The Project Gutenberg eBook of The Esperantist, Vol. 1, No. 7 This ebook is for the use of anyone anywhere in the United States and most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this ebook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the United States, you will have to check the laws of the country where you are located before using this eBook. Title: The Esperantist, Vol. 1, No. 7 Editor: H. Bolingbroke Mudie Release date: May 10, 2010 [eBook #32314] Language: Esperanto Credits: Produced by Andrew Sly, David Starner and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net (This book was produced from scanned images of public domain material from the Google Print project.) *** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK THE ESPERANTIST, VOL. 1, NO. 7 *** Produced by Andrew Sly, David Starner and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net (This book was produced from scanned images of public domain material from the Google Print project.) _Transcriber's Notes_ A few minor typographical errors have been corrected without notice. However, many grammatical errors and odd spellings have been left as in the original. SINGLE COPIES PRICE FOURPENCE NET. _No. 7._ _May, 1904._ THE ESPERANTIST The Esperanto Gazette for the spreading of the International Language.... Edited by H. BOLINGBROKE MUDIE. ANNUAL SUBSCRIPTION: 3/- (4 francs; 1-1/2 roubles; 75 cents). Published by THE LONDON ESPERANTO CLUB, 41, Outer Temple, London, W.C. CONTENTS Page An Esperantist's Holiday (H.B.M.) 97-104 Progressive Limerick (by Clarence Bicknell) 104 The Tempest, continued (translated by A. Motteau) 105 The Monkey, a Fable from Fenelon (translated by M. Mehrmann) 106 Instinct or Intelligence (by O.W.) 106 Rubaiyat of Omar Khayyam (translated by Ben Elmy) 107 Sundry Items of Interest 108-9 From India. A Letter and Proverbs 110 About Sleeping Sickness (translated by P.H.) 111 The Squinter, an Anecdote (E. J. Catt) 111 Robbie's Post (translated by C. S. Bicknell) 111 Correspondence Notes 112 May Day in England (Miss Lawrence) 112 FOR FREE PARTICULARS write to the HON. SECRETARIES of ESPERANTO SOCIETIES at CORBRIDGE-ON-TYNE, M. V. Lotinga, Esq., Trinity Terrace. DUBLIN, C. Fournier, Esq., Celtic Association, St. Stephen's Green. EDINBURGH, Miss Tweedie, M.A., 2, Spence Street. GLASGOW, J. Hunter, Esq., 138, Darnley Street, Pollokshields. HUDDERSFIELD, G. H. Taylor, Esq., 13, Birkly Hall Road. KEIGHLEY, J. Ellis, Esq., Compton Buildings, Bow Street. LEEDS, J. E. Wyms, Esq., 2, Marlbro' Grove. LONDON, H. Bolingbroke Mudie, 41, Outer Temple, W.C. NEWCASTLE, H. W. Clephan, Esq., 3, Cotfield Terrace, Gateshead. PLYMOUTH, J. A. Thill, Esq., 6, Barton Crescent, Mannamead. ST. ANDREW'S, J. T. Haxton, Esq., 133, South Street. TYNEMOUTH, Alan F. Davidson, Esq., 26, Park Crescent, N. Shields. WIMBLEDON, W. Inge, Esq., Spencer College, Wimbledon. N.B.--It is earnestly hoped that gentlemen who are willing to form local groups will communicate with the Hon. Sec., Esperanto Club, who will do all in his power to assist them in the work. The Remington THE _UNIVERSAL_ TYPEWRITER. Just think of it! THE INTERNATIONAL MACHINE. _Unbound by ties of nationality: The common bond of union of all civilised peoples._ The Remington can be supplied fitted for Esperanto. * * * THE REMINGTON TYPEWRITER COMPANY, 100, Gracechurch St., London, E.C. La Remington LA _UNIVERSALA_ SKRIBMASXINO. Pripensu je tio! LA INTERNACIA MASXINO. _Tute liberigxita de naciaj ligiloj: La Komuna unuigilo por cxiuj civilizitaj popoloj._ La Remington estos liverita kun Esperantaj presliteroj. * * * LA REMINGTON TYPEWRITER KOMPANIO, 100, Gracechurch St., Londono, E.C. Internacia Scienca Revuo. * * * The Latest Proof of our Progress. All should send to the Hon. Secretary, Esperanto Club, for a Specimen Copy of this splendid monthly. Price 7d. post free. Adresareto de Personoj kiuj deziras Korespondadi. Doktoro Gustav Busuttil, Misida, Malta. Pri cxiuj aferoj, per Esperanto. Phillip de Bono, Esq., 8 Str. Ospedale, Rabato, Malta. Intersxangxos posxtsignojn. T. Carr, Esq., 45, High Street, Keighley, Yorks. Intersxangxos p-k. ilus. el cxiuj landoj. H. G. Chevalier, Esq., Post Office, Toronto, Canada. Cxiam respondos je p-k. skribitaj en Esperanto. M. Albert Claude, Sandrupt, Meuse, France. Per ilus. p-k. Kaj kun Gesamideanoj logantaj en Britaj kolonioj. L. R. Connor, Esq., 91, High Street, N. Finchley, London, N. Cxiam respondos je Esperantaj leteroj kaj ilus. p-k. Miss A. A. Cowan, 30, Gauden Road, Clapham, London, S.W. Letere aux p-k.'e kun alilandulinoj. A. J. Hulme, Esq., The White Studios, Castle Street, Shrewsbury, England. Kun cxiulandanoj pri arto kaj artmontrejoj. A. Jennings, Esq., 15, Stavordale Road, Highbury, London, N. Per vidajxkartoj kun cxiulandanoj. Herr Karl Klein, 71 Friedrich Kaisergasse, Vienna XVI. Vidajxkartojn. Cxiam repondos. M. G. Perrin, 8 Rue de Rome, Calais, France. Per ilus. p-k. M. Ivan Petroff, 14 S. Tzar Asen, Sophia, Bulgaria. Ilus. p-k. de monumentoj kaj longoj stratoj. Miss Rose Price, Klopstockstrasse 52, Berlin, N.W. Intersxangxos ilus. p-k. Kaj p-signojn. A. Sinclair, Esq., 17, High Street, New Pitsligo, Scotland. Intersxangxos ilus. p-k. Kaj p-signojn. C. G. Stuart-Menteath, Esq., 23, Upper Bedford Place, London, W.C. Precipe kun Alilanduloj pri gxardenoj urboj. Kaj Darwinizmo por malhelpi homan degeneron. A. F. Whiteside, Esq., Box 3847, Johannesburg, Transvaal, S.A. Per ilus. p-k. La Kosto de la Enskribo Estas, 6d. (70c. per posxtsignoj). THE ESPERANTIST. The Esperanto Gazette for the spread of the International Language. ABONPAGOJ ESTAS RICEVEBLAJ CXE SUBSCRIPTIONS SHOULD BE SENT TO The Hon. Sec., ESPERANTO CLUB, 41, Outer Temple, London, W.C. AUSTRIA.--Sro. T. Cejka, Bystrice Hostyn, Moravia. BELGIUM.--M. M. Seynaeve, 3, Rue de l'Avenir, Courtral. CANADA.--A. Saint Martin, Esq., 79, St. Christopher Street, Montreal. FRANCE.--M. Paul Fruictier, Boulevard Arago 27, Paris. GERMANY.--Doktoro Mybs, 68, Markt Strasse Altona, Elbe. MALTA.--A. Agius, Esq., 92, Strada S. Gaetano, Hamrun. RUSSIA.--G. B. Smith, Esq., 19, Wiborg Quay, St. Petersburg. SWEDEN.--Sro. P. Ahlberg, 50, Dobelnsgatan, Stockholm. TRINIDAD.--Geo. O. Messerly, Esq., Port of Spain. _Nepresitajn manuskriptojn la Redakcio resendos se oni aldonis posxtsignon._ _Alsendatajn artikolojn la Redakcio laux bezono korektos._ _Oni povas sendi la abonpagon per posxtsignoj, kiuj estas akceptataj lauxvaloro._ No. 7. Subscription, 3s. Per Annum. Single Copies, 4d. net. MAJO, 1904. _Marto_ 12-15, 1904. Hodiaux, denove sidante antaux la Remingtono mi skribas malmultajn vortojn pri mia memorinda libertempeto inter la Esperantistoj en Francujo. Tion cxi mi faras por plenumi la deziron de multaj legantoj de The Esperantist. Estus facile fari unu el du aferoj--aux plenigi libron je la temo, aux nenion skribi. Por la unua, tempo mankas: la duan mi ne devas fari, cxar mi bedauxrinde promesis ion verki. Mi do volas esperi, ke miaj novaj transmaraj amikoj pardonos skizon tiel mallongan pri tiel interesa temo. Cxu estas multaj, krom Esperantistoj, kiuj jam de longe estas havintaj longan amikan korespondadon kun tiuj, kiujn ili ankoraux neniam vidis? Estas eble; sed certe mi multe antauxpensis pri tiu cxi vojagxeto kiu ebligus min vidi tiom da Esperantistoj, kun kiuj mi jam havis tre agrablajn interrilatojn. Trankvila martransiro kaj komforta vagonaro permesis iom da dormo, antaux ol mi alvenis, je la sepa matene, en la Gajan Cxefurbon. Pri la vidindajxoj kaj interesajxoj de tiu cxi Parizo ne estas necese skribi. Tiuj cxi estas por cxiuj, ne sole por la Esperantistaro. Sed la kora akcepto, kiun donis al mi Sinjoro Gaubert, Sekretario de la Pariza Grupo, estis Esperantista privilegio. Vizitinte la eldonistojn, Sroj. Hachette, mi iris al la oficejo de la Sueza Kanalo Kompanio, kiun Sinjoro Gaubert sxerceme nomas sia _malliberejo_! Vere tre luksa malliberejo. Ni en Anglujo ne havas, mi kredas, tiajn oficejojn. Tie cxi mi ankaux renkontis lian kolegon, Sinjoron Masse, kiu ankaux estas alia Sekretario de la Grupo Pariza. La unua objekto, kiu frapas la okulojn, estas bela modelego de la mondfama kanalo. Versxajne estis pli facile elfosigi la sablon de la Dezerto ol tratrancxi la Panamajn montojn, tamen la grandeco de la entrepreno estas tute videbla. Ni kunmatenmangxis tie cxi, kaj la kuirado, kiel la konstruajxo mem, estis bonega. Poste mi vizitis Sinjoron Fruictier, la tre agema Redaktoro de la _Lingvo Internacia_, kaj de la _Internacia Scienca Revuo_. Post agrabla interparolado ni diris "_Gxis la Revido_" kaj mi foriris por renkonti Sinjoron Bourlet, Prezidanto de la Grupo Pariza. Pri li, lia sindonemeco kaj nelacigebleco, mi kompreneble estis multe auxdinta; kaj do estis por mi tre granda plezuro persone konatigxi kun tiu cxi afablega kunbatalantestro. Kun li estis sia kuzo, Sinjoro Mehrmann, Sekretario de la Grupo de Chateau Thierry. Sxajnas ke la tuta parencaro de Sinjoro Bourlet Esperantigxis, krom unu, kiu ankoraux okupas sian tempon je la lernado de la Angla lingvo. Tiu cxi estas tre prava, sed cxu ne estus pli bone, se oni lernus la Anglan per Esperanta lernolibro? Babilante, ni malrapide promenadis al la Palais Royal. Tie alveninte, ni eniris Restoracion Vefour, kie mi eltrovis, ke oni preparis grandan festenon. Tie cxeestis pli ol dudek kvin Samideanoj, kies nomojn mi jam konis, sed kies plimulton mi ne ankoraux vidis. Mi ne povas tie cxi nomi cxiujn cxeestantojn: suficxe ke mi diru, ke M. le General Sebert (Membro de la Instituto), M. de Menil (de Jarlibra famo), M. Rollet de l'Isle (kiu klopodas pri marista vortaro) kaj preskaux cxiu eminenta Pariza Esperantisto cxeestis, krom M. Cart kaj M. de Breon, kiuj bedauxrinde, ne povis partopreni. Dum la vespermangxo, niaj Samideanoj sendis koregajn salutojn al cxiuj Britaj Esperantistoj, kaj fidis, ke ni cxiam laboradu kune kun niaj Francaj Gefratoj por certigi la tutmondan alprenon de nia kara afero. Kompreneble mi respondis je tiu cxi afablega sendajxo, kaj faris mallongan raporton pri la nuna stato de Esperanto cxi tie, kaj ankaux diris, ke ni en Anglujo esperas baldaux atingi tiun altan lokon, kien nun estas alveninta nia energia fratino, Francujo. Tiu cxi estis la unua okazo kiam mi estis devigata fari paroladon Esperantan, kaj mi timas, ke mi suferis je iom da timemo. Mi do estis felicxa, kiam mi estis fininta la paroladeton de dankesprimo pro la granda afableco de niaj Parizaj Samideanoj, esperinte, ke ni en Londono baldaux povos montri al ili kelke da niaj vidindajxoj. Poste ni auxskultis Esperantajn kantojn. La Gesinjoroj de Menil ambaux estas Esperantistoj, kaj muzikantoj, kaj verkis kelkajn tre melodiajn kantojn. Ni ankaux kantis _La Vojo_, de M. Deshays, kiu venis Londonon dum la pasinta jaro. Poste cxiuj cxeestantoj fotografigxis per magnezia lumo, kaj, se la rezultato estos bona, gxi eble enmetigxos en The Esperantist. Je la noktomezo mi eniris la Hotelon por dormi, kaj songxi, ke mi de plu estas nur H.B.M. sed ke mi farigxis eminentulo ia, kiu faras plezurprogreson. Je la sekvanta mateno, vekigxinte, mi plezure vidis ke mia horlogxo montris nur la sepan kaj, sekve, ankoraux duonhoro da litkusxado restis por mi. Estas terure, mi kredas, se oni devas elsalti en la malvarmecon, tuj post vekigxo! Mi do trankvile kusxadis, sed, subite, mi ektimigxis! La horlogxo _ankoraux_ montras la sepan! Cxu la eminentulo estas enirinta belan landon, kie tempo ne estas? Mi auxskultas: ne, la horlogxo haltis. Certe mi estas mankinta la vagonaron. Rapidege mi min vestas, kaj iras al la stacidomo. Gxojo! Estas nur la oka, kaj estas suficxe da tempo. Jam brilis la suno en sennuba cxielo, kiam mi renkontis Sinjoron Bourlet, kaj eniris kune kun li, en trovarmigitan vagonaron. Kial la Francaj vagonaroj cxiam estas tiel varmegaj? Mi preskaux