi novalis profundi ad-terminum pervenire.

Ipsum autem novale nigricabat a-tergo, aratoque simile-erat,

aureum licet esset; hoc sane præ ceteris miraculum inerat.

550

In eo posuit et separatum-agrum profundæ-segetis: ubi operarii

metebant, acutas falces in manibus tenentes.

Manipuli autem alii secundum sulcum (recta serie) densi cadebant humi,

alios vero manipulorum-ligatores vinculis constringebant.

Tres autem manipulorum-ligatores illos sequebantur; ac pone

555

pueri manipulos-colligentes, in ulnis ferentes,

usque porrigebant: rex vero inter hos silentio

sceptrum tenens stabat super manipulorum-serie lætus corde.

Præcones autem seorsum sub quercu convivium apparabant;

bovemque mactatum magnum hic-inde-curabant; ac mulieres

560

in-cœnam operariis albas farinas multas immiscebant.

In eo posuit et uvis admodum gravatam vineam,

pulcram, auream: nigri autem per eam racemi erant:

stabatque-innixa palis ex-ordine argenteis.

Circumduxit autem cyaneam fossam, et septum

565

stanni: una autem sola semita erat ad eam,

qua ibant bajuli, quando vindemiarent per-vineam.

Virgunculæ autem et adolescentuli, teneris animis,

textilibus in qualis portabant prædulcem fructum.

His vero in mediis puer cithara arguta

570

suaviter personabat; chordamque ad pulcram (vel Linumque pulcrum) canebat

tenella voce: hi autem rumpentes vocem simul

cum-cantuque sibiloque, pedibus tripudiantes sequebeantur.

In eo et armentum fecit boum capita-alte-ferentium:

ac boves ex-auro effictæ-erant, stannoque,

575

cumque-mugitu e stercore (stabulo) ruebant ad-pascua

præter fluvium resonantem, præter stridulum arundinetum.

Aurei autem pastores una ibant-cum bobus,

quatuor, novemque illos canes pedibus celeres sequebantur.

Terribiles vero leones duo inter primas boves

580

taurum mugitorem tenebant: is autem late mugiens

trahebatur; eumque canes recepturi-sequebantur et juvenes.

Illi quidem discerpta bovis magni pelle,

viscera et nigrum sanguinem hauriebant: at pastores

frustra insequebantur, veloces canes hortatibus-incitantes:

585

hi nempe mordere quidem recusabant-aversi a-leonibus,

stantes autem admodum prope latrabant, eosque evitabant.

In eo fecit et pascuum inclytus Vulcanus,

in pulcro saltu, magnum, ovium candidarum,

stabulaque, tuguriaque tecta, et ovilia.

590

In eo et chorum vario-effinxit-artificio inclytus Vulcanus,

ei similem, qualem olim in Cnosso lata

Dædalus concinnavit pulcras comas-habenti Ariadnæ.

Ibi quidem adolescentes, et virgines formosæ

tripudiabant, alter-alterius ad carpum manus tenentes.

595

Horum autem istæ quidem tenues linteas-vestes habebant, hi vero tunicas

induti-erant bene-textas, leniter nitentes oleo:

et hæ quidem pulcras coronas habebant, illi vero gladios

habebant aureos pendentes ab argenteis balteis.

Hi vero modo quidem in orbem discurrebant doctis pedibus

600

leviter admodum, veluti quum aliquis rotam aptatam in manibus

sedens figulus tentaverit, si currat:

modo autem rursus discurrebant per ordines in-se-invicem.

Multa vero pulcram choream circumstabat turba,

oblectantes-se: inter eos autem modulabatur cantor

605

citharam-pulsans: duo autem saltantes-in caput inter ipsos,

cantum quum-exordiretur, agebant-se inter medios.

In eo posuit et fluminis magnum robur Oceani,

orbem propter extremum scuti affabre facti.

Ac postquam fabricarat scutum magnumque solidumque,

610

fecit inde ei loricam, fulgentiorem ignis splendore:

fecit ei et cassidem validam, temporibus quadrantem,

pulcram, multo-exornatam-artificio; et auream cristam superimposuit:

fecit ei et ocreas e-ductili stanno.