ne povis spiri, kaj miaj piedoj estis preskaux rostitaj sur la fera suprajxo de la varmigilo. Cxirkaux la dekunua, ni alvenis en Chateau Thierry, kaj denove renkontis Sinjoron Mehrmann, kiu kondukis nin cxe Sinjoro Borson, la Prezidanto de la nova Grupo tie. Kun li estis rondeto Esperantista, kaj ni babiladis dum kelkaj minutoj. Mi tiam eltrovis, ke la cxampana vino en cxampanlando estas multe pli bongusta, laux mia opinio, ol tiu, kiun ni havas en Anglujo. Mi rakontis al la cxeestantoj, ke mi biciklete vizitis, antaux unu jaro, la urbeton, kaj ke mi multe admiris la Urbestrejon, kie ni poste devis paroli. Kaj certe, se iu estis dirinta ke post malpli ol unu jaro mi enirus tiun Urbestrejon, per frako kaj fumpotcxapelo vestite, por paroladi iom pri Esperanto, mi ne estus povinta gxin kredi. La vero estas ofte tre, tre stranga. Cxar la suno estis tiel brila, ni kune supreniris al la antikva kastelo, aux, pli korekte, la kastelejo, de la Regxo Theodoriko II., kiu donis sian nomon al la urbeto. La Esperanta Grupo nomas sin _Grupo Kastelteodorika_. Je la tagmezo, ni malsupreniris de tiu cxi aglonesto, kaj eniris la belan hejmon de Madame Mehrmann, kie ni tagmangxis. Tiu cxi memorigas al mi, ke antaux enirinte Francujon, mi timis la Francan kuiradon: sed tute senkauxze. Se nur niaj kamparaj gastejoj estus tiel komfortaj, kiel estas tiuj de niaj najbaroj, ni kredeble vidus pli da alilandaj turistoj. Dum tiu cxi vojagxo mi multe eksciis pri la cxiutaga Franca vivado, kiu certe neniam estus lernita, se mi ne estis estinta Esperantisto, ecx kun perfekta kono de la Franca lingvo; kaj mi denove devas danki la tre afablajn gesinjorojn, kiuj min tiel kore gastigis. Post la tagmangxo, Sinjorino de Menil ludis sian tre melodian Esperantan Valson. Ni poste procesiis tra la stratoj al la bela blanka Urbestrejo, kiu altiris tiom da mia atento la antauxan jaron. Ni eniris belegan cxambregon, pentritan kaj ornamitan, kie trovigxis granda Kastelteodorikanaro. La vetero estante tiel bela, ni timis, ke nur malmulte da personoj cxeestus, sed ni eraris, kaj mi gxojis vidi inter la kunvenintoj, multajn junulojn. Gxis nun preskaux ne estis okazo por memori, ke mi komprenis la Francan lingvon, cxar, kompreneble, ni cxiam interparoladis Esperante. Sed nun mi trovis, ke mi ne perdis mian tempon je la ellerno de tiu malfacila, sed bela, lingvo. Mi perfekte komprenis la rimarkindan paroladon, kiun faris Sinjoro Bourlet. Sed cxiuj bonajxoj finigxas, kaj mi multe bedauxris, ke mi povis kompreni la Francan, kiam, paroladmeze, mia amiko deziris, ke mi diru iom _en la Franca_ por montri, ke estas preskaux neeble, ke alilandulo perfekte lernu lingvon tiel malfacila kaj neregula. Vere miaj auxdantoj estis tre paciencaj, kaj ne multe ridis je mia penado, sed mi multe gxojis, kiam oni lasis min denove paroladi Esperante! Cxu tiu cxi provo varbigis kelkajn el la cxeestantoj? Je la kvina horo la kunveno finigxis, kaj ni faris unu aux du vizitetojn antaux ol ni reeniris la hejmon de la gastama Sekretario. Dum mia antauxa mallonga cxeestado en Chateau Thierry, mi perfekte konatigxis kun la naturaj belajxoj de la regiono, sed nun, dank' al Esperanto, mi konas iom pri la tieaj logxantoj, kaj iliaj belaj hejmoj. Rapide, tro, tro rapide, alvenis la forirtempo, kaj la varmega vagonaro nin reportis Parizen. Kompreneble la kunvojagxantoj multe interesigis, auxskultante nian Esperantan interparoladon. Cxu ili kredis ke ni ne estis samlanduloj? Je la dekunua (nokte) mi devis diri adiaux al mia tre sindonema nova amiko, kaj mi tramis al Gare de Lyon, kie la stacidomo estis gajigita de cxiaspecaj soldatoj. La vagonaro forveturis je la unua horo. Mia sola kunvojagxanto estis oficiro iranta al Tonkino. Ni kunparoladis iom, pri Esperanto inter aliaj temoj, kaj li diris, ke eble li lernus la lingvon vaporsxipe, anstataux cxiam kartludadi. Tiam, cxar la vagono ne estis tro varma, mi metis sur min kovrilon, kaj bone dormis. La dekunuan de la 14a Marto mi alvenis Dijxonon, kaj, dank' al la verda stelo en la butontruo, mi estis rekonita sur la strato de Sinjoro Jullien, la Sekretario de la Grupo. Li kondukis min en Bufedon, kie kelkaj konataj Esperantistoj kunvenigxis, kaj kie ni tagmangxis. Sinjoroj Boirac (Rektoro de la Universitato), Lambert (Profesoro cxe la Universitato), Lallemant (Kunverkanto de _Diversajxoj_), Sinjorino Bastoul (Vicprezidantino de la Grupo), kaj multaj aliaj cxeestis. Dum la mangxado, Sinjoro Boirac klarigis al mi la proponon pri la venonta Libertempa Kurso cxe la Dijxona Universitato, pri kiu mi aliloke skribos. Kompreneble tiu cxi devas multe helpi nian aferon, se diverslandanoj povos tie renkontigxi. Poste Sinjoro Jullien afable kondukis min en la antikvan palacon de la Burgundaj Dukoj, kaj en la muzeon, kie trovigxas la famegajn Flamandajn skulptajxojn. Sed tiuj cxi ankaux ekzistas por cxiuj, kaj mi devas nun konduki miajn legantojn en la domon de Sinjorino Bastoul, kie ili auxdos min, en fonografon parolante, donante koregan dankesprimon al la tieaj samideanoj pro ilia tre kora akcepto, kaj esprimante la esperon ke ni havu tian kunvenon en Londono. Mi ankaux vizitis la grandegan biskvitfarejon _Pernot_, kaj multe interesigxis. Vere la pureco kaj praktikeco tie estas tre rimarkindaj. Enirinte la Hotelon de la Cloche (Sonorilo), kie la Grupo kaj la Angla Klubo kunvenadas, mi vespermangxis, kaj havis mallongan minuton por skribi raporteton Londone pri mia vojagxo, kaj poste rapidis al la Universitato, por cxeesti cxe la Grupkunveno. Mia alveno estis anoncita en la lokaj jxurnaloj, kaj la cxambrego estis tute plenigita por auxdi Anglan Esperantiston. Sinjoro Lambert klarigis kelkajn punktojn pri la Esperanta Gramatiketo lauxkutime, kaj poste mi alparolis la cxeestantojn en Esperanto, dirante ke ni en Londono kun granda intereso rimarkas la antauxemecon de Dijxono. Cetere, mi legis sciigeton de nia agema Malta apoganto, Doktoro Busuttil, kiu elmontris, ke Anglujo ne estas la sola lando, kie oni rimarkas tiun cxi. La kunveno finigxinte, ni kune eniris kafejon antaux ol reveni al la Hotelo, tie pasigi la nokton, se oni povas nomi nokto la tempon de noktomezo gxis la kvina kaj duono, je kia horo vagonaro ekforiras Lionon. La Grupo de Beaune afable invitis min cxeesti gxia kunveno je la sekvanta tago, sed mi devis malakcepti, cxar oni atendis min Lione tagmeze. Tamen mi promesis viziti Beaune je mia reveno, Marto 25. Vere Dijxono enhavas multe da Samideanoj, unu el kiuj rekonis min matene en la stacidomo, kaj vojagxadis kun mi. Marto 15 ankaux estis belega tago, suno kaj blua cxielo cxie. Alveninte la grandegan kaj belegan Lionon, mi sekvis la konsilojn de la sindonema Profesoro Offret, kaj ni renkontigxis por tagmangxo kune kun Doktoro Dor, kaj aliaj Komitanoj de la Grupo. La legantoj memoros, ke estis Sinjoro Offret, kiu jxus eldonigis la raporton pri la _nuna stato de Esperanto en la mondo_, kaj mi havis la privilegion vidi la respondojn, kiujn li ricevis. Vere la Liona Grupo estas tre felicxa, je la posedo de tia Sekretario; kaj, kiam mi rimarkis la bonordigadon de cxiuj la Grupaj aferoj, mi tuj deziris eksigxi la Sekretariecon de la Londona Klubo, por ke iu havanta pli da tempo povu pli energie klopodi pri la afero. Liono estas vasta kaj belega urbo, kaj vere la samideanoj ne permesis, ke mi foriru antaux ol mi estis vidinta la cxefajn vidindajxojn, pro kiu mi ilin korege dankas. Sed tie cxi ankaux la Silka Muzeo; la Pentrajxaroj; la mirinda vidajxo de la Negxaj Alpoj; la bela Parko; la kunfluo de la du riveregoj, la Saone kaj la Rhone; ekzistas por cxiuj vizitantoj, ne sole por Esperantistoj. Mi do nur priskribos la plezuran kunvenon vespere, post ke ni estis kunvespermangxintaj. Cxe tiu cxi kunveno, mi parolis en Esperanto, de mia tuta libertempo. Kaj, vere, mi tiom da interesajxoj kaj memorindajxoj estis vidinta, ke la tagoj sxajnis esti semajnoj! Sed nun, bedauxrinde, tiu cxi Esperanta vojagxo preskaux finigxis. Mi estas sercxonta kvieton kaj sanon je la belaj Italaj Malalpoj. Mi do foriris de Liono noktomeze, kaj vekigxis apud St. Raphael, kie oni unue vidas la belan, bluegan Mediteranean Maron. _Marto 16-27._ Vere estas felando, tiu cxi mirinda regiono. Palmoj, orangxoj, belaj vojoj por la bicikleto, cxiaspecaj kaj cxiakoloraj floroj, kaj miloj da tiaj belajxoj. Kaj, super cxiu, la cxiam brila suno, la helega aero. Vere, kiam oni trovas tian pejzajxon en Marto, oni ne povas eviti pripensi Londonon. Tamen mi amas Londonon, ecx kun gxia nigreta kaj ofte iom malgaja vidigxo! Pri la belajxoj de felando mi ne tie cxi devas skribi, sed mi neniam povos suficxe danki Esperanton, kaj la Esperantistojn, por ke ili ebligis al mi tian vojagxon. Sinjoro Bicknell, kiu gastigis min, kaj kies nomo estas tiel bone konata de la legantoj de The Esperantist, estas tiel afabla, kiel liaj skribajxoj estas interesplenaj. Mi multe gxuis oftajn ekskursojn kun li en la montaron, aux promenante, aux bicikletante. Cxiam, kiam oni estas felicxega, la tempo sxajne flugas je ventoflugiloj, kaj estis tre malgxoja, kiam la fino de la libertempo proksimigxis, kaj estis necese reeniri la varmegajn vagonarojn. Mi vizitis la palm- kaj oroplenan Monte Carlo, kie oni ne bezonas esti alkemiisto por sxangxi argxenton en oro (aux oron en nenio). Tiu cxi loko sxajnis esti la plej bela el cxiuj. Tamen, je mia alveno tie, la hajlo kaj negxo falegis, kaj cxiuj la belaj parkfloroj estis per kovriloj sxirmitaj. Tiu cxi estis la sola sensuna tago! Mi ankaux vizitetis Nice kaj vidis Sinjoro de Villemain, la Sekretario de la Grupo. En Nice ankaux mi perdis mian posxlibreton, enhavantan belan poemon kaj multe da sciigoj por la Gazeto! Je la 25 Marto, antaux la tagmezo, mi alvenis en Beaune (Cote d'Or, ne Algxerujo, kie la fervojistoj deziris min sendi). Sur la promenejo de la stacidomo trovigxis la verda stelo, kaj mi konatigxis kun Sinjoro Cyrot, Sekretario de la Grupo. Ni kunforiris, kaj tagmangxis kun la komitataro, kaj mi denove gxuis la gastamon de la Esperantistoj. Poste ni vizitis la rimarkindan _Hostel Dieu_, kaj gxian mirindan pentrajxon de la Fina Jugxo; ni rampis en la Sonorilejon (Beffroi) eniris la Parkon kaj eksciis iom pri _truloj, kiuj mangxas cignojn_! Je vespermangxo, tre sxerca okazo multe ridigis nin. Ni kunparoladis en la Hotelo cxiam en Esperanto, sed, subite, oni diris frazon, kiun mi tute ne povis kompreni. Ecx je la dua fojo la afero estis nekomprenebla. Fine mi lernis ke la nekonataj vortoj estis en la Angla lingvo! Jen interesa fakto por tiuj, kiuj kredas, ke la malfacila Angla lingvo devas esti uzata por sxlosillingvo. Post vespermangxo ni kuniris al la Liceo, kie Sinjoro Mathouillet faras Esperantan kurson, kaj mi renkontis alian aron da samideanoj. Beaune estas centro de la vinkomerco de Francujo, kaj M. Deschamps, komitatano de la Grupo, elpensis novan sistemon por figuri per la botelo, la participojn Esperantajn. Sur paperego, oni vidas tri virojn, la unua tenas en mano botelon da Beauna vino. Li estas _trinkonta_, kaj la vino estas _trinkota_. La dua viro jam suprenigis la botelon al la busxo, kaj estas _trinkanta_, kaj la vino estas _trinkata_. Sed la tria viro, kun tre gaja mieno, multe dancadas, malplena botelo en mano. Li estas _drinkinta_, kaj la vino ne plu estas, gxi estas _trinkita_! Sed la Grupo ankaux posedas indan poeton, kaj espereble legantoj de The Esperantist povos parkere lerni kelkajn Beaunajn poemojn, sendube inspiritajn de la Beauna vino. Noktomeze mi adiauxdiris, kaj eniris la vagonaron kaj alvenis en Parizo matenfrue de la 26 de Marto. Ne plu Esperantante, mi pasigis la tagon en la Palaco de la Louvre, kaj en la Jardin des Plantes. Poste, tre laciga, mi acxetis Anglan Gazeton, por vidi cxu gxi estas ankoraux en Esperanto presata; kaj, vidante, ke ne ecx estas _kolono_ Esperanta tie, mi rapidis al Londono por demandi la kauxzon. En la vagonaro mi varbis unu aligxonton, sur la vaporsxipo alian. Alveninte en Londono, mi trovas, ke la vetero ankoraux estas tre malvarma. Oni tremetas, kaj pensas pri la Itala varmeco, kie oni preskaux deziras sekvi la ekzemplon de niaj unuaj gepatroj pri la vestaj aferoj. _Kaj poste._ Vere, kiam la Esperanta movado en Anglujo gxajnis tiom da profesoroj, Doktoroj, kaj eminentuloj, kiom gxi nun havas en Francujo, la lingvo estos venkinta! Gxis nun, bedauxrinde, nur malmulte da instruistoj kaj scienculoj interesigxis je la afero. Sed sendube tiu cxi baldaux venos, kaj tiam ni, kune kun niaj simpatiaj Francaj amikoj, povos vidi la belegan rezultaton de niaj sencxesaj klopodoj--la alprenon de Esperanto tutmonde. Ju pli oni esploras la Esperantistaron, des pli oni konvinkigxas je la granda estonteco de la lingvo. Cxie Esperantistoj kunpensas pri gxia praktikeco kaj netusxebleco. _Cxie ni estas veraj Samideanoj!_ _Gxis la Revido! Gxis la Revido!_ H. Bolingbroke Mudie. March 12-15, 1904. To-day, sitting at the Remington once more, I write a few words about my memorable little holiday with the Esperantists in France. I do so to fulfil the wish of many readers of The Esperantist. It would be easy to do one of two things--either to fill a book on the subject, or to write nothing. For the former, time is wanting, and I must not do the latter, having unfortunately promised to write something. I must therefore hope that my new friends across the Channel will forgive such a brief outline of so interesting a theme. Have many people, other than Esperantists, had long friendly correspondence with those whom they have never yet seen? Perhaps. But certain it is that I gave much forethought to this short journey, which was to enable me to see so many Esperantists, with whom I already had such pleasant intercourse. A smooth crossing and a comfortable train allowed a little sleep before I arrived, at seven in the morning, in the Gay City. Of the sights and interesting features of Paris it is needless to write. These exist for all, not for the army of Esperantists alone. But the hearty welcome of M. Gaubert, Secretary of the Parisian Group, was an Esperantist privilege. Having visited the publishers, Messrs. Hachette, I went to the Suez Canal Company's office, which M. Gaubert jokingly calls his _prison_! A truly luxxurious prison. We in England have not, I fancy, such offices. Here I also met his colleague, M. Masse, who is another Secretary of the Paris Group. The first object which catches the eye is a beautiful model of the world-famed canal. It must have been easier to scoop out the desert sand than to cut through the Panama rocks; nevertheless, the magnitude of the enterprise is very evident. We lunched together here, and the cuisine, like the building itself, was excellent. Subsequently I called on M. Fruictier, the most busy Editor of _Lingvo Internacia_ and of the new _Internacia Scienca Revuo_. After a pleasant chat, we said _au revoir_, and I left to meet M. Bourlet, President of the Paris Group. Of him, his devotion and indefatigability, I had of course heard much, and it was therefore a very great pleasure to become personally acquainted with this most kind comrade in our Cause. With him was his cousin, M. Mehrmann, Secretary of the Group in Chateau Thierry. It seems that all M. Bourlet's relatives have become Esperantists, except one, who is still busy studying English. This is very proper; but would it not be better to learn English from an Esperanto textbook? We walked slowly towards the Palais Royal, chatting the while. Having arrived there, we entered the Restaurant Vefour, where I discovered a great feast had been made ready. There were more than twenty-five friends-in-Esperanto present, whose names I knew, but whom for the most part I had never seen. I cannot here enumerate all those present: let it suffice to say that General Sebert (Member of the Institute of France), M. de Menil (of Jarlibro fame), M. Rollet de l'Isle (who is occupied with the preparation of a Marine-Esperanto-Vocabulary), and almost every eminent Parisian Esperantist were present, except M. Cart and M. de Breon, who were unfortunately prevented from participating. During dinner, our friends sent most hearty greetings to all British Esperantists, and trusted that we will ever strive, together with our French brethren, to ensure the universal adoption of our dear Cause. I, of course, replied to this kind message, and gave a short report of the present state of Esperanto here, and also said that we in England hope soon to reach the exalted station now held by our energetic sister, France. This was the first occasion on which I had to make an Esperanto speech, and I fear I suffered somewhat from nervousness. I was accordingly glad when I had concluded the address with an expression of thanks for the great kindness of our Parisian fellow-thinkers, having hoped that we in London would soon have the opportunity of showing them some of our sights. We then listened to some Esperanto songs. Both M. and Mme. de Menil are Esperantists and musicians, and have composed several very melodious songs. We also sang _La Vojo_, by M. Deshays, who visited London last year. All present were then photographed by magnesium flash, and if the result be good, it may appear in The Esperantist. At midnight I went to the Hotel to sleep, and to dream that no longer was I merely H.B.M., but that I had become some eminent person on a pleasure-progress! Next morning I woke up and gladly saw that my watch only indicated seven o'clock, and that half-an-hour of bed still remained. It is terrible, methinks, to have to jump out into the cold at once on waking up! I was accordingly quietly resting when suddenly I had a fright. The hand _still_ pointed to the seven! Has the eminent man entered a beautiful land where time is not? I listen: no, the watch has stopped! Certainly I must have lost the train. I dress post haste, and go to the station. Joy! It is only eight, and there is still time enough. The sun was already shining in a cloudless sky when I met M. Bourlet, and went with him into an overheated train. Why are French trains so hot? I could scarcely breathe, and my feet were almost roasted on the iron plate of the warming apparatus. About eleven o'clock we arrived at Chateau Thierry, and once more met M. Mehrmann, who took us to M. Borson, the President of the new Group there. With him was an Esperantist circle, and we chatted for some minutes. I then found that champagne in champagne-land is much more agreeable to the taste--in my opinion--than that which we have in England. I told those present that I had visited the town last year on a bicycle, and had much admired the Town Hall, where we had to speak later on. And, certainly, had anyone told me that in less than a year I should enter this Town Hall in a frock coat and silk hat to discuss Esperanto, I could not have believed it. Truth is often very, very strange. As the sun was so bright, we clambered up to the ancient castle, or, more accurately, the castle site, of King Theodoric II., which gives its name to the little town. The Esperantist Group is called the Group of _Kastelteodoriko_. At midday we descended from this eyrie, and went to the charming home of Mme. Mehrmann, where we dined. This calls to mind that, before ever entering France, I dreaded the French cuisine; but quite without reason. If only our country inns were as comfortable as our neighbours', we should probably see more Continental tourists. Throughout this journey I learnt a great deal about French every-day life, which certainly would never have been acquired had I not been an Esperantist, even with a perfect knowledge of French; and I have once again to thank the most kind ladies and gentlemen who so cordially extended me their hospitality. After dinner, Mme. de Menil played her very melodious Esperanto Waltz.[1] We then proceeded through the streets to the beautiful white Town Hall, which had attracted so much of my attention the year before. We entered a very fine painted and ornamented hall, in which was assembled a number of the townsmen. As the weather was so lovely, we feared that but few would be present, but we were mistaken, and I was glad to see among the audience many young people. Until now there had hardly been occasion to remember that I understood French, for, naturally, we always conversed in Esperanto. But I now found that I had not wasted my time in the study of this difficult, but beautiful, tongue. I perfectly understood the remarkable lecture which M. Bourlet gave. But all good things come to an end, and I much regretted my ability to understand French when, in the middle of his discourse, my friend wanted me to say something _in French_ to show that it is almost impossible for a foreigner to learn such a difficult and irregular language perfectly! My audience was truly very patient, and did not laugh very much at my pains, but I was exceedingly glad when I could once more be permitted to speak in Esperanto! Did this test gain over any of those present to our Cause? At five o'clock the meeting ended, and we paid one or two calls before returning to the hospitable Secretary's home. On my previous visit to Chateau Thierry I had become well acquainted with the natural beauties of the locality, but now, thanks to Esperanto, I know something of the inhabitants and their beautiful homes. Swiftly, too, too swiftly, came the hour of departure, and the hot train took us back to Paris. Naturally the fellow-travellers were much interested in listening to our Esperanto conversation. Did they imagine that we were not of the same nationality? At eleven p.m. I had to say good-bye to my most kind friend, and took the tram to the Gare de Lyon, where the station was made gay by soldiers of all kinds. The train left at one in the morning. My sole companion was an officer going to Tonquin. We talked a little about Esperanto among other subjects, and he said he would probably learn the language in the steamer, instead of always playing cards. Then, as the compartment was not too hot, I covered myself with a rug, and slept soundly. At eleven o'clock, on March 14, I arrived at Dijon, and, thanks to the green star in my button-hole, was recognised in the street by M. Jullien, the Secretary of the Group. He took me into the Buffet, where several well-known Esperantists had assembled, and where we had lunch. Mm. Boirac (Rector of the University), Lambert (Professor at the University), Lallemant (Collaborator of Diversajxoj), Mme. Bastoul (Vice-President of the Group), and many others were present. During the meal M. Boirac explained the proposal _re_ the coming Dijon University Holiday Course, of which I will treat elsewhere. Obviously this must greatly help our Cause, if Esperantists from various countries can meet there. Then M. Jullien kindly took me over the ancient palace of the Dukes of Burgundy, and into the museum, where are the renowned Flemish sculptures. But these also exist for all, and I must at once take my readers to Mme. Bastoul's home, where they will hear me speaking in a phonograph, recording my hearty thanks for their kind welcome, and expressing the hope for a similar meeting in London. I also was taken over the great biscuit factory Pernot, and was much interested. Truly the cleanliness and practicality there are most remarkable. Having gone to the Hotel de la Cloche, where the Group and the English Club hold meetings, I dined, and had a little minute in which to write a short report home, and then I hastened off to the University, to be present at the Meeting of the Group. My arrival had been announced in the local papers, and the Hall was quite full to hear an English Esperantist. M. Lambert gave the customary explanation