Ac postquam omnia arma elaborarat inclytus Vulcanus,

615

coram matre Achillis posuit sublata.

Hæc vero, ut accipiter, desiliit ab Olympo nivoso,

arma coruscantia a Vulcano ferens.

[TR1] "perdiderit." → "perdiderit,"
[TR2] "(iis confixi) At" → "(iis confixi). At"
[TR3] "perfecisti" → "Perfecisti"
[TR4] "Juno" → "Juno,"
[TR5] "augustis sima" → "augustissima".
[TR6] "pedibus;" → "pedibus:"

Iliadis XIX.—Iræ renuntiatio.

ARGUMENT: THE RECONCILIATION OF ACHILLES AND AGAMEMNON.

Thetis brings to her son the armour made by Vulcan. She preserves the body of his friend from corruption, and commands him to assemble the army, to declare his resentment at an end. Agamemnon and Achilles are solemnly reconciled: the speeches, presents, and ceremonies on that occasion. Achilles is with great difficulty persuaded to refrain from the battle till the troops have refreshed themselves by the advice of Ulysses. The presents are conveyed to the tent of Achilles, where Briseis laments over the body of Patroclus. The hero obstinately refuses all repast, and gives himself up to lamentations for his friend. Minerva descends to strengthen him, by the order of Jupiter. He arms for the fight: his appearance described. He addresses himself to his horses, and reproaches them with the death of Patroclus. One of them is miraculously endued with voice, and inspired to prophesy his fate: but the hero, not astonished by that prodigy, rushes with fury to the combat.

The thirteenth day. The scene is on the sea-shore.

TEXT:

1

Aurora quidem croceo-peplo ab Oceani fluentis

exoriebatur, ut immortalibus lucem ferret et mortalibus:

illa vero ad naves pervenit, a deo dona ferens.

Invenit autem Patroclo circumfusum suum carum filium,

5

plorantem stridule; multi autem circum ipsum socii

lamentabantur. Inter hos vero astitit augustissima dearum,

inque ejus hæsit manu, verbumque dixit et elocuta-est:

Fili mi, hunc quidem sinamus, dolentes licet,

jacere, quandoquidem semel deorum consilio interfectus-est:

10

tu vero a Vulcano allata inclyta arma accipe,

perpulcra, qualia nondum quisquam vir humeris gestavit.

Sic igitur locuta dea arma deposuit

ante Achillem: illa vero sonuere facta-artificiose omnia.

Myrmidonas vero omnes cepit tremor, nec quisquam sustinuit

15

contra aspicere, sed territi-diffugerunt. At Achilles

ut vidit, ita ipsum magis subiit ira: intus autem ei oculi

terribiliter sub palpebris, tanquam flamma, micuerunt:

oblectabatur autem, in manibus tenens dei splendida dona.

At postquam animo suo delectatus-est, artificiosa aspiciens,

20

continuo matrem suam verbis alatis allocutus-est:

Mater mea, hæc quidem arma deus dedit, qualia par est

opera esse immortalium, nec mortalem virum perfecisse.

Nunc vero ego quidem me-armabo: sed perquam graviter

timeo, ne mihi interea Menœtii fortem filium

25

muscæ, ingressæ per ære-inflicta vulnera,

vermes intus-generent deturpentque mortuum

(vita vero ademta-est), inque corpore omnia putrescant.

Ei autem respondit deinde dea Thetis pedibus-argenteis:

fili, ne tibi hæc in animo tuo sint-curæ.

30

Ab hoc quidem ego conabor arcere improba examina,

muscas, quæ viros in-pugna-interfectos comedunt.

Etsi enim jaceat vel integrum in annum,

usque ei erit corpus incorruptum, aut etiam melius.

Verum tu, ad concionem vocatis heroibus Achivis,

35

ira renuntiata Agamemnoni, pastori virorum,

continuo prorsus ad pugnam armator, indueque fortitudinem.