of some Grammatical points, and I then addressed the audience in Esperanto, saying that we in London remark with great interest the go-ahead characteristics of Dijon, and I also read a note from our busy Maltese supporter, Dr. Busuttil, which proved that England was not the only land to observe their progress. The meeting over, we went together to a cafe before returning to the Hotel, to pass the night--if one can call night the time from midnight to 5.30, when the train leaves for Lyons. The Group in Beaune had kindly asked me to be present at its gathering on the following day, but I had to refuse, being expected in Lyons at mid-day. I however promised to visit Beaune on the return journey, March 25. Assuredly Dijon boasts of many Esperantists, one of whom recognised me at the station in the morning, and travelled with me. March 15 was also a lovely day, sunshine and blue sky everywhere. Having reached the vast and beautiful Lyons, I followed the directions of the kind M. Offret, and we met for lunch with Dr. Dor and some other Committee Members of the Group. Readers will recollect that it is M. Offret who has just published the report on the _Present State of Esperanto in the World_, and I had the privilege of seeing the replies which he received. Truly the Lyons Group is fortunate in possessing such a Secretary; and when I saw the very neat ordering of all the Group's affairs, I at once wished to resign the Secretaryship of the London Club, so that someone with more time and ability could pay more energetic attention to the matter. Lyons is a very vast and beautiful city, and friends would not let me depart before seeing its principal sights, for which I owe them hearty thanks. But here also the Silk Museum, Collections of Paintings, the wonderful view of the Snowy Alps, the fine Park, the confluence of the two mighty rivers, Saone and Rhone, are for all visitors, not for Esperantists alone; so I will only mention the agreeable evening meeting, after we had dined together. Here I spoke in Esperanto of the whole trip. And, really, I had seen so many interesting and memorable things that days seemed weeks! But now, unfortunately, this Esperanto-holiday had almost come to an end. I was about to seek quiet and health in the lovely Maritime Alps of Italy. I therefore left Lyons at midnight, and woke up near St. Raphael, where one first catches sight of the beautiful, intensely blue, Mediterranean. _March 16-27, 1904._ It really is a fairyland, this wonderful region. Palm trees, oranges, good cycling roads, flowers of all kinds and colours, and thousands of similar lovelinesses. And over all the ever-burning sun, the air most clear. Finding such a landscape in March, one cannot help thinking of London. Nevertheless, I love London, even with its blackish, and frequently somewhat dreary, aspect! I cannot write of the wonders of this fairyland, but I can never adequately thank Esperanto and the Esperantists for making such a journey possible. Mr. Bicknell, whose guest I was, and whose name is so well known to the readers of The Esperantist, is as kind as his writings are interesting. I greatly enjoyed frequent excursions, either on foot or bicycle, with him into the mountains. Always, when one is very happy, time seemingly flies on the wings of the wind, and it was very doleful when the end of the visit approached, and I had once more to go into the stuffy trains. I visited the palmy and golden Monte Carlo, where one need not be an alchemist to convert silver into gold (or gold into nothing). This spot seemed the most lovely of all. Yet on my arrival there the hail and snow fell heavily, and all the lovely flowers in the parks were protected by coverings. This was the only day that was overcast. I also paid a short visit to Nice, and saw M. de Villemain, the Secretary of the Group. In Nice, also, I lost my pocket-book, containing a beautiful poem and many notes for this Gazette! On March 25, before mid-day, I reached Beaune (Cote d'Or, not Algeria, whither the porters tried to send me). On the station platform the green star was in evidence, and I made the acquaintance of M. Cyrot, the Secretary of the Group. We went out together, and lunched with the Committee; once again I enjoyed the hospitality of Esperantists. Later we visited the remarkable _Hostel Dieu_ and its wonderful painting of the Last Judgment, we scrambled up into the Belfry, and went into the Park, and learned something of _trout which eat swans_! At dinner a very amusing occurrence caused much laughter. In the Hotel we always spoke Esperanto, but suddenly someone said a phrase I could not understand. Even the second time it was incomprehensible. Finally, I learned that the unrecognised words had been said in English! Here is an interesting fact for those who think that the difficult English language must be used for a key language. After dinner we went off together to the Lycee, where M. Mathouillet holds an Esperanto course, and I met yet a further group of Esperantists. Beaune is a centre of the wine trade in France, and M. Deschamps, a committee member of the Group, has thought out a new way of illustrating the Esperanto participles with the help of the bottle. On a large sheet of paper are depicted three men, the first holding in his hand a bottle of Beaune wine. He is _about to drink_, and the wine is _about to be drunk_. The second individual has raised the bottle to his mouth. He is _drinking_, and the liquor _is being drunk_. But the third man, with very gay physiognomy, is dancing with an empty bottle in his hand. He _has drunk_, and the wine _has been drunk_! But the Group also possesses a worthy poet, and it is to be hoped that readers of The Esperantist will be able to learn by heart some _bonaj_ poems, doubtless inspired by the _bona_ wine. At midnight I said good-bye, went into the train, and arrived in Paris early in the morning of the 26th. No longer Esperanting, I spent the day at the Louvre and the Jardin des Plantes. Then, very very tired, I got an English paper to see if it were yet printed in Esperanto; and, seeing not even an Esperanto _column_ there, I hastened to London to ask the reason. In the train I made one convert; in the steamer another. Arrived in London, I find the weather is still cold. One shivers, and thinks of the warmth of Italy, where one is almost desirous of following the example of our first parents as regards the clothing problem. _And Afterwards._ Assuredly, when the Esperanto movement in England has gained as many professors, doctors and eminent men as it now has in France, the language will have won the day. Up to the present, unfortunately, but few teachers and scientific men here have become interested. But, without doubt, this will soon come, and we, with our cordial French friends, shall be able to see the grand result of our ceaseless labours--the adoption of Esperanto universally. The more one sees of the Esperantists, the more one is convinced of the language's great future. Everywhere Esperantists are agreed as to its practicality and unalterableness. _Everywhere we are true fellow-thinkers!_ _Au Revoir! Au Revoir!_ Literal Translation. FOOTNOTE: [1] _This can now be obtained from the Librarian, price 6d., post free._ A PROGRESSIVE LIMERICK. Clarence Bicknell. Frauxlin' ridetanta de Nigro, Sursaltis por rajdi sur tigro. La rajdo finigxis, sed sxi internigxis, Pro kiu ridetis la tigro. Deziris ridanta frauxlino Rajdadon sur dors' de tigrino; Sed sxi revenante interne rajdante Ne plu ridis, sed la tigrino. Per salto sidigxis sur tigro Ridanta frauxlino de Nigro. Internen li metis sxin, kiun ne petis sxi-- Tiam ridetis la tigro. Frauxlin', kiu logxis en Nigro, Ridante ekrajdis sur tigro La rajd' ne plu estis, interne sxi restis Kiam ridegis la tigro. Frauxlino eliris de Nigro Ridete rajdante sur tigro. Ho, kia vidajxo! Sxi tuj internajxo Ridetis ne plu, nur la tigro. Frauxlin' iafoje de Nigro, Ridetis saltante sur tigro; La rajdo finigxis cxar sxi internigxis Sed gaje ridetis la tigro. Etc., Etc., Etc. [_Copyright reserved._] [_Tradukis Esp. 6266._] LA VENTEGO (Dauxrigo). (_Vidu la ses antauxajn Nrojn._) AKTO I. Sceno 2 (_dauxrigo_). Mi cxion montris!... Ke la sorcxartiloj De Sikorakso, buf', skarab', vesperto ... Sur vin tuj falu!--Estas mi subulo! Mi tiam sola mia propra regxo! Min porke nun vi tenas en sxtonego, Dum la ceterajn partojn vi posedas! Prospero.--Mensoga sklavo, kiun bonaj agoj Neniam povis tusxi, sed nur skurgxo! Sxlimido, mi unue kun vi agis Zorgeme, home, ecx mi vin lokadis En groto mia ... gxis vi idon mian Atencis malvirgigi.... Kalibano.-- Vi malhelpis. Se rajte estus gxi de mi farita, L'insulo estus Kalibanigita! Prospero.--Ho, sklavo abomena, ne ameco Kortusxos vian malbonecon bestan; Nur povas vi plenumi bestan rolon. Kompate, mi paroli vin instruis, Novajxon tauxgan montris tage, hore; Bestulon, kiu tiam sole blekis Simile al la bruto, mi instruis Paroli home, kaj objektojn nomi. Sed, parolante, via bruta raso Enhavas tion, kio ne permesas Honeste agi: tial en sxtonego Malliberulo vi de tiam restas, Anstataux pli malbona sorto. Kalibano.-- Vere Paroli vi min faris: la profito Jen estas: mi nun povas vin malbeni. Erizipelo ambaux vin mortigu! Mi lernis tion el la lingvo via. Prospero.--Sorcxido! for de tie cxi! rapidu! Hejtajxon tuj alportu, mi konsilas; Plimulte poste, sed nun tion faru! Cxu sxanceligxos vi, cxu malobeos, Mi tiam strecxos la muskolojn viajn, Kaj ostojn dolorigos: vi blekegos ... La bestojn timigante. Kalibano.-- Ne, mi petas. (_Flanken_) Obei li magie min devigas. Potenco tia ke l'patrina dio Setebos estus gxia sklavo! Prospero.-- Iru! (_Foriras Kalibano_) _Revenas_ Arielo _nevidebla, ludante kaj kantante; sekvas_ Ferdinando. Kanto de Arielo. _Sur la flavan sablon venu,_ _Manojn interprenu;_ _Salutintaj, ecx kisintaj,--_ _(Paca mar' sin tenu!)--_ _Tie cxi kaj tie saltu,_ _Koboldeme: nun, ni haltu._ _Auxskultu!_ Rekantajxo (malproksime): _Boju, hundoj, boju!_ _Hundoj, boju, boju!_ Rekantajxo: _Boju, hundoj, boju!_ _Auxdu nun la kokan krion;_ _Cxantikliro[2] kantas tion:_ _"Kokorauxko!" krias koko._ Ferdinando.--El kie venis tia stranga kanto? El aer' aux el tero?... Plu ne sonas ... Cxu estas io de insula dio?-- Mi sidis ploreganta pri la sorto De mia patro kiu jxus pereis ... Dolcxegaj sonoj venis super l'ondo, Gxin kvietigis,--ecx doloron mian;-- Altiris min cxi tien l'harmonio, Sed jxus forcxesis.... Ne! gxi rekomencas.... Arielo Kantas: _Sub tridek futoj da marakvo_ _Profunde patro restas;_ _Farigxas ostoj nun koralo;_ _Okuloj perloj estas:_ _Aliformigxas li marame,_ _Tre ricxe kaj orname._ _Hore mortsonoro tintas,_ _Maraj nimfoj kantas:_ Sonorila ehxo: _Bum! bom! bam! bum!_ _Ilin auxdas mi, ... Auxskultu!_ Hxora ehxo: _Bum! bam! bom! bum!_ Ferdinando.--Gxi diris pri droninta patro mia! Ne estas terdevena homa kanto Auxdita de mi supre! Prospero.-- Ho, Mirando, Palpebroj viaj malfermigxu: kion Ekvidas vi antauxe? Mirando.-- Kio estas? Spirit'? Cxielo! Kiel gxi rigardas! Sinjoro, certe sxajnas gxi belforma; Spirito tamen estas. (_Dauxrigota_). FOOTNOTE: [2] Angle, _chanticleer_. LA SIMIO. Fablo 18 el Fenelon, Tradukita de Maurice Mehrmann. De maljuna ruza simio, la ombro malsupreniris post morto, en la malhelan logxejon de Plutono, kie gxi petis por reveni inter la vivantoj. Plutono volis resendi gxin en la korpon de multepeza kaj malsprita azeno, por senigi gxin de gxia fleksebleco, viveco kaj ruzeco; sed gxi faris tiom da sxercoj kaj petolajxoj, ke la nepardonema Regxo de la Inferoj ne povis sin deteni de ridado, kaj permesis al gxi elekti novan iston. La simio petis por eniri korpon de papago. "Tiel, almenaux," gxi diris, "mi konservos ian similecon al la homoj, kiujn mi longatempe imitadis. Estinta simio, mi faris gestojn kiel ili, kaj estonta papago, mi alparolos ilin dum la plej agrablaj interparoladoj." La animo de la simio enigxis apenaux en tiu nova stato, kiam maljuna babilema virino gxin acxetis. Gxi gxojigis sxin; kaj sxi metis gxin el belan kagxon. Gxi bone mangxadis kaj kunbabiladis, la tutan tagon, kun la maljuna babilemulino, kiu sencxese paroladis kiel gxi. El sia antauxa stato gxi aldonis ion nekonatan al siaj novaj talentoj: gxi ridinde movis sian kapon, krakigis sian bekon, agitis centmaniere siajn flugilojn kaj per siaj piedetoj faris multajn sensencajxojn, kiuj rememorigis pri la grimacoj de Fagotino. Cxiumomente la maljunulino surmetis siajn okulvitrojn por gxin admiri. Sxi enuis tial ke sxi estis iom surda, kaj ne auxdis kelkafoje parolojn de sia papago, kiun sxi trovis pli sprita ol iu ajn. La papago trezorgita farigxis babilegema, trudema, frenezega. Gxi tiom ekscitigxis kaj trinkis tiom da vino kun la maljunulino, ke gxi mortis. Denove gxi revenis antaux Plutono, kiu, tiun fojon, volis gxin transigi en fisxan korpon por gxin mutigi; sed refoje gxi petoladis antaux la Regxo de Ombroj, kaj la princoj malofte rifuzas la petojn de la sxercemuloj, kiuj ilin flatas. Plutono do permesis al tiu cxi eniri homan korpon. Sed, cxar Dio hontis sendi gxin en korpon de sagxa kaj virta homo, li gxin aligis al korpo de enuiga kaj trudema paroladisto, kiu mensogis, kiu sencxese fanfaronadis, kiu faris ridindajn gestojn, kiu mokis cxiujn ajn, kiu interrompis la plej klerajn kaj seriozajn paroladojn per neniajxoj aux malgxentilaj malsagxajxoj. Merkuro, kiu gxin rekonis en tiu nova stato, ridante diris: "Ho! Ho! mi vin rekonas, vi estas kunmetitajxo el simio kaj papago, kiujn mi iam vidis. Kiu deprenus de vi la gestojn kaj parolojn, senpripense ellernitajn, tiu al vi nenion lasus. Per beleta simio kaj bonega papago, oni nur faris malsagxan homon." _Kiom da homoj en la mondo, per kunvenaj gestoj, babileto kaj sxajna kapableco, estas nur sensprituloj kaj senkleruloj!_ INSTINKTO AUX INTELIGENTECO? Originale verkita de O.W., Esperantisto 7074 (el Francujo). Oni ofte parolas pri la instinkto de iaj bestoj, precipe de la hundoj. Oni rakontas pri ili historiojn, kiuj kredigus pli al ilia inteligenteco ol al ilia instinkto. Mi volas rakonti al vi nur anekdoton, kiun mi certigas al vi tute vera. Kiam mi komencis ekzerci la medicinon, mi logxis en urbeto proksima de bela rivero. Unu el miaj parencoj tie posedis akvomuelejon, kaj mi tre sxatis la banojn en rivero. Ofte, kun miaj amikoj, ni trairis la riveron per barko por bani je la alia flanko de la digo, kie estas profunda kaj tre agrabla loko, ombrigita de multaj kaj altaj arboj. La bruado de la akvo, kiu faladis de la kluzo, cxarmis nin, kaj donis al ni akvon cxiam movan. En tiu tempo mi havis belan cxashundinon grifonrasan, kun la haraj rigidaj. Gxi estis bona, amema besto, tute sindona por sia mastro. Gxi neniam lasis min. Nokte kaj tage gxi estus difendinta min kontraux kiu ajn, kaj malgraux tio, gxi estis karesema. Ian tagon, kiam mi banis min kune kun amikoj, mi diris al unu el ili, kiu estis apud mi: "Mi sxajnigos droni por vidi kion faros la hundino." En tiu momento gxi estis dekkvinjara, kaj ne tre sxatis la akvon. Mi pusxis ekkrion, alvokante: "Dian! Dian!" sxauxmigante la akvon cxirkaux mi. Tuj ekjxetigxis la hundino en la akvon, kaj rapide alnagxis al mi. Gxi per siaj dentoj ekkaptis sendolore mian sxultron por alkonduki min teren; sed mi prenis la voston de Dian' dirante al gxi: "Iru, Dian'! Iru!" kaj la hundino rapidis por atingi la bordon. Mi suprenrampis la deklivon, kaj mi alvenis sur la herbejon. Tie Dian' elmontris gxojegon blekante pro plezuro, saltante por leki miajn manojn, kaj mian vizajxon. Tio certe ne estis miriga; multe da hundoj estus same agintaj, propramove, _instinkte_, se vi volos. Sed la historio ne estas finita. Post kelkaj tagoj, ni decidis ankoraux, ke ni banus nin. Mi do aliris cxe mian parencon por preni la barkon. Mi pretigxis por senkatenigi la barkon, kaj por gxin eniri, kiam mi sentis, ke io malebligis min; gxi estis mia hundino kiu, per siaj dentoj, tenis mian pantolonon: Dian' ne volis ke mi eniru la barkon. Tre malfacile mi sukcesis por enirigi gxin kaj ni deiris. Ni albordigxis al la elektita kaj kutimita loko. Miaj amikoj senvestigxis, kaj mi lasis mian jakon, sed, kiam mi volis dauxrigi, mi ne povis. Dian' blekis furioze kontraux mi, montrante al mi siajn dentojn. Mi provis kvietigi gxin, sed vane; mi estis devigita revestigi min. Dian' ne volis, ke mi banu min. Cxu tio estas _instinkta_ aux _inteligenta_? Mi lasos vin respondi tiun demandon, sed de longe mia opinio estas difinita. RUBAJATO DE OMARO KAJAMO. Tradukita de Ben Elmy. 1 Vekigxu! Jen, la suno jam forpelas Stelojn kaj nokton; el cxiel' akcelas Radi' unua, kaj per sia brilo, La turo de l'Sultano alte helas. 2 Dum el mallum' kreskadis taga pleno, Auxdigxis vocx', plendante pri deteno,-- "Dormulo, kial vi ekstere restas? En templo jam atendas la festeno!" 3 La kok' ekkrias; cxiuj en akordo, Ekpetas, "Malfermata estu pordo! Ni povas resti iom nur da tempo, Nek plu vidigxos cxe la tera bordo!" 4 Printempo, la naskigxo de novjaro! Revivas nun la juna deziraro; Sed homo pensa pace nun forigxas, Cxe fresxaj blankaj floroj de l'kamparo. 5 Iram' pereis, vere, kun jasmeno, Sed restas lag' alia, kaj gxardeno; Se vazon de Jamsxid' ne plu ni vidas, En vino brilas cxiam la rubeno. 6 David' silentis; sed, per vocxo klara, Al rozo pepas najtingalo kara,-- "Vin' vin' vin' vino, rugxa rugxa vino!" Kaj roz' rugxigxas, en respond' nesxpara. 7 Plenigu vazon; cxe printempa festo, Bruligxu gxoje vintra pentovesto; Mallongan vojon havas tempobirdo Por flugi, kaj rapidas al la nesto. 8 Cxe urbaj aux cxe kampaj societoj, La vin' de vivo falas per gutetoj; Simile, kvazaux floro kadukanta, De vivo falas vice folietoj. 9 Mil rozoj, oni diras, venos morgaux; Sed kien iris rozoj de hieraux? Monato sama, rozojn alportante, Jamsxidon prenos, Kajkobadon ankaux. 10 Nu; prenu gxi, do, ilin! Kial ni Pri Kajkobado zorgos? Tie cxi, Rustum' kaj Zalo ne pli grave estas Ol la vespermangxad' al vi kaj mi. 11 Ripozu ni cxe tiu cxi herbejo, Jxus inter la dezerto kaj plantejo; Neniel je Sultan' aux sklavo pensu, Kaj lasu la Mahmudon al regxejo. 12 Versolibret' sub arbo tie cxi, Krucxo da vino, pano nur, kaj vi, Kantante dolcxe en dezerto, jen! Dezerto estus Paradiz' por mi! RUBAIYAT OF OMAR KHAYYAM. (Translated from the Persian by Fitzgerald). 1 Wake! For the sun who scatter'd into flight The stars before him from the field of night, Drives night along with them from heav'n, and strikes The Sultan's turret with a shaft of light. 2 Before the phantom of false morning died, Methought a voice within the tavern cried, "When all the temple is prepared within, Why nods the drowsy worshipper outside?" 3 And as the cock crew, those who stood before The tavern shouted--"Open then the door! You know how little while we have to stay, And, once departed, may return no more." 4 Now the New Year reviving old desires, The thoughtful soul to solitude retires, Where the white hand of Moses on the bough Puts out, and Jesus from the ground suspires. 5 Iram indeed is gone with all his rose, And Jamshyd's seven-ring'd cup where no one knows; But still a ruby kindles in the vine, And many a garden by the water blows. 6 And David's lips are lockt; but in divine High-piping Pehlevi, with "Wine! Wine! Wine! Red Wine!"--the nightingale cries to the rose That sallow cheek of hers to incarnadine. 7 Come, fill the cup, and in the fire of spring Your winter-garment of repentance fling; The bird of time has but a little way To flutter--and the bird is on the wing. 8 Whether at Naishapur or Babylon, Whether the cup with sweet or bitter run, The wine of life keeps oozing drop by drop, The leaves of life keep falling one by one. 9 Each morn a thousand roses bring, you say; Yes, but where leaves the rose of yesterday? And this first summer month that brings the rose Shall take Jamshyd and Kaikobad away. 10 Well, let it take them! What have we to do With Kaikobad the Great, or Kaikhosru? Let Zal and Rustum thunder as they will, Or Hatim call to supper--heed not you. 11 With me along the strip of herbage strown That just divides the desert from the sown, Where name of slave and Sultan is forgot-- And peace to Mahmud on his golden throne! 12 A book of verses underneath the bough, A jug of wine, a loaf of bread, and Thou Beside me singing in the wilderness-- Oh, wilderness were Paradise enow! (V. 4--The Persian new-year begins with the vernal equinox. The "white hand of Moses" is a figure for Spring blossoms). (V. 10--Rustum is the Hercules of Persia; Zal, his father). DIVERSAJ AVIZOJ. Dankojn! Koregajn dankojn! La rezultato de la korespondado pri la uzo de supersignoj estas bonega, kaj plene pruvas, ke cxiulandanoj kunpensas pri la afero. Mi nur estas ricevinta cxirkaux dudek kvin de la petitaj posxtkartoj, kaj, _kvankam mi ne ilin demandis_, mi ricevis centojn da varmegaj protestoj. Tiu cxi pruvas ke la Esperantistoj multe interesigxadas je la lingva afero, kaj ke ili ne estas nezorgemuloj. Tamen, kelkaj amikoj diris al mi: "Oni ne zorgos pri la afero." Tial mi nur demandis, ke la plenduloj skribu al mi, cxar mi bone sciis ke tiuj cxi ne estis la plimulto da la Esperantistoj, nek en Anglujo, nek aliloke. Nu, trankviligxu, karaj Legantoj. Mi neniam sendos al vi sensupersignan Gazeton, cxar nek mi, nek vi, deziras gxin legi. (Kaj mi certe estas la plej interesita el la legantoj de The Esperantist!) Dank' al viaj penadoj, mi nun, pli ol iam antauxe, fidas je la bela estonteco de nia kara afero. Al tiuj fervoraj amikoj, kiuj kontrauxdiras la supersignojn cxar ili deziras skribi al la Gazetaro Esperante mi diros: "Faru tion, kion mi estas farinta. _Skribu vian Esperantan leteron, sen la bezono de supersignita litero._" Estas facilege tiun cxi fari. Antaux kelkaj tagoj, nia fervora kunbatalantestro, Sinjoro Bourlet, skribis tutan kolonon sen supersigno. Tiam, se la Redaktoro ne presigas vian leteron, ne plendu kontraux la supersignoj, sed kontraux la antauxjugxo de la Redaktoro. Sed, kompreneble, nun tiel, kiel antauxe, vi cxiam povas lauxbezone uzi la literon H anstataux la supersigno, por telegrafi, presigi, k.t.p. Sed alie vi ne devas fari. Vi ne devas elpensi vian propran _Fonetikan Alfabeton_. Vi devas skribi Esperanton, por ke vi estu Esperantisto. * * * Kara Sinjoro,--Signoj ne mankas, ke la temo de lingvo internacia interesas cxiun tagon pli kaj pli la homojn pensantajn de la mondo. Estas societo internacia da lingvistoj, kiu sin nomas Societo Internacia Fonetika (Association Phonetique Nationale). Gxi havas gxian centran oficejon en Parizo, sed la membroj apartenas al dek sep diversaj nacioj, kaj enhavas la plej progresajn profesorojn kaj instruistojn de modernaj lingvoj el cxiu civilizita nacio. Gxi estas ekzercinta fortan influon sur la edukadaj oficejoj de Francujo kaj Germanujo, kaj estas tiamaniere tute aliforminta la instruon de modernaj lingvoj en la lernejoj de tiuj cxi du grandaj nacioj. La Societo havas monatan gazeton, Le Maitre Phonetique, kaj oni komencas diskuti en tiu cxi gazeto la temon de lingvo internacia. Malfelicxe estas iuj da la plej influemaj membroj, kiuj havas fortan antauxjugxon kontraux lingvo artefarita, kaj tiun cxi monaton ili estas antauxmetintaj proponojn pri la ekzameno de tiu cxi temo, kiuj estas tute malamikaj ecx al la konsiderado de la meritoj de nia kara lingvo. Sed tiu cxi povas nur helpi nian kauxzon. Cxar estas bonaj Esperantistoj en tiu cxi klerega Societo, kiuj scios bone kiel batali pro la vero kaj pro la kara lingvo, kontraux cxiuj; kaj la rezultato povas nur esti, ke la meritoj de Esperanto farigxos konataj al multe da la plej kapablaj lingvistoj de Euxropo; kaj la kulpo estos la nia, se ni ne gajnos iujn da ili por nia kauxzo.