Sic igitur fata, animos audentissimos ei immisit:

Patroclo vero ambrosiam et nectar rubrum

instillavit per nares, ut ei corpus incorruptum esset.

40

At hic ibat præter litus maris, divinus Achilles,

horrendum vociferans, excitabatque heroas Achivos.

Et quicunque antea quidem navium in cœtu solebant-manere,

quique gubernatores erant et tenebant clavos navium,

et promicondi apud naves erant, cibi dispensatores:

45

etiam hi tunc quidem ad concionem ibant, quod Achilles

in-conspectum-venit: diu vero a-pugna abstinuerat tristi.

At duo claudicantes ibant Martis famuli,

Tydidesque bellicosus, et divinus Ulysses,

hastæ innitentes; adhuc enim habebant vulnera gravia:

50

sed jam in prima concione consederunt profecti.

At ultimus venit rex virorum Agamemno,

vulnus habens: etenim illum in aspera pugna

vulneraverat Coon Antenorides ærata hasta.

Verum postquam omnes congregati-erant Achivi,

55

inter-eos exsurgens locutus-est pedibus celer Achilles:

Atride, omnino hoc (reconciliatio) utrisque utilius

fuisset, tibi et mihi, quando nos quidem, dolentes corde,

animum-rodente contentione irati-fuimus, gratia puellæ.

Hanc debuit in navibus occidisse Diana sagitta,

60

die illo quo ego cepi Lyrnessum populatus:

tum sane non tot Achivi mordicus prendissent immensum solum,

hostium sub manibus strati, me iram-fovente.

Hectori quidem et Trojanis hoc utilius erat: at Achivos

diu meæ et tuæ contentionis memores-fore puto.

65

Sed ea quidem ante-acta-esse sinamus, dolentes licet,

animum in pectoribus nostrum domantes necessitate.

Nunc vero ego finio iram; nec me oportet

pertinaciter usque irasci. Sed age ocyus

hortatibus-concita ad-prælium capite-comantes Achivos,

70

ut adhuc etiam Troum periculum-faciam, obvius profectus,

num velint apud naves pernoctare: sed aliquem puto

ipsorum libenter genu flexurum-esse diis, qui quidem effugerit

infesto e prælio fugatus sub hasta nostra.

Sic dixit: ac lætati-sunt bene-ocreati Achivi,

75

iræ quum-renuntiasset magnanimus Pelides.

Inter-hos autem locutus-est rex virorum Agamemno:

[eo-ipso-loco a sede, neque in mediis assurgens:]

O amici, heroes Danai, famuli Martis,

stantem quidem vos decet audire me, neque convenit

80

interpellare: grave enim hoc cuique, peritus licet sit.

Virorum autem in magno tumultu quomodo quis audierit,

vel dixerit? impeditur vero, argutus quamvis sit concionator.

Ad-Peliden quidem ego orationem dirigam, sed vos ceteri

intelligite, Argivi, sermonemque diligenter cognoscite quisque.

85

Sæpe jam mihi nunc Achivi sermonem dixerunt,

et mihi conviciabantur: ego autem non in-causa sum,

sed Jupiter, et Fatum, et per-tenebras-vagans Erinnys,

qui mihi in concione mente injecerunt sævam noxam,

die illo, quo Achillis præmium ipse abstuli.

90

Sed quid facerem? deus omnia perficit.

Veneranda Jovis filia Ate (Noxa) quæ omnes in-errorem-agit,

perniciosa; hujus quidem molles pedes: non enim solo

insistit: enimvero illa per virorum capita incedit.

[lædens homines: alterumque saltem concertantium irretit.]

95

Etenim jam olim Jovem læsit, quem-tamen potentissimum

hominum et deorum dicunt esse: sed etiam hunc

Juno, femina quæ-est, dolis decepit,

die illo, quo erat vim Herculeam (Herculem)

Alcmena paritura pulcris-muris-cincta in Thebe.

100

Nempe ille glorians dixerat-inter omnes deos:

Auscultate mihi, omnesque dii, omnesque deæ,

ut dicam, quæ me animus in pectoribus jubet.