--Via, R. J. Lloyd, D.Litt., M.A. * * * Sinjoro,--Antaux tri semajnoj mi sciigxis je la unua fojo pri la naskigxo kaj la kreskado de Esperanto, leginte bonegan artikolon kiun pri gxi eldonis Sir William Ramsay, per la _Daily Mail_. Tuj kiam mi estis acxetinta la libreton nomatan _The Student's Complete Textbook_ mi eklernis entusiazme la lingvon dum miaj cxiutagaj vojagxoj per vagonaro inter Londono kaj Brajtono (Brighton), kie mi vivas, demirinte gxian simplecon kaj la facilecon per kiu oni povas gxin ellerni. Permesu, tial mi petas, Sinjoro Redaktoro, ke unu el la Geesperantistaro konigu al vi la plezuron kiun li estas eltirinta je tiu cxi afero. La celo tamen de tiu cxi letero estas demandi al vi, ke vi bonvolu al mi sciigi, cxu trovigxas en Brighton grupo aux sekcio Esperantista? Se ne, mi volus doni miajn malgrandajn servojn por gxin efektigi, agante, kompreneble, sub via afabla direkto, aux tio de kelkaj aliaj personoj, kiuj estos havintaj spertadon pri tiaj aferoj. Efektive mi zorgus treege disvastigi la lingvon kiel eble plej mi povos. Al mi sxajnas ke Brajtono devas farigxi utila centro Esperanta por gxia alpreno, kaj mi estas certa ke mi ricevos la korajn kunlaboradojn kaj bondezirojn de cxiuj, kiuj volegas antauxenirigi la interesojn de nia kara lingvo. Kun saluto.--Via, D. H. Lambert (B.A., Oxon), 59, St. Aubyns, Hove, Sussex. _Jen la lauxvorta letero de nova Esperantisto, kiu lernis la lingvon en vagonaro!_ Kompreneble, mi esperas ke cxiuj najbaraj amikoj je nia Afero helpos nian novan apoganton, je la fondigo de forta grupo en Brighton. Cxiam antauxen! Ni kreskadu! * * * _La Universitato Londona_ kaj la _Teachers' Guild_ faras libertempan kurson de Julio 18 gxis Auxgusto 12, kaj la Sekretario deziras ke mi anoncu jene. Tiuj studentoj, kiuj ne povos cxeesti antaux la fino de Julio, povos partopreni je la dua periodo da du semajnoj, kaj por tiuj cxi oni donos pluajn klasojn. La Kurso traktos pri la Elparolado kaj Kunmetado de la Angla lingvo; La Fonetikoj de Moderna Angla; Moderna Angla literaturo; Sistemoj por la instruado de modernaj lingvoj; kaj paroladoj pri Angla edukado kaj institucioj. Abonpago dum la tuta monato, L2 (50 frankoj). Dum la lasta du semajnoj, L1. Oni esperas ke multe da alilanduloj cxeestos. Por pluaj sciigoj, skribu al _Director of the Holiday Course for Foreigners, University of London, South Kensington, S.W._ Bedauxrinde ne estos Esperanta kurso tiun cxi jaron kaj la sciigo de la Dijxona Universitato devas esti multe pli interesa por la Esperantistaro. Tie cxi, Profesoro Lambert donos Esperantan kurson de Julio 1 gxis 31 Oktobro. Abonpago, je la kvar monatoj (cxiuj temoj), L2 (50 fr.) 30 fr. po ses semajnoj. Esperantistaj studentoj povas esti certaj, ke ili trovos en Dijxono plej koran Esperantistan akcepton. Oni konsilas, ke ili kunportu kun ili siajn bicikletojn, cxar la cxirkauxajxoj estas tre belaj, kaj la vojoj tre tauxgaj. Por ilustrita brosxuro priskribanta la tutan kurson, skribu al _Sro. Lambert, Profesoro cxe la Universitato, Dijon, France_. La Redaktoro esperas, ke kelkaj Anglaj kunbatalantoj partoprenos je tiu cxi kurso, kiu estas la unua libertempa kurso enhavanta instruadon de Esperanto. * * * La dua numero de la _Internacia Scienca Revuo_ siatempe aperis, kaj enhavas longan artikolon pri la _N Radioj_, kaj valorajn raportojn pri la lastaj medicinaj progresoj kaj fizikaj Sciencoj. Tiu cxi Gazeto vere estas tre grava ilo, kaj ni esperas, ke gxi ricevos la apogon, kiun gxi meritas. La kosto de specimeno de la unua aux dua numero, kune kun propaganda folieto en Angla kaj Esperanto estas sep pencoj afranke. * * * La Ilustrita Posxtkarto povas esti amiko je nia afero, sed ankaux, se oni ne zorgos, gxi farigxos malamiko. Eble estos utile tie cxi doni kelkajn sciigojn pri la sendo de tiuj cxi. Oni neniam devas meti la posxtsignon sur la ilustrita flanko, sed gxi devas esti samflanke kun la adreso. Se oni alie faras, la ricevanto devos pagi pluan 30 centimojn. Kaj, se oni deziras sendi la posxtkarton duonpreze, oni devas elstreki la vortojn _Carte Postale_, kaj anstatauxi "_presajxo_, aux _Imprime_." Kaj oni ne devas skribi plu ol la adreso, kaj la nomo de la sendanto, kaj, eble, la dato. Tiam la kosto nur estas 5 centimoj (one halfpenny). * * * Karaj Samideanoj,--Kun la intenco fari de ili donacon al nia estimata Majstro, Doktoro Zamenhof, mi petegas, ke vi aminde sendu al mi neilustritan posxtkarton enhavante la sekvantan Kredon:-- "Mi sincere kredas ke Esperanto estas la sola solvo de tre grava problemo de la Homaro: helpanta sxlosillingvo; kaj mi cxiam rigardos gxian absolutan netusxeblecon, kiel la simbolo de nia forteco kontraux atakoj kaj malamikoj de nia verko." Kaj aldonu vian nomon kaj adreson. Tiam, kiam mi ricevis almenaux kvincent da tiuj p.k. mi, antaux sendi ilin al la Estro, presigos libreton enhavantan la superan kredon kaj la nomojn kaj adresojn de aligxantoj. La kosto de la libreto estos sciigata pli malfrue al personoj kiuj deziras gxin acxeti. Mi ankaux esperas ke tiuj, kiuj deziras korespondadi pri iaj temoj kun niaj kungrupanoj Trinidade bonvolos skribi al mi.--Fidele via, G. O. Messerly, Port of Spain, Trinidad, B.W.I. * * * Turistoj, kiuj deziras veni Riolunaton, devos sin turni al Grafo Albert Gallois, Sekretario de la Grupo, Riolunato, Prov. de Modena. Italujo. Grafo Gallois ankaux estas la Redaktoro de la monata Itala Organo _L'Esperantista_ (jarabono 4 frankoj). * * * La Rondiranto de Aprilo enhavas tre interesan skizon de vojagxo en Montenegro. Oni devas gratuli Sinjoron Kolovrat Cxervinski pri sia vojagxo en tiu cxi preskaux nekonata lando. * * * Alice in Wonderland estas mirinda libro, kaj la ideo falis en la kapon de fervora apoganto ke estus tre bona ideo gxin traduki en Esperanto. Kompreneble, oni devos sxangxi multe da la sxercoj, kaj tiel plu, sed mi esperas ke cxiuj, kiuj povas sendi kelkajn pecetojn, Esperantajn sxercojn, kaj aliajn tauxgajxojn, tiel faros kiel eble plej baldaux. La Rev. R. A. Davis, Broxwood, Pembridge, Herefordshire, afable klopodas pri tiu cxi malfacila afero, kaj espereble, se Esperantistoj kunlaborados, nia literaturo gajnos novan, kaj tre indan verkon. La Redaktoro. EL HINDUJO. Singribari Hat, P.O., Assam, _Feb. 27, 1904_. Kara Sinjoro,-- Gxis nun mi ne havis libertempon suficxan por skribi al vi longan leteron. Sed sendube vi tion facile komprenos, cxar tia cxi vivo estas tuta sxangxo, kaj mi sentas, ke mi logxas en alia mondo. Ni lasis Londonon en malvarmega blovado kaj pluvo. La vetero estis vere vintro. Dum la sekvantaj tagoj, vojagxantoj restis en siaj kajutoj, dume la flava vizagxa regxo super cxiuj regxis. Tamen, post kvar tagoj, la minacaj nuboj estis anstatauxata de la varma sunbrilo kaj la frenezaj ventoj de gxentilaj blovetoj. La cetervojagxo estis kvieta kaj gxojinda, krom en la Rugxa Maro, kie la suno estis senplezure varmega. Ni pasigis du tagojn en la Kanalo Sueza, pri kiu mi farigxis tre interesata. Gxiaj sepdek mejloj estas trancxitaj tra la nudema sabla Arabdezerto. Ni vidis kelkajn kamelarojn kaj unu aux du vilagxojn de sunsekita koto, cxirkauxita de daktilujoj. Kaj, starante sur la promenejo de la granda mariranta sxipo, dum la vidajxo estis limata cxiuflanke de la eternaj sabloj, mi vere sentis ke ni estis senrajtuloj en tia ejo. Je la 4 Februaro ni alvenis cxe Kalkuto, kie mi logxis du tagoj, tre okupita de la acxetado de tauxgaj vestoj kaj litkovriloj: tie ankaux mi unue ekdormis en moskito kurtenoj. Tie cxi mi vizitis Sinjoron P., kies adreson vi donis al mi, kaj vi estos interesata scii ke li estas Hindo, kaj ankaux instruisto. Li esperas akiri la lingvon mem, kaj fine instrui siajn Hindajn lernantojn. Mi penos lin teni je lia parolo per korespondado. Post maltrankvila veturo, nokte, en vagonaro al Goalundo, mi suriris sur riveran vaporsxipon, kiu faris zorgindan vojagxon de kvar tagoj per la Brahmaputra Riverego; gxi multefoje surkuris sur subakvajn sablajxojn, kaj unufoje estis tiamaniere tenata dum dudek horoj, kiam du aliaj sxipoj alvenis kaj, tirante, liberigis gxin. Mi sxiplasis cxe Rangamatti Ghat meznokte: la ejo estis plena je Hindoj kaj Asamanoj, sed neniu estis tie por renkonti aux helpi min, kaj tre malkonvene estis zorgi mian pakajxon. Mi pasigis la nokton en proksima neokupata Bungalo, kie mi farigxis mangxajxo de la moskitoj. Matene mi eltrovis, ke elefanto min atendis. Li jxus estis levigxinta el la longa herbo, kaj lia atentisto estis senpolviganta lian dorson. Tiam sekvis tre skuega, tre polvega, kaj tre varmega rajdo kvindek kvar mejlojn longe, kiuj okupis _tri tagojn_. Cxiunokte mi logxis cxe iu plantisto, cxar la kutimo en Asamo inter Euxropanoj estas--_Via domo pro cxiu, kaj cxies domo pro vi!_ Estas kvar aliaj Euxropanoj sur la Gxardeno, kaj cxiu logxas en aparta bungalo. Estas pli ol kvarmiloj da Kulioj (Coolies). En unu tago mi vizitas kelkcentojn da preskaux nudaj cxokoladkolorajn virojn. Multaj ligas sian longan haron poste, simila al virino, kaj siaj koloj estas cxirkauxataj de koljuveloj. Mi trovas grandan malfacilecon lerni ilian lingvon, cxar estas tia malkomprenebla miksajxo de Asama, Bengala kaj Kacxara, treege distrancxita; kaj malfelicxe, neniu el miaj kolegoj povas sxpari la tempon por instrui min. Sed estas mirinde kiel neceseco agemigas onies pensilon, kaj mi jam akiris suficxe pro mia nuna postulo. Nia gxardeno estas du mejloj longe kaj unu mejlo largxe. Gxi estas limata de la dika arbarego (Jxunglo) kiu senrompe atingas al la proksimaj Himalajaj Montegoj, kaj kiu estas enlogxata de multaj sovagxaj bestoj, precipe ursoj, elefantoj, tigroj kaj leopardoj, kiuj ofte eraras en la gxardenon por ataki la laboristojn. * * * Nune la vetero estas perfekta, sed, kompreneble, dum la pluvado, kiu komencigxas en Majo, estos tute malsama. Mi sendas al vi kelkajn foliojn de mirinda rugxa arbo, kiu kreskas en la gxardeno. Adiaux, mia estiminda amiko. Via sincere, A. T. Simper. HINDAJ PROVERBOJ. "Maljuna Sinjoro Howell" priskribas la elementajxojn de rava proverbo esti: _Senco, Mallongeco, Salo._ Je tiuj cxi, kaj precipe je la _Salo_, la Hindoj superas sin mem. Kompreneble, inter la miloj da proverboj Hindaj, devas esti multaj, kiuj ne alvokas la okcidentan spiriton, sed, por montri kiel lerte ili esprimigas siajn ideojn, mi citas tiujn cxi malmultajn specimenojn. (1). Cxu la trancxilo falas sur la melonon, aux cxu la melono falas sur la trancxilon, estas same. La melono estas trancxata. (2). Oni ne povas vidi Paradizon sen morti. (3). Kiu forgesas matene, sed memoras vespere, ne nomigxas forgesulo. (4). Se homo ridas, li ridas je alioj; se homo ploras, li ploras je si mem. (5). Dorno eniras ricxulon, kaj miloj kuras lin helpi: Malricxulo falas de alta monto, kaj neniu proksimigxas je li. (8276). PRI LA DORMA-MALSANECO. Tradukita de P.H. Dorma-malsaneco, kies kauxzo longe restis nesolvebla problemo, fine cedis sian sekreton, dank' al la laboradoj de Lt.-Kolonelo Bruce, Doktoro Nabarro kaj Kapitano Greig. Ili uzis la eltrovon de Doktoro Castellani, ke malgrandega sangparazito, nomita "trupanosom'o" cxeestis en la cerebrospina fluajxo de iaj malsanuloj, suferantoj de tiu cxi malsaneco, kaj kiu eltrovis, ke tiu cxi parazito kauxzas la dorman malsanecon, same kiel kulo kauxzas malarion. Mallonga priskribo pri la simptomoj de dorma-malsaneco eble estus interesa. Apatio kaj senvigleco multege aperas. La suferantoj havas grandegan mangxbezonon, kaj ofte petegas mangxajxojn, kiam ili estas tiel malfortaj kaj dormemaj, ke ili ne povas mangxi. Aliaj vere farigxas marsxantaj skeletoj, kaj aliaj akvosxveligxas. Muskola tremado kauxzas haltantan iradon. Poste, ili kusxas en profunda letargio. Sxvelo de la limfaj glandoj estas ofta simptomo, kaj kelkaj kuracistoj opinias ke tiu igas la malsanecon. Ili tial eltrancxas la sxvelitan glandon. La dormemo sxajne ne estas vera dormo, sed letargio, kiu rigidigas la kapablon. Efektive oni dubas, cxu la suferanto dormas tiom, kiom li dormus dum saneco. Multoj mortas dum varmega febro, sed egala numero mortas kiam la temperaturo estas subnormala. Morto estas la neevitebla fino de tiu cxi terura malsaneco, kaj okazas jen post malmultaj monatoj, jen post du aux tri jaroj. Cxiu suferanto de dorma-malsaneco ekzamenita de la supre nomitaj sinjoroj evidentigis la cxeestadon de la trupanosam'o en la cerebrospina fluajxo. Oni ne povas gxin trovi en tiu de landanoj, kiuj ne suferas de tiu cxi malsaneco. Tamen oni trovis trupanosom'ojn en la sango de dudek ok procent da landanoj logxantaj en la dorma-malsaneca kvartalo; sed neniam aliloke. Oni kredas ke tiaj personoj kredinde ekmalsanigxis. Gravaj simptomoj ne aperas gxis la parazito eniras la cerebrospinan fluajxon. Tiu cxi malsaneco ne similas je malario, cxar gxi ne kuracigxas per kinino. Oni nun ne dubas ke la _cici musxo_ (tsetse, _glossina palpalis_), sangsucxanta musxo, transportas la malsanon de persono al persono, same kiel la mikrobo malaria (_plasmodium malariae_) faras. La sekvanta eksperimento pruvas la rolon, kiun la cici ludas en tiu cxi afero. Multe da tiuj cxi musxoj sin regalis sur dorma malsana suferanto. Tiu cxi sxajne ne sentis iliajn pikojn. Ili tiam estis portataj al sana simio, kiu baldaux malsanigxis, kaj fine mortis, montrante la kutimajn simptomojn. Oni ankaux trovis en lia sango kaj cerebrospina fluajxo la trupasonon'ojn. Oni trovis la saman rezultaton post kiam oni estis ensxpruciginta aux la sangon, aux la fluajxon de la malsanulo en la simion. LA POSTENO DE ROBBIE. La korteto havis tre militan vidigxon. Tie estis soldatoj kun bataliloj, oficiro kun ligna glavo, fiera knabo kun standardo tro granda por li, kaj _bando da muzikistoj_ kiu furioze batadis gaje pentritan tamburon. Nur malgranda Robbie malgxoje sidis sur la sxtupoj, kaj rigardis. Perfida peceto da glaso kripligis lian piedon, kaj li ne povis marsxi tiel rapide, kiel la militistaro. "Mi ne povas ion fari," li diris cxagrenege. "Jes, vi povas," respondis Kapitano Fred, "vi povas ekkrii _Hura_! Kiam ni preteriras." La knabeto do gardis sian postenon, observante tutan la marsxadon kaj remarsxadon. Ofte la roto iris aliloken, sed li neniam mankis svingi sian cxapeton, kaj levi sian fajfan aplauxdon, kiam ili trapasis. Robbie estas la vera heroo. Ne estas facile ekkrii "_Hura_" pro tiuj, kiuj povas antauxeniri kiam ni estas devigitaj halti; ne estas facile forgesi nian propran malkontentigon, kaj aplauxdegi tiujn, kiuj faras tion, kion ni deziras, sed ne povas, fari; ne estas facile gxoji je la sukceso de tiuj, kiuj posedas la lokon, kiun ni deziras okupi. Nur granda koro povas stari aparte, kaj ekkrii "_Hura_" kiam la aliaj preteriras. _Tradukita de_ C. S. Bicknell. LA STRABULINO. Cxu vi ne opinias, ke oni povas gxuste nomi la sekvantan anekdoton _Antikva Historio_, cxar maljuna Franca Sinjorino rakontis gxin al mi antaux sesdek jaroj! Gxi okazis en Francujo, dum periodo de politika tumultego kaj maltrankvileco. Neniu sciis kion atendi. Sinjorino altranga, iom sciema, sed kiu estis ankaux malfelicxe strabulino, renkontis, je vesperkunveno, politikiston. Sxi komencis lin demandi pri tiu cxi kaj pri tiu afero, esperante tiamaniere eltrovi kelkajn sxtatajn sekretojn. La diplomato gxentile, sed artifike, respondis, kaj la sinjorino gajnis nenion. Fine, sxi kolerigxis, kaj ekkriis: Nu, diru al mi, mi petas, kiel iras la politikoj? La ministro tuj respondis: Tiel, kiel vi _vidas_, Sinjorino, _tre malrekte_. E. J. Catt. * * * En malgranda Irlanda urbeto antaux nelonge trovigxis pastro, kiam cxiam predikis, ke ni devas ami niajn malamikojn. Unufojon, dum li estis iranta pregxejon, li renkontis ebriulon, kaj diris: "Cxu vi ne scias ke la vino estas via malamiko?" "Jes," li respondis, "sed cxu vi ne predikas ke ni devas ami niajn malamikojn?" Tiu cxi estas vera, sed mi ne diris ke vi devas ilin gluti.--P. de B. CORRESPONDENCE NOTES. In reply to numerous inquirers, I regret to state that the Edition of the First Number is exhausted. Intending subscribers can commence with No. 2, or any succeeding issue. If they will let me know what price they are prepared to pay for the first number, I will try and buy some in. * * * How to tell the time in Esperantoland. This is a troublesome matter, for two systems are in vogue, the German and the English. I was surprised to find that French Esperantists generally use the former, and, instead of saying _la kvar kaj duono_, for _half past four_, they say _la duono de la kvina_, _the half of the fifth hour_. We English must take care to remember this peculiarity, or we shall get into trouble. * * * The difference between _Cxia_ and _Cxiu_ is as follows: Cxia means _all sorts of_, whereas Cxiu simply means _all_, without regard to kind. The same rule applies to Tiu, Tia; Kiu, Kia. * * * C.G.S.M. proposes that a column should be printed each month, in which the roots and affixes are divided by hyphens. If other readers will send the same request a trial shall be made. But readers of The Esperantist have generally got beyond the _hyphen stage_, surely. * * * I have to thank H.W.R., of Ipswich, for the following ingenious method of remembering those difficult correlative words _Ia_, _Tia_, _Cxia_, _Nenia_, and the like, on pages 42 and 43 of the Textbook. As there can be no Royal Road to learning, such devices as these are most useful as aids to the memory. This is R.'s epitome, Pages forty-two and three. _I-_, _Cxi-_, _Ki-_, _Neni-_, and _Ti-_, Then add _-a_ for _Quality_. _-al_ for _Motive_, _-am_ for _Time_; _-e_ for _Place_, excuse the rhyme. _Manner-el_; _Possession-es_; Which must always sound like face. _Thing_ add-_o_; _-om Quantity_, _Person-u_, should always be. * * * Mr. C. W. T. Reeve, 63, Effingham Road, Lee, Kent, is arranging an Esperantist party for Boulogne this Whitsuntide. Will those desirous of joining kindly write at once? Mr. Reeve also wishes to join with fellow Esperantists in walking excursions on Sundays. MAJTAGO. Originale verkita de E. A. Lawrence. Tiu, kiu volas vidi la unuan tagon de Majo tiel, kiel festita antauxe cxie en Anglujo, devas iri al Knutsford, beleta, stranga urbeto en Cheshire, kie, malfelicxe, gxia grandega najbaro, Manchester, baldaux ensorbigos gxin. Tie logxis la du "Cranford" fratinoj, tie oni ankoraux montras la lokon, kie herbmangxis la bovino, vestita en tuko de sia mastrino, post ke gxi estis falinta en kalkfoson! Knutsford prenas sian nomon de Knuto, Regxo de Danujo, kiu ankaux farigxis Regxo de Anglujo. Foje li gxin trapasis, kaj renkontis novedzinon, kiu transiris la rivereton. La piedoj de lia cxevalo disjxetis iom da sablo sur sia vesto: de tiu cxi tempo, Knutsfordanoj havas strangan kutimon, ili disjxetas sablon antaux la pordo de novedzinoj. En la bela komunejo de la vilagxo oni arangxas la Majtagaj Ludoj. La unua afero estas elekti Regxinon; kaj mi pensas, ke ne sxia boneco, sed sxia beleco estas la cxefa penso. Alta stango estas tie cxi starigata kaj, kun multe da ceremonioj, estas ornamata de floroj kaj rubandoj. Tiam, en granda procesio, venas la regxino, blanke vestita, sia sekvantaro estante Maid Marian, Robin Hood, Little John, Friar Tuck, kaj aliaj personoj el la antikva Angla fablaro. Estas ankaux la Drako, kaj la "Morris" danculoj. La Regxino sidigxas sur sia ornamita trono kaj kronigxas. Nun sur la herbo, oni gaje dancas ludas, trinkadas, kaj mangxadas. La lokaj eminentuloj venas por vidi, kaj donacas la premiojn. Se la vetero estas bela, la vidajxo multe placxas, sed, alie, estas mizera afero! Londono mem havas sian Majan Regxinon. En Walworth, frue matene, je la unua tago de la Maja monato, knabino estas elektita Regxino. Sxia agxo devas esti cxirkaux dek tri, kaj sxi devas esti la plej bona el sxia lernejo. Sxia trono estas en cxambro, ne sur la herbo. Sed ankaux sxi havas grandan procesion, kaj sxia veturilo tirigxas de la plej bela azeno de la cxirkauxajxoj. La soldatetoj, nomataj The Boys' Brigade farigxas sxia gardistaro. Vere la tago estas tago gxojega. Mi ankaux memoras, ke kiam mi estis infanino, mi vidis en la cxirkauxajxo de Londono, "Jack-in-the-Green," viro veturante en speco da kagxo, de herboj kaj floroj kovrata. Jack dancis antaux mi, kaj miaj gepatroj opinias, ke li sxtelis mian pupon, cxar oni trovis min ekkriantan: "Mian pupon! Malbona verda viro, mian pupon!" Sed nunatempe ni cxiam vidas la vilagxajn infanojn marsxantajn sur la vojo, portantajn bastonojn florornamitajn, kiuj ofte estas tre beletaj. Ili ankaux tiam kantas malnovajn infanajn kantojn. End of Project Gutenberg's The Esperantist, Vol. 1, No. 7, by Various *** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK THE ESPERANTIST, VOL. 1, NO. 7 *** Updated editions will replace the previous one—the old editions will be renamed. Creating the works from print editions not protected by U.S. copyright law means that no one owns a United States copyright in these works, so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the United States without permission and without paying copyright royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to copying and distributing Project Gutenberg™ electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG™ concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you charge for an eBook, except by following the terms of the trademark license, including paying royalties for use of the Project Gutenberg trademark. If you do not charge anything for copies of this eBook, complying with the trademark license is very easy. You may use this eBook for nearly any purpose such as creation of derivative works, reports, performances and research. Project Gutenberg eBooks may be modified and printed and given away—you may do practically ANYTHING in the United States with eBooks not protected by U.S. copyright law. Redistribution is subject to the trademark license, especially commercial redistribution. START: FULL LICENSE THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK To protect the Project Gutenberg™ mission of promoting the free distribution of electronic works, by using or distributing this work (or any other work associated in any way with the phrase “Project Gutenberg”), you agree to comply with all the terms of the Full Project Gutenberg™ License available with this file or online at www.gutenberg.org/license. Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg™ electronic works 1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg™ electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to and accept all the terms of this license and intellectual property (trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy all copies of Project Gutenberg™ electronic works in your possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project Gutenberg™ electronic work and you do not agree to be bound by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8. 1.B. “Project Gutenberg” is a registered trademark. It may only be used on or associated in any way with an electronic work by people who agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few things that you can do with most Project Gutenberg™ electronic works even without complying with the full terms of this agreement. See paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project Gutenberg™ electronic works if you follow the terms of this agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg™ electronic works. See paragraph 1.E below. 