Hodie virum in-lucem partuum-doloris-præses Ilithyia

edet, qui omnibus finitimis imperabit,

105

eorum hominum ex-genere, qui sanguine ex meo sunt.

Hunc vero dolos-meditans allocuta-est veneranda Juno:

mentieris, nec vero finem sermoni impones.

Eia autem, age, nunc mihi jura, Olympie, firmum jusjurandum,

revera eum omnibus finimitis imperaturum,

110

quisquis in die hoc ceciderit intra pedes mulieris

eorum hominum, qui tui ex sanguine sunt generis.

Sic dixit: Jupiter autem neutiquam fraudem intellexit;

sed juravit magnum jusjurandum; dein vero magnum malum-accepit.

Juno autem properans reliquit verticem Olympi,

115

statimque pervenit Argos Achaicum, ubi utitque norat

esse generosam uxorem Stheneli Perseidæ.

Ea vero gestabat-utero carum filium; ac septimus stabat (inceperat) mensis:

eduxit autem in lucem, licet immaturus essset,

Alcmenæ vero inhibuit partum, repressitque Ilithyias.

120

Ipsa autem renuntiatura factum, Jovem Saturnium affata-est:

Jupiter pater, candentis-fulminis-missor, rem quandam tibi mente ponam.

Jamjam vir natus-est, qui Argivis imperabit,

Eurystheus, Stheneli filius Perseidæ,

tuum genus: non ei inconveniens est imperare Argivis.

125

Sic dixit: eum vero dolor acutus in mente feriit profunda.

Ilico autem corripuit Aten capite nitentibus-capillis-ornato,

iratus animo suo, et juravit firmum jusjurandum,

nunquam in Olympumque et cœlum stellatum

redituram Aten, quæ omnes noxa-afficit.

130

Sic fatus, deturbavit eam a cœlo stellato,

manu circumrotatam: statimque ea pervenit ad-opera hominum.

De ea semper ingemiscebat, quando suum carum filium videret

opus indignum sustinentem, sub Eurysthei (illatis ab Eur.) ærumnis.

Sic et ego, quando tum magnus galeam-motans Hector

135

Argivos perdebat ad puppes navium,

non poteram oblivisci Noxæ, qua semel læsus-fueram.

At postquam noxam-accepi, et mihi mentem exemit Jupiter,

iterum volo te placere, dareque infinita dona.

At exsurge ad-pugnam, et ceteras excita copias:

140

dona autem ego hic omnia præbebo, quæcunque tibi profectus

hesternus (heri) in tentoriis promisit divinus Ulysses.

Si autem vis, exspecta, festinans licet ad-certamen:

donaque tibi ministri, mea ex nave sumentes,

ferent, ut videas, quod tibi animum-placantia dabo.

145

Hunc autem respondens affatus-est pedibus velox Achilles:

Atride augustissime, rex virorum Agamemno,

dona quidem, si vis, præbere, ut æquum-est,

vel retinere, penes te est: nunc vero recordemur prælii

ilico: non enim decet verbis-tempus-terere hic manentes,

150

nec moras-facere: adhuc enim magnum opus infectum:

ut aliquis rursus Achillem inter primos videat

hasta ærea Trojanorum perdentem phalangas.

Sic aliquis (quisque) vestrum memor cum-viro pugnet.

Hunc autem respondens allocutus-est ingeniosus Ulysses:

155

ne tamen sic, strenuus licet sis, deo-similis Achille,

jejunos impelle ad Ilium filios Achivorum

cum-Trojanis pugnaturos. Nam non in-exiguum tempus erit

certamen, postquam primum congressæ-fuerint phalanges

virorum, ac deus inspiraverit animos utrisque.

160

Sed saturari jube velocibus in navibus Achivos

cibo et vino; hoc enim robur est et vis.

Non enim vir totum diem usque-ad solem occidentem

expers cibi poterit contra hostem pugnare.

Licet enim animo utique promto-sit ad-pugnandum,

165

tamen et sensim membra gravantur, et occupant eum

sitisque et fames, noxamque-trahunt genua eunt