1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation (“the Foundation” or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project Gutenberg™ electronic works. Nearly all the individual works in the collection are in the public domain in the United States. If an individual work is unprotected by copyright law in the United States and you are located in the United States, we do not claim a right to prevent you from copying, distributing, performing, displaying or creating derivative works based on the work as long as all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope that you will support the Project Gutenberg™ mission of promoting free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg™ works in compliance with the terms of this agreement for keeping the Project Gutenberg™ name associated with the work. You can easily comply with the terms of this agreement by keeping this work in the same format with its attached full Project Gutenberg™ License when you share it without charge with others. 1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern what you can do with this work. Copyright laws in most countries are in a constant state of change. If you are outside the United States, check the laws of your country in addition to the terms of this agreement before downloading, copying, displaying, performing, distributing or creating derivative works based on this work or any other Project Gutenberg™ work. The Foundation makes no representations concerning the copyright status of any work in any country other than the United States. 1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: 1.E.1. The following sentence, with active links to, or other immediate access to, the full Project Gutenberg™ License must appear prominently whenever any copy of a Project Gutenberg™ work (any work on which the phrase “Project Gutenberg” appears, or with which the phrase “Project Gutenberg” is associated) is accessed, displayed, performed, viewed, copied or distributed: This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the United States, you will have to check the laws of the country where you are located before using this eBook. 1.E.2. If an individual Project Gutenberg™ electronic work is derived from texts not protected by U.S. copyright law (does not contain a notice indicating that it is posted with permission of the copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in the United States without paying any fees or charges. If you are redistributing or providing access to a work with the phrase “Project Gutenberg” associated with or appearing on the work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg™ trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9. 1.E.3. If an individual Project Gutenberg™ electronic work is posted with the permission of the copyright holder, your use and distribution must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms will be linked to the Project Gutenberg™ License for all works posted with the permission of the copyright holder found at the beginning of this work. 1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg™ License terms from this work, or any files containing a part of this work or any other work associated with Project Gutenberg™. 1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this electronic work, or any part of this electronic work, without prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with active links or immediate access to the full terms of the Project Gutenberg™ License. 1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any word processing or hypertext form. However, if you provide access to or distribute copies of a Project Gutenberg™ work in a format other than “Plain Vanilla ASCII” or other format used in the official version posted on the official Project Gutenberg™ website (www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon request, of the work in its original “Plain Vanilla ASCII” or other form. Any alternate format must include the full Project Gutenberg™ License as specified in paragraph 1.E.1. 1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, performing, copying or distributing any Project Gutenberg™ works unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. 1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing access to or distributing Project Gutenberg™ electronic works provided that: • You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from the use of Project Gutenberg™ works calculated using the method you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed to the owner of the Project Gutenberg™ trademark, but he has agreed to donate royalties under this paragraph to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid within 60 days following each date on which you prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty payments should be clearly marked as such and sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in Section 4, “Information about donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation.” • You provide a full refund of any money paid by a user who notifies you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he does not agree to the terms of the full Project Gutenberg™ License. You must require such a user to return or destroy all copies of the works possessed in a physical medium and discontinue all use of and all access to other copies of Project Gutenberg™ works. • You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the electronic work is discovered and reported to you within 90 days of receipt of the work. • You comply with all other terms of this agreement for free distribution of Project Gutenberg™ works. 1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg™ electronic work or group of works on different terms than are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing from the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the manager of the Project Gutenberg™ trademark. Contact the Foundation as set forth in Section 3 below. 1.F. 1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread works not protected by U.S. copyright law in creating the Project Gutenberg™ collection. Despite these efforts, Project Gutenberg™ electronic works, and the medium on which they may be stored, may contain “Defects,” such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by your equipment. 1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the “Right of Replacement or Refund” described in paragraph 1.F.3, the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project Gutenberg™ trademark, and any other party distributing a Project Gutenberg™ electronic work under this agreement, disclaim all liability to you for damages, costs and expenses, including legal fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH DAMAGE. 1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a written explanation to the person you received the work from. If you received the work on a physical medium, you must return the medium with your written explanation. The person or entity that provided you with the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a refund. If you received the work electronically, the person or entity providing it to you may choose to give you a second opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If the second copy is also defective, you may demand a refund in writing without further opportunities to fix the problem. 1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth in paragraph 1.F.3, this work is provided to you ‘AS-IS’, WITH NO OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. 1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or unenforceability of any provision of this agreement shall not void the remaining provisions. 1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone providing copies of Project Gutenberg™ electronic works in accordance with this agreement, and any volunteers associated with the production, promotion and distribution of Project Gutenberg™ electronic works, harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees, that arise directly or indirectly from any of the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg™ work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any Project Gutenberg™ work, and (c) any Defect you cause. Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg™ Project Gutenberg™ is synonymous with the free distribution of electronic works in formats readable by the widest variety of computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from people in all walks of life. Volunteers and financial support to provide volunteers with the assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg™’s goals and ensuring that the Project Gutenberg™ collection will remain freely available for generations to come. In 2001, the Project Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure and permanent future for Project Gutenberg™ and future generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4 and the Foundation information page at www.gutenberg.org. Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non-profit 501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal Revenue Service. The Foundation’s EIN or federal tax identification number is 64-6221541. Contributions to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by U.S. federal laws and your state’s laws. The Foundation’s business office is located at 809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887. Email contact links and up to date contact information can be found at the Foundation’s website and official page at www.gutenberg.org/contact Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation Project Gutenberg™ depends upon and cannot survive without widespread public support and donations to carry out its mission of increasing the number of public domain and licensed works that can be freely distributed in machine-readable form accessible by the widest array of equipment including outdated equipment. Many small donations ($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt status with the IRS. The Foundation is committed to complying with the laws regulating charities and charitable donations in all 50 states of the United States. Compliance requirements are not uniform and it takes a considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up with these requirements. We do not solicit donations in locations where we have not received written confirmation of compliance. To SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any particular state visit www.gutenberg.org/donate. While we cannot and do not solicit contributions from states where we have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition against accepting unsolicited donations from donors in such states who approach us with offers to donate. International donations are gratefully accepted, but we cannot make any statements concerning tax treatment of donations received from outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. Please check the Project Gutenberg web pages for current donation methods and addresses. Donations are accepted in a number of other ways including checks, online payments and credit card donations. To donate, please visit: www.gutenberg.org/donate. Section 5. General Information About Project Gutenberg™ electronic works Professor Michael S. Hart was the originator of the Project Gutenberg™ concept of a library of electronic works that could be freely shared with anyone. For forty years, he produced and distributed Project Gutenberg™ eBooks with only a loose network of volunteer support. Project Gutenberg™ eBooks are often created from several printed editions, all of which are confirmed as not protected by copyright in the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper edition. Most people start at our website which has the main PG search facility: www.gutenberg.org. This website includes information about Project Gutenberg™, including how to make donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.